Temat interpretacji

ustalenie, czy na Spółce spoczywał w roku podatkowym trwającym o dnia 1 kwietnia 2018 r. do dnia 31 marca 2019 r., w związku z rozwiązaniem opisanych we wniosku odpisów aktualizujących, obowiązek uznania rozwiązanych odpisów aktualizujących za przychody z działalności gospodarczej podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 czerwca 2019 r. (data wpływu 10 czerwca 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy na Spółce spoczywał w roku podatkowym trwającym o dnia 1 kwietnia 2018 r. do dnia 31 marca 2019 r., w związku z rozwiązaniem opisanych we wniosku odpisów aktualizujących, obowiązek uznania rozwiązanych odpisów aktualizujących za przychody z działalności gospodarczej podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 czerwca 2019 r. wpłynął do tut. Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy na Spółce spoczywał w roku podatkowym trwającym o dnia 1 kwietnia 2018 r. do dnia 31 marca 2019 r., w związku z rozwiązaniem opisanych we wniosku odpisów aktualizujących, obowiązek uznania rozwiązanych odpisów aktualizujących za przychody z działalności gospodarczej podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością zwana dalej podatnikiem, stroną, Spółką lub Wnioskodawcą, prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wykonywania tynków w budynkach mieszkalnych i niemieszkalnych na terenie całego kraju. W Spółce rokiem podatkowym (obrotowym) jest okres kolejnych 12 miesięcy od dnia 1 kwietnia do dnia 31 marca. Na dzień sporządzenia ww. wniosku rokiem podatkowym jest okres od dnia 1 kwietnia 2019 r. do dnia 31 marca 2020 r.

Zgodnie z art. 13 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy p.d.o.p. strona do dnia 31 marca 2019 r. Spółka jest zobowiązana do stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 r. Strona w księgach rachunkowych prowadzonych przez Wnioskodawcę na dzień sporządzenia niniejszego wniosku posiadała utworzone poniżej opisane odpisy aktualizujące nieściągalne wierzytelności, zwane dalej w skrócie odpisami aktualizującymi, a mianowicie:

1. dłużnik () S.A., Sąd Rejonowy postanowieniem z dnia 17 maja 2012 r., sygn. akt (), ogłosił upadłość likwidacyjną dłużnika. Wnioskodawca zgłosił wierzytelności w trakcie postępowania upadłościowego oraz w księgach rachunkowych pod datą 30 maja 2012 r. utworzył odpisy aktualizujące ww. wierzytelności na kwotę ogółem 433.040,11 zł, zaliczając z tego do kosztów uzyskania przychodu część ww. odpisów aktualizujących na kwotę 417.493,71 zł. Sąd Rejonowy z dniem 12 lipca 2018 r. zakończył postępowanie. Pod datą 14 listopada 2018 r. uprawomocniło się postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 31 października 2018 r. o wykreśleniu dłużnika z Krajowego Rejestru Sądowego. Wnioskodawca rozwiązał do dnia 31 marca 2019 r. ww. odpis aktualizujący, gdyż jego zdaniem Wnioskodawca nie ma jakichkolwiek szans na skuteczne prowadzenie postępowania o zapłatę przeciwko byłemu zarządowi dłużnika.
2. dłużnik - () Sp. z o.o., Sąd Rejonowy postanowieniem z dnia 26 kwietnia 2011 r. sygn. akt () ogłosił upadłość likwidacyjną dłużnika. Wnioskodawca po ogłoszeniu upadłości dłużnika zgłosił w trakcie postępowania wierzytelności oraz utworzył po datą 31 marca 2015 r. odpis aktualizujący na ww. wierzytelności na kwotę ogółem 35.038,00 zł. Niniejszym odpis aktualizujący nie został zaliczony przez stronę do kosztów uzyskania przychodu. Po datą 14 grudnia 2018 r. dłużnik został wykreślony z Krajowego Rejestru Sądowego. Postanowienie o wykreśleniu do dnia złożenia niniejszego wniosku nie uprawomocniło się. Wnioskodawca do dnia 31 marca 2019 r. rozwiązał ww. odpis aktualizujący, gdyż jego zdaniem Wnioskodawca nie ma jakichkolwiek szans na skuteczne prowadzenie postępowania o zapłatę przeciwko byłemu zarządowi dłużnika.
3. dłużnik () Sp. z o.o., Sąd Rejonowy wyrokiem z dnia 2 września 2011 r., sygn. akt () zasądził wierzytelność w kwocie 34.378,52 zł na rzecz Wnioskodawcy. Tytułu wykonawczy został skierowany do komornika sądowego. Z uwagi na zbieg egzekucji Sąd Rejonowy postanowieniem z dnia 28 października 2011 r., sygn. akt (), wyznaczył Naczelnika Urzędu Skarbowego, zwanego dalej organem egzekucyjnym, do prowadzenia postępowania egzekucyjnego. W związku z wszczęciem postępowania egzekucyjnego Wnioskodawca w księgach rachunkowych utworzył pod datą 3 listopada 2011 r. odpis aktualizujący ww. wierzytelności na kwotę 33.484,83 zł, z tego do kosztów uzyskania przychodu została zaliczona kwota w wysokości 27.331,64 zł. Organ egzekucyjny z dniem 30 kwietnia 2018 r. umorzył postępowanie egzekucyjne prowadzone wobec dłużnika z uwagi na bezskuteczność egzekucji. Organ egzekucyjny przed umorzeniem postępowania egzekucyjnego wpłacił na rachunek Wnioskodawcy w dniu 16 kwietnia 2018 r. dwie wpłaty tj:
   
   1. w kwocie 8.361,28 zł, z której to kwoty na podstawie informacji uzyskanej od organu egzekucyjnego 440,07 zł zaliczył na opłacone zaliczki w postępowaniu egzekucyjnym, 3.725,70 zł zaliczył na przychody operacyjne z tytułu uzyskanych odsetek ustawowych. Natomiast strona kwotę 5.075,65 zł na podstawie informacji uzyskanej od organu egzekucyjnego uznała za należność główną, od której to kwoty z uwagi na dokonaną w roku 2011 korektę podatku należnego, naliczyła należny podatek do towarów i usług w kwocie 915,28 zł do zapłaty za kwiecień 2018 r., natomiast pozostałą kwotę w wysokości 4.140,37 zł zaliczyła do przychodów operacyjnych podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych,
   2. w kwocie 1.650,00 zł, z której to kwoty na podstawie informacji organu egzekucyjnego strona ww. kwotę uznała za należność główną, od której to kwoty z uwagi na dokonaną w roku 2011 korektę podatku należnego, naliczyła należny podatek do towarów i usług w kwocie 297,54 zł do zapłaty za kwiecień 2018 r., natomiast pozostałą kwotę w wysokości 1.352,46 zł zaliczyła do przychodów operacyjnych podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.
   Spółka częściowo rozwiązała w miesiącu kwietniu 2018 r. na powyżej opisane kwoty odpisy aktualizujące wierzytelności i zaliczyła niniejsze odpisy aktualizujące do przychodów operacyjnych podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.
4. dłużnik- () S.A. w upadłości likwidacyjnej, Sąd Rejonowy w Białymstoku postanowieniem z dnia 14 maja 2014 r. sygn. akt (), ogłosił upadłość dłużnika. Wnioskodawca po ogłoszeniu upadłości dłużnika zgłosił w trakcie postępowania wierzytelności oraz utworzył po datą 31 marca 2015 r. odpis aktualizujący na ww. wierzytelności na kwotę ogółem 4.492,00 zł. Niniejszym odpis aktualizujący nie został zaliczony przez stronę do kosztów uzyskania przychodu. Na dzień złożenia wniosku postępowanie upadłościowe jest kontynuowane. Wnioskodawca rozwiązał do dnia 31 marca 2019 r. ww. odpis aktualizujący, gdyż jego zdaniem Wnioskodawca nie ma jakichkolwiek szans na skuteczne prowadzenie postępowania o zapłatę przeciwko byłemu zarządowi dłużnika zwane dalej w skrócie odpisami aktualizującymi. Spółka należności w kwocie netto, na które utworzono odpisy aktualizujące, w poprzednich latach podatkowych w kwocie netto zaliczyła do przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy na Spółce spoczywał w roku podatkowym trwającym o dnia 1 kwietnia 2018 r. do dnia 31 marca 2019 r., w związku z rozwiązaniem opisanych powyżej odpisów aktualizujących, obowiązek uznania rozwiązanych odpisów aktualizujących za przychody z działalności gospodarczej podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 4d ustawy podatku dochodowym od osób prawnych w przypadku Spółki przychodami podlegającymi opodatkowaniu jest między innymi wartość należności umorzonych lub przedawnionych na które zostały utworzone w księgach rachunkowych Wnioskodawcy odpisy aktualizujące zaliczone do kosztów uzyskania przychodu. Zdaniem strony nie można uznać że w przypadku strony zobowiązanie podatkowe z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych, od przychodów z tytułu rozwiązania ww. odpisów aktualizujących uległo na podstawie art. 68 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r. poz. 900) przedawnieniu, gdyż od daty utworzenia (dokonania) powyżej opisanych odpisów aktualizujących upłynęło ponad 5 lat. Dlatego też reasumując powyższe należy uznać, że na Spółce spoczywał w roku podatkowym trwającym o dnia 1 kwietnia 2018 r. do dnia 31 marca 2019 r., w związku z rozwiązaniem opisanych powyżej odpisów aktualizujących, obowiązek uznania rozwiązanych odpisów za przychody z działalności gospodarczej podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja rozstrzyga tylko w zakresie objętym pytaniem Wnioskodawcy, tj. kwestii powstania przychodu w związku z rozwiązaniem odpisów aktualizujących. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem, w tym w szczególności dotyczące przedawnienia zobowiązania podatkowego, nie mogą być zgodnie z 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865, dalej: updop), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 7 ust. 2 updop).

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera legalnej definicji przychodu. Zwrócić należy uwagę, że katalog przychodów wymienionych w ustawie ma charakter otwarty i jedynie przykładowy.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 updop, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont (art. 12 ust. 3 updop).

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, przychodem jest wartość zwróconych wierzytelności, które uprzednio, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 25 lub 43, zostały odpisane jako nieściągalne lub umorzone i zaliczone do kosztów uzyskania przychodów,

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 4d updop, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności wartości należności umorzonych, przedawnionych lub odpisanych jako nieściągalne w tej części, od której dokonane odpisy aktualizujące zostały uprzednio zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Natomiast, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 4e updop, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest w szczególności równowartość odpisów aktualizujących wartość należności, uprzednio zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, w przypadku ustania przyczyn, dla których dokonano tych odpisów.

Mając na uwadze przywołane powyżej przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy stwierdzić, że Wnioskodawca był zobowiązany zwiększyć swój przychód podatkowy, jeżeli na daną wierzytelność dokonał odpisu aktualizującego, zaliczył go do kosztów podatkowych a następnie doszło do ujęcia nieściągalnych wierzytelności w kosztach uzyskania przychodów, przedawnienia lub umorzenia wierzytelności i rozwiązania dokonanego odpisu aktualizującego (stosownie do art. 12 ust. 4d ustawy). Przychód podatkowy należało rozpoznać również w sytuacji gdy dokonane odpisy aktualizujące stanowiły koszty uzyskania przychodów a następnie doszło do ustania przyczyn, dla których dokonano tych odpisów, tj. w sytuacji otrzymania wpłaty tytułem nieściągalnej wierzytelności, na którą dokonano odpis aktualizujący (art. 12 ust. 4e ustawy). Jeśli natomiast dokonane odpisy aktualizującego nie stanowiły kosztów podatkowych bądź nie dokonano zaliczenia nieściągalnych wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów, rozwiązanie dokonanego odpisu aktualizującego nie stanowi przychodu podatkowego.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej