Temat interpretacji

możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów całości odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej samochodów osobowych, oddawanych przez Spółkę do odpłatnego korzystania w ramach umowy leasingu operacyjnego

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 maja 2019 r. (data wpływu 15 maja 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 lipca 2019 r. (data nadania 16 lipca 2019 r., data wpływu 18 lipca 2019 r.) na wezwanie z dnia 5 lipca 2019 r. Nr 0114-KDIP2-2.4010.218.2019.1.AG (data nadania 5 lipca 2019 r., data odbioru 10 lipca 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów całości odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej samochodów osobowych, oddawanych przez Spółkę do odpłatnego korzystania w ramach umowy leasingu operacyjnego jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 maja 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów całości odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej samochodów osobowych, oddawanych przez Spółkę do odpłatnego korzystania w ramach umowy leasingu operacyjnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca () Sp. z ograniczoną odpowiedzialnością jest wspólnikiem () Sp. z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa (Spółka) prowadzi działalność w zakresie leasingu. W ramach tej działalności Spółka zawiera m.in. umowy leasingu operacyjnego w rozumieniu art. 17b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, na podstawie których, jako finansujący, nabywa ona i oddaje do odpłatnego korzystania samochody osobowe.

Spółka, zgodnie z art. 16a i n., dokonuje odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej samochodów stanowiących przedmiot zawieranych przez nią umów leasingu operacyjnego.

Zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odpisy amortyzacyjne dokonywane przez Spółkę stanowią koszt uzyskania przychodów Wnioskodawcy, proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału).

W niektórych przypadkach wartość początkowa samochodu stanowiącego przedmiot leasingu przekracza 150.000,00 zł.

Część z wiążących obecnie Spółkę umów leasingu została zawarta przed dniem 1 stycznia 2019 r.

Ponadto, Wnioskodawca pismem z dnia 15 lipca 2019 r. złożył następujące wyjaśnienia:

Spółka nabywa samochody osobowe będące przedmiotem wniosku na własność (tzn. Spółka oddaje w leasing samochody będące jej własnością).

Wskazane we wniosku samochody osobowe stanowią środki trwałe Spółki w rozumieniu art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2019 r., poz. 865 ze zm.) i Spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych od ich wartości początkowej, zgodnie z przepisami tej ustawy.

Natomiast wskazane samochody nie stanowią środków trwałych Spółki w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2019 r., poz. 351 ze zm.), lecz odpisów amortyzacyjnych od ich wartości początkowej dla celów bilansowych dokonują korzystający, zgodnie z art. 3 ust. 4 tej ustawy.

Przedmiot działalności Spółki, wynikający z Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) obejmuje w szczególności wynajem i dzierżawę pojazdów samochodowych i furgonetek (PKD 77.11.Z).

Jako przedmiot działalności w umowie spółki () Sp. z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa wpisany jest bowiem m.in. Wynajem i dzierżawa pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (PKD 77.1) a powyższa grupa PKD obejmuje również podklasę PKD 77.11.Z Wynajem i dzierżawa pojazdów samochodowych i furgonetek.

Natomiast pełny przedmiot działalności Spółki, określony w umowie spółki obejmuje:

1. Wynajem i dzierżawa pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (PKD 77.1),
2. Leasing finansowy (PDK 64.91.Z),
3. Wynajem i dzierżawa pozostałych maszyn, urządzeń oraz dóbr materialnych (PKD 77.3),
4. Handel hurtowy i detaliczny pojazdami samochodowymi; naprawa pojazdów samochodowych (PKD 45),
5. Handel hurtowy, z wyłączeniem handlu pojazdami samochodowymi (PKD 46),
6. Handel detaliczny, z wyłączeniem handlu detalicznego pojazdami samochodowymi (PKD 47),
7. Badania naukowe i prace rozwojowe w dziedzinie nauk przyrodniczych i technicznych (PKD 72.1),
8. Działalność związana z administracyjna obsługą biura i pozostała działalność wspomagająca prowadzenie działalności gospodarczej (PKD 82),
9. Działalność związana z obsługą rynku nieruchomości (PKD 68),
10. Działalność związana z oprogramowaniem i doradztwem w zakresie informatyki oraz działalność powiązana (PKD 62),
11. Działalność usługowa w zakresie informacji (PKD 63),
12. Działalność wydawnicza w zakresie oprogramowania (PKD 58.2),
13. Telekomunikacja (PKD 61),
14. Poligrafia i reprodukcja zapisanych nośników informacji (PKD 18),
15. Produkcja komputerów, wyrobów elektronicznych i optycznych (PKD 26),
16. Produkcja urządzeń elektrycznych (PKD 27),
17. Produkcja maszyn i urządzeń, gdzie indziej niesklasyfikowanych (PDK 28),
18. Produkcja metalowych wyrobów gotowych, z wyłączeniem maszyn i urządzeń (PKD 25),
19. Naprawa, konserwacja i instalowanie maszyn i urządzeń (PKD 33),
20. Roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków (PKD 41),
21. Roboty związane z budową obiektów inżynierii lądowej i wodnej (PKD 42),
22. Roboty budowlane specjalistyczne (PKD 43),
23. Działalność wydawnicza (PKD 58),
24. Pozostałe pośrednictwo pieniężne, z wyłączeniem czynności bankowych i pośrednictwa realizowanego przez pocztę (PKD 64.19.Z),
25. Wypożyczanie i dzierżawa artykułów użytku osobistego i domowego (PKD 77.2),
26. Działalność rachunkowo-księgowa (PKD 69.20.Z),
27. Doradztwo związane z zarządzaniem (PKD 70.2),
28. Działalność holdingów finansowych (PKD 64.20.Z),
29. Działalność z zakresie architektury i inżynierii oraz związane z nią doradztwo techniczne (PKD 71.1),
30. Badania i analizy techniczne (PKD 71.20),
31. Reklama, badanie rynku i opinii publicznej (PKD 73),
32. Działalność związana z zatrudnieniem (PKD 78),
33. Pozostała działalność profesjonalna, naukowa i techniczna (PKD 74),
34. Działalność sportowa, rozrywkowa i rekreacyjna (PKD 93),
35. Naprawa i konserwacja komputerów i artykułów użytku osobistego i domowego (PKD 95),
36. Działalność związana z produkcją filmów, nagrań wideo, programów telewizyjnych, nagrań dźwiękowych i muzycznych (PKD 59),
37. Działalność usługowa związana z utrzymaniem porządku w budynkach i zagospodarowaniem terenów zieleni (PKD 81),
38. Działalność detektywistyczna i ochroniarska (PKD 80),
39. Dzierżawa własności intelektualnej i podobnych produktów, z wyłączeniem prac chronionych prawem autorskim (PKD 77.40.Z),
40. Działalność firm centralnych (head offices) i holdingów, z wyłączeniem holdingów finansowych (PKD 70.10.Z),
41. Pozostałe formy udzielania kredytów (PKD 64.92.Z), z wyłączaniem czynności bankowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy od dnia 1 stycznia 2019 r. Wnioskodawca jest uprawniony do zaliczania do kosztów uzyskania przychodów, proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku Spółki (udziału), odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej samochodów osobowych oddanych przez Spółkę w leasing operacyjny w pełnej wysokości, bez względu na ich wartość początkową i bez względu na to, kiedy została zawarta umowa leasingu, na podstawie której samochód został oddany do korzystania?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, od dnia 1 stycznia 2019 r. jest on uprawniony do zaliczania do kosztów uzyskania przychodów, proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku Spółki (udziału), odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej samochodów osobowych oddanych przez nią w leasing operacyjny w pełnej wysokości, bez względu na ich wartość początkową i bez względu na to, kiedy została zawarta umowa leasingu, na podstawie której samochód został oddany do korzystania.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 updop, stanowiące własność podatnika m.in. środki transportu, oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 updop, podlegają amortyzacji podatkowej.

W przypadku środków trwałych stanowiących samochody osobowe, odpisy amortyzacyjne mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z uwzględnieniem ograniczeń przewidzianych w art. 16 ust. 1 pkt 4 udpop, zgodnie z którym do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 16a-16m, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej kwotę:

1. 225 000 zł w przypadku samochodu osobowego będącego pojazdem elektrycznym w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych (Dz. U. poz. 317 i 1356),
2. 150 000 zł w przypadku pozostałych samochodów osobowych.

Jednakże, w myśl obowiązującego od 1.01.2019 r. art. 16 ust. 5b updop, Przepisu ust. 1 pkt 4 nie stosuje się do odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, jeżeli ten samochód został oddany przez podatnika do odpłatnego używania na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, a oddawanie w odpłatne używanie na podstawie takiej umowy stanowi przedmiot działalności podatnika.

Zgodnie z obecnie obowiązującymi przepisami, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą w zakresie leasingu samochodów a więc również Spółka są uprawnieni do zaliczania w koszty uzyskania przychodów pełnej kwoty odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej samochodów oddanych do używania na podstawie umowy leasingu.

Przywołany art. 16 ust. 5b updop obowiązuje od dnia 1.01.2019 r., wobec czego ma on zastosowanie do odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej samochodu osobowego i rozliczanych w kosztach podatkowych po tym dniu.

Przy czym, zdaniem Wnioskodawcy, bez znaczenia dla zastosowania powyższego przepisu w odniesieniu do odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej konkretnego samochodu osobowego pozostaje kwestia, kiedy została zawarta umowa leasingu, której jest on przedmiotem.

Do przeciwnego wniosku nie prowadzi w szczególności art. 8 ust. 1 Nowelizacji, zgodnie z którym Do umów leasingu, najmu, dzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze dotyczących samochodu osobowego zawartych przed dniem 1 stycznia 2019 r stosuje się przepisy ustaw zmienianych w art. 1 i art. 2, w brzmieniu dotychczasowym.

Powyższy przepis stanowi wyjątek od zasady bezpośredniego zastosowania nowych przepisów, w związku z powyższym nie powinien być interpretowany w sposób rozszerzający.

Mając to na uwadze, należy stwierdzić, że art. 8 ust. 1 Nowelizacji bezspornie odnosi się do kwestii zastosowania wprowadzanych z dniem 1.01.2019 r. przepisów regulujących zasady rozliczania w kosztach uzyskania przychodów należności wynikających z umowy leasingu jak art. 16 ust. 1 pkt 49a updop, czy art. 16 ust. 3b, ust. 5c lub ust. 5b updop. Przewidziane w tych przepisach ograniczenia dotyczące zaliczania w koszty uzyskania przychodów opłat z tytułu leasingu (najmu lub innej umowy o podobnym charakterze) odnoszą się do opłat leasingowych wynikających z konkretnych (pojedynczych) umów, tzn. limity te powinny być ustalane oddzielnie dla każdej odrębnej umowy.

Tymczasem, art. 16 ust. 5b updop nie dotyczy rozliczenia należności wynikających z umowy leasingu wzajemne należności i zobowiązania stron umowy leasingu pozostają poza zakresem zastosowania tego przepisu.

Przedmiotem regulacji art. 16 ust. 5b updop jest natomiast rozliczenie w kosztach uzyskania przychodów, poprzez odpisy amortyzacyjne, ceny zakupu wartości początkowej samochodów osobowych nabywanych przez przedsiębiorców prowadzących działalność w zakresie oddawania samochodów w odpłatne używanie na podstawie umów leasingu najmu itp. i wykorzystywanych przez nich w tej działalności.

Odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej ww. samochodów stanowią koszt niezwiązany z konkretną umową leasingu (najmu itp.). Uprawnienie do zaliczania w koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej samochodu osobowego na zasadach ogólnych z art. 16a i n. updop (bez uwzględnienia ograniczeń z art. 16 ust. 1 pkt 4) jest związane z samym faktem wykorzystywania samochodu w prowadzonej przez jego właściciela działalności gospodarczej polegającej na oddawaniu go do odpłatnego używania na podstawie umów leasingu, najmu itp. Natomiast na uprawnienie to nie mają wpływu ani warunki ustalone w konkretnej umowie (w szczególności wysokość opłat za korzystanie z samochodu), ani liczba umów, na podstawie których dany samochód jest oddawany do korzystania, czas ich trwania itp.

Konkludując, inaczej niż opłaty leasingowe, odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej samochodu będącego przedmiotem leasingu (najmu, dzierżawy itp.) nie stanowią kosztu wynikającego z określonej umowy tego rodzaju.

W związku z powyższym, nie są one objęte zakresem zastosowania przepisu szczególnego art. 8 ust. 1 Nowelizacji, dotyczącego umów leasingu, najmu, dzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze dotyczących samochodu osobowego zawartych przed dniem 1 stycznia 2019 r..

Za powyższym wnioskiem przemawia również wykładnia funkcjonalna: wprowadzenie przepisu przejściowego art. 8 ust. 1 Nowelizacji wynika z zasady ochrony praw nabytych. Ma on na celu zapobieżenie pogorszeniu, wskutek wprowadzenia nowych regulacji, sytuacji prawnej podatników, którzy zawarli umowy leasingu pod rządami wcześniej obowiązujących przepisów.

Potrzeba ochrony praw nabytych dotyczy w analizowanym przypadku leasingobiorców (najemców), których prawa zostały ograniczone od 1.01.2019 r. przez przepisy art. 16 ust. 1 pkt 49a updop, czy art. 16 ust. 3b, ust. 5c lub ust. 5b updop, wyłączające z kosztów uzyskania przychodów, we wskazanym w nich zakresie, opłaty ponoszone na podstawie umów leasingu. Uzasadnione jest więc przejściowe wyłączenie zastosowania tych przepisów do kosztów ponoszonych na podstawie umów zawartych przed 1.01.2019 r.

Powyższe okoliczności nie dotyczą natomiast regulacji art. 16 ust. 5b updop, który nie prowadzi do pogorszenia sytuacji prawnej leasingodawców. W związku z powyższym, nie zachodzą żadne szczególne okoliczności, które przemawiałyby za przesunięciem w czasie momentu obowiązywania tego przepisu w niektórych przypadkach.

W tym miejscu należy również zwrócić uwagę na to, że ratio legis wprowadzenia limitów kwotowych w zakresie zaliczania do kosztów uzyskania przychodów kosztów nabycia (odpisów amortyzacyjnych) lub korzystania z samochodu osobowego na podstawie umowy leasingu, najmu itp. było przyjęcie przez ustawodawcę założenia, że korzystanie z samochodów klasy wyższej z reguły wykracza poza potrzeby prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej. Założenie to jednoznacznie potwierdza treść rządowego projektu Nowelizacji (Druk sejmowy nr 2854 z dnia 25 września 2018 r.):

Po stronie leasingobiorcy/najemcy nie obowiązuje bowiem w tym zakresie limit odnoszący się do wartości samochodu osobowego. Sytuacja taka prowadzi do tego, iż jako samochody firmowe powszechnie wykorzystywane są samochody luksusowe, których charakterystyka niejednokrotnie przekracza faktyczne potrzeby przedsiębiorcy związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Charakterystyka ta predysponuje taki pojazd do wykorzystywania zasadniczo również do celów prywatnych.

Wobec tego należy zauważyć, że powyższe okoliczności w sposób oczywisty nie dotyczą przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą w zakresie leasingu. W ich przypadku każdy samochód oddany do korzystania leasingobiorcy, bez względu na jego wartość, w oczywisty sposób jest wykorzystywany wyłącznie na cele prowadzonej przez nich działalności gospodarczej i w najmniejszym stopniu nie służy celom prywatnym leasingodawcy.

Z tego względu nieracjonalne i rażąco sprzeczne z celem regulacji art. 16 ust. 1 pkt 4 updop było stosowanie w stosunku do leasingodawców przewidzianych w nim ograniczeń w zakresie zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej samochodów osobowych oddawanych do odpłatnego korzystania. Likwidacja tych ograniczeń z dniem 1.01.2019 r. stanowi zatem doprowadzenie stanu prawnego do zgodności z zamierzonym przez ustawodawcę celem regulacji.

Także z tego względu brak jest względów, które przemawiałyby za utrzymaniem po 1.01.2019 r. w jakimkolwiek przypadku ograniczeń w zakresie amortyzacji podatkowej samochodów stanowiących przedmiot leasingu.

Powyższe okoliczności przemawiają za uznaniem za prawidłowe stanowiska Wnioskodawcy, zgodnie z którym od dnia 1 stycznia 2019 r. jest on uprawniony do zaliczania do kosztów uzyskania przychodów, proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku Spółki (udziału), odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej samochodów osobowych oddanych przez nią w leasing operacyjny w pełnej wysokości, bez względu na ich wartość początkową i bez względu na to, kiedy została zawarta umowa leasingu, na podstawie której samochód został oddany do korzystania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Jak wynika z opisanego we wniosku stanu faktycznego, Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki komandytowej (Spółka), której przedmiot działalności obejmuje w szczególności wynajem i dzierżawę pojazdów samochodowych i furgonetek (PKD 77.11.Z). W ramach tej działalności Spółka nabywa samochody osobowe na własność, a następnie oddaje je do odpłatnego korzystania podmiotom trzecim na podstawie umów leasingu operacyjnego w rozumieniu art. 17b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 865, dalej: updop). Przedmiotowe samochody osobowe stanowią dla Spółki środki trwałe w rozumieniu art. 16a updop i od ich wartości początkowej dokonywane są odpisy amortyzacyjne. W niektórych przypadkach wartość początkowa samochodu stanowiącego przedmiot leasingu przekracza 150.000 zł.

Zadane we wniosku pytanie dotyczy kwestii rozliczania w kosztach uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od ww. samochodów osobowych.

Wnioskodawca jest zdania, że będzie miał prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych w pełnej wysokości (proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku Spółki), bez względu na wartość początkową samochodów osobowych oraz bez względu na to, kiedy została zawarta umowa leasingu.

Z uwagi na fakt, że w niniejszej sprawie Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki komandytowej, zauważyć należy, że na podstawie art. 5 ust. 1 updop, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku (art. 5 ust. 2 updop).

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają natomiast przepisy art. 15 oraz art. 16 updop.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z powyższego wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 updop), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

• został właściwie udokumentowany,

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 updop, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

W myśl natomiast art. 16a ust. 1 updop, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z dniem 1 stycznia 2019 r., na podstawie ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159; dalej: ustawa zmieniająca), wprowadzono nowe zasady rozliczania w kosztach uzyskania przychodów wydatków związanych m.in. z wykorzystywaniem samochodów osobowych w prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 16 ustawy zmieniającej, przepisy ustaw zmienianych w art. 1-3, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r., z wyjątkiem art. 6 i art. 6a ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, oraz art. 7b ust. 2 ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, które stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2018 r.

Na podstawie powyższego, w świetle nowych przepisów, podatnicy korzystający z samochodów osobowych wprowadzonych do ewidencji środków trwałych zarówno przed jak i po 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z limitów obowiązujących od początku 2019 r., w odniesieniu do kosztów poniesionych od 1 stycznia 2019 r.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 4a pkt 9a updop, ilekroć w ustawie jest mowa o samochodzie osobowym oznacza to pojazd samochodowy w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z wyjątkiem:

1. pojazdu samochodowego mającego jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:
   • klasyfikowanego na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub
   • z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków,
2. pojazdu samochodowego, który posiada kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu,
3. pojazdu specjalnego, jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym, i jeżeli spełnione są również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:
   • agregat elektryczny/spawalniczy,
   • do prac wiertniczych,
   • koparka, koparko-spycharka,
   • ładowarka,
   • podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,
   • żuraw samochodowy,
4. pojazdu samochodowego określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 86a ust. 16 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak stanowi art. 16 ust. 1 pkt 4 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów m.in. odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 16a-16m, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej kwotę:

1. 225 000 zł w przypadku samochodu osobowego będącego pojazdem elektrycznym w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych (Dz. U. poz. 317 i 1356),
2. 150 000 zł w przypadku pozostałych samochodów osobowych.

Dodać jednocześnie trzeba, że w myśl art. 16 ust. 5b updop, przepisu ust. 1 pkt 4 nie stosuje się do odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, jeżeli ten samochód został oddany przez podatnika do odpłatnego używania na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, a oddawanie w odpłatne używanie na podstawie takiej umowy stanowi przedmiot działalności podatnika.

Z literalnego brzmienia powyższego przepisu wynika, że ograniczenie o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 4 updop nie znajdzie zastosowania w przypadku, gdy przedmiotem działalności prowadzonej przez podatnika jest oddawanie samochodu osobowego w odpłatne używanie na podstawie np. umowy leasingu albo umowy najmu. Istotne znaczenie ma zatem rodzaj oraz przedmiot prowadzonej działalności gospodarczej. Przedmiot prowadzonej działalności przez podatników należy rozpatrywać przez pryzmat dokumentów rejestrowych złożonych przez podatnika, a także w umowie spółki lub w jej statucie. W dokumentach tych we właściwych miejscach uwidocznione powinny zostać odpowiednie kody Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD). Będzie to przykładowo kod 77.11.Z Wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka prowadzi powyższą działalność, wskazaną w PKD 77.11.Z.

Mając na uwadze powyższe, zastosowanie w niniejszej sprawie znajdzie art. 16 ust. 5b updop, w związku z czym Wnioskodawca, jako wspólnik Spółki, będzie miał prawo, na podstawie art. 5 updop, do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonanych od samochodów osobowych, przekraczających wartość 150.000 zł, wprowadzonych do ewidencji środków trwałych, bez stosowania ograniczeń, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 4 updop.

Jednocześnie, na powyższe nie będzie miało wpływu to, kiedy zostaną zawarte umowy leasingu, na podstawie których Spółka oddaje samochody do odpłatnego korzystania innym podmiotom. Przywołane powyżej przepisy nie uzależniają bowiem sposobu rozliczania w kosztach uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od momentu zawarcia umowy leasingu. W przypadku Wnioskodawcy nie znajdą natomiast zastosowania przepisy regulujące zaliczanie w koszty podatkowe opłat wynikających z umów leasingu, gdyż Spółka nie korzysta z samochodów osobowych na podstawie tych umów, a jedynie oddaje samochody, jako swoje środki trwałe, w leasing operacyjny w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Odpowiadając zatem wprost na zadane we wniosku pytanie, od dnia 1 stycznia 2019 r. Wnioskodawca jest uprawniony do zaliczania do kosztów uzyskania przychodów, proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku Spółki (udziału), odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej samochodów osobowych oddanych przez Spółkę w leasing operacyjny w pełnej wysokości, bez względu na ich wartość początkową i bez względu na to, kiedy została zawarta umowa leasingu, na podstawie której samochód został oddany do korzystania.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej