Temat interpretacji

Czy spółka ma prawo zaliczyć całość wydatków poniesionych na budowę ww. sieci do kosztów uzyskania przychodów w momencie sprzedaży tej sieci?

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 lipca 2018 r. (data wpływu 31 lipca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na budowę nowego połączenia sieci wodociągowej oraz momentu tego zaliczenia jest prawidłowe,
• kwalifikacji poniesionych wydatków do kosztów pośrednich jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 lipca 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na budowę nowego połączenia sieci wodociągowej oraz momentu tego zaliczenia i w zakresie kwalifikacji poniesionych wydatków do kosztów pośrednich.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej: Spółka), jest jednoosobową spółką prawa handlowego Gminy. Spółka została utworzona przede wszystkim w celu realizacji jednego z zadań własnych Gminy tj. zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków z terenu gminy.

Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku od towarów i usług.

Zasoby wodne na terenie gminy nie są wystarczające do zaspokojenia zbiorowych potrzeb odbiorców usług wobec tego spółka ma podpisaną umowę hurtowego kupna wody od sąsiednich wodociągów spółki akcyjnej (dalej: PWIK), którą to następnie sprzedaje swoim odbiorcom. Bez tej umowy nie byłaby w stanie wywiązać się z podstawowego obowiązku, tj. nieprzerwanej dostawy wody pod odpowiednim ciśnieniem i w odpowiednich parametrach do odbiorców zbiorowego zaopatrzenia bowiem własne ujęcia nie są w stanie wyprodukować obecnie wymaganej ilości wody.

Spółka podejmuje działania w zakresie poszukiwania wody na swoim terenie, jednakże nie są one na tyle skuteczne, aby umożliwiły jej samodzielne dostarczanie wody do własnych odbiorców.

Gmina, na terenie której spółka realizuje usługi, bardzo dynamiczne rozwija się, co jest wynikiem zarówno zwiększania ilości mieszkańców obecnie ponad 19 tys. (na początku 2016 r., kiedy Wnioskodawca rozpoczynał działalność było to poniżej 18 tys.), ale przede wszystkim rozwoju przemysłu w strefie tzw. węzła (...) (ponad 80 % przychodów spółki ze sprzedaży wody).

Z uwagi na wciąż występujące lokalnie niedobory/deficyty wody, w związku z dynamicznym rozwojem gminy i w celu zwiększenia ilości i pewności dostawy wody do obszaru jednej z części gminy zaopatrywanej przez spółkę, konieczne jest wybudowanie nowego połączenia sieci wodociągowej Spółki z siecią PWIK, od której Wnioskodawca będzie kupował wodę, gdyż obecnie w tym rejonie nie ma sieci, która zapewniałaby kompleksową dostawę wody do odbiorców Wnioskodawcy pod odpowiednim ciśnieniem i w odpowiedniej ilości. Następnie woda ta będzie dystrybuowana do odbiorców Wnioskodawcy, a tym samym spółka będzie osiągała przychody ze sprzedaży.

W związku z powyższym spółka zamierza podpisać z PWIK (od których Wnioskodawca kupuje hurtowo wodę) umowę odpłatnego przekazania fragmentu sieci wybudowanej przez spółkę, która łączyć będzie sieć Wnioskodawcy z siecią PWIK.

Sieć zostanie wybudowana staraniem Wnioskodawcy i na koszt Wnioskodawcy, a następnie zostanie odpłatnie przekazana PWIK, która przejmie na siebie obowiązek jej pełnej eksploatacji utrzymania i tym samym stanie się właścicielem tej sieci, i za jej pomocą będzie dostarczać Spółce wodę.

Odpłatność nie będzie pokrywała pełnych kosztów jej budowy a będzie stanowiła jedynie 25% kosztów wynikających z zatwierdzonego przez PWIK kosztorysu jej wybudowania. Takie warunki zostały postawione Spółce i nie podlegają one dalszym negocjacjom.

Wobec braku wystarczających źródeł wody własnej powyższą inwestycję i planowane nakłady należy uznać za jedyny sposób rozwiązania problemu i tym samym zadbania o przyszłe przychody Spółki a także świadczenie usług zgodnie z wymaganiami art. 5 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz.U. z 2017 r., poz. 328), tj. dostawy wody w wymaganej ilości i pod odpowiednim ciśnieniem.

Umowa przeniesienia własności sieci wskazywać będzie, że kupujący na podstawie odrębnej umowy zawartej ze Spółką, będzie nią dostarczać wodę do sieci wodociągowej Wnioskodawcy, a ponadto po nabyciu własności przejmie na siebie wszelkie obowiązki formalno-prawne związane z jej eksploatacją.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy spółka ma prawo zaliczyć całość wydatków poniesionych na budowę ww. sieci do kosztów uzyskania przychodów w momencie sprzedaży tej sieci? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na wybudowanie sieci wodociągowej, która następnie zostanie odsprzedana poniżej jej wartości rynkowej, stanowią koszty uzyskania przychodów. Będą one poniesione zgodnie z art. 15 CIT w celu osiągnięcia przychodów (późniejsza sprzedaż wody przesyłanej tą siecią) jak i zabezpieczenia źródła przychodów (zaspokojenie potrzeb zbiorowego zaopatrzenia w wodę na terenie bardzo szybko rozwijającej się gminy, która nie ma wystarczających zasobów, aby w pełni realizować ten cel). Koszty poniesione na wybudowanie sieci nie znajdują się w katalogu wymienionym w art. 16 CIT.

Przedmiotowe wydatki nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w konkretnych kwotach uzyskanych przychodów, jednakże ich poniesienie jest warunkiem uzyskania przychodów w ogóle.

Z uwagi na powyższe, zdaniem Spółki, zastosowanie znajdzie w przedmiotowym przypadku art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Jak stanowi natomiast art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pewnych wyjątków, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Zdaniem Spółki, z literalnego brzmienia art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że dzień poniesienia kosztu nie powinien być utożsamiany z dniem jego faktycznego księgowania, tj. z dniem zapisu operacji gospodarczej w księgach rachunkowych. Wnioskodawca wskazał na różnicę pomiędzy dniem, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych, (tj. dniem, w którym dany wydatek w księgach rachunkowych stał się kosztem) a dniem, w którym ujęto koszt w księgach rachunkowych (czyli dniem faktycznego zapisu określonej transakcji gospodarczej w księgach rachunkowych podatnika).

Całość wydatków związanych z realizacją przedmiotowej inwestycji, która ma zostać przekazana częściowo odpłatnie zostaną przez Spółkę ujęte jako rozliczenie międzyokresowe kosztów, a następnie po sprzedaży odniesione w ciężar kosztów działalności operacyjnej lub koszty materiałów.

Rozliczenie kosztów budowy nastąpi w momencie sprzedaży infrastruktury na rzecz PWIK.

W związku z tym, Spółka stoi na stanowisku, iż za moment poniesienia tych kosztów dla celów podatkowych należy uznać moment, w którym sieć zostanie zbyta częściowo odpłatnie. W tym zatem momencie koszty te mogą zostać odniesione w ciężar kosztów uzyskania przychodów. Zostaną one zdaniem spółki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów.

Wnioskodawca zwrócił również uwagę na jeszcze jedną korzyść z przeniesienia własności przedmiotowych sieci. Ich sprzedaż za 25% wartości kosztorysu (czyli poniżej faktycznego kosztu ich wytworzenia) jest związana ze zwolnieniem spółki w przyszłości z obciążeń wynikających z konieczności jej utrzymania w należytym stanie (koszty eksploatacji, remontów, ubezpieczenia, opodatkowania itd.), do czego jako właściciel byłaby zobowiązana.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest częściowo prawidłowe, a częściowo nieprawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy odnośnie podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na budowę nowego połączenia sieci wodociągowej oraz momentu tego zaliczenia i w zakresie kwalifikacji poniesionych wydatków do kosztów pośrednich. Natomiast w pozostałym zakresie wniosku zostało wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1036, ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powołany przepis ma charakter ogólny (tzw. klauzula generalna). Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Kosztami uzyskania przychodów są wyłącznie takie koszty, które spełniają kumulatywnie warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 1, tj.:

• zostały poniesione przez podatnika,
• ich poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
• nie zostały wyłączone z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Pierwsza z wymienionych przesłanek odnosi się do możliwości przypisania faktu poniesienia kosztu do osoby podatnika. Kosztem uzyskania przychodu mogą być wyłącznie koszty obciążające samego podatnika wartość ciężarów, jakie ponosi podatnik w toku prowadzenia działalności (funkcjonowania). Poniesienie kosztu w rozumieniu omawianej ustawy jest świadomym, celowym działaniem podatnika. Polega na faktycznym i definitywnym przesunięciu określonej wartości z jego majątku do majątku innego podmiotu. W szczególności, może mieć postać wydatkowania środków pieniężnych bądź przekazania innych wartości majątkowych.

Przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł obiektywnie oceniając oczekiwać takiego efektu.

Kierując się kryterium stopnia powiązania istniejącego pomiędzy kosztem a celem, jakiemu ma służyć, ustawodawca wyróżnia koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami i koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie), różnicując moment ich potrącalności (art. 15 ust. 4, 4b4e ustawy). Do pierwszej z wymienionych kategorii należą takie wydatki, których poniesienie ma bezpośrednio na celu uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru. Natomiast pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których ponoszenie jest racjonalnie uzasadnione jako służące osiąganiu przychodów lub zachowaniu albo zabezpieczeniu ich źródła, nie ma jednak możliwości przypisania ich do określonych, konkretnych przychodów. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m.in. koszty zarządu ponoszone przez spółkę kapitałową (wydatki związane z działaniem organu zarządzającego spółki kapitałowej), uznając, że jako ogólne, stałe koszty dotyczące jej funkcjonowania jako osoby prawnej i podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą są ponoszone w celu uzyskiwania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowym z osiąganymi przychodami.

Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

• przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu, racjonalność i niezbędność) oraz
• potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęć: źródła przychodów, zachowanie źródła przychodów, zabezpieczenie źródła przychodów. Korzystając z zasad wykładni językowej, można jednak wskazać, że zgodnie ze znaczeniem tych pojęć funkcjonującym na gruncie języka powszechnego:

• mianem źródła określane jest to, co stanowi początek czegoś; przyczyna czegoś; synonimami tego pojęcia są m.in. zarzewie, czynnik sprawczy, powód, pochodzenie;
• zachować, zachowywać oznacza pozostać w posiadaniu czegoś, dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności, podtrzymać, utrzymać coś;
• zabezpieczać, zabezpieczyć to zapewnić ochronę przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym, uczynić bezpiecznym, zapewnić utrzymanie się czegoś w dotychczasowym stanie, uczynić coś mocniejszym, trwalszym, odpornym na szkodliwe działanie czegoś, zapobiec niszczeniu czegoś

(http://sjp.pwn.pl; Słownik języka polskiego. Tom III., pod red. M. Szymczaka, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1981 r.; A. Dąbrówka, E. Geller, R. Turczyn, Słownik synonimów, Warszawa 2001).

Zatem źródłem przychodu w rozumieniu ww. ustawy są wszelkie stany, zdarzenia lub czynności (a także zespoły zdarzeń lub czynności), które powodują uzyskiwanie przychodu są przyczyną jego powstawania. Źródło przychodów można określić szeroko, w sposób ogólny (np. rodzaj działalności prowadzonej przez podatnika), jak i w sposób bardziej precyzyjny (np. stosunek prawny, którego stroną jest podatnik; składnik majątku podatnika). W szczególności, źródłami przychodów są stany, zdarzenia lub czynności będące powodem (podstawą, przyczyną) uzyskania przez podatnika przysporzeń i wartości wymienionych w art. 12 ust. 1 tej ustawy. Zachowaniem albo zabezpieczeniem tych źródeł są natomiast działania podejmowane przez podatnika odpowiednio w celu ich utrzymania (zapobieżenia ich utracie) albo zapobieżenia ich niszczeniu.

Można zatem przyjąć, że koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób. Istotą tego rodzaju kosztów jest ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Należy przy tym podkreślić, że sam fakt poniesienia danego wydatku w związku z prowadzoną działalnością nie jest decydujący dla uznania, że spełnia on przesłankę celowości, wynikającą z art. 15 ust. 1 omawianej ustawy. Nie każdy bowiem wydatek ponoszony w ramach prowadzonej działalności gospodarczej ma na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie ich źródła. W odniesieniu do kosztów nieobjętych wyłączeniem z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, można stwierdzić, że kwestia ich związku z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika stanowi jeden z istotnych elementów, które powinny być uwzględniane przy ocenie ich celowości nie przesądza jednak samoistnie o możliwości zaliczenia tych kosztów do kategorii kosztów podatkowych.

Katalog wyłączeń z kategorii kosztów uzyskania przychodów zawarty w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ma charakter zamknięty. Ujęte w nim wyłączenia mają różny charakter i pełnią różne funkcje. W szczególności, część spośród nich prowadzi do bezwzględnego wyłączenia określonych rodzajów kosztów z kategorii kosztów podatkowych, część służy limitowaniu wysokości rozpoznawanych przez podatników rodzajów kosztów uzyskania przychodów (uniemożliwia zaliczenie do kosztów podatkowych wartości przewyższających ustalony przez ustawodawcę poziom wydatków), część przesunięciu momentu rozpoznawania określonych kosztów, wykluczeniu ich związku albo powiązaniu ich z konkretnym przychodem lub momentem podatkowym.

W analizowanej sprawie stwierdzić należy, że wydatki poniesione na budowę nowego połączenia sieci wodociągowej są związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, gdyż będą one poniesione w celu osiągnięcia przychodów (późniejsza sprzedaż wybudowanej sieci i wody przesyłanej tą siecią) jak i zabezpieczenia źródła przychodów (zaspokojenie potrzeb zbiorowego zaopatrzenia w wodę na terenie bardzo szybko rozwijającej się gminy, która nie ma wystarczających zasobów, aby w pełni realizować ten cel). Wobec tego wydatki poniesione na budowę sieci będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Jak wynika z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

1. sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo
2. złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego

-są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody (art. 15 ust. 4b ustawy).

Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie (art. 15 ust. 4c ustawy).

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów.

Natomiast kwestia związana z ustaleniem momentu potrącalności kosztów pośrednich została uregulowana w art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w myśl którego koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W myśl art. 15 ust. 4e ww. ustawy za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że wydatki poniesione na budowę połączenia sieci wodociągowej dotyczą przychodu ze sprzedaży połączenia sieci wodociągowej i jako takie stanowią bezpośrednie koszty uzyskania przychodu, a zatem Wnioskodawca będzie mógł je zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym, w którym zostanie osiągnięty przychód ze zbycia tej sieci.

W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe w części dotyczącej zaliczenia wydatków poniesionych na budowę połączenia sieci wodociągowej do kosztów uzyskania przychodów oraz w części dotyczącej momentu zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Natomiast w części dotyczącej kwalifikacji poniesionych kosztów do kosztów pośrednich uznano stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

w części prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej