Temat interpretacji

Czy wymienione w ramach renowacji lustra, winny być traktowane jako elementy wyposażenia niezwiązane trwale z budynkiem, oraz powinny zostać uznane za odrębne środki trwałe amortyzowane według stawki 20% lub jednorazowo w zależności od ceny jednostkowej?

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 lutego 2019 r. (data wpływu 4 marca 2019 r.), uzupełnionym 8 maja 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, m.in. w zakresie ustalenia, czy wymienione w ramach renowacji lustra, winny być traktowane jako elementy wyposażenia niezwiązane trwale z budynkiem, oraz powinny zostać uznane za odrębne środki trwałe amortyzowane według stawki 20% lub jednorazowo w zależności od ceny jednostkowej (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 marca 2019 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, m.in. w zakresie ustalenia, czy wymienione w ramach renowacji lustra, winny być traktowane jako elementy wyposażenia niezwiązane trwale z budynkiem, oraz powinny zostać uznane za odrębne środki trwałe amortyzowane według stawki 20% lub jednorazowo w zależności od ceny jednostkowej. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 25 kwietnia 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.152.2019.1.APO wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 8 maja 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W ramach niniejszego wniosku Spółka X (dalej: Wnioskodawca) jako komandytariusz Sp. z o.o. Sp.K. (dalej: Spółka) oraz podatnik podatku dochodowego CIT zwraca się do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: Organ) w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie interpretacji ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 z późn. zm., dalej: ustawa o CIT).

Spółka jest spółką komandytową będącą polskim rezydentem podatkowym. Przedmiotem przeważającej działalności Spółki jest wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Obszarami działalności komplementariusza (winno być: komandytariusza) - Wnioskodawcy jest hotelarstwo oraz działalność gastronomiczna.

Spółka w dniu 21 września 2011 r., występując ówcześnie pod nazwą Y Sp. z o.o. Sp.K., zakupiła dwa budynki niemieszkalne, w których mieści się Hotel (dalej: Hotel lub Budynki). Nabyte budynki zostały sklasyfikowane w grupie 1, podgrupie 10, w rodzaju 109, stąd zastosowana w ich przypadku stawka amortyzacyjna wyniosła 2,5%. Hotel, stanowiąc własność Spółki jest wynajmowany na rzecz Z Sp. z o.o.

Hotel został wybudowany w latach 1898-1901. Z uwagi na bardzo zły stan techniczny, wynikający z wieloletniej eksploatacji, Hotel został zamknięty w listopadzie 1981 r. Po długotrwałym remoncie został odrestaurowany i ponownie otwarty 17 kwietnia 1993 r. Od tego czasu, poza kompleksowym odnowieniem pokoi i korytarzy w roku 2012, w budynkach nie przeprowadzono gruntownego remontu. Tym samym, z uwagi na pogarszający się stan techniczny poszczególnych elementów konstrukcyjnych, jak również funkcjonalność budynków, mających bezpośredni wpływ na jakość prowadzenia w nich działalności gospodarczej, Spółka zaplanowała na lata 2017-2020 przeprowadzenie prac budowlanych w łazienkach oraz kawiarni, barze i lobby Hotelu. Planowane prace wynikają przede wszystkim z konieczności wymiany zużytych składników majątku, a w części także z chęci podwyższenia funkcjonalności wybranych pomieszczeń.

W związku z przeprowadzanymi pracami remontowymi i modernizacyjnymi w Hotelu, Spółka nabyła w roku 2018 nowe składniki majątku o wartości do 10.000 zł oraz składniki o wyższej wartości. Z uwagi na rozpoczęcie prac remontowych w roku 2017, część składników majątku została nabyta również w latach poprzednich. W odniesieniu do wcześniejszych okresów Spółka wyodrębniła składniki majątku o wartości do 3.500 zł oraz powyżej wskazanej kwoty.

Odnosząc się do elementów o wartości powyżej 10.000 zł (lub odpowiednio 3.500 zł biorąc pod uwagę składniki majątku nabyte w latach poprzednich), niektóre z nich są przytwierdzone do ścian (np. lustra, wezgłowia łóżek w pokojach hotelowych, elementy oświetlenia) przy pomocy śrub. Demontaż wskazanych elementów jest możliwy bez uszkodzenia budynku, przez co można stwierdzić, że nie są trwale związane z budynkiem.

Do składników majątku o wartości nieprzekraczającej 10.000 zł (w przypadku składników nabytych w latach poprzednich - 3.500 zł) zaliczyć można z kolei takie elementy wyposażenia jak np. mydelniczki, wazoniki, tacki, grafiki w ramach, rolety, zasłony, pojemniki na chusteczki.

Prace związane z remontem i rozbudową łazienek oraz wymianą zabudowy meblowej w wybranych pokojach zostały zlecone firmie zewnętrznej (głównemu wykonawcy) na mocy zawartej umowy. Tak jak wspomniano powyżej, część materiałów/towarów zostanie zakupiona przez Spółkę. Materiały zakupione przez Spółkę, a wymagające montażu, zostaną zamontowane przez głównego wykonawcę. Łączna budżetowana wartość projektu wynosi 24 mln zł. Z tego prace budowalne oraz wartość materiałów dostarczonych przez głównego wykonawcę wyniesie około 19 mln złotych, budżet na materiały/towary zakupione bezpośrednio przez Spółkę wynosi z kolei 5 mln złotych.

W hotelu znajduje się 206 pokoi o zróżnicowanym standardzie. Prace budowlane przewidują wymianę pionów wodno-kanalizacyjnych. W związku z tym, z uwagi na lokalizacje pokoi i ich przyłączenie do danego pionu, prace podzielono na cztery etapy:

1. etap: styczeń - kwiecień 2018 r.
2. etap: październik 2018 r. - grudzień 2018 r.
3. etap: styczeń - kwiecień 2019 r.
4. etap: październik - grudzień 2019 r.

W ramach tego projektu zakwalifikowano wydatki do następujących kategorii:

1. Wydatki w kategorii A, związane z remontem łazienek standardowych:

• wymiana płyt marmurowych (na płyty o większym rozmiarze, ale o tych samych parametrach technicznych),
• wymiana akcesoriów sanitarnych (przykładowo muszli klozetowych stojących na muszle podwieszane),
• demontaż elementów wspólnych, w tym m.in. demontaż i wyniesienie wanien, WC ze stelażem, demontaż okładziny kamiennej, frezowanie posadzki, naprawa ścian po demontażu kamienia, zabudowa stelaży bidetu i WC, malowanie ścian, położenie gładzi na ścianach, demontaż listwy sufitowej,
• montaż akcesoriów i wyposażenia, w tym m.in. konstrukcja brodzika, instalacja odpływu liniowego, zabudowa umywalkowa, montaż drzwi do kabiny prysznicowej, montaż deszczownicy, stelaża WC, uchwytu na papier toaletowy, zasłon,
• montaż okładziny kamiennej (marmur Valakas), w tym m.in. na posadzce kabin prysznicowych, na krawędziach wanny, ścianach, zabudowie parapetów,
• wymiana instalacji elektrycznej w łazienkach oraz toaletach, obejmująca m.in. demontaż istniejących elementów elektrycznych, ułożenie okablowania pod nowe przewody wraz z wymianą uszkodzonych, montaż puszek połączeniowych pod klinkiety z przygotowaniem otworów, montaż opraw oświetleniowych, dostawa i montaż paska LED, połączenia wyrównawcze, montaż osprzętu elektrycznego.

Biorąc pod uwagę charakter powyższych prac, ich przeprowadzenie nie doprowadzi do zmiany przeznaczenia remontowych powierzchni. Zakres inwestycji odnosi się bowiem do wymiany zużytych elementów na nowe, spełniających te same funkcje użytkowe. Wydatki w kategorii A będą ponoszone na wszystkich czterech etapach prac.

Zgodnie z budżetem, łączne wydatki składające się na kategorię A, zakwalifikowane jako remont, powinny wynieść 20,7 mln złotych.

2. Wydatki w kategorii B związane ze zmianą aranżacji 2 łazienek dla niepełnosprawnych, powiększeniem powierzchni 3 łazienek oraz zmianą zabudowy meblowej w pokojach o wyższym standardzie:

• prace budowlane przy zwiększeniu powierzchni istniejących łazienek w 3 pokojach hotelowych, obejmujące m.in. demontaż wykładziny, frezowanie posadzki, demontaż ścianek, demontaż istniejącego sufitu, dostawa i montaż nowego sufitu, przygotowanie nowego otworu drzwiowego do łazienki, montaż ścianek GK, jak również przebudowa instalacji elektrycznej, wentylacji oraz klimatyzacji celem dostosowania do innego rozkładu pomieszczeń,
• prace budowlane przy zmianie aranżacji w 2 pokojach dla niepełnosprawnych, na które składają się m.in. demontaż ściany wejściowej do łazienki, dostawa i montaż nowej ściany GK wraz z kieszenią na nowe drzwi suwane, wymiana drzwi na suwane, przygotowanie otworu drzwiowego, podłoża oraz położenie tapety na ścianie, przeniesienie włącznika światła na inną ścianę, dostosowanie sufitu do nowej grubości ściany, demontaż i ponowny montaż cokołu w przedsionku,
• prace związane z wymianą zabudowy meblowej (nowe, bardziej funkcjonalne i reprezentacyjne) w 45 pokojach o wyższym standardzie.

Zwiększenie powierzchni 3 łazienek oraz zmiana aranżacji łazienek dla osób niepełnosprawnych mają charakter adaptacyjny, bowiem prowadzą do dostosowania powierzchni do pełnienia nowych funkcji, co wiąże się ze zwiększeniem ich funkcjonalności.

Zgodnie z zaplanowanym budżetem, łączne wydatki składające się na kategorię B, powinny wynieść 1,2 mln złotych.

3. Wydatki w kategorii C:

Wskazane wydatki odnoszą się do wymiany wszystkich luster w łazienkach (236 sztuk). Lustra z uwagi na swoją wielkość oraz sposób montażu są przymocowane do ścian przy pomocy śrub. Zgodnie z zaplanowanym budżetem, łączna wartość wydatków danej kategorii powinna wynieść 1,7 mln złotych. Jednostkowa wartość niektórych luster może przekraczać 10 tys. złotych.

W uzupełnieniu wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej ujętym w piśmie z 7 maja 2019 r. (data wpływu 8 maja 2019 r.) Spółka wskazała, że lustra zaliczane zostały do grupy 8 Klasyfikacji Środków Trwałych, Podgrupa 809 pozostałe narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie, gdzie indziej niesklasyfikowane.

4. Wydatki w kategorii D:

Wydatki danej kategorii zostaną przeznaczone na zakup niskocennego wyposażenia łazienek Hotelu takiego jak: mydelniczki, wazoniki, tacki, grafiki w ramach, rolety, zasłony, pojemniki na chusteczki. Planowana wartość tego typu wydatków to 0,7 mln złotych.

Ponadto, w związku z przeprowadzanymi pracami budowlanymi, Spółka poniosła koszty wykonania projektu, nadzoru autorskiego i budowlanego, jak również powstałe w związku z nimi koszty podróży pracowników wykonawcy (takie jak np. koszty dojazdu, noclegów).

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wymienione w ramach renowacji lustra, winny być traktowane jako elementy wyposażenia niezwiązane trwale z budynkiem, oraz powinny zostać uznane za odrębne środki trwałe amortyzowane według stawki 20% lub jednorazowo w zależności od ceny jednostkowej? (pytanie oznaczone we wniosku nr 3, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 8 maja 2019 r.)

Zdaniem Wnioskodawcy, lustra stanowią wyposażenie niezwiązane trwale z budynkiem. Wnioskodawca uważa, że powinny one zostać potraktowane jako odrębne środki trwałe.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o CIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania: budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, maszyny, urządzenia i środki transportu, jak również inne przedmioty - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub leasingu, zwane środkami trwałymi.

W odniesieniu do powyższego, jednym z podstawowych kryteriów stanowiącym o klasyfikacji danej rzeczy jako odrębnego środka trwałego podlegającego amortyzacji jest kwestia jego kompletności i przydatności do używania. Co istotne, warunek ten należy oceniać z punktu widzenia danej rzeczy, nie z punktu widzenia wyposażenia, czy maszyny z którą ma współgrać czy współpracować. Powyższe znajduje swoje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych, przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 24 maja 2016 r. (sygn. IBPB-1-2/4510-462/16/KP).

Ponadto, to czy dany element wyposażenia zostanie potraktowany jako odrębny środek trwały zależeć będzie od tego czy dany element jest trwale wbudowany w konstrukcję budynku. W sytuacji bowiem, gdy dany element jest przymocowany w sposób umożliwiający jego demontaż bez jego zniszczenia, utraty funkcjonalności, uszkodzenia albo konieczności zmiany przeznaczenia użytkowego i jest możliwe jego odłączenie od budynku bez uszczerbku zarówno dla budynku, jak i dla samego elementu, to można rozważać uznanie go za samodzielny środek trwały. Dane stwierdzenie znajduje swoje potwierdzenie przykładowo w interpretacji Izby Skarbowej w Warszawie z 23 kwietnia 2014 r. ( sygn. IPPB5/423-365/14-2/IŚ).

Co więcej, za odrębne środki trwałe organy podatkowe przyjmują oświetlenie wewnątrz i na zewnątrz budynków, niepołączone trwale z budynkiem. Można je bowiem odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji ich i budynków. Powyższe ma swoje potwierdzenie w ugruntowanej linii interpretacyjnej organów podatkowych (przykładowo, interpretacja Izby Skarbowej w Łodzi z 23 grudnia 2014 r., IPTPB3/423-297/14-6/GG; interpretacja Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 23 maja 2014 r., ITPB1/415-213/14/PSZ; interpretacja Izby Skarbowej w Warszawie z 8 lutego 2012 r., IPPB1/415-1053/11-2/ES; interpretacja Izby Skarbowej w Poznaniu z 7 kwietnia 2010 r ILPB3/423-74/10-5/MC).

W przedmiotowym stanie faktycznym, lustra montowane w Hotelu nie są trwale związane z budynkiem oraz równocześnie są kompletne i zdatne do użytkowania również w oderwaniu od pozostałych elementów wyposażenia. W związku z powyższym, w opinii Wnioskodawcy, poszczególne lustra o wartości przekraczającej odpowiednio 10.000 zł (lustra nabyte w 2018 r.) lub 3.500 zł (lustra nabyte w latach poprzednich), powinny zostać potraktowane jako odrębne środki trwałe, zaliczane do grupy 8 Klasyfikacji Środków Trwałych (podgrupa 809 - Pozostałe narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie, gdzie indziej niesklasyfikowane) oraz powinny być amortyzowane według stawki 20%.

Lustra o cenie jednostkowej niższej niż 10.000 zł (nabyte w 2018 r.) lub 3.500 zł (nabyte w latach poprzednich) mogą zostać zamortyzowane jednorazowo.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036, z późn. zm., dalej: updop), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ().

Warunkiem uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu jest istnienie pomiędzy nim, a osiągnięciem przychodu związku przyczynowo-skutkowego, czyli wykazanie, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, jego zabezpieczenie lub zachowanie.

Stosownie do art. 15 ust. 6 updop, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zawarte zostały w art. 16a - 16m updop.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 updop, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zatem, wymienione w pkt 1-3 powyższej regulacji środki trwałe będą podlegały amortyzacji po spełnieniu następujących warunków:

• zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,
• stanowią własność lub współwłasność podatnika amortyzacji podatkowej podlegają wyłącznie środki trwałe, do których przysługuje podatnikowi prawo własności, z wyjątkiem środków używanych przez leasingobiorcę na podstawie umowy leasingu finansowego oraz tych wymienionych w art. 16a ust. 2 updop,
• są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, że warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie,
• przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok o tym, jak długo będzie używany dany składnik decyduje sam podatnik,
• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu,
• nie są wymienione w katalogu środków trwałych wymienionych w art. 16c updop.

Jak już wyżej zostało wskazane, środek trwały podlega amortyzacji w sytuacji, gdy w dniu przyjęcia do używania jest kompletny i zdatny do użytku.

Składnik majątku spełnia kryterium kompletności, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem. Poprzez sformułowanie zdatny do użytku należy rozumieć możliwość faktycznego oraz prawnego użytkowania.

Jak stanowi art. 16f ust. 1 updop, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b.

W myśl art. 16f ust. 3 updop, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 10.000 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 10.000 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Stosownie do art. 16d ust. 1 updop, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 16a i 16b, których wartość początkowa określona zgodnie z art. 16g nie przekracza 10.000 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4 (art. 16d ust. 2 updop).

Należy przy tym zauważyć, że limit dotyczący nowych środków trwałych z kwoty 3.500 zł do 10.000 zł zwiększony został przepisem art. 2 pkt 21 ustawy z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z 2017 r., poz. 2175, dalej ustawa nowelizująca), zgodnie z którym użyte w art. 16d w ust. 1, w art. 16e w ust. 1 i 2, dwukrotnie w art. 16f w ust. 3, dwukrotnie w art. 16g w ust. 13 oraz w art. 16k w ust. 9 wyrazy 3.500 zł zastępuje się wyrazami 10.000 zł.

Jednocześnie, w ww. ustawie nowelizującej, ustawodawca zawarł przejściowy przepis art. 11 stanowiący, że przepisy () art. 16d ust. 1, art. 16e ust. 1 i 2, art. 16f ust. 3, art. 16g ust. 13 i art. 16k ust. 9 ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do składników majątku przyjętych do używania po 31 grudnia 2017 r.

Jak wskazuje art. 16h ust. 1 pkt 1 updop, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest komandytariuszem spółki komandytowej, której przedmiotem działalności jest m.in. wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Spółka w dniu 21 września 2011 r. zakupiła dwa budynki niemieszkalne, w których mieści się Hotel, wynajmowany na rzecz Sp. z o.o. Hotel został wybudowany w latach 1898-1901. Z uwagi na pogarszający się stan techniczny poszczególnych elementów konstrukcyjnych, jak również funkcjonalność budynków, mających bezpośredni wpływ na jakość prowadzenia w nim działalności gospodarczej, Spółka zaplanowała na lata 2017-2020 przeprowadzenie prac budowlanych w łazienkach oraz kawiarni, barze i lobby Hotelu. Planowane prace wynikają przede wszystkim z konieczności wymiany zużytych składników majątku, a w części także z chęci podwyższenia funkcjonalności wybranych pomieszczeń. Prace związane z remontem i rozbudową łazienek oraz wymianą zabudowy meblowej w wybranych pokojach zostały zlecone firmie zewnętrznej (głównemu wykonawcy) na mocy zawartej umowy. W ramach projektu, ponoszone są m.in. wydatki zakwalifikowane przez Wnioskodawcę do kategorii C, związane z wymianą wszystkich luster w łazienkach, które z uwagi na swoją wielkość oraz sposób montażu są przymocowane do ścian przy pomocy śrub. Jednostkowa wartość niektórych luster może przekraczać 10.000 zł.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy wymienione w ramach renowacji lustra, winny być traktowane jako elementy wyposażenia niezwiązane trwale z budynkiem, oraz powinny zostać uznane za odrębne środki trwałe amortyzowane według stawki 20% lub jednorazowo w zależności od ceny jednostkowej.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy wskazać, że podstawowym kryterium stanowiącym o klasyfikacji danego urządzenia (nabytego lub wytworzonego przez podatnika) jako odrębnego środka trwałego jest kwestia jego kompletności i zdatności do używania.

Przepisy prawa podatkowego nie wyjaśniają co należy rozumieć pod pojęciem kompletny i zdatny do użytkowania. Zgodnie z regułą wykładni językowej, w myśl której w sytuacji, gdy ustawodawca nie nadał danemu terminowi szczególnego znaczenia, stosując definicję ustawową, należy przyjąć takie jego znaczenie, jakie funkcjonuje w języku powszechnym.

W języku powszechnym jak wynika z definicji zawartej w Słowniku języka polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN (www.sjp.pwn.pl) pojęcie używać jest synonimem pojęcia użyć i oznacza m.in. zastosować coś jako środek, narzędzie oraz zrobić z czegoś użytek. Z powyższego należy wywieść, że oddanie środka trwałego do używania jest ściśle związane z włączeniem go do wykorzystywania w prowadzonej działalności gospodarczej, po uprzednim stwierdzeniu, że jest on kompletny i zdatny do użytku. Składnik majątku spełnia kryterium kompletności, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem. Poprzez sformułowanie zdatny do użytku należy rozumieć możliwość faktycznego oraz prawnego użytkowania po uzyskaniu stosownych pozwoleń i koncesji. Oznacza to, że w dniu przyjęcia do używania środki trwałe powinny być obiektywnie gotowe do wykorzystywania ich przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Takie rozumienie kryteriów kompletności i zdatności do użytku prezentowane jest szeroko w doktrynie prawa podatkowego:

• kompletne i zdatne do użytku są takie składniki majątku trwałego, które zawierają wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania zgodnie z ich przeznaczeniem, bez narażenia życia lub zdrowia osób z nich korzystających, które ponadto posiadają stosowne atesty i homologacje oraz dopuszczone są do używania przez właściwe organy administracji państwowej (J. Marciniuk, Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, C.H. Beck, Warszawa 2009, s. 518-519);
• składnik majątku spełnia przesłanki kompletności i zdatności do użytku, jeżeli jest on wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto są sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie (E. Mazur, Komentarz do art. 16(a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, 2009, LEX);
• zdatność do użytku w wielu sytuacjach faktycznych oznaczać będzie konieczność spełnienia szeregu wymogów formalnoprawnych nakładanych na przedsiębiorcę przez odrębne przepisy (M. Wilk, Komentarz do art. 16(a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, 2014, LEX);
• kompletność oraz zdatność do użytku w dniu przyjęcia do używania oznacza też, że środek trwały zawiera wymagane elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, jest sprawny technicznie, a jeśli istnieją wymogi formalne, to także one są spełnione (M. Ślifirczyk, F. Świtała, R. Krasnodębski, G. Dźwigała, P. Karwat, Z. Huszcz, Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych. Komentarz, Lexis Nexis, Warszawa 2009).

W świetle powyższego należy podkreślić, że składnik majątku spełnia kryterium kompletności, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem. Natomiast, sformułowanie zdatny do użytku należy rozumieć jako możliwość faktycznego oraz prawnego użytkowania. Zatem kompletne i zdatne do użytku nie oznacza jednocześnie, że składniki majątku mają być zdolne do samodzielnej pracy.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy, Organ podziela stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym lustra nie są trwale związane z budynkiem oraz równocześnie są kompletne i zdatne do użytkowania również w oderwaniu od pozostałych elementów wyposażenia. W związku z powyższym, wskazane elementy wyposażenia o wartości przekraczającej odpowiednio 10.000 zł (elementy przyjęte do używania po 31 grudnia 2017 r.) lub 3.500 zł (elementy przyjęte do używania przed 31 grudnia 2017 r.), spełniają zawarte w przepisach prawa podatkowego warunki niezbędne do uznania za odrębny środek trwały i mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne.

Natomiast, wydatki na nabycie luster, których wartość początkowa nie przekracza kwoty 10.000 zł (elementy przyjęte do używania po 31 grudnia 2017 r.) lub 3.500 zł (elementy przyjęte do używania przed 31 grudnia 2017 r.), Wnioskodawca może rozliczyć w następujący sposób:

1. nie zaliczyć ich do podlegających amortyzacji składników majątku, o których mowa w art. 16a updop, odnosząc ich wartość bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania (art. 16d ust. 1 updop);
2. zaliczyć je do podlegających amortyzacji środków trwałych, ujmując je w stosownej ewidencji, po czym:
   
   1. dokonać ich jednorazowej amortyzacji w miesiącu oddania do używania albo w miesiącu następnym (art. 16f ust. 3 updop) lub
   2. dokonywać odpisów amortyzacyjnych od ich wartości początkowej zgodnie z art. 16h16m updop.

W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym wymienione w ramach renowacji lustra, winny być traktowane jako elementy wyposażenia niezwiązane trwale z budynkiem, oraz powinny zostać uznane za odrębne środki trwałe amortyzowane według stawki 20% lub jednorazowo w zależności od ceny jednostkowej, uznano za prawidłowe.

Nadmienia się, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1, 2, 4 i 5 zostały/zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w , w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej