Niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy oceny stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do pierwszej części pytania Nr 1 w zakresie zastosowania przepisów o cenach transferowych oraz do pytania Nr 2 i pytania Nr 3 w zakresie kwalifikacji prawnopodatkowej kosztów uzyskania przychodów w związku z wprowadzeniem do oferty Spółki Produktu w modelu ubezpieczenia grupowego, umożliwiającego dostęp do dodatkowych usług.

W odniesieniu do drugiej części pytania Nr 1 w zakresie nie stosowania art. 14 ust. 1 ustawy o CIT do czynności związanych z oferowaniem możliwości skorzystania z ochrony ubezpieczeniowej i wykonywaniem umowy ubezpieczenia, w stosunku do których art. 18 ust. 1 ustawy o działalności ubezpieczeniowej wprowadza zakaz wynagrodzenia, tutejszy organ wyda odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy

Ad. pytanie 1

(w odniesieniu do pierwszej części pytania Nr 1 w zakresie zastosowania przepisów o cenach transferowych)

Zgodnie z art. 11b pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 865 ze zm.; dalej: ustawa o CIT): Przepisów niniejszego rozdziału nie stosuje się do transakcji kontrolowanych, w których cena lub sposób określenia ceny przedmiotu takiej transakcji kontrolowanej wynika z przepisów ustaw lub wydanych na ich podstawie aktów normatywnych.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy o działalności ubezpieczeniowej: W ubezpieczeniu na cudzy rachunek, w szczególności w ubezpieczeniu grupowym, ubezpieczający nie może otrzymywać wynagrodzenia lub innych korzyści w związku z oferowaniem możliwości skorzystania z ochrony ubezpieczeniowej lub czynnościami związanymi z wykonywaniem umowy ubezpieczenia. Nie wyklucza to możliwości zobowiązania się przez ubezpieczonego wobec ubezpieczającego do finansowania kosztu składki ubezpieczeniowej.

Brak wynagrodzenia za wykonywanie czynności związanych z oferowaniem możliwości skorzystania z ochrony ubezpieczeniowej i czynności związanych z wykonywaniem umowy ubezpieczenia grupowego przez Spółkę dla Z TUW wynika z art. 18 ust. 1 Ustawy o działalności ubezpieczeniowej.

Tym samym w związku z tym, że brak wynagrodzenia wynika z ustawy o ubezpieczeniach, to do takiej transakcji kontrolowanej nie stosuje się przepisów o cenach transferowych Rozdziału 1a ustawy o CIT.

()

Podsumowując, przepisy Rozdziału 1a Ceny transferowe () nie mają zastosowania do czynności związanych z oferowaniem możliwości skorzystania z ochrony ubezpieczeniowej i wykonywaniem umowy ubezpieczenia, w stosunku do których art. 18 ust. 1 ustawy o działalności ubezpieczeniowej wprowadza zakaz wynagrodzenia.

Ad. pytanie 2

Zgodnie z przyjętym w orzecznictwie i interpretacjach indywidualnych stanowiskiem, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

• został właściwie udokumentowany,

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie, zwiększenie lub zachowanie tego przychodu.

Koszty przekazywanej przez Spółkę do Z TUW składki ubezpieczeniowej stanowią koszt uzyskania przychodów. Wynika to z poniższych argumentów:

• Spółka pokrywa koszt z własnych zasobów majątkowych &− to na Spółce jako ubezpieczającym ciąży zobowiązanie do uiszczenia składki we własnym imieniu;

• koszt ma charakter definitywny, tj. wartość poniesionego wydatku nie zostanie Spółce zwrócona, ponieważ zapłata składki przez Klientów wynika z odrębnego stosunku prawnego i nie stanowi zwrotu kosztów składki zapłaconej przez Spółkę;

• koszt pozostaje w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą i może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów;

• koszt zostanie właściwie udokumentowany;

• koszt nie znajduje się w grupie wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT.

Koszt ponoszonej składki na rzecz Z TUW będzie stanowił koszt uzyskania przychodu, gdyż oferowane ubezpieczenia mają uatrakcyjnić ofertę Spółki i przyczynić się do pozyskania nowych i utrzymania obecnych Klientów.

W ocenie Wnioskodawcy przedmiotowe koszty mają charakter pośrednio związany z przychodami. Wynika to z faktu, że ich celem jest zwiększenie konkurencyjności oferty Spółki na rynku oraz pozyskanie nowych i utrzymanie dotychczasowych Klientów.

Tym samym w opinii Spółki koszt przekazywanej do Z TUW składki ubezpieczeniowej jest kosztem uzyskania przychodu pośrednio związanym z przychodem.

Ad. pytanie 3

Zgodnie z art. 15 ustawy o CIT: Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Na podstawie ww. przepisu przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł bezpośredni skutek w postaci osiągnięcia przychodów w postaci otrzymania wynagrodzenia za wykonywane czynności.

Na podstawie tego przepisu koszty, takie jak między innymi wynagrodzenie personelu, zapewnienie pomieszczeń i materiałów biurowych etc., ponoszone przez Spółkę w związku z wykonywaniem czynności, za które Spółka zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy o działalności ubezpieczeniowej nie ma możliwości uzyskania wynagrodzenia, stanowią koszty uzyskania przychodu, gdyż przyczyniają się do zabezpieczenia przychodów. Czynności te mają na celu zaoferowanie Klientom dodatkowego Produktu do sprzedawanego paliwa gazowego, co zwiększa atrakcyjność oferty Spółki i ma na celu przyciągnięcie większej liczby Klientów i utrzymanie obecnych Klientów w kontekście wprowadzenia podobnych ofert przez konkurencję.

Takie rozumienie zostało także potwierdzone w orzecznictwie podatkowym. W wyroku WSA w Warszawie z dnia 8 sierpnia 2006 r., sygn. akt III SA/Wa 1447/06 WSA stwierdził, że: Orzecznictwo sądowe przyjmuje, że nie skutek w postaci przychodu, lecz dążenie do tego celu, winno być podstawowym kryterium oceny. Zakwalifikowania danego wydatku jako koszt należy dokonywać indywidualnie, w każdym przypadku kierując się doświadczeniem i zasadami logiki.

W kolejnym wyroku WSA w Krakowie z dnia 23 kwietnia 2009 r., sygn. akt I SA/Kr 296/09, WSA stwierdził, że: (...) w doktrynie podnosi się, że ponoszenie określonych wydatków w celu osiągnięcia przychodów nie przesądza automatycznie o wystąpieniu w każdej sytuacji związanego z nim, ujmowanego w sposób konkretny, przychodu. Może się bowiem zdarzyć, że mimo uzasadnionych ekonomicznie, uwzględniających zasady logiki, działań, nie dojdzie do powstania lub zwiększenia przychodu (...) związek wydatków z przychodami nie musi być bezpośredni.

Tak w doktrynie, jak i w judykaturze przewiduje się także pośredni związek kosztów z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą (por. wyrok NSA z dnia 17 listopada 2005 r., sygn. akt FSK 2503/04, Monitor Podatkowy 2005/12/2; wyrok NSA z dnia 4 sierpnia 2005 r., sygn. akt FSK 2044/04. LEX nr 172952; wyrok NSA z 22 lutego 2006 r., sygn. akt II FSK 191/05, POP 2006/5/85; wyrok NSA z dnia 7 marca 2006 r., sygn. akt I FSK 121/05, LEX nr 201511).

Koszty bezpośrednie obejmują wydatki, które są ściśle (bezpośrednio) związane z danymi przychodami, jakie osiąga podmiot gospodarczy, np. wydatki na nabycie towarów. Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie, np. koszty ogólnoadministracyjne. W przypadku tego rodzaju kosztów nie zachodzi bezpośrednia relacja z przychodami. Koszty takie, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami.

Przedstawione wyżej argumenty przemawiają za uznaniem, że wydatki ponoszone w związku z realizowaniem czynności, za które zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy o działalności ubezpieczeniowej nie można pobierać wynagrodzenia, pozostają w związku z uzyskiwanymi przychodami podatkowymi i z tego względu stanowią koszty uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie zastosowania przepisów o cenach transferowych i kwalifikacji prawnopodatkowej kosztów uzyskania przychodów w związku z wprowadzeniem do oferty Spółki Produktu w modelu ubezpieczenia grupowego, umożliwiającego dostęp do dodatkowych usług &− uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej