Temat interpretacji

Czy przychody uzyskane na podstawie umowy zawartej na prowadzenie ośrodka korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 czerwca 2019 r. (data wpływu 12 czerwca 2019 r.), uzupełnionym 28 sierpnia 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy przychody uzyskane na podstawie umowy zawartej na prowadzenie ośrodka korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 czerwca 2019 r. wpłynął do tut. Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy przychody uzyskane na podstawie umowy zawartej na prowadzenie ośrodka korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 13 sierpnia 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.246.2019.2.PC 0112-KDIL1-2.4012.319.2019.3.PG, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 28 sierpnia 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest stowarzyszeniem założonym 16 czerwca 2015 r., wpisanym do KRS. Jest zgłoszony zarówno w rejestrze stowarzyszeń jak i w rejestrze przedsiębiorców. Członkami Stowarzyszenia są osoby fizyczne.

Wnioskodawca posiada status Organizacji Pożytku Publicznego.

Jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Przedmiotem działalności jest m.in.:

• działalność oświatowa, w tym prowadzenie szkół podstawowych, gimnazjów, przedszkoli,
• nauczanie języków obcych,
• pozaszkolna forma edukacji sportowej oraz zajęć sportowych,
• prowadzenie domów kultury, świetlic dla dzieci i młodzieży,
• działanie edukacyjne, kulturalne, profilaktyczne i teraupeutyczne wspierające prawidłowy rozwój osobowy i społeczny,
• działalność w zakresie pomocy psychologiczno-pedagogicznej,
• doradztwo edukacyjno-zawodowe,
• przygotowanie i wdrażanie programów edukacyjnych i szkoleniowych.

W roku 2018 ukazało się ogłoszenie Pełnomocnika Rządu do Spraw Repatriacji - otwarty konkurs ofert na realizację zadania w zakresie repatriacji pod nazwą: Prowadzenie ośrodka adaptacyjnego dla repatryjantów.

Ponieważ Wnioskodawca spełniał wszystkie wymagania jakie były wskazane w ogłoszeniu Pełnomocnika Rządu do Spraw Repatriacji Stowarzyszenie złożyło ofertę na realizację zadania, o którym mowa w art. 3b w związku z art. 20e ustawy z dnia 9 listopada 2018 r. o repatriacji.

Konkurs został rozstrzygnięty i w dniu 28 maja 2018 r. została zawarta umowa pomiędzy Skarbem Państwa - Pełnomocnikiem Rządu do Spraw Repatriacji - jako Zleceniodawcą a Stowarzyszeniem jako Zleceniobiorcą.

Pełnomocnik na podstawie przydzielonych mu zadań (art. 3b ust. 1 pkt 3 oraz art. 20g ust. 3 ustawy o repatriacji) powierzył Wnioskodawcy prowadzenie ośrodka.

Przedmiotem umowy było świadczenie przez Zleceniobiorcę usługi polegającej na prowadzeniu ośrodka adaptacyjnego dla repatriantów, zwanego dalej: ośrodkiem, zgodnie z ofertą Zleceniodawcy.

Celem Umowy było zapewnienie skierowanym przez Zleceniodawcę do ośrodka repatriantom i członkom ich rodzin, tymczasowego zakwaterowania, a także udział w zajęciach oraz kursach, pozwalających tym osobom na samodzielne zapewnienie sobie docelowych warunków do osiedlenia się na terytorium Polski.

W ramach przedmiotu umowy Zleceniobiorca zapewnia repatriantom w szczególności:

1. zakwaterowanie w pomieszczeniu odpowiednim do właściwości osobistych osób umieszczonych w ośrodku, w szczególności wieku, płci i stanu zdrowia;
2. całodzienne wyżywienie składające się z trzech posiłków, w tym jednego posiłku gorącego oraz napojów; Zleceniobiorca zapewni każdemu uczestnikowi posiłki z uwzględnieniem zapotrzebowania stosowania diety;
3. całodobowy dostęp do pomieszczeń i urządzeń umożliwiających samodzielne przygotowanie posiłków;
4. całodobowy dostęp do pomieszczeń i urządzeń higieniczno-sanitarnych;
5. środki czystości niezbędne do utrzymania higieny osobistej, w tym przeznaczonych do osób małoletnich;
6. możliwość wykonywania na własny koszt, a w uzasadnionych przypadkach - na koszt ośrodka połączeń telefonicznych przy użyciu urządzeń pozostających na wyposażeniu ośrodka, w tym telefaksu;
7. bezpłatny dostęp do szerokopasmowego Internetu;
8. możliwość uczestniczenia w zajęciach adaptacyjno-integracyjnych oraz w zajęciach umożliwiających poznanie historii, tradycji i zwyczajów polskich, a także w kursach języka polskiego i kursach zawodowych.

Powyższa umowa została podpisana na czas określony tj. od 4 czerwca do 4 grudnia 2018 r.

Wynagrodzenie dla Zleceniobiorcy z tytułu realizacji umowy zostało określone jako iloczyn kosztu pobytu jednego reaptrianta w ośrodku przez okres doby i ilości repatriantów przebywających w ośrodku na podstawie decyzji Pełnomocnika. Koszt (cena) osobodoby została wskazana w ofercie złożonej przez Zleceniobiorcę.

Kalkulacja kosztu osobodoby nie zakłada zysku.

Kalkulacja obejmuje:

1. koszty wyżywienia;
2. koszty zakwaterowania;
3. koszty zapewnienia zajęć i kursów;
4. inne koszty, w tym: wynagrodzeń, zużycie materiałów i energii, usługi obce typu: komunalne, ochrona, pranie, łączności, sprzątanie, remonty bieżące, dezynfekcja, porady prawne; organizacja imprez adaptacyjnych.

Rozliczenie następowało z dołu po każdych 30 dniach trwania umowy na podstawie protokołu odbioru usługi za dany okres rozliczeniowy, zaakceptowany przez Zleceniodawcę bez zastrzeżeń i wystawionej faktury opodatkowanej podatkiem VAT w wysokości 23%.

Umowa przewiduje rozwiązanie umowy w przypadku rażącego naruszenia postanowień umowy stwierdzonego przez sprawującego nadzór nad funkcjonowaniem ośrodka Pełnomocnika.

Umowa przewiduje również kary umowne w przypadku m.in.:

1. nie wykonania lub nienależytego wykonania w danym okresie rozliczeniowym kursów i szkoleń,
2. w przypadku nieprzyjęcia repatriantów skierowanych do ośrodka,
3. w przypadku nie zapewnienia wymaganego standardu w zakresie ilości lub jakości oferowanych posiłków,
4. w przypadku nie zapewnienia wymaganego standardu ośrodka zgodnie z przepisami ustawy o repatriacji i przepisami wykonawczymi wydanymi na jej podstawie.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie.

Czy przychody uzyskane na podstawie umowy zawartej na prowadzenie ośrodka korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych? (pytanie oznaczone we wniosku numerem 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z ustawą o finansach publicznych, dotacje są to podlegające szczególnym zasadom rozliczania środki z budżetu państwa, budżetu jednostek samorządu terytorialnego oraz z państwowych funduszy celowych przeznaczone na podstawie niniejszej ustawy, odrębnych ustaw lub umów międzynarodowych, na finansowanie lub dofinansowanie realizacji zadań publicznych.

Bez wątpienia prowadzenie ośrodka adaptacyjnego dla repatriantów jest zadaniem publicznym.

Zgodnie z zapisem art. 20g ust. 4 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 609 z późn. zm.), prowadzenie ośrodka jest finansowane ze środków budżetu państwa.

Art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865), stanowi, że wolne od podatku są dotacje otrzymane z budżetu państwa lub budżetu jednostki samorządu terytorialnego, z wyjątkiem dopłat do oprocentowania kredytów bankowych w zakresie określonym w odrębnych ustawach.

Na podstawie ww. aktów prawnych Wnioskodawca stwierdza, że przychody z tytułu prowadzenia ośrodka dla repatriantów finansowane z budżetu państwa korzystają ze zwolnienia w podatku dochodowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Stowarzyszenia funkcjonują na podstawie przepisów ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 713 z późn. zm.). Jak stanowi art. 2 ust. 1-3 Prawa o stowarzyszeniach:

1. Stowarzyszenie jest dobrowolnym, samorządnym, trwałym zrzeszeniem o celach niezarobkowych.
2. Stowarzyszenie samodzielnie określa swoje cele, programy działania i struktury organizacyjne oraz uchwala akty wewnętrzne dotyczące jego działalności.
3. Stowarzyszenie opiera działalność na pracy społecznej swoich członków. Do prowadzenia swych spraw stowarzyszenie może zatrudniać pracowników, w tym swoich członków.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 Prawa o stowarzyszeniach, statut stowarzyszenia określa w szczególności cele stowarzyszenia i sposoby ich realizacji.

W myśl art. 17 ust. 1 Prawa o stowarzyszeniach, Stowarzyszenie uzyskuje osobowość prawną i może rozpocząć działalność z chwilą wpisania do Krajowego Rejestru Sądowego.

Co istotne, zgodnie z art. 33 ust. 1 i 2 Prawa o stowarzyszeniach, majątek stowarzyszenia powstaje ze składek członkowskich, darowizn, spadków, zapisów, dochodów z własnej działalności, dochodów z majątku stowarzyszenia oraz z ofiarności publicznej. Stowarzyszenie, z zachowaniem obowiązujących przepisów, może przyjmować darowizny, spadki i zapisy oraz korzystać z ofiarności publicznej. Ponadto, w myśl art. 34 Prawa o stowarzyszeniach, stowarzyszenie może prowadzić działalność gospodarczą, według ogólnych zasad określonych w odrębnych przepisach. Dochód z działalności gospodarczej stowarzyszenia służy realizacji celów statutowych i nie może być przeznaczony do podziału między jego członków.

W analizowanym stanie faktycznym Wnioskodawca otrzymał wynagrodzenie z tytułu realizacji umowy której celem było świadczenie przez Zleceniobiorcę usługi polegającej na prowadzeniu ośrodka adaptacyjnego dla repatriantów, zwanego dalej: ośrodkiem, zgodnie z ofertą Zleceniodawcy.

Zgodnie z art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 609 z późn. zm.), ustawa określa zasady nabywania obywatelstwa polskiego w drodze repatriacji, prawa repatrianta, a także zasady i tryb udzielania pomocy repatriantom i członkom ich rodzin.

W myśl art. 3a ustawy o repatriacji, funkcję Pełnomocnika Rządu do Spraw Repatriacji, zwanego dalej Pełnomocnikiem, pełni sekretarz lub podsekretarz stanu w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw wewnętrznych, powoływany i odwoływany przez Prezesa Rady Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw wewnętrznych.

Stosownie do art. 3b ust. 1 pkt 1-4 do zadań Pełnomocnika należy w szczególności:

1. wydawanie decyzji w sprawie:
   
   1. przyznania kandydatowi na repatrianta miejsca w ośrodku adaptacyjnym dla repatriantów, zwanym dalej ośrodkiem,
   2. przedłużenia pobytu repatrianta w ośrodku,
   3. pozbawienia miejsca w ośrodku repatrianta, który uporczywie narusza obowiązki określone w regulaminie organizacyjno-porządkowym,
2. koordynowanie działań na rzecz pomocy repatriantom i członkom ich rodzin;
3. powierzanie prowadzenia ośrodków organizacjom społecznym, stowarzyszeniom lub osobom prawnym;
4. sprawowanie nadzoru nad działalnością ośrodków.

Zgodnie z art. 20e ustawy o repatriacji, pełnomocnik dokonuje wyboru podmiotu lub podmiotów prowadzących ośrodki w otwartym konkursie ofert, zwanym dalej konkursem.

Stosownie do art. 20g ustawy o repatriantach, Pełnomocnik, niezwłocznie po ogłoszeniu wyników konkursu, zawiera umowę z podmiotem lub podmiotami prowadzącymi ośrodki.

W umowie określa się w szczególności:

1. szczegółowy zakres zadań podmiotu prowadzącego ośrodek;
2. prawa i obowiązki stron;
3. zasady finansowania ośrodka;
4. sposób postępowania w przypadku naruszenia umowy lub niewywiązania się z niej;
5. termin, na jaki umowa zostaje zawarta.

Pełnomocnik powierza prowadzenie ośrodka wybranemu podmiotowi na okres nie dłuższy niż 5 lat od dnia zawarcia umowy.

Prowadzenie ośrodka jest finansowane ze środków budżetu państwa.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 z późn. zm., określanej w dalszej części skrótem updop), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 7 ust. 2 updop).

Natomiast, zgodnie z art. 7 ust. 1 updop, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r., przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11, art. 24a i art. 24b, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 7 ust. 2 updop).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 updop, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. (art. 12 ust. 3 updop).

Literalna wykładnia powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe. W konsekwencji, do przychodów podatkowych, podatnik winien zaliczyć tylko takie przychody, które są mu należne. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe.

Nie wszystkie przychody rozpoznawane przez podatnika wpływają na podstawę opodatkowania. Zgodnie bowiem z przywołanym art. 7 ust. 3 pkt 1 updop, przy ustalaniu dochodu nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku.

Art. 17 ust. 1 pkt 47 updop stanowi, że wolne od podatku dochodowego są dotacje otrzymane z budżetu państwa lub budżetu jednostki samorządu terytorialnego, z wyjątkiem dopłat do oprocentowania kredytów bankowych w zakresie określonym w odrębnych ustawach. Ustawa nie definiuje przy tym pojęcia dotacja dla celów podatkowych. Należy w związku z tym uznać, że rozumienie tego pojęcia należy przyjmować w znaczeniu, jakie nadają mu przepisy innych ustaw, regulujące kwestię dotacji - w szczególności ustawa z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz.U. z 2019 r. poz. 869 ze zm.; dalej: u.f.p.)

Zgodnie z zamieszczoną w art. 126 u.f.p. definicją ogólną, dotacjami są podlegające szczególnym zasadom rozliczania środki z budżetu państwa, budżetu jednostek samorządu terytorialnego oraz z państwowych funduszy celowych, przeznaczone na podstawie niniejszej ustawy, odrębnych ustaw lub umów międzynarodowych, na finansowanie lub dofinansowanie realizacji zadań publicznych. Do pojęcia dotacji odnoszą się także art. 127, 130, 131, 218, 219 i 220 u.f.p.

W świetle art. 151 ust. 1 u.f.p., dysponent części budżetowej może zlecić organizacji pozarządowej (definicję której zawarto w art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie) realizację swoich zadań na podstawie zawartej z tą organizacją umowy, przyznając jednocześnie dotację celową na realizację tych zadań. Jak wynika z ust. 2 tego przepisu umowa, o której mowa w ust. 1, powinna określać:

1. szczegółowy opis zadania, w tym cel, na jaki dotacja została przyznana, i termin jego wykonania;
2. wysokość udzielonej dotacji i tryb płatności;
3. termin wykorzystania dotacji, nie dłuższy niż do dnia 31 grudnia danego roku budżetowego;
4. tryb kontroli wykonywania zadania;
5. termin i sposób rozliczenia udzielonej dotacji;
6. termin zwrotu niewykorzystanej części dotacji, (...).

Art. 152 ust. 1-3 u.f.p. stanowi, że jednostki, którym została udzielona dotacja, o której mowa w art. 150 i art. 151 ust. 1, są obowiązane do prowadzenia wyodrębnionej ewidencji księgowej środków otrzymanych z dotacji oraz wydatków dokonywanych z tych środków. Zatwierdzenie przez dysponenta części budżetowej lub dysponenta środków, o których mowa w art. 127 ust. 2, rozliczenia dotacji w zakresie rzeczowym i finansowym, przedstawionego przez obowiązaną do tego jednostkę, powinno nastąpić w terminie 30 dni od dnia jego przedstawienia, a w przypadku dotacji na realizację zadania za granicą - 60 dni od dnia jego przedstawienia. W przypadku stwierdzenia na podstawie rozliczenia, o którym mowa w ust. 2, że dotacja wykorzystana została w części lub całości niezgodnie z przeznaczeniem albo pobrana w nadmiernej wysokości, dysponent części budżetowej lub dysponent środków, o których mowa w art. 127 ust. 2, określa, w drodze decyzji, wysokość kwoty podlegającej zwrotowi do budżetu państwa.

Umowa, która została zawarta pomiędzy Pełnomocnikiem Rządu do Spraw Repatriacji a Wnioskodawcą nie spełnia warunków umowy dotacyjnej, o której mowa powyżej. Nie zawiera ona m.in.: terminu wykorzystania dotacji, terminu i sposobu rozliczenia udzielonej dotacji, terminu zwrotu niewykorzystanej części dotacji, odpowiedniego trybu kontroli wykonania powierzonych zadań itd.

W tym przypadku nadzór nad funkcjonowaniem ośrodka przez Pełnomocnika, sprawowany na podstawie art. 20k ustawy o repatriacji, skutkujący ewentualnym zerwaniem umowy o prowadzenie ośrodka nie wypełnia przesłanki, o której mowa w ww. art. 151 ust. 2 pkt 4 u.f.p.

Należy mieć na uwadze, że dotacja nie jest ceną czy opłatą za realizację przez beneficjenta różnego rodzaju świadczeń na rzecz podmiotu publicznego, a z taką właśnie ceną za wykonaną przez Stowarzyszenie usługę mamy do czynienia w analizowanej sprawie. Z wniosku wyraźnie wynika, że Wnioskodawca wykonuje usługę prowadzenia ośrodka dla repatriantów, w ramach której zapewnia repatriantom m.in. zakwaterowanie, wyżywienie, możliwość uczestniczenia w zajęciach adaptacyjno-integracyjnych i inne.

Wartość tej usługi jest kalkulowana w sposób podany we wniosku (w oparciu o koszt osobodoby), a za jej niewłaściwe wykonanie grozi sankcja w postaci kary umownej. Stowarzyszenie nie otrzymuje więc dotacji tylko wynagrodzenie za świadczoną usługę, które potwierdza wystawioną fakturą VAT ze stawką opodatkowania 23%. Skarb Państwa reprezentowany przez Pełnomocnikiem Rządu do Spraw Repatriacji zawiera z Wnioskodawcą umowę cywilnoprawną (a nie umowę dotacyjną), której wymogi zawiera art. 20g ust. 1 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1472).

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 20g ust. 4 ustawy o repatriacji, z którego wynika, że prowadzenie ośrodka jest finansowane ze środków budżetu państwa, nie można uznać, że opisane we wniosku i otrzymane przez Wnioskodawcę wynagrodzenie stanowi dotację z budżetu państwa, zwolnioną na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 47 updop.

Należy podkreślić, że nie wszystkie środki uzyskane z budżetu państwa lub budżetów jednostek terytorialnych spełniają warunki uznania ich za dotację w rozumieniu u.f.p. Wskazuje na to m.in. wyjaśnienie Ministerstwa Finansów z dnia 18 stycznia 2012 r. znak: PK3/033/562-1/MZC/1729/2011, wskazujące na ewentualność finansowania niektórych wydatków w ramach tzw. wydatków bieżących jednostek budżetowych. Wskazywać na powyższe w odniesieniu do przedmiotowej sprawy może treść ustawy budżetowej na 2018 r. (Dz.U. z 2018 r. poz. 291), w której w ramach rezerw celowych, w części nr 83 pod pozycją nr 13 określono środki na pomoc dla repatriantów w postaci dotacji i subwencji a także jako wydatki bieżące jednostek budżetowych.

Sposób podziału ww. środków określa z kolei Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 21 czerwca 2018 r. w sprawie podziału rezerwy celowej budżetu państwa Pomoc dla repatriantów (Dz.U. z 2018 r. poz. 1352). Zarówno powyższe rozporządzenie jak i ustawa o repatriacji wskazują na realizację części zadań w ramach dotacji m.in. takich jak: zapewnienie lokalu przez gminę, przeprowadzenie remontu lub adaptację lokalu mieszkalnego, aktywizację zawodową. Z kolei środki na realizację zadań Pełnomocnika Rządu do Spraw Repatriacji, w odniesieniu do prowadzenia ośrodków dla repatriantów, w § 3 ww. Rozporządzenia, zostały określone jako środki na pokrycie kosztów utrzymania ośrodków adaptacyjnych dla repatriantów.

Powyższe znajduje swoje potwierdzenie w wyroku NSA z dnia 18 lutego 2014 r., sygn. akt II FSK 553/12. W którym Sąd wskazuje, że: dotacje są wydatkami budżetu państwa podlegającymi szczególnym zasadom rozliczania. Jest to rodzaj wydatku budżetowego określany jednostronnie przez podmiot dotujący w imieniu państwa na rzecz podmiotu dotowanego, w celu uzupełnienia brakujących środków na finansowanie działalności mającej znaczenie dla interesu ogólnego, w ściśle określonej wysokości, nieodpłatnego i bezzwrotnego (...). Podstawą przyznania dotacji może być ustawa budżetowa lub przepisy prawa materialnego (...). Powinny one mieć charakter jednostronny. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika natomiast, że strona skarżąca zobowiązana była do wykonania usługi na rzecz MNiSW, a sposób wykorzystania środków i cel, na jaki zostały przeznaczone, zostały określone w umowie.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy przychody uzyskane na podstawie umowy zawartej na prowadzenie ośrodka korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 47 updop, należy uznać więc za nieprawidłowe.

Nadmienia się, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 zostało/zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w , za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej