Temat interpretacji

Możliwość obniżenia stawek amortyzacyjnych (w tym również do stawki 0%) dla środków trwałych

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 900, z poźn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 lipca 2019 r. (data wpływu 24 lipca 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości obniżenia stawek amortyzacyjnych (w tym również do stawki 0%) dla środków trwałych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości obniżenia stawek amortyzacyjnych (w tym również do stawki 0%) dla środków trwałych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest komandytariuszem w spółce komandytowej T. Sp. z o.o. Sp. k., w której posiada 49% udziałów, w związku z czym jest zobowiązany do obliczania i odprowadzania podatku dochodowego od osób prawnych w wysokości odpowiadającej jego udziałowi w tejże Spółce Komandytowej.

Spółka Komandytowa producent opakowań z tektury falistej posiada środki trwałe, które wykorzystuje w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej i które są amortyzowane według stawek nie wyższych niż te wynikające z załącznika nr 1 do Ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. 2019 r. poz. 865 z późn. zm., dalej PDOP) tj. część środków trwałych jest amortyzowana według maksymalnych stawek jakie są dopuszczalne dla danego środka trwałego przez załącznik, o którym mowa powyżej, a część jest amortyzowana według niższych stawek niż wynikają z załącznika (obniżenie stawek nastąpiło stosownie do art. 16i ust. 5 PDOP). W przypadku niektórych środków trwałych Spółka podwyższyła począwszy od pierwszego miesiąca roku podatkowego stosowane stawki amortyzacyjne jednak do poziomów nie wyższych niż te wynikające z załącznika do PDOP.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka jest uprawniona do czasowego obniżania stawek amortyzacyjnych dla poszczególnych środków trwałych wykorzystywanych na potrzeby prowadzonej działalności do dowolnego poziomu (w tym również do 0%), począwszy od miesiąca, w którym te środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, czasowe obniżanie stawek amortyzacyjnych jest jak najbardziej działaniem prawidłowym, ponieważ zgodnie z art. 16i ust. 5 PDOP Podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Stanowisko takie zostało potwierdzone w indywidualnych interpretacjach:

• Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej: z 26 marca 2018 r. Znak: 0111-KDIB2-1.4510.37.2017.1.JP
• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach:
  • z 28 stycznia 2015 r. Znak: IBPBI/1/423-66/14/ZK,
  • z 21 marca 2012 r. Znak: IBPBI/2/423-1508/11/MS,
  • z 16 września 2011 r. znak: IBPBI/2/423-720/11/MS,
  • z 9 listopada 2009 r. Znak: IBPBI/2/423-962/09/BG.

• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu: z 13 grudnia 2010 r. ILPB4/423-226/10-2/DS.

• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie:
  • z 29 marca 2012 r. Znak: IPPB3/423-1098/11-4/KK,
  • z 11 lutego 2011 r. Znak: IPPB5/423-786/10-2/AS,
  • z 14 maja 2010 r. Znak: IPPB5/423-161/10-2/AM.

Ponadto z uzasadnienia do ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. zmieniającej ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2002 r. Nr 141, poz. 1179), która wprowadziła do ustawy o PDOP m.in. art. 16i ust. 5 w jego obecnym brzmieniu, celem wprowadzenia powyższego przepisu było umożliwienie podatnikom zmniejszenia stawek amortyzacyjnych z Wykazu w dowolnej wysokości oraz w wybranym przez podatnika momencie: Podatnicy będą mogli w okresie ponoszenia strat podatkowych zaplanować maksymalnie obniżone stawki amortyzacyjne i powrócić do stawek, tj. wyższych kosztów podatkowych, w okresie osiągania dochodów, a tym samym odpowiednio wpływać na wysokość straty podatkowej i dochodu do opodatkowania.

Nie ulega zatem wątpliwości, że intencją ustawodawcy było umożliwienie podatnikom swobodnego decydowania o obniżeniu i podwyższaniu stawek amortyzacyjnych w odniesieniu do środków trwałych pod warunkiem zachowania terminów tych zmian, o których mowa w art. 16i ust. 5 PDOP.

Reasumując powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, ze Spółka ma prawo do czasowego obniżania stawek amortyzacyjnych dla wszystkich lub wybranych środków trwałych do dowolnego poziomu (nawet 0%). Prawo to wynika z art. 16i ust. 5. PDOP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się w zakresie możliwości obniżenia stawek amortyzacyjnych (w tym również do stawki 0%) dla środków trwałych za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Na marginesie należy wskazać, że wykaz rocznych stawek amortyzacyjnych stanowi załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stawki amortyzacyjne przyporządkowane są do środków trwałych oznaczonych symbolami. Ich rozwinięcie znajduje się w Klasyfikacji Środków Trwałych, którą określa Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. w sprawie klasyfikacji środków trwałych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1864) będące rozporządzeniem wykonawczym do ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. z 2019 r. poz. 649).

Obowiązek odpowiedniej klasyfikacji środka trwałego spoczywa na podmiocie gospodarczym. Wynika to z komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11). W przypadku trudności w ustaleniu właściwej klasyfikacji, zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do odpowiedniego Urzędu Statystycznego, który udziela informacji w zakresie stosowania wyżej powołanych standardów klasyfikacyjnych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny w sprawie będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej