Temat interpretacji

ustalenie czy dochód ze sprzedaży nieruchomości będzie korzystał ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 czerwca 2019 r. (data wpływu 28 czerwca 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy dochód ze sprzedaży nieruchomości będzie korzystał ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych:

• w części dotyczącej zastosowania w przedmiotowej sprawie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy jest nieprawidłowe,
• w pozostałej części jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 czerwca 2019 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy dochód ze sprzedaży nieruchomości będzie korzystał ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność rolniczą w zakresie hodowli i uprawy roślin. Od 4 lutego 2010 r. posiadała działkę nr 143/5 o powierzchni 1,8757 ha sklasyfikowaną w ewidencji gruntów jako grunty rolne zabudowane budynkami gospodarczymi dla rolnictwa o powierzchni zabudowy 296 m2 i zajmowaną pod uprawę roślin. Działka była częścią gospodarstwa rolnego oraz opodatkowywana była przez wszystkie lata podatkiem rolnym. W 2019 r. Spółka sprzedała opisaną nieruchomość.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż nieruchomości opisanej w poz. 74. wniosku będzie korzystała ze zwolnienia opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, czynność ta jest zwolniona z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 1 i ust. 4 oraz art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (stan prawny na dzień 1 stycznia 2019 r.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest częściowo nieprawidłowe a w części prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865, dalej: ustawa o CIT), przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o CIT, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Przy ustalaniu dochodu, o którym mowa w ust. 1, stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku (art. 7 ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT)

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, wolne od podatku są dochody z tytułu sprzedaży całości lub części nieruchomości lub udziału w nieruchomości, wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego; zwolnienie nie dotyczy dochodu uzyskanego ze sprzedaży, jeżeli sprzedaż ta następuje przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie całości lub części zbywanej nieruchomości lub udziału w nieruchomości.

Jak zatem wynika z powyższego, skorzystanie z przedmiotowego zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, jest możliwe w przypadku spełnienia następujących przesłanek:

• przedmiotem sprzedaży jest całość, część lub udział w nieruchomości wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego,
• podatnik dokonał odpłatnego zbycia nieruchomości w drodze umowy sprzedaży,
• w momencie sprzedaży upłynęło 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie całości, części lub udziału w zbywanej nieruchomości.

Z postanowień art. 2 ust. 4 ustawy o CIT wynika, że ilekroć w ustawie jest mowa o gospodarstwie rolnym, oznacza to gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym.

Za gospodarstwo rolne, zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (t.j. Dz.U z 2019 r., poz. 1256 ze zm.), uważa się obszar gruntów, o których mowa w art. 1, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej.

Natomiast opodatkowaniu podatkiem rolnym w myśl art. 1 ww. ustawy o podatku rolnym podlegają grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza.

Z powyższego wynika, że przy ocenie, czy dana nieruchomość stanowi gospodarstwo rolne w rozumieniu ustawy o podatku rolnym a tym samym również w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy brać pod uwagę następujące przesłanki:

• łączna powierzchnia nieruchomości musi mieć powyżej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowego,
• grunty wchodzące w skład nieruchomości muszą być kwalifikowane jako użytki rolne,
• grunty nie mogą być zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza.

Zwolnieniem określonym w art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT objęty jest zatem wyłącznie dochód uzyskany z tytułu sprzedaży całości lub części nieruchomości wchodzących w skład gospodarstwa rolnego.

W kontekście zastosowania przedmiotowego zwolnienia zaznaczyć należy, że dokonanie sprzedaży powinno nastąpić po upływie pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości. Ponadto, mając na względzie przepisy art. 1 i 2 ustawy o podatku rolnym, sprzedaż nie może dotyczyć gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza, za którą uważa się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, roślin ozdobnych, grzybów uprawnych, sadownictwa, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego fermowego oraz chów i hodowlę ryb.

Jeśli chodzi o rozumienie pojęć, które występują w przepisie art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, a nie są przez tę ustawę zdefiniowane, to zgodnie z zasadami wykładni systemowej, należy przyjąć ich znaczenie wynikające z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145).

Dotyczy to m.in. sprzedaży, pod którą na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy rozumieć umowę uregulowaną w Tytule XI Księgi trzeciej Kodeksu cywilnego, w szczególności w art. 535 Kodeksu cywilnego, który stanowi, że przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Także określając pojęcie nieruchomości należy odnieść się do art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego, z którego wynika, że nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Przechodząc na grunt przedmiotowej sprawy w pierwszej kolejności należy zauważyć, że przychód ze sprzedaży całości lub części nieruchomości wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego nie kwalifikuje się do przychodów z działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jest to przychód związany z działalnością rolniczą, nie mniej jednak nie jest przychodem z działalności rolniczej. W przedstawionej sprawie nie znajdzie zatem zastosowania art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawca w tej części uznano za nieprawidłowe. Niemniej jednak w przedmiotowym stanie faktycznym znajdzie zastosowanie zwolnienie, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika bowiem, że:

• nieruchomość będąca własnością Wnioskodawcy stanowi nieruchomość rolną, która wchodzi w skład gospodarstwa rolnego w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy o podatku rolnym,
• nieruchomość rolna jest własnością Wnioskodawcy powyżej 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie,
• Wnioskodawca użytkował nieruchomość rolną na działalność rolniczą (uprawa roślin).

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że dochód ze sprzedaży działki, będzie zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać częściowo za prawidłowe a częściowo za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

w części prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej