Niniejsza interpretacja dotyczy kwestii możliwości zastosowania przepisów obowiązujących od 1 stycznia 2019 r. do transakcji pożyczek, tj. pytania oznaczonego we wniosku nr 1. W pozostałym zakresie wniosek został rozpatrzony odrębnie.

Stanowisko Wnioskodawcy.

Stanowisko wnioskodawcy przyporządkowane do pytania nr 1

W dniu 1 stycznia 2019 roku weszły w życie nowe przepisy dotyczące dokumentacji podatkowej transakcji z podmiotami powiązanymi. Dotychczasowy przepis art. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: Ustawa) został uchylony, dodano zaś nowy rozdział (Rozdział la) zatytułowany Ceny transferowe. Reguluje on między innymi kwestie związane z dokumentacją podatkową. Zgodnie z nowymi (czyli obowiązującymi od stycznia 2019 roku) zasadami, podmioty powiązane są obowiązane do sporządzania lokalnej dokumentacji cen transferowych za rok podatkowy, w celu wykazania, że ceny transferowe zostały ustalone na warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane.

Ustawa wprowadzająca zmiany do Ustawy (od stycznia 2019 roku) w zakresie dokumentacji podatkowej zawiera bardzo ważny przepis przejściowy. Stanowi on (art. 44 ust. 2 ustawy zmieniającej, Dz. U. z roku 2018, poz. 2193), że co do zasady nowe przepisy stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r., z tym jednak zastrzeżeniem, że (nowe) przepisy dotyczące dokumentacji cen transferowych to jest przepisy art. 11a i art. 11k-11r Ustawy podatnik może stosować do transakcji kontrolowanych realizowanych w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2017 roku. Przy czym jednak przepisy te będą miały zastosowanie do wszystkich transakcji kontrolowanych podatnika realizowanych w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2017 r., a podatnik będzie zwolniony z obowiązków dokumentacyjnych na podstawie przepisów obowiązujących w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2017 r.

Innymi słowy, w odniesieniu do transakcji realizowanych w roku 2018 z podmiotami powiązanymi, podatnik może wybrać, czy stosować przepisy Ustawy w brzmieniu obowiązującym w roku 2018, czy też w brzmieniu obowiązującym od roku 2019.

Z uwagi na to, że przepisy Ustawy w brzmieniu obowiązującym od stycznia 2019 roku mogą okazać się dla Spółki korzystniejsze (to jest mogą skutkować brakiem w ogóle obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej transakcji za rok 2018), Spółka wyraża wolę skorzystania z danej w przepisach przejściowych możliwości. Z powyższych przepisów wynika, bowiem, że w odniesieniu do kwestii sporządzenia dokumentacji podatkowej do transakcji za 2018 rok, podatnicy mogą zastosować bardziej dla siebie dogodną formę rozliczenia, tj. zastosować przepisy dotychczasowe lub przepisy znowelizowane. Jedynym warunkiem jest to, że po wyborze określonych przepisów, muszą być one zastosowane do wszystkich transakcji kontrolowanych, tzn. nie można części dokumentacji sporządzić według starych przepisów, a części według nowych.

Za słusznością prezentowanego powyżej stanowiska przemawia, między innymi, interpretacja 0111-KDIB1-2.4010.545.2018.2.AW z dnia 19 lutego 2019 roku, w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał za prawidłowy pogląd, że powoływany już przepis art. 44 ust. 2 ustawy zmieniającej Ustawę w sposób jednoznaczny wskazuje, że podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych mogą stosować nowe przepisy dotyczące transakcji kontrolowanych do transakcji realizowanych w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2017 r. Samo zaś wybranie nowych przepisów, jako właściwych do stosowania w odniesieniu do transakcji realizowanych po dniu 31 grudnia 2017 r., pociąga za sobą skutek w postaci zwolnienia z obowiązków dokumentacyjnych na podstawie przepisów obowiązujących w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2017 r.

Podobnie wypowiedział się organ podatkowy w interpretacji z dnia 30 lipca br. (0114-KDIP2-2.4010.198.2019.2.SJ), w której czytamy: (...) w oparciu o art. 44 ust. 2 ustawy nowelizującej istnieje możliwość wyboru nowych przepisów (wprowadzanych tą ustawą) do wszystkich transakcji kontrolowanych realizowanych w 2018 roku. (...) W przypadku dokonania takiego wyboru, zarówno do określenia obowiązków związanych z cenami transferowymi (np. określenia transakcji podlegających obowiązkowi sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych, złożenie oświadczenia o sporządzeniu dokumentacji cen transferowych), jak i treści samego obowiązku (np. zawartości lokalnej dokumentacji cen transferowych) zastosowanie znajdą już przepisy wprowadzane ustawą nowelizującą. Jednocześnie, wybór przez podmiot powiązany możliwości zastosowania nowych regulacji do transakcji kontrolowanych realizowanych w 2018 roku oznacza, że podmiot ten nie będzie musiał sporządzać równocześnie dokumentacji podatkowej na podstawie przepisów obowiązujących w 2018 roku tj. przepisy obowiązujące w 2018 roku nie będą mogły być zastosowane jednocześnie z przepisami obowiązującymi od początku 2019 r.

Jak zatem wynika z art. 44 ust. 2 ustawy nowelizującej, podatnik może zdecydować o stosowaniu przepisów o cenach transferowych za 2018 rok w taki sposób, że zastosowanie do transakcji dokonywanych z podmiotami powiązanymi w 2018 roku mogą znaleźć przepisy znowelizowane wskazane w ww. przepisie, a więc art. 11a (definicje, w tym definicje podmiotów powiązanych) oraz art. 11k-11r updop, czyli przepisy odnoszące się do obowiązku sporządzania dokumentacji cen transferowych (m.in. progi transakcji kontrolowanych, do których istnieje obowiązek sporządzenia dokumentacji cen transferowych). Podsumowując, zgodnie z powołanym przepisem przejściowym ustawy zmieniającej Ustawę, Spółka uprawniona jest zastosować przepisy Ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 roku w odniesieniu do mających miejsce w roku 2018 transakcji z podmiotami powiązanymi, w tym w szczególności uprawniona jest zastosować progi dokumentacyjne, innymi słowy progi wartości transakcji wymagających udokumentowania zgodnie z Oddziałem 3 Ustawy, według norm obowiązujących w Ustawie, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 roku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie możliwości zastosowania przepisów o dokumentacji cen transferowych obowiązujących od 1 stycznia 2019 r., do transakcji pożyczek w części dotyczącej:

• pożyczek zaciągniętych lub udzielonych przez Spółkę w 2018 r. jest prawidłowe;
  

• pożyczek zaciągniętych lub udzielonych Spółce przed 2018 r. jest nieprawidłowe.

Odpowiedź na pytanie nr 1

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2019 r. poz. 865, z późn. zm.; dalej: updop) obowiązującym do 31 grudnia 2018 r. podatnicy:

1. których przychody lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowy równowartość 2 000 000 euro:
   1. dokonujący w roku podatkowym transakcji z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4, mających istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty), lub
   2. ujmujący w roku podatkowym w księgach rachunkowych inne zdarzenia, których warunki zostały ustalone (lub narzucone) z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4, mające istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty)
   lub
2. dokonujący, bezpośrednio lub pośrednio, zapłaty należności na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, wynikających z transakcji lub innego zdarzenia ujętego w księgach rachunkowych, jeżeli łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość 20 000 euro, lub
3. zawierający z podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową:
   1. umowę spółki niebędącej osobą prawną, jeżeli łączna wartość wniesionych przez wspólników wkładów przekracza równowartość 20 000 euro lub
   2. umowę wspólnego przedsięwzięcia lub inną umowę o podobnym charakterze, w których wartość wspólnie realizowanego przedsięwzięcia określona w umowie, a w przypadku braku określenia w umowie tej wartości, przewidywana na dzień zawarcia umowy, przekracza równowartość 20 000 euro
   - są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej tych transakcji lub innych zdarzeń, zwanej dalej dokumentacją podatkową.
   
   

Stosownie do art. 9a ust. 1a updop, podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej również za rok podatkowy następujący po roku podatkowym, za który byli obowiązani sporządzić dokumentację podatkową, bez względu na wysokość osiągniętych, w roku podatkowym, za który byli obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej, przychodów lub poniesionych kosztów, w rozumieniu przepisów o rachunkowości.

W świetle art. 9a ust. 2g updop obowiązującego do 31 grudnia 2018 r., dokumentacja podatkowa dotycząca kontynuowanych w kolejnym roku podatkowym transakcji lub innych zdarzeń, o których mowa w ust. 1 pkt 1, podlega okresowemu przeglądowi i aktualizacji, nie rzadziej niż raz na rok podatkowy, przed dniem upływu terminu określonego dla złożenia zeznania podatkowego za kolejne lata, w zakresie zawartych w niej informacji, z zastrzeżeniem ust. 2h.

Od 1 stycznia 2019 r. zasady dokumentacji cen transferowych ujęte zostały w Rozdziale 1a Oddziale 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 11k ust. 1 ww. ustawy, podmioty powiązane są obowiązane do sporządzania lokalnej dokumentacji cen transferowych za rok obrotowy w celu wykazania, że ceny transferowe zostały ustalone na warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane.

Stosownie do art. 11k ust. 2 updop lokalna dokumentacja cen transferowych jest sporządzana dla transakcji kontrolowanej o charakterze jednorodnym, której wartość, pomniejszona o podatek od towarów i usług, przekracza w roku obrotowym następujące progi dokumentacyjne:

1. 10 000 000 zł w przypadku transakcji towarowej;
2. 10 000 000 zł w przypadku transakcji finansowej;
3. 2 000 000 zł w przypadku transakcji usługowej;
4. 2 000 000 zł w przypadku innej transakcji niż określona w pkt 1-3.
   
   

Zgodnie z art. 11l ust. 1 pkt 1 updop, wartość transakcji kontrolowanej, o której mowa w art. 11k ust. 2, odpowiada wartości kapitału w przypadku pożyczki i kredytu.

W myśl art. 11k ust. 3 updop, progi dokumentacyjne są ustalane odrębnie dla:

1. każdej transakcji kontrolowanej o charakterze jednorodnym niezależnie od przyporządkowania transakcji kontrolowanej do transakcji towarowych, finansowych, usługowych albo innych transakcji;
2. strony kosztowej i przychodowej.
   
   
   

W myśl art. 11n updop, obowiązek sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych nie ma zastosowania do transakcji kontrolowanych:

1. zawieranych wyłącznie przez podmioty powiązane mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w roku podatkowym, w którym każdy z tych podmiotów powiązanych spełnia łącznie następujące warunki:
   1. nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 6,
   2. nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 i 34a,
   3. nie poniósł straty podatkowej;
2. objętych decyzją w sprawie porozumienia, o której mowa w art. 20a Ordynacji podatkowej, w okresie, którego dotyczy ta decyzja;
3. których wartość w całości trwale nie stanowi przychodu albo kosztu uzyskania przychodu, z wyłączeniem transakcji finansowych, transakcji kapitałowych oraz transakcji dotyczących inwestycji, środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych;
4. między spółkami tworzącymi podatkową grupę kapitałową;
5. w przypadku gdy powiązania wynikają wyłącznie z powiązania ze Skarbem Państwa lub jednostkami samorządu terytorialnego lub ich związkami;
6. w których cena została ustalona w trybie przetargu nieograniczonego na podstawie ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1986 i 2215 oraz z 2019 r. poz. 53);
7. realizowanych między grupą producentów rolnych wpisaną do rejestru, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. o grupach producentów rolnych i ich związkach oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 1026), a jej członkami, dotyczących odpłatnego zbycia:
   1. na rzecz grupy producentów rolnych produktów lub grup produktów wyprodukowanych w gospodarstwach członków takiej grupy,
   2. przez grupę producentów rolnych na rzecz jej członków towarów wykorzystywanych przez członka do produkcji produktów lub grup produktów, o których mowa w lit. a, oraz świadczenia usług związanych z tą produkcją;
8. realizowanych między wstępnie uznaną grupą producentów owoców i warzyw lub uznaną organizacją producentów owoców i warzyw, działających na podstawie ustawy z dnia 19 grudnia 2003 r. o organizacji rynków owoców i warzyw oraz rynku chmielu (Dz. U. z 2018 r. poz. 1131 i 1633), a jej członkami, dotyczących odpłatnego zbycia:
   1. na rzecz takiej grupy lub organizacji produktów lub grup produktów wyprodukowanych w gospodarstwach członków takiej grupy lub organizacji,
   2. przez taką grupę lub organizację na rzecz jej członków towarów wykorzystywanych przez członka do produkcji produktów lub grup produktów, o których mowa w lit. a, oraz świadczenia usług związanych z tą produkcją;
9. polegających na przypisaniu dochodu do zagranicznego zakładu położonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, jeżeli przepisy właściwych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, przewidują, że dochody te mogą być opodatkowane tylko w państwie innym niż Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 44 ust. 2 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r. poz. 2193) przepisy art. 23m i art. 23w-23zd ustawy zmienianej w art. 1 oraz art. 11a i art. 11k-11r ustawy zmienianej w art. 2 podatnik może stosować do transakcji kontrolowanych realizowanych w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2017 r., przy czym przepisy te będą miały zastosowanie do wszystkich transakcji kontrolowanych podatnika realizowanych w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2017 r., a podatnik będzie zwolniony z obowiązków dokumentacyjnych na podstawie przepisów obowiązujących w roku podatkowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2017 r.

W związku z powyższym, do określenia obowiązków w zakresie cen transferowych za 2018 rok stosuje się co do zasady przepisy (ustawy i rozporządzeń) obowiązujące w roku 2018. W konsekwencji, w odniesieniu do transakcji lub innych zdarzeń realizowanych z podmiotami powiązanymi w roku 2018, zarówno stwierdzenie zakresu obowiązków nałożonych na podatnika (tj. czy i w jakim zakresie podatnik podlegał obowiązkom w zakresie dokumentacji podatkowej, sporządzenia analiz danych porównawczych czy też złożenia oświadczenia oraz uproszczonego sprawozdania na formularzu CIT/TP lub PIT/TP), jak również szczegółowy zakres tego obowiązku, należy określić na podstawie regulacji ustawowych i rozporządzeń obowiązujących w 2018 roku.

Jednocześnie, w oparciu o art. 44 ust. 2 ustawy zmieniającej istnieje możliwość wyboru nowych przepisów (wprowadzanych tą ustawą) do wszystkich transakcji kontrolowanych realizowanych w 2018 roku. W przypadku dokonania takiego wyboru, zarówno do określenia obowiązków związanych z cenami transferowymi (np. określenia transakcji podlegających obowiązkowi sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych, złożenie oświadczenia o sporządzeniu dokumentacji cen transferowych), jak i treści samego obowiązku (np. zawartości lokalnej dokumentacji cen transferowych), zastosowanie znajdą już przepisy wprowadzane ustawą zmieniającą. Jednocześnie, wybór przez podmiot powiązany możliwości zastosowania nowych regulacji do transakcji kontrolowanych realizowanych w 2018 roku oznacza, że podmiot ten nie będzie musiał sporządzać równocześnie dokumentacji podatkowej na podstawie przepisów obowiązujących w 2018 roku tj., przepisy obowiązujące w 2018 roku nie będą mogły być zastosowane jednocześnie z przepisami obowiązującymi od początku 2019 roku.

Zatem nowe (obowiązujące od 1 stycznia 2019 r.) przepisy o cenach transferowych mogą być stosowane do transakcji pomiędzy podmiotami powiązanymi dokonanych w 2018 r.

Z wniosku wynika, że Spółka udzielała lub były Spółce udzielane pożyczki w 2018 roku (tj. pożyczki, których umowy oraz faktyczne przekazanie kwoty kapitału nastąpiło w 2018 roku), jak również dokonywała transakcji pożyczek przed 2018 rokiem (tj. takich, których umowa bądź faktyczne przekazanie kapitału miało miejsce przed 2018 rokiem).

Wątpliwości Spółki dotyczą możliwości zastosowania nowych przepisów o cenach transferowych, w brzmieniu obowiązującym od 2019 roku, do obu rodzajów pożyczek, tj. dokonanych przed 2018 rokiem, jak i w 2018 roku.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka uprawniona jest do zastosowania przepisów ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 roku w odniesieniu do obu rodzajów pożyczek.

Takiego stanowiska organ nie może potwierdzić.

Jak bowiem wyraźnie wynika z przepisu przejściowego ustawy nowelizującej (art. 44 ust. 2), nowe przepisy mogą mieć zastosowanie do transakcji realizowanych w 2018 roku. Spółka wskazała natomiast, że niektóre z pożyczek były przez nią zaciągane bądź udzielane jeszcze przed 2018 rokiem. W 2018 roku były jedynie podpisywane aneksy bądź wypłacane nowe/dodatkowe kwoty kapitału pożyczek, których umowy zawarte były przed 2018 rokiem.

Zgodnie z przywołanym już art. 9a ust. 1 pkt 1 lit. a updop w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r., obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej tych transakcji lub innych zdarzeń są podatnicy dokonujący w roku podatkowym transakcji z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4 (). Należy zauważyć, iż powyższy przepis referuje wprost do dokonania transakcji i z nią wiąże obowiązek dokumentacyjny.

Zgodnie z art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, dalej: KC) przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W ocenie organu transakcja pożyczki jest zatem dokonywana w momencie zobowiązania się pożyczkodawcy do udzielenia pożyczki i zobowiązania się pożyczkobiorcy do jej spłaty, czyli w momencie zawarcia umowy pożyczki.

Ponadto, jak wskazał Minister Finansów w interpretacji ogólnej z dnia 28 marca 2018 r. w sprawie aktualizacji dokumentacji podatkowej (Dz. Urz. Ministra Finansów, poz. 32, znak DCT.8201.6.2018), transakcje finansowe (np. pożyczki, kredyty, emisja obligacji, gwarancje, poręczenia) co do zasady są transakcjami kontynuowanymi w kolejnych latach podatkowych, a zatem nie ulega wątpliwości, że w takim przypadku dokumentacja podatkowa sporządzona dla takich transakcji w roku podatkowym ich rozpoczęcia, powinna podlegać okresowemu przeglądowi i aktualizacji, nie rzadziej niż raz na rok podatkowy.

Zatem w przypadku, gdy w trakcie realizacji transakcji dojdzie np. do przedłużenia terminu spłaty kapitału lub odsetek, lub udzielenia kolejnej transzy pożyczki lub kredytu, lub zmiany wysokości oprocentowania, lub zmiany jakichkolwiek innych istotnych parametrów transakcji lub informacji wymienionych w art. 9a ust. 2b-d updop, podatnik jest obowiązany do uwzględnienia informacji o tych zmianach w zaktualizowanej dokumentacji podatkowej (zgodnie z przywołanym wcześniej art. 9a ust. 2g updop).

Powyższe odnosi się zarówno do transakcji, jak i do innych zdarzeń. Należy także zaznaczyć, że w przypadku transakcji lub innych zdarzeń kontynuowanych w kolejnym roku podatkowym, nawet gdyby w wyniku przeglądu dokumentacji podatkowej stwierdzono, że nie nastąpiła żadna istotna zmiana, o której mowa powyżej, podatnik nadal jest obowiązany do dokonania aktualizacji dokumentacji podatkowej nie rzadziej niż raz na rok podatkowy. Wynika to m.in. z użycia spójnika i w wyrażeniu przeglądowi i aktualizacji w art. 9a ust. 2g updop. Efektem takiej aktualizacji będzie zatem dokumentacja podatkowa sporządzona za dany rok podatkowy, uwzględniająca m.in. aktualne dane finansowe dotyczące zarówno transakcji lub innych zdarzeń, jak i podatnika.

Odnosząc powyższe do analizowanej sprawy, należy stwierdzić, że nie można zrównywać na gruncie obowiązków dokumentacji transakcji z podmiotami powiązanymi pożyczek dokonanych przed 2018 roku oraz dokonanych w 2018 roku.

Przepis przejściowy, tj. art. 44 ust. 2 ustawy nowelizującej, daje możliwość stosowania przepisów o cenach transferowych obowiązujących od 1 stycznia 2019 r. jedynie dla transakcji kontrolowanych zawieranych w 2018 roku. Zatem Wnioskodawca ma możliwość stosowania znowelizowanych przepisów jedynie do pożyczek, które zostały mu udzielone bądź których udzielił w 2018 roku. W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Takiej możliwości ustawodawca nie przewidział natomiast w odniesieniu do transakcji dokonanych przed 2018 rokiem. W odniesieniu zatem do tych pożyczek, których umowy oraz faktyczne przekazanie kwoty nastąpiło przed 1 stycznia 2018 r., Wnioskodawca zobowiązany jest stosować te przepisy, które obowiązywały w roku dokonania pożyczki. A zatem Wnioskodawca nie może do tych pożyczek zastosować przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczących cen transferowych, w brzmieniu od 1 stycznia 2019 r. Stanowisko Wnioskodawcy w tej części należało więc uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

w części prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej