Temat interpretacji

ustalenia, czy nabyte przez Spółkę prawo ochronne na znak towarowy zarejestrowane przez Urząd Patentowy Rzeczpospolitej Polskiej, po cenie nabycia, będzie stanowiło podlegającą amortyzacji podatkowej wartość niematerialną i prawną w rozumieniu art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT, a Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania odpisów amortyzacyjnych od przedmiotowego znaku jako kosztu uzyskania przychodu

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 27 sierpnia 2019 r. (data wpływu 29 sierpnia 2019 r.) uzupełnionym 22 października 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy nabyte przez Spółkę prawo ochronne na znak towarowy zarejestrowane przez Urząd Patentowy Rzeczpospolitej Polskiej, po cenie nabycia, będzie stanowiło podlegającą amortyzacji podatkowej wartość niematerialną i prawną w rozumieniu art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania odpisów amortyzacyjnych od przedmiotowego znaku jako kosztu uzyskania przychodu jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 sierpnia 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy nabyte przez Spółkę prawo ochronne na znak towarowy zarejestrowane przez Urząd Patentowy Rzeczpospolitej Polskiej, po cenie nabycia, będzie stanowiło podlegającą amortyzacji podatkowej wartość niematerialną i prawną w rozumieniu art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania odpisów amortyzacyjnych od przedmiotowego znaku jako kosztu uzyskania przychodu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej również jako: Spółka, Wnioskodawca) jest osobą prawną podlegającą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Spółka powstała w 2002 r. i została zarejestrowana w Krajowym Rejestrze Sądowym 22 listopada 2002 r. Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie hurtowej sprzedaży środków do produkcji rolnej, środków ochrony roślin, nawozów oraz preparatów do produkcji zwierzęcej. Spółka działa pod nazwą/marką X i w swojej działalności posługuje się znakiem towarowym na podstawie umowy franczyzy pomiędzy Spółką, a firmą jej Udziałowca.

Firma Udziałowca, działa na rynku od 1991 r., gdzie w początkowej fazie działalności zajmowała się hurtową sprzedażą środków ochrony roślin i w trakcie tak prowadzonej działalności gospodarczej, popartej wieloletnim doświadczeniem, zaprojektowała i wytworzyła przedmiotowy znak towarowy, który został od 2002 r. oddany w używanie Wnioskodawcy na podstawie umowy franczyzy.

Znak towarowy ma postaci znaku graficznego w kolorze () i składa się z napisu X pisanego () w kolorze () wpisanego w kształt (), który to znak towarowy został zarejestrowany przez udziałowca w Urzędzie Patentowym i od 2006 r. posiada nieprzerwanie prawo ochronne zgodnie z przepisami ustawy z 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz.U. z 2017 r. poz. 776 ze zm.). Przedmiotowy znak towarowy został zaprojektowany i wytworzony przez udziałowca, a prawo ochronne tego znaku towarowego nigdy nie było przedmiotem obrotu. Obecnie głównym i jedynym podmiotem używającym znaku towarowego jest Spółka. Zarówno Spółka jak i firma Udziałowca chcąc uregulować relacje biznesowe i stan prawny prowadzonej działalności zamierzają w najbliższym czasie dokonać transakcji zbycia prawa ochronnego do znaku towarowego na rzecz Spółki, aby w efekcie tej transakcji wszystkie sprawy związane z działalnością Spółki, również w zakresie prawa ochronnego do znaku towarowego, którym posługuje się od wielu lat zostały uregulowane i zamknięte w jej zakresie. Głównym celem tej operacji gospodarczej jest uporządkowanie relacji w zakresie działalności Spółki i udziałowca, tak aby zabezpieczyć na przyszłość interes Spółki w zakresie korzystania ze znaku towarowego, który z punktu widzenia prowadzonej działalności Spółki jest istotny, nadaje jej prestiż i rozpoznawalność rynkową, przy czym należy dodać, że działalność Spółki w oczach jej klientów i współpracowników jest utożsamiana z używanym przez wiele lat z przedmiotowym znakiem towarowym.

Wnioskodawca dokonał w maju 2019 r. profesjonalnej wyceny przedmiotowego znaku towarowego w celu jego nabycia wg ceny rynkowej ustalonej przez firmę specjalizującą się w usługach rzeczoznawczych i wycenach tego rodzaju praw.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy po nabyciu przez Spółkę prawa ochronnego na znak towarowy zarejestrowanego przez Urząd Patentowy Rzeczpospolitej Polskiej, po cenie nabycia zgodnej z wartością godziwą z wyceny rzeczoznawcy, będzie stanowiło podlegającą amortyzacji podatkowej wartość niematerialną i prawną w rozumieniu art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w związku z czym Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania odpisów amortyzacyjnych od przedmiotowych znaków (winno być: przedmiotowego znaku) jako kosztu uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 6 w związku z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm., dalej: ustawa o CIT)?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a- 16m, z uwzględnieniem art. 16.

Ponadto ustawa o CIT, określa, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte od innego podmiotu, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

(...)

4) autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,

5) licencje,

6) prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r - Prawo własności przemysłowej,

7) wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W ocenie Spółki, mając na uwadze powyższe przepisy prawa, nabycie przez nią prawa ochronnego na znak towarowy ma istotne znaczenie z punktu widzenia prowadzonej działalności, jej kontynuacji oraz zapewnienia ciągłości i rozpoznawalności marki, co jest w pośredni sposób związane z osiąganymi przez Spółkę przychodami, bądź zabezpieczeniem ich źródła jakim jest prowadzenie działalności Spółki pod nazwą/marką X przy wykorzystaniu znaku towarowego którego prawo ochronne ma być przedmiotem zbycia.

Ponadto Wnioskodawca będzie dokonywał amortyzacji nabytego prawa ochronnego na znak towarowy zgodnie z art. 16a-16m ustawy o CIT, także zostaną spełnione zarówno warunki stawiane w art. 15 ust. 1 i 6 ustawy o CIT, pozwalające zaliczyć przyszłe odpisy amortyzacyjne do kosztów uzyskania przychodów Spółki.

Planowana przez Wnioskodawcę transakcja nabycia prawa ochronnego na znak towarowy spełnia kryteria stawiane przez ustawodawcę w art. 16b ust. 1, tj. nabywane prawo ochronne na znak towarowy będzie nabyte od innego podmiotu, a nie wytworzone we własnym zakresie, jest to prawo określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej, oraz przewidywany okres jego użytkowania przez Spółkę jest dłuższy niż rok.

Mając na uwadze powyższe w ocenie Spółki, prawo ochrony znaku towarowego, którego nabycie jest planowane, będzie mogło stanowić wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji zgodnie z przepisami art. 16b ust. 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia.

W opinii Spółki, mając na uwadze art. 16g ust. 1 ustawy o CIT, dokonując nabycia prawa ochronnego na znak towarowy, po cenie rynkowej zgodnie z wyceną profesjonalnego rzeczoznawcy, kwota transakcji będzie stanowiła dla Spółki cenę nabycia.

Zgodnie z tą wartością Wnioskodawca będzie mógł dokonywać odpisów amortyzacyjnych na podstawie art. 16m ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, a tak ustalone odpisy amortyzacyjne będą mogły zostać odniesione w koszty i stanowić dla Spółki koszt uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.

Art. 16m ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz art. 16ł ust. 1-3, okres dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnych i prawnych nie może być krótszy niż: (...) od pozostałych wartości niematerialnych i prawnych - 60 miesięcy.

W opinii Spółki, do przedmiotowego składnika majątkowego w postaci prawa ochronnego na znak towarowy, znajdzie zastosowanie okres amortyzacji podatkowej przewidziany wskazanym przepisem prawa.

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę wszystkie okoliczności planowanej transakcji, nie zajdzie również zastosowania przesłanka negatywna wykluczająca rozpoznanie kosztu uzyskania przychodu w wyniku amortyzacji wartości niematerialnej i prawnej zawarta w art. 16 ust. 1 pkt 64a. ustawy o CIT. Wspomniany artykuł traktuje o ograniczeniu w zakresie rozpoznania kosztu uzyskania przychodu do wysokości uzyskanego przychodu, w sytuacji gdy transakcja została zaplanowana i miała charakter sztuczny i nie wynikała z przesłanek działalności gospodarczej, a jedynym jej powodem było uzyskanie korzyści podatkowej poprzez sztuczne zwiększenie wartości prawa ochronnego w krótkim czasie, przeprowadzając transakcje zbycia pomiędzy tymi samymi podmiotami.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: (...)

pkt 64a)

odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7, jeżeli uprzednio te prawa lub wartości były przez podatnika lub spółkę niebędącą osobą prawną, której jest wspólnikiem, nabyte lub wytworzone a następnie zbyte - w części przekraczającej przychód uzyskany przez podatnika z ich uprzedniego zbycia; (...)

pkt 73)

wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7, nabytych lub wytworzonych przez podatnika lub spółkę niebędącą osobą prawną, której jest wspólnikiem, a następnie zbytych - w części przekraczającej przychód uzyskany przez podatnika z ich zbycia.

Stosując wykładnię językową przepisu art. 16 ust. 1 pkt 64a ustawy o CIT, należy zauważyć, że ustawodawca wprowadzając do ustawy podatkowej (ustawy o CIT) wskazane wyłączenie, miał na celu ograniczenie wysokości zaliczanych przez podatników do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od niektórych wartości niematerialnych i prawnych jedynie w sytuacjach określonych w ww. przepisie. Jak wskazano bowiem w uzasadnieniu do projektu Ustawy zmieniającej (Druk nr 1878): (...) zmiany zawarte w ust. 1 pkt 64a i 73 mają na celu ograniczenie wysokości zaliczanych przez podatników do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od niektórych wartości niematerialnych i prawnych oraz wydatków z tytułu korzystania z opłat i należności licencyjnych, w sytuacji gdy uprzednio te wartości niematerialne i prawne lub prawa były własnością podatnika, a następnie zostały przez niego zbyte - do wysokości przychodu uzyskanego z ich zbycia przez podatnika dokonanego przed ich powrotnym nabyciem/licencjonowaniem.

Podsumowując, ograniczenie wysokości zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od niektórych wartości niematerialnych i prawnych oraz wydatków z tytułu korzystania z opłat i należności licencyjnych (art. 16 ust. 1 pkt 64a i pkt 73 ustawy o CIT), dotyczy sytuacji gdy uprzednio te wartości niematerialne i prawne lub prawa były własnością podatnika, a dopiero następnie zostały przez niego zbyte.

W takim przypadku kosztem nie będą odpisy amortyzacyjne oraz opłaty i należności licencyjne w części przekraczającej przychód uzyskany przez podatnika z ich zbycia.

Wnioskodawca również wskazuje, że organy podatkowe niejednokrotnie wypowiadały się co do kwestii kosztu amortyzacji wartości zakupionego prawa ochronnego na znak towarowy, który to koszt w ocenie organów podatkowych stanowi koszt uzyskania przychodu dla podatnika dokonującego jego zakupu i prowadzącego amortyzację wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Dla przykładu przywołać można interpretacje Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej:

• - z 28 lipca 2017 r., znak: 2461-IBPB-1-2.4510.1059.2016.2.AK
• - z 21 marca 2018 r., znak: 0114-KDIP2-3.4010.22.2018.2.KK, w której stwierdzono: Podsumowując, ograniczenie wysokości zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od niektórych wartości niematerialnych i prawnych oraz wydatków z tytułu korzystania z opłat i należności licencyjnych (art. 16 ust. 1 pkt 64a) i pkt 73) u p.d.o.p ), dotyczy sytuacji gdy uprzednio te wartości niematerialne i prawne lub prawa były własnością podatnika, a dopiero następnie zostały przez niego zbyte. W takim przypadku kosztem nie będą odpisy amortyzacyjne oraz opłaty i należności licencyjne w części przekraczającej przychód uzyskany przez podatnika z ich zbycia. Przy czym Organ interpretacyjny nie miał wątpliwości i w pełni zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy stawającego w powyższej sprawie.

Podsumowując, w opinii Spółki, zostaną spełnione zarówno kryteria uznania prawa ochronnego na znak towarowy za prawo majątkowe podlegające amortyzacji zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT, jak również przesłanki pozwalające na uznanie, odpisów amortyzacyjnych za koszty uzyskania przychodu zgodnie art. 15 ust. 6 w związku z art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zauważyć należy, że stosownie do zadanego pytania wyznaczającego zakres wniosku, przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia była wyłącznie kwestia ustalenia, czy nabyte przez Spółkę prawo ochronne na znak towarowy zarejestrowane przez Urząd Patentowy Rzeczpospolitej Polskiej, po cenie nabycia, będzie stanowiło podlegającą amortyzacji podatkowej wartość niematerialną i prawną w rozumieniu art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT i czy w związku z tym Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania odpisów amortyzacyjnych od przedmiotowego znaku. Inne kwestie nie objęte pytaniem nie są przedmiotem rozstrzygnięcia. W szczególności przedmiotem niniejszej interpretacji nie była kwestia prawidłowości wyceny prawa ochronnego na znak towarowy, kwestia ta może być przedmiotem weryfikacji przez Organ podatkowy w ramach postępowania podatkowego.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej