Temat interpretacji

Czy Wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę Organizatorom Konferencji podlega opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych, zgodnie z art. 21 ust. 1 Ustawy CIT, a w konsekwencji, czy Spółka jako płatnik ma obowiązek pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od osób prawnych od Wynagrodzenia wypłacanego Organizatorom Konferencji?

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 września 2019 r. (data wpływu 10 września 2019 r.), uzupełnionym 22 października 2019 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę Organizatorom Konferencji podlega opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych, zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a w konsekwencji, czy Spółka jako płatnik ma obowiązek pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od osób prawnych od wynagrodzenia wypłacanego Organizatorom Konferencji jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 września 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę Organizatorom Konferencji podlega opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych, zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a w konsekwencji, czy Spółka jako płatnik ma obowiązek pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od osób prawnych od wynagrodzenia wypłacanego Organizatorom Konferencji.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 27 września 2019 r. Znak: 0111-KDIB1-2.4010.359.2019.1.MS wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 22 października 2019 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej także: Spółka) należy do działającej w branży farmaceutycznej grupy kapitałowej S w Chinach, która zajmuje się dostarczaniem nowoczesnych leków pacjentom w Polsce oraz za granicą (dalej: Grupa). Jedynym udziałowcem Spółki jest T.

Obecna oferta Grupy obejmuje m.in. X (dalej: Środek farmaceutyczny).

Wnioskodawca wskazuje, że Spółka nie sprzedaje Środka farmaceutycznego we własnym zakresie. Spółka posiada nabyte prawa intelektualne do Środka farmaceutycznego i dopuszcza w przyszłości jego sprzedaż na rynku. Obecnie dystrybucją oraz sprzedażą Środka medycznego zajmuje się podmiot niepowiązany S Sp. z o.o. Sp. k. (dalej: Kontrahent). Kontrahent posiada zezwolenie na dopuszczenie do obrotu produktu leczniczego.

W ramach działalności gospodarczej, Spółka świadczy na rzecz Kontrahenta kompleksowe usługi w zakresie wsparcia sprzedaży Środka farmaceutycznego, obejmujące wielopłaszczyznowe działania medyczno-marketingowe i reklamowe mające na celu promocję Środka farmaceutycznego do osób uprawnionych do przepisywania recept. Kontrahent jako podmiot zajmujący się rozwojem produktów leczniczych nie posiada bowiem odpowiednich zasobów ani wykwalifikowanego personelu umożliwiających promocję Środka farmaceutycznego we własnym zakresie. W celu świadczenia kompleksowej usługi wsparcia sprzedaży Środka farmaceutycznego na rzecz Kontrahenta Spółka korzysta z licznych usług nabywanych od podmiotów zewnętrznych.

Wnioskodawca wskazuje, że Środek farmaceutyczny promowany przez Spółkę jest dostępny wyłącznie na receptę. W związku z tym, nie jest możliwa jego reklama skierowana bezpośrednio do pacjentów

Przepisy ustawy z 6 września 2001 - Prawo Farmaceutyczne (Dz.U. 2001 r. Nr 126 poz. 1381, ze zm.) wskazują dopuszczalne formy reklamy leków dostępnych wyłącznie na receptę. Dopuszczalna jest reklama skierowana wyłącznie do lekarzy, uwzględniająca dodatkowe ograniczenia wynikające z ustawy - Prawo Farmaceutyczne.

Mając na wglądzie powyżej wskazane ograniczenia, prowadząc reklamę leków na receptę Spółka musi informować lekarzy o jej produktach, ich zaletach, możliwości stosowania w terapiach określonych schorzeń. Spółka jest również zobowiązana do informowania o skutkach niepożądanych związanych z zażywaniem Środka farmaceutycznego przez pacjentów.

W związku ze wskazaną powyżej specyfiką sektora farmaceutycznego, do głównych działań podejmowanych przez Spółkę w ramach kompleksowej usługi świadczonej na rzecz Kontrahenta należy nawiązywanie kontaktów z lekarzami (jako osobami uprawnionymi do wystawiania recept) oraz farmaceutami, a także organizowanie wyjazdów lekarzy i farmaceutów na kongresy medyczne i konferencje w Polsce oraz za granicą.

Konferencje oraz kongresy medyczne składają się zasadniczo z szeregu wykładów przeprowadzonych przez przedstawicieli różnych organizacji (np. firm doradczych, profesorów uczelni wyższych, przedstawicieli branży farmaceutycznej, praktykujących profesorów i lekarzy), a także z paneli dyskusyjnych, przedzielonych czasem przeznaczonym na dyskusje między uczestnikami konferencji. W niektórych przypadkach, w ramach konferencji oraz kongresów medycznych uczestnicy mają możliwość wzięcia udziału w warsztatach oraz szkoleniach z różnych dziedzin medycyny, np.: dotyczących nowych procedur w zakresie leczenia oraz stosowanych technik medycznych albo wysłuchania wykładu powszechnie uznanego autorytetu w określonej dziedzinie.

Mając na względzie charakter tych wydarzeń, są one okazją do przedstawienia informacji dotyczących leków oraz wyrobów medycznych, substancji czynnych w nich zawartych oraz wymiany doświadczeń w zakresie skutków stosowania leków i wyrobów medycznych, żeby zagwarantować pacjentom skuteczne i bezpieczne leczenie, zgodne z zaleceniami i wytycznymi producenta.

W związku z globalną sprzedażą produktów Grupy, Spółka organizuje wyjazdy lekarzy i farmaceutów na konferencje oraz kongresy medyczne organizowane w Polsce albo za granicą. Spółka nie organizuje samodzielnie konferencji oraz kongresów medycznych, ale finansuje uczestnictwo lekarzy i farmaceutów w konferencjach oraz kongresach medycznych organizowanych przez wyspecjalizowane podmioty zajmujące się organizacją oraz obsługą konferencji dla różnych sektorów biznesu albo różnego rodzaju organizacje medyczne, w tym organizacje non-profit (dalej: Organizatorzy Konferencji), z siedzibą w Polsce albo za granicą.

W ramach usługi świadczonej przez Organizatora Konferencji, Spółka nabywa pakiety konferencyjne dla lekarzy, tj. prawo do uczestnictwa w konferencji albo kongresie medycznym organizowanym przez podmiot mający siedzibę w Polsce, jak również za granicą (dalej: Konferencje zagraniczne). W ramach tej usługi Organizator Konferencji udostępnia uczestnikom konferencji infrastrukturę, oprawę audiowizualną, obsługę administracyjną oraz przygotowuje i przekazuje materiały z Konferencji zagranicznej. Organizator Konferencji może również oferować wsparcie w zakresie ustalania programu Konferencji zagranicznej oraz moderacji paneli dyskusyjnych, a także organizacji części rozrywkowej spotkania. Zdarza się również, że Organizator Konferencji zapewnia również wykładowców oraz trenerów. Wynagrodzenie Organizatora Konferencji, poza elementami wskazanymi powyżej, może obejmować świadczenia związane z zapewnieniem uczestnikom Konferencji zagranicznej noclegu oraz wyżywienia. Konferencje zagraniczne są dostępne dla wszystkich lekarzy, którzy dokonają rejestracji oraz opłacą koszty uczestnictwa w Konferencji zagranicznej.

Spółka może otrzymywać od Organizatora Konferencji fakturę obejmującą samo wynagrodzenie z tytułu uczestnictwa lekarzy i farmaceutów w Konferencji zagranicznej, jak również fakturę obejmującą również inne koszty związane z uczestnictwem lekarzy i farmaceutów w Konferencji zagranicznej, np.: koszty hotelu (dalej: Wynagrodzenie).

Mając na względzie charakter konferencji oraz kongresów medycznych w branży farmaceutycznej, Spółka powzięła wątpliwość czy Wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę Organizatorom Konferencji podlega opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm.; dalej: Ustawa CIT).

W uzupełnieniu wniosku z 10 października 2019 r. Spółka wskazała dane identyfikujące udziałowca oraz dane podmiotów zagranicznych, z których usług korzysta Wnioskodawca przy organizacji konferencji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę Organizatorom Konferencji podlega opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych, zgodnie z art. 21 ust. 1 Ustawy CIT, a w konsekwencji, czy Spółka jako płatnik ma obowiązek pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od osób prawnych od Wynagrodzenia wypłacanego Organizatorom Konferencji?

Zdaniem Wnioskodawcy, Wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę Organizatorom Konferencji nie podlega opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych, zgodnie z art. 21 ust. 1 Ustawy CIT, a w konsekwencji, Spółka jako płatnik nie ma obowiązku pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych od Wynagrodzenia wypłacanego Organizatorom Konferencji.

Usługa organizacji Konferencji zagranicznej świadczona na rzecz Spółki przez Organizatora Konferencji nie stanowi bowiem żadnego ze świadczeń wymienionych w tym przepisie, a w szczególności nie może być zakwalifikowana jako przekazanie know-how albo usługa reklamowa lub usługa podobnego rodzaju do usługi reklamowej. W konsekwencji, Spółka jako płatnik nie ma obowiązku pobierania podatku u źródła od Wynagrodzenia wypłacanego Organizatorom Konferencji.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1, 2, 2a Ustawy CIT podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, przychodów:

1. z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how);
2. z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
3. przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,

-ustala się w wysokości 20% przychodów.

Jak stanowi natomiast art. 21 ust. 1 pkt 4 Ustawy CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera, wynosi 10%.

Zgodnie z art. 22a Ustawy CIT, przepisy art. 20-22 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jak stanowi art. 26 ust. 1 Ustawy CIT, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2.000 000,00 zł na rzecz tego samego podatnika, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e.

Biorąc pod uwagę wskazane przepisy Ustawy CIT, płatnik ma obowiązek pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od osób prawnych (tj. podatek u źródła) od należności wypłacanych podmiotom zagranicznym z tytułu świadczeń, które zostały wskazane w art. 21 ust. 1 Ustawy CIT. Płatnik może co do zasady nie pobierać podatku u źródła albo pobrać go według niższej stawki niż określona w Ustawie CIT, jeżeli właściwa umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie przewiduje opodatkowania świadczenia podatkiem u źródła w Polsce albo przewiduje opodatkowanie według stawki niższej niż określona w Ustawie CIT (co do zasady, warunkiem niepobrania podatku albo pobrania według stawki niższej niż określona w Ustawie CIT jest posiadanie przez płatnika aktualnego certyfikatu rezydencji odbiorcy należności).

Wnioskodawca zwraca uwagę, że we wniosku nie wnosi o rozstrzygnięcie, czy na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych przez Polskę Wnioskodawca jako płatnik ma obowiązek pobierania podatku u źródła od Wynagrodzenia wypłacanego Organizatorom Konferencji, ale czy usługi świadczone przez Organizatora Konferencji nie podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 Ustawy CIT.

Biorąc pod uwagę powyższe, w opinii Wnioskodawcy, Wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę Organizatorom Konferencji nie podlega opodatkowaniu podatkiem u źródła, nie stanowi bowiem żadnego ze świadczeń wskazanych w art. 21 ust. 1 Ustawy CIT.

W ocenie Wnioskodawcy, Wynagrodzenie nie stanowi wynagrodzenia za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (tj. przekazanie know-how), a tym samym me znajdzie zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT.

Należy wskazać, że uczestnictwo w Konferencjach zagranicznych nie wiąże się z przekazaniem przez Organizatora Konferencji na rzecz uczestników jakiejkolwiek wiedzy specjalistycznej w dziedzinie przemysłowej, handlowej albo naukowej (know-how). Uczestnicy Konferencji zagranicznych dzielą się wiedzą i doświadczeniem w zakresie stosowania określonych procedur i terapii medycznych, praktyk, wyników badań oraz informacjami dotyczącymi działania leków i wyrobów medycznych, a także informacji dotyczących skutków działania oraz działań niepożądanych związanych z ich stosowaniem. Działania te mają na celu zapewnienie pacjentom bezpiecznego oraz skutecznego leczenia.

W ocenie Wnioskodawcy, powyższego wniosku nie zmienia fakt, że uczestnicy Konferencji zagranicznych mogą wziąć udział w szkoleniach oraz warsztatach z zakresu medycyny.

Uczestnicząc w szkoleniach oraz warsztatach w ramach Konferencji zagranicznych lekarze niewątpliwie mogą zyskać wiedzę i doświadczenie użyteczne w ich działalności zawodowej. W ocenie Wnioskodawcy, doświadczenia oraz informacje przekazywane podczas szkoleń i warsztatów dla lekarzy organizowanych w ramach Konferencji zagranicznych nie mają charakteru wiedzy specjalistycznej w zakresie wiedzy naukowej (know-how), a tym samym Wynagrodzenie nie spełnia przesłanek do uznania za świadczenie podlegające opodatkowaniu podatkiem u źródła, zgodnie z art. 21 ust. 1 Ustawy CIT.

Mając na względzie, że Ustawa CIT nie zawiera definicji know-how, w celu ustalenia czy dane świadczenie stanowi know-how, należy się odnieść do definicji know-how wypracowanej na gruncie Konwencji Modelowej OECD. Zgodnie z tą definicją, umowy o know-how dotyczą sytuacji, w których jedna ze stron zobowiązuje się do udostępnienia drugiej stronie specjalistycznej wiedzy oraz doświadczeń nieujawnionych publicznie.

Zgodnie bowiem z definicją umów o know-how wypracowaną na gruncie Modelowej Konwencji OECD, w umowie o know-how jedna ze stron zobowiązuje się do udostępniania drugiej stronie specjalistycznej wiedzy i doświadczeń nieujawnionych publicznie w celu wykorzystania wiedzy i doświadczeń na własny rachunek, w prowadzonej działalności gospodarczej albo zawodowej.

Wnioskodawca wskazuje, że przez know-how należy rozumieć zespół technicznych informacji, które są poufne, istotne oraz zidentyfikowane we właściwej formie. Powyższe oznacza, że know-how zawiera dane, które nie są powszechnie dostępne, są istotne dla sposobu wytwarzania produktu i usługi albo dla ich rozwoju oraz jest opisane lub utrwalone w taki sposób, aby możliwe było sprawdzenie, że spełnia ono kryterium poufności i istotności.

Tym samym, know-how musi być użyteczne, tj. w dacie zawierania umowy można oczekiwać, że daje ono możliwość polepszenia konkurencyjnej pozycji licencjobiorcy, np. poprzez umożliwienie mu wejścia na nowy rynek lub zapewnienie przewagi konkurencyjnej w stosunku do innych wytwórców lub usługodawców, którzy nie mają dostępu do licencyjnego know-how lub innego porównywalnego know-how. Biorąc powyższe pod uwagę, wiedza oraz informacje zdobywane przez uczestników Konferencji zagranicznych podczas szkoleń i warsztatów organizowanych w ramach Konferencji zagranicznych nie mają charakteru know-how, nie spełniają bowiem przesłanek do uznania za wiedzę specjalistyczną wyróżniającą się poufnością, istotnością oraz identyfikowalnością.

W ocenie Wnioskodawcy, nie można zakwalifikować organizacji Konferencji zagranicznych jako usług w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej. Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, Konferencje zagraniczne mają charakter spotkania profesjonalnego, a nie wydarzenia rozrywkowego albo widowiskowego. W ocenie Wnioskodawcy, zapewnianie przez Organizatora Konferencji części rozrywkowej uczestnikom spotkania nie zmienia kwalifikacji tej usługi dla potrzeb stosowania art. 21 ust. 1 Ustawy CIT. Należy bowiem mieć na względzie, że ewentualna część rozrywkowa, w której mogą wziąć udział uczestnicy Konferencji zagranicznej, stanowi marginalny element tego wydarzenia.

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę przepisy art. 21 ust. 1 Ustawy CIT, w celu ustalenia, czy Wnioskodawca jest zobowiązany do pobrania podatku u źródła od Wynagrodzenia, należy przede wszystkim rozstrzygnąć, czy usługi świadczone przez Organizatora Konferencji nie stanowią usług wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT albo usług podobnego rodzaju.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że usługa organizacji konferencji nie została explicite wskazana w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT. Z tego względu, w celu ustalenia, czy organizacja Konferencji zagranicznej stanowi usługę podlegającą opodatkowaniu podatkiem u źródła, tj. czy może zostać uznana za usługę podobnego rodzaju do usług określonych w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT, należy rozstrzygnąć, czy zawiera istotne elementy jakiejkolwiek ze wskazanych tam usług.

Niewątpliwie usługa organizacji Konferencji zagranicznych świadczona przez Organizatorów Konferencji nie ma charakteru usługi doradczej, usługi zarządzania i kontroli, usługi badania rynku ani usługi przetwarzania danych czy rekrutacji pracowników. Biorąc pod uwagę charakter konferencji oraz kongresów medycznych w branży farmaceutycznej, możliwe byłoby natomiast rozważenie uznania usługi organizacji konferencji jako usługi reklamowej albo usługi podobnego rodzaju do usługi reklamowej. W ocenie Wnioskodawcy, taka kwalifikacja usługi świadczonej na rzecz Spółki przez Organizatorów Konferencji byłaby jednak nieuzasadniona.

W ocenie Wnioskodawcy, nabywana przez Spółkę usługa organizacji Konferencji zagranicznych nie powinna być zakwalifikowana jako usługa reklamowa albo usługa podobnego rodzaju do usługi reklamowej, bowiem usługa organizacji konferencji nie zawiera istotnych elementów usługi reklamy.

Zgodnie bowiem z definicją Słownika Języka Polskiego PWN reklama to działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług. Wnioskodawca natomiast wskazuje, że usługa organizacji konferencji obejmuje techniczną organizację konferencji polegającą m.in. na udostępnieniu sali konferencyjnych i wyposażenia, obsłudze technicznej i administracyjnej wydarzenia, wsparciu w ustalaniu planu wydarzenia oraz moderacji dyskusji, przekazaniu uczestnikom materiałów z konferencji. Tym samym, działania podejmowane przez Organizatorów Konferencji nie obejmują działań mających na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu określonych towarów albo skorzystania z określonych usług. W konsekwencji, usługi świadczone przez Organizatorów Konferencji nie mogą być kwalifikowane jako usługi reklamowe albo usługi podobnego rodzaju do usług reklamowych. Wnioskodawca wskazuje, że dla kwalifikacji usługi organizacji Konferencji zagranicznej nie powinien mieć znaczenia fakt, że Spółka nabywa usługę w ramach świadczenia kompleksowej usługi wsparcia sprzedaży na rzecz Kontrahenta, tj. usługi obejmującej również działania reklamowe oraz marketingowe na rzecz Kontrahenta. Usługa świadczona przez Spółkę na rzecz Kontrahenta obejmuje bowiem zespół różnorodnych działań podejmowanych przez Spółkę w celu promocji Środka farmaceutycznego do osób uprawnionych do przepisywania recept i jest realizowana przez Spółkę m.in. poprzez nabycie różnego rodzaju usług umożliwiających osiągnięcie tego celu. Niewątpliwie jednak charakter usług kompleksowych świadczonych przez Spółkę na rzecz Kontrahenta nie wpływa na kwalifikację poszczególnych usług nabywanych przez Spółkę w związku ze świadczeniem tej usługi.

Z tego względu, na kwalifikację usługi organizacji Konferencji zagranicznej dla potrzeb podatku u źródła nie powinien wpłynąć fakt, że charakter konferencji i kongresów medycznych w sektorze farmaceutycznym, w tym również Konferencji zagranicznych, umożliwia Spółce promocję Środka farmaceutycznego oraz rozpowszechnianie informacji o stosowaniu Środka medycznego w środowisku medycznym. Wnioskodawca zwraca bowiem uwagę, że działania związane z promocją Środka farmaceutycznego oraz rozpowszechnianiem informacji podejmowane są przez Spółkę, a nie przez Organizatora Konferencji. Spółka korzysta jedynie z możliwości promocji, jakie daje wymiana doświadczeń pomiędzy lekarzami oraz farmaceutami podczas Konferencji zagranicznych.

Na marginesie Wnioskodawca wskazuje, że usługa hotelowa, która może być zawarta w usłudze organizacji Konferencji zagranicznej, również nie podlega opodatkowaniu podatkiem u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 Ustawy CIT.

Tym samym, działania podejmowane przez Organizatorów Konferencji w ramach usługi organizacji konferencji nie mogą być zakwalifikowane jako usługa reklamy oraz usługa podobnego rodzaju do usługi reklamy.

Takie stanowisko prezentowane jest również we wcześniejszych interpretacjach, np. IPPB5/423-393/13-2/MK z 31 lipca 2013 r. zgodnie z którą Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie potwierdził stanowisko, że usługa organizowania konferencji nie stanowi usługi reklamowej, a w związku z tym nie podlega podatkowi u źródła.

W świetle powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, Wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę Organizatorom Konferencji nie podlega opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych, zgodnie z art. 21 ust. 1 Ustawy CIT, a w konsekwencji Spółka jako płatnik nie ma obowiązku pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych od Wynagrodzenia wypłacanego Organizatorom Konferencji.& 

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej