Umowa została zawarta na wykonanie robót budowlanych polegających na rozbudowie i modernizacji obiektu Szpitala wraz z zagospodarowaniem terenu za wynagrodzenie w wysokości 2.686.243.76 zł brutto (2.183.938.02 netto). Termin realizacji umowy ustalono na okres od podpisania umowy do 30 listopada 2013 r., został on wydłużony zgodnie z zawartym aneksem do umowy do 29 stycznia 2014 r.

W trakcie realizacji robót ujawniono, że roboty budowlane nie mogły zostać prawidłowo i rzetelnie wykonane na podstawie załączonej do umowy dokumentacji projektowej. Dokonano zmian w dokumentacji i wykonano roboty dodatkowe, które umożliwiły zrealizowanie przedmiotu umowy w całości i w terminie zgodnym z umową i aneksami oraz uzyskanie pozwolenia na użytkowanie. Roboty dodatkowe zostały wpisane do dziennika budowy i potwierdzone przez Inspektowa Nadzoru.

Inwestor potwierdził w protokole zdawczo-odbiorczym z dnia 24 stycznia 2014 r. odbiór robót łącznie z robotami dodatkowymi, niezbędnymi do wykonania przedmiotu umowy i w następstwie uzyskano pozwolenie na użytkowanie.

Za wykonanie przedmiotu umowy Spółka wystawiła fakturę na kwotę netto: 2.183.938,02 zł. brutto: 2.686.243,76 zł oraz fakturę za roboty dodatkowe w kwocie netto: 252.505,03 zł, brutto: 310.581,19 zł. Przychody z tytułu wykonanych robót dodatkowych, ujęte w fakturze nr (…) z 5 lutego 2014 r., zostały zaliczone do przychodów podatkowych opodatkowanych podatkiem dochodowym od osób prawnych, podatek VAT także został rozliczony. Inwestor zapłacił należność wynikającą z umowy netto: 2.183.938.02 zł, brutto: 2.686.243,76 zł, natomiast faktury za roboty dodatkowe nie zapłacił.

Spółka po kilkukrotnych, bezskutecznych wezwaniach do zapłaty oraz mediacjach, skierowała sprawę o zapłatę za roboty dodatkowe na drogę postępowania sądowego.

W dniu 24 listopada 2016 r. Sąd I instancji oddalił powództwo Spółki, na co Spółka złożyła odwołanie do Sądu Apelacyjnego.

W dniu 28 grudnia 2017 r. Sąd Apelacyjny uchylił wyrok wydany przez sąd I instancji i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia Sądowi Okręgowemu.

W dniu 14 maja 2019 r. Sąd Apelacyjny ponownie uchylił zaskarżone postępowanie Sądu Okręgowego z 23 stycznia 2019 r.

W konsekwencji, po wielu rozprawach, w dniu 18 marca 2021 r. Sąd Okręgowy ponownie oddalił powództwo Spółki i w dniu 4 maja 2021 r. doręczył wyrok wraz z jego uzasadnieniem. Wyrok uprawomocnił się 26 maja 2021 r.

W związku z uprawomocnieniem się wyroku Spółka, w celu skorygowania ksiąg rachunkowych, wystawiła w dniu 26 maja 2021 r. fakturę korygującą należność powstałą z tytułu wykonania robót dodatkowych na kwotę netto: - 252.505,03 zł, brutto: - 310.581,19 zł (faktura korygująca nr …). W 2021 r. wartość netto korekty w wysokości -252.505.03 nie stanowiła zmniejszenia przychodu podatkowego a kwota podatku VAT w wysokości 58.076,16 nie stanowiła kosztu uzyskania przychodu.

Wydłużone postępowanie sądowe zostało spowodowane pandemią COVID-19.

Pytanie

Czy Spółka, zgodnie z art. 12 ust. 3j ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ma prawo do pomniejszenia przychodów podatkowych za 2016 r. o kwotę 252.505,03 zł za roboty dodatkowe wykonane na rzecz Szpitala na podstawie postanowienia Sądu Okręgowego w (…) z dnia 24 listopada 2016 r. oddalającego powództwo Spółki o zapłatę za roboty dodatkowe?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy Spółka, zgodnie z art. 12 ust. 3j ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ma prawo do pomniejszenia przychodów podatkowych za 2016 r. o kwotę 252.505,03 zł za roboty dodatkowe wykonane na rzecz Szpitala na podstawie postanowienia Sądu Okręgowego w (…) z dnia 24 listopada 2016 r. oddalającego powództwo Spółki o zapłatę.

Spółka w 2016 r. nie wystawiła faktury korygującej z uwagi na fakt, iż odwołała się do Sądu Apelacyjnego. W przypadku braku faktury korygującej Spółka ma prawo zmniejszyć przychody osiągnięte w okresie rozliczeniowym, w którym posiada inny dokument potwierdzający przyczynę korekty.

W związku z powyższym Spółka, na podstawie postanowienia Sądu okręgowego w (…) z 24 listopada 2016 r., chce złożyć korektę deklaracji CIT-8 za 2016 r., w której statystycznie zmniejszy przychody podatkowe o wartość robót dodatkowych w wysokości 252.505,03 zł i tym samym zmniejszy kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego o 47.976 zł. Korekta przychodu w pełnej wysokości zostanie dokonana z uwagi na fakt, iż na chwilę obecną postępowanie sądowe zostało zakończone i Spółka przegrała całe roszczenie o zapłatę.

W myśl art. 12 ust. 3j ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli korekta przychodu nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

Postanowienie Sądu Okręgowego w (…) z 24 listopada 2016r. stanowi wystawiony inny dokument potwierdzający przyczynę korekty w wyżej wymienionej sprawie, na podstawie którego można dokonać korekty przychodu w okresie rozliczeniowym, w którym został wystawiony. Powyższe postanowienie zostało wydane w okresie kiedy należność Spółki nie uległa przedawnieniu.

Bowiem zgodnie z art. 12 ust. 3I:

przepisów ust. 3j i 3k nie stosuje się do:

1) korekty dotyczącej przychodu związanego ze zobowiązaniem podatkowym, które uległo przedawnieniu,

2) korekty cen transferowych, o której mowa w art. 11e.

Wystawiona faktura korygująca w 2021 r. na kwotę netto: - 252.505,03 zł (brutto. - 310.581,19 zł) za roboty budowlane na podstawie uprawomocnionego w dniu 26 maja 2021 r. wyroku Sądu Okręgowego w (…), które oddaliło powództwo Spółki w całej wysokości, nie ma wpływu na rozliczenie Spółki w podatku dochodowym od osób prawnych z uwagi na fakt, iż faktura ta jest wystawiona w okresie przedawnienia zobowiązania podatkowego. Została wystawiona jedynie w celu skorygowania ksiąg rachunkowych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa CIT”) nie zawiera definicji przychodu, a jedynie wskazuje w art. 12 ust. 1 i 3, co w szczególności jest przychodem, wymieniając rodzaje przychodu.

Zgodnie więc z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy CIT,

W myśl art. 12 ust. 3 ww. ustawy,

Przychody należne to wszelkiego rodzaju przychody, co do których podatnikowi przysługuje uprawnienie do ich dochodzenia, czyli takie, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego. „Należność” odnosi się zarówno do możliwości dochodzenia konkretnego świadczenia oraz do powinności jego spełnienia. Przepis powyższy wskazuje również, iż przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej są kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane. Zasadnicze znaczenie ma zatem ustalenie pojęcia „kwota należna” – znaczenie tego pojęcia w zasadzie determinuje rozumienie przychodu z działalności gospodarczej. W przepisach podatkowych brak jest definicji pojęcia „kwota należna”. Konieczne jest zatem odwołanie się w tym zakresie do wykładni językowej. W myśl słownika języka polskiego – „należny” to „przysługujący, należący się komuś”. Z kolei czasownik „należeć się” oznacza tyle, co „przysługiwać komuś, stanowić dług, powinność, zapłatę”. „Kwoty należne” są to te przychody, które wynikają ze źródła przychodów, jakie stanowi działalność gospodarcza i które w następstwie prowadzenia tej działalności stają się wymagalną wierzytelnością, choćby faktycznie środków z tego tytułu jeszcze nie uzyskano.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż aby w ogóle możliwym było uznanie należności za przychód z prowadzonej działalności gospodarczej przychód ten musi stanowić przychód należny w tej działalności. Przy czym, termin „kwota należna”, o której mowa w art. 12 ust. 3 ustawy CIT, jest tożsamy z pojęciem „wymagalne świadczenie” (wierzytelność). Oznacza to, że powstanie przychodów należnych związane jest z powstaniem wierzytelności. Ponieważ wierzytelność to termin wywodzący się z prawa cywilnego, przychodami należnymi są przychody wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego, tj. możliwe do prawnie skutecznego ich dochodzenia. Dodatkowo, przychodem są wyłącznie takie przysporzenia majątkowe, które mają konkretny wymiar finansowy, są ostateczne (nie podlegają zwrotowi) a więc stanowią definitywny przyrost majątku podatnika.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych precyzyjnie określają moment powstania przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej.

Podstawowa zasada określania daty powstania przychodu związanego z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej została uregulowana przez ustawodawcę w treści art. 12 ust. 3a ww. ustawy. Na mocy tego przepisu,

Przytoczony przepis w odniesieniu do podmiotów uzyskujących przychody z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej ustanawia generalną zasadę określającą moment powstania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych. Wyjątek od tak skonstruowanej zasady wprowadzają zapisy art. 12 ust. 3c-3g ww. ustawy.

Z wyżej przytoczonych przepisów wynika generalna zasada, iż przychód podatkowy dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, w przypadku świadczenia usług powstaje w dniu wykonania usługi. Wyjątek od tej zasady stanowi:

- wystawienie faktury w terminie wcześniejszym niż faktyczne wykonanie usługi - datą powstania przychodu będzie w tym przypadku dzień wystawienia faktury,

- uregulowanie należności przed wykonaniem usługi – datą powstania przychodu będzie w tym przypadku dzień otrzymania należności.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że (…) Za wykonanie przedmiotu umowy Spółka wystawiła fakturę na kwotę netto: 2.183.938,02 zł. brutto: 2.686.243,76 zł oraz fakturę za roboty dodatkowe w kwocie netto: 252.505,03 zł, brutto: 310.581,19 zł. Przychody z tytułu wykonanych robót dodatkowych, ujęte w fakturze nr (…) 5 lutego 2014 r., zostały zaliczone do przychodów podatkowych opodatkowanych podatkiem dochodowym od osób prawnych, podatek VAT także został rozliczony. Inwestor zapłacił należność wynikającą z umowy netto: 2.183.938.02 zł, brutto: 2.686.243,76 zł, natomiast faktury za roboty dodatkowe nie zapłacił. (…) W konsekwencji, po wielu rozprawach, w dniu 18 marca 2021 r. Sąd Okręgowy ponownie oddalił powództwo Spółki i w dniu 4 maja 2021 r. doręczył wyrok wraz z jego uzasadnieniem. Wyrok uprawomocnił się 26 maja 2021 r. W związku z uprawomocnieniem się wyroku Spółka, w celu skorygowania ksiąg rachunkowych, wystawiła w dniu 26 maja 2021 r. fakturę korygującą należność powstałą z tytułu wykonania robót dodatkowych na kwotę netto: - 252.505,03 zł, brutto: - 310.581,19 zł (faktura korygująca nr …).

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy Spółka zgodnie z art. 12 ust. 3j ustawy CIT ma prawo do pomniejszenia przychodów podatkowych za 2016 r. o kwotę 252.505,03 zł za roboty dodatkowe wykonane na rzecz Szpitala na podstawie postanowienia Sądu Okręgowego w (…) z dnia 24 listopada 2016 r. oddalającego powództwo Spółki o zapłatę za roboty dodatkowe.

Zasady ogólne dokonywania korekt przychodów zawarte zostały w art. 12 ust. 3j-3m ustawy CIT.

I tak, stosownie do treści art. 12 ust. 3j ustawy CIT,

W myśl art. 12 ust. 3k ustawy CIT,

Na podstawie art. 12 ust. 3l ustawy CIT,

Z regulacji zawartych w cytowanym powyżej art. 12 ust. 3j ustawy CIT, wynika, że korekta „wstecz” może być dokonana jedynie wtedy, gdy przyczyną korekty jest błąd rachunkowy lub inna oczywista omyłka. Przy czym, ustawodawca nie wskazuje, co należy rozumieć poprzez pojęcia „błąd rachunkowy” oraz „inna oczywista omyłka”. Pojęcia te zatem należy rozumieć zgodnie z ich znaczeniem potocznym. Zatem, za „błąd rachunkowy” należy uznać sytuację, gdy koszt został niewłaściwie ujęty ze względu na błąd w toku wykonywania obliczeń; może to dotyczyć zarówno okoliczności leżących po stronie wystawcy faktury czy innego dokumentu księgowego (np. błędne podanie na fakturze cen lub wartości towarów), jak i po stronie odbiorcy takiego dokumentu (np. wprowadzenie do ksiąg rachunkowych nieprawidłowej cyfry, zastosowanie wadliwego kursu waluty obcej przy przeliczaniu wartości przychodu na złote itp.).

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (wersja internetowa www.sip.pwn.pl), przez „omyłkę” należy rozumieć „spostrzeżenie, sąd niezgodny z rzeczywistością, niewłaściwe postępowanie, posunięcie”. W konsekwencji, za „inną oczywistą omyłkę” należy uznać inny oczywisty błąd, który nie jest jednocześnie błędem rachunkowym. Takim błędem będzie np. ujęcie w kosztach podatkowych faktury wystawionej na podmiot inny niż faktyczny nabywca towaru. „Omyłka” wiązać się również będzie z błędem polegającym albo na nieprawidłowym wystawieniu albo nieprawidłowym ujęciu dowodu księgowego. Okoliczność taka musi mieć zatem charakter „pierwotny”. Co więcej, „omyłka” musi być „oczywista”.

Oznacza to, że w przypadku jakichkolwiek wątpliwości co do charakteru przyczyn korekty, korekta dokonywana winna być w okresie otrzymania dokumentu potwierdzającego przyczynę korekty (w przypadku korekty kosztów uzyskania przychodów) lub w okresie wystawienia tego dokumentu (w przypadku korekty przychodów). Tylko w przypadku jednoznacznego stwierdzenia, że nieprawidłowe ujęcie przychodu bądź kosztu było bezpośrednim wynikiem błędu rachunkowego lub oczywistej omyłki, korekta kosztu winna być uwzględniana „wstecznie”.

Z powyższych przepisów wynika, że podatnicy dokonują korekty przychodów „na bieżąco”, tj. w okresie rozliczeniowym, w którym wystawią fakturę korygującą lub inny dokument potwierdzający przyczyny korekty. Korekta przychodów polega na zmniejszeniu lub zwiększeniu przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym. Zasady korygowania przychodów mają zastosowanie tylko do tych przypadków, gdy korekta nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką. Natomiast w sytuacji, w której korekta spowodowana jest błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, ma miejsce korygowanie ze skutkiem „wstecz”.

Mając powyższe na względzie, w sytuacji przedstawionej we wniosku, przyczyną korekty nie jest błąd rachunkowy ani inna oczywista omyłka. Zdarzeniem powodującym korektę będzie faktura korygująca wystawiona przez Spółkę w związku z otrzymaniem wyroku Sądu, który uprawomocnił się 26 maja 2021 r. (wyrok ten jest ostateczny i ma charakter ustalający).

Co również istotne w analizowanej sprawie, (…) Przychody z tytułu wykonanych robót dodatkowych, ujęte w fakturze nr (….) z 5 lutego 2014 r., zostały zaliczone do przychodów podatkowych opodatkowanych podatkiem dochodowym od osób prawnych, podatek VAT także został rozliczony.

Odnosząc się zatem do Państwa wątpliwości stwierdzić należy, że Spółka co do zasady mogłaby skorygować przychody na bieżąco, tj. zgodnie z art. 12 ust. 3j ww. ustawy, a więc w okresie rozliczeniowym, w którym został wystawiony dokument potwierdzający przyczynę korekty. Jednakże ze względu na fakt, że zobowiązanie podatkowe dotyczy okresu rozliczeniowego za 2014 rok a nie za 2016 rok jak twierdzi Spółka, to w takiej sytuacji należy mieć na uwadze ograniczenie w możliwości dokonania korekty, o którym mowa w art. 12 ust. 3l pkt 1 ustawy CIT, dotyczące korekty przychodu związanego ze zobowiązaniem podatkowym, które uległo przedawnieniu.

Zgodnie bowiem z art. 70 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.),

Spółka nie będzie miała więc możliwości dokonania korekty za rok 2014 r. - termin zapłaty podatku z deklaracji CIT-8 za 2014 r. przypadł na 31 marca 2015 r., zatem zobowiązanie podatkowe przedawniło się z upływem 31 grudnia 2020 r. Skorygowanie przychodu możliwe jest do czasu przedawnienia zobowiązania podatkowego za dany rok.

Wobec powyższego, Państwa stanowisko, że Spółka zgodnie z art. 12 ust. 3j ustawy CIT, ma prawo do pomniejszenia przychodów podatkowych za 2016 r. o kwotę 252.505,03 zł za roboty dodatkowe wykonane na rzecz Szpitala na podstawie postanowienia Sądu Okręgowego w (…) z dnia 24 listopada 2016 r. oddalającego powództwo Spółki o zapłatę, należy uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

     Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

     Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP:/KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).