Czy wydatki wymienione w opisie zdarzenia przyszłego poniesione po uzyskaniu decyzji o wsparciu to jest nabycie elektrycznych pojazdów - busów służących do zapewnienia transportu pracowników stanowić będą koszty kwalifikowane w rozumieniu § 8 ust. 1 Rozporządzenia i wpłyną na kalkulację kwoty pomocy publicznej przysługującej Spółce w postaci zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT?

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowego od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 września 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 2 września 2022 r., o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania, czy wydatki wymienione w opisie zdarzenia przyszłego poniesione po uzyskaniu decyzji o wsparciu to jest nabycie elektrycznych pojazdów - busów służących do zapewnienia transportu pracowników stanowić będą koszty kwalifikowane w rozumieniu § 8 ust. 1 Rozporządzenia i wpłyną na kalkulację kwoty pomocy publicznej przysługującej Spółce w postaci zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest osobą prawną posiadającą siedzibę na terytorium Polski oraz na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa o CIT”), podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Spółka należy do wytwórców xxx. Niezmiennie głównym przedmiotem działalności Spółki jest produkcja xxx przeznaczonych do xxx, xxx. Ponadto, Przedsiębiorstwo w zakresie swojej działalności realizuje również specjalne zamówienia oparte na indywidualnych projektach tzw. xxx. Firma posiada dwie linie produkcyjne, które zlokalizowane są w (…), w województwie (…) oraz w (…), w województwie (…). Głównymi grupami produktów, które dostarcza firma są: rękawy szklane oraz rękawy filcowe.

Wnioskodawca, w dniu 2 sierpnia 2022 r. decyzją (…) wydaną przez (…) Specjalną Strefę Ekonomiczną Sp. z o.o. na podstawie art. 13, art. 14 i art. 15 ustawy dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (dalej: „ustawa o WNI”), w związku z § 3, § 4, § 7 i § 8 ust. 7 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 sierpnia 2018 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji (dalej: „Rozporządzenie”), z § 1 Rozporządzenia Ministra Przedsiębiorczości i Technologii z dnia 29 sierpnia 2018 r. w sprawie powierzenia zarządzającemu (...) Specjalną Strefą Ekonomiczną wydania decyzji o wsparciu oraz wykonywania kontroli realizacji decyzji o wsparciu oraz na podstawie § 1 pkt 8) Rozporządzenia Ministra Przedsiębiorczości i Technologii z dnia 29 sierpnia 2018 r. w sprawie ustalenia obszarów i przypisania ich zarządzającym oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego, działającej w imieniu Ministra Przedsiębiorczości i Technologii po rozpatrzeniu wniosku Spółki - otrzymał wsparcie na prowadzenie działalności gospodarczej.

Udzielone wsparcie dotyczy działalności gospodarczej rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa, w zakresie wyrobów wytworzonych lub usług określonych według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (dalej: „PKWiU”) Głównego Urzędu Statystycznego (Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług):

- Sekcja C, dział 13, klasa 13.96

- pozostałe tekstylne wyroby techniczne i przemysłowe,

- Klasa 13.99,

- wyroby tekstylne gdzie indziej niesklasyfikowane,

- Sekcja C, dział 22, klasa 22.21

     - płyty arkusze rury i kształtowniki z tworzyw sztucznych.

Zgodnie z Decyzją (dalej: „DoW”), Wnioskodawca zobowiązany jest do realizacji nowej inwestycji. Planowana inwestycja będzie realizowana w województwie (…), w powiecie (…), w gminie (…), w miejscowości (…).

Obszar powiatu (…), na którym będzie realizowane przedsięwzięcie cechuje się xxx.

Celem planowanego przedsięwzięcia w ramach Polskiej Strefy Inwestycji jest zwiększenie zdolności produkcyjnych przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, które pozwoli sprostać rzeczywistemu oraz przewidywanemu wzrostowi popytu na rękawy szklane i filcowe CIPP (z j. ang. Cured-ln-Place Pipę - rura utwardzana na miejscu) o średnicy do DN2000.

Celem Spółki jest docelowe przeniesienie całości produkcji oraz zasobów ludzkich (utrzymanie dotychczasowego zatrudnienia) do powiatu (…), miejscowości (…). Takie działanie przyczyni się do zwiększenia efektowności procesów zachodzących w Spółce, a przede wszystkim procesu produkcyjnego. Zlokalizowanie całej produkcji w jednej miejscowości pozwoli na zniwelowanie problemów logistycznych, zarówno na poziomie operacyjnym, jak i strategicznym.

Spółka planuje w ramach inwestycji zaopatrzyć zakład w dwa fabrycznie nowe elektryczne busy, które będą wykorzystywane wyłącznie przez przedsiębiorstwo w celu zapewnienia transportu dla zatrudnionych w zakładzie pracowników. Obecna sytuacja na rynku pracy wymusza na pracodawcach zapewnienie jak najlepszych warunków zatrudnienia, w tym dogodnej komunikacji na trasie zakład - miejsce zamieszkania. Korzystanie z przyjaznych dla środowiska środków transportu to aspekt, który pozytywnie wpływa na środowisko naturalne. Taki rodzaj auta nie wytwarza żadnych pyłów ani spalin, a dzięki temu mniej toksycznych substancji trafia do atmosfery.

Nabyte samochody wykorzystywane będą przez Spółkę wyłącznie w działalności gospodarczej prowadzonej w ramach DoW.

Co istotne w niniejszej sytuacji, zakup wspomnianych samochodów będzie rzutował - poprzez zwiększenie mobilności pracowników i wykluczenie ewentualnych spóźnień ich do pracy, bądź ewentualnym zmniejszeniu absencji z uwagi na problemy komunikacyjne (dojazd do pracy często z odległych miejsc) - na zwiększenie zdolności produkcyjnych przedsiębiorstwa. Niewątpliwie bowiem może przełożyć się to w efekcie na zwiększenie wolumenu produkcji poprzez zminimalizowanie chwilowych absencji pracowniczych, co wymagałoby podejmowanie dodatkowych działań ze strony Spółki, jak wyznaczanie zastępstw. Zastępstwa bowiem z samej swojej natury rzutują na organizację pracy pracowników, nakładając na nich dodatkowe (do już posiadanych) obowiązki, co nie pozostaje bez wpływu na efektywność pracy takiego pracownika.

Wskazany zakup ma ograniczać potencjalną możliwość opóźnień w dotarciu pracowników do pracy, czy też - czego nie sposób wykluczyć - ewentualnych absencji z uwagi na brak możliwości dojazdu pracownika do pracy.

Spółka nie świadczy i w okresie obowiązywania DoW nie będzie świadczyć usług w zakresie przewozu osób, tzn. nie osiąga i nie będzie osiągać z tego tytułu przychodów.

Planowane wydatki inwestycyjne zostaną poniesione do dnia zakończenia inwestycji określonego w DoW.

Spółka podkreśla, że zapewnienie środków transportu było elementem biznesplanu będącego jednym z elementów wniosku aplikacyjnego o DoW, tj. zostało tam wprost wymienione.

Przedsięwzięcie realizowane będzie zarówno przy pomocy środków własnych (10%), jak i ze środków obcych, tj. pożyczka leasingowa (90%).

Pytanie

Czy wydatki wymienione w opisie zdarzenia przyszłego poniesione po uzyskaniu decyzji o wsparciu to jest nabycie elektrycznych pojazdów - busów służących do zapewnienia transportu pracowników stanowić będą koszty kwalifikowane w rozumieniu § 8 ust. 1 Rozporządzenia i wpłyną na kalkulację kwoty pomocy publicznej przysługującej Spółce w postaci zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na nabycie elektrycznych pojazdów - busów służących do zapewnienia transportu pracowników zawiera się w katalogu określonym w § 8 ust. 1 Rozporządzenia, objęte są zakresem Decyzji i będą stanowiły koszty kwalifikowane w rozumieniu Rozporządzenia i wpływają na wysokość kwoty pomocy publicznej w postaci zwolnienia podatkowego przysługującego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o CIT.

Uzasadnienie:

Zgodnie z art. 2 pkt 1 lit. a ustawy o WNI, „nowa inwestycja” stanowi inwestycję w rzeczowe aktywa trwałe lub wartości niematerialne i prawne związane z założeniem nowego zakładu, zwiększeniem zdolności produkcyjnej istniejącego zakładu, dywersyfikacją produkcji zakładu przez wprowadzenie produktów uprzednio nieprodukowanych w zakładzie lub zasadniczą zmianą dotyczącą procesu produkcyjnego istniejącego zakładu.

Ponadto, art. 2 pkt 7 ustawy o WNI, zawiera legalną definicję kosztów kwalifikowanych nowej inwestycji, w świetle której są to koszty inwestycji kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną z tytułu nowej inwestycji pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione w okresie ważności decyzji o wsparciu lub dwuletnie koszty pracy, jakie mogą być uwzględnione przy określaniu maksymalnej pomocy publicznej, ponoszone w okresie ważności decyzji o wsparciu.

Zgodnie z § 8 ust. 1 Rozporządzenia, do kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje (zwiększających wartość zwolnienia i jednocześnie decydujących o spełnieniu kryterium ilościowego; tzw. koszty kwalifikowane lub kwalifikowalne) zalicza się koszty będące:

  1. kosztem związanym z nabyciem gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego,

  2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych (ŚT), pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika i zaliczenia ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. W przypadku dużych przedsiębiorców środki te muszą być nowe,

  3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych,

  4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych (WNiP) związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how i nieopatentowanej wiedzy technicznej,

  5. kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli - pod warunkiem że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, licząc od terminu zakończenia nowej inwestycji,

  6. ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy)

- pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione w okresie ważności decyzji o wsparciu wydanej dla konkretnej lokalizacji.

Ponadto, zgodnie z brzmieniem Rozporządzenia, wydatek poniesiony przez przedsiębiorcę będzie stanowił koszt kwalifikowany pod warunkiem spełnienia (łącznie) następujących warunków:

   - musi być związany (funkcjonalnie) z nową inwestycją,

   - koszt musi być poniesiony w okresie ważności decyzji o wsparciu, a jednocześnie do daty zakończenia nowej inwestycji określonej w decyzji o wsparciu,

   - środki trwałe nabyte lub wytworzone we własnym zakresie muszą zostać wpisane do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i uznane za taki środek trwały lub wartość niematerialną i prawną, oraz utrzymane co najmniej 5 lat, a w przypadku mikro-, małych i średnich przedsiębiorców, co najmniej 3 lata licząc od dnia ich wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

   - najem lub dzierżawa gruntów, budynków i budowli musi trwać co najmniej 5 lat, a w przypadku mikro-, małych i średnich przedsiębiorców, co najmniej 3 lata od daty zakończenia inwestycji,

   - po upływie najmu lub dzierżawy w postaci leasingu finansowego przedsiębiorca jest zobowiązany do nabycia aktywów,

   - wartości niematerialne i prawne w zakresie transferu technologii muszą być wykorzystywane wyłącznie w zakładzie, na rzecz którego przedsiębiorca otrzymuje wsparcie, muszą być ujęte w aktywach tego zakładu co najmniej 5 lat, a w przypadku mikro, małych i średnich przedsiębiorców co najmniej 3 lata, muszą być nabyte na warunkach rynkowych od osoby trzeciej niepowiązanej z nabywcą oraz muszą podlegać amortyzacji zgodnie z przepisami o podatku dochodowym.

Z kolei w przypadku dużych przedsiębiorców:

   - nabycie środków trwałych musi dotyczyć jedynie nowych środków,

   - koszty kwalifikowane na nabycie wartości niematerialnych i związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how i nieopatentowanej wiedzy technicznej zalicza się do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą w wysokości nieprzekraczającej 50% wartości wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą.

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane w zdarzeniu przyszłym nabycie busów elektrycznych spełnia wszystkie przesłanki dla uznania tego wydatku jako koszt kwalifikowany.

Przede wszystkim wydatki na nabycie pojazdów stanowią jedną z kategorii kosztów kwalifikowanych, o których mowa w § 8 ust. 1 pkt 2 oraz 6 Rozporządzenia, stanowiąc cenę nabycia środków trwałych oraz aktywów innych niż grunty, budynki i budowle.

Nabywane samochody będą służyły prowadzeniu przez Spółkę działalności objętej decyzją o wsparciu - pojazdy będą bowiem wykorzystywane w prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej związanej z inwestycją mającą na celu zwiększenie zdolności produkcyjnej istniejącego przedsiębiorstwa. Z uwagi na zwiększenie atrakcyjności ofert pracy, ograniczone możliwości korzystania z komunikacji publicznej przez pracowników konieczne jest wykorzystanie możliwości zapewnienia pracownikom transportu. Spółka będzie więc wykorzystywała samochody w działalności gospodarczej objętej decyzją o wsparciu, tj. przede wszystkim do transportu pracowników wykonujących pracę na rzecz spółki w ramach nowej inwestycji.

Dodatkowo, co również Wnioskodawca akcentuje, przedmiotowy zakup busów elektrycznych już z samej swojej istocie rzutuje na mobilność pracowników stawiających się codziennie do pracy i - jako gwarant zwiększający punktualność podjęcia pracy poprzez zapewnienie dotarcia do pracy na czas - przedkłada się na terminowe wykonanie obowiązków pracowniczych. Niewątpliwie opóźnienia w tym aspekcie negatywnie rzutują na organizację pracy, co przedkłada się na proces produkcyjny.

Końcowo Spółka wskazuje, że koszty nabycia busów nie stanowią kosztów wyłączonych z wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną z tytułu nowej inwestycji jako koszty samochodów osobowych, środków transportu lotniczego, taboru pływającego oraz innych składników majątku służących głównie celom osobistym przedsiębiorcy, wskazanych w art. 2 pkt 7 lit. a Ustawy WNI.

Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, wydatki na zakup Samochodów spełniają wszystkie powyższe warunki zaliczenia ich do kosztów kwalifikowanych nowej inwestycji.

Odmienne podejście, w szczególności uzależniające uznanie danego wydatku za koszt kwalifikowany od okoliczności, czy partykularny wydatek samodzielnie realizuje cel nowej inwestycji objętej konkretną decyzją o wsparciu prowadziłoby do ponadnormatywnego zawężenia katalogu kosztów kwalifikowanych. Realizacja celu nowej inwestycji powinna być bowiem rozpatrywana w kontekście całego projektu inwestycyjnego objętego konkretną decyzją o wsparciu, nie zaś z perspektywy jego poszczególnych elementów.

Powyższe potwierdzają również przepisy ustawy o CIT. Należy bowiem zauważyć, że zgodnie z wskazanym wyżej art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT zwolnieniu podlegają dochody uzyskane z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu. Jednocześnie w art. 17 ust. 4 ustawy o CIT doprecyzowano, że zwolnienia podatkowe, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Tym samym, skoro Rozporządzenie nie zawiera specjalnych regulacji, to brak jest podstaw dla zawężania możliwych rodzajów nakładów stanowiących koszt kwalifikowany na podstawie dorozumienia dodatkowych wymogów niż te wskazane wprost w przepisach Rozporządzenia.

Powyższe znajduje pełne odzwierciedlenie w Wyroku WSA w Warszawie sygn. III SA/Wa 1706/20 z 19 stycznia 2021 r., który w tym aspekcie wskazuje, iż:

„W końcu zasadny jest też argument skargi i pisma z dnia 31 grudnia 2020 r., polegający na odwołaniu się do wymogu jasności, zrozumiałości prawa podatkowego, i do jego stosowalności. Takie wymogi stawia się prawu podatkowemu w świetle konstytucyjnych standardów norm o charakterze etycznym (art. 217 Konstytucji). Otóż gdyby zaaprobować wykładnię § 8 ust. 1 ww. rozporządzenia w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 63b ustawy, jaką zaprezentował Dyrektor upatrując wydatków kwalifikowanych tylko tam, gdzie ściśle służą one m.in. działalności produkcyjnej, należałoby zidentyfikować narzędzie prawnej, jednoznacznej selekcji kosztów, które zwiększają zdolności produkcyjne danego środka trwałego, i tych kosztów, które takiego skutku nie powodują. Ad casum zidentyfikowanie takiego narzędzia byłoby nader często niemożliwe - trudno np. przesądzić, czy koszt dojazdu (drogi wewnętrznej jako budowli) do hali produkcyjnej i laboratorium, który jednak jest też równolegle dojazdem do stołówki i budynku administracyjnego, zaliczyć do kosztów kwalifikowanych, czy nie. Ani ustawa, ani rozporządzenie, ani ustawa o wspieraniu nowych inwestycji, nie wskazują sposobu rozwiązania tego dylematu, jaki pojawiłby się, gdyby zaaprobować zalecaną przez Dyrektora koncepcję promującą konieczny podział kosztów na służące bezpośrednio celom produkcji, i te, które służą celom innym, nieprodukcyjnym.”

(...)

„Choć wskazane zwiększenie zdolności produkcyjnej, dywersyfikacja i zasadnicza zmiana są niewątpliwie konstytutywnymi cechami nowej inwestycji w rozumieniu art. 2 pkt 1 lit. a ustawy o wspieraniu nowych inwestycji, to występowanie tych cech w danej inwestycji przedsiębiorcy przesądzone jest przez sam fakt wydania decyzji o wsparciu (art. 13 ust. 1 ustawy o wspieraniu nowych inwestycji), przez co nie można po raz kolejny weryfikować ich występowania na etapie nieuprawnionej selekcji wydatków wynikających w § 8 ust. 1 ww. rozporządzenia. Prawodawca uznał bowiem jednoznacznie, że każdy wydatek - lege non distinguente - określony w tymże § 8 ust. 1 rozporządzenia, jest kosztem kwalifikującym się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje. Z treści tego przepisu nie wynikają żadne celowościowe ograniczenia w zaliczaniu wydatków do takich kosztów. (...) Za prawidłowością stanowiska zaprezentowanego w skardze przemawiają także dalsze przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i rozporządzenia wykonawczego z 28 sierpnia 2018 r. Otóż z art. 21 ust. 1 pkt 63b u.p.d.o.f. wynika, że wolne od podatku są dochody podatników uzyskane z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu, zaś z ust. 5a wywnioskować należy, że jedynym relewantnym prawnie kryterium zwolnienia jest miejsce uzyskiwania dochodów, a nie ich ścisły, bezpośredni związek (lub jakikolwiek związek) z działalnością produkcyjną lub inną. Ten ostatni przepis stanowi przecież, że zwolnienie podatkowe, o którym mowa w ust. 1 pkt 63b art. 21 ustawy, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie określonym w decyzji o wsparciu.”

Do braku możliwości rozróżnienia wydatków na te, które bezpośrednio i ściśle wpływają lub nie wpływają na proces produkcji oraz zwrócenie uwagi na brak narzędzia służącego selekcji kosztów mogących zostać uznanymi za koszty kwalifikowane zwiększające moce produkcyjne, a tym samym zawężenie katalogu wydatków mogących stanowić koszt kwalifikowany odniósł się WSA w Gorzowie Wielkopolskim sygn. I SA/Go 150/22 z 15 czerwca 2022 r. który w tym aspekcie wskazuje, iż:

„(...) brak jest podstaw do różnicowania katalogu wydatków inwestycyjnych, które jednocześnie mogą stanowić koszt kwalifikowany inwestycji. Nie jest możliwe dorozumianie ograniczeń w zakresie rodzaju, czy też wartości kosztów kwalifikowanych bez istnienia wyraźnej podstawy prawnej w tym zakresie. Natomiast upatrując wydatków kwalifikowanych tylko tam, gdzie ściśle służą one m.in. działalności produkcyjnej - co czyni organ - należałoby zidentyfikować narzędzie prawnej, jednoznacznej selekcji kosztów, które zwiększają zdolności produkcyjne danego środka trwałego, i tych kosztów, które takiego skutku nie powodują. Zidentyfikowanie takiego narzędzia byłoby nader niemożliwe. Przytoczone w sprawie regulacje nie wskazuję sposobu rozwiązania tego dylematu, jaki pojawiłby się, gdyby zaaprobować zalecaną przez organ interpretacyjny koncepcję promującą konieczny podział kosztów na służące bezpośrednio celom produkcji, i te, które służę celom innym, nieprodukcyjnym.”

Mając na uwadze powyższe argumenty należy przyjąć, że wydatki na nabycie elektrycznych pojazdów - busów służących do zapewnienia transportu pracowników zawiera się w katalogu określonym w § 8 ust. 1 Rozporządzenia i będą stanowiły koszty kwalifikowane w rozumieniu Rozporządzenia i wpłyną na wysokość kwoty pomocy publicznej w postaci zwolnienia podatkowego przysługującego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na podstawie ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz.U. z 2020 r., poz. 1752 ze zm., dalej: „ustawa o WNI”), został wprowadzony mechanizm wsparcia dla przedsiębiorców w postaci zwolnienia z podatku dochodowego z tytułu nowej inwestycji.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a updop:

Na podstawie art. 17 ust. 4 updop:

Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy o WNI,

Zgodnie z art. 2 pkt 7 ustawy o WNI, koszty kwalifikowane nowej inwestycji to: 

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o WNI:

Należy zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 13 ust. 1 ww. ustawy:

Przedmiotem decyzji o wsparciu – w myśl art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy o WNI – jest nowa inwestycja podatnika, realizowana w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, która nie została wyłączona stosownymi regulacjami, wydanymi na podstawie ust. 3 pkt 1 tego przepisu.

Treść decyzji o wsparciu została wskazana w art. 15 ustawy o WNI, i określa okres obowiązywania decyzji, przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki, które przedsiębiorca jest obowiązany spełnić, wymienione w punktach od 1 do 6.

Prawo do zwolnienia z opodatkowania dochodu z tytułu realizacji nowej inwestycji jest uzależnione od poniesienia kosztów kwalifikowanych. Katalog ponoszonych wydatków, które można uznać za koszty kwalifikowane, określa § 8 ust. 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z  dnia 28 sierpnia 2018 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji (Dz. U. z 2018 r. poz 1713 ze zm., dalej: rozporządzenie o  WNI). Jak wynika z tego przepisu, do kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje zalicza się koszty będące:

Z kolei w § 10 rozporządzenia, określono w szczegółach sposób kalkulacji przysługującego limitu pomocy publicznej (§ 10 ust. 3 rozporządzenia).

Nie każdy koszt mieszczący się w katalogu kosztów kwalifikowanych może być uznany za kwalifikowany. Jeżeli realizowana inwestycja nie powoduje zwiększenia zdolności produkcyjnej istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacji produkcji albo zasadniczej zmiany dotyczącej procesu produkcyjnego, nie spełnia tym samym wymagań zawartych w definicji nowej inwestycji.

Również kosztem kwalifikowanym nie są wydatki związane z nabyciem posiadanych, przed wydaniem decyzji o wsparciu, aktywów, jeżeli nowa inwestycja realizowana jest z uwzględnieniem posiadanych przez podatnika aktywów w zakresie istnienia ścisłych powiązań istniejącej inwestycji i nowej inwestycji.

Zatem, prawo do zwolnienia z opodatkowania dochodu z tytułu realizacji nowej inwestycji jest uzależnione od poniesienia kosztów kwalifikowanych.

Natomiast, uznanie poniesionych wydatków za koszty kwalifikowane jest uzależnione od tego, czy dane koszty będą miały wpływ na proces produkcji (usług) przedsiębiorstwa, w sposób konkretyzujący nową inwestycję.

Analizując powołane powyżej przepisy należy stwierdzić, że określają one następujące warunki, aby dany wydatek będący kosztem związanym z nabyciem środków trwałych zakwalifikować do objęcia pomocą, wydatek ten musi:

   - stanowić koszty inwestycji,

   - zostać poniesiony na terenie określonym w decyzji o wsparciu,

   - być poniesiony w okresie ważności decyzji o wsparciu,

   - środki trwałe nabyte lub wytworzone we własnym zakresie muszą zostać wpisane do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i uznane za taki środek lub wartość, oraz utrzymane co najmniej 5 lat, a w przypadku mikro-, małych i średnich przedsiębiorców, co najmniej 3 lata licząc od dnia ich wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika m.in., że Wnioskodawca, w dniu 2 sierpnia 2022 r. decyzją (…) otrzymał wsparcie na prowadzenie działalności gospodarczej. Spółka planuje w ramach inwestycji zaopatrzyć zakład w dwa fabrycznie nowe elektryczne busy, które będą wykorzystywane wyłącznie przez przedsiębiorstwo w celu zapewnienia transportu dla zatrudnionych w zakładzie pracowników. Nabyte samochody wykorzystywane będą przez Spółkę wyłącznie w działalności gospodarczej prowadzonej w ramach DoW. Planowane wydatki inwestycyjne zostaną poniesione do dnia zakończenia inwestycji określonego w DoW.

W okolicznościach przedstawionych we wniosku nie sposób zgodzić się z Wnioskodawcą, że wymienione w zdarzeniu przyszłym nakłady rodzajowo zawierające się w katalogu określonym w § 8 rozporządzenia, będą stanowić koszty kwalifikowane w rozumieniu rozporządzenia i wpłyną na kwotę zwolnienia podatkowego przysługującego Wnioskodawcy zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a updop.

Warunku uznania za koszty, które będą miały wpływ na działalność produkcyjną Spółki nie sposób dopatrzyć się w wydatkach które mają zostać poniesione przez Spółkę na nabycie elektrycznych pojazdów - busów.

Wydatki te ponoszone są przez Spółkę niezależnie od faktu uzyskania Decyzji o wsparciu nowej inwestycji i w istocie pozostają bez wpływu na proces produkcji w nowej inwestycji. Elektryczne autobusy służą innym celom niż właściwy proces produkcji w przedsiębiorstwie.

Stanowisko tut. Organu potwierdza treść przykładów zawartych w Objaśnieniach podatkowych z 6 marca 2020 r.:

(przykład nr 12) w których wskazano, że „uznanie poniesionych wydatków za koszty kwalifikowane jest uzależnione od tego, czy dane koszty będą miały wpływ na proces produkcji (usług) przedsiębiorstwa, w sposób konkretyzujący nową inwestycję. Zakup samochodu osobowego dla członków zarządu nie może być uznany za koszt kwalifikowany, gdyż z jego użytkowaniem nie jest związana realizacja żadnej formy nowej inwestycji”.