Temat interpretacji
Ustalenie, czy Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej NBP obowiązującej w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym rok podatkowy, powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku za rok obrotowy kończący się 30 września 2021 r. przekazanego w roku 2022 na podstawie uchwały zwyczajnego zgromadzenia wspólników na kapitał zapasowy Wnioskodawcy w kwocie nie przekraczającej w roku podatkowym 250.000 zł, w latach kończących się 30 września 2022 r., 30 września 2023 r. i 2024 r. oraz ustalenia właściwej wartości stopy referencyjnej dla poszczególnych lat, w których Wnioskodawca będzie wykazywać koszt uzyskania przychodu.
Interpretacja indywidualna
– stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
7 października 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 27 września 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej NBP obowiązującej w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym rok podatkowy, powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku za rok obrotowy kończący się 30 września 2021 r. przekazanego w roku 2022 na podstawie uchwały zwyczajnego zgromadzenia wspólników na kapitał zapasowy Wnioskodawcy w kwocie nie przekraczającej w roku podatkowym 250.000 zł, w latach kończących się 30 września 2022 r., 30 września 2023 r. i 2024 r. oraz ustalenia właściwej wartości stopy referencyjnej dla poszczególnych lat, w których Wnioskodawca będzie wykazywać koszt uzyskania przychodu.
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Spółka jest spółką kapitałową prawa polskiego, mającą siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wnioskodawca podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów w podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „PDOP”), bez względu na miejsce ich osiągania.
Wnioskodawca działa w międzynarodowej grupie kapitałowej specjalizującej się w segmencie nieruchomości komercyjnych. Podstawową działalnością gospodarczą Wnioskodawcy jest wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi, jak również prowadzenie procesów inwestycyjnych w tym obszarze. Wnioskodawca posiada nieruchomość zabudowaną halą handlową, w której dzierżawca Wnioskodawcy prowadzi działalność gospodarczą (handel hurtowy).
Spółka posiada rok podatkowy inny niż kalendarzowy tj. okres od 1 października do 30 września roku następnego.
Za rok podatkowy kończący się 30 września 2021 roku Spółka w rachunku zysków i strat wykazała zysk netto w kwocie 356 159,49 PLN. Następnie 5 maja 2022 roku po rozparzeniu sprawozdania finansowego Spółki, działając na podstawie art. 231 par 2 pkt 2 Kodeksu Spółek Handlowych Zgromadzenie Wspólników postanowiło przeznaczyć zysk netto za rok obrotowy kończący się 30 września 2021 roku w kwocie 356 159,49 PLN, w ten sposób, że kwota 217 916,21 PLN zostanie przeznaczona na pokrycie strat z lat ubiegłych, zaś pozostała część zysku netto, tj. kwota 128 243,28 PLN zostanie przeznaczona na kapitał zapasowy. Uchwała weszła w życie z chwilą podjęcia.
Pytania
1)Czy Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku za rok obrotowy kończący się 30 września 2021 r. przekazanego w roku 2022 na podstawie uchwały zwyczajnego zgromadzenia wspólników na kapitał zapasowy Wnioskodawcy w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 250.000 zł, w latach kończących się 30 września 2022 r., 30 września 2023 r. i 2024 r.?
2)Czy jeżeli odpowiedź na pytanie pierwsze jest pozytywna, Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku za rok obrotowy. Przy czym dla wyliczenia wysokości kosztu za rok podatkowy kończący się 30 września 2022 wartość stopy referencyjnej będzie 0,1 % tj. stopa referencyjna Narodowego Banku Polskiego obowiązująca 30 września 2021 r., natomiast dla wyliczenia wysokości kosztu za rok podatkowy kończący się 30 września 2023 r. wartość stopy referencyjnej będzie właściwa i ogłoszona przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy tj. roku poprzedzającego rok podatkowy tj. na dzień 30 września 2022 r. Dodatkowo dla wyliczenia wysokości kosztu za rok podatkowy kończący się 30 września 2024 r. wartość stopy referencyjnej będzie właściwa i ogłoszona przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy tj. roku poprzedzającego rok podatkowy tj. na dzień 29 września 2023 r. (30 września 2023 r. nie będzie dniem roboczym).
Państwa stanowisko w sprawie
Ad. 1.
Spółka stoi na stanowisku, że będzie uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku (tj. 128 243,28 PLN) za rok obrotowy kończący się 30 września 2021 r. przekazanego w roku 2022 r. (tj. 5 maja 2022 r.) tj. na podstawie uchwały Zwyczajnego Zgromadzenia Wspólników na kapitał zapasowy Spółki, w kwocie nie przekraczającej w roku podatkowym 250.000 zł, w latach kończących się 30 września 2022 r., 30 września 2023 r. i 30 września 2024 r.
Ad 2.
Jeżeli odpowiedz na pytanie pierwsze jest pozytywna Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku za rok obrotowy.
Przy czym dla wyliczenia wysokości kosztu za rok podatkowy kończący się 30 września 2022 r. wartość stopy referencyjnej będzie 0,1% tj. stopa referencyjna Narodowego Banku Polskiego obowiązująca 30 września 2021 r., tym samym wartość kosztu uzyskania przychodu w roku kończącym się 30 września 2022 r. będzie:
(0,1% + 1%) X 128 243,28 PLN = 1 295,26 PLN.
Natomiast dla wyliczenia wysokości kosztu za rok podatkowy kończący się 30 września 2023 r. (wartość stopy referencyjnej ogłoszona przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy tj. roku poprzedzającego rok podatkowy na dzień 30 września 2022 r. + 1%) x 128.243,28 PLN
Natomiast dla wyliczenia wysokości kosztu za rok podatkowy kończący się 30 września 2024 r. (wartość stopy referencyjnej ogłoszona przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy tj. roku poprzedzającego rok podatkowy na dzień 29 września 2023 r. + 1%) x 128.243,28 PLN.
UZASADNIENIE STANOWISKA
Ustawa o CIT
Pojęcie kosztów uzyskania przychodów
Treść art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2020 r., poz. 1406 ze zm., dalej: „Ustawa o CIT”) wskazuje, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.
Definicja kosztów uzyskania przychodów sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy Ustawa o CIT wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania. Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.
W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:
‒został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
‒jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
‒pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
‒poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
‒został właściwie udokumentowany,
‒nie znajduje się w grupie wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w stosownych przepisach Ustawy o CIT, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo- skutkowym z osiągniętymi przychodami, lub też służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.
Jednocześnie, jednym z podstawowych warunków do uznania wydatku za koszt podatkowy, jak wskazano wyżej, jest definitywność wydatku. Oznacza to, że wartość poniesionego wydatku nie będzie podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona i stanowi trwałe obciążenie jego majątku, tzn. musi nastąpić uszczuplenie zasobów finansowych podatnika.
Zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2019 r. art. 15cb ust. 1 Ustawy o CIT, w spółce za koszt uzyskania przychodów uznaje się również kwotę odpowiadającą iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty:
1.dopłaty wniesionej do spółki w trybie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach lub
2.zysku przekazanego na kapitał rezerwowy lub zapasowy spółki.
W myśl art. 15cb ust. 2 Ustawy o CIT, koszt, o którym mowa w ust. 1, przysługuje w roku wniesienia dopłaty lub podwyższenia kapitału rezerwowego lub zapasowego oraz w kolejnych dwóch bezpośrednio po sobie następujących latach podatkowych, a łączna kwota kosztów uzyskania przychodów odliczona w roku podatkowym z tytułów wymienionych w ust. 1 nie może przekroczyć kwoty 250 000 zł (art. 15cb ust. 3 Ustawy o CIT).
Przepis art. 15cb ust. 4 Ustawy o CIT wskazuje, że przepisu ust. 1 nie stosuje się do dopłat i zysków przeznaczonych na pokrycie straty bilansowej.
Z kolei art. 15cb ust. 5 Ustawy o CIT stanowi, że przepis ust. 1 stosuje się, jeżeli zwrot dopłaty lub podział i wypłata zysku nastąpi nie wcześniej niż po upływie 3 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym ta dopłata została wniesiona do spółki albo została podjęta uchwała o zatrzymaniu zysku w spółce.
Zgodnie z art. 15cb ust. 6 Ustawy o CIT, za rok podatkowy, w którym dopłata została wniesiona do spółki, uznaje się rok, w którym dopłata wpłynęła na rachunek płatniczy spółki.
Stosownie do art. 15cb ust. 7 Ustawy o CIT, jeżeli dopłata, o której mowa w ust. 1, zostanie zwrócona przed upływem terminu wskazanego w ust. 5, w roku podatkowym, w którym dokonano zwrotu, przychodem jest wartość odpowiadająca odliczonym, zgodnie z ust. 1, kosztom uzyskania przychodów.
Z kolei art. 15cb ust. 8 Ustawy o CIT stanowi, że przepis ust. 7 stosuje się odpowiednio do przychodów spółki proporcjonalnie odpowiadających tej części kosztów uzyskania przychodów, która odpowiada zwróconej kwocie dopłaty - w przypadku zwrotu części dopłaty, o której mowa w ust. 1.
Zgodnie z art. 15cb ust. 9 Ustawy o CIT, w przypadku gdy spółka, o której mowa w ust. 1, zostanie przejęta w wyniku łączenia albo podziału albo przekształcona w spółkę niebędącą osobą prawną przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 5, na dzień poprzedzający dzień przejęcia albo przekształcenia ustala się przychód w wysokości odpowiadającej odliczonym, zgodnie z ust. 1, kosztom uzyskania przychodów.
Natomiast zgodnie z art. 15cb ust. 10 Ustawy o CIT przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli podatnik lub podmiot z nim powiązany w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 dokonał czynności prawnej albo powiązanych czynności prawnych bez uzasadnionych przyczyn ekonomicznych, głównie w celu uznania kwoty określonej w ust. 1 za koszt uzyskania przychodów. Do uzasadnionych przyczyn ekonomicznych nie zalicza się przypadku, gdy korzyść uzyskana w roku podatkowym lub w latach następnych wynika z zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów.
Ponadto, tak jak wskazano powyżej - kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT. Zatem, ustalony koszt uzyskania przychodu z tytułu przekazania zysku na kapitał zapasowy należy uznać za wydatek związany z zabezpieczeniem źródła przychodów, gdyż niewypłacany do udziałowcy zysk stanowić będzie źródło finasowania wydatków Wnioskodawcy.
Ratio legis art. 15cb ustawy o CIT
Obowiązujące do dnia 31 grudnia 2018 r. przepisy Ustawy o CIT w zakresie podatkowego traktowania źródeł finansowania działalności podatnika były korzystniejsze dla finansowania kapitałem obcym (odsetki stanowią koszt uzyskania przychodów) aniżeli kapitałem własnym.
Wprowadzony przez ustawodawcę w art. 15cb Ustawy o CIT przepis wzorem innym państw członkowskich UE miał na celu wyrównanie uprawnień związanych z finansowaniem zewnętrznym (np. w postaci pożyczki lub kredytu) oraz finansowaniem własnym (np. w formie zysków zatrzymanych w spółce).
Tym samym, celem wprowadzenia art. 15cb Ustawy o CIT było wyeliminowanie różnic poprzez wprowadzenie możliwości podwyższania kosztów uzyskania przychodów w sposób analogiczny do kosztów finansowania dłużnego (mimo, iż koszty te de facto nie zostały poniesione). W uzasadnieniu do projektu Ustawy nowelizującej wskazano, że art. 15cb Ustawy o CIT: „wprowadza rozwiązanie umożliwiające zaliczenie do kosztów podatkowych hipotetycznych kosztów pozyskania kapitału zewnętrznego, w przypadku gdy źródłem finansowania spółki są dopłaty wnoszone przez wspólników lub tzw. zyski zatrzymane. Proponowane przepisy w tym zakresie mają na celu promowanie działań zmierzających do tworzenia w spółkach kapitałów samofinansowania, powstałych z zysku zatrzymanego oraz z dopłat wnoszonych przez wspólników. Według obowiązujących przepisów korzystniejszym podatkowo, co do zasady, rozwiązaniem dla podatników jest finansowanie działalności pożyczką, której koszty w postaci odsetek i innych opłat efektywnie obniżają podstawę opodatkowania. Proponowane rozwiązanie prowadzi do wyrównania podatkowych uprawnień związanych z finansowaniem zewnętrznym w postaci pożyczki oraz z tworzeniem kapitałów samofinansowania".
Zatem, Ustawa o CIT w art. 15cb umożliwia zaliczanie do przychodów hipotetycznych kosztów pozyskania kapitału przypadku gdy źródłem finansowania spółki są m.in. zyski zatrzymane. Wprowadzone rozwiązanie prowadzi do wyrównania podatkowych uprawnień związanych z finansowaniem zewnętrznym w postaci pożyczki lub kredytu oraz z tworzeniem kapitałów samofinansowania. Zrównanie to będzie pełne do kwoty zatrzymanego zysku, od których hipotetyczne odsetki – obliczone według stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego powiększonej o 1 punkt procentowy – nie przekroczą kwoty 250.000 zł. Oznacza to, że kwota 750.000 zł jest maksymalną kwotą kosztu uzyskania przychodu z omawianego tytułu jaką spółka – podatnik podatku dochodowego od osób prawnych rozpoznać może łącznie w trzech latach podatkowych, w których korzystać będzie z możliwości rozpoznania dodatkowego kosztu uzyskania przychodów na podstawie art. 15cb ust. 1 ustawy o CIT. Koszty te wyliczone od kwoty zatrzymanego zysku będą uznane za koszty uzyskania przychodów w roku, w którym podjęto uchwałę oraz w kolejnych 2 latach podatkowych.
W świetle powyższego, wolą ustawodawcy było zrównanie konsekwencji podatkowych podatników podatku dochodowego od osób prawnych finansujących się kapitałem własnym z podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych korzystającymi z kapitału zewnętrznego.
Stanowiska organów podatkowych
Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku przekazanego na kapitał rezerwowy lub zapasowy spółki została już niejednokrotnie potwierdzona przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego, przykładowo:
– z 29 kwietnia 2019 r., Znak: 0111-KDIB2-3.4010.30.2019.2.APA, w której wskazano: „Z kolei odnosząc się do możliwości zaliczania w koszty uzyskania przychodu kwoty, o której mowa w art. 15cb ust. 1 updop odnośnie zysku za rok 2019, również należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że prawo zaliczenia przedmiotowej kwoty w koszty uzyskania przychodu będzie przysługiwało Wnioskodawcy nie wcześniej niż w styczniu 2020 r., przy czym należy wyraźnie zauważyć, że możliwość zaliczenia kwoty, o której mowa w art. 15cb ust. 1 ustawy jest uzależniona od przekazania zysku na kapitał zapasowy. Zatem prawo zaliczenia przedmiotowej kwoty w koszty uzyskania przychodu w zakresie zysku za 2019 r. w styczniu 2020 r. będzie uzależnione od faktu przekazania zysku za 2019 r. na kapitał zapasowy w tym okresie. (...) Natomiast art. 10 ust. 2 wskazuje, że przepis art. 15cb stosuje się również do wniesionych dopłat oraz zysku przekazanego na kapitał rezerwowy lub zapasowy po dniu 31 grudnia 2018 r. W takim przypadku za rok wniesienia dopłaty lub przekazania zysku, o którym mowa w art. 15cb ust. 2 i 5 ustawy, przyjmuje się rok podatkowy rozpoczęty po dniu 31 grudnia 2019 r. Powyższe oznacza, że w sytuacji przekazania przez Wnioskodawcę zysku za rok 2018 na kapitał zapasowy po dniu 31 grudnia 2018 r., rokiem przekazania zysku na kapitał zapasowy, o którym mowa w art. 15cb ust. 2 ustawy, stosowanie do art. 10 ust. 2 ustawy nowelizującej będzie rok 2020".
– z 17 lutego 2021 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.470.2020.1.AR, w której wskazano: „Spółka spełniała warunki do rozpoznania kosztu podatkowego zgodnie z art. 15bc ustawy o CIT. Podjęła uchwałę o pozostawieniu zysku w Spółce oraz przekazaniu go na kapitał rezerwowy. Fakt, że kapitał ten ma wartość ujemną nie pozbawia Spółki prawa rozpoznania kosztu podatkowego, pod warunkiem niewypłacenia zysku przez okres trzech lat od końca roku podatkowego w którym podjęto uchwałę o zatrzymaniu zysku w Spółce.”
Podsumowując powyższe rozważania, w odniesieniu do kwot zysku przekazywanych na kapitał zapasowy Spółki:
‒ Spółka może za koszt uzyskania przychodów uznać kwotę odpowiadającą iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku przekazanego na kapitał rezerwowy lub zapasowy Spółki, jaki przekazała na mocy uchwał o podziałach zysku za rok kończący się 30 września 2021 r.;
‒ koszty te przysługują/przysługiwać będą Spółce w roku podwyższenia kapitału zapasowego oraz w kolejnych dwóch bezpośrednio po sobie następujących latach podatkowych;
‒ łączna kwota kosztów uzyskania przychodów odliczona przez Spółkę w danym roku podatkowym nie przekroczy kwoty 250.000 zł;
‒ omawiane zyski nie zostały/nie zostaną przeznaczone na pokrycie straty bilansowej;
‒ z podział i wypłata zysku nie nastąpi wcześniej niż po upływie 3 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym została/zostanie podjęta uchwała o zatrzymaniu zysku w Spółce;
‒ Spółka nie zostanie przejęta w wyniku łączenia albo podziału albo przekształcenia w spółkę niebędącą osobą prawną przed upływem trzech lat na dzień poprzedzający dzień przejęcia albo przekształcenia, a jeśli by się tak stało to na dzień poprzedzający dzień przejęcia albo przekształcenia zostanie ustalony przychód w wysokości odpowiadającej odliczonym, zgodnie z art. 15cb ust. 1 ustawy o CIT, kosztom uzyskania przychodów.
Mając powyższe na uwadze, w zakresie pytania pierwszego Wnioskodawca stoi na stanowisku, że będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku za rok obrotowy kończący się 30 września 2021 przekazanego w roku 2022 na podstawie uchwały Zwyczajnego Zgromadzenia Wspólników na kapitał zapasowy Wnioskodawcy w kwocie nie przekraczającej w roku podatkowym 250.000 zł.
Z kolei w zakresie pytania drugiego, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku za rok obrotowy kończący się 30 września 2021 przekazanego w roku 2022 w tym wartość kosztu uzyskania przychodu w roku kończącym się 30 września 2022 r. będzie:
(0,1% + 1%) x 128 243,28 PLN = 1 295,26 PLN.
Natomiast dla wyliczenia wysokości kosztu za rok podatkowy kończący się 30 września 2023 r.
(wartość stopy referencyjnej ogłoszona przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy roku poprzedzającego rok podatkowy tj. na dzień 30 września 2022 r. + 1%) x 128 243,28 PLN
Natomiast dla wyliczenia wysokości kosztu za rok podatkowy kończący się 30 września 2024 r.
(wartość stopy referencyjnej ogłoszona przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy roku poprzedzającego rok podatkowy tj. na dzień 29 września 2023 r. + 1%) x 128 243,28 PLN.
W związku z powyższym Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowisk przedstawionych na wstępie.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm.; dalej: „updop” lub „ustawa o CIT”):
kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu
Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.
Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.
Na podstawie art. 15 ust. 1 updop podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:
‒został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu,
‒podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
‒jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
‒pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
‒poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
‒został właściwie udokumentowany,
‒nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 updop, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodu.
Na podstawie art. 8 ust. 1 updop:
Rokiem podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 2, 2a, 3 i 6, jest rok kalendarzowy, chyba że podatnik postanowi inaczej w statucie albo w umowie spółki, albo w innym dokumencie odpowiednio regulującym zasady ustrojowe innych podatników; wówczas rokiem podatkowym jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych.
Na mocy przepisów ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159, dalej jako: „ustawa nowelizująca”), nastąpiła nowelizacja przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Zgodnie z art. 2 pkt 5 ustawy nowelizującej od 1 stycznia 2019 r. po art. 15ca został dodany art. 15cb ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
I tak, myśl art. 15cb ust. 1 updop:
W spółce za koszt uzyskania przychodów uznaje się również kwotę odpowiadającą iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty:
dopłaty wniesionej do spółki w trybie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach lub zysku przekazanego na kapitał rezerwowy lub zapasowy spółki.
Zgodnie z art. 15cb ust. 2 updop:
Koszt, o którym mowa w ust. 1, przysługuje w roku wniesienia dopłaty lub podwyższenia kapitału rezerwowego lub zapasowego oraz w kolejnych dwóch bezpośrednio po sobie następujących latach podatkowych.
W świetle art. 15cb ust. 3 updop:
Łączna kwota kosztów uzyskania przychodów odliczona w roku podatkowym z tytułów wymienionych w ust. 1 nie może przekroczyć kwoty 250 000 zł.
W myśl art. 15cb ust. 4 updop:
Przepisu ust. 1 nie stosuje się do dopłat i zysków przeznaczonych na pokrycie straty bilansowej.
Zgodnie z art. 15cb ust. 5 updop:
Przepis ust. 1 stosuje się, jeżeli zwrot dopłaty lub podział i wypłata zysku nastąpi nie wcześniej niż po upływie 3 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym ta dopłata została wniesiona do spółki albo została podjęta uchwała o zatrzymaniu zysku w spółce.
W myśl art. 15cb ust. 6 updop:
Za rok podatkowy, w którym dopłata została wniesiona do spółki, uznaje się rok, w którym dopłata wpłynęła na rachunek płatniczy spółki.
W świetle art. 15cb ust. 7 updop:
Jeżeli dopłata, o której mowa w ust. 1, zostanie zwrócona przed upływem terminu wskazanego w ust. 5, w roku podatkowym, w którym dokonano zwrotu, przychodem jest wartość odpowiadająca odliczonym, zgodnie z ust. 1, kosztom uzyskania przychodów.
W myśl art. 15cb ust. 8 updop:
Przepis ust. 7 stosuje się odpowiednio do przychodów spółki proporcjonalnie odpowiadających tej części kosztów uzyskania przychodów, która odpowiada zwróconej kwocie dopłaty – w przypadku zwrotu części dopłaty, o której mowa w ust. 1.
Przepis art. 15cb ust. 9 updop, że
W przypadku gdy spółka, o której mowa w ust. 1, zostanie przejęta w wyniku łączenia albo podziału albo przekształcona w spółkę niebędącą osobą prawną przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 5, na dzień poprzedzający dzień przejęcia albo przekształcenia ustala się przychód w wysokości odpowiadającej odliczonym, zgodnie z ust. 1, kosztom uzyskania przychodów.
Zgodnie z art. 15cb ust. 10 updop:
Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli podatnik lub podmiot z nim powiązany w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 dokonał czynności prawnej albo powiązanych czynności prawnych bez uzasadnionych przyczyn ekonomicznych, głównie w celu uznania kwoty określonej w ust. 1 za koszt uzyskania przychodów. Do uzasadnionych przyczyn ekonomicznych nie zalicza się przypadku, gdy korzyść uzyskana w roku podatkowym lub w latach następnych wynika z zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów.
Z przedstawionego we wniosku opisu stanu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka jest spółką kapitałową prawa polskiego, posiadającą siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wnioskodawca podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Spółka posiada rok podatkowy inny niż kalendarzowy, tj. okres od 1 października do 30 września roku następnego. W 2022 r. podjęta została uchwała Zgromadzenia Wspólników o przeznaczeniu zysku netto za rok obrotowy kończący się 30 września 2021 r. w kwocie 356.159,49 zł w ten sposób, że kwota 217.916,21 zł została przeznaczona na pokrycie strat z lat ubiegłych, zaś pozostała część zysku netto, tj. kwota 128.243,28 zł została przeznaczona na kapitał zapasowy. Uchwała weszła w życie z chwilą podjęcia.
Spółka z tytułu przekazania części zysku na kapitał zapasowy, chciałaby skorzystać z regulacji zawartej w art. 15cb ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i zakwalifikować do swoich kosztów uzyskania przychodów kwotę odpowiadającą iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku za rok obrotowy kończący się 30 września 2021 r., przekazanego w roku 2022, na podstawie uchwały zwyczajnego Zgromadzenia Wspólników na kapitał zapasowy Wnioskodawcy w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 250.000 zł, w latach podatkowych kończących się 30 września 2022 r., 30 września 2023 r. oraz 30 września 2024 r.
Odnosząc się do Państwa wątpliwości, mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz przytoczone przepisy prawa podatkowego, należy wskazać, że możecie Państwo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w latach kończących się 30 września 2022 r., 30 września 2023 r. oraz 30 września 2024 r. kwotę wyliczoną zgodnie z art. 15cb ust. 1 i nast. ustawy o CIT. Podkreślić należy, że przy obliczeniach kosztu uzyskania przychodu, zgodnie z przedstawionym stanowiskiem, mogą Państwo zastosować jedynie kwotę zysku przeznaczoną na podwyższenie kapitału zapasowego, zaś część zysku przeznaczona na pokrycie strat z lat ubiegłych nie podlega podstawieniu do wskazanego w stanowisku wzorze.
A zatem, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.
Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą także ustalenia właściwej wartości stopy referencyjnej NBP dla ustalenia prawidłowej kwoty kosztu uzyskania przychodu możliwej do zaliczenia, w odniesieniu do poszczególnych lat podatkowych.
Możliwość rozpoznania opisanych we wniosku kosztów przysługuje w roku wniesienia dopłaty do spółki albo podwyższenia kapitału rezerwowego bądź zapasowego oraz w kolejnych dwóch bezpośrednio po sobie następujących latach podatkowych.
Brzmienie art. 15cb ust. 1 updop wskazuje na to, że wysokość kosztów z tytułu hipotetycznych odsetek powinna być ustalana przy zastosowaniu stopy referencyjnej NBP obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy (rok rozpoznania kosztu podatkowego). Z przepisu nie wynika bowiem, że raz ustalona wartość oprocentowania (tj. w oparciu o stopę referencyjną obowiązującą w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok wniesienia dopłaty bądź przekazania zysku na odpowiedni kapitał) powinna być stosowana w całym okresie odliczenia.
W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2, zgodnie z którym ma On prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu kwoty odpowiadającej iloczynowi stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego obowiązującej w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym rok podatkowy powiększonej o 1 punkt procentowy oraz kwoty zysku za rok obrotowy, przy czym dla wyliczenia wysokości kosztu za rok podatkowy kończący się 30 września 2022 wartość stopy referencyjnej będzie 0,1% tj. stopa referencyjna Narodowego Banku Polskiego obowiązująca 30 września 2021, natomiast dla wyliczenia wysokości kosztu za rok podatkowy kończący się 30 września 2023 wartość stopy referencyjnej będzie właściwa i ogłoszona przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy tj. roku poprzedzającego rok podatkowy tj. na dzień 30 września 2022, zaś dla wyliczenia wysokości kosztu za rok podatkowy kończący się 30 września 2024 wartość stopy referencyjnej będzie właściwa i ogłoszona przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy tj. roku poprzedzającego rok podatkowy tj. na dzień 29 września 2023 (30 września 2023 nie będzie dniem roboczym) – jest prawidłowe.
Wskazać przy tym należy, że w niniejszej interpretacji nie dokonano oceny prawidłowości wyliczeń rachunkowych co do kwot wskazanych we wniosku, bowiem Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydając interpretacje indywidualne w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, nie jest uprawniony do oceny wyliczeń rachunkowych wskazanych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Odnosząc się zaś do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte nie są wiążące dla tutejszego Organu, bowiem dotyczą konkretnych indywidualnych spraw podmiotów, które o ich interpretację wystąpiły i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).