W zakresie ustalenie: - czy w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca, na podstawie art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa o CIT”), będzie uprawniony, by w rozliczeniu rocznym za 2022 rok odliczyć od dochodu sfinansowaną ze środków pochodzących z podziału zysku (wypracowanego w 2021 roku obrotowym) darowiznę środków pieniężnych przekazanych w 2022 r. na rzecz Fundacji, w kwocie nie większej niż 10% osiągniętego dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo art. 7a ust. 1 ustawy o CIT; - czy w ramach opisanego zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca, na podstawie art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, będzie uprawniony, by w kolejnych latach podatkowych, począwszy od roku 2023, odliczać od dochodu sfinansowane ze środków pochodzących z podziału zysku, przekazane w danym roku podatkowym, darowizny środków pieniężnych na rzecz Fundacji, w kwocie nie większej niż 10% osiągniętego w danym roku podatkowym dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo art. 7a ust. 1, na podstawie zawartej w formie pisemnej umowy darowizny (umów darowizn).

Interpretacja indywidualna

- stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 września 2022 r. wpłynął za pośrednictwem platformy e-PUAP Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenie:

-czy w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca, na podstawie art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa o CIT”), będzie uprawniony, by w rozliczeniu rocznym za 2022 rok odliczyć od dochodu sfinansowaną ze środków pochodzących z podziału zysku (wypracowanego w 2021 roku obrotowym) darowiznę środków pieniężnych przekazanych w 2022 r. na rzecz Fundacji, w kwocie nie większej niż 10% osiągniętego dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo art. 7a ust. 1 ustawy o CIT;

-czy w ramach opisanego zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca, na podstawie art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, będzie uprawniony, by w kolejnych latach podatkowych, począwszy od roku 2023, odliczać od dochodu sfinansowane ze środków pochodzących z podziału zysku, przekazane w danym roku podatkowym, darowizny środków pieniężnych na rzecz Fundacji, w kwocie nie większej niż 10% osiągniętego w danym roku podatkowym dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo art. 7a ust. 1, na podstawie zawartej w formie pisemnej umowy darowizny (umów darowizn).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest utworzoną przez gminę (100% akcji spółki należy do gminy) spółką akcyjną, która działa w branży ciepłowniczej. Przeważający przedmiot działalności Wnioskodawcy polega na wytwarzaniu i zaopatrywaniu w energię elektryczną, gaz, parę wodną, gorącą wodę i powietrze do układów klimatyzacyjnych. Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, polskim rezydentem podatkowym o nieograniczonym obowiązku podatkowym. Rokiem podatkowym Wnioskodawcy jest rok kalendarzowy. Wnioskodawca jest ponadto fundatorem Fundacji.

Fundacja jest zarejestrowana (od 2011 roku) w Krajowym Rejestrze Sądowym w rejestrze stowarzyszeń, innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji oraz samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej, a także w rejestrze przedsiębiorców. Fundacja jest organizacją pozarządową prowadzącą działalność pożytku publicznego w rozumieniu ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie (Dz.U. 2003 r. Nr 96 poz. 873 - winno być: Dz.U z 2022 r., poz. 1327 – przypis Organu) oraz posiada status organizacji pożytku publicznego.

Zgodnie ze statutem: „Celem fundacji jest upowszechnienie kultury fizycznej oraz wspomaganie rozwoju sportu, w tym wśród niepełnosprawnych (...). Fundacja realizuje swoje cele poprzez udzielanie wsparcia finansowego, rzeczowego i organizacyjnego klubom sportowym oraz instytucjom zajmującym się rozwojem sportu oraz profilaktyczną działalność informacyjną i edukacyjną w zakresie rozwiązywania problemów alkoholowych w szczególności wśród dzieci i młodzieży”.

Fundacja nie prowadzi działalności gospodarczej polegającej na wytwarzaniu wyrobów przemysłu elektronicznego, paliwowego, tytoniowego, spirytusowego, winiarskiego, piwowarskiego, a także pozostałych wyrobów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,5%, oraz wyrobów z metali szlachetnych albo z udziałem tych metali, lub handlu tymi wyrobami.

Wnioskodawca jako fundator Fundacji wniósł środki pieniężne i pokrył fundusz założycielski. Oprócz tego, Wnioskodawca nie posiada zobowiązań wobec Fundacji. Zgodnie ze statutem, dochody Fundacji pochodzić mogą w szczególności z dotacji i subwencji, darowizn, spadków i zapisów, dochodów z majątku ruchomego i nieruchomego oraz praw majątkowych Fundacji, odsetek bankowych, a także dochodów ze zbiórek publicznych. Fundacja może także prowadzić działalność gospodarczą w rozmiarach służących realizacji celów statutowych, jednak wyłącznie jako dodatkową w stosunku do działalności pożytku publicznego.

Okoliczności stanu faktycznego są następujące:

 1. W uchwale nr 5/2022 Zwyczajnego Walnego Zgromadzenia z dnia 27 maja 2022 r. dotyczącej podziału zysku wypracowanego w roku obrotowym od dnia 1 stycznia 2021 roku do dnia 31 grudnia 2021 roku, Walne Zgromadzenie uchwaliło, aby wypracowany zysk netto podzielić w następujący sposób: (...) „kwotę 500.000 zł przeznaczyć na zasilenie kapitału (funduszu) rezerwowego, w celu sfinansowania wsparcia przez fundatora Fundacji”.

 2. Po podjęciu przez Walne Zgromadzenie ww. uchwały, Wnioskodawca zadecydował, by rzeczone wsparcie polegało na przekazaniu Fundacji środków pieniężnych. Wnioskodawca dokonał zatem, ze środków własnych, na rzecz Fundacji darowizny pieniężnej na realizację celów statutowych Fundacji w pełnej kwocie wynikającej z uchwały, tj. 500.000 zł. Nie zawarto umowy darowizny w formie pisemnej.

 3. Środki pieniężne zostały przelane na rachunek Fundacji w dniu 24 czerwca 2022 r. w wysokości 500.000 zł. Tytuł przelewu brzmiał: „DAROWIZNA na wsparcie działalności Fundacji zgodnie z uchwałą nr 5/2022 (...)”. Wnioskodawca dysponuje dokumentem bankowym potwierdzającym zaistniały stan faktyczny.

Przekazanie środków pieniężnych na rzecz Fundacji nie stanowiło wypełnienia zobowiązania wynikającego z aktu założycielskiego Fundacji. Wnioskodawca nie zaliczył przekazanej darowizny do kosztów uzyskania przychodów, w szczególności w związku z przepisem art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o CIT. Natomiast łączna kwota darowizn, których dokonał Wnioskodawca nie przekracza 10% dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 i art. 7a ust. 1 ustawy o CIT.

Przekazanej ww. darowizny Wnioskodawca na moment złożenia niniejszego wniosku nie odliczył od dochodu do opodatkowania. Darowiznę, sfinansowaną ze środków pochodzących z podziału zysku, Wnioskodawca planuje odliczyć od wypracowanego w 2022 r. dochodu do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Według najlepszej wiedzy Wnioskodawcy, w kolejnych latach akcjonariusz Wnioskodawcy (gmina/Walne Zgromadzenie) również w kolejnych latach podejmować będzie analogiczne uchwały odnoszące się do zysku wypracowanego przez Wnioskodawcę w kolejnych latach obrotowych, zaś Wnioskodawca planuje w dalszym ciągu wspierać działalność Fundacji poprzez przekazywanie darowizn środków pieniężnych. Przekazanie środków pieniężnych będzie jednak następować po podjęciu przez Walne Zgromadzenie stosownej uchwały oraz po zawarciu między darczyńcą (Wnioskodawcą) i obdarowanym umowy darowizny w formie pisemnej. Pozostałe uwarunkowania i okoliczności pozostaną niezmienne.

Pytania

 1. Czy w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca, na podstawie art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, będzie uprawniony, by w rozliczeniu rocznym za 2022 rok odliczyć od dochodu sfinansowaną ze środków pochodzących z podziału zysku (wypracowanego w 2021 roku obrotowym) darowiznę środków pieniężnych przekazanych w 2022 r. na rzecz Fundacji, w kwocie nie większej niż 10% osiągniętego dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo art. 7a ust. 1 ustawy o CIT?

 2. Czy w ramach opisanego zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca, na podstawie art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, będzie uprawniony, by w kolejnych latach podatkowych, począwszy od roku 2023, odliczać od dochodu sfinansowane ze środków pochodzących z podziału zysku, przekazane w danym roku podatkowym, darowizny środków pieniężnych na rzecz Fundacji, w kwocie nie większej niż 10% osiągniętego w danym roku podatkowym dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo art. 7a ust. 1, na podstawie zawartej w formie pisemnej umowy darowizny (umów darowizn)?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym, na podstawie art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa o CIT”), będzie uprawniony, by w rozliczeniu rocznym za 2022 rok odliczyć od dochodu sfinansowaną ze środków pochodzących z podziału zysku (wypracowanego w 2021 roku obrotowym) darowiznę środków pieniężnych przekazanych w 2022 r. na rzecz Fundacji, w kwocie nie większej niż 10% osiągniętego dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo art. 7a ust. 1 ustawy o CIT.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, w ramach opisanego zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca, na podstawie art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, będzie uprawniony, by w kolejnych latach podatkowych, począwszy od roku 2023, odliczać od dochodu sfinansowane ze środków pochodzących z podziału zysku, przekazane w danym roku podatkowym, darowizny środków pieniężnych na rzecz Fundacji, w kwocie nie większej niż 10% osiągniętego dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo art. 7a ust. 1 ustawy o CIT.

Uzasadnienie ad. 1 i 2

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm., dalej jako: „kodeks cywilny”), przez umowę darowizny, darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Wskazuje się także, że darowizna jest umową konsensualną i zobowiązującą. Jest zatem dwustronną czynnością prawną kauzalną, konsensualną, jednostronnie zobowiązującą i darmą. Przedmiotem świadczenia darczyńcy mogą być zarówno pieniądze, jak rzeczy ruchome i nieruchomości.

W warunkach opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca dokonał i planuje dokonywać darowizn środków pieniężnych pochodzących z podziału zysku Wnioskodawcy z przeznaczeniem na cele statutowe Fundacji. W tym kontekście należy zauważyć, że sam fakt podjęcia uchwały dot. rozporządzenia zyskiem przez walne zgromadzenie Wnioskodawcy nie jest równoznaczne z dyspozycją częścią zysku netto. Co więcej, Wnioskodawca swobodnie dysponuje wydzieloną częścią zysku netto spółki, m.in. poprzez dokonanie wyboru, w jakiej formie sfinansuje wsparcie Fundacji (darowizna pieniężna lub rzeczowa).

Rozdysponowanie przez Wnioskodawcę na podstawie uchwały walnego zgromadzenia pewnych kwot w ramach tego zysku tytułem darowizny jest dokonywane kosztem majątku spółki. Nie budzi bowiem wątpliwości, że środki pieniężne, jako wyłączone od podziału między wspólników, są środkami własnymi Wnioskodawcy, mającymi określone przeznaczenie. Środki te, podlegają więc jego dyspozycji także w zakresie przekazania ich na rzecz podmiotów prowadzących działalność pożytku publicznego, na podstawie umowy darowizny (takie stanowisko prezentowane jest w interpretacji indywidualnej z dnia 11 kwietnia 2013 r., Znak: IPTPB3/423-12/13-2/KJ).

Jak wynika z przepisu art. 889 kodeksu cywilnego, nie każde świadczenie o charakterze nieodpłatnym stanowi darowiznę. Nie stanowią darowizny w szczególności bezpłatne przysporzenia, gdy zobowiązanie do bezpłatnego świadczenia wynika z umowy uregulowanej innymi przepisami kodeksu. W kontekście przedstawionych okoliczności stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego zaznaczyć trzeba, że środki pieniężne przekazane przez Wnioskodawcę (a także w odniesieniu do zdarzeń przyszłych - wobec których planowane jest przekazanie Fundacji) nie stanowią jego zobowiązania wobec Fundacji. Darowizna jest czynnością odmienną od aktu fundacyjnego, o którym mowa w art. 3 ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach (Dz. U. z 2020 r. poz. 2167, dalej jako: „ustawa o fundacjach”).

Zgodnie z przepisami tej ustawy, fundator obowiązany jest wnieść majątek do Fundacji w celu jej utworzenia. Powstanie i funkcjonowanie fundacji jest uwarunkowane wniesieniem majątku. Nie ma wątpliwości, że środki wniesione w związku z tworzeniem fundacji nie mogą stanowić darowizny w rozumieniu art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT (takie stanowiska prezentowano w orzecznictwie sądów administracyjnych: Wyrok NSA z 19 lutego 2008 roku, sygn. akt II FSK 1767/06 i wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 marca 2020 r., sygn. akt II FSK 3179/18).

Jednak w analizowanym stanie faktycznym oraz zdarzeniach przyszłych, przekazana darowizna nie stanowi (nie będzie stanowić) zobowiązania fundatora, bo fundacja została już, w momencie jej utworzenia, wyposażona przez fundatora w majątek w wysokości 10 000 zł. Przekazanie po utworzeniu Fundacji środków pieniężnych na rzecz Fundacji jest dobrowolnym jednostronnym świadczeniem kosztem majątku Wnioskodawcy, które wypełnia kodeksową definicję darowizny.

Przepisy kodeksu cywilnego regulują także formę zawarcia umowy darowizny. Zgodnie z przepisem art. 890 § 1 kodeksu cywilnego, oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione. Poza zastrzeżonymi w ustawie wyjątkami, np. darowizny nieruchomości, dla której pod rygorem nieważności niezbędna jest forma aktu notarialnego, darowizna może mieć formę dowolną: pisemną, ustną, czy też dorozumianą. Czynność ta ma bowiem charakter konsensualny, zatem wystarczający dla wywołania skutków prawnych jest fakt złożenia zgodnych oświadczeń woli przez darczyńcę i obdarowanego.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej jako: „ustawa o CIT”), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. Przepis art. 7 ust. 2 ustawy o CIT stanowi z kolei, że dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Z powyższej regulacji wynika, że ustalenie dochodu (podstawy opodatkowania) w danym roku podatkowym, w uproszczeniu, polega na ustaleniu różnicy między sumą przychodów osiągniętych w danym roku podatkowym, a kosztami ich uzyskania poniesionymi w tym roku podatkowym.

Z kolei przepis art. 18 ust. 1 ustawy o CIT wskazuje, że podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 7 albo art. 7a, po odliczeniu między innymi: darowizn przekazanych na cele określone w art. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, organizacjom, o którym mowa w art. 3 ust. 2 i 3 tej ustawy, lub równoważnym organizacjom, określonym w przepisach regulujących działalność pożytku publicznego, obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, prowadzącym działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych, realizującym te cele - łącznie do wysokości nieprzekraczającej 10% dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo w art. 7a ust. 1 ustawy o CIT.

Wysokość odliczenia zmniejszającego dochód przed jego opodatkowaniem ustawodawca ograniczył w art. 18 ust. 1a ustawy o CIT, wskazując, że łączna kwota odliczeń z tytułów określonych w ust. 1 pkt 1, 7 i 8 nie może przekroczyć 10% dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo w art. 7a ust. 1, z tym że odliczeniom nie podlegają darowizny na rzecz:

 1) osób fizycznych;

 2) osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, prowadzących działalność gospodarczą polegającą na wytwarzaniu wyrobów przemysłu elektronicznego, paliwowego, tytoniowego, spirytusowego, winiarskiego, piwowarskiego, a także pozostałych wyrobów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,5%, oraz wyrobów z metali szlachetnych albo z udziałem tych metali, lub handlu tymi wyrobami.

W myśl art. 18 ust. 1c ustawy o CIT, odliczenie darowizn, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, 7 i 8, oraz odliczenie wynikające z odrębnych ustaw stosuje się, jeżeli wysokość darowizny jest udokumentowana dowodem wpłaty na rachunek płatniczy obdarowanego lub jego rachunek w banku, inny niż rachunek płatniczy, a w przypadku darowizny innej niż pieniężna - dokumentem, z którego wynika wartość tej darowizny, oraz oświadczeniem obdarowanego o jej przyjęciu. Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, Wnioskodawca dysponuje potwierdzeniem przelewu środków na rachunek Fundacji. W kontekście zdarzenia przyszłego i kolejnych lat podatkowych, przekazanie środków poprzedzone będzie zawarciem pisemnej umowy darowizny oraz udokumentowane stosownym potwierdzeniem przelewu.

Z powyższych regulacji wynika, że aby darowizna mogła być odliczona od dochodu obdarowanym musi być organizacją określoną w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2019 r. poz. 688 ze zm. - winno być Dz.U. z 2022 r., poz. 1327 ze zm. – dalej jako: „ustawa o DPPiW”) prowadząca działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych oraz być przekazana na cele określone w art. 4 ustawy o DPPiW.

W myśl art. 3 ust. 2 ustawy o DPPiW, organizacjami pozarządowymi są:

1) niebędące jednostkami sektora finansów publicznych, w rozumieniu ustawy o finansach publicznych,

2) niedziałające w celu osiągnięcia zysku

   - osoby prawne lub jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, którym odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, w tym fundacje i stowarzyszenia, z zastrzeżeniem ust. 4.

Zgodnie zaś z art. 3 ust. 3 ustawy o DPPiW, działalność pożytku publicznego może być prowadzona także przez:

 1) osoby prawne i jednostki organizacyjne działające na podstawie przepisów o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, o stosunku Państwa do innych kościołów i związków wyznaniowych oraz o gwarancjach wolności sumienia i wyznania, jeżeli ich cele statutowe obejmują prowadzenie działalności pożytku publicznego;

 2) stowarzyszenia jednostek samorządu terytorialnego;

 3) spółdzielnie socjalne;

 4) spółki akcyjne i spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz kluby sportowe będące spółkami działającymi na podstawie przepisów ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (Dz. U. z 2019 r. poz. 1468, 1495 i 2251), które nie działają w celu osiągnięcia zysku oraz przeznaczają całość dochodu na realizację celów statutowych oraz nie przeznaczają zysku do podziału między swoich udziałowców, akcjonariuszy i pracowników.

Zgodnie z przepisem art. 4 ust. 1 pkt 17 ustawy o DPPiW, sfera zadań publicznych, o której mowa w art. 3 ust. 1 tej ustawy, obejmuje m.in. zadania w zakresie: wspierania i upowszechniania kultury fizycznej.

Zgodnie z art. 18 ust. 1k ustawy o CIT, odliczenia darowizn, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie stosuje się w przypadku, gdy podatnik zaliczył wartość przekazanej darowizny do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o CIT.

Przepis art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o CIT, z katalogu kosztów uzyskania przychodów wyłącza darowizny i ofiary wszelkiego rodzaju, z wyjątkiem wpłat na rzecz Polskiej Organizacji Turystycznej, z tym że kosztem uzyskania przychodów są koszty wytworzenia lub cena nabycia produktów spożywczych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku od towarów i usług, przekazanych na rzecz organizacji pożytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, z przeznaczeniem wyłącznie na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez te organizacje. Przepis art. 16 ust. 1 ustawy o CIT z katalogu kosztów uzyskania przychodów wyłącza także (w pkt 15) wpłaty z zysku określone w odrębnych przepisach oraz (w pkt 15a) kwoty wypłacane tytułem podziału (rozliczenia) wyniku finansowego jednostki (zysku netto). Wnioskodawca na podstawie żadnego z tych tytułów nie zakwalifikował kwoty darowizny jako kosztu uzyskania przychodów.

Podsumowując, jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawca w 2022 roku przekazał na rzecz Fundacji darowiznę pieniężną, nieprzekraczającą 10% dochodu Spółki. Wnioskodawca jest fundatorem Fundacji, jednak przekazanie darowizny na jej cele statutowe nie stanowiło wypełnienia zobowiązania wynikającego z aktu założycielskiego Fundacji.

Fundacja jest podmiotem, o którym mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o działalności pożytku publicznego i wolontariacie, nieprowadzącym działalności zarobkowej. Przekazana przez Wnioskodawcę darowizna zostanie przeznaczona na realizację celów statutowych Fundacji. Fundacja realizuje cele, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 17 ustawy o działalności pożytku publicznego i wolontariacie, tj. polegające w szczególności na upowszechnieniu kultury fizycznej oraz wspomaganiu rozwoju sportu, w tym wśród niepełnosprawnych.

Przekazana w 2022 r. darowizna nie została udokumentowana w postaci umowy, w tym umowy notarialnej. Darowizna została jednak wykonana - przekazana na rachunek bankowy Fundacji. Na potwierdzenie darowizny Spółka dysponuje dokumentem bankowym potwierdzającym przelew na konto Fundacji.

Wnioskodawca nie zaliczył przekazanej darowizny do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym, Wnioskodawca jest uprawniony, aby w rozliczeniu rocznym za 2022 r. odliczyć przekazaną darowiznę, zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, do wysokości nieprzekraczającej 10% dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania.

Takie stanowisko, dotyczące sytuacji analogicznych jak opisane we wniosku, prezentowane jest w następujących interpretacjach indywidualnych:

- interpretacja indywidualna z dnia 3 lutego 2022 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010. 657.2021.1AW;

- interpretacja indywidualna z dnia 10 stycznia 2022 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010. 589.2021.2.BD;

- interpretacja indywidualna z dnia 5 stycznia 2016 r., Znak: IBPB-1-3/4510-557/15/SK.

W przypadku zdarzenia przyszłego, gdy Wnioskodawca w kolejnych latach podatkowych, ponad opisane w stanie faktycznym dokumenty będzie dysponował także umową darowizny zawartą w formie pisemnej, będzie uprawniony, aby odliczyć od dochodu przekazaną darowiznę, zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, do wysokości nieprzekraczającej 10% dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 888 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2022 r., poz. 1360 ze zm.):

Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Darowizna jest więc umową, na mocy której darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. Istotą darowizny jest zatem bezpłatne świadczenie, które darczyńca wykonuje ze swojego majątku na rzecz innej osoby. Świadczeniem w darowiźnie nie muszą być tylko pieniądze, mogą to być także inne rzeczy ruchome bądź nieruchomości, jak również zbywalne prawa majątkowe.

Cechą darowizny jest jej nieodpłatność, która oznacza, że darczyńca nie spodziewa się, nie oczekuje żadnego świadczenia wzajemnego ze strony osoby obdarowanej. Jeśli takie nastawienie czy też porozumienie między stronami co do ewentualnych świadczeń wzajemnych istnieje, to nie można mówić wówczas o darowiźnie.

Należy jednocześnie pamiętać, że darowizna może zawierać polecenie, które polega na tym, że darczyńca może nałożyć na obdarowanego obowiązek oznaczonego działania lub zaniechania, nie czyniąc nikogo wierzycielem. Wówczas umowa nie traci charakteru darowizny. Ponadto w niektórych przypadkach możemy mieć do czynienia z umowami mieszanymi, które częściowo są umowami wzajemnymi, zaś w części są darowiznami.

Należy zauważyć, że nie każde nieodpłatne świadczenie stanowi darowiznę.

Zgodnie z przepisem art. 889 Kodeksu cywilnego:

Nie stanowią darowizny następujące bezpłatne przysporzenia:

1) gdy zobowiązanie do bezpłatnego świadczenia wynika z umowy uregulowanej innymi przepisami kodeksu;

2) gdy ktoś zrzeka się prawa, którego jeszcze nie nabył albo które nabył w taki sposób, że w razie zrzeczenia się prawo jest uważane za nienabyte. 

Wskazać należy, że zgodnie z prawem (art. 890 § 1 Kodeksu cywilnego):

Oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy, staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.

Natomiast art. 890 § 2Kodeksu cywilnego stanowi, że:

Przepisy powyższe nie uchybiają przepisom, które ze względu na przedmiot darowizny wymagają zachowania szczególnej formy dla oświadczeń obu stron.

Wskazać tutaj należy, że darowizna własności i użytkowania wieczystego nieruchomości, oraz praw spółdzielczych zawsze musi mieć formę aktu notarialnego.

Jednakże poza przypadkami, gdzie ustawodawca zastrzegł inną (szczególną formę) dla danej czynności prawnej, darowizna może mieć formę dowolną:

- pisemną,

- ustną,

- dorozumianą (tj. proste wydanie rzeczy bez żadnej umowy – np. prezent).

Podsumowując, przekazanie darowizny w postaci środków pieniężnych na podstawie umowy darowizny lub bez takiej umowy może, ale nie musi być sporządzone w formie aktu notarialnego. Decydując się na zwarcie umowy pisemnej należy pamiętać o określeniu miejsca i daty jej sporządzenia, strony umowy oraz przedmiotu umowy darowizny. W umowie wskazać należy dokładnie kwotę darowizny. W umowie powinny znaleźć się także oświadczenia stron: darczyńcy o przekazaniu określonej kwoty pieniężnej na rzecz obdarowanego oraz obdarowanego o przyjęciu przedmiotu darowizny.

Gdy umowa darowizny zostaje zawarta bez zachowania formy pisemnej, staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione. W takiej sytuacji darowizna dochodzi do skutku z chwilą jej wykonania tzn. przekazania kwoty pieniężnej (darowizny) obdarowanemu co oznacza, że przedmiot umowy został wydany – innymi słowy darczyńca wykonał świadczenie poprzez przekazanie na rachunek bankowy obdarowanemu odpowiedniej sumy pieniędzy stanowiącą darowiznę.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm., dalej: „Ustawa o CIT”):

Przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Przepis art. 7 ust. 2 Ustawy o CIT stanowi z kolei, że:

Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W myśl art. 7 ust. 3 Ustawy o CIT:

Przy ustalaniu dochodu, o którym mowa w ust. 1, stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się:

 1) przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku;

 2) przychodów wymienionych w art. 21, art. 22 i art. 24b, przy czym w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, prowadzących działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład uwzględnia się przychody wymienione w art. 21, jeżeli są związane z działalnością zakładu;

2a) straty poniesionej ze źródła przychodów;

 3) kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w pkt 1 i 2, przy czym w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, prowadzących działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład uwzględnia się koszty uzyskania przychodów wymienionych w art. 21, jeżeli przychody te zostały uwzględnione przez podatnika przy ustalaniu dochodu przypadającego na zagraniczny zakład;

 4) strat przedsiębiorców przekształcanych, łączonych, przejmowanych lub dzielonych - w razie przekształcenia formy prawnej, łączenia lub podziału przedsiębiorców, z wyjątkiem przekształcenia spółki w inną spółkę;

 5) strat przedsiębiorstw państwowych przejmowanych lub nabywanych na podstawie przepisów o komercjalizacji i prywatyzacji;

 6) strat instytucji kredytowej związanych z działalnością oddziału tej instytucji, którego składniki majątkowe zostały wniesione do spółki tytułem wkładu niepieniężnego na utworzenie banku na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz.U. z 2020 r. poz. 1896 ze zm.27));

 7) strat podatnika, jeżeli podatnik przejął inny podmiot lub nabył przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa, w tym w drodze wkładu niepieniężnego, lub otrzymał wkład pieniężny, za który nabył przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa, w wyniku czego:

  a) przedmiot faktycznie prowadzonej przez podatnika podstawowej działalności gospodarczej po takim przejęciu lub nabyciu, w całości albo w części jest inny niż przedmiot faktycznie prowadzonej przez podatnika podstawowej działalności przed takim przejęciem lub nabyciem, lub

  b) co najmniej 25% udziałów (akcji) podatnika posiada podmiot lub podmioty, które na dzień kończący rok podatkowy, w którym podatnik poniósł taką stratę, praw takich nie posiadały.

Przepis art. 18 Ustawy o CIT reguluje zasady określania podstawy opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych uwzględniając występujące w tym artykule odliczenia. Ponadto, podstawę obliczamy odrębnie dla każdego z dwóch źródeł przychodów.

I tak, zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT:

Podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 7 albo art. 7a, po odliczeniu darowizn przekazanych na cele określone w art. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, organizacjom, o którym mowa w art. 3 ust. 2 i 3 tej ustawy, lub równoważnym organizacjom, określonym w przepisach regulujących działalność pożytku publicznego, obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, prowadzącym działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych, realizującym te cele - łącznie do wysokości nieprzekraczającej 10% dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo w art. 7a ust. 1.

Wobec powyższego, do dochodu, o którym mowa w art. 18 ust. 1 nie wlicza się:

 1. dochodów opodatkowanych ryczałtowo (art. 21 Ustawy o CIT);

 2. dywidend oraz innych przychodów (dochodów) z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (art. 22 Ustawy o CIT);

 3. dochodów zagranicznej jednostki kontrolowanej (art. 24a Ustawy o CIT);

 4. przychodów z budynków (art. 24b Ustawy o CIT);

 5. dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej (art. 24d Ustawy o CIT);

 6. dochodów z niezrealizowanych zysków (art. 24f Ustawy o CIT).

Dochody powyższe są opodatkowane według szczególnych zasad opisanych w przytoczonych przepisach.

Wysokość odliczenia zmniejszającego dochód przed jego opodatkowaniem ustawodawca ograniczył w art. 18 ust. 1a ww. ustawy, wskazując, że:

Łączna kwota odliczeń z tytułów określonych w ust. 1 pkt 1, 7 i 8 nie może przekroczyć 10% dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo w art. 7a ust. 1, z tym że odliczeniom nie podlegają darowizny na rzecz:

 1) osób fizycznych;

 2) osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, prowadzących działalność gospodarczą polegającą na wytwarzaniu wyrobów przemysłu elektronicznego, paliwowego, tytoniowego, spirytusowego, winiarskiego, piwowarskiego, a także pozostałych wyrobów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,5%, oraz wyrobów z metali szlachetnych albo z udziałem tych metali, lub handlu tymi wyrobami.

Ponadto, należy mieć na uwadze postanowienia zawarte w art. 18 ust. 1c Ustawy o CIT, zgodnie z którym:

Odliczenie darowizn, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, 7 i 8, oraz odliczenie wynikające z odrębnych ustaw stosuje się, jeżeli wysokość darowizny jest udokumentowana dowodem wpłaty na rachunek płatniczy obdarowanego lub jego rachunek w banku, inny niż rachunek płatniczy, a w przypadku darowizny innej niż pieniężna - dokumentem, z którego wynika wartość tej darowizny, oraz oświadczeniem obdarowanego o jej przyjęciu.

Istotne jest zatem właściwe udokumentowanie odliczanych darowizn.

Z cytowanego powyżej przepisu art. 18 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT wynika zatem, że aby można było dokonać odliczenia od dochodu darowizny, musi ona spełniać następujące warunki:

     - obdarowanym musi być organizacja określona w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz.U. z 2022 r., poz. 1327 ze zm., dalej także: „udppiw”), prowadząca działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych,

     - musi być przekazana na cele określone w art. 4 tej ustawy,

     - musi być właściwie udokumentowana.

Wobec powyższego, aby darowizna na mocy omawianego przepisu podlegała odliczeniu od dochodu, oprócz celu darowizny, musi być spełniony warunek dotyczący m.in. podmiotu otrzymującego tę darowiznę.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie:

Działalnością pożytku publicznego jest działalność społecznie użyteczna, prowadzona przez organizacje pozarządowe w sferze zadań publicznych określonych w ustawie.

Z art. 3 ust. 2 ww. ustawy wynika natomiast, że

Organizacjami pozarządowymi są:

 1) niebędące jednostkami sektora finansów publicznych w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych lub przedsiębiorstwami, instytutami badawczymi, bankami i spółkami prawa handlowego będącymi państwowymi lub samorządowymi osobami prawnymi,

 2) niedziałające w celu osiągnięcia zysku

   - osoby prawne lub jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, którym odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, w tym fundacje i stowarzyszenia, z zastrzeżeniem ust. 4.

W myśl  art. 3 ust. 3 udppiw:

Działalność pożytku publicznego może być prowadzona także przez:

 1) osoby prawne i jednostki organizacyjne działające na podstawie przepisów o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, o stosunku Państwa do innych kościołów i związków wyznaniowych oraz o gwarancjach wolności sumienia i wyznania, jeżeli ich cele statutowe obejmują prowadzenie działalności pożytku publicznego;

 2) stowarzyszenia jednostek samorządu terytorialnego;

 3) spółdzielnie socjalne;

 4) spółki akcyjne i spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz kluby sportowe będące spółkami działającymi na podstawie przepisów ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (Dz.U. z 2020 r. poz. 1133 oraz z 2021 r. poz. 2054 i 2142), które nie działają w celu osiągnięcia zysku oraz przeznaczają całość dochodu na realizację celów statutowych oraz nie przeznaczają zysku do podziału między swoich udziałowców, akcjonariuszy i pracowników.

W myśl art. 4 ust. 1 pkt 17 ww. ustawy,

sfera zadań publicznych, o której mowa w art. 3 ust. 1, obejmuje m.in. zadania w zakresie wspierania i upowszechniania kultury fizycznej.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 18 ust. 1k Ustawy o CIT:

Odliczenia darowizn, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie stosuje się w przypadku, gdy podatnik zaliczył wartość przekazanej darowizny do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 14.

Dokonanie darowizny jest dla darczyńcy wydatkiem ponoszonym kosztem jego majątku. Z samego charakteru umowy darowizny wynika, że wydatek ponoszony przez darczyńcę z tytułu wykonania umowy darowizny nie może być uznany za koszt uzyskania przychodu. Umowa darowizny jest umową bezpłatną i za jej wykonanie darczyńca nie może oczekiwać niczego w zamian.

Treść art. 18 ust. 1g Ustawy o CIT stanowi z kolei, że:

Podatnicy korzystający z odliczenia darowizn, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, 7 i 8, oraz wynikającego z odrębnych ustaw, są obowiązani wykazać w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, kwotę przekazanej darowizny, kwotę dokonanego odliczenia oraz dane pozwalające na identyfikację obdarowanego, w szczególności jego nazwę, adres i numer identyfikacji podatkowej lub numer uzyskany w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, w którym obdarowany ma siedzibę, służący dla celów podatkowych identyfikacji.

Ponadto, z przepisu art. 27 ust. 1 Ustawy o CIT wynika, że:

Podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 1d, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a oraz przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2a, składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu osiągniętego (straty poniesionej) w roku podatkowym - do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku.

Z opisu sprawy wynika m.in., że Wnioskodawca jest utworzoną przez gminę (100% akcji spółki należy do gminy) spółką akcyjną. Wnioskodawca jest ponadto fundatorem Fundacji. Fundacja jest organizacją pozarządową prowadzącą działalność pożytku publicznego w rozumieniu ustawy o działalności pożytku publicznego i wolontariacie (oraz posiada status organizacji pożytku publicznego). W uchwale nr 5/2022 Zwyczajnego Walnego Zgromadzenia z dnia 27 maja 2022 r. dotyczącej podziału zysku wypracowanego w roku obrotowym od dnia 1 stycznia 2021 roku do dnia 31 grudnia 2021 roku, Walne Zgromadzenie uchwaliło, aby wypracowany zysk netto podzielić w następujący sposób: (...) „kwotę 500.000 zł przeznaczyć na zasilenie kapitału (funduszu) rezerwowego, w celu sfinansowania wsparcia przez fundatora Fundacji”.

Po podjęciu przez Walne Zgromadzenie ww. uchwały, Wnioskodawca zadecydował, by rzeczone wsparcie polegało na przekazaniu Fundacji środków pieniężnych. Wnioskodawca dokonał zatem, ze środków własnych, na rzecz Fundacji darowizny pieniężnej na realizację celów statutowych Fundacji w pełnej kwocie wynikającej z uchwały, tj. 500.000 zł. Nie zawarto umowy darowizny w formie pisemnej.

Środki pieniężne zostały przelane na rachunek Fundacji w dniu 24 czerwca 2022 r. w wysokości 500.000 zł. Tytuł przelewu brzmiał: „DAROWIZNA na wsparcie działalności Fundacji zgodnie z uchwałą nr 5/2022 (...)”. Wnioskodawca dysponuje dokumentem bankowym potwierdzającym zaistniały stan faktyczny.

Przekazanie środków pieniężnych na rzecz Fundacji nie stanowiło wypełnienia zobowiązania wynikającego z aktu założycielskiego Fundacji. Łączna kwota darowizn, których dokonał Wnioskodawca nie przekracza 10% dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 i art. 7a ust. 1 ustawy o CIT. Dokonana darowizna nie została uznana za koszt podatkowy.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca, na podstawie art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT:

   - będzie uprawniony, by w rozliczeniu rocznym za 2022 rok odliczyć od dochodu sfinansowaną ze środków pochodzących z podziału zysku (wypracowanego w 2021 roku obrotowym) darowiznę środków pieniężnych przekazanych w 2022 r. na rzecz Fundacji, w kwocie nie większej niż 10% osiągniętego dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo art. 7a ust. 1 ustawy o CIT;

   - będzie uprawniony, by w kolejnych latach podatkowych, począwszy od roku 2023, odliczać od dochodu sfinansowane ze środków pochodzących z podziału zysku, przekazane w danym roku podatkowym, darowizny środków pieniężnych na rzecz Fundacji, w kwocie nie większej niż 10% osiągniętego w danym roku podatkowym dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo art. 7a ust. 1, na podstawie zawartej w formie pisemnej umowy darowizny (umów darowizn)?

Odnosząc przywołane powyżej przepisy prawa i wyjaśnienia Organu do przedstawionego we wniosku opisu sprawy, należy uznać, że skoro:

     - Walne Zgromadzenie Gminy, która posiada 100% akcji Spółki podjęło uchwałę by część wypracowanego zysku za rok 2021 przeznaczyć na zasilenie kapitału (funduszu) rezerwowego, w celu sfinansowania wsparcia przez fundatora Fundacji, a następnie

     - Wnioskodawca jako fundator Fundacji w roku 2022 r. postanowił przeznaczyć te środki  na cele statusowe Fundacji w postaci darowizny pieniężnej, nieprzekraczającą 10% dochodu Spółki, a

     - przekazanie środków pieniężnych na rzecz Fundacji nie stanowiło wypełnienia zobowiązania wynikającego z aktu założycielskiego Fundacji, która jest podmiotem, o którym mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o działalności pożytku publicznego i wolontariacie oraz Spółka dysponuje dokumentem bankowym potwierdzającym przelew darowizny na konto Fundacji,

to w istocie zostaną spełnione wszystkie warunki niezbędne do uzyskania prawa do odliczenia kwoty przekazanej darowizny od dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Zatem, Wnioskodawca na podstawie art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych będzie uprawniony, by w rozliczeniu rocznym za 2022 rok odliczyć od dochodu sfinansowaną ze środków pochodzących z podziału zysku (wypracowanego w 2021 roku obrotowym) darowiznę środków pieniężnych przekazanych w 2022 r. na rzecz Fundacji, w kwocie nie większej niż 10% osiągniętego dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo art. 7a ust. 1 ustawy o CIT.

Ponadto, jeżeli akcjonariusz Wnioskodawcy (Gmina/Walne Zgromadzenie) w kolejnych latach podejmować będzie analogiczne uchwały odnoszące się do zysku wypracowanego przez Wnioskodawcę w kolejnych latach obrotowych, zaś Wnioskodawca planuje w dalszym ciągu wspierać działalność Fundacji poprzez przekazywanie darowizn środków pieniężnych, to Wnioskodawca, na podstawie art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, będzie uprawniony, by w kolejnych latach podatkowych, począwszy od roku 2023, odliczać od dochodu sfinansowane ze środków pochodzących z podziału zysku, przekazane w danym roku podatkowym, darowizny środków pieniężnych na rzecz Fundacji, w kwocie nie większej niż 10% osiągniętego dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo art. 7a ust. 1 ustawy o CIT.

Reasumując, Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy:

   - czy w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca, na podstawie art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, będzie uprawniony, by w rozliczeniu rocznym za 2022 rok odliczyć od dochodu sfinansowaną ze środków pochodzących z podziału zysku (wypracowanego w 2021 roku obrotowym) darowiznę środków pieniężnych przekazanych w 2022 r. na rzecz Fundacji, w kwocie nie większej niż 10% osiągniętego dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo art. 7a ust. 1 ustawy o CIT – jest prawidłowe;

   - czy w ramach opisanego zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca, na podstawie art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, będzie uprawniony, by w kolejnych latach podatkowych, począwszy od roku 2023, odliczać od dochodu sfinansowane ze środków pochodzących z podziału zysku, przekazane w danym roku podatkowym, darowizny środków pieniężnych na rzecz Fundacji, w kwocie nie większej niż 10% osiągniętego w danym roku podatkowym dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 3 albo art. 7a ust. 1, na podstawie zawartej w formie pisemnej umowy darowizny (umów darowizn) – jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Organ nie odniósł się po powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych oraz wyroków sądów administracyjnych, gdyż zostały one wydane w indywidualnych sprawach podatników i nie wiążą Organu w niniejszej sprawie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.  Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).