Temat interpretacji
Czy Wspólnota Mieszkaniowa korzysta ze zwolnienia podatkowego z tytułu dochodów uzyskanych z gospodarki zasobami mieszkaniowymi na podstawie w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dotyczących przychodów uzyskanych z wpłat wnoszonych przez właścicieli lokali użytkowych na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną.
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
23 sierpnia 2022 r. za pośrednictwem operatora Poczty Polskiej wpłynął Państwa wniosek z 18 sierpnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy Wspólnota Mieszkaniowa korzysta ze zwolnienia podatkowego z tytułu dochodów uzyskanych z gospodarki zasobami mieszkaniowymi na podstawie w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dotyczących przychodów uzyskanych z wpłat wnoszonych przez właścicieli lokali użytkowych na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną.
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego
Wspólnota (dalej: „Wnioskodawca”) zarządza nieruchomością wspólną, na podstawie ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz.U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm. winno być: Dz.U. z 2015 r. poz. 1892, dalej: „uowl”). Budynek, którym dysponuje Wspólnota, liczy xxx lokali, z czego jeden to lokal użytkowy, a pozostałe to lokale mieszkalne. Lokal użytkowy, nie jest własnością wspólnoty, lokal ten ma właściciela. Z faktu istnienia we Wspólnocie lokali użytkowych Wspólnota nie czerpie żadnych dodatkowych korzyści. Na podstawie art. 13 ust. 1 uowl każdy właściciel lokalu ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu (opłaty za media) oraz uczestniczy w kosztach zarządu nieruchomością wspólną. W oparciu o przepis art. 15 ust. 1 uowl i uchwałę Wspólnoty, właściciele lokali zobowiązani są do ponoszenia kosztów zarządu nieruchomością wspólną. Właściciele zdecydowali, że partycypacja każdego z nich w kosztach zarządu nieruchomością wspólną odbywać się będzie w trakcie roku, poprzez zaliczki na fundusz eksploatacyjny i fundusz remontowy. Zaliczki wpłacane za media są rozliczane co sześć miesięcy, przy czym zaliczki, które wnoszą właściciele nie są wyliczane w zależności od typu lokalu (mieszkalny, użytkowy), ani od powierzchni danego lokalu (mieszkalnej lub użytkowej) ale są wyliczane proporcjonalnie do udziału danego właściciela w nieruchomości wspólnej. Po rozliczeniu mediów za dany okres właściciele lokali wnoszą odpowiednie dopłaty lub otrzymują zwrot nadpłaconych zaliczek. W grudniu następuje rozliczenie z właścicielami całości rocznych kosztów zarządu nieruchomością wspólną, właściciele decydują poprzez podjęcie stosownej uchwały Wspólnoty, bądź to o zwrocie nadpłaconych kwot bądź to o ich przeznaczeniu na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną w kolejnym roku obrachunkowym.
Pytanie
Czy Wspólnota Mieszkaniowa w opisanym stanie faktycznym korzysta ze zwolnienia podatkowego z tytułu dochodów uzyskanych z gospodarki zasobami mieszkaniowymi na podstawie w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dotyczących przychodów uzyskanych z wpłat wnoszonych przez właścicieli lokali użytkowych na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną?
Państwa stanowisko w sprawie
Państwa zdaniem, w myśl przepisu art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „Ustawa CIT”), wolne są dochody uzyskane z działalności w zakresie gospodarki mieszkaniowej w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyjątkiem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej, niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.
Zgodnie z przytoczonym przepisem art. 17 ust. 1 pkt 44 Ustawy CIT, zaliczki wpłacane przez właścicieli lokali wolne są od podatku dochodowego od osób prawnych. Zarówno w orzecznictwie sądów administracyjnych jak i praktyce organów podatkowych nie ma wątpliwości co do tego, że zwolnieniem przedmiotowym objęte są zaliczki naliczane od lokali mieszkalnych. Zdaniem Wspólnoty Mieszkaniowej, przychody uzyskiwane w wyniku opłat na poczet kosztów zarządzania nieruchomością wspólną (w tym wypadku zaliczki na eksploatację i fundusz remontowy) naliczane dla właścicieli i dokonywane przez właścicieli lokali użytkowych winny być również objęte zwolnieniem przedmiotowym bowiem wyczerpują one definicję dochodów uzyskanych z gospodarki zasobami mieszkaniowymi w części związanej z utrzymaniem tych zasobów. Istota zagadnienia sprowadza się do zdefiniowania pojęć użytych w przedmiotowym przepisie, tj. „gospodarki zasobami mieszkaniowymi” oraz „zasobu mieszkaniowego”.
Posłużenie się definicją „gospodarki” rozumianej jako całość mechanizmów i warunków działania podmiotów gospodarczych związana z wytwarzaniem i podziałem dóbr i usług pełniej odzwierciedla zjawiska gospodarcze, które związane są z gospodarowaniem zasobami mieszkaniowymi przez Wspólnotę.
Na całość mechanizmów i warunków działania podmiotu gospodarczego związanych z wytwarzaniem i podziałem dóbr składa się m.in. pobieranie wpłat od uczestników/członków wspólnoty mieszkaniowej właśnie ze względu na to, że ogół właścicieli (lokali mieszkaniowych oraz użytkowych) tworzy wspólnotę mieszkaniową i zobowiązany jest do uczestniczenia w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem zasobu mieszkaniowego jakim jest nieruchomość wspólna. Innymi słowy Wspólnota uważa, że zaliczki wpłacane przez właścicieli lokali użytkowych nie stanowią dla niej dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym, gdyż są to zaliczki przeznaczone na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną, a właściwe utrzymanie nieruchomości wspólnej niewątpliwie przynależy do sfery gospodarki zasobami mieszkaniowymi i jest podstawowym zadaniem, dla spełnienia którego powołana została Wspólnota.
Objęcie ww. zaliczek podatkiem dochodowym skutkowałoby tym, że w zaliczki od lokali użytkowych byłyby w sensie ekonomicznym mniejsze niż zaliczki wpłacane od lokali mieszkalnych (bo podlegałyby pomniejszeniu o podatek dochodowy) co skutkowałoby w konsekwencji poniesieniem strat przez Wspólnotę (bowiem pomimo dysponowania mniejsza ilością środków pieniężnych koszty zarządu nieruchomością wspólną, do których wydatkowana zobowiązana jest Wspólnota - pozostają niezmienne). Wnioskodawca podkreśla, że zaliczki które wnoszą właściciele nie są wyliczane w zależności od typu lokalu (mieszkalny, użytkowy), ani od powierzchni danego lokalu (mieszkalnej lub użytkowej) ale są wyliczane proporcjonalnie do udziału danego właściciela w nieruchomości wspólnej.
Ponadto Wspólnota zwraca uwagę, iż w zakresie definicji „zasobów mieszkaniowych” należy wymienić, m.in. (...) wyposażenie techniczne, jak np. dźwigi osobowe i towarowe, aparaty do wymiany ciepła, kotłownie i hydrofornie wbudowane, klatki schodowe, strychy, piwnice, komórki, balkony, loggie, garaże (...). Takie też znaczenie nadane zostało nieruchomości wspólnej zgodnie z art. 3 ust. 2 i 3 ustawy o własności lokali - a zatem za taką nieruchomość wspólną uznaje się grunty oraz części budynku i inne urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali (...).
Wnioskodawca podkreśla również, iż opłaty wnoszone przez członków wspólnoty, którzy jednocześnie są właścicielami lokali użytkowych, dotyczą nieruchomości wspólnej, czyli właśnie takich zasobów mieszkaniowych, jak wymienione w szczególności powyżej.
Ponadto, w opisanym stanie faktycznym spełniony jest drugi warunek skorzystania ze zwolnienia z art. 17 ust. 1 pkt 44 Ustawy CIT, to znaczy otrzymane od członków wspólnoty będących właścicielami lokali użytkowych wpłaty przeznaczone zostają na utrzymanie zasobów mieszkaniowych, tj. właśnie na utrzymanie zasobów określonych jako (...) wyposażenie techniczne, jak np. dźwigi osobowe i towarowe, aparaty do wymiany ciepła, kotłownie i hydrofornie wbudowane, klatki schodowe, strychy, piwnice, komórki, balkony, loggie, garaże (...) oraz w znaczeniu nadanym przez art. 3 ust. 2 i 3 ustawy o własności lokali.
Istotne w niniejszej kwalifikacji jest również to, iż wspólnota mieszkaniowa nie dysponuje zasobem mieszkaniowym w postaci lokali i to zarówno lokali o przeznaczeniu mieszkalnym jak i użytkowym. Wszystkie lokale są własnością właścicieli (użytkowników) tych lokali, natomiast jednym de facto składnikiem zasobu mieszkaniowego będącym w zarządzie Wspólnoty jest właśnie nieruchomość wspólna.
Nie należy zatem, utożsamiać gospodarki zasobem mieszkaniowym jedynie z przeznaczeniem lokalu oraz otrzymywaniem należnych wpłat jedynie od członków wspólnoty będących właścicielami lokali mieszkalnych i odmawiać prawa do zwolnienia z podatku z tego powodu, że zasób mieszkaniowy to tylko i wyłącznie lokal przeznaczony do celów mieszkaniowych. Takim zasobem jest równocześnie nieruchomość wspólna, a zatem wpłaty otrzymywane od członków wspólnoty są otrzymywane w związku z gospodarowaniem nieruchomością wspólną, a zarazem gospodarką zasobem mieszkaniowym. Ponadto wszystkie wpłaty otrzymywane od członków wspólnoty, w tym będących właścicielami lokali użytkowych, przeznaczone są na utrzymywanie zasobów mieszkaniowych, w szczególności na utrzymanie nieruchomości wspólnej.
Należy również wskazać, że przez „utrzymywanie zasobów mieszkaniowych” powinno się rozumieć takie traktowanie tych zasobów, które oznacza zachowanie ich w stanie należytym, niezmienionym, niepogorszonym. Niewątpliwie więc, przychody Wspólnoty z tytułu gospodarki nieruchomością wspólną/zasobem mieszkaniowym są przeznaczane na utrzymanie nieruchomości wspólnej/zasobu mieszkaniowego.
Podsumowując, w myśl przytoczonego wcześniej przepisu art. 17 ust. 1 pkt 44 Ustawy CIT, wolne są dochody uzyskane z działalności w zakresie gospodarki mieszkaniowej w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyjątkiem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej, niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi. Wnioskodawca zauważa, że zgodnie z powyższym, w analizowanym stanie faktycznym wszystkie warunki umożliwiające skorzystanie z przedmiotowego zwolnienia są przez niego spełnione.
W ocenie Wnioskodawcy, wpłaty wnoszone przez właścicieli lokali użytkowych na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną podlegają zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 Ustawy CIT.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zasady funkcjonowania wspólnot mieszkaniowych określa ustawa z 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2021 r., poz. 1048, dalej „o.w.l.”).
Jak stanowi art. 6 u.w.l.:
ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana.
Wspólnotę mieszkaniową tworzą zarówno właściciele odrębnych lokali mieszkalnych, jak i właściciele odrębnych lokali użytkowych. Każdy członek wspólnoty mieszkaniowej jest właścicielem lokalu oraz udziału w nieruchomości wspólnej. Udział w nieruchomości wspólnej jest prawem związanym z własnością lokalu.
W myśl art. 12 ust. 2 u.w.l.:
pożytki i inne przychody z nieruchomości wspólnej służą pokrywaniu wydatków związanych z jej utrzymaniem, a w części przekraczającej te potrzeby przypadają właścicielom lokali w stosunku do ich udziałów. W takim samym stosunku właściciele lokali ponoszą wydatki i ciężary związane z utrzymaniem nieruchomości wspólnej w części nieznajdującej pokrycia w pożytkach i innych przychodach.
Jak stanowi art. 13 ust. 1 u.w.l.:
właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu, jest obowiązany utrzymywać swój lokal w należytym stanie, przestrzegać porządku domowego, uczestniczyć w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, korzystać z niej w sposób nieutrudniający korzystania przez innych współwłaścicieli oraz współdziałać z nimi w ochronie wspólnego dobra.
za koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się w szczególności:
1) wydatki na remonty i bieżącą konserwację;
2) opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, oraz opłaty za antenę zbiorczą i windę;
3) ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, chyba że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali;
4) wydatki na utrzymanie porządku i czystości;
5) wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy.
W myśl art. 15 ust. 1 u.w.l.:
na pokrycie kosztów zarządu właściciele lokali uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat, płatne z góry do dnia 10 każdego miesiąca.
Zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „updop”), wspólnoty mieszkaniowe jako jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych, podlegają więc regułom podatkowym wynikającym z tej ustawy.
Jednocześnie nie zostały one wymienione przez ustawodawcę w treści art. 6 ust. 1 tej ustawy, jako podmioty, które zwolnione są od podatku.
W myśl art. 7 ust. 1 updop:
przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.
W świetle art. 7 ust. 2 updop:
dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.
Taka, a nie inna konstrukcja ww. przepisu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych powoduje więc, że kluczowe znaczenie dla ustalenia zasad opodatkowania podatkiem dochodowym mają: po pierwsze - przychód, a po drugie - koszty jego uzyskania.
Należy zauważyć, że ustawodawca nie wprowadził do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ogólnej definicji przychodu podatkowego.
Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 updop:
przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.
W myśl art. 12 ust. 3 updop:
za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.
Natomiast art. 12 ust. 4 updop określa w sposób enumeratywny, które zdarzenia nie stanowią przychodu. Generalnie należy wskazać, że przychód powstaje w każdym przypadku, w którym podatnik uzyskuje realną korzyść. Ponadto, przychodem jest takie przysporzenie majątkowe, które ma charakter trwały (definitywny).
Powyższe oznacza, że wszystkie środki pieniężne jakie wpływają na konto Wspólnoty, co do zasady, bez względu na źródło ich pochodzenia, stanowią przychód w rozumieniu updop.
Jak stanowi art. 15 ust. 1 updop:
kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.
Podatnik może więc zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszelkie wydatki pod warunkiem, że wykazany zostanie ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu oraz, że nie zostały one ujęte w negatywnym katalogu kosztów. Prócz tego, uznanie wydatku za koszt podatkowy wymaga od podatnika wykazania, że wydatek jest racjonalnie i gospodarczo uzasadniony.
Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 44 updop:
wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, społecznych inicjatyw mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego, samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej oraz społecznych agencji najmu, o których mowa w art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o społecznych formach rozwoju mieszkalnictwa (Dz.U. z 2021 r. poz. 2224 oraz z 2022 r. poz. 807 i 1561), uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi - w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.
Zatem z powyższej regulacji można wywieść, że aby dochód podmiotów, o których w nim mowa korzystał ze zwolnienia przedmiotowego muszą być spełnione dwa warunki, a mianowicie:
- dochody muszą być uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi,
- dochody te muszą być przeznaczone na utrzymanie zasobów mieszkaniowych.
Podkreślenia wymaga fakt, że oba te warunki muszą być spełnione łącznie. Powyższe oznacza, że nie podlegają zwolnieniu dochody inne niż uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, niezależnie od ich przeznaczenia oraz dochody z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, w części nie przeznaczonej na utrzymanie tych zasobów.
Należy zauważyć, że powołana ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera przy tym definicji: „zasobów mieszkaniowych” oraz „gospodarki zasobami mieszkaniowymi”. Posługując się zatem językiem potocznym, wskazać należy, iż pojęcie „gospodarka” - w kontekście omawianego przypadku - oznacza dysponowanie i zarządzanie czymś. Z definicji zawartej w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo PWN) wynika również, że pojęcie „gospodarki” nie ogranicza się tylko do zarządzania i dysponowania, ale obejmuje także całość mechanizmów i warunków działania podmiotów gospodarczych związanych z wytwarzaniem i podziałem dóbr i usług. „Zasób” zaś to m.in. pewna nagromadzona ilość czegoś. Natomiast pojęcie „mieszkanie” jest równoznaczne w swojej treści z pomieszczeniem, w którym się mieszka (vide: Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN). Tak więc przymiotnik „mieszkaniowy”, określa rzeczy związane z mieszkaniem.
Tym samym z interpretacji językowej wynika, że przez pojęcie „zasób mieszkaniowy” należy rozumieć zgromadzone pomieszczenia mieszkalne, natomiast „gospodarka zasobami mieszkaniowymi” obejmuje całość mechanizmów związanych ze zgromadzonymi pomieszczeniami mieszkalnymi.
W konsekwencji, przez pojęcie „zasoby mieszkaniowe” należy rozumieć:
1. budynki mieszkalne wraz z wyposażeniem technicznym oraz przynależnymi do nich pomieszczeniami, w szczególności: dźwigi osobowe i towarowe, aparaty do wymiany ciepła, kotłownie i hydrofornie wbudowane, klatki schodowe, strychy, piwnice, komórki, garaże;
2. pomieszczenia znajdujące się w budynku mieszkalnym lub poza nim, związane z administrowaniem i zapewnieniem bezawaryjnego funkcjonowania osiedlowych budynków mieszkalnych, tj.: budynki (pomieszczenia) administracji osiedlowej, kotłownie i hydrofornie wolnostojące, osiedlowe warsztaty (zakłady) konserwacyjno-remontowe;
3. urządzenia i uzbrojenie terenów, na których znajdują się ww. budynki: zbiorniki – doły gnilne, szamba, rurociągi i przewody sieci wodociągowo-kanalizacyjnej, gazowej i ciepłowniczej, sieci elektroenergetyczne i telekomunikacyjne, budowle inżynieryjne (studnie itp.), budowle komunikacyjne (np. drogi osiedlowe, ulice, chodniki), inne budowle i urządzenia związane z ukształtowaniem i zagospodarowaniem terenu, mające wpływ na prawidłowe funkcjonowanie osiedlowych budynków mieszkalnych (np. latarnie oświetleniowe, ogrodzenia, parkingi, trawniki, kontenery na śmieci);
4. grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, na których posadowione są budynki mieszkalne.
Z powyższego wynika, że zasoby mieszkaniowe, to nie tylko lokale mieszkalne, ale również pozostałe pomieszczenia oraz urządzenia wchodzące w skład budynku mieszkalnego lub znajdujące się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań, jak również ułatwiające im dostęp do budynku mieszkalnego oraz zapewniające sprawne funkcjonowanie oraz administrowanie.
Gospodarka zasobami mieszkaniowymi obejmuje natomiast zarządzanie i dysponowanie zgromadzonym zbiorem rzeczy, służących celom mieszkaniowym lub związanych z zamieszkiwaniem. Jej istota sprowadza się do działań służących prawidłowej eksploatacji tych zasobów i utrzymaniu substancji mieszkaniowej w stanie niepogorszonym.
Związane z wyżej wymienionymi budowlami (pomieszczeniami), obiektami i urządzeniami przychody oraz sfinansowane z nich koszty, stanowią przychody i koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Stanowią one jednocześnie przychody i koszty podatkowe w rozumieniu art. 12 ust. 1 oraz art. 15 ust. 1 z uwzględnieniem art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Dochód powstały z tego tytułu, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 44 ww. ustawy, wolny będzie od podatku dochodowego, o ile przeznaczony zostanie na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych. Ze zwolnienia nie będą natomiast korzystały dochody, osiągnięte z innych źródeł niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi, nawet jeśli zostaną przeznaczone na utrzymanie tych zasobów, gdyż nie będzie spełniony jeden z kumulatywnych warunków wskazanych w cytowanym art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Taki sam skutek wywoła również sytuacja, gdy dochody wspólnoty będą pochodziły co prawda z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, ale nie zostaną przeznaczone na utrzymanie zasobów mieszkaniowych.
Na mocy art. 17 ust. 1b updop:
zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, ma zastosowanie, jeżeli dochód jest przeznaczony i - bez względu na termin - wydatkowany na cele określone w tym przepisie, w tym także na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych służących bezpośrednio realizacji tych celów oraz na opłacenie podatków niestanowiących kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 5a.
Państwa wątpliwości w sprawie dotyczą ustalenia, czy Wspólnota Mieszkaniowa korzysta ze zwolnienia podatkowego z tytułu dochodów uzyskanych z gospodarki zasobami mieszkaniowymi na podstawie w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dotyczących przychodów uzyskanych z wpłat wnoszonych przez właścicieli lokali użytkowych na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną.
Zatem mając na uwadze powyższe wskazać należy, że elementy składające się na zasoby mieszkaniowe i prowadzenie w ich ramach odpowiedniej gospodarki przez wspólnotę - są ujęte szeroko, jednak brak jest podstaw, by do zbioru określonego zasobami mieszkaniowymi włączyć lokale użytkowe. Lokale użytkowe nie należą do żadnej ze wskazanych powyżej grup pomieszczeń pozostałych i urządzeń wchodzących w skład budynku mieszkalnego lub znajdujących się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań przez mieszkańców (ułatwiających im dostęp do budynku mieszkalnego, zapewniających sprawne jego funkcjonowanie oraz administrowanie). Istotą lokali użytkowych jest bowiem ich niemieszkalne przeznaczenie. Zatem, zaliczki wpłacone przez właścicieli lokali użytkowych na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną nie pochodzą z gospodarki zasobami mieszkaniowymi z punktu widzenia zaprezentowanych powyżej definicji tych pojęć. Oznacza to, że skoro wpłaty te nie pochodzą z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, to ewentualny dochód powstały w związku z wniesionymi zaliczkami nie spełnia warunku wymaganego przy zastosowaniu zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 44 updop, w którym jednoznacznie postanowiono, że dochody mogą być zwolnione z opodatkowania, gdy są uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi i jednocześnie zostały na utrzymanie tych zasobów przeznaczone. Tym samym niespełniona jest jedna z dwóch kumulatywnych przesłanek zwolnienia, co w konsekwencji powoduje brak podstaw do zastosowania zwolnienia podatkowego.
Należy zaznaczyć, że wszelkie zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, a przepisy dotyczące zwolnień podatkowych powinny być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową. Wykluczone jest w tym wypadku stosowanie wykładni rozszerzającej jak i zawężającej.
W przedmiocie stosowania wszelkiego rodzaju ulg podatkowych trzeba mieć na względzie także art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. Nr 78, poz. 483 ze zm.), zgodnie z którym każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy, co wynika z art. 217 Konstytucji. Tym samym, każdy wyjątek od zasady powszechności opodatkowania (w tym także zwolnienie podatkowe) nie może być interpretowany dowolnie, ani uzupełniany w drodze interpretacji o treść, której przepis ustawy nie zawiera.
W świetle powyższych uregulowań, podstawową kwestią wywierającą skutki podatkowe w zakresie zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 44 updop, jest ustalenie, że należne wpłaty pochodzą od właścicieli lokali użytkowych. Oznacza to, że przychody te nie zostały osiągnięte z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, ponieważ lokale użytkowe nie stanowią zasobów mieszkaniowych. Tym samym, wpłaty (przychody) te nie mogą prowadzić do powstania dochodu z zasobów mieszkaniowych, a tym samym korzystać z omawianego zwolnienia podatkowego.
Stwierdzić zatem należy, że zgodnie z treścią art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Wspólnota Mieszkaniowa nie jest zwolniona od obowiązku odprowadzania podatku dochodowego od osób prawnych od wpłat wnoszonych przez właścicieli lokali użytkowych. Wpłaty wnoszone na pokrycie kosztów zarządów nieruchomością wspólną na rzecz Wspólnoty Mieszkaniowej przez właścicieli lokali użytkowych są dochodem z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi. Pomimo przeznaczenia tego dochodu na utrzymanie zasobów mieszkaniowych nie podlega on zwolnieniu, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Z uwagi na powyższe Państwa stanowisko w sprawie jest nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).