Powyższa definicja jest tożsama z definicją zawartą w art. 4a pkt 4 ustawy o CIT. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa na gruncie obu ustaw należy zatem rozumieć tak samo, a uznanie określonego zespołu składników majątkowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa na gruncie ustawy o CIT będzie powodowało, iż zespół ten stanowić będzie zorganizowaną część przedsiębiorstwa także na gruncie ustawy o VAT.

Na gruncie powyższych przepisów oraz w oparciu o doktrynę prawa podatkowego i dotychczasową praktykę organów podatkowych, przesłankami uznania danego zespołu składników majątkowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa są:

   - istnienie zespołu składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań) powiązanych funkcjonalnie oraz przeznaczenie tych składników do realizacji określonych zadań gospodarczych;

   - wyodrębnienie organizacyjnie zespołu tych składników w istniejącym przedsiębiorstwie;

   - wyodrębnienie finansowe zespołu tych składników w istniejącym przedsiębiorstwie;

   - wykazanie, że zespół tych składników może stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze.

Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny, w wyroku o sygn. I FSK 293/17 z dnia 28 stycznia 2019 r.: „uprawniony jest wniosek, że wskazane w art. 2 pkt 27e u.p.t.u. cechy zorganizowanej części przedsiębiorstwa takie, jak wyodrębnienie organizacyjne, finansowe i

funkcjonalne (rozumiane jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych) składają się na akcentowaną w orzecznictwie TSUE zdolność majątku lub jego części do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej”.

W tym kontekście należy wskazać, że zgodnie z art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. UE L 347.1 z 11 grudnia 2006 r., dalej: Dyrektywa VAT) w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. Zatem, w przypadku zaimplementowania przez państwo członkowskie przywołanego przepisu, przekazania całości lub części majątku przedsiębiorstwa, czyli również opisanego przez Wnioskodawców zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, nie uważa się za dostawę towarów. W efekcie, transakcja taka nie podlega opodatkowaniu VAT (co potwierdza Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, dalej: TSUE m.in. w wyrokach w sprawie C-444/10 (Christel Schriever), C-408/98 (Abbey National), C-497/01 (Zita Modes Sarl), oraz      C-651/11 (X BV). TSUE w sprawie C-444/10 (Christel Schriever) uznał, że: „(...) w przypadku przekazania całości lub części aktywów państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku odbiorca będzie traktowany jako prawny następca przekazującego. Wynika z tego, że gdy państwo członkowskie skorzystało z tej możliwości, przekazania całości lub części aktywów nie uważa się za dostawę towarów (...) takie przekazanie nie podlega więc opodatkowaniu podatkiem VAT’.

Z kolei w wyroku w sprawie C-17/18, (Agenjia Najionala) TSUE stwierdził, że „(...) celem art. 19 Dyrektywy VAT jest ułatwienie przekazywania przedsiębiorstw poprzez uproszczenie tych transakcji i unikanie naruszenia płynności finansowej nabywcy nadmiernym obciążeniem podatkowym, które i tak odzyskałby on następnie poprzez odliczenie VAT naliczonego. (...) Pojęcie 'przekazania całości lub części majątku należy interpretować w ten sposób, iż obejmuje ono przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, które obejmuje składniki materialne i, w określonych sytuacjach, niematerialne, łącznie składające się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, lecz nie obejmuje ono zwykłego zbycia towarów takiego jak sprzedaż zapasów produktów/’.

W myśl wyroku w sprawie C-497/01 (Zita Modes Sarl), pojęcie "przekazanie całości lub części majątku" należy rozumieć jako "(...) transfer działalności gospodarczej lub niezależnej części przedsiębiorstwa, obejmującej majątek rzeczowy jak również ewentualne aktywa niematerialne, które razem tworzą przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. Nabywca musi jednak mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie tylko niezwłocznie zlikwidować daną działalność oraz sprzedać ewentualne zapasy’.

Powyższa praktyka europejska znalazła również odzwierciedlenie w Objaśnieniach Podatkowych wydanych przez Ministra Finansów w dniu 11 grudnia 2018 r. w zakresie Opodatkowania Podatkiem Od Towarów i Usług Transakcji Zbycia Nieruchomości Komercyjnych, w których wyjaśniono, iż: „przy ocenie czy składniki majątku powinny być uznane za (...) zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT uwzględnić należy następujące okoliczności:

1. zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz

2. faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji.

Wskazanej oceny należy dokonać na moment przeprowadzenia transakcji.”

W opisywanym zdarzeniu przyszłym, wszystkie ww. warunki zostaną spełnione.

W ocenie Spółki, w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego, Dywizja T. będzie zespołem składników majątkowych wyodrębnionym funkcjonalnie, organizacyjnie  i finansowo w ramach Spółki, mogącymi stanowić niezależne, samodzielnie działające przedsiębiorstwo i tym samym na moment podziału będzie stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy o VAT. Świadczą o tym następujące fakty i argumenty:

Wyodrębnienie funkcjonalne

Wyodrębnienie funkcjonalne przejawia się w realizacji określonych zadań gospodarczych, które powinny stanowić pewną całość, mogącą być przedmiotem działalności samodzielnego przedsiębiorstwa. Wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako zdolność wydzielonych składników majątkowych do samodzielnej realizacji określonych zadań gospodarczych (vide: wyrok NSA z dnia 11 kwietnia 2019 r., sygn. akt II FSK 79/17).

Wyodrębnienie funkcjonalne stanowi w istocie zdolność zespołu składników materialnych  i niematerialnych do samodzielnego realizowania zadań gospodarczych. Elementy składające się na zorganizowaną część przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach, w taki sposób, aby mogły one służyć realizacji określonych zadań gospodarczych, odrębnych od zadań pozostałej części przedsiębiorstwa, z którego zostaje wydzielona zorganizowana część przedsiębiorstwa. Zatem zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest prostą sumą indywidualnych składników majątkowych umożliwiających w przyszłości prowadzenie działalności gospodarczej w oparciu o te składniki.

Zgodnie z definicją zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawartą w przepisach ustawy o VAT, zespół składników zorganizowanej części przedsiębiorstwa - materialnych i niematerialnych - powinien być na tyle wyodrębniony, aby mógł stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące określone zadania gospodarcze. Jak wskazują organy podatkowe oraz sądy administracyjne, kryterium wyodrębnienia funkcjonalnego sprowadza się do kwestii, czy wyodrębniona organizacyjnie całość jest w stanie przejąć zadania oraz samodzielnie funkcjonować na rynku. Żeby wydzielona część majątku przedsiębiorstwa mogła być uznana za zorganizowany zespół składników materialnych  i niematerialnych, musi ona posiadać potencjalną zdolność do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielny podmiot.

Powyższe znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych wydawanych w indywidualnych sprawach podatników. Przykładowo, Dyrektor Krajowej Izby Skarbowej  w interpretacji indywidualnej z dnia 16 sierpnia 2019 r. (sygn. 0114-KDIP4.4012. 377.2019.2.MP) stwierdził, że: „wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona - obiektywnie oceniając - posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa. Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania  w obrocie gospodarczym.”

Podobne stanowisko przedstawił Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 3 lipca 2019 (sygn. 0112-KDIL2-2.4012.175.2019.3.AG): „Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.”(analogicznie m.in. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z dnia 5 czerwca 2018 r. sygn. I SA/Gd 55/18, a także Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 10 października 2019 r. nr 0113-KDIPT1-1.4012.484.2019.2.MH oraz w interpretacji indywidualnej z dnia 30 sierpnia 2019 r. nr 0111-KDIB3-2.4012.483.2019.1.MD).

W tym kontekście wskazać należy, że w przypadku zdarzenia przyszłego opisanego  w niniejszym wniosku bez wątpienia zespół składników majątkowych i niemajątkowych mający być przedmiotem Sprzedaży Majątku, funkcjonujących dotychczas w ramach wyodrębnionej faktycznie Dywizji Trucks pozwalał będzie na samodzielne, dalsze prowadzenie dotychczasowej działalności Dywizji T. przez Spółkę Nabywającą. Spółka ta samodzielnie będzie kontynuowała operacje gospodarcze będące w trakcie realizacji na dzień Sprzedaży Majątku, sprzedawała i serwisowała kolejne samochody ciężarowe już po dniu sprzedaży Dywizji T. Będzie posiadała do tego odpowiednie środki materialne    i niematerialne oraz pracowników.

Należy zauważyć, że specyfika funkcjonowania branży pojazdów ciężarowych wymaga od pracowników Dywizji Trucks kompetencji odrębnych od kompetencji pracowników Dywizji   C. & V. Dywizja Trucks posiada przypisany personel operacyjny, który wykonuje zadania jedynie dla celów Dywizji T. Dodatkowo, Dywizja Trucks organizuje odrębne szkolenia   i wydarzenia dla swoich pracowników.

Dywizja T. obsługuje rynek samochodów ciężarowych nowych, demonstracyjnych oraz używanych. Z uwagi na bardzo wyraźną specyfikę tego rynku, dla osiągniecia sukcesu, ważne jest odmienne podejście niż w odniesieniu do obsługi rynku samochodów osobowych i dostawczych. Z tego względu Dywizja T. posiada własne wypracowane kanały sprzedaży/ generowania przychodów (w tym odrębną bazę klientów) - przez przypisane punkty sprzedaży i serwisu. W szczególności Dywizja Trucks odrębnie opracowuje/dopasowuje strategię marketingową dla pojazdów ciężarowych, w tym organizuje odrębne wydarzenia dla swoich klientów, mające na celu promowanie wyłącznie jej asortymentu.

O wyodrębnieniu funkcjonalnym Dywizji Trucks świadczy, iż posiada ona wyodrębnioną i przypisaną przestrzeń do prowadzenia działalności tej dywizji (wyłączając powierzchnię wspólną wykorzystywaną przez pracowników Common Functions w budynku w W.  Dywizja T. posiada przypisane nieruchomości, w szczególności punkt sprzedaży i serwisu samochodów ciężarowych w E. oraz punkt serwisu samochodów ciężarowych w S.  i N.

Ponadto, Dywizja T. posiada możliwość samodzielnego nabywania towarów i usług na swoje potrzeby. Proces podejmowania decyzji w tym zakresie jest zależny od akceptacji dedykowanych pracowników Dywizji Trucks, w ramach ustalonego budżetu przydzielonego do Dywizji T.  Akceptacja budżetów Dywizji Trucks jest dokonywana w hierarchii organizacyjnej Wnioskodawcy.

Dywizja T. posługuje się odrębnym od Dywizji C. & V. sposobem komunikacji wizualnej  np. w formie stopek e-mail, nazw stanowisk, strony www.

W ocenie wnioskodawcy, pomiędzy składnikami majątkowymi, które mają zostać sprzedane do Spółki Nabywającej, istnieje wyraźny związek funkcjonalny. Dywizja T. funkcjonuje w ramach struktury organizacyjnej Wnioskodawcy w oparciu o przydzielone wyłącznie do niej składniki materialne i niematerialne. Składnikami tymi są w szczególności środki trwałe  i wartości niematerialne zapewniające zaplecze administracyjno-techniczne prowadzenia działalności, a także dedykowani pracownicy.

Zdaniem Wnioskodawców, zgodnie z opisem przedstawionym w zdarzeniu przyszłym, zespół składników majątkowych składających się na Dywizję T. nie będzie stanowił zbioru przypadkowych elementów, lecz będzie zespołem składników powiązanych ze sobą  w sposób funkcjonalny i celowy. Składniki te będą wyodrębnione jako odrębne jednostki   w ramach Wnioskodawcy i będą tworzyć określoną całość zdolną prowadzić działalność gospodarczą w danym obszarze.

Wszystkie wskazane powyżej przesłanki świadczą zatem o wyodrębnieniu funkcjonalnym w ramach Wnioskodawcy  Dywizji T.

Wyodrębnienie organizacyjne

Ustawa o VAT nie określa, co należy rozumieć przez takie wyodrębnienie. W doktrynie podkreśla się, że „Zasadne wydaje się przyjęcie, iż wyodrębnienie organizacyjne ma miejsce wówczas, gdy zespół przedmiotowych składników w istniejącym przedsiębiorstwie ma swoją formę organizacyjną w strukturze organizacyjnej podatnika. Może być nim zarówno oddział samodzielnie sporządzający bilans, jak i forma w mniejszym stopniu wyodrębniona, jak np. departament, dział, placówka handlowa, itd.” (T. Michalik, VAT. Komentarz. Wyd. 15, Warszawa 2019).

Zgodnie natomiast z dominującą praktyką organów podatkowych, o wyodrębnieniu organizacyjnym zorganizowanej części ze struktur przedsiębiorstwa powinny świadczyć odpowiednie zapisy statutu, regulaminu, zarządzenia lub innego aktu o podobnym charakterze (np. interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13 czerwca 2022 r., sygn. 0112-KDIL1-2.4012.619.2021.1.PM, interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 9 czerwca 2022 r., sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.227.2022.1.KT, interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 2 maja 2022 r., sygn. 0111-KDIB3-3.4012.77.2022.1.MAZ).

Dodatkowo, wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, oddział, wydział itp.  (np. interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 8 czerwca 2022 r., sygn. 0114-KDIP4-3.4012.74.2022.3.JJ, interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia  17 maja 2022 r., sygn. 0111-KDIB3-3.4012.42.2022.3.MAZ).

Za wyodrębnieniem organizacyjnym może przemawiać także struktura zarządzania, czy podległość służbowa i funkcjonalna pracowników danej jednostki wewnętrznej, itp.  (np. interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 29 kwietnia 2022 r., sygn. 0114-KDIP4-2.4012.60.2022.2.KS, interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej  z dnia 24 lutego 2022 r., sygn. 0114-KDIP1-1.4012.840.2021.4.KOM).

Na ocenę wyodrębnienia organizacyjnego majątku ma także wpływ faktycznie obowiązująca w danej części przedsiębiorstwa struktura organizacyjna, tj. autonomia decyzyjna, posiadanie wyposażenia majątkowego i zarządzanie zespołem pracowniczym (np. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 26 kwietnia 2022 r., sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.174.2022.3.AK czy interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 24 marca 2022 r., sygn. 0114-KDIP1- 1.4012.824. 2021.2.IZ).

Mając na uwadze powyższe kryteria wyodrębnienia organizacyjnego, w ocenie Wnioskodawców, w przypadku zespołu składników majątkowych przypisanych do Dywizji T. należy je uznać za spełnione. Dywizja Trucks jest bowiem wyodrębniona w strukturze organizacyjnej Wnioskodawcy.

Dywizja T.  działa w oparciu o wyodrębniony zespół pracowników Wnioskodawcy posiadających odpowiednie kompetencje (zgodnie z opisem przedstawionym w zdarzeniu przyszłym).

Dodatkowo należy zwrócić uwagę na fakt, że w ramach Wnioskodawcy  istnieje, co do zasady, hierarchiczna struktura podległości służbowej. Dywizja T. kierowana jest przez Członka Zarządu będącego Kierownikiem Pionu Sprzedaży Samochodów Ciężarowych, który odpowiada za realizację uzgodnionej polityki firmy w obszarze Dywizji T., tj. posiada autonomię decyzyjną w zakresie:

- zarządzania sprzedażą samochodów ciężarowych,

- zarządzania serwisem i sprzedażą części do samochodów ciężarowych,

- polityki kadrowej, spraw pracowniczych Dywizji T.

Powyższe znajduje potwierdzenie i umocowanie w planie podziału zakresu obowiązków, który stanowi załącznik nr 1 do Regulaminu Zarządu.

Dywizja T. posiada przypisany personel operacyjny (w tym, przedstawicieli handlowych  i pracowników serwisu), który wykonuje zadania jedynie dla celów Dywizji T., podległy bezpośrednio lub pośrednio Kierownikowi Pionu Sprzedaży Samochodów Ciężarowych.  W rezultacie pracownicy Dywizji T. są odpowiedzialni przed swoimi bezpośrednimi przełożonymi (również z Dywizji T.) i co do zasady nie są służbowo zależni od pracowników pozostałych Dywizji.

Ponadto przełożeni w Dywizji Trucks ustalają dla swoich pracowników m.in. cele do zrealizowania. Pracownicy każdej z Dywizji są objęci odrębnym regulaminem premiowania. W przypadku ustalania urlopów wypoczynkowych, pracownicy Dywizji T. uzyskują w tym zakresie odpowiednie zgody od swoich przełożonych - również z Dywizji T. Dodatkowo, zgodnie z informacjami przedstawionymi w zdarzeniu przyszłym, wyodrębnienie organizacyjne realizowane będzie poprzez przypisanie odrębnie do Dywizji T. oraz Dywizji C. & V.  poszczególnych składników majątku, takich jak: środki trwałe, wartości niematerialne i prawne, środki pieniężne i zobowiązania służące do realizacji powierzonych im zadań.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego funkcje pomocnicze takie jak księgowość, podatki, kontroling w tym Dyrektor Finansowy, zarządzanie zasobami ludzkimi, zakupy i administracja oraz ubezpieczenia wykonywane są przez zespoły wspólne dla obu Dywizji w M. Sp. z o.o.. W ramach Sprzedaży Majątku obszar Common Functions nie zostanie przeniesiony do Spółki Nabywającej. Wsparcie w zakresie ww. usług pomocniczych realizowanych przez pracowników Common Functions będzie po Sprzedaży Majątku realizowane przez nowozatrudnionych pracowników D. Sp. z o.o. lub zewnętrznego dostawcę.

W tym zakresie podkreślić należy, że częściowe przenoszenie w ramach Sprzedaży ZCP ww. obszaru Common Functions z Wnioskodawcy  do Spółki Nabywającej nie byłoby racjonalne zarówno z punktu widzenia organizacyjnego jak i ekonomicznego. Wiązałoby się bowiem z przenoszeniem pracowników z poszczególnych zespołów Wnioskodawcy zajmujących się kontrolingiem, obsługą księgową, podatkową, zasobów ludzkich, zakupami  i administracją do Spółki Nabywającej. D. Sp. z o.o. zatrudni własnych pracowników obsługujących ww. obszar Common Functions, którzy będą dysponować niezbędną wiedzą oraz doświadczeniem, lub zleci te zadania podmiotowi trzeciemu.

W świetle przedstawionej powyżej argumentacji oraz biorąc pod uwagę stan faktyczny zaprezentowany na wstępie niniejszego wniosku, zdaniem Spółki składniki stanowiące Dywizję Trucks będą stanowiły odrębny zespół składników majątkowych wyodrębnionych organizacyjnie w ramach Wnioskodawcy.

Stanowisko Spółki w tym zakresie jest zgodne z podejściem organów podatkowych prezentowanym w przytoczonych powyżej interpretacjach prawa podatkowego. Tym samym w ocenie Wnioskodawców, składniki majątkowe przypisane do Dywizji T. będą spełniać kryterium wyodrębnienia organizacyjnego niezbędne dla istnienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe

W opinii M. Sp. z o.o., zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań) Dywizji Trucks będzie wyodrębniony finansowo.

Zgodnie z doktryną „wystarczającym wyodrębnieniem finansowym będzie sytuacja, w której określone przepływy finansowe, należności i zobowiązania można, na podstawie prowadzonej przez podatnika ewidencji, alokować do przedmiotowej części przedsiębiorstwa.” (T. Michalik, VAT. Komentarz. Wyd. 15, Warszawa 2019).

Organy podatkowe natomiast uznają, że przesłanka wyodrębnienia finansowego jest spełniona, jeśli spółka prowadzi ewidencję zdarzeń gospodarczych w taki sposób, iż możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Przykładowo w interpretacji indywidualnej z dnia   9 lutego 2018 r. (sygn. 0114-KDIP2-1.4010.367.2017.1.JF) wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej stwierdzono, iż: „o wyodrębnieniu finansowym można zatem już mówić w przypadku istnienia samej możliwości wyodrębnienia podstawowych informacji  o sytuacji finansowej i majątkowej zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Wyodrębnienia finansowego nie należy utożsamiać zatem z pełną samodzielnością finansową.” Stanowisko to potwierdził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w licznych indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego, w tym w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13 czerwca 2022 r., sygn. 0112-KDIL1-2.4012.619.2021.1.PM, interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 9 czerwca 2022 r., sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.227.2022.1.KT, interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 2 maja 2022 r., sygn. 0111-KDIB3-3.4012.77.2022.1.MAZ.

Co ważne, zorganizowana część przedsiębiorstwa nie musi przybrać postaci oddziału samobilansującego. Przenoszone zobowiązania i należności powinny być wyodrębnione oraz przyporządkowane organizacyjnie i finansowo do wyodrębnionego majątku tak, aby można było przejąć funkcje wyodrębnionego majątku w sposób umożliwiający przejęcie funkcji gospodarczych, co potwierdził m.in. w interpretacji indywidualnej z dnia 9 sierpnia 2019 r., sygn. 0112-KDIL1-3.4012.301.2019.2.KB, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdzając, iż wyodrębnienie finansowe „nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa” (analogicznie m.in. Naczelny Sąd

Administracyjny w wyroku z dnia 22 marca 2019 r. sygn. I FSK 784/17 oraz w wyroku z dnia 14 listopada 2019 r. sygn. II FSK 24/18).

W świetle powyższego, wyodrębnienie finansowe Dywizji T. wynika przede wszystkim  z faktu, iż:

   - Wnioskodawca ma możliwość - i z możliwości tej regularnie korzysta dla celów analizy finansowej - przypisania w oparciu o dane z systemu księgowego przychodów i kosztów związanych odpowiednio z działalnością danej Dywizji do Dywizji T. i Dywizji C. & V..   W dedykowanym systemie finansowym Spółka raportuje co miesiąc odrębny wynik finansowy dla każdej Dywizji. Dla celów analizy zarządczej na poziomie Grupy, dane zaraportowane przez podmioty z Grupy są gromadzone w części odpowiadającej danej Dywizji.

   - Na potrzeby powyższego raportowania, koszty wspólne, związane z działalnością wszystkich Dywizji są do nich przypisywane według określonego klucza alokacji (poprzez odpowiednie centra kosztowe). Koszty wspólne obejmują przede wszystkim koszty pracowników Common Functions, koszty wynikające ze wspólnych umów całej Spółki m.in. w zakresie obsługi IT, telefonii komórkowej, a także koszty finansowe takie jak odsetki i prowizje.

   - Środki pieniężne są alokowane między C.& V. oraz Dywizje T. odpowiednim kluczem (odrębnie dla poszczególnych walut - w Dywizji Trucks przeważa waluta EUR a w Dywizji C. & V. PLN).

   - Dla każdej Dywizji, w tym Dywizji T., sporządzany jest odrębny budżet i plany finansowe dotyczące prowadzonej przez nie działalności. W momencie planowania budżetu brane pod uwagę są spodziewane przychody i koszty poszczególnych Dywizji, a sam proces nadzorowany jest przez kierowników danych Dywizji.

   - Mimo iż w chwili obecnej Wnioskodawca prowadzi jeden, wspólny rejestr środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, Spółka jest w stanie przypisać określone aktywa do Dywizji T. i dokona takiego przypisania przed dniem Sprzedaży Majątku, poprzez przypisanie wg miejsca powstawania kosztu w kartotece aktywa trwałego.

   - Wnioskodawca posiada linie kredytowe w trzech różnych bankach, w ramach których zaciągane jest zadłużenie na potrzeby poszczególnych Dywizji.

Biorąc pod uwagę zakres działalności Dywizji T., główne źródło obrotu stanowi sprzedaż  i serwis samochodów ciężarowych, podczas gdy w przypadku Dywizji C. & V. jest to przede wszystkim sprzedaż oraz serwis samochodów osobowych i dostawczych. Ponadto, zarówno w ramach działalności Dywizji Trucks, jak i w ramach działalności Dywizji C. & V. możliwe jest wyodrębnienie bezpośrednich zakupów związanych z prowadzonymi przez nie działalnościami gospodarczymi.

Dodatkowo, Wnioskodawcy zwracają uwagę, że zobowiązania handlowe z uwagi na dokonany w styczniu 2019 r. podział Wnioskodawcy  są bezpośrednio przypisywalne do poszczególnych Dywizji, gdyż głównym dostawcą samochodów ciężarowych i części zamiennych dla Dywizji T. jest odrębny podmiot - MBTP, a głównym dostawcą samochodów osobowych i dostawczych jak i części zamiennych dla Dywizji C.& V. jest M. Polska.

Jednocześnie, powyższy podział na przychody znajduje również odzwierciedlenie w podziale należności handlowych, które Spółka jest w stanie zasadniczo bezpośrednio przypisać do Dywizji Trucks jak i Dywizji C.& V.  W związku z powyższym, w ocenie Spółki Dywizję T. należy traktować jako wyodrębniony finansowo zespół składników majątkowych.

Możliwość funkcjonowania jako odrębne przedsiębiorstwo i zamiar kontynuowania przez Spółkę nabywającą działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji

Zdaniem Wnioskodawcy, zespół składników majątkowych stanowiących Dywizję T. będzie miał możliwość funkcjonowania jako niezależne przedsiębiorstwo zdolne do samodzielnej realizacji zadań gospodarczych.

Jako kryterium potwierdzające zdolności do funkcjonowania jako niezależne przedsiębiorstwo w praktyce wskazuje się możliwość samodzielnego działania na rynku jako odrębny podmiot prowadzący zadania gospodarcze realizowane w obecnym przedsiębiorstwie. Taką argumentację można znaleźć w licznych interpretacjach prawa podatkowego oraz wyrokach sądów administracyjnych na przestrzeni ostatnich lat, m.in.  w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 sierpnia 2018 r. (sygn. akt II FSK 2289/16), wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 marca 2018 r. (sygn. akt  II FSK 808/16), wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 18 grudnia 2017 r. (sygn. akt I SA/Po 465/17) oraz w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w dniu 9 sierpnia 2019 r. (sygn. 0112- KDIL1-3.4012.301.2019.2.KB), w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w dniu 5 sierpnia 2019 r. (sygn. 0114-KDIP4.4012.400.2019.2.RK), czy interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w dniu 17 czerwca 2019 r.   (sygn. 0115-KDIT1-2.4012.187.2019.4.RS).

Jak wskazano powyżej, Dywizja Trucks stanowi organizacyjnie i finansowo wyodrębniony zespół składników majątkowych, stworzony i przygotowany do prowadzenia określonej działalności gospodarczej jako niezależne przedsiębiorstwo zdolne samodzielnie realizować zadania i cele gospodarcze, tj. działalność w zakresie samochodów ciężarowych.

Zdaniem Wnioskodawców, Dywizja Trucks stanowić będzie wyodrębnioną część przedsiębiorstwa MBW, gotową do samodzielnej realizacji powierzonych jej zadań   w zakresie prowadzonych przez nią działalności. Zespół składników przenoszony do Spółki Nabywającej, będzie kontynuował prowadzony rodzaj działalności w odrębnym podmiocie, co efektywnie będzie mieć miejsce po Sprzedaży Majątku opisanej w zdarzeniu przyszłym.

Podsumowanie

Mając na uwadze całą przytoczoną powyżej argumentację, Spółka podkreśla, iż jej zdaniem Dywizja Trucks stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy o CIT, ponieważ (wg stanu na dzień Sprzedaży Majątku):

   - został do niej przypisany zespół składników materialnych/niematerialnych/osobowych, obejmujący również zobowiązania;

   - jest wyodrębniona organizacyjnie w istniejącym przedsiębiorstwie Spółki;

   - jest wyodrębniona finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie Spółki;

   - wyodrębniony funkcjonalnie zespół składników przypisany do Dywizji T. jest przeznaczony do realizacji określonych zadań gospodarczych (przede wszystkim sprzedaży samochodów ciężarowych);

   - ma zdolność do bycia samodzielnym przedsiębiorstwem;

   - Spółka Nabywająca ma zamiar kontynuowania działalności prowadzonej dotychczas przez Wnioskodawcę  w odniesieniu do samochodów ciężarowych przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji.

W związku z powyższym, mając na uwadze argumentację przedstawioną w uzasadnieniu stanowiska Spółki w zakresie pytania nr 3, należy uznać, że Dywizja T.  wg stanu na dzień Sprzedaży Majątku stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu  art. 4a pkt 4 ustawy o CIT   i w związku z tym dokonanie sprzedaży Dywizji T.  nie będzie skutkować powstaniem obowiązku podatkowego w podatku pochodowym od osób prawnych.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawców w zakresie pytania nr 1:

Ustawa o CIT nie zawiera szczególnych regulacji dotyczących sposobu rozpoznania przychodu z tytułu transakcji sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa, tj. nie różnicuje skutków podatkowych sprzedaży zespołu składników majątkowych w zależności od tego, czy zespół ten stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy o CIT, czy też nie.

Konsekwentnie, w ocenie Wnioskodawców, do planowanej Sprzedaży Majątku zastosowanie znajdą ogólne reguły dotyczące ustalania przychodu.

Zgodnie zaś z art. 14 ust. 1 ustawy o CIT, przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy, praw majątkowych lub świadczenia usług jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionych przyczyn ekonomicznych znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy, praw lub usług, organ podatkowy określa ten przychód w wysokości wartości rynkowej.

Przejęcie zobowiązań powinno wpływać na określenie ceny za sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa, która na podstawie art. 14 ust. 1 ustawy o CIT powinna odpowiadać cenie rynkowej. Zatem po stronie Sprzedawcy należy rozpoznać przychód odpowiadający cenie określonej w umowie sprzedaży, jednakże jeżeli w cena ustalona na podstawie wyceny niezależnego rzeczoznawcy zostanie pomniejszona o przejmowane przez Nabywcę zobowiązania, za dodatkowy przychód uznać należy również wartość tych zobowiązań handlowych i kredytów nabywanych przez Nabywcę.

Zdaniem Wnioskodawców, przychodem z tytułu Sprzedaży Majątku będzie przychód równy cenie określonej w umowie zawartej pomiędzy stronami transakcji, powiększonej o wartość przejętych przez Nabywcę zobowiązań funkcjonalnie związanych ze Sprzedawanym Majątkiem, jeżeli w przygotowanym operacie zobowiązania te efektywnie pomniejszają ceny sprzedaży.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawców, w przypadku Sprzedaży Majątku przychód podatkowy Spółki będzie należało określić zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o CIT, tj. w wysokości wartości Sprzedawanego Majątku wyrażonej w cenie określonej w umowie sprzedaży, która, jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, będzie odpowiadać wartości rynkowej Dywizji Trucks.

W ocenie Wnioskodawców, wartość przejętych przez DTRP zobowiązań funkcjonalnie związanych ze sprzedawaną Dywizją Trucks będzie stanowić przychód podatkowy Spółki, jeżeli w wycenie niezależnego rzeczoznawcy pomniejszą one cenę rynkową.

Zaprezentowane stanowisko zbieżne jest z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 lipca 2021 r., sygn. II FSK 28/19. Skład orzekający uznał, iż: „Podzielić zatem należy wyrażony w orzecznictwie pogląd, że w przypadku zbycia nieruchomości brak jest podstaw do przyjęcia, że czynnikiem modyfikującym cenę rynkową może być element stanu prawnego nieruchomości, jakim jest hipoteka, czyli dług obciążający daną rzecz będący jednocześnie ograniczonym prawem rzeczowym (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 22 marca 2013 r., sygn. akt II FSK 1551/11, publ. CBOSA). To w rezultacie powoduje, że zgodnie z prawidłową wykładnią art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 2343 z późn. zm.) wartość będąca przychodem ze zbywanej zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której stanowi art. 4a pkt 4 tej ustawy, wyrażona w cenie określonej w umowie nie może zostać pomniejszona o wartość przejętych przez kupującego zobowiązań (długów) funkcjonalnie związanych z tym sprzedawanym zespołem składników majątkowych.”

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 13 stycznia 2022 r.  (sygn. 0111-KDWB.4010.83.2021.2.MJ) wskazał, iż „Wskazać bowiem należy, że po Państwa stronie powstanie co prawda przychód odpowiadający cenie określonej w umowie sprzedaży, jednakże z uwagi na fakt, że należna Państwu z tytułu sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa kwota nie zostanie podwyższona o wartość przejętych do spłaty długów, za dodatkowy przychód należy uznać wartość zobowiązań nabytych przez Spółkę Kupującą.”

Reasumując, w ocenie Wnioskodawców, przychodem Wnioskodawcy ze Sprzedaży Majątku podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych będzie kwota należna M. Sp. z o.o. od D. Sp. z o.o. tytułem ceny sprzedaży wyrażonej w umowie, powiększona o kwotę przejętych przez Zbywcę zobowiązań, jeśli ich wartość zostanie uwzględniona tj. będzie pomniejszać cenę określoną w wycenie niezależnego rzeczoznawcy,  i nie mniejsza niż cena rynkowa przenoszonych Składników Majątkowych. 

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawców w zakresie pytania nr 2:

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Regulacje ustawy o CIT nie zawierają szczególnych postanowień dotyczących sposobu rozpoznania kosztów podatkowych z tytułu transakcji sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawców, koszt podatkowy z tytułu Sprzedaży Majątku stanowić będzie wartość podatkowa netto aktywów trwałych  tj. wartość początkowa środków trwałych i wartości niematerialnych prawnych pomniejszona  o dokonane odpisy amortyzacyjne) oraz aktywów obrotowych    (tj. zapasów, należności krótkoterminowych, środków pieniężnych, krótkoterminowych rozliczeń międzyokresowych czynnych) będących przedmiotem Sprzedaży Majątku.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 11 lutego 2020 r., sygn 0111-KDIB1-1.4010.564.2019.2.NL potwierdził stanowisko podatnika, iż „niezależnie od tego, czy Organ uzna, że składniki majątkowe będące przedmiotem transakcji stanowią przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to Spółka w całości może uznać za koszty uzyskania przychodów wartość netto podatkową zbywanych składników majątku trwałego   i obrotowego.”

Prawidłowość stanowiska Wnioskodawców potwierdzają również następujące interpretacje podatkowe:

- Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 23 grudnia 2020 r. 0111-KDIB2-1.4010.518.2019.3.PB,

- Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 9 sierpnia 2019 r. 0111-KDIB2-1.4010.267.2019.2.AP.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawców w zakresie pytania nr 3:

Mając na uwadze uzasadnienie do pytania nr 1, zdaniem Wnioskodawców, jeżeli w ramach Sprzedaży Majątku dojdzie do sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa i powstanie dodatnia wartość firmy (tzw. goodwill), Nabywca będzie uprawniony do ujęcia dokonywanych od niej odpisów amortyzacyjnych w kosztach uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Zgodnie z utrwaloną praktyką, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

   - został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

   - jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi  w jakikolwiek sposób zwrócona,

   - pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

   - poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

   - został właściwie udokumentowany,

   - nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.

Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem wydatków ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W myśl natomiast art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy  z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m,  z uwzględnieniem art. 16.

Szczególną kategorią wartości niematerialnych i prawnych jest wartość firmy (tzw. "goodwill"). Wartość firmy stanowi różnicę pomiędzy ceną nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części a wartością rynkową składników majątkowych wchodzących w skład tego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

Zgodnie z art. 4a pkt 2 ustawy o CIT przez składniki majątkowe należy rozumieć aktywa w rozumieniu ustawy o rachunkowości, pomniejszone o przejęte długi funkcjonalnie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą zbywcy, o ile długi te nie zostały uwzględnione w cenie nabycia, o której mowa w art. 16g ust. 3. Pod pojęciem długów należy rozumieć zobowiązania dotyczące Sprzedaży Majątku istniejące na moment transakcji.

Na podstawie art. 16b ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, wartość firmy podlega amortyzacji niezależnie od przewidywanego okresu używania wartości  firmy jeżeli wartość ta powstała w wyniku nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze kupna, przyjęcia do odpłatnego korzystania, jeżeli odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający lub wniesienia do spółki na podstawie przepisów o komercjalizacji i prywatyzacji.

Zgodnie z art. 16c pkt 4 ustawy o CIT wartość firmy, która powstała w inny sposób nie podlega amortyzacji.

Wartość firmy podlega zatem amortyzacji jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

- przedmiotem transakcji jest przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa,

- nabycie następuje w drodze kupna, leasingu finansowego lub wniesienia do spółki na podstawie przepisów o komercjalizacji i prywatyzacji.

Na podstawie z art. 16g ust. 2 ustawy o CIT, wartość początkową wartości firmy stanowi dodatnia różnica między ceną nabycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, ustaloną zgodnie z ust. 3 i 5 a wartością rynkową składników majątkowych wchodzących w skład kupionej zorganizowanej części przedsiębiorstwa z dnia kupna.

Zgodnie z art. 16g ust. 3 ustawy o CIT, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Cenę nabycia, o której mowa w art. 16g ust. 3 ustawy o CIT koryguje się, stosownie do ust. 5 art. 16g ustawy o CIT, o różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Mając powyższe na uwadze uznać należy, że dodatnia różnica pomiędzy ceną nabycia odpowiadającą wartości rynkowej zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a wartością rynkową poszczególnych nabywanych aktywów, pomniejszonych o przejęte długi (o ile nie zostały uwzględnione w cenie nabycia), stanowić będzie wartość początkową wartości firmy (tzw. goodwil), od której Nabywca będzie mógł dokonywać odpisów amortyzacyjnych na podstawie art. 16b ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT.

Prawidłowość stanowiska Wnioskodawców potwierdzają liczne interpretacje podatkowe m.in.:

- Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 16 grudnia 2021 r. 0111- KDIB2-1.4010.465.2021.2.BJ

- interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 22 października 2019 r. 0111-KDIB1-3.4010.432.2019.1.BM;

- interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 27 listopada 2018 r. 0111- KDIB1-1.4010.392.2018.1.ŚS

- interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 29 października 2018 r. 0111-KDIB1-3.4010.425.2018.2.MO;

- interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 29 grudnia 2017 r., IPPB5/4510-870/15-3/S/JF.