Dotyczy ustalenia: - czy Zaliczka zapłacona przez Klienta na rzecz Wnioskodawcy w modelu klasycznej sprzedaży będzie stanowiła dla Wnioskodawcy przychód - - - - czy Zaliczka zapłacona przez Klienta na rzecz Wnioskodawcy w modelu leasingu będzie stanowiła dla Wnioskodawcy przychód podatkowy już w momencie zapłaty tej Zaliczki, - w jakim momencie Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu Zaliczkę Podwykonawcy wpłacaną przez Wnioskodawcę w modelu klasycznej sprzedaży, - w jakim momencie Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu Zaliczkę Podwykonawcy wpłacaną przez Wnioskodawcę w modelu leasingu, - w jaki sposób Wnioskodawca powinien przeliczać osiągnięte przychody lub poniesione koszty uzyskania przychodu z waluty obcej na złote.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe w zakresie dotyczącym przeliczania kosztów uzyskania przychodu, a w pozostałym zakresie jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 czerwca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia:

-czy Zaliczka zapłacona przez Klienta na rzecz Wnioskodawcy w modelu klasycznej sprzedaży będzie stanowiła dla Wnioskodawcy przychód podatkowy już w momencie zapłaty tej Zaliczki,

-czy Zaliczka zapłacona przez Klienta na rzecz Wnioskodawcy w modelu leasingu będzie stanowiła dla Wnioskodawcy przychód podatkowy już w momencie zapłaty tej Zaliczki,

-w jakim momencie Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu Zaliczkę Podwykonawcy wpłacaną przez Wnioskodawcę w modelu klasycznej sprzedaży,

-w jakim momencie Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu Zaliczkę Podwykonawcy wpłacaną przez Wnioskodawcę w modelu leasingu,

-w jaki sposób Wnioskodawca powinien przeliczać osiągnięte przychody lub poniesione koszty uzyskania przychodu z waluty obcej na złote.

Uzupełnili go Państwo w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 5 września 2022 r. (wpływ 7 września 2022r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca („M. M.”) jest spółką komandytową, której jedynym komplementariuszem jest spółka X sp. z o.o., nr KRS (….), nr NIP (…), REGON (…). M.M. stanowi część grupy kapitałowej H. D. („H. D.”). H. D. jest międzynarodową grupą, której głównym przedmiotem działalności gospodarczej jest produkcja zasłon, żaluzji, rolet ... („Maszyny”).

Wnioskodawca współpracuje z szeregiem podwykonawców w ramach produkcji Maszyn. Wnioskodawca sprzedaje maszyny w trzech modelach finansowania sprzedaży:

1) Modelu klasycznej sprzedaży oraz

2) Modelu leasingu.

Każdy z modeli finansowania sprzedaży charakteryzuje się innym sposobem fakturowania, w szczególności w aspekcie fakturowania klientów nabywających Maszyny od Wnioskodawcy („Klientów”).  W aspekcie faktur otrzymywanych od podwykonawców („Podwykonawców”) oba systemy finansowania sprzedaży są zbliżone.

Wnioskodawca wyjaśnia, że jego Klientami są zarówno podmioty z grupy H. D., jak i podmioty trzecie.

Model klasycznej sprzedaży

W modelu klasycznej sprzedaży nie ma zewnętrznego finansowania zakupionych Maszyn przez Klienta, tj. Klient jest podmiotem, który ostatecznie płaci cenę za zakupione Maszyny na rzecz Wnioskodawcy. Wnioskodawca zawiera umowę sprzedaży Maszyny z Klientem na podstawie oferty, zgodnie z którą Klient jest zobowiązany do wpłaty zaliczki na rzecz Wnioskodawcy. Oferta nie zawiera żadnych postanowień związanych z zaliczkami poza określeniem ich wysokości. Jest to więc zaliczka wpłacana zgodnie z art. 743 Ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm. „Kc.”), która w rozumieniu właściwych przepisów Kc, co do zasady, mogłaby być zwrotna, jednak z uwagi na specyfikę procesu produkcji Maszyny, w praktyce obrotu zaliczka traktowana jest przez Wnioskodawcę jako częściowe uregulowanie należności, a tym samym jako świadczenie niepodlegające zwrotowi z uwagi na indywidualizację procesu zamówienia pod konkretnego Klienta, tj. świadczenie definitywne i bezzwrotne („Zaliczka”). Zaliczka ta dokumentowana jest fakturą zaliczkową, która nie jest fakturą proforma („Faktura Zaliczkowa”). Następnie, Wnioskodawca składa zamówienie na wykonanie Maszyny lub jej elementów do Podwykonawców. Podwykonawcy, na podstawie ww. zamówienia zobowiązują Wnioskodawcę do wpłaty zaliczki, zgodnie z art. 743 Kc. Zaliczka ta, co do zasady, mogłaby być zwrotna, jednak z uwagi na specyfikę procesu zamówienia wykonania Maszyny lub jej elementów, w praktyce obrotu zaliczka traktowana jest przez Podwykonawcę jako częściowe uregulowanie należności, a tym samym jako świadczenie niepodlegające zwrotowi z uwagi na indywidualizację procesu zamówienia, tj. świadczenie definitywne i bezzwrotne („Zaliczka Podwykonawcy”). Zaliczka Podwykonawcy wpłacana przez Wnioskodawcę jest również dokumentowana fakturą zaliczkową, która nie jest fakturą proforma („Faktura Zaliczkowa Podwykonawcy”). Gdy Maszyna lub jej elementy są gotowe do dostarczenia na rzecz Wnioskodawcy przez Podwykonawcę, Podwykonawca wystawia fakturę końcową na rzecz Wnioskodawcy („Faktura Końcowa Podwykonawcy”), a Wnioskodawca płaci pozostałą część ceny na podstawie otrzymanej Faktury Końcowej Podwykonawcy. Wnioskodawca następnie dostarcza gotową Maszynę do Klienta, co dokumentuje fakturą końcową („Faktura Końcowa”). Zgodnie z regułami przyjętymi w grupie H. D., część ceny pozostałej do zapłaty przez Klientów płatna jest przed rozpoczęciem dostawy, a druga część tej ceny płatna jest po upływie okresu rozruchu. Odroczenie w czasie zapłaty części ceny stanowi bowiem zabezpieczenie Klienta na wypadek wadliwego działania Maszyn w okresie ich rozruchu.

Model leasingu

Model leasingu zakłada finansowanie zakupu Maszyny przez trzecią stronę - firmę leasingową („Leasingodawca”). Zgodnie z modelem leasingu, Wnioskodawca zawiera trójstronną umowę leasingu finansowego („Umowa Leasingu”), zgodnie z którą Leasingodawca nabywa przedmiot leasingu (tj. produkowane przez Wnioskodawcę Maszyny) na własność, po czym oddaje te Maszyny w używanie Klientowi. Zaliczka jest jednak płacona przez Klienta w momencie składania zamówienia oraz podobnie jak w przypadku modelu klasycznej sprzedaży dokumentowana Fakturą Zaliczkową. Następnie, gdy sprzedawana Maszyna jest gotowa do odbioru, jest ona opłacana w całości przez Leasingodawcę na podstawie faktury na całość ceny wystawionej przez Wnioskodawcę na rzecz Leasingodawcy („Faktura Wnioskodawcy”). Umowy Leasingu zakładają dwa sposoby rozliczenia Zaliczki. Zgodnie z pierwszą z nich, Zaliczka zapłacona przez Klienta jest zaliczana na poczet ceny sprzedaży płatnej przez Leasingodawcę. W związku z tym Leasingodawca płaci cenę sprzedaży towaru pomniejszoną o wartość Zaliczki, a Faktura Zaliczkowa jest korygowana do wartości 0 zł. Natomiast zgodnie z drugim sposobem rozliczenia Zaliczki jest ona płacona przez Klienta, lecz nie jest zaliczana na poczet ceny sprzedaży płatnej przez Leasingodawcę. Zamiast tego, Zaliczka zaliczana jest na poczet wkładu własnego Klienta, który co do zasady jest niższy niż kwota Zaliczki. Leasingodawca płaci Wnioskodawcy cenę sprzedaży pomniejszoną o kwotę wkładu własnego Klienta, która potrącana jest z Zaliczki. Różnica pomiędzy kwotą Zaliczki, a kwotą wkładu własnego jest więc zwracana Klientowi, a Faktura Zaliczkowa korygowana jest do wartości 0 zł. W praktyce obrotu, przy obydwu sposobach rozliczenia Zaliczki jest ona traktowana przez Wnioskodawcę w modelu leasingu jako częściowe uregulowanie należności, a tym samym jako świadczenie niepodlegające zwrotowi z uwagi na indywidualizację procesu zamówienia pod konkretnego Klienta, tj. świadczenie definitywne i bezzwrotne. Z perspektywy rozliczeń z Podwykonawcą model leasingu nie różni się od modelu klasycznej sprzedaży - po złożeniu zamówienia przez Klienta, Wnioskodawca składa zamówienie na produkcję Maszyny lub jej części do Podwykonawcy i płaci mu zaliczkę udokumentowaną Fakturą Zaliczkową Podwykonawcy. Zaliczka ta, co do zasady, może być zwrotna, jednak z uwagi na specyfikę procesu zamówienia wykonania Maszyny lub jej elementów, w praktyce obrotu zaliczka traktowana jest przez Podwykonawcę jako częściowe uregulowanie należności, a tym samym jako świadczenie niepodlegające zwrotowi z uwagi na indywidualizację procesu zamówienia, tj. świadczenie definitywne i bezzwrotne. Gdy Maszyna jest gotowa do odbioru, Podwykonawca transportuje ją do Wnioskodawcy, który płaci pozostałą część ceny. Ta dostawa dokumentowana jest Fakturą Końcową Podwykonawcy.

Pytania

1.Czy Zaliczka zapłacona przez Klienta na rzecz Wnioskodawcy w modelu klasycznej sprzedaży będzie stanowiła dla Wnioskodawcy przychód podatkowy już w momencie zapłaty tej Zaliczki?

2.Czy Zaliczka zapłacona przez Klienta na rzecz Wnioskodawcy w modelu leasingu będzie stanowiła dla Wnioskodawcy przychód podatkowy już w momencie zapłaty tej Zaliczki?

3.W jakim momencie Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu Zaliczkę Podwykonawcy wpłacaną przez Wnioskodawcę w modelu klasycznej sprzedaży?

4.W jakim momencie Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu Zaliczkę Podwykonawcy wpłacaną przez Wnioskodawcę w modelu leasingu?

5.W jaki sposób Wnioskodawca powinien przeliczać osiągnięte przychody lub poniesione koszty uzyskania przychodu z waluty obcej na złote?

(pytania oznaczone we wniosku Nr 1-5)

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, Zaliczka zapłacona przez Klienta na rzecz Wnioskodawcy w modelu klasycznej sprzedaży będzie stanowiła dla Wnioskodawcy przychód podatkowy już w momencie zapłaty tej Zaliczki.

Uzasadnienie

Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 3 Ustawy o CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

W myśl natomiast art. 12 ust. 4 pkt 1 Ustawy o CIT, do przychodów nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, a także otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), w tym również uregulowanych w naturze, z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

Literalna wykładnia powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że przychód na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych należy, co do zasady, rozpoznać w momencie, gdy otrzymana zapłata jest definitywna i bezzwrotna. Co do zasady więc, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika, a więc takie którymi może on rozporządzać jak właściciel.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w modelu klasycznej sprzedaży Wnioskodawca zawiera umowę sprzedaży Maszyny z Klientem na podstawie oferty, zgodnie z którą Klient jest zobowiązany do wpłaty Zaliczki na rzecz Wnioskodawcy. Oferta nie zawiera żadnych postanowień związanych z zaliczkami poza określeniem ich wysokości. W braku odpowiednich postanowień w ofercie, przyjmuje się, że Zaliczka, co do zasady, mogłaby być zwrotna, jednak z uwagi na specyfikę procesu produkcji Maszyny, w praktyce obrotu Zaliczka traktowana jest przez Wnioskodawcę jako częściowe uregulowanie należności, a tym samym jako świadczenie niepodlegające zwrotowi z uwagi na indywidualizację procesu zamówienia pod konkretnego Klienta, tj. świadczenie definitywne i bezzwrotne.

W ocenie Wnioskodawcy, Zaliczki stanowią w istocie częściowe uregulowanie należności za dostawę Maszyny, stanowiąc tym samym przychód z działalności gospodarczej już w momencie ich otrzymania. Otrzymane przez Wnioskodawcę środki finansowe tytułem Zaliczki, jako nie posiadające, już z samego założenia charakteru zwrotnego, nie spełniają bowiem warunku uznania ich za pobrane wpłaty lub zarachowane należności, o których mowa w art. 12 ust. 4 pkt 1 Ustawy o CIT, nawet jeśli ich wpłata związana jest z wykonaniem Maszyny w późniejszych okresach rozliczeniowych. Mając na uwadze powyższe, w modelu klasycznej sprzedaży Wnioskodawca uznaje, że Zaliczka od Klienta ma charakter definitywny i bezzwrotny, a w efekcie Wnioskodawca powinien rozpoznać przychód podatkowy już w momencie otrzymania Zaliczki. Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie między innymi w interpretacjach indywidualnych organów podatkowych (na przykład interpretacja indywidualna z dnia 12 stycznia 2018 roku, znak sprawy 0111-KDIB1-1.4011.215.2017.2.BK).

Ad 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, Zaliczka zapłacona przez Klienta na rzecz Wnioskodawcy w modelu leasingu będzie stanowiła dla Wnioskodawcy przychód podatkowy już w momencie zapłaty tej Zaliczki.

Uzasadnienie

Wnioskodawca wskazuje, że w modelu leasingu - podobnie jak w przypadku modelu klasycznej sprzedaży - Zaliczka płacona jest przez Klienta w momencie składania zamówienia oraz dokumentowana Fakturą Zaliczkową.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w modelu leasingu, Zaliczka może być zaliczona na poczet ceny sprzedaży płatnej przez Leasingodawcę lub alternatywnie na poczet wkładu własnego Klienta, który co do zasady jest niższy niż kwota Zaliczki. Bez względu na przyjęty model rozliczeń Zaliczek w modelu leasingu, zdaniem Wnioskodawcy, Zaliczki stanowią w istocie częściowe uregulowanie należności za dostawę Maszyny, a tym samym jako świadczenie niepodlegające zwrotowi z uwagi na indywidualizację procesu zamówienia pod konkretnego Klienta stanowią przychód z działalności gospodarczej już w momencie ich otrzymania.

W ocenie Wnioskodawcy, późniejsze rozliczenie polegające na skorygowaniu Faktury Zaliczkowej do wartości 0 zł nie powinno wpływać na ocenę, iż w momencie otrzymania Zaliczki, Wnioskodawca jest obowiązany do rozpoznania przychodu, bowiem Zaliczka nie podlega zwrotowi tylko jest zaliczana na poczet ceny sprzedaży lub wkładu własnego Klienta. Otrzymane przez Wnioskodawcę środki finansowe tytułem Zaliczki, jako nie posiadające, już z samego założenia charakteru zwrotnego, nie spełniają bowiem warunku uznania ich za pobrane wpłaty lub zarachowane należności, o których mowa w art. 12 ust. 4 pkt 1 Ustawy o CIT, nawet jeśli ich wpłata związana jest z wykonaniem Maszyny w późniejszych okresach rozliczeniowych.

Oznacza to, że pozostałe argumenty wskazane w uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawcy do pytania numer 1 (dotyczącego momentu rozpoznania Zaliczki jako przychodu podatkowego w modelu klasycznej sprzedaży) powinny znaleźć zastosowanie również w modelu leasingu. Mając na uwadze powyższe, w modelu leasingu Wnioskodawca uznaje, że Zaliczka od Klienta ma charakter definitywny i bezzwrotny, a w efekcie Wnioskodawca powinien rozpoznać przychód podatkowy już w momencie otrzymania Zaliczki.

Ad 3)

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatek poniesiony przez Wnioskodawcę na zapłatę Zaliczki Podwykonawcy w modelu klasycznej sprzedaży powinien zostać rozpoznany jako koszt uzyskania przychodu w momencie, gdy Wnioskodawca rozpoznał przychód podatkowy odpowiadający poniesionym wydatkom, tj. w momencie otrzymania Zaliczki od Klienta. Uzasadnienie

Wnioskodawca wskazuje, że określenie momentu w jakim Zaliczka Podwykonawcy będzie mogła zostać rozpoznana jako koszt uzyskania przychodu wymaga rozstrzygnięcia dwóch kwestii, tj. (i) czy wydatek ten spełnia ogólne przesłanki pozwalające rozpoznać go jako koszt uzyskania przychodu, oraz (ii) jeżeli wydatek może zostać rozpoznany jako koszt uzyskania przychodu, to czy stanowi on koszt bezpośrednio lub pośrednio związany z uzyskanym przychodem.

Przesłanki rozpoznania wydatku jako koszt uzyskania przychodu

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT.

Jak wynika z ugruntowanej praktyki organów podatkowych, jak i orzecznictwa sądów administracyjnych, aby dany wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być łącznie spełnione następujące przesłanki:

1.wydatek został poniesiony przez podatnika - w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

2.jest definitywny - wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

3.pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

4.poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

5.został właściwie udokumentowany,

6.nie może znajdować się w grupie wydatków, które zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W ocenie Wnioskodawcy, w odniesieniu do wydatku poniesionego przez Wnioskodawcę na zapłatę Zaliczki Podwykonawcy w modelu klasycznej sprzedaży, wszystkie powyższe przesłanki zostały spełnione.

W szczególności, w ocenie Wnioskodawcy:

1.Wydatki na Zaliczki Podwykonawcy są poniesione przez Wnioskodawcę i ekonomicznie obciążały jego majątek (co potwierdzają wyciągi bankowe).

2.Wydatki na Zaliczki Podwykonawcy są definitywne, ponieważ z uwagi na specyfikę procesu zamówienia wykonania Maszyny lub jej elementów, w praktyce obrotu Zaliczka Podwykonawcy traktowana jest przez Podwykonawcę jako świadczenie niepodlegające zwrotowi z uwagi na indywidualizację procesu zamówienia, tj. świadczenie definitywne i bezzwrotne; Wnioskodawca wskazuje, że, co do zasady, zapłaconej zaliczki nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów. Zaliczka jest, co do zasady, kwotą wpłaconą na poczet przyszłego zobowiązania. W razie należytego wykonania umowy podlega ona zaliczeniu na poczet świadczenia należnego kontrahentowi. Kwotę zapłaconą tytułem zaliczki podatnik, co do zasady, będzie mógł zaliczyć do kosztów podatkowych dopiero po wykonaniu należnego świadczenia. Zgodnie z ogólną zasadą, zaliczka stanowi więc koszt podatkowy jako składnik należnego świadczenia już po jego wykonaniu. Jednakże, w przypadku wydatku poniesionego na Zaliczki Podwykonawcy należy uwzględnić specyfikę stanu faktycznego Wnioskodawcy. Jak Wnioskodawca wskazuje w opisie stanu faktycznego, Zaliczki Podwykonawcy wpłacane są przez Wnioskodawcę w związku z wykonaniem Maszyny na indywidualne zamówienie Klienta. Oznacza to, że Wnioskodawca składa do Podwykonawców zamówienie na wykonanie Maszyny o konkretnie ustalonej specyfikacji lub też jej poszczególnych elementów. W ocenie Wnioskodawcy, z uwagi na indywidualizację procesu zamówienia, Zaliczki Podwykonawcy stanowią w istocie częściowe uregulowanie należności za wykonanie Maszyny lub też jej poszczególnych elementów.

Zdaniem Wnioskodawcy, oznacza to, że wydatek poniesiony na Zaliczkę Podwykonawcy ma charakter definitywny, ponieważ, w praktyce obrotu, nie zostanie ona w jakikolwiek sposób zwrócona Wnioskodawcy.

3.Wydatki na Zaliczki Podwykonawcy pozostają w związku z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Wnioskodawcę; Wnioskodawca wskazuje, że przedmiotem jego działalności gospodarczej jest między innymi produkcja Maszyn zamawianych przez Klientów. W celu prowadzenia działalności gospodarczej, Wnioskodawca składa zamówienie na wykonanie Maszyny lub jej elementów u Podwykonawców. Oznacza to, że wszelkie wydatki poniesione w związku z wyprodukowaniem Maszyny związane są z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Wnioskodawcę. W świetle powyższego, nie ulega wątpliwości, iż wydatki na Zaliczki Podwykonawcy (w kwocie netto, bez VAT) powinny być uznane za poniesione w celu osiągnięcia przychodu z tytułu sprzedaży Klientowi Maszyny w związku z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy.

4.Wydatki na Zaliczki Podwykonawcy poniesione są w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub mogą mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów; Jak Wnioskodawca wskazał powyżej, wydatki na Zaliczki Podwykonawcy ponoszone są w celu osiągnięcia przychodu z tytułu sprzedaży Klientowi Maszyny w związku z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Oznacza to, że Wydatki na Zaliczki Podwykonawcy powinny w ocenie Wnioskodawcy spełniać analizowaną przesłankę (szersza argumentacja została przedstawiona przez Wnioskodawcę w części dotyczącej uznania wydatku jako koszt bezpośrednio lub pośrednio związany z uzyskanym przychodem).

5.Wydatki na Zaliczki Podwykonawcy są właściwie udokumentowane, ponieważ wystawiana jest Faktura Zaliczkowa Podwykonawcy, która nie jest fakturą proforma;

6.Wydatki na Zaliczki Podwykonawcy nie znajdują się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Wnioskodawca wskazuje, że wśród kosztów wymienionych w tzw. negatywnym katalogu kosztów, ujętym w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT, ustawodawca zawarł m.in. art. 16 pkt 56 ustawy o CIT, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat (kosztów) powstałych w wyniku utraty dokonanych przedpłat (zaliczek, zadatków) w związku z niewykonaniem umowy.

Wnioskodawca podkreśla, że w przedstawionym stanie faktyczny wskazane wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów nie znajdzie, w jego ocenie, zastosowania, gdyż przepis ten odnosi się wprost do sytuacji, w której umowa, na podstawie której zaliczki są wypłacane, nie zostaje wykonana. W analizowanym stanie faktycznym, umowy na podstawie których Wnioskodawca dokonywał wpłat Zaliczek Podwykonawcy obowiązują i są wykonywane. Oznacza to, że, sytuacja Wnioskodawcy nie wiąże się z niewykonaniem umowy czy innego kontraktu.

Z tego względu, w ocenie Wnioskodawcy, art. 16 ust. 1 pkt 56 Ustawy o CIT nie znajdzie zastosowania.

W konsekwencji, wydatki na Zaliczki Podwykonawcy spełniają wszystkie przesłanki zaliczenia w koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT. W efekcie, wydatki na Zaliczki Podwykonawcy będą mogły stanowić koszt podatkowy Wnioskodawcy (w kwocie netto, bez VAT).

Powyższe oznacza, że kwestią, która pozostała do ustalenia jest to, czy wydatki na Zaliczki Podwykonawcy stanowią koszt bezpośrednio lub pośrednio związany z uzyskanym przychodem. Uznanie wydatku jako koszt bezpośrednio lub pośrednio związany z uzyskanym przychodem Wnioskodawca wskazuje, że określając moment, na który należy zaliczyć wydatek do kosztów uzyskania przychodów podatkowych należy ocenić, czy jest to wydatek (koszt) bezpośrednio związany z przychodem, czy też koszt pośrednio związany z przychodem.

Ustawa o CIT, w oparciu o kryterium stopnia powiązania kosztu podatkowego z przychodami, zakłada rozróżnienie kosztów na koszty:

1.bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód), ujmowane w dacie osiągnięcia odpowiadających im przychodów, z zastrzeżeniem art. 15 ust. 4b i 4c ustawy o CIT (art. 15 ust. 4 Ustawy o CIT),

2.inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie), ujmowane w dacie ich poniesienia(zgodnie z art. 15 ust. 4d Ustawy o CIT).

Pomimo braku legalnych definicji i formalnych zasad podziału kosztów bezpośrednich oraz innych niż bezpośrednie w Ustawie o CIT, zarówno doktryna, jak i orzecznictwo sądów administracyjnych oraz organów podatkowych wypracowało reguły ogólne, pozwalające na przyporządkowanie ponoszonych wydatków do dwóch kategorii kosztów. Zgodnie ze stanowiskiem doktryny, do kosztów bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów zaliczać należy koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, a do kosztów innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodem wszystkie wydatki, które są ponoszone w celu zachowania albo zabezpieczenia źródeł przychodów (m.in. S. Babiarz, L. Błystak, B. Dauter, A. Gomułowicz, R. Pęk, K. Winiarski, w: „Podatek dochodowy od osób prawnych 2009”, Wrocław 2009, s. 507).

Z kolei zgodnie ze stanowiskiem organów podatkowych, za koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanym przychodem należy uznać:

1.wydatki, które mogą przyczynić się do powstania konkretnego przychodu osiągniętegow danym momencie;

2.wydatki ściśle (bezpośrednio) związane z danymi przychodami, jakie osiąga podmiot gospodarczy w związku z charakterem prowadzonej działalności;

3.koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów (w odróżnieniu od kosztów poniesionych w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów);

4.wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów.

Powyższe znajduje potwierdzenie między innymi w interpretacjach indywidualnych organów podatkowych (na przykład interpretacja indywidualna z dnia 8 marca 2018 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.18.2018.1.AJ; z dnia 27 czerwca 2016 r., Znak: IBPB-1-2/4510-540/16/BG; z dnia 29 marca 2016 r., Znak: IBPB-1-3/4510-255/16/AB czy też w orzecznictwie sądów administracyjnych (na przykład wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 marca 2014 r., sygn. akt II FSK 739/12).

Wnioskodawca wskazuje, że wydatki bezpośrednio powiązane z przychodem przekładają się wprost na wystąpienie przychodu.

W ocenie Wnioskodawcy, taki charakter mają wydatki na Zaliczki Podwykonawcy. Gdyby Wnioskodawca nie poniósł wydatków na Zaliczki Podwykonawcy, to nie uzyskałby przychodu z tytułu sprzedaży Maszyny. Wnioskodawca wyjaśnia, że już na moment zawierania umowy z Klientem, Wnioskodawca określa szacowaną wysokość wydatków, które będą poniesione na rzeczy Podwykonawców, w taki sposób, aby działalność gospodarcza Wnioskodawcy była rentowna z perspektywy ekonomicznej. Oznacza to, że istnieje możliwość powiązania konkretnego wydatku (w tym przypadku Zaliczki Podwykonawcy) z konkretnym przychodem (w tym przypadku Zaliczki uzyskanej od Klienta). W tym zakresie więc wydatki związane z zapłatą Zaliczki Podwykonawcy - w związku z umową z Podwykonawcą należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w momencie rozpoznania przychodu z tytułu wynagrodzenia należnego od Klienta na rzecz Wnioskodawcy w związku z zapłatą Zaliczki. Jak podkreśla Wnioskodawca, wydatki na Zaliczki Podwykonawcy są bowiem typowymi kosztami bezpośrednimi związanymi z prowadzoną działalnością gospodarczą, której efekty podlegają opodatkowaniu CIT. Tym samym, wydatki na Zaliczki Podwykonawcy poniesione w związku ze złożeniem zamówienia na produkcję Maszyny lub jej części do Podwykonawcy są w całości kosztami bezpośrednio związanymi z przychodem z tytułu Zaliczek wpłaconych przez Klientów. Oznacza to, że wydatki na Zaliczki Podwykonawcy powinny jako koszt uzyskania przychodów pomniejszyć dochód podatkowy z tytułu rozpoznania Zaliczki jako przychód. Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, co do zasady, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody (art. 15 ust. 4 ustawy o CIT). W przypadku zaś kosztów bezpośrednio związanych z przychodem odnoszących się do przychodów danego roku podatkowego, ale poniesionych przez podatnika w okresie od zakończenia tego roku podatkowego do dnia sporządzenia sprawozdania finansowego, nie później jednak niż do upływu  miesiąca od zakończenia roku podatkowego (czyli terminu do złożenia rocznego zeznania w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych) potrącane są w tym roku podatkowym, w którym zostały osiągnięte odpowiadające im przychody, czyli w roku podatkowym, za który składane jest roczne zeznanie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. Natomiast koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, kiedy sporządzono sprawozdanie finansowe lub upłynął termin złożenia rocznej deklaracji podatkowej (w zależności od tego, który z tych terminów upłynie wcześniej), są potrącane w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane roczne zeznanie podatkowe.

Mając na uwadze powyższe, w modelu klasycznej sprzedaży wydatki na Zaliczki Podwykonawcy (w kwocie netto, bez VAT) - jako koszt podatkowy bezpośrednio związany z uzyskanym przychodem z tytułu Zaliczki od Klienta - mogą zostać uwzględnione w rachunku podatkowym Spółki na moment rozpoznania przychodu podatkowego odpowiadającego poniesionym wydatkom, tj. w momencie otrzymania Zaliczki od Klienta.

Ad 4)

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatek poniesiony przez Wnioskodawcę na zapłatę Zaliczki Podwykonawcy w modelu leasingu powinien zostać rozpoznany jako koszt uzyskania przychodu w momencie, gdy Wnioskodawca rozpoznał przychód podatkowy odpowiadający poniesionym wydatkom, tj. w momencie otrzymania Zaliczki od Klienta.

Uzasadnienie Wnioskodawca wskazuje, że z perspektywy rozliczeń z Podwykonawcą model leasingu nie różni się od modelu klasycznej sprzedaży. Oznacza to, że argumenty wskazane w uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawcy do pytania numer 3 (dotyczącego momentu zaliczenia Zaliczki Podwykonawcy do kosztów uzyskania przychodów w modelu klasycznej sprzedaży) powinny znaleźć zastosowanie również w modelu leasingu.

Mając na uwadze powyższe, w modelu leasingu wydatki na Zaliczki Podwykonawcy (w kwocie netto, bez VAT) - jako koszt podatkowy bezpośrednio związany z uzyskanym przychodem z tytułu Zaliczki od Klienta - mogą zostać uwzględnione w rachunku podatkowym Spółki na moment rozpoznania przychodu podatkowego odpowiadającego poniesionym wydatkom, tj. w momencie otrzymania Zaliczki od Klienta.

Ad 5)

Zdaniem Wnioskodawcy, do obliczenia wartości przychodu osiągniętego w walucie obcej należy użyć kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski (NBP) z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień powstania obowiązku podatkowego (tj. z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień otrzymania Zaliczki, a następnie dla pozostałej części ceny - średni kurs NBP z dnia poprzedzającego dzień powstania obowiązku podatkowego w pozostałej części).

W ocenie Wnioskodawcy, koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu (tj. z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień zapłaty Zaliczki Podwykonawcy, a następnie dla pozostałej części ceny - średni kurs NBP z dnia poprzedzającego dzień poniesienia kosztu podatkowego w pozostałej części). Uzasadnienie

Na podstawie art. 12 ust. 2 Ustawy o CIT, przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

Na podstawie art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

W ocenie Wnioskodawcy oznacza to, że w przypadku rozpoznania przychodu z tytułu otrzymanej Zaliczki od Klienta - która ma dla Wnioskodawcy charakter definitywny i bezzwrotny - Wnioskodawca powinien zastosować średni kurs Narodowego Banku Polskiego (NBP) z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień otrzymania Zaliczki, a następnie dla pozostałej części ceny - średni kurs NBP z dnia poprzedzającego dzień powstania obowiązku podatkowego w pozostałej części.

Z kolei z perspektywy kosztów uzyskania przychodów, w ocenie Wnioskodawcy, oznacza to, że w przypadku rozpoznania kosztu podatkowego z tytułu zapłaconej przez Wnioskodawcę Zaliczki Podwykonawcy - która traktowana jest jako częściowe uregulowanie należności, a tym samym jako świadczenie niepodlegające zwrotowi, tj. świadczenie definitywne i bezzwrotne - Wnioskodawca powinien zastosować średni kurs Narodowego Banku Polskiego (NBP) z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień zapłaty Zaliczki Podwykonawcy, a następnie dla pozostałej części ceny - średni kurs NBP z dnia poprzedzającego dzień poniesienia kosztu podatkowego w pozostałej części.

Ocena stanowiska

- W kwestii określonej pytaniem nr 1

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie określonym pytaniem oznaczonym we wniosku nr 1 jest prawidłowe.

Odstępuję zatem od uzasadnienia prawnego oceny tego stanowiska.

- W kwestii określonej pytaniem nr 2

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie określonym pytaniem oznaczonym we wniosku nr 2 jest prawidłowe.

Odstępuję zatem od uzasadnienia prawnego oceny tego stanowiska.

- W kwestii określonej pytaniem nr 3

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie określonym pytaniem oznaczonym we wniosku nr 3 jest prawidłowe.

Odstępuję zatem od uzasadnienia prawnego oceny tego stanowiska.

- W kwestii określonej pytaniem nr 4

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie określonym pytaniem oznaczonym we wniosku nr 4 jest prawidłowe.

Odstępuję zatem od uzasadnienia prawnego oceny tego stanowiska.

- W kwestii określonej pytaniem nr 5

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie określonym pytaniem oznaczonym we wniosku nr 5 jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej w zakresie określonym pytaniem oznaczonym we wniosku nr 5

Zgodnie z art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „updop”),

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 1 updop,

Z kolei zgodnie z art. 15a ust. 7 updop,

Wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie objętym pytaniem oznaczonym we wniosku nr 5 dotyczą kwestii ustalenia, w jaki sposób Wnioskodawca powinien przeliczać osiągnięte przychody lub poniesione koszty uzyskania przychodu z waluty obcej na złote.

Mając zatem na uwadze powyższe przepisy prawa wskazać należy, że Wnioskodawca dla osiągniętych przychodów, o których mowa we wniosku powinien zastosować średni kurs Narodowego Banku Polskiego (NBP) z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu zgodnie z art. 12 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W tym zakresie należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że do obliczenia wartości przychodu osiągniętego w walucie obcej należy użyć kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski (NBP) z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień powstania obowiązku podatkowego (tj. z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień otrzymania Zaliczki, a następnie dla pozostałej części ceny - średni kurs NBP z dnia poprzedzającego dzień powstania obowiązku podatkowego w pozostałej części).

Natomiast nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy w zakresie przeliczania kosztów uzyskania przychodu. Zgodnie bowiem z art. 15 updop, koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. Przy definiowaniu „kosztu poniesionego” pomocny jest powołany wyżej art. 15a ust. 7 updop, który dotyczy co prawda różnic kursowych, lecz ma swoje przełożenie na grunt sprawy będącej przedmiotem niniejszego wniosku.

Przy różnicach kursowych za koszt poniesiony uważa się zatem koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) lub innego dowodu w przypadku braku faktury.

Skoro dniem poniesienia kosztu będzie dzień wystawienia faktury, to w myśl art. 15 ust. 1 updop, do przeliczenia kosztu wyrażonego w walucie obcej na złote należy zastosować kurs średni ogłaszany przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu, tj. poprzedzającego dzień wystawienia faktury lub innego dowodu księgowego.

Zatem, do przeliczenia wartości kosztu poniesionego w walucie obcej, udokumentowanego fakturą (rachunkiem) lub innym dowodem księgowym w przypadku braku faktury (rachunku), należy przyjąć datę poprzedzającą datę faktury (rachunku) lub innego dowodu księgowego.

Tym samym mając na uwadze wyżej przedstawione uwarunkowania prawne i sytuację opisaną we wniosku należy stwierdzić, że do przeliczania na złote poniesionych kosztów uzyskania przychodu Wnioskodawca powinien zastosować – jak wskazano powyżej - kurs średni ogłaszany przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu, tj. poprzedzającego dzień wystawienia faktury.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy do pytania oznaczonego we wniosku nr 5 w zakresie przeliczania przychodów jest prawidłowe, a w zakresie przeliczania kosztów uzyskania przychodów jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych oraz wyroku sądu administracyjnego należy stwierdzić, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów, które o ich wydanie wystąpiły, zatem nie wiążą tut. Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanego przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji indywidualnej w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1, 2 , 3 i 4 jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej zgodnie z którym: