Ustalenie, czy Wypłata dywidendy rzeczowej przez spółkę wypłacającą będzie skutkowała obowiązkiem poboru przez Spółkę (jako płatnika) zaliczki na podatek od dochodu w rozumieniu art. 26aa ustawy o CIT.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 czerwca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 9 czerwca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wypłata dywidendy rzeczowej przez spółkę wypłacającą będzie skutkowała obowiązkiem poboru przez Spółkę (jako płatnika) zaliczki na podatek od dochodu w rozumieniu art. 26aa ustawy o CIT.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca, będący spółką z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka, Wnioskodawca) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (nieograniczony obowiązek podatkowy) w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o CIT.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu nieruchomości logistycznych i/lub biurowych na rzecz spółek należących do Grupy (dalej: Spółki z Grupy).

Spółki z Grupy, znajdujące się w 15 krajach Europy (w tym min. w Polsce i w Królestwie Niderlandów) oferują kompleksowe usługi logistyczne w zakresie transportu krajowego i międzynarodowego, logistyki kontraktowej, transportu lotniczego i morskiego, transportu całopojazdowego, transportu intermodalnego oraz logistyki produktów świeżych.

Jedynym udziałowcem (tj. 100% udziałów) Spółki jest spółka X B.V. (uprzednia nazwa Y B.V.) z siedzibą w Królestwie Niderlandów (dalej: X).

X z uwagi na zmianę profilu prowadzonej przez siebie działalności zamierza w 2022 r. dokonać wypłaty dywidendy rzeczowej na rzecz swojej „spółki matki” tj. Z B.V. z siedzibą w Królestwie Niderlandów (dalej: Z).

Przedmiotem tej dywidendy rzeczowej będzie 100% udziałów, jakie X posiada w Spółce (dalej: Wypłata dywidendy rzeczowej przez X).

Rok podatkowy Wnioskodawcy pokrywa się z rokiem kalendarzowym. Spółka jest właścicielem nieruchomości położonych na terytorium Polski i na potrzeby Wypłaty dywidendy rzeczowej przez X spełnia definicję spółki nieruchomościowej, o której mowa w art. 4a pkt 35 ustawy o CIT.

Sporządzona według prawa niderlandzkiego umowa spółki X zezwala na wypłatę przez X dywidendy rzeczowej na rzecz jedynego udziałowca tj. Z.

Na potrzeby Wypłaty dywidendy rzeczowej przez X, Wnioskodawca otrzyma od X certyfikat rezydencji podatkowej wydany przez właściwy organ podatkowy Królestwa Niderlandów, potwierdzający że X jest rezydentem podatkowym w Królestwie Niderlandów w rozumieniu Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 13 lutego 2002 r. (dalej: „polsko-niderlandzka UPO”).

Zarówno X, jak i Z są niderlandzkimi rezydentami podatkowymi, nie prowadzą działalności gospodarczej na terytorium Polski, w szczególności nie posiadają zarządu i siedziby na terytorium Polski w myśl art. 3 ust. 2 ustawy CIT, ani zakładu w rozumieniu polsko- niderlandzkiej UPO i nie są zarejestrowani do celów podatkowych w Polsce.

W związku z powyżej przedstawionym zdarzeniem przyszłym oraz zaistnieniem w 2022 r. Wypłaty dywidendy rzeczowej przez X, Spółka (jako spółka nieruchomościowa) zmierza do ustalenia, czy ciążą na niej jako płatniku obowiązki poboru zaliczki na podatek zgodnie z art. 26aa ustawy o CIT.

Pytanie

Czy Wypłata dywidendy rzeczowej przez X będzie skutkowała obowiązkiem poboru przez Spółkę (jako płatnika) zaliczki na podatek od dochodu w rozumieniu art. 26aa ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wypłata dywidendy rzeczowej przez X nie będzie skutkowała obowiązkiem poboru przez Spółkę (jako płatnika) zaliczki na podatek od dochodu w rozumieniu art. 26aa ustawy o CIT.

Przepisy prawa mające zastosowanie w analizowanej sprawie:

   - art. 7 Ordynacji podatkowej - podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu;

   - art. 8 Ordynacji podatkowej - płatnikiem zaś jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu;

   - art. 3 ust. 1 ustawy o CIT - podatnicy posiadający siedzibę lub zarząd na terytorium Polski podlegają nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania. Podatnicy nieposiadający na terytorium Polski siedziby lub zarządu, podlegają tzw. ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów osiąganych na terytorium Polski (art. 3 ust. 2 ustawy o CIT);

   - art. 3 ust. 2b lit. 6a (winno być: art. 3 ust. 3 pkt 4a) ustawy o CIT - za dochody osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników posiadających ograniczony obowiązek podatkowy uważa się również dochody z tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;

   - art. 4a pkt 35 ustawy o CIT - (definicja spółki nieruchomościowej) w przypadku podmiotów innych niż podmioty rozpoczynające działalność, spółką nieruchomościową jest podmiot inny niż osoba fizyczna, obowiązany do sporządzania bilansu na podstawie przepisów o rachunkowości, w którym na ostatni dzień roku poprzedzającego rok podatkowy, (...) co najmniej 50 % wartości bilansowej aktywów, bezpośrednio lub pośrednio, stanowiła wartość bilansowa nieruchomości położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw do takich nieruchomości i wartość bilansowa tych nieruchomości przekraczała 10 000 000 zł albo równowartość tej kwoty określoną według kursu średniego walut obcych, ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego odpowiednio rok podatkowy (...) oraz w roku poprzedzającym odpowiednio rok podatkowy (...) przychody podatkowe (...) z tytułu najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy, leasingu i innych umów o podobnym charakterze lub z przeniesienia własności, których przedmiotem są nieruchomości lub prawa do nieruchomości, o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 4, oraz z tytułu udziałów w innych spółkach nieruchomościowych, stanowiły co najmniej 60% ogółu (...) przychodów podatkowych (...);

   - art. 26aa ust. 1 ustawy o CIT - spółka nieruchomościową, której udziały (akcje), ogół praw i obowiązków, tytuły uczestnictwa lub prawa o podobnym charakterze są zbywane, jest obowiązana wpłacić na rachunek właściwego urzędu skarbowego, jako płatnik, zaliczkę na podatek od dochodu z tego tytułu w wysokości 19%, w terminie do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał dochód, jeżeli:

   - stroną dokonującą zbycia jest podmiot niemający siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub osoba fizyczna niemająca miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz

   - przedmiotem transakcji zbycia są udziały (akcje) dające co najmniej 5% praw głosu w spółce albo ogół praw i obowiązków dający co najmniej 5% prawa do udziału w zysku spółki niebędącej osobą prawną, albo co najmniej 5% ogólnej liczby tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze, w spółce nieruchomościowej;

    - art. 91 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. z 1997 r. nr 78 poz. 483) - obowiązki podatkowe wynikające z ustawy o CIT mogą być modyfikowane poprzez umowy międzynarodowe ratyfikowane za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie;

   - art. 13 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Warszawie dnia 13 lutego 2002 r. (Dz. U. z 2003 r. nr 16, poz. 2120; dalej: „polsko-niderlandzkie UPO”) - zyski, osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, z przeniesienia tytułu własności majątku nieruchomego w rozumieniu artykułu 6 i położonego w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie;

   - art. 13 ust. 2 polsko-niderlandzkiej UPO - zyski z przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego stanowiącego część majątku zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa posiada w drugim Umawiającym się Państwie, albo z przeniesienia własności mienia ruchomego należącego do stałej placówki, którą osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie posiada w drugim Umawiającym się Państwie w celu wykonywania wolnego zawodu, łącznie z zyskami uzyskanymi z przeniesienia własności takiego zakładu (odrębnie albo razem z całym przedsiębiorstwem) lub takiej stałej placówki, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie;

   - art. 13 ust. 4 polsko-niderlandzkiej UPO - zyski z przeniesienia własności jakiegokolwiek majątku niewymienionego w ustępach 1, 2 i 3 podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym przenoszący własność ma miejsce zamieszkania lub siedzibę;

   - art. 13 ust. 5 polsko-niderlandzkiej UPO - postanowienia ustępu 4 nie naruszają prawa każdego Umawiającego się Państwa do nałożenia zgodnie z własnym ustawodawstwem podatku od zysków z przeniesienia własności akcji lub praw do udziału w zyskach w spółce, której kapitał jest całkowicie lub częściowo podzielony na akcje (udziały) i która zgodnie z prawem tego Państwa posiada w tym Państwie siedzibę, osiągniętych przez osobę fizyczną mającą miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie, i która miała miejsce zamieszkania w pierwszym Państwie w ciągu ostatnich dziesięciu lat poprzedzających przeniesienie własności akcji (udziałów) lub praw do udziału w zyskach spółki. W przypadku gdy na podstawie prawa wewnętrznego pierwszego Umawiającego się Państwa ustalony zostanie wymiar podatku od osoby z tytułu przeniesienia własności wymienionych wyżej akcji (udziałów) uznany za dokonany w czasie jej emigracji z pierwszego wymienionego Państwa, to powyższe postanowienie ma zastosowanie tylko w takim zakresie, w jakim część wymiaru pozostaje nieuregulowana;

   - art. 9 Protokołu podpisanego w Warszawie dnia 29 października 2020 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów o zmianie polsko-niderlandzkiej UPO - zgodnie z którym w ustępie 3 w artykule 11 polsko-niderlandzkiej UPO po ustępie 3 dodaje się ustęp 3a w brzmieniu: „Zyski uzyskane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Umawiającego się Państwa z tytułu przeniesienia własności udziałów lub akcji lub porównywalnych praw, takich jak prawa w spółce osobowej lub truście, mogą być opodatkowane w drugim Umawiającym się Państwie, jeżeli w jakimkolwiek momencie w okresie 365 dni poprzedzających przeniesienie własności tych udziałów lub akcji lub porównywalnych praw ich wartość pochodziła bezpośrednio lub pośrednio w więcej niż 75% z majątku nieruchomego (nieruchomości), zdefiniowanego w artykule 6, położonego na terytorium tego drugiego Umawiającego się Państwa.”;

   - art. 28 Protokołu podpisanego w Warszawie dnia 29 października 2020 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów o zmianie polsko-niderlandzkiej UPO - zgodnie z którym: „Niniejszy Protokół wejdzie w życie ostatniego dnia trzeciego miesiąca następującego po miesiącu, w którym zostanie otrzymana późniejsza z notyfikacji, w której odpowiednie Rządy notyfikowały sobie wzajemnie w drodze pisemnej, iż konstytucyjne warunki formalne wymagane przez odpowiednie Państwa zostały wypełnione, a jego postanowienia będą miały zastosowanie dla lat podatkowych i okresów rozpoczynających się, oraz zdarzeń powodujących powstanie opodatkowania mających miejsce w pierwszym dniu lub po pierwszym dniu stycznia roku kalendarzowego następującego po roku, w którym niniejszy Protokół wszedł w życie. ”

Na poparcie swojego stanowiska Spółka prezentuje poniższe argumenty.

 1) Wprowadzenie do ustawy o CIT mechanizmu poboru zaliczki na podatek wpłacanej przez spółkę nieruchomościową tj. płatnika (art. 26aa ustawy o CIT)

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o CIT podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (zasada rezydencji) – nieograniczony obowiązek podatkowy.

W myśl art. 3 ust. 2 ww. ustawy, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (zasada źródła) – ograniczony obowiązek podatkowy.

Zgodnie z art. 3 ust. 3 pkt. 4a ustawy o CIT, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej.

Jak stanowi art. 4a pkt 35 ustawy o CIT dla podmiotu kontynuującego działalność definicja spółki nieruchomościowej spełniona jest wówczas, gdy:

   - na ostatni dzień poprzedniego roku co najmniej 50% wartości bilansowej jego aktywów bezpośrednio lub pośrednio, stanowiła wartość bilansowa nieruchomości położonych na terytorium Polski lub praw do takich nieruchomości, oraz

   - wartość bilansowa tych nieruchomości przekraczała 10 mln zł albo stanowiła równowartość tej kwoty, oraz

   - w poprzednim roku jego przychody z tytułu najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy, leasingu i innych umów o podobnym charakterze lub z przeniesienia własności, których przedmiotem są nieruchomości lub prawa do nieruchomości, oraz z tytułu udziałów w innych spółkach nieruchomościowych, stanowiły co najmniej 60% ogółu przychodów.

Wskutek powyższego, w przypadku przeniesienia przez zagraniczny podmiot własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w polskiej spółce nieruchomościowej dla zagranicznego podmiotu powstanie z tego tytułu ograniczony obowiązek podatkowy w Polsce.

Uznanie spółki za spółkę nieruchomościową, o której mowa w powyższym przepisie rodzi po jej stronie od 1 stycznia 2021 r. określone obowiązki płatnika.

Z dniem 1 stycznia 2021 r. wszedł bowiem w życie art. 26aa ustawy o CIT, na mocy którego spółka nieruchomościową, której udziały (akcje), ogół praw i obowiązków, tytuły uczestnictwa lub prawa o podobnym charakterze są zbywane, jest obowiązana wpłacić na rachunek właściwego urzędu skarbowego, jako płatnik, zaliczkę na podatek od dochodu z tego tytułu w wysokości 19%, w terminie do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał dochód, jeżeli:

1)stroną dokonującą zbycia jest podmiot niemający siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub osoba fizyczna niemająca miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz

2)przedmiotem transakcji zbycia są udziały (akcje) dające co najmniej 5% praw głosu w spółce albo ogół praw i obowiązków dający co najmniej 5% prawa do udziału w zysku spółki niebędącej osobą prawną, albo co najmniej 5% ogólnej liczby tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze, w spółce nieruchomościowej.

Zgodnie z ww. przepisem, aby powyższy obowiązek poboru podatku mógł zaistnieć, muszą zostać spełnione następujące warunki:

   - podmiot, którego udziały, ogół praw i obowiązków, tytuły uczestnictwa lub prawa o podobnym charakterze są przedmiotem zbycia spełnia definicję spółki nieruchomościowej (art. 4a pkt 35 ustawy o CIT)

   - dla powstania obowiązku pobrania takiej zaliczki wymagane jest, aby sprzedaż udziałów w spółce nieruchomościowej była opodatkowana na terytorium Polski i aby powstał z tego tytułu obowiązek podatkowy.

W myśl art. 26aa ust. 3 ustawy o CIT w przypadku nieposiadania przez spółkę nieruchomościową informacji o kwocie transakcji zbycia zaliczkę na podatek, o której mowa w ust. 1, ustala się w wysokości 19% wartości rynkowej zbywanych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa albo praw o podobnym charakterze.

Zgodnie z art. 26aa ust. 4 ustawy o CIT, podatnik jest obowiązany przed terminem, o którym mowa w ust. 1 i ust. 2 zdaniu drugim, przekazać płatnikowi kwotę zaliczki na podatek. W terminie wpłaty na rachunek właściwego urzędu skarbowego zaliczki na podatek płatnik jest obowiązany przesłać podatnikowi informację o wpłaconej zaliczce na podatek sporządzoną według ustalonego wzoru.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że mimo, iż w przypadku zbycia udziałów w polskiej spółce nieruchomościowej jest ona jedynie przedmiotem (nie zaś stroną) transakcji zbycia, to w pewnych okolicznościach to właśnie na niej, a nie na zagranicznym podmiocie osiągającym dochód ciążyć będzie obowiązek zapłaty podatku. Stanie się tak wówczas, gdy zbywcą udziałów będzie nierezydent oraz jednocześnie dojdzie do zbycia udziałów (akcji) dających co najmniej 5% praw głosu w spółce albo ogółu praw i obowiązków dających co najmniej 5% prawa do udziału w zysku spółki niebędącej osobą prawną, albo co najmniej 5% ogólnej liczby tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej.

 2) Stosowanie mechanizmu poboru zaliczki na podatek wpłacanej przez spółkę nieruchomościową tj. płatnika (art. 26aa ustawy o CIT) z uwzględnieniem postanowień polsko-niderlandzkiej UPO

Wnioskodawca jest spółką kapitałową z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i polskim rezydentem podatkowym. Jedynym udziałowcem Wnioskodawcy jest X (z siedzibą w Królestwie Niderlandów), który posiada 100% udziałów w Spółce.

Wnioskodawca spełnia definicję spółki nieruchomościowej w rozumieniu art. 4a pkt 35 ustawy o CIT.

Jak wynika z przedstawionych we wniosku okoliczności zdarzenia przyszłego z uwagi na zmianę profilu prowadzonej działalności X zamierza w niedalekiej przyszłości w 2022 r. dokonać Wypłaty dywidendy rzeczowej na rzecz „spółki matki” tj. Z.

Przedmiotem Wypłaty dywidendy rzeczowej przez X będą wszystkie (tj. 100%) udziały w Spółce.

Zgodnie z art. 26aa ustawy o CIT spółki nieruchomościowe są zobowiązane, jako płatnicy, wpłacać zaliczkę na podatek z tytułu m.in. zbycia udziałów, ogół praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w takiej spółce nieruchomościowej przez podmiot nieposiadający siedziby na terenie Polski.

W świetle art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, ponieważ X nie posiada siedziby ani zarządu na terytorium Polski a także nie posiada w Polsce zakładu, to spółka ta mogłaby wskutek dokonanej przez siebie Wypłaty dywidendy rzeczowej przez X podlegać w Polsce wyłącznie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu z tytułu dochodów (przychodów) uzyskanych na terytorium Polski.

Powstanie obowiązku podatkowego w Polsce dla zagranicznych rezydentów podatkowych nie zależy jedynie od treści ustawy o CIT. Przepisy tejże ustawy, w tym w szczególności w zakresie prawa opodatkowania w Polsce dochodów (przychodów) nierezydentów, należy stosować z uwzględnieniem postanowień właściwych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska i które zgodnie z art. 91 ust. 2 Konstytucji RP mają pierwszeństwo przed regulacjami ustawowymi, w tym przed ustawą o CIT.

Przyjmując założenie, że Wypłata dywidendy rzeczowej przez X stanowi zbycie udziałów, ogółu praw i obowiązków lub tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze, oraz, że dla Spółki zaktualizują się obowiązki płatnika w rozumieniu art. 26aa ustawy o CIT (bowiem w wyniku Wypłaty dywidendy rzeczowej przez X powstanie dochód do opodatkowania), należy przeanalizować zasady podatowania takiego zdarzenia przewidziane we właściwej umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania (UPO).

W analizowanym przypadku podmiotem, który będzie dokonywał Wypłaty dywidendy rzeczowej jest X tj. rezydent podatkowy Królestwa Niderlandów. Właściwa dla ustalenia kraju opodatkowania przedmiotowego zdarzenia gospodarczego będzie więc polsko-niderlandzka UPO, przy czym na potrzeby Wypłaty dywidendy rzeczowej przez X, Spółka otrzyma od X certyfikat rezydencji podatkowej wydany przez właściwy organ podatkowy Królestwa Niderlandów, potwierdzający że spółka ta jest rezydentem podatkowym Królestwa Niderlandów.

Umowa w sprawie unikania podwójnego opodatkowania ma charakter norm kolizyjnych, które decydują o zakresie zastosowania prawa podatkowego poszczególnych państw, w przypadku gdy zgodnie z ich wewnętrznymi przepisami dany dochód podlega opodatkowaniu w więcej niż jednym państwie. Jednakże umowa w sprawie podwójnego opodatkowania nie ustanawia samoistnego obowiązku podatkowego - obowiązek podatkowy w danym państwie musi wynikać z jego wewnętrznych regulacji.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 polsko-niderlandzkiej UPO zyski osiągnięte przez osobę, mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym z Państw, z przeniesienia tytułu własności majątku nieruchomego określonego w artykule 6, a położonego w drugim Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

W myśl art. 13 ust. 4 polsko-niderlandzkiej UPO zyski z przeniesienia tytułu własności majątku nie wymienionego w ustępach 1, 2 i 3 mogą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Państwie, w którym przenoszący tytuł własności ma miejsce zamieszkania lub siedzibę.

Z powyższych zapisów polsko-niderlandzkiej UPO wynika, że dochód uzyskany przez X w Polsce z tyt. Wypłaty dywidendy rzeczowej przez X nie będzie stanowił żadnego z zysków wymienionych w ust. 1, 2, 3 art. 13 ww. umowy.

W świetle przytoczonych powyżej regulacji wynika zatem, że do Wypłaty dywidendy rzeczowej przez X znajdzie zastosowanie art. 13 ust. 4, zgodnie z którym, zyski z przeniesienia własności jakiegokolwiek majątku niewymienionego w ustępach 1, 2 i 3 podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym przenoszący własność ma miejsce zamieszkania lub siedzibę.

Wskutek powyższego, z uwagi na fakt, iż w analizowanym zdarzeniu przyszłym przenoszący własność (tj. X) posiada siedzibę w Królestwie Niderlandów, zyski powstałe w wyniku Wypłaty dywidendy rzeczowej przez X będą opodatkowane wyłącznie w Królestwie Niderlandów.

Implementacja do polsko-niderlandzkiej UPO tzw. „klauzuli nieruchomościowej”

Na uwagę zasługuje fakt, iż w dniu 29 października 2020 r. podpisany został Protokół do polsko-niderlandzkiej UPO wprowadzający do tejże umowy tzw. „klauzulę nieruchomościową”.

Zgodnie z dodatkowym ust. 3a do art. 13 polsko-niderlandzkiej UPO zyski uzyskane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium danego państwa z tytułu przeniesienia własności udziałów lub akcji, lub porównywalnych praw, takich jak prawa w spółce osobowej lub w truście, mogą być opodatkowane w drugim Umawiającym się państwie, jeżeli w jakimkolwiek momencie w okresie 365 dni poprzedzających przeniesienie własności tych udziałów, lub akcji, lub porównywalnych praw ich wartość pochodziła bezpośrednio, lub pośrednio w więcej niż 75% z majątku nieruchomego (nieruchomości) zdefiniowanego w artykule 6, położonego na terytorium tego drugiego Umawiającego się państwa (dalej: „Klauzula nieruchomościowa”).

Efektem wejścia w życie klauzuli będzie opodatkowanie w kraju położenia nieruchomości sprzedaży udziałów lub akcji lub innych podobnego rodzaju praw, w spółce, której więcej niż 75% wartości majątku w okresie 365 dni poprzedzających sprzedaż stanowią nieruchomości.

Zgodnie z art. 28 ww. Protokołu z dnia 29 października 2020 r. wejdzie on w życie z upływem trzeciego miesiąca po miesiącu, w którym otrzymana zostanie późniejsza z notyfikacji o spełnieniu przez obydwa państwa, będące jego stronami, konstytucyjnych warunków jego stosowania, a jego postanowienia będą miały zastosowanie dla lat podatkowych i okresów rozpoczynających się oraz zdarzeń powodujących powstanie opodatkowania mających miejsce w pierwszym dniu lub po pierwszym dniu stycznia roku kalendarzowego następującego po roku, w którym Protokół wszedł w życie.

Ustawa o ratyfikacji protokołu między Polską a Królestwem Niderlandów o zmianie umowy w sprawie podwójnego opodatkowania została podpisana w dniu 23 listopada 2021 r. Ustawa weszła w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Niemniej jednak, aby postanowienia przedmiotowego Protokołu mogły być stosowane w obu krajach wymagane było tożsame działanie przez Królestwo Niderlandów.

W marcu 2022 r. Królestwo Niderlandów (jako późniejsze po Polsce) zakończyło procedurę ratyfikacji Protokołu.

Oznacza to, że Protokół nie ma zastosowania do zdarzeń mających miejsce w 2022 r., natomiast będzie on stosowany dla lat podatkowych, okresów i zdarzeń mających miejsce od 1 stycznia 2023 roku.

Wskutek powyższego, do opisanej we wniosku Wypłaty dywidendy rzeczowej przez X, w sytuacji gdy Transakcja ta będzie miała miejsce w 2022 r., zastosowanie znajdą zatem przepisy obecnie obowiązującej polsko-niderlandzkiej UPO. Umowa ta w stanie prawnym obowiązującym do końca 2022 r. nie zawiera tzw. „klauzuli nieruchomościowej”, zgodnie z którą, w sytuacji gdy większość majątku spółki stanowią nieruchomości, zbycie udziałów w takiej spółce podlega opodatkowaniu w kraju ich położenia. Zatem ewentualny przychód powstały z Wypłaty dywidendy rzeczowej przez X (zgodnie z art. 13 ust. 4 polsko-niderlandzkiej UPO) będzie rozpoznawany w państwie rezydencji dokonującego wypłaty (X) tj. w Królestwie Niderlandów, a nie w państwie źródła tj. w Polsce.

Powyższe znajduje również potwierdzenie w wydawanych interpretacjach indywidualnych np.:

- interpretacja Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 9 marca 2022 r., Znak: 0111-KDIB21.4010.585.2021.1.BKD;

- interpretacja Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 14 lutego 2022 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.667.2021.1.JD.

Podsumowanie

Mając na uwadze powyższe zdaniem Spółki Wypłata dywidendy rzeczowej przez X nie będzie prowadziła do powstania obowiązku poboru przez Spółkę zaliczki na podatek od dochodu, ani wypełnienia przez Spółkę innych obowiązków płatnika przewidzianych w art. 26aa ustawy o CIT. Ewentualny dochód który mógłby powstać z tyt. Wypłaty dywidendy rzeczowej przez X będzie podlegał opodatkowaniu wyłącznie w Królestwie Niderlandów zgodnie z polsko- niderlandzką UPO, która ma pierwszeństwo przed ustawą o CIT, a która to UPO na dzień sporządzenia wniosku, oraz do końca 2022 r. nie zostanie jeszcze zmieniona Protokołem do tejże UPO.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Podkreślić należy, że przedmiotowa interpretacja dotyczy obowiązków na gruncie art. 26aa ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w związku z wypłatą dywidendy rzeczowej w postaci udziałów.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się natomiast do powołanych przez Spółkę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje organów podatkowych wydawane są w indywidualnych sprawach w odzwierciedleniu do konkretnych stanów faktycznych/zdarzeń przyszłych i nie mają charakteru wiążącej wykładni prawa podatkowego. Powołane interpretacje nie są źródłem prawa i nie mogą stanowić podstawy prawnej działań organów administracji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.