Dotyczy ustalenia: - czy należności wypłacane obecnie i w przyszłości przez Spółkę na rzecz Zagranicznych Kontrahentów za nabywane dla celów dalszej odprzedaży Oprogramowanie nie stanowią należności licencyjnych w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a co za tym idzie, Spółka nie występuje w roli płatnika podatku i nie ciąży na niej obowiązek poboru tzw. zryczałtowanego podatku u źródła w związku z takimi wypłatami, - czy należności wypłacane obecnie i w przyszłości przez Spółkę na rzecz Zagranicznych Kontrahentów za nabywane dla celów dalszej odprzedaży Usługi Maintenance związane z Oprogramowaniem nie stanowią usług o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a co za tym idzie, Spółka nie występuje w roli płatnika podatku i nie ciąży na niej obowiązek poboru tzw. zryczałtowanego podatku u źródła w związku z takimi wypłatami.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

31 maja 2022 r. za pośrednictwem platformy e-PUAP wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia:

   - czy należności wypłacane obecnie i w przyszłości przez Spółkę na rzecz Zagranicznych Kontrahentów za nabywane dla celów dalszej odprzedaży Oprogramowanie nie stanowią należności licencyjnych w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a co za tym idzie, Spółka nie występuje w roli płatnika podatku i nie ciąży na niej obowiązek poboru tzw. zryczałtowanego podatku u źródła w związku z takimi wypłatami,

   - czy należności wypłacane obecnie i w przyszłości przez Spółkę na rzecz Zagranicznych Kontrahentów za nabywane dla celów dalszej odprzedaży Usługi Maintenance związane z Oprogramowaniem nie stanowią usług o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a co za tym idzie, Spółka nie występuje w roli płatnika podatku i nie ciąży na niej obowiązek poboru tzw. zryczałtowanego podatku u źródła w związku z takimi wypłatami.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 30 sierpnia 2022 r. (data wpływu tego samego dnia). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca, A Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”) jest podmiotem mającym siedzibę na terytorium Polski i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Spółka jest dystrybutorem na rynku polskim oprogramowania komputerowego oferowanego przez zagraniczne podmioty (nie posiadające na terytorium Polski siedziby ani zarządu), które posiadają prawa do oprogramowania komputerowego (dalej: „Zagraniczny Kontrahent”).

W ramach zawartych, jak i zawieranych w przyszłości, z Zagranicznymi Kontrahentami umów dystrybucji Spółka oferuje klientom w Polsce (dalej: „Klient”) i będzie oferować w przyszłości specjalistyczne oprogramowanie komputerowe (dalej: „Oprogramowanie”). Oprogramowanie powinno być wykorzystywane przez Klientów jako narzędzie ich pracy/działalności, tj. w szczególności w zakresie działalności produkcyjnej, inżynierskiej, badawczej itp.

Oprogramowanie może być oferowane Klientom w różnych wariantach, tj. Klient może dokonać zakupu Oprogramowania i uzyskać możliwość bezterminowego korzystania z Oprogramowania wraz z rocznym dostęp do tzw. usług maintenance (dalej: „Usługa Maintenance”), a w kolejnych latach przedłużać obowiązywanie Usługi Maintanance lub nie, lub Klient może dokonać zakupu Oprogramowania i uzyskać możliwość rocznego korzystania z Oprogramowania wraz z rocznym dostępem do Usługi Maintenance.

Celem Usług Maintenance jest pomoc Klientom w ew. bieżących problemach związanych z wykorzystaniem Oprogramowania przez Klienta, i są to usługi pomocy technicznej związanej z Oprogramowaniem.

Przedmiotem Usług Maintenance nie jest udzielanie Spółce ani Klientom jakichkolwiek porad, jest nim natomiast wsparcie oraz zabezpieczenie właściwego funkcjonowania Oprogramowania. W ramach tych usług, Zagraniczni Kontrahenci podejmują działania umożliwiające wykorzystanie przez Klienta Oprogramowania zgodnie z jego przeznaczeniem i zapewniające efektywność oraz płynność użytkowania Oprogramowania. Jakiekolwiek dane wykorzystywane podczas świadczenia Usług Maintenance służą zabezpieczeniu właściwego funkcjonowania Oprogramowania i usuwaniu błędów w funkcjonowaniu Oprogramowania - zatem w ramach Usługi Maintenance Zagraniczny Kontrahent jedynie dba o prawidłowość funkcjonowania Oprogramowania.

W ramach swojej działalności dystrybucyjnej Spółka przedstawia Klientom ofertę cenową dotyczącą Oprogramowania, po jakiej mogą oni dokonać zakupu Oprogramowania od Spółki oraz skorzystania z Usług Maintenance.

Klient akceptując ofertę Spółki składa zamówienie, które jest dla Spółki podstawą złożenia odpowiedniego zapotrzebowania na Oprogramowanie u Zagranicznego Kontrahenta, wynika to z tego, że Spółka każdorazowo nabywa od Zagranicznego Kontrahenta Oprogramowanie dla konkretnego Klienta (użytkownika końcowego Oprogramowania), i dopiero po otrzymaniu zamówienia, może złożyć odpowiednie zapotrzebowanie u Zagranicznego Kontrahenta. W takim zapotrzebowaniu Spółka wskazuje Zagranicznemu Kontrahentowi dane swojego Klienta (użytkownika końcowego Oprogramowania) na rzecz którego składa zamówienie.

Oprogramowanie jest następnie udostępniane Klientowi elektronicznie bezpośrednio przez Zagranicznego Kontrahenta za pośrednictwem internetu, tj. Zagraniczny Kontrahent udostępnia Klientowi dane i informacje pozwalające na pobranie/zainstalowanie Oprogramowania wraz z dedykowanym dla danego Klienta kluczem autoryzacyjnym niezbędnym dla jego używania.

Zgodnie z zapisami odpowiednich umów dystrybucyjnych zawartych obecnie przez Spółkę z Kontrahentami Zagranicznymi, jak tych które będą zawierane w przyszłości, Kontrahent Zagraniczny zachowuje wszelkie prawa do Oprogramowaniu, w tym patenty, prawa autorskie, prawa własności intelektualnej do Oprogramowania i wszystkich modyfikacji, ulepszeń lub innych prac pochodnych.

Ponadto, akceptując ofertę Spółki, Klient (użytkownik końcowy Oprogramowania) akceptuje również warunki zakupu przedstawiane przez Zagranicznego Kontrahenta, zgodnie z którymi, Zagraniczny Kontrahent udziela takiemu Klientowi niewyłącznego i niezbywalnego prawa do korzystania z Oprogramowania wyłącznie do wewnętrznego użytku biznesowego Klienta. Co istotne, Klient zobowiązuje się jednocześnie do tego, że nie będzie wykorzystywać Oprogramowania do tworzenia aplikacji i/lub oprogramowania do użytku lub dystrybucji na rzecz osób trzecich, zarówno w całości, jak i w części, oraz że nie będzie udostępniać Oprogramowania ani odtwarzać lub wykorzystywać jego kodu źródłowego.

Powyższe ograniczenia dotyczą również Spółki, która odsprzedaje Oprogramowanie, nie mając możliwości i prawa jego kopiowania, powielania czy rozpowszechniania, bądź modyfikowania itp. co wynika z tego, że rola Spółki obejmuje działania charakterystyczne dla dystrybutora, który nabywa Oprogramowanie celem jego dalszej Odsprzedaży.

W związku z powyższym, należy wskazać, że na gruncie zawartych umów dystrybucyjnych jak i zawieranych w przyszłości, Spółka jest i będzie jedynie dystrybutorem Oprogramowania, które nabywa w celu odsprzedaży z odpowiednią marżą zysku - Spółka jako dystrybutor, pełni funkcję pośrednika w zawieraniu umów licencyjnych przez Zagranicznych Kontrahentów z końcowymi użytkownikami Oprogramowania komputerowego.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 30 sierpnia 2022 r. wskazali Państwo, dane podmiotów zagranicznych, z którymi Spółka współpracuje i zamierza w przyszłości rozpocząć współpracę.

Pytania

 1. Czy należności wypłacane obecnie (stan faktyczny) i w przyszłości (zdarzenie przyszłe) przez Spółkę na rzecz Zagranicznych Kontrahentów za nabywane dla celów dalszej odprzedaży Oprogramowanie nie stanowią należności licencyjnych w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, a co za tym idzie, Spółka nie występuje w roli płatnika podatku i nie ciąży na niej obowiązek poboru tzw. zryczałtowanego podatku u źródła w związku z takimi wypłatami?

 2. Czy należności wypłacane obecnie (stan faktyczny) i w przyszłości (zdarzenie przyszłe) przez Spółkę na rzecz Zagranicznych Kontrahentów za nabywane dla celów dalszej odprzedaży Usługi Maintenance związane z Oprogramowaniem nie stanowią usług o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, a co za tym idzie, Spółka nie występuje w roli płatnika podatku i nie ciąży na niej obowiązek poboru tzw. zryczałtowanego podatku u źródła w związku z takimi wypłatami?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1

Państwa zdaniem, należności wypłacane obecnie (stan faktyczny) i w przyszłości (zdarzenie przyszłe) przez Spółkę na rzecz Zagranicznych Kontrahentów za nabywane dla celów dalszej odprzedaży Oprogramowanie nie stanowią należności licencyjnych w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „Ustawa o CIT”), a co za tym idzie, Spółka nie występuje w roli płatnika podatku i nie ciąży na niej obowiązek poboru tzw. zryczałtowanego podatku u źródła w związku z takimi wypłatami.

Ad. 2

Państwa zdaniem, należności wypłacane obecnie (stan faktyczny) i w przyszłości (zdarzenie przyszłe) przez Spółkę na rzecz Zagranicznych Kontrahentów za nabywane dla celów dalszej odprzedaży Usługi Maintenance nie stanowią usług o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, a co za tym idzie, Spółka nie występuje w roli płatnika podatku i nie ciąży na niej obowiązek poboru tzw. zryczałtowanego podatku u źródła w związku z takimi wypłatami.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania 1

Zgodnie z art. 3 ust. 2 Ustawy CIT, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 3 ust. 3 pkt 5 Ustawy o CIT, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.

Zgodnie z art. 3 ust. 5 Ustawy o CIT, za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z tytułu praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) wynosi 20% przychodów.

Jednocześnie, zgodnie z art. 26 ust. 1 Ustawy o CIT, osoby prawne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat.

Z treści ww. przepisów wynika, że od niektórych przychodów osiąganych na terytorium Polski przez podatników podlegających ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu pobierany jest podatek dochodowy w sposób zryczałtowany. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez podmiot polski wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 Ustawy o CIT.

W związku z powyższym kluczowe jest potwierdzenie, czy należności wypłacane przez Spółkę na rzecz zagranicznych Kontrahentów za nabywane dla celów dalszej odprzedaży Oprogramowanie stanowią tzw. należności licencyjne, o których jest mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT.

W tym miejscu, należy wskazać, że na gruncie umów dystrybucyjnych, Spółka jest dystrybutorem Oprogramowania, które nabywa w celu odsprzedaży z odpowiednią marżą zysku.

Zgodnie z zapisami odpowiednich umów dystrybucyjnych zawartych obecnie przez Spółkę z Kontrahentami Zagranicznymi, jak tych które będą zawierane w przyszłości, Kontrahent Zagraniczny zachowuje wszelkie prawa do Oprogramowaniu, w tym patenty, prawa autorskie, prawa własności intelektualnej do Oprogramowania i wszystkich modyfikacji, ulepszeń lub innych prac pochodnych.

Na podstawie umów zawartych z Zagranicznymi Kontrahentami, Spółka nie nabywa prawa do kopiowania, powielania bądź modyfikowania, będącego przedmiotem sprzedaży Oprogramowania. Spółka występując jako pośrednik/dystrybutor Oprogramowania nie ma prawa dokonywania jakichkolwiek zmian w będącym przedmiotem sprzedaży Oprogramowaniu.

Spółka jako dystrybutor, pełni funkcję pośrednika w zawieraniu umów licencyjnych z końcowymi użytkownikami Oprogramowania komputerowego. Bezspornym jest zatem, iż na gruncie umów z Zagranicznymi Kontrahentami nie dochodzi do przeniesienia praw autorskich do Oprogramowania na Spółkę ani do przekazania praw do używania praw autorskich na rzecz Spółki. Spółka nie nabywa majątkowych praw autorskich dotyczących Oprogramowania.

Spółka pragnie wskazać, że nie każde nabycie programu komputerowego skutkuje uzyskaniem przychodu z prawa autorskiego. W celu określenia zakresu praw autorskich wg polskich przepisów, należy odnieść się do art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231, dalej: „Ustawa o prawie autorskim”) winno być: (Dz. U. z 2021 r. poz. 1062 ze zm. ), który stwierdza, że przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Ponadto w art. 1 ust. 2 pkt 1 Ustawy o prawie autorskim stwierdza się, że przedmiotem prawa autorskiego są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe).

W art. 1 ust. 1 Ustawy o prawie autorskim, zawarto ogólną normę, opisującą utwór, będący przedmiotem prawa autorskiego, natomiast ust. 2 tego artykułu ma charakter pomocniczy. Dla uznania danego dzieła za przedmiot prawa autorskiego nie wystarcza ustalenie, że mieści się ono w jednej z nazwanych ustawowo kategorii, podanych jako katalog otwarty. Ustawodawca, wyszczególniając przykładowe kategorie utworów, posłużył się porządkującym kryterium przedmiotu twórczości i użytych w niej środków wyrazu. Oznacza to, że niektóre dzieła chronione mogą być przyporządkowane do więcej niż jednego przedziału klasyfikacyjnego. Utwory wyrażone w sposób określony w art. 1 ust. 2 pkt 1 stanowią niejednorodną grupę utworów będących przedmiotem prawa autorskiego. Grupa ta została wyodrębniona ze względu na stosowane przez twórcę techniczne środki wyrazu, czyli utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi. W grupie tej wyodrębniono podkategorie wg przedmiotu twórczości, czyli literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe.

W myśl art. 74 ust. 1 Ustawy o prawie autorskim, programy komputerowe podlegają ochronie według takich samych zasad, jak utwory literackie, o ile przepisy Rozdziału 7 Ustawy o prawie autorskim nie stanowią inaczej.

Ponadto, zgodnie z art. 74 ust. 2 zdanie pierwsze ustawy o prawie autorskim, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia.

Natomiast stosownie do art. 74 ust. 4 Ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego, obejmują prawo do:

 1. trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie; w zakresie, w którym dla wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania i przechowywania programu komputerowego niezbędne jest jego zwielokrotnienie, czynności te wymagają zgody uprawnionego;

 2. tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programie komputerowym, z zachowaniem praw osoby, która tych zmian dokonała;

 3. rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programu komputerowego lub jego kopii.

W związku z powyższym, aby można było uznać, że Spółka zawarła skuteczną umowę licencyjną na korzystanie z prawa autorskiego, jakim jest Oprogramowanie i która może być objęta dyspozycją art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT, umowa taka powinna spełniać przynajmniej jedną z przesłanek z art. 74 ust. 4 Ustawy o prawie autorskim.

Jak wskazuje powołany przepis, program komputerowy podlega ochronie niezależnie od formy (sposobu) wyrażenia, a więc w postaci „programu źródłowego” i „programu maszynowego”, „programu wpisanego do pamięci stałej komputera” itd. Podlega on ochronie również wówczas, gdy jest utrwalony w odręcznie sporządzonych notatkach, w dokumentacji projektowej, wytwórczej i użytkowej.

Reasumując, należy stwierdzić, że w rozumieniu polskich przepisów o prawie autorskim, przedmiotem tego prawa są wszelkie przejawy działalności twórczej o indywidualnym charakterze bez względu na to, czy są to dzieła artystyczne, utwory naukowe lub literackie. Program komputerowy został wymieniony przez ustawodawcę jako przedmiot prawa autorskiego.

 W sytuacji Spółki, kluczowe znaczenie ma przy tym zakres uprawnień nabytych przez Spółkę (jako dystrybutora) do Oprogramowania wynikający z umowy zawieranych z Kontrahentami. W przypadku Spółki żadna z ww. przesłanek wskazana w Ustawie o prawie autorskim nie została spełniona, w szczególności Spółka nie jest uprawniona do zwielokrotniania, rozpowszechniania czy modyfikowania nabytego Oprogramowania. Spółka może jedynie odsprzedać konkretny egzemplarz nabytego Oprogramowania i to dopiero po wskazaniu jego finalnego nabywcy Zagranicznemu Kontrahentowi.

Zgodnie zaś z regulacją art. 52 ust. 1 Ustawy o prawie autorskim, o ile w umowie nie zastrzeżono inaczej, przeniesienie własności egzemplarza utworu nie powoduje przejścia autorskich praw majątkowych do utworu. Jak przy tym wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego umowy zawierane przez Spółkę z Kontrahentami nie przewidują przejścia na Spółkę jakichkolwiek praw do Oprogramowania.

Powyższa argumentacja wynikająca z analizy przepisów prawa autorskiego w zestawieniu z umowami zawieranymi przez Spółkę z Zagranicznymi Kontrahentami, wedle których Spółka nie nabywa żadnych praw własności intelektualnej, a więc i majątkowych praw autorskich do będącego przedmiotem licencji Oprogramowania wskazuje jednoznacznie na fakt, że płatności za nabywane dla celów dalszej odprzedaży Oprogramowanie dokonywane przez Spółkę na rzecz Zagranicznych Kontrahentów będących nierezydentami nie stanowią należności licencyjnych i nie są objęte dyspozycją art. 21 ust. 1 i art. 26 Ustawy o CIT (tj. Spółka nie nabywa majątkowych praw autorskich do Oprogramowania, które to Oprogramowanie nabywa w celu jego dalszej odsprzedaży, a wszelkie prawa własności intelektualnej do Oprogramowania, pozostają wyłączną własnością Zagranicznych Kontrahentów - majątkowe prawa autorskie do Oprogramowania są wyłączone z zakresu ww. umów, pozostając wyłączną własnością Zagranicznych Kontrahentów).

Powyższy pogląd znajduje potwierdzenie w Wyroku NSA w składzie siedmiu sędziów z 24 listopada 2003 r. (sygn. akt FSA 2/03) – „W praktyce gospodarczej nie każdemu obrotowi oprogramowaniem komputerowym towarzyszyć musi umowa przeniesienia praw autorskich lub licencja. Ma to miejsce wówczas gdy oprogramowanie nie stanowi utworu w rozumieniu prawa autorskiego oraz gdy w świetle umowy przenoszącej własność egzemplarza oprogramowania, nie jest jej przedmiotem przejście autorskich praw majątkowych do utworu, a także gdy nabywca egzemplarza oprogramowania na podstawie umowy licencyjnej, dokonuje jego dalszej odsprzedaży”.

Z sytuacją wskazaną w ww. wyroku NSA mamy do czynienia również w analizowanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, tj. już w chwili złożenia zamówienia przez Spółkę do Zagranicznego Kontrahenta wiadome jest, iż będące przedmiotem dostawy Oprogramowanie, będzie przedmiotem dalszej odsprzedaży.

Podsumowując, Oprogramowanie występuje w analizowanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, jako dobro, będące przedmiotem transakcji handlowych kupna i sprzedaży. Spółka występuje więc w roli pośrednika, zajmującego się w ramach swej działalności gospodarczej obrotem w zakresie Oprogramowania komputerowego. Tym samym, należności wypłacane na rzecz Zagranicznych Kontrahentów za nabywane dla celów dalszej odprzedaży Oprogramowanie nie stanowi zdaniem Spółki wynagrodzenia za należności licencyjne w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT, i tym samym, Spółka nie występuje roli płatnika zryczałtowanego podatku u źródła od wypłat na rzecz Zagranicznych Kontrahentów.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego. Przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 28 kwietnia 2010 r., (Znak: IPPB5/423-80/10-4/PS) – „opłaty wypłacane przez Spółkę na rzecz podmiotu irlandzkiego z tytułu nabycia oprogramowania komputerowego nie będą miały charakteru należności licencyjnych podlegających opodatkowaniu w państwie źródła. (...) Działalność Spółki polegać będzie na sprzedaży licencji na konkretny egzemplarz oprogramowania komputerowego, który Spółka nabędzie od kontrahenta z siedzibą w Irlandii w celu jego odsprzedaży. (...) Zatem płatności dokonywane przez Spółkę na rzecz kontrahenta z siedzibą w Irlandii nie będą objęte dyspozycją art. 21 i 26 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Oznacza to, że podmiot polski dokonujący wypłaty takich należności nie będzie obowiązany do potrącenia od nich zryczałtowanego podatku dochodowego”.

Analogiczny pogląd wyraził także Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 15 października 2010 r. (sygn. IPPB5/423-429/10-4/PS) – „Spółka pośredniczy w sprzedaży licencji na oprogramowanie komputerowej (...) Działalność Spółki polega na sprzedaży licencji na konkretny egzemplarz oprogramowania komputerowego, który Spółka nabędzie od kontrahenta z siedzibą w Bułgarii, Wielkiej Brytanii lub Stanach Zjednoczonych i w celu jego odsprzedaży. (...) płatności dokonywane przez Spółkę na rzecz kontrahenta z siedzibą w Bułgarii, Wielkiej Brytanii lub Stanach Zjednoczonych nie będą objęte dyspozycją art. 21 i 26 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Oznacza to, że podmiot polski dokonujący wypłaty takich należności nie będzie obowiązany do potrącenia od nich zryczałtowanego podatku dochodowego”. A także Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 22 listopada 2019 r. Znak: 0114-KDIP2-1.4010.409.2019.1.JS:” (...) obowiązek pobrania przez płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych, w myśl cytowanych powyżej przepisów, nie będzie obejmował Wnioskodawcy, gdyż wypłacane przez niego należności z tytułu:

    - zakupu oprogramowania i licencji typu „end user” na własne potrzeby (Spółka jest użytkownikiem końcowym), które nie obejmuje przeniesienia na Spółkę praw autorskich,

    - zakupu oprogramowania - ponoszone przez Spółkę jako dystrybutora - w celu ich dalszej odsprzedaży na rzecz użytkownika końcowego, które nie obejmują przekazania Spółce żadnych praw autorskich, a licencji (zwykle) udziela inny niż Spółka podmiot,

    - korzystania z usług SaaS oraz pośrednictwa w sprzedaży usługi SaaS, polegające na umożliwieniu dostępu do funkcji realizowanych przez oprogramowanie umieszczone na serwerach w chmurze bez potrzeby instalacji, obejmujące w szczególności dostęp do aplikacji w trybie „online”, nie stanowią należności licencyjnych, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1-4 u.p.d.o.p. i w konsekwencji Spółka jako płatnik nie jest zobowiązana do pobrania podatku u źródła na zasadach przewidzianych w art. 26 u.p.d.o.p.”.

Prawidłowość stanowiska prezentowanego przez Spółkę została również potwierdzona w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 22 sierpnia 2019 r. Znak: 0114-KDIP2-1.4010.246.2019.3.JS: „(...) wynagrodzenie wypłacane na rzecz spółek zagranicznych na podstawie umów dystrybucyjnych nie stanowi wynagrodzenia za należności licencyjne w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm.), a co za tym idzie, Spółka nie ma obowiązku występowania w roli płatnika oraz pobierania zryczałtowanego podatku u źródła od wypłat na rzecz spółek zagranicznych.

(...) Spółka nie będzie również zobowiązana do stosowania w przedmiotowej sprawie postanowień jakichkolwiek umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (oraz uzyskiwania certyfikatów rezydencji spółek zagranicznych), albowiem skoro przedmiotowe należności nie stanowią należności licencyjnych już na gruncie polskich przepisów (art. 21 ust. 1 pkt 1 CIT), to przepis dotyczące obowiązku poboru podatku u źródła w ogóle nie będą miały zastosowania do płatności dokonywanych przez spółkę (tak jak nie mają zastosowania w transakcjach towarowych, czy też innych usługach niewymienionych w art. 21 CIT), a co za tym idzie, stosowanie przez spółkę postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (poprzedzone uzyskaniem certyfikatów rezydencji) byłoby bezcelowe.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że należności płacone na rzecz spółek zagranicznych z tytułu umów dystrybucyjnych nie stanowią należności licencyjnych w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 CIT, a spółka nie ma obowiązku poboru podatku u źródła i występowania w roli płatnika zgodnie z art. 26 ust. 1 CIT”.

Tytułem przykładu można również wskazać na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, z 18 czerwca 2018 r. Znak: 0114-KDIP2-1.4010.174.

2018.2.JC, gdzie wskazano, że: „Spółka nie nabędzie prawa do użytkowania programu komputerowego na własne potrzeby - nie będzie zatem końcowym użytkownikiem tego programu. Działalność Spółki w omawianym zakresie będzie obejmować wyłącznie odsprzedaż oprogramowania wytworzonego przez Spółki zagraniczne osobom trzecim. Spółka będzie zatem jedynie dystrybutorem oprogramowania dla odbiorców końcowych, którzy to będą nabywać licencję na użytkowanie w toku instalacji oprogramowania na swoich komputerach poprzez wczytanie klucza dostępu otrzymanego od Spółek zagranicznych. Wnioskodawca będzie zawierać umowy ze Spółkami zagranicznymi (Umowy dystrybucyjne), na mocy których nie będzie miał prawa przedmiotowego oprogramowania kopiować, użytkować, zwielokrotniać i rozpowszechniać zwielokrotnione egzemplarze, wprowadzać do oprogramowania zmian, wydzierżawiać, wynajmować bądź w podobny sposób wykorzystywać. Dostawie oprogramowania komputerowego mogą towarzyszyć fizyczne nośniki oprogramowania (płyta CD, DVD), jednak główną formą przekazania licencji będą kody dostępu, przesyłane przez Spółki zagraniczne za pośrednictwem Internetu Spółce. Kody dostępu będą umożliwiać ściągnięcie danego oprogramowania ze strony internetowej i będą przekazywane przez Spółkę ostatecznym użytkownikom programów komputerowych. Na życzenie klientów Spółki (ostatecznych użytkowników), przekazywane mogą być także fizyczne nośniki oprogramowania (płyta CD, DVD). Spółki zagraniczne nie posiadają w Polsce zakładu w rozumieniu poszczególnych umów.

Z powyższego wynika więc, że na Spółkę nie dojdzie do przeniesienia autorskich praw majątkowych ani do przekazania licencji na użytkowanie praw autorskich do oprogramowania komputerowego. Spółka będzie jedynie dystrybutorem oprogramowania opracowanego przez spółki zagraniczne. Spółka nie staje się jednak użytkownikiem dystrybuowanego oprogramowania, nie nabywa też prawa do kopiowania, powielania, modyfikowania oprogramowania komputerowego. Nie udziela również jakiejkolwiek licencji na oprogramowanie, ani sublicencji - gdyż nie posiada żadnego uprawnienia do udzielania licencji.

Zatem płatności dokonywane przez Wnioskodawcę na rzecz spółek zagranicznych z siedzibą w Austrii, Holandii, Irlandii, Izraelu, Stanach Zjednoczonych Ameryki, Szwajcarii oraz Szwecji nie są objęte dyspozycją art. 21 ust. 1 pkt 1 i art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p. Wnioskodawca nie ma więc obowiązku potrącenia od nich podatku u źródła.”

Podobnie, w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, z dnia 27 maja 2020 r. Znak: 0114-KDIP2-1.4010.101.2020.1.OK.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny/zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że należności wypłacane obecnie (stan faktyczny) i w przyszłości (zdarzenie przyszłe) przez Spółkę na rzecz Zagranicznych Kontrahentów za nabywane dla celów dalszej odprzedaży Oprogramowanie nie stanowią należności licencyjnych w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, a co za tym idzie, Spółka nie występuje w roli płatnika podatku i nie ciąży na niej obowiązek poboru tzw. zryczałtowanego podatku u źródła w związku z takimi wypłatami.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania 2

Jak zostało wskazane powyżej, zgodnie z art. 3 ust. 2 Ustawy CIT, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Z kolei w myśl art. 3 ust. 3 pkt 5 Ustawy o CIT, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.

Zgodnie z art. 3 ust. 5 Ustawy o CIT, za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy o CIT podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze wynosi 20% przychodów.

Jednocześnie, zgodnie z art. 26 ust. 1 Ustawy o CIT, osoby prawne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat.

Z treści ww. przepisów wynika, że od niektórych przychodów osiąganych na terytorium Polski przez podatników podlegających ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu pobierany jest podatek dochodowy w sposób zryczałtowany. Podatek ten nazywany jest podatkiem "u źródła" ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez podmiot polski wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 Ustawy o CIT.

W związku z powyższym kluczowe jest potwierdzenie, czy należności wypłacane przez Spółkę na rzecz Zagranicznych Kontrahentów za nabywane dla celów dalszej odprzedaży Usługi Maintenance to usługi, o których jest mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy o CIT.

Przychody z tytułu usług pomocy technicznej związanej z oprogramowaniem komputerowym nie zostały wymienione w powyżej wskazanym przepisie jako podlegające opodatkowaniu podatkiem u źródła. Według Spółki, nie można ich także uznać za przychody ze świadczeń o charakterze podobnym do jednej z usług zawartych w katalogu usług wymienionych w tym przepisie. W tym zakresie Spółka wskazuje na poniższe:

Usługi pomocy technicznej związanej z Oprogramowaniem a usługi doradcze

Zdaniem Spółki, usług pomocy technicznej związanej z Oprogramowaniem nie można uznać za usługi doradcze. Zgodnie z internetowym słownikiem PWN (https://sjp pwn.pl) pojęcie „doradztwo” oznacza „udzielanie fachowych porad”. Przedmiotem Usług Maintenance nie jest natomiast udzielanie Spółce ani Klientom jakichkolwiek porad. Zagraniczni Kontrahenci wykorzystują w ramach świadczenia przedmiotowych usług jedynie swoją wiedzę dla zapewnienia prawidłowego funkcjonowania, wcześniej nabytego przez Spółkę i odsprzedanego Klientowi Oprogramowania lub też wprowadzają usprawnienia zapewniające prawidłowe funkcjonowanie Oprogramowania. Efektem przedmiotowej usługi nie jest więc doradztwo w zakresie możliwych sposobów postępowania, jest nim natomiast wsparcie oraz zabezpieczenie właściwego funkcjonowania Oprogramowania. Są to więc działania umożliwiające wykorzystanie przez Klienta Oprogramowania zgodnie z jego przeznaczeniem i zapewniające efektywność i płynność użytkowania Oprogramowania.

W interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z 3 lipca 2019 r. (Znak: 0111-KDIB1-1.4010.247.2019.1.BSA), za prawidłowe uznano, że „usług IT nie można uznać również za usługę o charakterze doradczym. Istotą usługi doradczej jest bowiem zaproponowanie najbardziej korzystnego sposobu postępowania w danym przypadku. Jak wskazano wyżej, istotą Usług IT jest przede wszystkim zapewnienie prawidłowego funkcjonowania wykorzystywanego przez Wnioskodawcę Oprogramowania”.

W świetle powyższych argumentów, w ocenie Spółki, Usługi Maintenance polegające na pomocy technicznej związanej z Oprogramowaniem nie mogą być uznane za usługi doradcze podlegające podatkowi u źródła.

Usługi pomocy technicznej związanej z Oprogramowaniem a przetwarzanie danych

W opinii Spółki w ramach usług pomocy technicznej związanej z Oprogramowaniem nie dochodzi także do „przetwarzania danych”. Zgodnie z definicją słownikową (słownik PWN (https://sjp.pwn.pl)) „przetwarzanie” oznacza „opracowywanie zebranych danych”. Przedmiotem usług świadczonych przez Zagranicznych Kontrahentów nie jest natomiast opracowywanie danych. Celem opracowania danych byłoby bowiem uzyskanie z danych dostępnych po ich zebraniu i zestawieniu lub matematycznemu przekształceniu, ich zbiorczego przedstawienia w formie wyniku matematycznego lub ukazania ich całościowego wpływu na, przykładowo, zjawiska gospodarcze w prowadzonej działalności. Dane w przypadku Usług Maintenance są jedynie wtórnie wykorzystywane w toku realizowanych prac i służą zabezpieczeniu właściwego funkcjonowania Oprogramowania i usuwaniu błędów w funkcjonowaniu Oprogramowania. Wykorzystanie danych służy zatem jedynie bieżącemu usuwaniu błędów oraz eliminowaniu mankamentów pojawiających się w czasie użytkowania Oprogramowania. Celem wykorzystania danych jest zatem zapewnienie prawidłowego funkcjonowania Oprogramowania. Należy również podkreślić, że po stronie Zagranicznego Kontrahenta nie tylko nie dochodzi do świadczenia usługi polegającej na przetwarzaniu danych. Zagraniczny Kontrahent może jedynie udostępnić Oprogramowanie, za pomocą którego to Klient ma możliwość przetwarzania danych na własne potrzeby. Zagraniczny Kontrahent jedynie dba o prawidłowość funkcjonowania Oprogramowania.

W interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z 17 marca 2017 r. (Znak: 2461-IBPB-1-3.4510.1021.2016.3.APO) zaakceptowano prawidłowość argumentacji Wnioskodawcy wykluczającej uznanie świadczenia usług informatycznych za przetwarzanie danych. Wnioskodawca w złożonym wniosku zaznaczył, że „zakres przedmiotowy wskazywanych w stanie faktycznym usług wykracza jednak poza dokonywanie prac nad analizą danych i ich obróbkę, przekształcanie ich treści i postaci. Zamówione przez Spółki usługi sprowadzały się do udzielania pomocy technicznej w związku z wykorzystaniem niektórych narzędzi i programów komputerowych. Dokonywanie operacji na danych komputerowych stanowi jedynie jedną z pomocniczych funkcji używanych programów.”

Analogiczne stanowisko znajduję się także w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 14 sierpnia 2012 r. (Znak: IBPBI/2/423-535/12/BG) oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 5 grudnia 2013 r. (Znak: IBPBI/2/423-1499/13/BG).

W świetle powyższych argumentów, w ocenie Spółki, Usługi Maintenance polegające na pomocy technicznej związanej z Oprogramowaniem nie mogą być uznane za usługi przetwarzania danych podlegające u podatkowi u źródła.

Usługi pomocy technicznej związanej z Oprogramowaniem a usługi o podobnym charakterze

Ponadto, w ocenie Spółki, usługi pomocy technicznej związanej z Oprogramowaniem nie są także „podobne” do pozostałych usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy o CIT.

Zgodnie z ugruntowanym podejściem, aby usługi nabywane od nierezydentów mogły zostać uznane za „świadczenia o podobnym charakterze” powinny posiadać cechy wskazujące na podobieństwo pod względem prawnym do świadczeń enumeratywnie wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT.

Podkreśla się także, że „świadczenia o podobnym charakterze” powinny być równorzędne, a zatem powinny spełniać takie same przesłanki albo powinny z nich wynikać takie same prawa i obowiązki dla stron.

Zdaniem Spółki, w świetle powyższych analiz, Usługi Maintenance mające na celu zabezpieczenie właściwego funkcjonowania Oprogramowania i usuwanie błędów w funkcjonowaniu Oprogramowania nie sposób uznać za „świadczenia o podobnym charakterze” do żadnych z usług wymienionych enumeratywnie w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy o CIT. Nie są one bowiem podobne pod względem prawnym, nie wykazują licznych cech wspólnych, ani nie spełniają takich samych przesłanek co świadczenia doradcze, przetwarzania danych oraz inne, enumeratywnie wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT.

Analogiczne stanowisko znalazło się w interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z 3 lipca 2019 r. (Znak: 0111-KDIB1-1.4010.247.2019.1.BSA), w której wskazano, że „nie sposób również uznać usług IT za usługi o podobnym charakterze. Aby można było uznać te usługi za usługi o podobnym charakterze powinny one posiadać cechy, które wskazywałyby na podobieństwo pod względem prawnym do świadczeń wymienionych w art. 21 ustawy o p.d.o.p. W ocenie Wnioskodawcy, również poszczególne elementy Usług IT, jako związane z utrzymaniem, konserwacją, a także obsługą i stałym rozwojem wykorzystywanego w działalności Spółki Oprogramowania.”

W świetle powyższych argumentów, w ocenie Spółki Usługi Maintenance polegające na pomocy technicznej związane z Oprogramowaniem nie mogą być uznane za świadczenia o podobnym charakterze podlegające podatkowi u źródła.

Podobnie w zakresie usług utrzymania oprogramowania (maintenance) wypowiedział się Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z 12 marca 2020 r. (Znak: 0111-KDIB2-1.4010.618.2019.2.BJ).

W konsekwencji, zdaniem Spółki, należności wypłacane obecnie (stan faktyczny) i w przyszłości (zdarzenie przyszłe) przez Spółkę na rzecz Zagranicznych Kontrahentów za nabywane dla celów dalszej odprzedaży Usługi Maintenance nie stanowią usług o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, a co za tym idzie, Spółka nie występuje w roli płatnika podatku i nie ciąży na niej obowiązek poboru tzw. zryczałtowanego podatku u źródła w związku z takimi wypłatami.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Ponadto należy podkreślić, iż interpretacja dotyczy wyłącznie podmiotów zagranicznych wskazanych w uzupełnieniu do wniosku. Interpretacja nie odnosi się do kolejnych podmiotów zagranicznych z którymi Spółka rozpocznie współpracę w przyszłości, a których danych Spółka nie podała.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych oraz orzeczeń sądów administracyjnych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.