Czy koszty Opłaty ponoszonej przez Wnioskodawcę na rzecz Podmiotu Powiązanego nie podlegają ograniczeniom w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT.

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo:

1)ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 27 lipca 2018 r. (data wpływu 31 lipca 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym prawomocny wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 24 lutego 2022 r. sygn. akt II FSK 1316/19;

2)stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy koszty Opłaty ponoszonej przez Wnioskodawcę na rzecz Podmiotu Powiązanego nie podlegają ograniczeniom w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

W dniu 31 lipca 2018 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy koszty Opłaty ponoszonej przez Wnioskodawcę na rzecz Podmiotu Powiązanego nie podlegają ograniczeniom w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Spółka jest przedsiębiorstwem handlowym z siedzibą w Polsce i należy do Grupy ... (dalej: „Grupa”), która zajmuje się sprzedażą...

Przedmiotem działalności Spółki jest handel .... Aktualnie Spółka zatrudnia .. pracowników.

Podmiot powiązany ze Spółką (dalej: „Podmiot Powiązany”) wypracował w ramach swojej działalności know-how w zakresie gospodarki towarami na potrzeby zarządzania dużymi marketami samoobsługowymi (dalej: „Know-how”). Na wypracowane Know-how składa się przede wszystkim unikalny system oprogramowania gospodarki towarami wraz z instrukcjami roboczymi dotyczącymi gospodarki towarami oraz określonymi blokami funkcyjnymi.

Z uwagi na fakt, iż wypracowane Know-how posiada unikatowe właściwości oraz ma istotny wpływ na budowanie przewagi konkurencyjnej dużych marketów samoobsługowych na rynku, Spółka zawarła z Podmiotem Powiązanym umowę na udostępnienie Know-how i wdrożenie w Spółce systemu gospodarki towarami.

Na podstawie zawartej umowy, Podmiot Powiązany zobowiązał się udostępnić Spółce swój Know-how i dopasować go do warunków, w których działa Spółka w Polsce. Z tytułu korzystania z Know-how Spółka zobowiązała się płacić na rzecz Podmiotu Powiązanego opłatę (dalej: „Opłata”).

System gospodarki towarami wchodzący w skład udostępnionego Know-how obejmuje w szczególności:

a)oprogramowanie do tworzenia baz danych z danych wprowadzanych przez Spółkę dotyczących produktów, dostawców i klientów;

b)oprogramowanie programów roboczych składające się z modułów przyjęcia towaru, kontroli rachunków, prowadzenia stanów towarów, oznaczenia towarów, dyspozycji towarów, fakturowania, obsługi kas, pisania zleceń, zakupu, sprzedaży towarów i doradztwa dla klientów i służb zewnętrznych;

c)oprogramowanie statystyki i sprawozdawczości składające się ze statystki grup towarów, analizy słabych punktów, analizy stanów towarów i branżowej statystyki klientów.

Ponadto, w ramach Opłaty licencyjnej Spółka uzyskała dostęp do:

a)systemu zastępczego (tzw. Disaster Recovery System) – w przypadku powstania uszkodzenia w systemie administracji centralnej (unikalnym systemie oprogramowania gospodarki towarami wraz z instrukcjami roboczymi), Spółka może być postawiona do jego dyspozycji, co pozwoli na kontynuowanie pracy poszczególnych marketów Spółki;

b)bazy danych SQL do przetwarzania danych w związku z użytkowaniem programu Datawarehouse przez Spółkę;

c)oprogramowania i licencji do obsługi klientów za pomocą urządzeń peryferyjnych;

d)wsparcia technicznego obejmującego m.in. ustalenie konfiguracji sprzętowej, pomocy przy zaopatrzeniu w sprzęt komputerowy;

e)dalszych usług serwisowych składających się z dokumentacji procesów handlowych, przebiegów systemu, optymalizacji systemów i gorącej linii (hotline).

Wypracowane rozwiązania w zakresie udostępnionego Spółce Know-how są niezbędne z punktu widzenia podstawowej działalności Spółki i są kluczowe dla zarządzania oraz nadzorowania przepływem towarów w Spółce. W szczególności, bez Know-how nie byłoby możliwe przeprowadzenie takich czynności jak przykładowo:

a)ewidencja (zakładanie) klientów w marketach;

b)przyjmowanie zleceń (zamówień) od klientów;

c)stosowanie uzgodnionych rabatów i warunków handlowych;

d)zakładanie artykułów;

e)przyjmowanie towarów do hal;

f)kontrolowanie przyjęć towarowych z zamówieniami i fakturami dostawców;

g)prowadzenie stanów magazynowych;

h)definiowanie oznakowania artykułów;

i)logistyka in-store;

j)fakturowanie poprzez system kasowy;

k)sporządzanie dziennych raportów kasowych;

l)ustalanie różnic kasowych;

m)inwentaryzacja towarów;

n)prowadzenie statystyk towarów i grup towarowych;

o)przyjmowanie zwrotów, etc.

Zdaniem Spółki, Know-how warunkuje zatem prowadzenie działalności handlowej przez Spółkę w takim kształcie jak i wielkości jak obecnie. Bez ponoszenia Opłaty Spółka nie miałaby prawa do korzystania z Know-how, a w efekcie Spółka nie byłaby w stanie prowadzić działalności w zakresie sprzedaży hurtowej na przyjętych zasadach. Wykorzystanie Know-how przez Spółkę jest zatem ściśle związane z nabywaniem towarów przez Spółkę oraz osiąganiem przychodów z ich odsprzedaży. Istotne z tego punktu widzenia jest także zapewnienie systemu zastępczego, który w razie awarii umożliwi utrzymanie działalności marketów Spółki. Rok podatkowy Spółki pokrywa się z rokiem kalendarzowym.

Pytanie

Czy koszty Opłaty ponoszonej przez Wnioskodawcę na rzecz Podmiotu Powiązanego nie podlegają ograniczeniom w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT? (dotyczy stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego)

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty Opłaty ponoszonej przez Wnioskodawcę na rzecz Podmiotu Powiązanego nie podlegają ograniczeniom w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT. (dotyczy stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego)

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

1 stycznia 2018 r. weszły w życie przepisy ustawy z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z 2017 r., poz. 2175, dalej: „Ustawa nowelizująca”). Na mocy Ustawy nowelizującej do ustawy o CIT został wprowadzony art. 15e dotyczący ograniczenia w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów wybranych kosztów świadczeń niematerialnych.

Zgodnie z art. 15e ust. 1 pkt 2 znowelizowanej ustawy o CIT, podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT – poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych, o których mowa w art. 11 ustawy o CIT, lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 9a ust. 6 ustawy o CIT, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m ustawy o CIT, i odsetek.

Kosztami, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT, są autorskie lub pokrewne prawa majątkowe, licencje, prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej oraz wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how).

Niemniej jednak, w art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT przewidziano, że ograniczenie, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT, nie ma zastosowania do kosztów usług, opłat i należności zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi.

Oznacza to, że koszty opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania m.in. z licencji zaliczane do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi nie podlegają ograniczeniu w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15e ust. 1 ustawy o CIT.

Jednocześnie przepisy ustawy o CIT nie wskazują, jak należy rozumieć pojęcie kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi. Co prawda w art. 15 ust. 4-4c ustawy o CIT ustawodawca posługuje się wyrażeniem koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami w kontekście określenia momentu, w którym będą one miały wpływ na wynik podatkowy podatnika, niemniej jednak wyrażeniom tym nie można przypisać równoznacznego charakteru, gdyż:

1)w pierwszym przypadku chodzi o koszty, które mają bezpośredni związek z wytworzeniem lub nabyciem towaru lub świadczeniem usługi,

2)w drugim natomiast o koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami.

Warto zauważyć, że w toku prac legislacyjnych nad projektem Ustawy nowelizującej Minister Rozwoju i Finansów w odpowiedzi na uwagi zgłoszone w ramach konsultacji publicznych wskazał, że „kwestia bezpośredniego związku kosztu z przychodem jest w dużej mierze zindywidualizowana. Wprowadzenie precyzyjnej definicji nie wydaje się możliwe” (odpowiedź Ministra Rozwoju i Finansów na uwagę nr 254 przedstawiona w tabeli z odniesieniem się do uwag).

Jak natomiast wynika z treści uzasadnienia do projektu Ustawy nowelizującej, „celem tego wyłączenia – w zakresie kosztów bezpośrednio związanych z przychodami ze sprzedaży towaru lub usługi – jest uwzględnienie sytuacji, gdy cena danego towaru lub usługi w istotnym zakresie determinowana jest wysokością kosztu nabycia wartości niematerialnej i prawnej. W takich przypadkach koszt nabycia określonego prawa może być (jest) zupełnie nieadekwatny do dochodu (marży) uzyskiwanego na danej działalności. Jako przykłady kosztów bezpośrednio związanych ze świadczeniem przez podatnika usługi można wskazać koszty nabywanych od spółek powiązanych usług projektowych, które są wykorzystywane przy produkcji polskiej spółki meblarskiej czy koszty usług reasekuracji, które są związane ze świadczeniem usług ubezpieczenia” (druk sejmowy nr 1878, VIII kadencja Sejmu RP, s. 78 uzasadnienia do projektu Ustawy nowelizującej).

Co istotne, Minister Finansów w wyjaśnieniach z 23 kwietnia 2018 r. dotyczących kosztów usług i praw bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi (dostępne w portalu www.finanse.mf.gov.pl) wskazał, że „przepis art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT – w przeciwieństwie do art. 15 ust. 4 i nast. – nie odnosi się do sposobu »związania kosztu z przychodami«, lecz do sposobu związania kosztu „z wytworzeniem lub nabyciem/wytworzeniem towaru lub świadczeniem usługi. Językowa analiza tego wyrażenia prowadziłaby do wniosku, iż chodzi o związek kosztu z czynnością „wytwarzania” lub „nabywania” towaru albo „świadczenia” usługi. Bardziej funkcjonalna wykładnia tych pojęć sprowadza się do poszukiwania tego związku z samym przedmiotem (efektem) tego wytwarzania (nabywania) albo świadczenia usługi, tj. określonym dobrem lub określoną usługą. Z tego względu należy uznać, iż koszt o którym mowa w omawianym przepisie to koszt usługi lub prawa w jakimkolwiek stopniu „inkorporowanych” w produkcie, towarze lub usłudze” (dalej: „Wyjaśnienia MF”).

W kontekście powyższych wyjaśnień należy zauważyć, że możliwość korzystania z Know-how umożliwia Spółce dystrybucję towarów, tj. ich zakup i ich dalszą odsprzedaż w hurtowniach w takim kształcie i w takich rozmiarach jak obecnie. Nabywane Know-how, w tym system gospodarki towarami, jest bowiem wykorzystywana w bieżących procesach dystrybucyjnych stanowiących rdzeń działalności Spółki. Wykorzystywanie przez Spółkę Know-how przyczynia się zatem w sposób bezpośredni do nabycia przez Spółkę towarów oraz osiągania przychodów z ich sprzedaży. Gdyby bowiem Spółka nie ponosiła kosztów Opłaty, nie byłaby w stanie korzystać z Know-how w swojej działalności, a tym samym w najgorszym przypadku byłaby pozbawiona możliwości uzyskiwania przychodów z odsprzedaży towarów.

Należy zwrócić uwagę, że konieczność nabywania Know-how przez podmiot o funkcjach dystrybucyjnych, jakim jest Spółka, od Podmiotu Powiązanego wynika ze specyfiki branży wielkopowierzchniowych placówek handlowych, w której kluczową rolę odgrywa efektywne zarządzanie oraz nadzór nad przepływem towarów, stanami towarowymi, zleceniami czy obsługą klienta, prowadzeniem kas i fakturowaniem. W szczególności jest ono niezbędne do wykonywania takich czynności jak:

a)ewidencja (zakładanie) klientów w marketach;

b)przyjmowanie zleceń (zamówień) od klientów;

c)stosowanie uzgodnionych rabatów i warunków handlowych;

d)zakładanie artykułów;

e)przyjmowanie towarów do hal;

f)kontrolowanie przyjęć towarowych z zamówieniami i fakturami dostawców

g)prowadzenie stanów magazynowych;

h)definiowanie oznakowania artykułów;

i)logistyka in-store;

j)fakturowanie poprzez system kasowy;

k)sporządzanie dziennych raportów kasowych;

l)ustalanie różnic kasowych;

m)inwentaryzacja towarów;

n)prowadzenie statystyk towarów i grup towarowych;

o)przyjmowanie zwrotów, etc.

Zdaniem Spółki, Know-how warunkuje zatem prowadzenie działalności handlowej przez Spółkę w takim kształcie, jak i wielkości jak obecnie.

Powyższy koszt opłaty przekłada się więc wprost (w sposób bezpośredni) na nabycie towaru przez Spółkę (jako jeden z wielu wydatków niezbędnych przy nabyciu towaru), którego odsprzedaż stanowi podstawowe źródło przychodów Spółki.

Tym samym należy uznać, że koszty opłaty stanowią koszty usług związanych bezpośrednio z nabyciem i sprzedażą towarów przez Spółkę, które warunkują możliwość dystrybucji towarów w przyjętym modelu działalności. Za powyższą kwalifikacją o bezpośrednim związku ponoszonych Opłat z nabyciem towarów jednoznacznie przemawia charakter działalności gospodarczej Spółki oraz fakt, że wykorzystywanie przez Spółkę w ramach działalności gospodarczej Know-how warunkuje możliwość nabycia i późniejszej odsprzedaży towarów.

W tym kontekście warto powołać również dalszą część Wyjaśnień, w których wskazano przykłady zastosowania wyłączenia z art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT, obejmujące m.in.:

1)nabycie licencji do zdjęć wykorzystanych w albumach, kalendarzach, książkach,

2)nabycie licencji na potrzeby świadczenia umowy dystrybucyjnej,

3)nabycie prawa do korzystania z wizerunku postaci z filmów animowanych bądź fabularnych poprzez ich zamieszczenie na własnym produkcie,

4)nabycie praw do wykorzystania utworu muzycznego w przygotowanym dla klienta spocie reklamowym,

5)nabycie przez agencję reklamową usługi (outsourcing) wykorzystanej do kampanii reklamowej realizowanej na rzecz jej klienta,

6)nabycie przez firmę doradczą usługi doradczej od podmiotu powiązanego, wykorzystanej na potrzeby usługi świadczonej przez tę firmę.

Zdaniem Wnioskodawcy, sytuację Spółki należy przyrównać przede wszystkim do pkt 2) Wyjaśnień, w którym nabywana jest licencja na potrzeby świadczenia umowy dystrybucyjnej. W przedmiotowej sprawie – analogicznie jak w przypadku licencji dystrybucyjnej – mimo iż udzielone prawo do korzystania z Know-how nie stanowi o prawie do nabycia jednostkowego towaru, w praktyce korzystanie z Know-how istotnie warunkuje prowadzenie działalności przez Spółkę w zakresie nabywania oraz odsprzedaży towarów. Bez dostępu do Know-how, Spółka nie miałaby bowiem możliwości prowadzenia sprzedaży poprzez hurtowe hale sprzedaży.

Podsumowanie

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, Opłata nie będzie podlegała ograniczeniu, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT.

Powyższa ocena znajduje potwierdzenie w linii interpretacyjnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej. Przykładowo w interpretacji indywidualnej z 4 lipca 2018 r., sygn. 0111-KDIB2-3.4010.149.2018.1.KB, organ stanął na stanowisku, iż: „ponadto istotne elementy opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego zawarto również we własnym stanowisku Wnioskodawcy w sprawie, gdzie wskazano, że w przypadku braku nabywanych wartości niematerialnych Wnioskodawca nie mógłby wytwarzać i sprzedawać produktów. Nabywane technologie oraz wiedza o towarach i narzędziach jest wykorzystywana w bieżących procesach produkcyjnych stanowiących rdzeń działalności Spółki. Wykorzystywanie przez Spółkę nabywanych wartości niematerialnych przyczynia się zatem w sposób bezpośredni do wytwarzania przez Spółkę systemów hamulcowych i ich komponentów oraz osiągania przychodów z ich sprzedaży. W sytuacji, gdyby Spółka nie nabywała wartości niematerialnych od podmiotów powiązanych, potencjalne dalsze prowadzenie działalności wymagałoby zawarcia analogicznej licencji z innymi podmiotami [...] Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jednoznacznie wynika, że opłaty będą stanowić wynagrodzenie za korzystanie z wartości, które warunkują produkcję. Konieczność nabywania wartości niematerialnych wynika ze specyfiki branży motoryzacyjnej, cechującej się silną konkurencją, konsolidacją i globalizacją produkcji oraz wysoką barierą wejścia na rynek z uwagi na znaczne koszty wytworzenia i rozwoju własnych technologii produkcji. Zatem kluczowym dla zachowania konkurencyjności Spółki jest stosowanie innowacyjnych rozwiązań pochodzących wprost od rozpoznawalnej marki. Zatem, nabywane wartości niematerialne dotyczą wytwarzania przez Wnioskodawcę towarów oraz bezpośrednio wpływają na poziom popytu na produkty Spółki, a w konsekwencji również na jej przychody z prowadzonej działalności”.

Podobne stanowisko zajął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 4 lipca 2018 r., sygn. 0111-KDIB2-3.4010.151.2018.1.AZE, z 14 czerwca 2018 r., 0114-KDIP2-3.4010.68.2018.2.PS, oraz z 24 kwietnia 2018 r., 0114-KDIP2-3.4010.66.2018.1.PS.

Podsumowując powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, koszty opłaty ponoszonej przez Wnioskodawcę na rzecz Podmiotu Powiązanego nie podlegają ograniczeniom w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Państwa wniosek – 11 września 2018  r. wydałem interpretację indywidualną Znak: 0111-KDIB1-2.4010.310.2018.1.PH, w której uznałem Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy koszty Opłaty ponoszonej przez Wnioskodawcę na rzecz Podmiotu Powiązanego nie podlegają ograniczeniom w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT za nieprawidłowe.

Interpretację doręczono Państwu 17 września 2018 r.

Skarga na interpretację indywidualną

Pismem z 12 października  2018 r. wnieśli Państwo skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu. Skarga wpłynęła do mnie 16 października 2018 r.

Wnieśli Państwo o uchylenie zaskarżonej interpretacji.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w ... oddalił skargę – wyrokiem z 30 stycznia 2019 r. sygn. akt I SA/Po 919/18. Wnieśli Państwo skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny – wyrokiem z 24 lutego 2022 r. sygn. akt II FSK 1316/19 uchylił zaskarżony wyrok oraz uchylił interpretację indywidualną.

Zwrot akt sprawy do Organu z Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego nastąpił  10 czerwca 2022 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.):

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

- uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyroku;

- ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie wydania uchylonej interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosujecie się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ... . Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.