w zakresie ustalenia, czy w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wydatki poniesione na organizację imprez dla klientów oraz wydatki na bezpłatne poczęstunki i napoje

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 października 2020 r., (data wpływu do Organu 3 listopada 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wydatki poniesione na organizację imprez dla klientów oraz wydatki na bezpłatne poczęstunki i napoje – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 maja 2020 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wydatki poniesione na organizację imprez dla klientów oraz wydatki na bezpłatne poczęstunki i napoje.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca – Spółka z o.o. podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości swoich dochodów w Polsce (nieograniczony obowiązek podatkowy). Spółka prowadzi księgi rachunkowe i sporządza sprawozdanie finansowe zgodnie z ustawą o rachunkowości. Rok obrotowy i podatkowy Spółki rozpoczyna się 1 stycznia i kończy 31 grudnia każdego roku.

Spółka prowadzi działalność polegającą na organizacji gier losowych w kasynach. Charakter działalności nie pozwala Spółce w pełni korzystać z możliwości reklamy zewnętrznej. Ogranicza ją bowiem ustawa z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych. Na podstawie art. 29 tej ustawy zabronione jest bowiem prowadzenie reklamy i promocji gier cylindrycznych, gier w karty, gier w kości, gier na automatach oraz zakładów wzajemnych, a także informowanie o sponsorowaniu z wykorzystaniem nazwy handlowej i znaku towarowego wykorzystywanego do oferowania gier cylindrycznych, gier w karty, gier w kości, przyjmowania zakładów wzajemnych oraz gier na automatach. W tej sytuacji Spółka ma ograniczone możliwości zachęcenia klientów do skorzystania z usług kasyna. W związku z tym jej narzędzia marketingowe ograniczają się do organizacji imprez takich jak Walentynki, Dzień Kobiet, Halloween, Mikołajki Sylwester, rocznica otwarcia kasyna i inne. Ulotki i plakaty informujące o tych imprezach ze względu na ograniczenia prawne są rozdawane i umieszczone jedynie na terenie kasyna. W związku z organizacją imprez Spółka ponosi dodatkowe koszty związane m.in. z wystrojem sal, oprawą muzyczną i nagłośnieniem, wypożyczeniem stołów/ław, pokazami tańca i magii, naczyniami jednorazowymi oraz poczęstunkami. W ramach poczęstunków oferowane są bezpłatnie przekąski (najczęściej w formie przekąsek „na jeden kęs” np. kanapki, pierogi, paszteciki, ciasta, szwedzki stół) oraz napoje, w tym alkoholowe. Poczęstunki nie mają charakteru wystawnego i nie wykraczają poza standardy typowe dla imprez tego typu.

Wstęp na wymienione imprezy jest otwarty dla wszystkich chętnych z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z ustawy o grach hazardowych (zakaz wstępu dla osób niepełnoletnich i nie wyrażających zgody na rejestrację na podstawie dowodu tożsamości). Ponadto również poza wskazanymi powyżej przykładowo imprezami Spółka w niektórych dniach bez związku

z jakimkolwiek wydarzeniem lub imprezą uatrakcyjnia pobyt gości w kasynach oferując bezpłatne napoje, w tym alkoholowe, przekąski i inne poczęstunki. Celem powyższych działań jest zapewnienie klientom rozrywki i dobrego samopoczucia w kasynie.

Wg wiedzy Spółki opisane powyżej działania są typowe dla branży i powszechnie stosowane przez konkurencję. Są także standardowym elementem oferowanych usług.

W dniach, w których mają miejsce imprezy Spółka odnotowała zauważalny wzrost frekwencji wśród osób odwiedzających kasyno, co przynosi również realne korzyści poprzez zwiększenie liczby graczy i obrotów kasyna. W konsekwencji wskazane powyżej wydatki są ponoszone w celu uzyskania przychodów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w stanie faktycznym opisanym powyżej Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wydatki poniesione na organizację imprez dla klientów oraz wydatki na bezpłatne poczęstunki i napoje?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „updop”) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16. Jednym z takich wyjątków określonym w art. 16 ust. 1 pkt 28 updop są koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Termin „reprezentacja” nie został zdefiniowany w przepisach prawa podatkowego, co skutkowało na przestrzeni lat różnym podejściem do wykładni tego pojęcia tak przez Organy podatkowe jak i sądy administracyjne. Podejście organów podatkowych w ostatnich latach zostało sprecyzowane w interpretacji ogólnej Ministra Finansów z dnia 25 listopada 2013 r. Znak: DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521). Zgodnie z powyższym pismem:

• Wymienienie w przepisach podatkowych jako przykładowych kosztów reprezentacji wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, iż wydatki tego rodzaju zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów.
• Dla kwalifikacji danych wydatków jako wydatków na reprezentację wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów nie jest istotne miejsce podawania poczęstunków, świadczenia usług gastronomicznych itp., tj. nie bierze się pod uwagę tego, czy poczęstunki odbywają się w siedzibie firmy, czy też poza nią. Dla oceny takich wydatków nie są także istotne takie cechy jak wystawność, wytworność, okazałość poczęstunków.
• Za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 updop należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań.

W ocenie Spółki, uwzględniając powyższe oraz specyfikację branży, a zwłaszcza:

• obowiązujące ograniczenia w zakresie swobody działań reklamowych wynikające z ustawy o grach hazardowych,
• powszechność podejmowania analogicznych działań marketingowych przez konkurencję,
• charakter działalności mającej na celu zapewnienie klientom rozrywki i przyjemne spędzenie czasu, co sprzyja udziałowi klientów w licznych grach i przez to przyczynia się do zwiększenia przychodów kasyna
• standardowy i niewystawny charakter poczęstunków

należy uznać, że ponoszone przez Spółkę wydatki nie mają związku z wizerunkiem podatnika jako takiego, z tworzeniem dobrego obrazu firmy lub też kreowaniem pozytywnych relacji pomiędzy podatnikiem a uczestnikami spotkań. Celem tych działań jest natomiast zaoferowanie usług zgodnych z obowiązującym na rynku standardem, którego nieodłącznym elementem są atrakcje dla klientów i gości, w tym poczęstunki i inne zachęty. Tego typu działania są oczekiwane przez gości i służą wykreowaniu pozytywnej atmosfery podczas pobytu w kasynie, co przekłada się na liczniejszy udział w grach a także na ponowne odwiedziny kasyna przez gości. Tym samym opisane o opisie stanu faktycznego wydatki na organizację imprez, w tym poczęstunki nie mieszczą się w pojęciu reprezentacji i nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższe potwierdza interpretacja indywidualna Znak: IPPB5/4510-666/15-4/S/JC z dnia 21 maja 2019 r. wydana w niemal analogicznym stanie faktycznym w następstwie wcześniejszego wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 stycznia 2019 r. sygn. akt II FSK 3524/16, które, choć wiążące jedynie w indywidualnej sprawie, mogą być pomocne w formułowaniu stanowiska.

Podsumowując, w ocenie Spółki wydatki poniesione na organizację opisanych we wniosku imprez, w tym wydatki na poczęstunki są kosztami ponoszonymi w celu osiągnięcia przychodów, mają charakter wydatków reklamowo - promocyjnych, zachęcającymi do korzystania z usług konkretnego kasyna i nie są kosztami reprezentacji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 updop. W konsekwencji stanowią one koszt uzyskania przychodu Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1406 z późn. zm., dalej: „uCIT”).

W myśl art. 15 ust. 1 uCIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W świetle powyższego przepisu, ocena prawna konkretnego wydatku poniesionego przez podatnika wymaga odniesienia się do kryterium celowości jego poniesienia oraz uwzględnienia wyłączeń z kategorii kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 16 ust. 1 uCIT. Odnosząc się do przesłanki celowości wydatku należy podkreślić, że kosztem uzyskania przychodów są zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia. W każdym przypadku konieczne jest jednak zaistnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem, a uzyskiwaniem, bądź też szansą uzyskiwania przychodów przez podmiot ponoszący ten koszt.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 uCIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 uCIT. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

Jednocześnie, wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 uCIT.

Katalog wydatków wyłączonych z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ww. ustawy, o którym mowa powyżej, ma charakter zamknięty. Należy wskazać, że wśród wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów ustawodawca wymienił m.in. – w pkt 28 tego przepisu – koszty reprezentacji. Zgodnie bowiem z tym przepisem nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera legalnej definicji terminu reprezentacja. Próbę zdefiniowania tego pojęcia podejmowały wielokrotnie sądy administracyjne, w tym Naczelny Sąd Administracyjny m.in. w wyroku z dnia 17 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 702/11. Sąd ten stwierdził, że celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami (klientami). Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny. Ponadto Naczelny Sąd Administracyjny uznał za zasadne odwołanie się do etymologii terminu reprezentacja. Wyraz „reprezentacja” pochodzi od łacińskiego „repraesentatio” oznaczającego wizerunek. Upływ czasu nie zmienił jego znaczenia i formy. Oznacza to, że ,,reprezentacja” w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie „reprezentacji” kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia.

Stanowisko zaprezentowane przez Sąd zostało potwierdzone w interpretacji ogólnej wydanej przez Ministra Finansów w dniu 25 listopada 2013 r. Nr DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521.

Dokonując oceny kwalifikacji wydatków w okolicznościach konkretnej sprawy należy posłużyć się również dynamiczną wykładnią funkcjonalną, spowodowaną zmieniającą się rzeczywistością gospodarczą. To co dawniej mogło zostać uznane za reprezentację do takiej kategorii nie zostanie zaliczone obecnie ze względu na zmieniające się realia prowadzenia działalności gospodarczej, przyjęte w tym zakresie dobre praktyki i obyczaje. Dotyczy to akceptowanych i stosowanych powszechnie zachowań, bez których nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej. Każdy wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub jego zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W innej sytuacji zbędne stają się rozważania dotyczące dalszej kwalifikacji konkretnego wydatku ze względu na dodatkowe kryteria wprowadzone w art. 16 ust. 1 ustawy (w tym wypadku wynikające z omawianego pkt 28).

Organ interpretacyjny w całości podziela pogląd zawarty w powyższych rozstrzygnięciach, że w sytuacji gdy celem wydatku jest poprawa wizerunku podatnika, to takie działania podlegają pod hipotezę art. 16 ust. 1 pkt 28 uCIT.

Z uwagi na powyższe każda sprawa powinna być przedmiotem odrębnej oceny pod kątem kwalifikacji konkretnych wydatków jako kosztów reprezentacji, wymienionych w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań. Poniesione wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych powinny spełniać wymogi zawarte w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, czyli muszą być poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Odnosząc się z kolei do kwestii podatkowych związanych z wydatkami poniesionymi na reklamę, wskazać należy, że zgodnie z ugruntowanym poglądem przez reklamę rozumie się działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych, zalet technicznych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach, spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia. Jednocześnie zauważyć należy, że można rozróżnić reklamę towaru, usługi, reklamę marki, a także reklamę samej firmy (przedsiębiorcy). Dokonując zatem oceny zakresu pojęciowego „reprezentacji” i „reklamy” wywieść z powyższego należy, że reprezentacja dotyczy działań zmierzających do kształtowania i rozpowszechniania wizerunku podatnika, jako podmiotu gospodarczego, natomiast reklama dotyczy działań zmierzających do kształtowania, rozpowszechniania wizerunku nie samego podatnika, lecz jego produktów (towarów i usług). Podnosi się także, że reklama polega na przedstawianiu towarów i usług oraz nakłanianiu do ich nabycia w sposób bezpośredni, zaś reprezentacja pośrednio promuje podmiot gospodarczy poprzez stworzenie dobrego wizerunku firmy. Ocena charakteru wydatku (cel reprezentacyjny czy reklamowy) możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków i powinna być dokonywana każdorazowo przez podatnika, który prowadząc działalność gospodarczą może najlepiej dokonać właściwej kwalifikacji danego wydatku pod kątem funkcji jaką będzie spełniać w firmie.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika m.in., że Wnioskodawca prowadzi działalność polegającą na organizacji gier losowych w kasynach. Charakter działalności nie pozwala Spółce w pełni korzystać z możliwości reklamy zewnętrznej. Ogranicza ją bowiem ustawa z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych. Na podstawie art. 29 tej ustawy zabronione jest bowiem prowadzenie reklamy i promocji gier cylindrycznych, gier w karty, gier w kości, gier na automatach oraz zakładów wzajemnych, a także informowanie o sponsorowaniu z wykorzystaniem nazwy handlowej i znaku towarowego wykorzystywanego do oferowania gier cylindrycznych, gier w karty, gier w kości, przyjmowania zakładów wzajemnych oraz gier na automatach. W tej sytuacji Spółka ma ograniczone możliwości zachęcenia klientów do skorzystania z usług kasyna. W związku z tym jej narzędzia marketingowe ograniczają się do organizacji imprez takich jak Walentynki, Dzień Kobiet, Halloween, Mikołajki Sylwester, rocznica otwarcia kasyna i inne. Ulotki i plakaty informujące o tych imprezach ze względu na ograniczenia prawne są rozdawane i umieszone jedynie na terenie kasyna. W związku z organizacją imprez Spółka ponosi dodatkowe koszty związane m.in. z wystrojem sal, oprawą muzyczną i nagłośnieniem, wypożyczeniem stołów/ław, pokazami tańca i magii, naczyniami jednorazowymi oraz poczęstunkami. W ramach poczęstunków oferowane są bezpłatnie przekąski (najczęściej w formie przekąsek „na jeden kęs” np. kanapki, pierogi, paszteciki, ciasta, szwedzki stół) oraz napoje, w tym alkoholowe. Poczęstunki nie mają charakteru wystawnego i nie wykraczają poza standardy typowe dla imprez tego typu. Wstęp na wymienione imprezy jest otwarty dla wszystkich chętnych z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z ustawy o grach hazardowych (zakaz wstępu dla osób niepełnoletnich i nie wyrażających zgody na rejestrację na podstawie dowodu tożsamości). Ponadto również poza wskazanymi powyżej przykładowo imprezami Spółka w niektórych dniach bez związku z jakimkolwiek wydarzeniem lub imprezą uatrakcyjnia pobyt gości w kasynach oferując bezpłatne napoje, w tym alkoholowe, przekąski i inne poczęstunki. Celem powyższych działań jest zapewnienie klientom rozrywki i dobrego samopoczucia w kasynie.

Dokonując zatem oceny charakteru wydatków przeznaczonych na organizację działalności kasyna, należy rozstrzygnąć, czy poszczególne ich elementy nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Aby dokonać kwalifikacji prawnej tych wydatków, należy rozważyć, czy istnieje związek przyczynowy pomiędzy ich poniesieniem a przychodami Wnioskodawcy, czy wydatki te dotyczą konkretnych oferowanych usług oraz czy nie mieszczą się one w zakresie zastosowania przepisu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Konieczne jest zatem zbadanie, czy oferowane klientom kasyna poczęstunki w tym alkoholowe, kształtują popyt na świadczone przez Wnioskodawcę usługi, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do ich nabywania, czy też służą przede wszystkim budowaniu relacji z klientami i wywołaniu jak najlepszego wrażenia wśród klientów.

W związku z powyższym zauważyć należy, że w świetle przedstawionych we wniosku okoliczności poniesione przez Wnioskodawcę wydatki na bezpłatne poczęstunki, napoje w tym alkohol, które rozdawane są osobom korzystającym z usług kasyna kształtują i rozpowszechniają wizerunek kasyna na rynku. Jak sam Wnioskodawca wskazał Tego typu działania są oczekiwane przez gości i służą wykreowaniu pozytywnej atmosfery podczas pobytu w kasynie, co przekłada się na liczniejszy udział w grach a także na ponowne odwiedziny kasyna przez gości, a zatem możliwość ich zaliczenia w ciężar kosztów podatkowych jako kosztów reprezentacji podlega wyłączeniu na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, niezależnie od faktu, iż jak Wnioskodawca wskazał w dniach, w których odbywały się wskazane we wniosku imprezy Spółka odnotowała zauważalny wzrost frekwencji wśród osób odwiedzających kasyno, co przynosi również realne korzyści poprzez zwiększenie liczby graczy i obrotów kasyna. Wydatki te nie mogą przy tym zostać uznane za wydatki na reklamę kasyna, która to możliwość jest również ustawowo ograniczona. Skoro bowiem przez reklamę rozumie się działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na konkretne towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania tych towarów i usług, to warunku tego nie będą spełniały wydatki służące wykreowaniu pozytywnej atmosfery podczas pobytu w kasynie.

Co prawda w przedmiotowej sprawie, Wnioskodawca wskazuje na zauważalny wzrost frekwencji osób odwiedzających kasyno, zwiększenie liczby graczy i obrotów, mimo jednak powyższego należy uznać, że przedstawiony w sprawie opis stanu faktycznego w istocie wskazuje na spełnienie ww. przesłanek wyłączających możliwość uznania ponoszonych przez Wnioskodawcę wydatków jako koszt podatkowy, w oparciu o art. 16 ust. 1 pkt 28 uCIT.

Wstęp na organizowaną przez Wnioskodawcę imprezę jest bowiem otwarty dla wszystkich (pełnoletnich) chętnych oraz jak wskazuje Wnioskodawca celem ponoszenia wymienionych we wniosku wydatków jest zapewnienie klientom rozrywki i dobrego samopoczucia w kasynie. Jak wskazano powyżej, organizacja imprez w takiej konwencji, tj. z poczęstunkiem i oprawą artystyczną na koszt Wnioskodawcy w sposób przedstawiony we wniosku tj. nieodpłatny, bez pewności, że „konsumpcja” wiąże się w jakikolwiek sposób z ilością zakładów dokonanych przez danego klienta, wykupieniem przez niego np. żetonów itp., wskazuje, że w istocie dominującym celem takiej działalności Wnioskodawcy, jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami.

W istocie każdy „potencjalny klient” może skorzystać z oferty „rekreacyjnej” lub „konsumpcyjnej” Wnioskodawcy i następnie opuścić kasyno, bez ponoszenia jakichkolwiek kosztów związanych z korzystaniem z podstawowej oferty kasyna tj. graniem na urządzeniach gier losowych, automatach itp. Serwowanie poczęstunku (w tym alkoholu) klientom może, co prawda być postrzegane jako nieodłączny element świadczeń, których spodziewać się może klient kasyna. Jednak podawanie go bezpłatnie klientom, należy postrzegać jako środek służący zasadniczo poprawie wizerunku firmy oraz budowaniu relacji z klientami. Nie budzi wątpliwości, że zapewnienie nieodpłatnych świadczeń, w tym serwowania alkoholu, może stanowić i zapewne stanowi, istotny czynnik brany pod uwagę przy podejmowaniu decyzji o wyborze kasyna. Niemniej jednak taką właśnie rolę pełni szeroko rozumiana reprezentacja, której koszty na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 uCIT powinny zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów.

Mając powyższe na względzie, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Stanowisko to pokrywa się więc zarówno z treścią powołanej powyżej interpretacji ogólnej Ministra Finansów jak i stanowiskiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w składzie siedmiu sędziów zaprezentowanym w wyroku z dnia 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11. Sąd zaakcentował bowiem, że: (…) tylko wydatek na zakup tych usług gastronomicznych, których jedynym (głównym) celem jest tworzenie lub poprawa wizerunku firmy na zewnątrz podlega wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na zasadach określonych w art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p.

Zaznaczyć należy, że tut. Organ wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem, tym samym Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności faktycznych podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku ww. postępowań okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnił od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanej we wniosku interpretacji indywidualnej oraz orzeczeń sądów administracyjnych wskazać należy, że zostały one wydane na wniosek podmiotu, który o nie wystąpił, zatem nie są wiążące w niniejszej sprawie. Jednocześnie ww. interpretacja indywidualna jako wydana w wyniku uchylenia przez sąd administracyjny pierwotnej interpretacji indywidualnej, stanowi realizację zasady wynikającej z art. 153 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, zgodnie z którą ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.