Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów nieściągalnych wierzytelności z tytułu kredytu płatniczego oraz prowizji i opłat.

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo:

1)ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 31 lipca 2017 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 23 listopada 2018 r. sygn. akt III SA/Wa 4270/17; i

2)stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 sierpnia 2017 r. wpłynął Państwa wniosek z 31 lipca 2017 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nieściągalnych wierzytelności z tytułu kredytu płatniczego oraz prowizji i opłat. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

A. Sp. z o.o. (dalej zwana: A.) jest krajową instytucją płatniczą w rozumieniu art. 2 pkt 16 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (t.j. Dz.U. z 2016 poz. 1572, dalej zwana: ustawą o usługach płatniczych).

W ramach prowadzonej przez siebie działalności A. wydaje swoim Klientom instrumenty płatnicze w postaci kart płatniczych. Klientami A. są zarówno przedsiębiorcy, jak również osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej.

Karty płatnicze służą do regulowania zobowiązań Klientów A. z tytułu zakupu towarów i usług przez Klientów A. od dostawców towarów i usług na rzecz Klientów A. Klienci A. za pomocą karty płatniczej mogą również pobrać pieniądze w gotówce z bankomatu.

Wydanie karty poprzedzone jest analizą zdolności kredytowej konkretnego Klienta oraz zawarciem stosownej umowy. W umowie przewidziany jest limit kredytowy tj. limit, do którego Klient A. może dokonywać zakupów towarów lub usług w określonym okresie rozliczeniowym. Wysokość limitu zależy od wyników przeprowadzonej analizy kredytowej. Ponadto, w kwestiach nieuregulowanych w umowie znajduje zastosowanie regulamin wydawania i używania kart.

Regulowanie zobowiązań Klientów A. odbywa się za pomocą agentów rozliczeniowych tj. agent rozliczeniowy reguluje zobowiązania Klienta A. ze środków pieniężnych przekazanych uprzednio przez A. Spółka A. przekazuje agentowi rozliczeniowemu środki pieniężne pomniejszone o swoją prowizję, która stanowi po stronie A. przychód w rozumieniu art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 1888, ze zm., dalej zwana: UoPDOP lub Ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych), a agent rozliczeniowy przekazuje środki pieniężne dostawcy towarów lub usług na rzecz Klientów A. z tytułu zakupu towarów lub usług przez Klientów A. pomniejszone o swoją prowizję. W ten sposób dochodzi do wygaśnięcia zobowiązania Klientów A. względem dostawców towarów lub usług na rzecz Klientów A. oraz do udzielenia kredytu płatniczego przez A. Klientowi A. Agentem rozliczeniowym może być również bank.

Następnie Klienci A. rozliczają się bezpośrednio z A. Rozliczenie ma miejsce w okresie rozliczeniowym, którym zazwyczaj jest okres miesięczny równy miesiącowi kalendarzowemu albo od 15-tego do 14-tego dnia danego miesiąca. Podstawę rozliczenia stanowi wyciąg operacji dokonywanych za pomocą karty płatniczej. W wyciągu zaprezentowane są informacje na temat salda zadłużenia z tytułu zakupu towarów lub usług przy wykorzystaniu karty płatniczej (kredyt płatniczy) oraz pozostałe opłaty i prowizje związane z używaniem karty płatniczej naliczane Klientowi zgodnie z zawartą umową oraz regulaminem wydawania i używania kart. Naliczone opłaty i prowizje stanowią po stronie A. przychód w rozumieniu art. 12 ust. 3 UoPDOP.

Co do zasady ww. wierzytelności A. regulowane są przez Klientów w wyznaczonych terminach. W praktyce zdarza się jednak również tak, że ww. wierzytelności nie są regulowane. Wówczas naliczane są odsetki za zwłokę, następnie sprawa jest kierowana na drogę postępowania sądowego, a następnie postępowania egzekucyjnego. Powodem powyższego są takie okoliczności jak trudności finansowe Klienta, wykreślenie Klienta z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, postawienie Klienta w stan likwidacji, ogłoszenie upadłości Klienta, śmierć Klienta. Wszystkie ww. okoliczności nie można z góry przewidzieć i są one normalnym następstwem prowadzonej przez A. działalności gospodarczej.

Z punktu widzenia księgowego, odnośnie wierzytelności z tytułu kredytów płatniczych, które są wymagalne i nieściągalne, A. zakłada oraz w dalszym ciągu planuje zakładać na takie wierzytelności rezerwy, a następnie odpisywać je jako nieściągalne. Odnośnie wierzytelności z tytułu opłat i prowizji rozpoznanych jako przychód w rozumieniu art. 12 ust. 3 UoPDOP, które są wymagalne i nieściągalne A. zakłada oraz planuje zakładać na takie wierzytelności odpisy aktualizujące, a następnie odpisywać je jako nieściągalne. W tym ostatnim przypadku nie jest wykluczone również umorzenie wierzytelności w trybie art. 508 KC – zwolnienie z długu.

Odnośnie odpisów aktualizujących na wierzytelności A. uprawdopodobnia oraz planuje uprawdopodobniać nieściągalność wierzytelności zgodnie z art. 16 ust. 2a UoPDOP. Odnośnie wierzytelności odpisanych jako nieściągalne A. dokumentuje oraz planuje dokumentować nieściągalność wierzytelności zgodnie z art. 16 ust. 2 UoPDOP.

A. prowadzi swoją działalność w oparciu o zezwolenie wydane przez Komisję Nadzoru Finansowego. Zgodnie z wydanym zezwoleniem A. w ramach prowadzonej przez siebie działalności jest uprawniona w szczególności do:

1.wydawania instrumentów płatniczych (art. 3 ust. 1 pkt 4 ustawy o usługach płatniczych),

2.wykonywania transakcji płatniczych, w tym transferu środków pieniężnych na rachunek płatniczy u dostawcy użytkownika lub u innego dostawcy przy użyciu karty płatniczej lub podobnego instrumentu płatniczego (art. 3 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy o usługach płatniczych),

3.wykonywaniu transakcji płatniczych wymienionych w pkt 2, w ciężar środków pieniężnych udostępnionych użytkownikowi z tytułu kredytu, a w przypadku instytucji płatniczej - kredytu, o którym mowa w art. 74 ust. 3 (art. 3 ust. 1 pkt 3 ustawy o usługach płatniczych). Zasady funkcjonowania A. jako krajowej instytucji płatniczej regulowane są ustawą o usługach płatniczych.

Działalność A. nadzorowana jest przez Komisję Nadzoru Finansowego.

Pytania

1.Czy A. może zaliczać do kosztów uzyskania przychodów rezerwy tworzone na pokrycie ww. wierzytelności z tytułu wymagalnych i nieściągalnych kredytów płatniczych na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 26 lit. a tiret 1 UoPDOP?

2.Czy A. może zaliczać do kosztów uzyskania przychodów wierzytelności odpisane jako nieściągalne z tytułu ww. kredytów płatniczych na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. b UoPDOP ?

3.Czy A. może zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisy aktualizujące wartość ww. wierzytelności z tytułu opłat i prowizji za używanie kart płatniczych w części rozpoznanej jako przychody należne w rozumieniu art. 12 ust. 3 UoPDOP po uprawdopodobnieniu ich nieściągalności w oparciu o art. 16 ust. 2a pkt 1 UoPDOP na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 26a UoPDOP?

4.Czy A. może zaliczać do kosztów uzyskania przychodów wierzytelności odpisane jako nieściągalne z tytułu ww. opłat i prowizji za używanie kart płatniczych w części rozpoznanej jako przychody należne w rozumieniu art. 12 ust. 3 UoPDOP po udokumentowaniu ich nieściągalności w oparciu o art. 16 ust. 2 UoPDOP na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a UoPDOP?

5.Czy A. może zaliczać do kosztów uzyskania przychodów umorzone wierzytelności z tytułu ww. opłat i prowizji za używanie kart płatniczych w części rozpoznanej jako przychody należne w rozumieniu art. 12 ust. 3 UoPDOP w oparciu o art. 16 ust. 1 pkt 44 UoPDOP?

Państwa stanowisko w sprawie:

Zdaniem Wnioskodawcy, zarówno wierzytelności z tytułów kredytów płatniczych, jak również wierzytelności z tytułu opłat i prowizji (w tym rezerwy na wierzytelności z tytułu kredytów płatniczych wymagalnych i nieosiągalnych oraz odpisy aktualizujące na wierzytelności z tytułu opłat i prowizji) będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów po spełnieniu warunków opisanych w sformułowanych pytaniach Poniżej prezentujemy szczegółowe uzasadnienie.

Z tego punktu widzenia należy stwierdzić, że oddzielnie winna być analizowana możliwość odniesienia do kosztów uzyskania przychodów rezerw na wierzytelności wymagalne i nieściągalne oraz wierzytelności odpisanych jako nieściągalne z tytułu udzielonych kredytów płatniczych oraz oddzielnie winna być analizowana możliwość odniesienia do kosztów uzyskania przychodów odpisów aktualizujących, wierzytelności odpisanych jako nieściągalnych oraz umorzenia wierzytelności z tytułu opłat i prowizji.

Jeśli idzie o pierwsze z ww. zagadnień to winno być ono analizowane przez pryzmat art. 16 ust. 1 pkt 26 lit. a tiret 1 UoPDOP oraz art 16 ust. 1 pkt 25 lit. b UoPDOP. Natomiast, jeśli idzie o drugie z ww. zagadnień to winno być ono analizowane przez pryzmat art. 16 ust. 1 pkt 26a UoPDOP w zw. z art. 16 ust. 2a pkt 1 UoPDOP, art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a w zw. z art. 16 ust. 2 UoPDOP oraz art. 16 ust. 1 pkt 44 UoPDOP.

Przechodząc do pierwszego z ww zagadnień należy stwierdzić, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 26 lit. a tiret 1 UoPDOP, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: rezerw tworzonych na pokrycie wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z wyjątkiem tych rezerw utworzonych na pokrycie w jednostkach organizacyjnych, o których mowa w pkt 25 lit. b [jednostki organizacyjne uprawnione na podstawie odrębnych ustaw regulujących zasady ich funkcjonowania, do udzielania kredytów (pożyczek)] – wymagalnych, a nieściągalnych kredytów (pożyczek).

Natomiast, w myśl art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. b UoPDOP, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem: udzielonych przez jednostki organizacyjne uprawnione na podstawie odrębnych ustaw regulujących zasady ich funkcjonowania, do udzielania kredytów (pożyczek) - wymagalnych, a nieściągalnych kredytów (pożyczek) pomniejszonych o kwotę niespłaconych odsetek i równowartości rezerw na te kredyty (pożyczki), zaliczonych uprzednio do kosztów uzyskania przychodów. Obie ww. regulacje prawne należy czytać a contrario tj. o ile kredyty (pożyczki) były udzielone przez jednostki organizacyjne uprawnione na podstawie odrębnych ustaw regulujących zasady ich funkcjonowania, do udzielania kredytów (pożyczek) co do zasady mogą być one zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Oczywiście, o ile zaliczone są one do kategorii wymagalnych, a nieściągalnych.

Pojęcie jednostki organizacyjnych uprawnionych na podstawie odrębnych ustaw regulujących zasady ich funkcjonowania, do udzielania kredytów (pożyczek) było przedmiotem orzecznictwa sądów administracyjnych w sprawach podatkowych. W szczególności w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 15 lutego 2007 r. sygn. akt. III SA/Wa 3939/06 zostało stwierdzone, że „(...) Użycie w przepisie art 16 ust. 1 pkt 25 lit. b u.p.d.o.p. zwrotu „zasady ich funkcjonowania” oznacza, że zakresem tego przepisu objęte są podmioty działające na podstawie przepisów rangi ustawowej, które regulują sprawy związane z działalnością tych podmiotów prowadzoną w zakresie usług finansowych polegających na udzielaniu kredytów (pożyczek).” Zdaniem Sądu wskazane w tym przepisie zasady funkcjonowania oznaczają regulacje w zakresie przedmiotu działania, zasad organizacji podmiotów, gospodarki finansowej, nadzoru nad działalnością podmiotów.

Z taką sytuacją faktyczną mamy do czynienia w przypadku analizowanej sprawy, albowiem A. jest krajową instytucją płatniczą w rozumieniu art. 2 pkt 16 ustawy o usługach płatniczych. Zgodnie z tym przepisem, krajową instytucją płatniczą jest osoba prawna, która zgodnie z art. 60 ust. 1 uzyskała zezwolenie na prowadzenie działalności w charakterze instytucji płatniczej. Jednocześnie na mocy art. 3 ust 1 ustawy o usługach płatniczych przez usługi płatnicze należy rozumieć między innymi:

1.wydawanie instrumentów płatniczych (art. 3 ust. 1 pkt 4 ustawy o usługach płatniczych),

2.wykonywanie transakcji płatniczych, w tym transferu środków pieniężnych na rachunek płatniczy u dostawcy użytkownika lub u innego dostawcy przy użyciu karty płatniczej lub podobnego instrumentu płatniczego (art. 3 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy o usługach płatniczych),

3.wykonywaniu transakcji płatniczych wymienionych w pkt 2, w ciężar środków pieniężnych udostępnianych użytkownikowi z tytułu kredytu, a w przypadku instytucji płatniczej – kredytu, o którym mowa w art. 74 ust. 3 (art. 3 ust. 1 pkt 3 ustawy o usługach płatniczych).

Z kolei przez kredyt, o którym mowa w art. 74 ust. 3 ustawy o usługach płatniczych, należy rozumieć, pożyczkę udzielaną przez krajową instytucję płatniczą w związku z wykonywaniem usług płatniczych, która służy wykonaniu transakcji płatniczej (kredyt płatniczy) wyłącznie w celu świadczenia usług płatniczych między innymi, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 3 ustawy o usługach płatniczych jak wyżej oraz pod warunkiem, że pożyczka ta nie jest udzielana:

1.na okres dłuższy niż 12 miesięcy;

2.ze środków pieniężnych otrzymanych lub przechowywanych w celu wykonania transakcji płatniczej.

Regulacja ta jest zgodna z przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1988, dalej zwane: Prawem bankowym), albowiem zgodnie z art. 5 ust. 5 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 3 tej ustawy, jednostki organizacyjne inne niż bank mogą wykonywać czynności, o których mowa w ust. 1 (udzielanie kredytów), jeżeli przepisy odrębnych ustaw uprawniają je do tego.

Tak jest w przedmiotowej sprawie tj. ustawa o usługach płatniczych uprawnia A. do udzielania kredytów płatniczych. Jednocześnie, ta sama ustawa reguluje zasady funkcjonowania A. jako krajowej instytucji płatniczej tj. w szczególności krajowej instytucji płatniczej poświęcony jest cały Dział IV tej ustawy, i tak Rozdział I tego Działu określa - Podejmowanie i prowadzenie działalności płatniczej przez krajowe instytucje płatnicze, Rozdział 2 Działu IV określa -Fundusze własne i gospodarkę finansową krajowych instytucji płatniczych, Rozdział 3 Działu IV określa - Sprawozdawczość krajowych instytucji płatniczych, Rozdział 4 Działu IV określa - Korzystanie przez krajową instytucję płatniczą z usług agentów oraz powierzanie wykonywania niektórych czynności operacyjnych innym podmiotom.

Konsekwentnie, należy stwierdzić, że A. jako krajowa instytucja płatnicza jest jednostką organizacyjną uprawnioną na podstawie odrębnych ustaw regulujących zasady ich funkcjonowania do udzielania kredytów (pożyczek) w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 26 lit. a tiret 1 oraz art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. b UoPDOP. A zatem, zarówno rezerwy tworzone na pokrycie wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona z tytułu wymagalnych, a nieściągalnych kredytów płatniczych (art. 16 ust. 1 pkt 26 lit. a tiret 1 UoPDOP), jak również wierzytelności odpisane jako nieściągalne z tytułu wymagalnych, a nieściągalnych kredytów płatniczych (art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. b UoPDOP) będą stanowiły koszty uzyskania przychodów.

W tym ostatnim przypadku, oczywiście w wysokości pomniejszonej o kwotę niespłaconych odsetek i równowartość rezerw na te kredyty (pożyczki), zaliczone uprzednio do kosztów uzyskania przychodów.

Jeśli zaś idzie o wierzytelności z tytułu innych opłat i prowizji uprzednio rozpoznanych jako przychody należne w rozumieniu art. 12 ust. 3 UoPDOP będą tu miały zastosowanie zasady ogólne jak w przypadku wszystkich innych przedsiębiorców, tj. odnośnie odpisów aktualizujących możliwość odniesienia tych odpisów w poczet kosztów uzyskania przychodów będzie wynikała z art. 16 ust. 1 pkt 26a UoPDOP, odnośnie wierzytelności odpisanych jako nieściągalne możliwość odniesienia tych wierzytelności w poczet kosztów uzyskania przychodów będzie wynikać z art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a UoPDOP oraz odnośnie wierzytelności umorzonych możliwość odniesienia tych wierzytelności w poczet kosztów uzyskania przychodów będzie wynikać z art. 16 ust. 1 pkt 44 UoPDOP.

Oczywiście jeśli idzie o odpisy aktualizujące na wierzytelności to będą one zaliczone do kosztów uzyskania przychodów po uprawdopodobnieniu zgodnie z art. 16 ust. 2a UoPDOP. Natomiast, wierzytelności odpisane jako nieściągalne będą zaliczone do kosztów uzyskania przychodów po udokumentowaniu nieściągalności wierzytelności zgodnie z art. 16 ust. 2 UoPDOP. Wreszcie jeśli idzie o ewentualne umorzenie wierzytelności to będzie ono następowało na podstawie czynności dwustronnej w trybie art. 508 KC tj. zwolnienie z długu.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Państwa wniosek – 2 października 2017 r. wydałem interpretację indywidualną znak 0114-KDIP2-3.4010.203.2017.1.JBB, w której uznałem Państwa stanowisko za prawidłowe w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nieściągalnych wierzytelności z tytułu prowizji i opłat oraz za nieprawidłowe w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nieściągalnych wierzytelności z tytułu kredytów płatniczych.

Interpretację doręczono Państwu 16 października 2017 r.

Skarga na interpretację indywidualną

Pismem z 14 listopada 2017 r. (wpływ 21 listopada 2017 r.) wnieśli Państwo skargę na powyższą interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wnieśli Państwo o uchylenie zaskarżonej interpretacji w części, w jakiej Państwa stanowisko zostało uznane za nieprawidłowe.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił skarżoną interpretację wyrokiem z 23 listopada 2018 r. sygn. akt III SA/Wa 4270/17.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny – wyrokiem z 12 stycznia 2022 r. sygn. akt II FSK 1047/19 oddalił skargę kasacyjną.

Wyrok z 23 listopada 2018 r. sygn. akt III SA/Wa 4270/17, który uchylił interpretację indywidualną stał się prawomocny od 4 marca 2022 r. Akta sprawy wpłynęły 14 marca 2022 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku 

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.):

Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

‒uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w ww. wyroku;

‒ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

‒stanu faktycznego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz

‒zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, obowiązującego w dniu wydania pierwotnej interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwo sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosujcie się Państwo do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.