Podmioty zagraniczne, od których Wnioskodawca nabywa licencje, nie posiadają na terytorium Polski siedziby, zarządu ani zakładu w rozumieniu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zakup licencji przez Wnioskodawcę następuje w oparciu o zamówienie/korespondencję mailową, nie są zawierane w tym zakresie pisemne umowy. Niektórzy z dostawców licencji zastrzegają, że sprzedaż licencji następuje w oparciu o stosowane przez nich ogólne warunki sprzedaży lub inne wzorce umowne, które zamieszczane są zazwyczaj na stronie internetowej sprzedawcy bądź na odwrocie faktury.

Również przy odsprzedaży licencji klientom nie jest zwykle zawierana odrębna pisemna umowa, a zamówienie klienta realizowane jest najczęściej w oparciu o korespondencję mailową i cennik. Na odsprzedaży licencji Wnioskodawca realizuje zysk/marżę.

Występują też przypadki, w których wartość licencji zawarta jest w cenie sprzedawanego klientowi urządzenia, dotyczy to zwykle pierwszego okresu licencyjnego, wynoszącego zazwyczaj od roku do 3 lat. W takich przypadkach jedynie przedłużenie licencji stanowi osobny tytuł do zafakturowania klienta przez Wnioskodawcę (może on nabyć urządzenie łącznie z licencją bądź sam włączyć odrębnie nabyta licencję w cenę urządzenia).

Licencje mogą być ograniczone w czasie (przeważnie od roku do trzech lat), mogą to też być licencje bazowe (wieczyste) oraz upgrady (wyższe wersje), a także przedłużenia już wykupionych wcześniej licencji. Programy/aplikacje objęte licencjami instalowane są na komputerach/laptopach lub na iPadach, współpracujących z urządzeniami (...) bądź działającymi samodzielnie.

Sprzedaży licencji nie towarzyszą zazwyczaj żadne fizyczne nośniki. Licencje mogą być dostarczane klientom w następujący sposób:

Wnioskodawca posiada przeważnie bazę danych dostępowych umożliwiających klientom korzystanie z danej licencji, prowadzoną w celu ewidencji klientów korzystających z określonego rodzaju licencji, dane te są również wykorzystywane w przypadku zagubienia przez klienta kodów/haseł/loginów, a także na potrzeby przedłużenia licencji. W przypadku niektórych licencji nie ma kodów dostępowych, po złożeniu zamówienia program/aplikacja jest udostępniana automatycznie na danym urządzeniu.

W przypadku części licencji dane dostępowe umożliwiają korzystanie z oprogramowania/aplikacji w ramach zakupionej licencji tylko na jednym urządzeniu, stąd Wnioskodawca, nawet posiadając dostęp do tych danych, nie mogłaby z tej licencji korzystać na własne potrzeby. Część licencji obejmuje natomiast możliwość korzystania z oprogramowania/aplikacji na kilku stanowiskach (przeważnie do 5 stanowisk), niemniej licencja taka jest przypisywana do konkretnego numeru klienta i jego adresu mailowego, co również wyklucza możliwość korzystania z takich licencji przez Spółkę na własne potrzeby.

Z niektórych licencji Wnioskodawca korzysta na własne potrzeby, w celu ich prezentacji potencjalnym nabywcom. W takich przypadkach Wnioskodawca nabywa odrębną licencję dla siebie i dokonuje jej aktywacji na własne dane.

Wnioskodawca nie posiada wyłączności na dystrybucję oprogramowania (...) nabywanego od podmiotów zagranicznych, nie ma również prawa do przekazywania uprawnień do dystrybucji licencji innym podmiotom (dalszym dystrybutorom). Wnioskodawca dokonuje odsprzedaży licencji wyłącznie na rzecz swoich polskich klientów. Wnioskodawca nie jest uprawniony do wprowadzania modyfikacji w oprogramowaniu/aplikacjach, nie ma też dostępu do ich kodów źródłowych. Wnioskodawca nie ma prawa tego oprogramowania/aplikacji rozpowszechniać, dystrybuować zwielokrotnionych egzemplarzy, wydzierżawiać, wynajmować, obciążać, pobierać pożytków bądź w podobny sposób wykorzystywać oraz czynności tych faktycznie nie dokonuje.

Wnioskodawca nie nabywa prawa do użytkowania oprogramowania/aplikacji, jego rolą jest wyłącznie odsprzedaż licencji na rzecz polskich klientów, którzy pełnią funkcję odbiorców końcowych i nabywają licencję na korzystanie z oprogramowania na swoich komputerach/urządzeniach w salonie (...) (tzw. użytkownicy typu „end-user”).

W przypadku licencji nabywanych w celu ich odsprzedaży klientom, Wnioskodawca nie jest stroną umowy licencyjnej, na Wnioskodawcę nie są przenoszone jakiekolwiek prawa autorskie.

Roczne płatności z tytułu nabywanych od podmiotów zagranicznych licencji nie przekraczają obecnie kwoty 2 mln zł, może się to jednak zmienić w przyszłości wraz ze wzrostem skali działalności Wnioskodawcy.

Elementami transgranicznymi stanu faktycznego jest zakup przez Wnioskodawcę zindywidualizowanych, tj. przypisanych do określonego użytkownika końcowego licencji od podmiotów mających siedzibę w Niemczech bądź w Niderlandach oraz dokonywanie płatności za te licencje na rzecz zagranicznych właścicieli praw lub na rzecz zagranicznych dystrybutorów.

Pytanie

Czy wynagrodzenie wypłacane przez Wnioskodawcę na rzecz podmiotów zagranicznych, od których nabywa on poszczególne zindywidualizowane licencje w celu ich dalszej odsprzedaży, podlega w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym, a w konsekwencji czy Wnioskodawca, jako płatnik, jest zobowiązany do poboru zryczałtowanego podatku od przychodu uzyskiwanego z tego tytułu przez podmioty zagraniczne?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie wypłacane przez niego zagranicznym dostawcom egzemplarzy oprogramowania/aplikacji (licencji), przeznaczonych wyłącznie do dalszej odsprzedaży na terytorium Polski na rzecz klientów Wnioskodawcy, nie podlega w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym, a w konsekwencji Wnioskodawca nie jest zobowiązany do poboru zryczałtowanego podatku od przychodu uzyskiwanego z tego tytułu przez zagranicznych dostawców.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Regulacje zawarte w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych

Zgodnie z art. 3 ust. 2 updop podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Natomiast art. 21 ust. 1 pkt 1 updop stanowi, iż podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez nierezydentów przychodów z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how), ustala się w wysokości 20% przychodów. Jednocześnie w art. 21 ust. 2 updop zastrzeżono, że przepisy powyższe stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których Rzeczpospolita Polska jest stroną.

Z kolei art. 26 ust. 1 updop stanowi, że osoby prawne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych m.in. w art. 21 są obowiązane jako płatnicy pobierać w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika.

Powyższe oznacza, że co do zasady przy płatnościach wynagrodzenia z tytułów określonych w art. 21 ust. 1 updop, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym łącznie kwoty 2 000 000 zł na rzecz tego samego nierezydenta, płatnik podatku u źródła może zastosować obniżoną stawkę wynikającą z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub nie pobierać podatku w ogóle (jeśli zapisy umowy tak przewidują) pod warunkiem posiadania certyfikatu rezydencji podatkowej nierezydenta - przy zachowaniu odpowiedniej staranności w zakresie weryfikacji możliwości zastosowania stawki z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobrania podatku. Innymi słowy, w przypadku braku certyfikatu rezydencji podatkowej nierezydenta zastosowanie znajdą reguły określone w ustawie.

Regulacje zawarte w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania

Zgodnie z art. 7 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej z Niemcami zyski niemieckiego przedsiębiorstwa podlegają opodatkowaniu tylko w Niemczech, chyba że to przedsiębiorstwo prowadzi w Polsce działalność gospodarczą poprzez położony tu zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność poprzez położony w Polsce zakład, to zyski tego przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w Polsce, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej można przypisać je temu zakładowi. Oznacza to, że - co do zasady - zyski niemieckiej Wnioskodawcy podlegają opodatkowaniu wyłącznie w Niemczech. Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania mogą jednak przewidywać odrębne zasady opodatkowania dla niektórych rodzajów dochodów/przychodów.

I tak zgodnie z art. 12 tej umowy należności licencyjne, powstające w Polsce i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Niemczach, mogą być opodatkowane zarówno w Niemczech jak i w Polsce, przy czym podatek w Polsce nie może przekroczyć 5% kwoty brutto tych należności.

Należności licencyjne, o których mowa powyżej, zostały zdefiniowane w w/w umowie jako wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje dotyczące doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej. Postanowienie to stosuje się odpowiednio do wszelkiego rodzaju wypłat za użytkowanie lub prawo do użytkowania nazwy, zdjęcia lub innych podobnych praw osobistych oraz do wypłat otrzymywanych jako wynagrodzenie za nagranie przez radio lub telewizję występów sportowców lub artystów.

Również art. 7 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej z Niderlandami (Holandią) przewiduje, że zyski holenderskiego przedsiębiorstwa podlegają opodatkowaniu tylko w Niderlandach, chyba że to przedsiębiorstwo prowadzi w Polsce działalność gospodarczą poprzez położony tu zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność poprzez położony w Polsce zakład, to zyski tego przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w Polsce, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej można przypisać je temu zakładowi. W świetle tej umowy wyjątek stanowią m.in. należności licencyjne, powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie. Należności takie mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie, jednakże należności licencyjne mogą być także opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają i zgodnie z jego ustawodawstwem, ale jeżeli odbiorca jest osobą uprawnioną do należności licencyjnych, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty brutto należności licencyjnych.

Określenie „należności licencyjne” oznacza wg w/w umowy wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje dotyczące doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

W przypadku obydwu w/w umów uważa się, że należności licencyjne powstają w Umawiającym się Państwie, jeżeli ich płatnikiem jest osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym Państwie.

Żadna z w/w umów o unikaniu podwójnego opodatkowania nie definiuje pojęcia „praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego", żadna z nich nie wymienia też wprost programu komputerowego jako przedmiotu opodatkowania podatkiem u źródła, obydwie umowy wskazują jednak, że opodatkowaniu podlega wyłącznie „użytkowanie lub prawo do użytkowania” w/w praw.

Natomiast obydwie umowy, w swoich art. 3 ust. 3 wskazują, że przy ich stosowaniu przez Umawiające się Państwo, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej, każde określenie, które nie zostało w nich zdefiniowane, będzie miało takie znaczenie, jakie przyjmuje się zgodnie z prawem tego Państwa w zakresie podatków, do których ma zastosowanie ta umowa, przy czym znaczenie wynikające ze stosowanego ustawodawstwa podatkowego tego Państwa będzie miało pierwszeństwo przed znaczeniem nadanym określeniu przez inne przepisy prawne tego Państwa.

Wskazówki wynikające z Komentarza do Modelowej Konwencji OECD

Zgodnie z pkt 13.1 Komentarza do art. 12 Modelowej Konwencji OECD („Komentarz”) transakcje, w których prawa nabyte w związku z oprogramowaniem komputerowym są ograniczone do praw, które są niezbędne do umożliwienia użytkownikowi obsługi programu, nie są brane pod uwagę przy analizie charakteru transakcji dla celów podatkowych. Płatności w tego typu transakcjach powinny być traktowane jako dochód handlowy zgodnie z art. 7 (rozdział 14 Komentarza).

Ponadto w pkt 14.4 Komentarza zaznaczono, że umowy pomiędzy właścicielem praw autorskich do oprogramowania a pośrednikiem często przyznają pośrednikowi prawo do dystrybucji kopii programu bez prawa do jego powielania. Co istotne, w wyniku zawarcia takich umów, prawa nabyte w związku z prawami autorskimi do oprogramowania są ograniczone do tych, które są niezbędne komercyjnemu pośrednikowi do dystrybucji kopii oprogramowania. W takich transakcjach dystrybutorzy płacą tylko i wyłącznie za nabycie kopii oprogramowania i nie wykonują żadnego prawa autorskiego związanego z tym oprogramowaniem. W związku z tym płatności tego typu powinny być traktowane jako zyski przedsiębiorstw zgodnie z artykułem 7 Modelowej Konwencji OECD. Nie ma przy tym znaczenia również sposób dystrybucji, tj. czy kopie są dostarczane na nośnikach czy też są dystrybuowane drogą elektroniczną (np. w formie przekazania kodu dostępu).

Powyższe uwagi zawarte w Komentarzu w całości można odnieść do wynagrodzenia wypłacanego przez Wnioskodawcę na rzecz podmiotów zagranicznych, stanowiącego przedmiot niniejszego wniosku.

Definicja praw autorskich na potrzeby podatku u źródła

Ponieważ umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania nie zawierają definicji „praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego albo naukowego”, a obydwie umowy odwołują się w tym zakresie do definicji zawartych w wewnętrznych regulacjach danego państwa, wobec powyższego w opinii Wnioskodawcy, wykładnia art. 21 ust. 1 pkt 1 updop oraz art. 12 ust. 3 obydwu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania w odniesieniu do wynagrodzenia wypłacanego przez Wnioskodawcę wymaga uwzględnienia postanowień ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych („upapp").

Regulacje zawarte w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych

Zgodnie z art. 1 ust. 1 upapp przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Przepis ten zawiera ogólną normę, opisującą utwór będący przedmiotem prawa autorskiego.

Natomiast art. 1 ust. 2 pkt 1 upapp stanowi, że przedmiotem prawa autorskiego są w szczególności utwory „wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe)".

Regulacje odnośnie programów komputerowych zostały zawarte w art. 74 upapp. Ustęp 1 tego artykułu stanowi, że „programy komputerowe podlegają ochronie analogicznie jak utwory literackie, o ile przepisy rozdziału 1 tej ustawy nie stanowią inaczej". Kolejny ustęp tego samego artykułu mówi o tym, że „ochrona, jaka zostaje przyznana programowi komputerowemu, obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia".

Jednocześnie w myśl art. 74 ust. 4 upapp, autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego (...) obejmują prawo do:

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca nie nabywa prawa do użytkowania oprogramowania/aplikacji, jego rolą jest wyłącznie odsprzedaż poszczególnych licencji na rzecz podmiotów trzecich (klientów Wnioskodawcy) na rynku polskim. Wnioskodawca jest zatem jedynie dystrybutorem licencji dla odbiorców końcowych (tzw. end-userów), którzy nabywają licencje na używanie oprogramowania/aplikacji na swoich urządzeniach, przeważnie przy użyciu klucza sprzętowego/loginu i hasła oraz linku do pobierania danych. Na Wnioskodawcę nie są przenoszone jakiekolwiek prawa autorskie, bądź też prawa majątkowe uprawniającego do rozpowszechniania, udzielania sublicencji innym podmiotom, czy dokonywania zmian w oprogramowaniu/aplikacjach.

Mając powyższe na uwadze, w opinii Wnioskodawcy wynagrodzenie wypłacane przez niego na rzecz podmiotów zagranicznych z w/w tytułu nie ma charakteru należności licencyjnych, o których mowa w art. 12 obydwu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz w art. 21 ust. 1 pkt 1 updop, a w związku z tym nie podlega ono opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce. W konsekwencji Wnioskodawca nie jest zobowiązany do poboru zryczałtowanego podatku od przychodu uzyskiwanego z tego tytułu przez podmioty zagraniczne.

Interpretacje organów podatkowych

Stanowisko zaprezentowane przez Wnioskodawcę znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe, tworzących utrwaloną linię interpretacyjną - przykładowo w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:

czy też we wcześniejszych interpretacjach indywidualnych wydanych przez dyrektorów izb skarbowych:

-interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 7 stycznia 2016 Znak: IPPB5/4510-1043/15-4/RS.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Jednocześnie zauważyć należy, że powołany przez Wnioskodawcę z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dniem 1 stycznia 2022 r. (Dz.U. z 2022 r., poz. 1800) otrzymał brzmienie: „osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem”.

Powyższa zmiana nie miała jednak wpływu na rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.