Czy wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę w związku z organizacją imprez integracyjnych stanowią koszty uzyskania przychodu.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych, w części dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z uczestnictwem Kontrahentów w imprezach integracyjnych jest nieprawidłowe, w pozostałej części jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

31 stycznia 2022 r. za pośrednictwem platformy e-PUAP wpłynął Państwa wniosek z 25 stycznia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę w związku z organizacją imprez integracyjnych stanowią koszty uzyskania przychodu. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca (dalej zwany jako: „Spółka”) jest w rozumieniu ustawy z  dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej zwana jako: „ustawa o CIT”), rezydentem podatkowym w Rzeczypospolitej Polskiej - podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Przedmiot przeważającej działalności przedsiębiorcy to transport drogowy towarów (PKD 49.41.Z). Przedmiot pozostałej działalności przedsiębiorcy to: transport kolejowy towarów (PKD 49.20.Z), transport morski i przybrzeżny towarów (PKD 50.20.Z), transport morski śródlądowy towarów (PKD 50.40.Z), transport lotniczy towarów (PKD 51.21.Z), magazynowanie i przechowywanie pozostałych towarów (PKD 52.10.B), działalność usługowa wspomagająca transport lądowy (PKD 52.21.Z), działalność usługowa wspomagająca transport morski (PKD 52.22.A), działalność usługowa wspomagająca transport lotniczy (PKD 52.23.Z), przeładunek towarów w portach morskich (PKD 52.24.A). Spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny. Data rejestracji jako podatnik VAT czynny to 20 marca 2010 r. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zatrudnia pracowników (w rozumieniu ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy, Dz.U. z 2020 r., poz. 1320), a także współpracuje z zewnętrznymi dostawcami i odbiorcami na podstawie zawieranych umów cywilnoprawnych np. zewnętrzni zleceniodawcy, zewnętrzni zleceniobiorcy (dalej zwani jako: „kontrahenci”).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca ponosi m.in. wydatki związane z organizacją (...)

Na wydatki związane z organizacją przedmiotowej imprezy integracyjnej składają się wydatki na wynajem terenu X w trakcie organizowania dnia wyścigowego, które obejmuje 75% powierzchni drugiej kondygnacji trybuny głównej.

W ramach umowy najmu Wnioskodawca ma zapewnione przez wynajmującego:

-oficjalną nazwę (....) Y używana m.in.(...);

-udział przedstawicieli Wnioskodawcy w uroczystej dekoracji zwycięzców (...);

-ekspozycję wizerunku firmy na elektronicznym wyświetlaczu w strefie dekoracji;

-powierzchnię wystawienniczą w strefie ogólnodostępnej z możliwością ekspozycji na padoku;

-powierzchnię reklamową na torze: (...);

-całostronicową reklamę sponsora w programie (...);

-wzmianki spikerskie w trakcie mityngu;

-promocję Wnioskodawcy (...);

-emisję reklamy podczas transmisji online - spot 30 sek.;

-emisję reklamy na ekranach w holu kasowym.

Wnioskodawca na własnym zakresie i na własny koszt uzyskuje wszelkie wymagane przepisami prawa pozwolenia oraz zapewnia poziom bezpieczeństwa uczestnikom imprezy, stosownie do oferowanych podczas jej trwania atrakcji. Wnioskodawca ponosi pełną odpowiedzialność za bezpieczeństwo osób przebywających na udostępnionym terenie.

W związku z organizacją przedmiotowej imprezy Wnioskodawca ponosi ponadto wydatki związane z:

-przygotowaniem filmu korporacyjnego z wydarzenia (video billboard);

-animacje dla dzieci;

-usługi reklamowe;

-relację z imprezy;

-usługi cateringowe; w tym dostarczanie posiłków do odbiorcy zewnętrznego;

-zapewnienie sprzętu technicznego;

-usługi transportowe.

Wszystkie wydatki związane z organizacją imprez integracyjnych finansowane są ze środków obrotowych Wnioskodawcy.

Poczęstunek dla zaproszonych uczestników imprezy integracyjnej nie ma charakteru wystawnego i nie jest głównym elementem spotkania.

Oprócz zaproszonych gości na terenie toru X w trakcie organizowania imprezy integracyjnej obecne są również osoby trzecie tj. niezaproszone przez Wnioskodawcę osoby, które obserwują wyścigi konne odbywające się na torze.

Celem imprez integracyjnych organizowanych przez Wnioskodawcę jest:

-promowanie kultury dzielenia się wiedzą i zapewnianie wszystkim pracownikom i kontrahentom platformy do dzielenia się swoimi doświadczeniami i pomysłami w różnych działach,

-integracja pracowników i kontrahentów Wnioskodawcy,

-ułatwienie ułożenia wzajemnych relacji między pracownikami i kontrahentami oraz zwiększenie ich zaangażowania w działalność Wnioskodawcy,

-wzmocnienie więzi pomiędzy pracownikami a Wnioskodawcą jako pracodawcą i  w efekcie poprawę efektywności pracy.

Pytanie

Czy wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę w związku z organizacją imprez integracyjnych stanowią koszty uzyskania przychodu?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę w związku z organizacją imprez integracyjno-motywacyjnych stanowią koszty uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. Powyższe oznacza, że podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia przychodów). Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

-    został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika  wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

-    jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

-    pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

-    poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

-    został właściwie udokumentowany,

-nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie jego przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatek na zorganizowanie imprezy integracyjnej (zarówno w części dotyczącej pracowników jak i kontrahentów) można uznać za celowy, racjonalny i związany z osiągnięciem, zachowaniem i zabezpieczeniem źródła przychodów. Słownik Języka Polskiego wskazuje, że przez pojęcie „osiągnąć” należy rozumieć „uzyskać coś”, przez „zachować” zaś należy rozumieć „dochować coś w stanie niezmienionym, nienaruszonym, utrzymać”. Termin „zabezpieczyć” oznacza z kolei „uczynić bezpiecznym, dać ochronę, ochronić”. Przyjmuje się, iż koszty związane z osiągnięciem przychodu oznaczają koszty związane (chociażby potencjalne) z jego wygenerowaniem. Koszty związane z zachowaniem źródła przychodów oznaczają z kolei wydatki poniesione, aby przychody z danego źródła występowały w stanie nienaruszonym (niezmienionym) oraz aby źródło to w dalszym ciągu istniało. Koszty związane z zabezpieczeniem źródła przychodów określane są zaś jako koszty, które podatnik poniósł w związku z ochroną istniejącego źródła przychodów, tak aby zapewnić mu bezpieczne funkcjonowanie. Bez wątpienia imprezy/spotkania integracyjne, jako zawierające element integracyjny, których głównym celem jest budowanie pozytywnych relacji pomiędzy pracownikami/kontrahentami oraz więzi z pracodawcą/zleceniodawcą, mogą być sklasyfikowane jako koszty uzyskania przychodów. Efektywne współdziałanie kontrahentów i pracowników jest konieczne dla ukończenia danego zadania i w efekcie do uzyskania przychodu. Jednocześnie, imprezy/spotkania integracyjne, poprzez budowanie więzi z danym podmiotem, mają także wpływ na zachowanie i zabezpieczenie źródła przychodów i posiadanie kompetentnego zespołu pracowników/ kontrahentów jest kluczowe dla sprawnego działania każdego przedsiębiorcy. To praca pracowników bowiem i jej efekty pozwalają de facto na funkcjonowanie tego podmiotu i prowadzenie przez niego działalności gospodarczej; takie imprezy, poprzez m.in. poprawę atmosfery, stanowią, obok wynagrodzenia, także czynnik który może wpływać na decyzję danego pracownika o kontynuowaniu współpracy z danym podmiotem m.in. organizowanie tego typu imprez może więc mieć wpływ na możliwość zawarcia/kontynuowania współpracy z najlepszymi specjalistami w danej dziedzinie.

Pogląd o związku spotkań/imprez integracyjnych z osiągnięciem, zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów potwierdza m.in. interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 24 maja 2018 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.104.2018.2.MS1, w której stwierdzono: „W każdej sytuacji jednakże należy sprawdzić, jaki jest cel takiego spotkania. W przypadku, jeżeli wydatki poniesione zostały na zorganizowanie spotkania integracyjnego, którego celem była integracja pracowników, budowanie zespołu, poprawa atmosfery pracy, ułatwienie ułożenia wzajemnych relacji między pracownikami, zwiększenie ich zaangażowania w działalność Spółki oraz wzmocnienie więzi pomiędzy pracownikami a Spółką jako pracodawcą i w efekcie poprawę efektywności pracy, a przez to zwiększenie przychodów osiąganych przez Wnioskodawcę - to wówczas spełniają one warunki, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i mogą zostać zakwalifikowane do kosztów podatkowych”. Podobne stanowisko wyrażono w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 16 stycznia 2017 r., Znak: 0461- ITPB3.4510.653.2016.1.AW: „jak wynika z opisu zdarzenia, dominującym celem organizacji imprezy jest integracja całego zespołu, wzmocnienie pozytywnych relacji w zespole, jak również zwiększenie identyfikacji zespołu ze Spółką, motywacja zespołu do wydajnej pracy i wzmocnienie lojalności zespołu wobec Spółki. (...) Tym samym, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym wydatki na organizację Imprezy integracyjnej w opisanym we wniosku zakresie stanowią koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ponieważ zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Uwzględniając powyższe bez wątpienia należy uznać, iż imprezy/spotkania integracyjne, których celem jest integracja zespołu, budowanie więzi pomiędzy członkami zespołu oraz pomiędzy członkami zespołu a danym przedsiębiorcą stanowią wydatki ukierunkowane na osiągnięcie przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie jego źródła”.

Kolejnym elementem niezbędnym dla uznania, iż wydatek na spotkanie/imprezę integracyjną stanowi koszt podatkowy jest brak możliwości zakwalifikowania tego wydatku do tzw. kosztów reprezentacji. Na gruncie powyższego pojęcia organy podatkowe wskazują, iż celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy rozpatrywać zasadność ich poniesienia również przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest właśnie wykreowanie wizerunku podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, iż wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny. Kwalifikacja każdego przypadku powinna być odrębna, uzależniona od jego okoliczności tak m.in. w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 16 kwietnia 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.72.2019.1.NL. Dodatkowo, z uwagi na brak definicji pojęcia „reprezentacja”, organy podatkowe oraz sądy administracyjne podejmowały próby nadania właściwego sensu terminowi „reprezentacja” w odniesieniu do konkretnych sytuacji występujących w praktyce gospodarczej. Opierając się na treści wyroku składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11 w interpretacjach organów podatkowych przyjmuje się, że skoro ustawodawca nie zdefiniował w sposób jednoznaczny pojęcia  „reprezentacja”, należy odwołać się do etymologii tego terminu. Wyraz „reprezentacja” pochodzi od łacińskiego „repraesentatio” oznaczającego wizerunek. Zatem „reprezentacja” w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów.

W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Jednocześnie, kwalifikacja danego wydatku jako reprezentacji nie może być uzależniona od przypisywania mu cechy „wystawności”, „przepychu” czy też „okazałości”.

Stanowisko zaprezentowane przez Sąd zostało potwierdzone w interpretacji ogólnej wydanej przez Ministra Finansów w dniu 25 listopada 2013 r. Nr DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521.

Dokonując oceny kwalifikacji wydatków w okolicznościach konkretnej sprawy należy posłużyć się również dynamiczną wykładnią funkcjonalną, spowodowaną zmieniającą się rzeczywistością gospodarczą. To co dawniej mogło zostać uznane za reprezentację do takiej kategorii nie zostanie zaliczone obecnie ze względu na zmieniające się realia prowadzenia działalności gospodarczej, przyjęte w tym zakresie dobre praktyki i obyczaje. Dotyczy to akceptowanych i stosowanych powszechnie zachowań, bez których nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej. Każdy wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub jego zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W innej sytuacji zbędne stają się rozważania dotyczące dalszej kwalifikacji konkretnego wydatku ze względu na dodatkowe kryteria wprowadzone w art. 16 ust. 1 ustawy (w tym wypadku wynikające z omawianego pkt 28).

Każda sprawa powinna być przedmiotem odrębnej oceny pod kątem kwalifikacji konkretnych wydatków jako kosztów reprezentacji, wymienionych w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Należy wskazać, że wymienienie w przepisach podatkowych, jako przykładowych kosztów reprezentacji, tj. wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki tego rodzaju zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Dla kwalifikacji określonych wydatków, jako wydatków na reprezentację, wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów, nie jest istotne miejsce podawania poczęstunków, czy świadczenia usług gastronomicznych, tj. nie bierze się pod uwagę tego, czy poczęstunki odbywają się w siedzibie firmy, czy też poza nią. Dla oceny takich wydatków nie są także istotne takie cechy jak wystawność, wytworność, okazałość poczęstunków.

Za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań. Poniesione wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych powinny spełniać wymogi zawarte w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, czyli muszą być poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Pojęcie reprezentacji opisuje wyrok WSA w Warszawie z 21 stycznia 2009 r., sygn. akt  III SA/Wa 1601/08, LEX nr 485946, w którym stwierdza się, że:

„1. Nie wszystkie działania podejmowane na zewnątrz w kierunku potencjalnych klientów mogą być potraktowane jako reprezentacja, gdyż w tak określonych działaniach mieszczą się również inne przedsięwzięcia z zakresu marketingu, reklamy, promocji itd. Konieczne jest tu, aby głównym celem takiego działania było zaprezentowanie podmiotu - jego wystawności, okazałości, wysokiego standardu.

2. Przy kwalifikacji określonych przedsięwzięć podejmowanych przez dany podmiot, należy uwzględniać specyfikę tego podmiotu oraz branżę, w jakiej on działa.

3. Ogólną zasadą interpretacyjną przepisów ustanawiających wyjątek od pewnej reguły pozostaje, że przepisy te nie mogą podlegać wykładni rozszerzającej. Tylko więc, gdy zostanie jednoznacznie wykazane, że dany rodzaj kosztów bez wątpienia mieści się w zakresie jednej z norm zawartych w przepisach art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p., możliwe jest nieuznanie takiego kosztu za koszt uzyskania przychodów. Oczywiście poza przypadkami, kiedy koszt taki nie spełnia wymogów określonych w art. 15 ust. 1 tej ustawy”.

Należy też zauważyć, iż działania podejmowane przez wynajmującego w stosunku do Wnioskodawcy szczegółowo opisanie w opisie stanu faktycznego mają charakter działań reklamowanych.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem przez reklamę rozumie się działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych, zalet technicznych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach, spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia.

W konsekwencji należy uznać, że wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę w związku z   organizacją imprez integracyjno-motywacyjnych stanowią koszty uzyskania przychodu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 oraz 16 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800, ze zm., dalej: „ustawa o CIT”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT,

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

-    wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

-    jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

-    pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

-    poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

-    został właściwie udokumentowany,

-nie może znajdować się w grupie wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Na mocy powołanej regulacji, podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, że nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT oraz, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu. Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której, pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo - skutkowy. W przepisie tym ustawodawca określił katalog wydatków, które nawet pomimo poniesienia ich przez podatnika w celu osiągnięcia przychodów, w rozumieniu przepisów podatkowych, nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów.

Jak stanowi art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT

Należy zauważyć, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera legalnej definicji terminu reprezentacja. Próbę zdefiniowania tego pojęcia podejmowały wielokrotnie sądy administracyjne, w tym Naczelny Sąd Administracyjny m.in. w wyroku z dnia 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11. Sąd ten stwierdził, że celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami (klientami). Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny. Ponadto Naczelny Sąd Administracyjny uznał za zasadne odwołanie się do etymologii terminu reprezentacja. Wyraz „reprezentacja” pochodzi od łacińskiego „repraesentatio” oznaczającego wizerunek. Upływ czasu nie zmienił jego znaczenia i formy. Oznacza to, że „reprezentacja” w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie „reprezentacji” kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia.

Stanowisko zaprezentowane przez Sąd zostało potwierdzone w interpretacji ogólnej wydanej przez Ministra Finansów w dniu 25 listopada 2013 r., Nr DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521.

Dokonując oceny kwalifikacji wydatków w okolicznościach konkretnej sprawy należy posłużyć się również dynamiczną wykładnią funkcjonalną, spowodowaną zmieniającą się rzeczywistością gospodarczą. To, co dawniej mogło zostać uznane za reprezentację do takiej kategorii nie zostanie zaliczone obecnie ze względu na zmieniające się realia prowadzenia działalności gospodarczej, przyjęte w tym zakresie dobre praktyki i obyczaje. Dotyczy to akceptowanych i stosowanych powszechnie zachowań, bez których nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej. Każdy wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub jego zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W innej sytuacji zbędne stają się rozważania dotyczące dalszej kwalifikacji konkretnego wydatku ze względu na dodatkowe kryteria wprowadzone w art. 16 ust. 1 ustawy (w tym wypadku wynikające z omawianego pkt 28).

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia, czy w przedstawionym stanie faktycznym, wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę w związku z organizacją imprez integracyjnych stanowią koszty uzyskania przychodu.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika m.in., że przedmiotem przeważającej działalności Wnioskodawcy jest transport drogowy towarów. Przedmiotem pozostałej działalności przedsiębiorcy jest: transport kolejowy towarów, transport morski i przybrzeżny towarów, transport morski śródlądowy towarów, transport lotniczy towarów, magazynowanie i przechowywanie pozostałych towarów, działalność usługowa wspomagająca transport lądowy, działalność usługowa wspomagająca transport morski, działalność usługowa wspomagająca transport lotniczy, przeładunek towarów w portach morskich. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zatrudnia pracowników), a także współpracuje z zewnętrznymi dostawcami i odbiorcami na podstawie zawieranych umów cywilnoprawnych np. zewnętrzni zleceniodawcy, zewnętrzni zleceniobiorcy (dalej zwani jako: „kontrahenci”).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca ponosi m. in. wydatki związane z organizacją dla pracowników, rodzin pracowników oraz kontrahentów corocznych imprez integracyjnych (tzw. event „horse racing”).

Na wydatki związane z organizacją przedmiotowej imprezy integracyjnej składają się wydatki na wynajem terenu X w trakcie organizowania dnia wyścigowego, które obejmuje 75% powierzchni drugiej kondygnacji trybuny głównej.

W ramach umowy najmu Wnioskodawca ma zapewnione przez wynajmującego:

-oficjalną nazwę  (…) używana m. in. (...);

-udział przedstawicieli Wnioskodawcy w uroczystej dekoracji zwycięzców(...);

-ekspozycję wizerunku firmy na elektronicznym wyświetlaczu w strefie dekoracji;

-powierzchnię wystawienniczą w strefie ogólnodostępnej z możliwością ekspozycji na padoku;

-powierzchnię reklamową na torze: (...);

-całostronicową reklamę sponsora w programie (...);

-wzmianki spikerskie w trakcie mityngu;

-promocję Wnioskodawcy  (...);

-emisję reklamy podczas transmisji online - spot 30 sek.;

-emisję reklamy na ekranach w holu kasowym.

Wnioskodawca na własnym zakresie i na własny koszt uzyskuje wszelkie wymagane przepisami prawa pozwolenia oraz zapewnia poziom bezpieczeństwa uczestnikom imprezy, stosownie do oferowanych podczas jej trwania atrakcji. Wnioskodawca ponosi pełną odpowiedzialność za bezpieczeństwo osób przebywających na udostępnionym terenie.

W związku z organizacją przedmiotowej imprezy Wnioskodawca ponosi ponadto wydatki związane z:

-przygotowaniem filmu korporacyjnego z wydarzenia (video billboard);

-animacje dla dzieci;

-usługi reklamowe;

-relację z imprezy;

-usługi cateringowe; w tym dostarczanie posiłków do odbiorcy zewnętrznego;

-zapewnienie sprzętu technicznego;

-usługi transportowe.

Wszystkie wydatki związane z organizacją imprez integracyjnych finansowane są ze środków obrotowych Wnioskodawcy.

Poczęstunek dla zaproszonych uczestników imprezy integracyjnej nie ma charakteru wystawnego i nie jest głównym elementem spotkania.

Oprócz zaproszonych gości na terenie (…) w trakcie organizowania imprezy integracyjnej obecne są również osoby trzecie tj. niezaproszone przez Wnioskodawcę osoby, które obserwują wyścigi konne odbywające się na torze.

Celem imprez integracyjnych organizowanych przez Wnioskodawcę jest:

-promowanie kultury dzielenia się wiedzą i zapewnianie wszystkim pracownikom i kontrahentom platformy do dzielenia się swoimi doświadczeniami i pomysłami w różnych działach,

-integracja pracowników i kontrahentów Wnioskodawcy,

-ułatwienie ułożenia wzajemnych relacji między pracownikami i kontrahentami oraz zwiększenie ich zaangażowania w działalność Wnioskodawcy,

-wzmocnienie więzi pomiędzy pracownikami a Wnioskodawcą jako pracodawcą i  w efekcie poprawę efektywności pracy.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę w związku z organizacją imprez integracyjnych, w których uczestniczą pracownicy Spółki wraz z członkami ich rodzin oraz w zakresie w jakim impreza ta ma charakter promowania i reklamy działalności Spółki, stanowią koszty uzyskania przychodu w tym konkretnym zakresie.

Odnosząc się bowiem do wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę, w związku z organizacją imprez integracyjnych, w kwestii dotyczącej pracowników i ich rodzin, wskazać należy, że występuje związek przyczynowo-skutkowy, poniesionych wydatków, które mają wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, ponieważ jak wskazali Państwo w opisie stanu faktycznego, celem imprezy integracyjnej jest, promowanie kultury dzielenia się wiedzą i zapewnianie wszystkim pracownikom platformy do dzielenia się swoimi doświadczeniami i pomysłami w różnych działach, integracja pracowników Wnioskodawcy, ułatwienie ułożenia wzajemnych relacji między pracownikami oraz zwiększenie ich zaangażowania w działalność Wnioskodawcy, wzmocnienie więzi pomiędzy pracownikami, a Wnioskodawcą jako pracodawcą i w efekcie poprawę efektywności pracy, która to efektywność ma wpływ na przychody, które może osiągnąć Wnioskodawca. W związku powyższym istnieje związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy wydatkiem, a osiągnięciem przychodu, zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a tym samym wydatki te mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Również wydatki o charakterze reklamowym, które poniósł Wnioskodawca w związku z organizacją ww. imprezy integracyjnej, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów ponieważ istnieje związek pomiędzy poniesieniem tego wydatku, a uzyskaniem przychodu lub zabezpieczeniem bądź zachowaniem źródła przychodu, bowiem działania związane z promowaniem, czy reklamą działalności Spółki z pewnością zmierzają do powstania przychodu w przyszłości.

Z uwagi na powyższe w tej części Państwa stanowisko w sprawie, jest prawidłowe.

Natomiast odnosząc się do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę, w związku z organizacją imprez integracyjnych, w kwestii dotyczącej kontrahentów, którzy uczestniczą w imprezie integracyjnej, nie można się zgodzić z możliwością zaliczenia ww. wydatków do kosztów uzyskania przychodów, ponieważ wydatki te mają charakter reprezentacji, która ma na celu wykreowanie pozytywnego wizerunku firmy na zewnątrz poprzez kreowanie pozytywnych relacji pomiędzy pracownikami Wnioskodawcy, a kontrahentami. Tym samym wydatki poniesione z tego tytułu, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów.

Tym samym Państwa stanowisko w ww. zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych oraz wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329.; dalej: „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).