Czas w którym pracownik przebywa na urlopie lub zwolnieniu lekarskim, a także okres innej usprawiedliwionej nieobecności, stanowi czas, w którym praco... - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 11 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-1.4010.126.2022.2.MR

Temat interpretacji

Czas w którym pracownik przebywa na urlopie lub zwolnieniu lekarskim, a także okres innej usprawiedliwionej nieobecności, stanowi czas, w którym pracownik nie pozostaje do dyspozycji pracodawcy (w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy) i nie wykonuje pracy. Tym samym - urlopy, zwolnienia lekarskie i inne usprawiedliwione nieobecności nie stanowią czasu pracy i nie powinny być uwzględniane w kalkulacji „ogólnego czasu pracy” w rozumieniu art. 18db Ustawy o CIT.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 października 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 28 września 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie ustalenia, czy:

‒będą Państwo uprawnieni do skorzystania z Ulgi na Innowacyjnych Pracowników, o której mowa w art. 18db Ustawy o CIT, w sytuacji gdy Spółka poniesie za dany rok podatkowy stratę lub osiągnie dochód niższy od kwoty przysługującego w roku podatkowym odliczenia na podstawie art. 18d Ustawy o CIT, a więc w konsekwencji Spółka będzie posiadała kwotę kosztów kwalifikowanych pozostających do odliczenia w latach następnych na podstawie art. 18d ust. 8 Ustawy o CIT,

‒mając na uwadze, że Państwa rok podatkowy jest inny niż rok kalendarzowy i rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2022 r., a zakończy się po dniu 31 grudnia 2021 r., czy będą Państwo uprawnieni do skorzystania z Ulgi na Innowacyjnych Pracowników, o której mowa w art. 18db Ustawy o CIT, począwszy od miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym Wnioskodawca złożył zeznanie, o którym mowa w art. 27 ust. 1,

‒będą Państwo uprawnieni do skorzystania z Ulgi na Innowacyjnych Pracowników, o której mowa w art. 18db Ustawy o CIT, z wykorzystaniem kwoty przysługującego dodatkowego odliczenia w ramach ulgi B+R, z tytułu kosztów kwalifikowanych pozostających do odliczenia w latach następnych na podstawie art. 18d ust. 8 Ustawy o CIT, w tym kosztów poniesionych przed 2022 r.

‒w kontekście Ulgi na Innowacyjnych Pracowników, przez ogólny czas pracy, o którym mowa w art. 18db ust. 3 pkt 1 Ustawy o CIT, należy rozumieć czas pracy, w jakim pracownik pozostaje do dyspozycji pracodawcy, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa pracy.

Uzupełnili go Państwo pismem z 5 grudnia 2022 r. (data wpływu 7 grudnia 2022 r.).

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Sp. z o.o. z siedzibą (…) (dalej: „Spółka" lub „Wnioskodawca") jest częścią grupy kapitałowej, (…).

Spółka stanowi nowoczesne centrum innowacji cyfrowych, w którym eksperci pracują (…) - przedmiotem przeważającej działalności Spółki jest działalność związana z oprogramowaniem (PKD 62 01 Z). W celu realizacji przedmiotu swojej działalności gospodarczej Spółka aktualnie zatrudnia oraz planuje zatrudniać w przyszłości (zarówno na podstawie umowy o pracę jak i umów cywilnoprawnych) wysoko wykwalifikowanych specjalistów, w tym programistów, którzy poprzez swoje prace realizują / będą realizować podstawowy przedmiot działalności Spółki (dalej: "Specjaliści"). Specjaliści odpowiedzialni są w szczególności za realizację projektów IT, które wspierają działalność (…), poprzez rozwijanie nowych produktów/aplikacji, jak i poprawę wydajności procesów już istniejących. W związku z powyższym Spółka pełni rolę płatnika od wypłacanych tym osobom wynagrodzeń.

Spółka jest polskim rezydentem podatkowym, podlegającym obowiązkowi podatkowemu w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy). Rok podatkowy przyjęty u Wnioskodawcy nie pokrywa się z rokiem kalendarzowym - tj. rozpoczyna się 1 kwietnia a kończy 31 marca.

W związku z prowadzoną działalnością, Wnioskodawca korzystał w przeszłości z ulgi na działalność badawczo-rozwojową (dalej: „Ulga B+R"), o której mowa w art. 18d ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „Ustawa o CIT") oraz planuje dalsze jej rozliczanie w latach kolejnych. W ramach Ulgi B+R Wnioskodawca ponosił w szczególności koszty kwalifikowane dotyczące należności i składek, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 i 1a Ustawy o CIT, związane z zatrudnieniem Specjalistów do działalności B+R. Z uwagi na to, że w poprzednich latach podatkowych dochód osiągnięty przez Spółkę był niższy, niż kwota dostępnych odliczeń wynikających z zastosowania Ulgi B+R, Spółka posiada aktualnie kwotę kosztów kwalifikowanych pozostających do odliczenia w latach następnych na podstawie art. 18d ust. 8 Ustawy o CIT.

W rezultacie świadczenia pracy przez niektórych Specjalistów dochodzi do powstania utworów w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (dalej: „UPAPP”), w szczególności: programów komputerowych, kodów źródłowych do programów komputerowych, aplikacji (webowych, desktopowych, testowych oraz na urządzenia mobilne), dokumentacji technicznej, scenariuszy testowych, szablonów reportu statusu projektu do aplikacji webowej, banerów graficznych dla aplikacji, projektów grafiki ściennej, itp. Oprócz czynności i efektów twórczych, wykazanych powyżej, Specjaliści mogą wykonywać także inne czynności, niebędące czynnościami o charakterze twórczym, jak np. zadania administracyjne, menedżerskie, zarządcze, organizacyjne czy techniczne.

W celu prawidłowego rozliczenia podwyższonych kosztów uzyskania przychodu (zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 Ustawy o PIT), które mają zastosowanie w stosunku do wynagrodzeń niektórych Specjalistów, Spółka prowadzi ewidencję czasu pracy, w ramach której Specjaliści raportują ilość godzin przeznaczonych w danym miesiącu na tzw. pracę kreatywną (będącą utworem w rozumieniu UPAPP). Obecnie Spółka rozważa zmianę sposobu prowadzenia ewidencji w celu dostosowania do nowej ulgi na tzw. innowacyjnych pracowników, w ten sposób, aby Specjaliści (o ile nie są zatrudnieni wyłącznie do celów działalności B+R) raportowali ilość godzin przeznaczonych w danym miesiącu w podziale na działalność badawczo- rozwojową i działalność pozostałą. Ewidencja ma Spółce zapewnić możliwość określenia czy:

‒czas pracy przeznaczony na realizację działalności B+R pozostający w ogólnym czasie pracy w danym miesiącu wynosi co najmniej 50% lub

‒czas przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu, pozostający w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi wynosi co najmniej 50%.

Wnioskodawca pragnie zauważyć, że potencjalnie mogą wystąpić następujące sytuacje:

‒dany Specjalista poświęci w ujęciu miesięcznym 100% czasu pracy na działalność badawczo- rozwojową,

‒dany Specjalista poświęci w ujęciu miesięcznym co najmniej 50% (lecz mniej niż 100%) czasu pracy na działalność badawczo-rozwojową,

‒dany Specjalista poświęci w ujęciu miesięcznym mniej niż 50% czasu pracy na działalność badawczo-rozwojową.

Wnioskodawca planuje skorzystać z odliczenia opisanego w art. 18db Ustawy CIT (dalej: "Ulga na Innowacyjnych Pracowników") od miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym Wnioskodawca złożył zeznanie, o którym mowa w art. 27 ust. 1. W tym celu Wnioskodawca zamierza pomniejszyć kwotę zaliczek na podatek dochodowy / zryczałtowanego podatku dochodowego od wynagrodzeń Specjalistów, podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego, i wskazanych w art. 18db ust. 2 Ustawy CIT, o iloczyn kwoty nieodliczonej i stawki podatku obowiązującej Spółkę w danym roku podatkowym. Spółka zamierza dokonać pomniejszenia, o którym mowa w art. 18db Ustawy o CIT w stosunku do zaliczek na PIT odprowadzanych od wynagrodzeń wszystkich Specjalistów wykonujących działalność badawczo-rozwojową, którzy przeznaczą w miesiącu co najmniej 50% czasu ich pracy na tę działalność.

Ponadto, Spółka wskazuje, że:

‒nie jest zakładem pracy chronionej, zatrudniającym osoby niepełnosprawne,

‒nie utraciła statusu zakładu pracy chronionej w okresie ostatnich 5 lat,

‒nie przysługuje jej zwrot podatkowy z tytułu poniesienia straty lub osiągnięcia dochodu niższego niż kwota przysługującego jej odliczenia w pierwszym roku prowadzenia działalności gospodarczej.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego.

1.Wnioskodawca wskazał, że obecnie osiąga przychody operacyjne, tj. z innych źródeł niż zyski kapitałowe i rozlicza ulgę badawczo-rozwojową jedynie w ramach dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów niż zyski kapitałowe. Spółka zamierza skorzystać z tzw. ulgi na innowacyjnych pracowników na zasadach określonych w art. 18db ustawy o CIT (tj. poprzez pomniejszenie kwoty podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego zaliczek na podatek dochodowy oraz zryczałtowanego podatku dochodowego przekazywanych jako płatnik od wynagrodzeń Specjalistów) pod warunkiem uzyskania przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

2.Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 4a pkt 26 ustawy w zw. z art. 18d ustawy z 15 lutego 0 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm.) i korzysta z ulgi badawczo-rozwojowej od roku podatkowego trwającego od 1 kwietnia 2018 r. do 31 marca 2019 r.

3.(…) sp. z o.o. (dawniej:…. sp. z o.o.) z siedzibą (…) została utworzona w dniu (…). Początkowo Spółka działała pod firmą (…) sp. z o.o. i miała siedzibę w (…) Zgodnie z wpisem do Krajowego Rejestru Przedsiębiorców (KRS) Spółka prowadzi główną działalność związaną z oprogramowaniem (…).

4.Wnioskodawca zamierza skorzystać z tzw. ulgi na innowacyjnych pracowników (określonej w art. 18db ustawy o CIT). W deklaracji podatkowej złożonej przez Spółkę za rok podatkowy trwający od 1 kwietnia 2021 do 31 marca 2022, kwota wykazanego dochodu nie była wystarczająca do rozliczenia tej ulgi w całości. Tym samym Spółka posiada niewykorzystaną kwotę kosztów kwalifikowanych pozostających do odliczenia w latach następnych na podstawie art. 18d ust. 8 ustawy o CIT, na którą składają się koszty kwalifikowane wykazane w zeznaniach za rok podatkowy trwający od 1 kwietnia 2019 do 31 marca 2020 oraz za rok podatkowy trwający od 1 kwietnia 2021 do 31 marca 2022.

Spółka zamierza rozliczyć w ramach ulgi na innowacyjnych pracowników koszty kwalifikowane poniesione począwszy od roku podatkowego trwającego od 1 kwietnia 2019 do 31 marca 2020.

5.Wnioskodawca wskazał, że obecnie, jak i w przyszłości zamierza wyodrębniać koszty działalności badawczo-rozwojowej w ewidencji, o której mowa w art. 9 ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

6.W ocenie Wnioskodawcy, spełnia on warunki określone w art. 18db ustawy o CIT do skorzystania z tzw. ulgi na innowacyjnych pracowników. Wnioskodawca podkreśla, że potwierdzenie prawa do możliwości skorzystania z tej ulgi w świetle przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest przedmiotem złożonego Wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej (w szczególności poruszone w pytaniu nr 1).

7.Wnioskodawca obecnie odprowadza, jak i w przyszłości zamierza odprowadzać, zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych zgodnie z art. 31 oraz art. 41 ust. 1 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych względem wynagrodzeń pracowników (Specjalistów) Wnioskodawcy zatrudnionych na podstawie umowy o pracę lub umów cywilnoprawnych.

8.Wnioskodawca potwierdza, że w celu skorzystania z ulgi na innowacyjnych pracowników będzie w stanie określić, na podstawie prowadzonej ewidencji czasu pracy:

‒czy czas pracy Specjalistów przeznaczony na realizację działalności B+R pozostający w ogólnym czasie pracy w danym miesiącu wynosi co najmniej 50% lub

‒czy czas pracy Specjalistów przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu, pozostający w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi wynosi co najmniej 50%.

9.W przypadku, gdy dany Specjalista poświęci w ujęciu miesięcznym mniej niż 50% czasu pracy na działalność badawczo-rozwojową, Wnioskodawca:

‒nie planuje skorzystać z ulgi określonej w art. 18db ustawy o CIT w stosunku do wynagrodzenia wypłacanego temu Specjaliście, lecz

‒planuje skorzystać z ulgi określonej w art. 18db ustawy o CIT w stosunku do wynagrodzeń wypłacanych innym Specjalistom, którzy w ujęciu miesięcznym poświęcili co najmniej 50% czasu pracy na działalność badawczo-rozwojową.

10.Wnioskodawcy nie przysługuje kwota określona art. 18da ustawy o CIT.

Pytania

1.Czy w tak przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca będzie uprawniony do skorzystania z Ulgi na Innowacyjnych Pracowników, o której mowa w art. 18db Ustawy o CIT, w sytuacji gdy poniesie za dany rok podatkowy stratę lub osiągnie dochód niższy od kwoty przysługującego w roku podatkowym odliczenia na podstawie art. 18d Ustawy o CIT, a więc w konsekwencji Spółka będzie posiadała kwotę kosztów kwalifikowanych pozostających do odliczenia w latach następnych na podstawie art. 18d ust. 8 Ustawy o CIT?

2.W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie 1, mając na uwadze, że rok podatkowy Wnioskodawcy jest inny niż rok kalendarzowy i rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2022 r., a zakończy się po dniu 31 grudnia 2021 r., czy Wnioskodawca będzie uprawniony do skorzystania z Ulgi na Innowacyjnych Pracowników, o której mowa w art. 18db Ustawy o CIT, począwszy od miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym Wnioskodawca złożył zeznanie, o którym mowa w art. 27 ust. 1?

3.Czy w przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie 1, Wnioskodawca będzie uprawniony do skorzystania z Ulgi na Innowacyjnych Pracowników, o której mowa w art. 18db Ustawy o CIT, z wykorzystaniem kwoty przysługującego dodatkowego odliczenia w ramach ulgi B+R, z tytułu kosztów kwalifikowanych pozostających do odliczenia w latach następnych na podstawie art. 18d ust. 8 Ustawy o CIT, w tym kosztów poniesionych przed 2022 r.?

4.Czy w kontekście Ulgi na Innowacyjnych Pracowników, przez ogólny czas pracy, o którym mowa w art. 18db ust. 3 pkt 1 Ustawy o CIT, należy rozumieć czas pracy, w jakim pracownik pozostaje do dyspozycji pracodawcy, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa pracy?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji, gdy poniesie on stratę w roku podatkowym lub osiągnie dochód niższy od kwoty przysługującego w roku podatkowym odliczenia na podstawie art. 18d Ustawy o CIT (Ulga B+R), Spółka będzie posiadała kwotę kosztów kwalifikowanych pozostających do odliczenia w latach następnych na podstawie art. 18d ust. 8 Ustawy o CIT i będzie uprawniona do skorzystania z Ulgi na Innowacyjnych Pracowników, o której mowa w art. 18db Ustawy o CIT.

Instytucja Ulgi na Innowacyjnych Pracowników jest w ocenie Wnioskodawcy akcesoryjna względem Ulgi B+R i stanowi sposób jej wcześniejszego wykorzystania, w przypadku, gdy dochód osiągnięty przez podatnika (lub poniesiona w danym roku podatkowym strata) nie pozwalają podatnikowi na pełne wykorzystanie Ulgi B+R (przed nowelizacją jedyną możliwością było wykorzystanie kwoty przysługujących odliczeń w latach kolejnych zgodnie z art. 18d ust. 8 Ustawy o CIT).

W ocenie Wnioskodawcy, warunki do skorzystania z Ulgi na Innowacyjnych Pracowników są następujące:

‒podatnik uzyskuje przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych,

‒podatnikowi przysługuje w roku podatkowym odliczenie na podstawie art. 18d Ustawy o CIT,

‒podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo osiągnął dochód niższy od kwoty przysługującego w roku podatkowym odliczenia na podstawie art. 18d Ustawy o CIT,

‒podatnik jest płatnikiem podatku dochodowego (na zasadach innych niż wskazane w art. 38 ust. 2- 2c Ustawy o PIT) od wynagrodzeń osób fizycznych bezpośrednio zaangażowanych w działalność badawczo-rozwojową, których czas:

‒pracy przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostający w ogólnym czasie pracy w danym miesiącu wynosi co najmniej 50% lub

‒przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu, pozostający w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi wynosi co najmniej 50%.

‒podatnik przekazuje na rachunek urzędu skarbowego zaliczki na podatek dochodowy oraz zryczałtowanego podatku dochodowego, o których mowa w art. 31 oraz art. 41 ust. 1 i 4 Ustawy o PIT, pobrane od dochodów (przychodów) ww. osób fizycznych, z tytułu:

‒stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy oraz wypłacanego przez podatnika zasiłku pieniężnego z ubezpieczenia społecznego;

‒wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło;

‒praw autorskich.

- podatnikowi nie przysługuje kwota określona w art. 18da Ustawy o CIT.

Jednocześnie, zdaniem Wnioskodawcy, w art. 18db nie przewidziano innych warunków, które ograniczałyby potencjalne grono beneficjentów nowej Ulgi na Innowacyjnych Pracowników. W szczególności nie wskazano, w jaki sposób podatnik powinien sprawdzać kryterium „innowacyjności” zatrudnianych Specjalistów. Stąd, w ocenie Wnioskodawcy, innowacyjnym pracownikiem będzie każdy Specjalista spełniający kryterium czasu pracy (art. 18db ust. 3 Ustawy o CIT) oraz formy zatrudnienia/współpracy (art. 18db ust. 2 Ustawy o CIT).

Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego/ zdarzenia przyszłego Spółka może skorzystać z Ulgi na Innowacyjnych Pracowników, w sytuacji, gdy poniesie za dany rok podatkowy stratę lub osiągnie dochód niższy od kwoty przysługującego w roku podatkowym odliczenia na podstawie art. 18d Ustawy o CIT (tj. Spółka będzie posiadała kwotę kosztów kwalifikowanych pozostających do odliczenia w latach następnych na podstawie art. 18d ust. 8 Ustawy o CIT), ponieważ w szczególności zatrudnia (zarówno na podstawie umowy o pracę, jak i umów cywilnoprawnych) i w przyszłości również zamierza zatrudniać Specjalistów do celów prowadzenia działalności badawczo- rozwojowej i w konsekwencji pełni/ będzie pełnić funkcję płatnika zaliczek na podatek dochodowy od wypłacanych im wynagrodzeń.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze, że rok podatkowy Wnioskodawcy jest inny niż rok kalendarzowy i rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2022 r., a zakończy się po dniu 31 grudnia 2021 , będzie on uprawniony do skorzystania z Ulgi na Innowacyjnych Pracowników, o której mowa w art. 18db Ustawy o CIT, począwszy od miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym Wnioskodawca złożył zeznanie, o którym mowa w art. 27 ust. 1

Zgodnie z art. 18db ust. 4 Ustawy o CIT: „Uprawnienie do pomniejszenia [...] przysługuje począwszy od miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym podatnik złożył zeznanie, o którym mowa w art. 27 ust. 1. do końca roku podatkowego, w którym zostało złożone to zeznanie.”

Natomiast zgodnie z art. 27 ust. 1 Ustawy o CIT: „Podatnicy (...) są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2a, składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu osiągniętego (straty poniesionej) w roku podatkowym - do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą zapłaconych zaliczek za okres od początku roku.

Z kolei brzmienie wybranych przepisów przejściowych zawartych w ustawie z dnia 29 października 2021 r. (Dz.U.2021.2105) o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (dalej: „Ustawa Nowelizująca”) jest następujące:

Art. 67 ust. 2: "Pomniejszenie, o którym mowa w art. 26eb ustawy zmienianej w art. 1 oraz art. 18db ustawy zmienianej w art. 2, stosuje się po raz pierwszy w 2023 r. ”

Art. 67 ust. 3: „W przypadku podatników podatku dochodowego od osób prawnych, których rok podatkowy jest inny niż rok kalendarzowy i rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2022 r., a zakończy się po dniu 31 grudnia 2021 r., pomniejszenie, o którym mowa w art. 18db ustawy zmienianej w art. 2, stosuje się po raz pierwszy w roku podatkowym rozpoczynającym się bezpośrednio po tym roku. ”

Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, przepis art. 67 ust. 3 Ustawy nowelizującej stanowi lex specjalis w stosunku do normy generalnej określonej w art. 67 ust. 2 Ustawy Nowelizującej. W konsekwencji, ograniczenie stosowania Ulgi na Innowacyjnych Pracowników wskazane w art. 67 ust. 2 (tj. od 2023 r.) nie będzie miało zastosowania do tych podatników, których rok podatkowy nie jest tożsamy z rokiem kalendarzowym i rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2022 r., a zakończy się po dniu 31 grudnia 2021 r. Z powyższego wynika, że tacy podatnicy będą mogli stosować Ulgę na Innowacyjnych już w trakcie kalendarzowego roku 2022, począwszy od miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym podatnik złożył zeznanie, o którym mowa w art. 27 ust. 1, do końca roku podatkowego, w którym zostało złożone to zeznanie.

Tym samym, mając na uwadze, że przyjęty w Spółce rok podatkowy nie jest tożsamy z rokiem kalendarzowym i rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2022 r., a zakończył po dniu 31 grudnia 2021 r. – zdaniem Wnioskodawcy, Spółka jest uprawniona do dokonania pomniejszenia, o którym mowa w art. 18db ust. 1 Ustawy CIT, począwszy od miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym podatnik złoży zeznanie, o którym mowa w art. 27 ust. 1, a więc jeszcze w trakcie 2022 r.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej z dn. 18.05.2022 Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.89.2022.2.AN: „Zatem, zdaniem tut. Organu, z uwagi na fakt, że Państwa rok podatkowy nie jest tożsamy z rokiem kalendarzowym i trwa od 1 sierpnia 2021 do 31 lipca 2022 r., (tj. rozpoczął się przed 1 stycznia 2022 r., a zakończył po dniu 31 grudnia 2021 r.), będą Państwo uprawnieni do dokonania odliczenia, o którym mowa w art. 18db ust. 1 u.p.d.o.p., od miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym złożyliście Państwo zeznanie podatkowe za rok 202. Tym, samym, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1, należy uznać za prawidłowe”.

Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie on uprawniony do skorzystania z Ulgi na Innowacyjnych Pracowników, o której mowa w art. 18db Ustawy o CIT, z wykorzystaniem kwoty przysługującego dodatkowego odliczenia w ramach ulgi B+R, z tytułu kosztów kwalifikowanych pozostających do odliczenia w latach następnych na podstawie art. 18d ust. 8 Ustawy o CIT, w tym także kosztów poniesionych przed 2022 r.

Zgodnie z art. 18db ust. 1 Ustawy o CIT: „podatnik (...) może pomniejszyć kwotę podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego zaliczek na podatek dochodowy (...) o iloczyn kwoty nieodliczonej i stawki podatku obowiązującej tego podatnika w danym roku podatkowym. ”

Zgodnie z art. 67 ust. 1 Ustawy Nowelizującej „Przepisy art. 26e ust. 3d-3fi 7-9, art. 26ga, art. 26gb, art. 26 ha-26hd i art. 30ca ust. 9a ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, art. 18d ust. 3d-3ji 7-9, art. 18ea-18efi, art. 24d ust. 9a ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, i art. 11 ust. 1-4 oraz art. 21 ust. 3 ustawy zmienianej w art. 9, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, mają zastosowanie do wydatków poniesionych po dniu 31 grudnia 2021 r.".

Co istotne, w powyżej wskazanym przepisie przejściowym, który nakazuje stosowanie ustawy do wydatków poniesionych po dniu 31 grudnia 2021 r., ustawodawca nie uwzględnił art. 18db tj. Ulgi na Innowacyjnych Pracowników. Zakładając racjonalność ustawodawcy należy uznać, zgodnie z wnioskowaniem a contrario, że do art. 18db nie będzie stosowane ww. ograniczenie, a więc przepis ten pozwala na rozliczenie w ramach Ulgi na Innowacyjnych Pracowników także wydatków poniesionych przed 31 grudnia 2021 r.

Jednocześnie, w ocenie Wnioskodawcy, przywołane uprzednio (w uzasadnieniu do odpowiedzi na pytanie 2) przepisy przejściowe Ustawy Nowelizującej, a dokładnie art. 67 ust. 2-3 odnoszą się jedynie momentu technicznej możliwości dokonania pomniejszenia, o którym mowa w art. 18db, a nie do wysokości „kwoty nieodliczonej”, o której mowa w art. 18db.

Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, będzie on uprawniony do skorzystania z Ulgi na Innowacyjnych Pracowników, o której mowa w art. 18db Ustawy o CIT, z wykorzystaniem kwoty przysługującego dodatkowego odliczenia w ramach ulgi B+R, z tytułu kosztów kwalifikowanych pozostających do odliczenia w latach następnych na podstawie art. 18d ust. 8 Ustawy o CIT, w tym także kosztów poniesionych przed 2022 r.

Ad. 4

Zdaniem Wnioskodawcy, w kontekście Ulgi na Innowacyjnych Pracowników, przez ogólny czas pracy, o którym mowa w aft. 18db ust. 3 pkt 1 Ustawy o CIT, należy rozumieć czas pracy, w jakim pracownik pozostaje do dyspozycji pracodawcy, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa pracy.

W ocenie Wnioskodawcy, przez ogólny czas pracy, o którym mowa w art. 18db ust. 3 pkt 1 Ustawy o CIT, należy rozumieć czas pracy, w jakim pracownik pozostaje do dyspozycji pracodawcy, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa pracy.

Pojęcie "ogólnego czasu pracy", o którym mowa w art. 18db Ustawy o CIT oraz art. 26eb Ustawy o PIT nie zostało zdefiniowane ani w Ustawie o CIT, ani w Ustawie o PIT.

Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, aby prawidłowo ocenić, czy Specjaliści kwalifikują się do Ulgi na Innowacyjnych pracowników zgodnie z art. 18db ust. 3 Ustawy CIT, należy odwołać się do art. 128 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2022 r. poz. 1510 z późn. zm.), zgodnie z którym: „czasem pracy jest czas, w którym pracownik pozostaje w dyspozycji pracodawcy w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy.”

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, czas w którym pracownik przebywa na urlopie lub zwolnieniu lekarskim a także okres innej usprawiedliwionej nieobecności, stanowi czas, w którym pracownik nie pozostaje do dyspozycji pracodawcy (w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy) i nie wykonuje pracy. Tym samym - urlopy, zwolnienia lekarskie i inne usprawiedliwione nieobecności nie stanowią czasu pracy w rozumieniu Kodeksu pracy i nie powinny być uwzględniane w kalkulacji „ogólnego czasu pracy” w rozumieniu art. 18db Ustawy o CIT.

W konsekwencji, w celu obliczenia proporcji czasu pracy w kontekście Ulgi na Innowacyjnych Pracowników, tj. ustalenia czy

‒czas pracy przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostający w ogólnym czasie pracy w danym miesiącu wynosi co najmniej 50% lub

należy uwzględniać jedynie czas, w którym Specjalista pozostawał do dyspozycji Wnioskodawcy (jako pracodawcy) w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy.

Tym samym, w celu przedstawienia analizowanej problematyki na konkretnym przykładzie - jeśli dany Specjalista jest zatrudniany przez Wnioskodawcę wyłącznie do celów działalności badawczo-rozwojowej i w danym miesiącu skorzysta z dwutygodniowego urlopu, a przez pozostałe dwa tygodnie będzie pozostawał do dyspozycji Spółki (jako pracodawcy) i będzie w tym okresie wykonywał wyłącznie czynności o charakterze badawczo-rozwojowym, wówczas, w ocenie Wnioskodawcy, udział czasu pracy przeznaczonego przez tego Specjalistę w tym miesiącu na realizację działalności badawczo-rozwojowej w ogólnym czasie pracy w danym miesiącu, będący jednocześnie proporcją czasu pracy obliczoną dla celów Ulgi na Innowacyjnych Pracowników, będzie wynosił 100%.

Podsumowując powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, przez ogólny czas pracy, o którym mowa w art. 18db ust. 3 pkt 1 Ustawy o CIT, należy rozumieć czas pracy, w jakim pracownik pozostaje do dyspozycji pracodawcy, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa pracy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie ustalenia, czy:

jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z brzmieniem art. 4a pkt 26 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587, dalej: „updop”, „ustawa o CIT”),

przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Natomiast, stosownie do treści art. 18d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

W myśl art. 18d ust. 8 updop,

odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia. Dokonując odliczenia, o którym mowa w zdaniu drugim, uwzględnia się kwoty pomniejszeń, o których mowa w art. 18db ust. 1 updop.

Zgodnie z art. 18d ust. 9 updop,

Przepisu ust. 8 zdanie drugie i trzecie nie stosuje się, jeżeli podatnik wykaże w zeznaniu kwotę przysługującą mu zgodnie z art. 18da ustawy o CIT.

Ustawą z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm.; dalej: Ustawa Nowelizująca), która weszła w życie 1 stycznia 2022 r., wprowadzono przepisy mające zdynamizować rozwój gospodarczy kraju poprzez system ulg podatkowych. Należy do nich m.in. tzw. „ulga na innowacyjnych pracowników”.

Regulacje dotyczącą tej ulgi zawiera dodany do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych art. 18db, który w ust. 1 stanowi, że

podatnik będący płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych, który poniósł za rok podatkowy stratę albo osiągnął dochód niższy od kwoty przysługującego w roku podatkowym odliczenia na podstawie art. 18d, może pomniejszyć kwotę podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego zaliczek na podatek dochodowy oraz zryczałtowanego podatku dochodowego wskazanych w ust. 2 o iloczyn kwoty nieodliczonej i stawki podatku obowiązującej tego podatnika w danym roku podatkowym.

Zgodnie z art. 18db ust. 2 updop,

przepis ust. 1 ma zastosowanie do zaliczek na podatek dochodowy i zryczałtowanego podatku dochodowego, o których mowa w art. 31 oraz art. 41 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, pobranych od dochodów (przychodów) osób fizycznych, z tytułu:

1.stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy oraz wypłacanego przez podatnika zasiłku pieniężnego z ubezpieczenia społecznego;

2.wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło;

3.praw autorskich.

Zgodnie z art. 18db ust. 3 updop,

przez osoby fizyczne, o których mowa w ust. 2, rozumie się osoby fizyczne bezpośrednio zaangażowane w działalność badawczo-rozwojową, których czas:

1.pracy przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostający w ogólnym czasie pracy w danym miesiącu wynosi co najmniej 50% lub

2.przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu, pozostający w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi wynosi co najmniej 50%.

Stosownie do treści art. 18db ust. 4 updop,

uprawnienie do pomniejszenia, o którym mowa w ust. 1, przysługuje począwszy od miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym podatnik złożył zeznanie, o którym mowa w art. 27 ust. 1, do końca roku podatkowego, w którym zostało złożone to zeznanie.

W myśl art. 18db ust. 5 updop,

przepisy ust. 1-4 nie mają zastosowania do:

1. zaliczek przekazywanych na zasadach określonych w art. 38 ust. 2-2c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych;

2. podatnika, któremu przysługuje kwota określona w art. 18da.

Zgodnie z art. 18db ust. 6 updop,

jeżeli podatnik utracił prawo do odliczenia, o którym mowa w ust. 1, dolicza kwoty poprzednio odliczone w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym utracił to prawo.

Należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przewidują dwie podstawowe stawki opodatkowania właściwe dla podatników tego podatku. Zgodnie z art. 19 ust. 1 pkt 1 i 2:

Podatek, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f wynosi:

1)19% podstawy opodatkowania;

2)9% podstawy opodatkowania od przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych – w przypadku podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 000 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

Zatem, dochody osiągane przez podatników zasadniczo podlegają opodatkowaniu podstawową stawką opodatkowania wynikającą z art. 19 ust. 1 ustawy o pdop. Stawka ta jest bowiem podstawową stawką obowiązującą wszystkich podatników podatku dochodowego od osób prawnych i co do zasady powinna być przez nich (podatników o których mowa w ww. ustawie) stosowana.

Z kolei zgodnie z art. 27 ustawy o pdop:

Podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 1d, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a oraz przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2a, składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu osiągniętego (straty poniesionej) w roku podatkowym - do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą zapłaconych zaliczek za okres od początku roku.

Ad. 1

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest uprawnienie do skorzystania z tzw. Ulgi na Innowacyjnych Pracowników, o której mowa w art. 18db ustawy o CIT, w sytuacji gdy Spółka poniesie za dany rok podatkowy stratę lub osiągnie dochód niższy od kwoty przysługującego w roku podatkowym odliczenia na podstawie art. 18d Ustawy o CIT, a więc w konsekwencji gdy będą Państwo posiadali kwotę kosztów kwalifikowanych pozostających do odliczenia w latach następnych na podstawie art. 18d ust. 8 Ustawy o CIT.

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Rok podatkowy przyjęty u Państwa nie pokrywa się z rokiem kalendarzowym - tj. rozpoczyna się 1 kwietnia a kończy 31 marca.

W związku z prowadzoną działalnością, korzystali Państwo w przeszłości z ulgi na działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 18d ustawy o CIT, oraz planują dalsze jej rozliczanie w latach kolejnych. W ramach Ulgi B+R ponosili Państwo w szczególności koszty kwalifikowane dotyczące należności i składek, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 i 1a ustawy o CIT, związane z zatrudnieniem Specjalistów do działalności B+R. W stosunku do ponoszonych kosztów kwalifikowanych prowadzą Państwo ewidencję, o której mowa w art. 9 ust. 1b ustawy o CIT, w której obecnie, jak i w przeszłości zamierza/zamierzają Państwo wyodrębniać koszty działalności badawczo-rozwojowej. Z uwagi na to, że w poprzednich latach podatkowych Państwa dochód był niższy, niż kwota dostępnych odliczeń wynikających z zastosowania Ulgi B+R, Spółka posiada aktualnie kwotę kosztów kwalifikowanych pozostających do odliczenia w latach następnych na podstawie art. 18d ust. 8 ustawy o CIT.

W celu skorzystania z ulgi na innowacyjnych pracowników będą Państwo w stanie określić, na podstawie prowadzonej ewidencji czasu pracy:

‒czy czas pracy Specjalistów przeznaczony na realizację działalności B+R pozostający w ogólnym czasie pracy w danym miesiącu wynosi co najmniej 50% lub

Natomiast, gdy dany Specjalista poświęci w ujęciu miesięcznym mniej niż 50% czasu pracy na działalność badawczo-rozwojową, Państwo:

‒nie planują skorzystać z ulgi określonej w art. 18db ustawy o CIT w stosunku do wynagrodzenia wypłacanego temu Specjaliście, lecz

‒planują skorzystać z ulgi określonej w art. 18db ustawy o CIT w stosunku do wynagrodzeń wypłacanych innym Specjalistom, którzy w ujęciu miesięcznym poświęcili co najmniej 50% czasu pracy na działalność badawczo-rozwojową.

Ponadto, spełniają Państwo warunki określone w art. 18db ustawy o CIT do skorzystania z tzw. ulgi na innowacyjnych pracowników.

Tym samym, będą Państwo uprawnieni do skorzystania z Ulgi na Innowacyjnych Pracowników, o której mowa w art. 18db ustawy o CIT, w sytuacji gdy poniosą Państwo za dany rok podatkowy stratę lub osiągną dochód niższy od kwoty przysługującego w roku podatkowym odliczenia na podstawie art. 18d Ustawy o CIT, a więc będą Państwo posiadali kwotę kosztów kwalifikowanych pozostających do odliczenia w latach następnych na podstawie art. 18d ust. 8 ustawy o CIT.

Zatem, Państwa stanowisko w tym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Ad. 2

Z opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że przyjęty w Spółce rok podatkowy nie jest tożsamy z rokiem kalendarzowym i trwa od 1 kwietnia 2021 r. do 31 marca 2022 r. Wnioskodawca zamierza skorzystać z tzw. ulgi na innowacyjnych pracowników (określonej w art. 18db ustawy o CIT). W deklaracji podatkowej złożonej przez Spółkę za rok podatkowy trwający od 1 kwietnia 2021 do 31 marca 2022, kwota wykazanego dochodu nie była wystarczająca do rozliczenia tej ulgi w całości. Tym samym, Spółka posiada niewykorzystaną kwotę kosztów kwalifikowanych pozostających do odliczenia w latach następnych na podstawie art. 18d ust. 8 ustawy o CIT, na którą składają się koszty kwalifikowane wykazane w zeznaniach za rok podatkowy trwający od 1 kwietnia 2019 do 31 marca 2020 oraz za rok podatkowy trwający od 1 kwietnia 2021 do 31 marca 2022. Spółka zamierza rozliczyć w ramach ulgi na innowacyjnych pracowników koszty kwalifikowane poniesione począwszy od roku podatkowego trwającego od 1 kwietnia 2019 do 31 marca 2020.

Odnosząc się do zadanego we wniosku pytania nr 2, w zakresie ustalenia, czy będą Państwo uprawnieni do skorzystania z Ulgi na Innowacyjnych Pracowników, o której mowa w art. 18db Ustawy o CIT, począwszy od miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym złożą Państwo zeznanie, o którym mowa w art. 27 ust. 1, przy czym Państwa rok podatkowy jest inny niż rok kalendarzowy i rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2022 r., a zakończy się po dniu 31 grudnia 2021 r., należy powołać treść art. 67 ust. 2 i 3 ww. ustawy z 29 października 2021 r. (Dz. U. z 2021 r., poz. 2105; dalej: Ustawa Nowelizująca), o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, zgodnie z którymi,

pomniejszenie, o którym mowa w art. 26eb ustawy zmienianej w art. 1 oraz art. 18db ustawy zmienianej w art. 2, stosuje się po raz pierwszy w 2023 r.

w przypadku podatników podatku dochodowego od osób prawnych, których rok podatkowy jest inny niż rok kalendarzowy i rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2022 r., a zakończy się po dniu 31 grudnia 2021 r., pomniejszenie, o którym mowa w art. 18db ustawy zmienianej w art. 2, stosuje się po raz pierwszy w roku podatkowym rozpoczynającym się bezpośrednio po tym roku.

Biorąc pod uwagę powyższe, prawo do odliczenia przysługuje, począwszy od następnego miesiąca po miesiącu, w którym podatnik złożył zeznanie podatkowe, w którym rozliczył dochody z działalności gospodarczej, do końca roku podatkowego.

Zatem, zdaniem tut. Organu, z uwagi na fakt, że Państwa rok podatkowy nie jest tożsamy z rokiem kalendarzowym i trwa od 1 kwietnia 2021 r. do 31 marca 2022 r., (tj. rozpoczął się przed 1 stycznia 2022 r., a zakończy się po dniu 31 grudnia 2021 r ), będą Państwo uprawnieni do skorzystania z Ulgi na Innowacyjnych Pracowników, o której mowa w art. 18db Ustawy o CIT, począwszy od miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym złożą Państwo zeznanie, o którym mowa w art. 27 ust. 1, a więc już w roku 2022.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2, należy uznać za prawidłowe.

Ad. 3

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że prowadzą Państwo działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 4a pkt 26 ustawy o CIT i korzystają z tej ulgi od roku podatkowego trwającego od 1 kwietnia 2018 r. do 31 marca 2019 r. Planują Państwo skorzystać z odliczenia opisanego w art. 18db updop, od miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym złożą Państwo zeznanie, o którym mowa w art. 27 ust. 1. W tym celu zamierzają Państwo pomniejszyć kwotę zaliczek na podatek dochodowy / zryczałtowanego podatku dochodowego od wynagrodzeń Specjalistów, podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego, i wskazanych w art. 18db ust. 2 updop, o iloczyn kwoty nieodliczonej i stawki podatku obowiązującej Spółkę w danym roku podatkowym. Zamierzają Państwo dokonać pomniejszenia, o którym mowa w art. 18db ustawy o CIT w stosunku do zaliczek na PIT odprowadzanych od wynagrodzeń wszystkich Specjalistów wykonujących działalność badawczo-rozwojową, którzy przeznaczą w miesiącu co najmniej 50% czasu ich pracy na tę działalność.

Kwota wykazanego przez Państwa dochodu, za rok podatkowy trwający od 1 kwietnia 2021 do 31 marca 2022, nie była wystarczająca do rozliczenia w całości ulgi na innowacyjnych pracowników. Zatem, posiadają Państwo niewykorzystaną kwotę kosztów kwalifikowanych pozostających do odliczenia w latach następnych na podstawie art. 18d ust. 8 ustawy o CIT, na którą składają się koszty kwalifikowane wykazane w zeznaniach za rok podatkowy trwający od 1 kwietnia 2019 do 31 marca 2020 oraz za rok podatkowy trwający od 1 kwietnia 2021 do 31 marca 2022.

Zamierzają Państwo rozliczyć w ramach ulgi na innowacyjnych pracowników koszty kwalifikowane poniesione począwszy od roku podatkowego trwającego od 1 kwietnia 2019 do 31 marca 2020.

Odnosząc się do zagadnienia poruszanego w treści pytania oznaczonego nr 3 raz jeszcze wskazać należy, że tzw. „ulgę na innowacyjnych pracowników” wprowadzono ustawą z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych, która weszła w życie 1 stycznia 2022 r.

Zgodnie z art. 67 ust. 1 ww. Ustawy Nowelizującej:

Przepisy art. 26e ust. 3d-3fi 7-9, art. 26ga, art. 26gb, art. 26 ha-26hd i art. 30ca ust. 9a ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, art. 18d ust. 3d-3ji 7-9, art. 18ea-18efi, art. 24d ust. 9a ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, i art. 11 ust. 1-4 oraz art. 21 ust. 3 ustawy zmienianej w art. 9, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, mają zastosowanie do wydatków poniesionych po dniu 31 grudnia 2021 r.

Zgodnie z art. 18db ustawy o updop:

W myśl art. 18d ust. 8 updop, zgodnie z którym,

Tym samym, kwota przysługującego podatnikowi odliczenia w roku podatkowym na podstawie art. 18d ustawy o pdop, uwzględnia koszty kwalifikowane poniesione w danym roku podatkowym jak i koszty nieodliczone z poprzednich lat, przysługujące do odliczenia w okresie kolejnych sześciu lat podatkowych.

Z tego wynika, że nieodliczona kwota kosztów kwalifikowanych B+R w danym roku podatkowym, będąca podstawą do ustalenia ulgi na innowacyjnych pracowników może obejmować koszty kwalifikowane z lat poprzedzających 2022 rok.

Z kolei art. 18d ust. 9 updop, wskazuje, że:

przepisu ust. 8 zdanie drugie i trzecie nie stosuje się, jeżeli podatnik wykaże w zeznaniu kwotę przysługującą mu zgodnie z art. 18da ustawy o CIT.

Z powyższych przepisów wynika, że ulga określona w art. 18db updop, jest adresowana do podatników podatku dochodowego (będących płatnikami), którzy prowadzą działalność badawczo-rozwojową i ze względu na stratę lub niski dochód nie mogli w całości lub w części odliczyć w ramach ulgi B+R wydatków kwalifikowanych określonych w art. 18d ust. 2-3 updop, poniesionych w danym roku.

Ulga umożliwia płatnikowi zmniejszenie zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych odprowadzanych od wynagrodzeń pracowników wskazanych w art. 18db ust. 3 updop, o kwotę nieodliczonych wydatków kwalifikowanych. Odliczeniu podlega kwota stanowiąca iloczyn nieodliczonych wydatków kwalifikowanych i obowiązującej danego podatnika stawki podatku dochodowego.

Należy powołać również treść art. 67 ust. 2 i 3 ww. ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, zgodnie z którymi:

pomniejszenie, o którym mowa w art. 26eb ustawy zmienianej w art. 1 oraz art. 18db ustawy zmienianej w art. 2, stosuje się po raz pierwszy w 2023 r.

Mając na względzie opisany stan faktyczny i zdarzenie przyszłe, zgodzić się należy, że będą Państwo uprawnieni do skorzystania z Ulgi na Innowacyjnych Pracowników, o której mowa w art. 18db Ustawy o CIT, z wykorzystaniem kwoty przysługującego dodatkowego odliczenia w ramach ulgi B+R, z tytułu kosztów kwalifikowanych pozostających do odliczenia w latach następnych na podstawie art. 18d ust. 8 Ustawy o CIT, w tym także kosztów poniesionych przed 2022 r.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego nr 3 należy uznać za prawidłowe.

Ad. 4

Zgodnie z powołanym wyżej art. 18db ust. 3 ustawy o CIT,

przez osoby fizyczne, o których mowa w ust. 2, rozumie się osoby fizyczne bezpośrednio zaangażowane w działalność badawczo-rozwojową, których czas:

1)pracy przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostający w ogólnym czasie pracy w danym miesiącu wynosi co najmniej 50% lub

2)przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu, pozostający w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi wynosi co najmniej 50%.

W tym miejscu wskazać należy, że przepisy podatkowe dają możliwość uznania za koszty kwalifikowane m.in. należności z tytułu wynagrodzeń pracownika, który realizuje wskazany cel, tj. wykonuje prace badawczo-rozwojowe. Istotne jest aby pracownik faktycznie wykonywał zadania będące realizacją prac badawczo-rozwojowych, wówczas wynagrodzenie takiego pracownika oraz koszty świadczeń poniesionych na jego rzecz będą mogły stanowić dla Wnioskodawcy koszt kwalifikowany w całości.

Zatem, w przypadku gdy pracownik w ramach świadczonej pracy wykonuje obowiązki nie tylko związane z działalnością badawczo-rozwojową, zasadnym jest wyodrębnienie (wyłączenie z ulgi badawczo-rozwojowej) tej części wynagrodzenia oraz świadczeń wypłaconych pracownikom zajmującym się działalnością badawczo-rozwojową, a także składek od tych przychodów, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, która nie jest związana z realizacją działalności badawczo-rozwojowej.

Należy w tym miejscu zauważyć, że ustawodawca w treści art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, odnosi się do czasu pracy przeznaczonego na realizację działalności badawczo-rozwojowej, a zatem do czasu faktycznie poświęconego na ten cel.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1128, ze zm., dalej: „updof”),

za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W tym miejscu zauważyć należy, że wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki i nagrody zostały wymienione wprost w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako przychody ze stosunku pracy, a zatem mieszczą się w katalogu kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 updop.

Natomiast, użyty w art. 12 ust. 1 updof, zwrot „w szczególności” oznacza, że poszczególne kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Zatem, ww. katalog jest katalogiem otwartym. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Należy podkreślić, że ustawodawca nie narzucił przedsiębiorcom formy podziału/wyodrębnienia. Wybór sposobu udokumentowania tych wydatków pozostawiony został podatnikom, którzy prowadzą działalność badawczo-rozwojową. Dlatego, wskazane jest, aby dla celów dowodowych, ewidencja czasu pracy, poświęconego przez pracowników na działalność badawczo-rozwojową, była prowadzona przez podatnika korzystającego z ulgi.

Dodatkowo wskazać należy, że w komunikacie Ministerstwa Finansów z dnia 18 maja 2017 r. o Uldze B+R zostało wyraźnie wskazane, że (...) prowadzenie tego rodzaju ewidencji przewidziane jest wprost w propozycji legislacyjnej przedstawionej w „projekcie ustawy o zmianie niektórych ustaw w celu poprawy otoczenia prawnego działalności innowacyjnej”. Ustawodawca proponuje tam, aby wynagrodzenia i składki stanowiły koszty kwalifikowane (stanowiące bazę do wyliczenia ulgi B+R) - w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracownika (...).

W konsekwencji, czas w którym pracownik przebywa na urlopie lub zwolnieniu lekarskim, a także okres innej usprawiedliwionej nieobecności, stanowi czas, w którym pracownik nie pozostaje do dyspozycji pracodawcy (w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy) i nie wykonuje pracy. Tym samym - urlopy, zwolnienia lekarskie i inne usprawiedliwione nieobecności nie stanowią czasu pracy i nie powinny być uwzględniane w kalkulacji „ogólnego czasu pracy” w rozumieniu art. 18db Ustawy o CIT.

Biorąc pod uwagę powyższe, Państwa stanowisko zgodnie z którym, przez ogólny czas pracy, o którym mowa w art. 18db ust. 3 pkt 1 Ustawy o CIT, należy rozumieć czas pracy, w jakim pracownik pozostaje do dyspozycji pracodawcy, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa pracy, należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Należy zaznaczyć, że pytania przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, tutejszy Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko Państwa sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nie objęte pytaniami, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

‒Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie zaznaczenia wymaga, że niniejszą interpretację wydano w oparciu o opis okoliczności faktycznych przedstawionych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez Wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Państwa chroniła.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako: „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), za pośrednictwem systemu teleinformatycznego e-Urząd Skarbowy na stronie: https://www.podatki.gov.pl/e-urzad-skarbowy/ (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA) będąc użytkownikiem/wyznaczając użytkownika konta w e-Urzędzie Skarbowym.

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r., poz. 2651 ze zm.).

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie