brak obowiązku sporządzania lokalnej dokumentacji cen transferowych - Interpretacja - 0114-KDIP2-2.4010.234.2020.1.RK

shutterstock
Interpretacja indywidualna z dnia 02.10.2020, sygn. 0114-KDIP2-2.4010.234.2020.1.RK, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

brak obowiązku sporządzania lokalnej dokumentacji cen transferowych

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 sierpnia 2020 r. (data nadania 2 września 2020 r., data wpływu 8 września 2020 r.) o wydanie interpretacji dotyczącej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie zastosowana zwolnienia z obowiązku dokumentacyjnego, o którym mowa w art. 11n pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do transakcji kontrolowanych, dokonywanych przez Spółkę z Podmiotami powiązanymi, w przypadku gdy Spółka nie poniosła straty podatkowej w roku podatkowym ze źródła przychodów, do którego zalicza się daną transakcję kontrolowaną - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 września 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku obowiązku sporządzania dokumentacji cen transferowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

X spółka akcyjna (dalej: Wnioskodawcą) jest podatnikiem, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 z późn. zm., dalej: Ustawa o CIT), podlegającym obowiązkowi podatkowemu w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Rok obrotowy Wnioskodawcy obejmuje kolejnych 12 miesięcy i pokrywa się z rokiem kalendarzowym.

Wnioskodawca jest stroną transakcji zawartych z krajowymi podmiotami powiązanymi, mającymi siedzibę lub miejsce efektywnego zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz posiadającymi siedzibę i miejsce efektywnego zarządu poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

Każdy z podmiotów powiązanych będących stroną transakcji kontrolowanych, o których mowa we wniosku spełnia łącznie następujące warunki:

  1. nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 6 Ustawy o CIT,
  2. nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 i 34a Ustawy o CIT.

Dodatkowo należy wskazać, że żaden podmiot powiązany z Wnioskodawcą nie poniósł straty podatkowej z żadnego źródła przychodów, natomiast Wnioskodawca w 2019 r. osiągnął ogólnie dodatni wynik podatkowy, ale poniósł stratę z zysków kapitałowych.

Wnioskodawca zawarł z podmiotami powiązanymi umowy na świadczenie usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przez podmiot, który nie poniósł straty podatkowej w roku podatkowym należy rozumieć podmiot, który nie poniósł takiej straty z tego źródła przychodów, w ramach którego opodatkowane są transakcje dokonywane przez ten podmiot (w tym przypadku przez Wnioskodawcę)?

Zdaniem Wnioskodawcy, przez podmiot, który nie poniósł straty podatkowej w roku podatkowym należy rozumieć podmiot, który nie poniósł takiej straty z tego źródła przychodów, w ramach którego opodatkowane są transakcje dokonywane przez ten podmiot (w tym przypadku przez Wnioskodawcę).

Od 1 stycznia 2018 r., w wyniku zmiany art. 7 ust. 1 i 2 Ustawy o CIT, przychody podatników tego podatku zostały podzielone na dwa źródła przychodów: zyski kapitałowe oraz inne źródła przychodów. W stosunku do każdego ze źródeł przychody i koszty ich uzyskania są przyporządkowywane oddzielnie.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 Ustawy o CIT, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Z kolei z art. 7 ust. 2 Ustawy o CIT wynika, że dochodem ze źródła przychodów jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W świetle powyższych regulacji należy wskazać, ze ustawodawca rozgraniczył możliwość przenoszenia kosztów podatkowych pomiędzy dwoma różnymi źródłami przychodów (z zysków kapitałowych oraz z pozostałych źródeł) i ustalił, że podatnik może ponieść stratę podatkową na każdym źródle odrębnie. Wnioskodawca w roku 2019 osiągnął ogólnie dodatni wynik podatkowy. Składowymi takiego wyniku podatkowego są:

  1. dochód z innych źródeł przychodów, oraz
  2. strata z zysków kapitałowych.

Jednym z warunków wymienionych w art. 11 n pkt 1 Ustawy o CIT, od spełnienia którego uzależnione jest zwolnienie podatnika od obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej jest nieponiesienie, przez każdy z podmiotów powiązanych biorących udział w transakcji kontrolowanej, straty podatkowej. Przy czym przepis ten nie precyzuje, czy wymieniony w nim warunek odnosi się do sumy dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów, czy też do poszczególnych źródeł przychodów oddzielnie.

W związku z tym, Wnioskodawca ma wątpliwość, czy poniesienie straty z zysków kapitałowych, przy jednoczesnym osiągnięciu dochodów z innych źródeł przychodów uniemożliwia mu skorzystanie z tego zwolnienia od obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej. Innymi słowy, czy dochód musi występować w każdym ze źródeł przychodów, aby podatnik mógł skorzystać z tego zwolnienia.

Zdaniem Wnioskodawcy, aby spełnić wskazany powyżej warunek, wystarczy nieponiesienie straty ze źródła przychodów, w ramach którego opodatkowane są transakcje dokonywane przez podatnika, i które są następnie przedmiotem sporządzanej dokumentacji podatkowej.

Jak zostało wspomniane powyżej, Wnioskodawca poniósł stratę podatkową z zysków kapitałowych. Tak więc, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w takiej sytuacji spełnia warunek określony w art. 11 n pkt 1 lit. c) Ustawy o CIT i w związku z tym nie ciąży na nim obowiązek sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych dla opisanych we wniosku transakcji kontrolowanych.

Wnioskodawca jednocześnie nadmienia, że każdy z podmiotów powiązanych nie poniósł w roku 2019 straty podatkowej, z żadnego źródła przychodów. Tak więc, w opinii Wnioskodawcy, spełniony jest warunek, zgodnie z którym każdy z podmiotów powiązanych nie poniósł straty podatkowej roku podatkowym, którego dotyczy dokumentacja (zawieranych w roku podatkowym).

Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej wydanej 8 listopada 2019 r. przez Szefa Krajowej Administracji Skarbowej (sygn. DPP13.8221.81.2019.CPXJ), w której zaprezentowane jest następujące stanowisko: Podsumowując, brak obowiązku sporządzania dokumentacji cen transferowych, o którym mowa w ww. przepisie należy ustalić w oparciu o stratę ze źródła przychodów, do którego zalicza się transakcję podlegającą temu obowiązkowi. Jeżeli transakcja dotyczy określonego źródła przychodów to należy zbadać, czy podatnik poniósł stratę tylko z tego źródła. Jednoczesne wystąpienie straty z innego źródła przychodów jest w tej sytuacji bez znaczenia.

Takie podejście potwierdzone zostało również w innych interpretacjach indywidualnych wydanych w tym zakresie. Są to m.in.:

  • interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 7 października 2019 r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.341.2019.1.APO),
  • interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 15 października 2019 r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.294.2019.2.IZ),
  • interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 3 stycznia 2020 r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.481.2019.1.IZ).

Należy zatem uznać, że, w opisanym we wniosku stanie faktycznym, nie powstanie po stronie Wnioskodawcy obowiązek sporządzenia lokalnej dokumentacji podatkowej, jako że strony transakcji spełniły przesłanki określone w art. 11n pkt 1 Ustawy o CIT, zgodnie z którymi obowiązek sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych nie ma zastosowania do transakcji kontrolowanych zawieranych wyłącznie przez podmioty powiązane mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w roku podatkowym, w którym każdy z tych podmiotów powiązanych spełnia łącznie następujące warunki:

  1. nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 6,
  2. nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 i 34a (odpowiednio art. 21 ust. 1 pkt 63a i 63b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych),
  3. nie poniósł straty podatkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2020 r., poz. 1406, dalej: updop)., przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Z kolei z art. 7 ust. 2 updop wynika, że dochodem ze źródła przychodów jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W świetle powyższych regulacji należy wskazać, ze ustawodawca rozgraniczył możliwość przenoszenia kosztów podatkowych pomiędzy dwoma różnymi źródłami przychodów (z zysków kapitałowych oraz z innych źródeł przychodów) i ustalił, że podatnik może ponieść stratę podatkową na każdym źródle odrębnie.

Ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 2193; dalej: ustawa nowelizująca) zmieniono przepisy m.in. w zakresie cen transferowych. Od 1 stycznia 2019 r. zasady dokumentacji cen transferowych ujęte zostały w Rozdziale 1a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 11k ust. 1 updop, podmioty powiązane są obowiązane do sporządzania lokalnej dokumentacji cen transferowych za rok obrotowy w celu wykazania, że ceny transferowe zostały ustalone na warunkach, które ustaliłyby między sobą podmioty niepowiązane.

Lokalna dokumentacja cen transferowych, w myśl art. 11k ust. 2 updop, jest sporządzana dla transakcji kontrolowanej o charakterze jednorodnym, której wartość, pomniejszona o podatek od towarów i usług, przekracza w roku obrotowym następujące progi dokumentacyjne:

  1. 10 000 000 zł w przypadku transakcji towarowej;
  2. 10 000 000 zł w przypadku transakcji finansowej;
  3. 2 000 000 zł w przypadku transakcji usługowej;
  4. 2 000 000 zł w przypadku innej transakcji niż określona w pkt 1-3.

W myśl art. 11a ust. 1 pkt 4 updop, ilekroć w rozdziale 1a jest mowa o podmiotach powiązanych, oznacza to:

  1. podmioty, z których jeden podmiot wywiera znaczący wpływ na co najmniej jeden inny podmiot, lub
  2. podmioty, na które wywiera znaczący wpływ:
    • ten sam inny podmiot lub
    • małżonek, krewny lub powinowaty do drugiego stopnia osoby fizycznej wywierającej znaczący wpływ na co najmniej jeden podmiot, lub
  3. spółkę niemającą osobowości prawnej i jej wspólników, lub
  4. podatnika i jego zagraniczny zakład, a w przypadku podatkowej grupy kapitałowej spółkę kapitałową wchodzącą w jej skład i jej zagraniczny zakład.

Przez wywieranie znaczącego wpływu, o którym mowa w ust. 1 pkt 4 lit. a i b, stosownie do art. 11a ust. 2 updop, rozumie się:

  1. posiadanie bezpośrednio lub pośrednio co najmniej 25%: udziałów w kapitale lub
    1. praw głosu w organach kontrolnych, stanowiących lub zarządzających, lub
    2. udziałów lub praw do udziału w zyskach lub majątku lub ich ekspektatywy, w tym jednostek uczestnictwa i certyfikatów inwestycyjnych, lub
  2. faktyczną zdolność osoby fizycznej do wpływania na podejmowanie kluczowych decyzji gospodarczych przez osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, lub
  3. pozostawanie w związku małżeńskim albo występowanie pokrewieństwa lub powinowactwa do drugiego stopnia.

Transakcja kontrolowana to natomiast, zgodnie z definicją przedstawioną w art. 11a ust. 1 pkt 6 updop, identyfikowane na podstawie rzeczywistych zachowań stron działania o charakterze gospodarczym, w tym przypisywanie dochodów do zagranicznego zakładu, których warunki zostały ustalone lub narzucone w wyniku powiązań.

Ważnym celem wprowadzenia powyższych regulacji jest uproszczenie przepisów podatkowych, a także zmniejszenie obciążeń o charakterze biurokratycznym i administracyjnym dla przedsiębiorców, w szczególności małych i średnich przedsiębiorstw. Nowe przepisy wpisują się w pakiet działań legislacyjnych, których celem jest uszczelnienie systemu podatkowego, w szczególności w zakresie podatków dochodowych tak, aby zapewnić powiązanie wysokości podatku, płaconego przez duże przedsiębiorstwa, w szczególności międzynarodowe, z faktycznym miejscem uzyskiwania przez nie dochodu.

Przy ocenie, czy transakcja kontrolowana ma charakter jednorodny, uwzględnia się, stosownie do art. 11k ust. 5 updop:

  1. jednolitość transakcji kontrolowanej w ujęciu ekonomicznym oraz
  2. kryteria porównywalności określone w przepisach wydanych na podstawie art. 11j ust. 1 pkt 1, oraz
  3. metody weryfikacji cen transferowych, o których mowa w art. 11d ust. 1-3, oraz
  4. inne istotne okoliczności transakcji kontrolowanej.

Wartość transakcji kontrolowanej o charakterze jednorodnym, w myśl art. 11k ust. 4 updop, jest ustalana bez względu na liczbę dokumentów księgowych, dokonanych lub otrzymanych płatności oraz podmiotów powiązanych, z którymi zawierana jest transakcja kontrolowane.

Z powyższych przepisów jednoznacznie wynika, że transakcje kontrolowane o charakterze jednorodnym mogą być realizowane z jednym lub z wieloma podmiotami powiązanymi. O jednorodności transakcji kontrolowanych nie decyduje bowiem fakt dokonywania tej transakcji z jednym podmiotem powiązanym, a przesłanki określone w art. 11k ust. 5 updop.

Dodatkowo, ustawodawca wyraźnie zaznaczył ten fakt w art. 11k ust. 4 updop, wskazując, że wartość transakcji kontrolowanej o charakterze jednorodnym jest ustalana m.in. bez względu na liczbę podmiotów powiązanych, z którymi zawierana jest transakcja kontrolowana.

Co do zasady zatem, oceny obowiązku sporządzania dokumentacji cen transferowych należy dokonywać w odniesieniu do całej transakcji kontrolowanej. Transakcja kontrolowana to natomiast, zgodnie z definicją przedstawioną w art. 11a ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, identyfikowane na podstawie rzeczywistych zachowań stron działania o charakterze gospodarczym, w tym przypisywanie dochodów do zagranicznego zakładu, których warunki zostały ustalone lub narzucone w wyniku powiązań.

W art. 11n pkt 1 updop wskazano przesłanki do zwolnienia z obowiązku sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych. Zgodnie z tym przepisem, obowiązek sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych nie ma zastosowania do transakcji kontrolowanych zawieranych wyłącznie przez podmioty powiązane mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w roku podatkowym, w którym każdy z tych podmiotów powiązanych spełnia łącznie następujące warunki:

  1. nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 6,
  2. nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 i 34a,
  3. nie poniósł straty podatkowej.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest stroną transakcji zawartych z krajowymi podmiotami powiązanymi, mającymi siedzibę lub miejsce efektywnego zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz posiadającymi siedzibę i miejsce efektywnego zarządu poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

Rok obrotowy Wnioskodawcy obejmuje kolejnych 12 miesięcy i pokrywa się z rokiem kalendarzowym.

Każdy z podmiotów powiązanych będących stroną transakcji kontrolowanych, o których mowa we wniosku spełnia łącznie następujące warunki:

  1. nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 6 Ustawy o CIT,
  2. nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 i 34a Ustawy o CIT.

Wnioskodawca wskazał, że żaden podmiot powiązany z Wnioskodawcą nie poniósł straty podatkowej z żadnego źródła przychodów, natomiast Wnioskodawca w 2019 r. osiągnął ogólnie dodatni wynik podatkowy, ale poniósł stratę z zysków kapitałowych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy przez podmiot, który nie poniósł straty podatkowej w roku podatkowym należy rozumieć podmiot, który nie poniósł takiej straty z tego źródła przychodów, w ramach którego opodatkowane są transakcje dokonywane przez ten podmiot (w tym przypadku przez Wnioskodawcę).

Brak obowiązku sporządzania dokumentacji cen transferowych, o którym mowa w art. 11n pkt 1 lit. c) updop, należy ustalić w oparciu o stratę ze źródła przychodów, do którego zalicza się transakcję podlegającą temu obowiązkowi. Jeżeli transakcja dotyczy określonego źródła przychodów to należy zbadać, czy podatnik poniósł stratę tylko z tego źródła. Jednocześnie, wystąpienie straty ze źródła przychodów zyski kapitałowe, tj. z innego źródła przychodów jest w tej sytuacji bez znaczenia, bowiem Wnioskodawca nie poniósł straty ze źródła przychodów, którego dotyczy dana transakcja kontrolowana.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym przez podmiot, który nie poniósł straty podatkowej w roku podatkowym należy rozumieć podmiot, który nie poniósł takiej straty z tego źródła przychodów, w ramach którego opodatkowane są transakcje dokonywane przez ten podmiot (w tym przypadku przez Wnioskodawcę), a w konsekwencji Wnioskodawca spełniający warunki z art. 11n pkt 1 lit. c) updop będzie uprawniony do zastosowania zwolnienia z obowiązku dokumentacyjnego do transakcji kontrolowanych zawieranych wyłącznie przez podmioty powiązane mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w () dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej