w zakresie ustalenia, czy wydatki poniesione przez spółkę na dobrowolne ubezpieczenie grupowe małżonków oraz partnerów życiowych pracowników mogą stanowić dla Spółki koszt uzyskania przychodów.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 grudnia 2021 wpłynął Państwa wniosek z 29 listopada 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki poniesione przez spółkę na dobrowolne ubezpieczenie grupowe małżonków oraz partnerów życiowych pracowników mogą stanowić dla Spółki koszt uzyskania przychodów.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółka z o.o. (dalej także: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jako pracodawca i ubezpieczający, zapewnia swoim pracownikom oraz ich małżonkom lub partnerom życiowym możliwość korzystania z grupowego ubezpieczenia na życie, które obejmuje swoim zakresem:

1.Śmierć ubezpieczonego,

2.Śmierć ubezpieczonego na skutek nieszczęśliwego wypadku,

3.Uszczerbek na zdrowiu ubezpieczonego na skutek nieszczęśliwego wypadku, niezdolność do pracy spowodowaną nieszczęśliwym wypadkiem lub chorobą,

4.Pobyt w szpitalu ubezpieczonego.

Zgodnie z zapisami polisy ubezpieczeniowej uprawnieni do objęcia ochroną ubezpieczeniową są:

1.Pracownicy spółki, którzy nie ukończyli 69 roku życia, zatrudnieni na podstawie umów o pracę, aktywnie świadczący pracę na jej rzecz,

2.Małżonkowie i partnerzy życiowi pracowników, objętych ochroną ubezpieczeniową, którzy nie ukończyli 69 roku życia.

Ochroną ubezpieczeniową może zostać objęty każdy pracownik spółki, który złoży wniosek przystąpienia do ubezpieczenia oraz który spełnia wymienione powyżej warunki. Pracownik może zgłosić do ubezpieczenia odpowiednio swojego małżonka lub partnera życiowego.

Zgodnie z definicją zawartą w § 3 ust. B pkt. 1 odstępstw od ogólnych warunków ubezpieczeń, partner życiowy to osoba, która:

1.W dniu podpisania lub w dniu złożenia wniosku przystąpienia do ubezpieczenia pozostaje z pracownikiem w związku nieformalnym i która została wskazana przez pracownika we wniosku przystąpienia do ubezpieczenia lub w innym dokumencie spełniającym wymagania ubezpieczyciela, o ile nie jest spokrewniona z pracownikiem, a pracownik nie pozostaje w związku małżeńskim;

2.W dniu zajścia zdarzenia ubezpieczeniowego pozostaje z ubezpieczonym w związku nieformalnym i która została wskazana we wniosku przystąpienia do ubezpieczenia lub w innym dokumencie spełniającym wymagania ubezpieczyciela, o ile nie jest spokrewniona z ubezpieczonym, a ubezpieczony nie pozostaje w związku małżeńskim.

Partner życiowy może przystąpić do ubezpieczenia lub może zostać wskazany we wniosku przystąpienia do ubezpieczenia (lub w innym dokumencie spełniającym wymagania ubezpieczyciela) tylko jeden raz w okresie kolejnych 24 miesięcy trwania umowy ubezpieczenia. Zmiana partnera życiowego w rozumieniu warunków ubezpieczenia jest możliwa po upływie 24 miesięcy od poprzedniego wskazania.

Składka ubezpieczenia grupowego na rzecz pracowników jak i ich małżonków lub partnerów życiowych stanowi przysporzenie ze stosunku pracy i tym samym przychód podatkowy dla pracowników oraz podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Istotne elementy opisu stanu faktycznego sprawy zawarto także we własnym stanowisku Wnioskodawcy, gdzie wskazano, że umowa ubezpieczenia grupowego zawarta przez spółkę:

1.Nie uprawnia pracodawcy do otrzymania świadczenia,

2.Nie przewiduje wypłaty kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy – w przypadku odstąpienia od umowy ubezpieczenia ubezpieczyciel zwraca ubezpieczającemu wpłaconą składkę, przy czym ma prawo zatrzymać część składki należną za okres w którym udziela ochrony ubezpieczeniowej;

3.Nie przewiduje możliwości zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy,

4.Nie uzależnia wypłaty odszkodowania (świadczenia) ubezpieczeniowego od dożycia wieku oznaczonego w umowie.

Pytanie

Czy wydatki poniesione przez spółkę na dobrowolne ubezpieczenie grupowe małżonków oraz partnerów życiowych pracowników stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 oraz art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione przez Spółkę, jako pracodawcę, na zakup ubezpieczenia grupowego dla małżonków lub partnerów życiowych pracowników stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodu na gruncie ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (zwanej dalej: updop.).

Obowiązująca doktryna określa następujące warunki uznania wydatków za koszt podatkowy:

1.Wydatek powinien być właściwie udokumentowany,

2.   Wydatek musi być definitywnie dokonany,

3.   Wydatek musi mieć na celu uzyskanie przychodów, ewentualnie zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów;

4.   Wydatek powinien mieć związek z działalnością gospodarczą podatnika.

W opinii spółki wydatki na zakup dobrowolnego ubezpieczenia grupowego dla małżonków lub partnerów życiowych pracowników spełniają wszystkie z wyżej wymienionych warunków, co pozwala na uznanie tych wydatków za koszt podatkowy.

Przedmiotowe wydatki są właściwie udokumentowane. Spółka dysponuje stosowną polisą ubezpieczeniową wraz ze specyfikacją warunków do tej polisy, posiada dokument ogólnych warunków ubezpieczenia, otrzymuje od ubezpieczyciela miesięczne zestawienia i kalkulacje dotyczące składek ubezpieczeniowych.

Wydatki na dobrowolne ubezpieczenie grupowe pracowników oraz ich małżonków lub partnerów życiowych są dokonywane w całości z majątku spółki, co oznacza, że są one pokrywane z zasobów podatnika w sposób ostateczny i nie podlegają zwrotowi. Wydatki te są faktycznie ponoszone w sensie realnym tzn. następuje uszczuplenie zasobów finansowych, z których wydatki te są dokonywane. Takie podejście jest zgodne z tezami wyroku NSA z 20 marca 1996 r. (SA/Ka 332/95) oraz WSA w Poznaniu z 12 lutego 2008 r. (I SA/Po 1608/07).

Wydatki poniesione przez spółkę w związku z opłaceniem dobrowolnego ubezpieczenia grupowego na rzecz małżonków lub partnerów życiowych pracowników stanowią koszty uzyskania przychodów, jako koszty niezwiązane z konkretnym przychodem. Ich poniesienie przez spółkę jest w pełni celowe i uzasadnione. Wydatki te mają bezpośredni związek z prowadzoną przez spółkę działalnością oraz mają pośredni wpływ na uzyskiwane przychody.

Zgodnie z jednolitą linią orzecznictwa kosztem uzyskania przychodów są wszelkie koszty bezpośrednie i pośrednie poniesione w celu uzyskania przychodów. W wyroku WSA w Warszawie z 25 września 2008 r., III SA/Wa 656/08, na ten temat stwierdzono: „każdy koszt, który został poniesiony w sposób bezpośredni lub pośredni, rzeczywisty lub potencjalny (tzn. w intencji podatnika poniesiony w celu zwiększenia przychodu, choćby niezasadnie z punktu widzenia ekonomicznego), może być uznany za koszt uzyskania przychodu.” również w wyroku WSA w Warszawie z 25 września 2008 r., III SA/Wa 870/08 sąd stwierdził, że:„

„(...) Ustawodawca w żaden sposób nie dał podstaw do zawężania pojęcia kosztów uzyskania przychodów i zaliczania do nich jedynie wydatków bezpośrednio związanych z konkretnymi przychodami. Dopuszczalność zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wiążących się z tymi przychodami (źródłem przychodów) jedynie w sposób pośredni jest natomiast powszechnie akceptowana w doktrynie i orzecznictwie sądów oraz organów podatkowych.”

„(...) W przypadku, gdy podatnik w momencie podejmowania decyzji o poniesieniu konkretnego wydatku oceni, że obiektywnie przyczyni się on do osiągnięcia przychodów z działalności gospodarczej tego podatnika (...), organ podatkowy nie może kwestionować zasadności poniesienia tego wydatku i wykluczenia go do kosztów uzyskania przychodów.”

Z powyższych względów należy uznać, że wydatki na zakup ubezpieczenia grupowego dla małżonków lub partnerów życiowych pracowników spełniają ustawowe wymogi kosztu uzyskania przychodu zawarte w art. 15 ust. 1 updop.

Wydatki te są elementem systemu motywacyjnego stosowanego wobec pracowników. Celem tego systemu jest przyciągnięcie do spółki najlepszych specjalistów oraz zmotywowanie ich do zaangażowania w pracę, co pośrednio wpływa na osiągane przez spółkę przychody i zyski. Wydatki te stanowią wyraz starań spółki o dobrą kondycję psychiczną i poczucie bezpieczeństwa jej pracowników oraz ich najbliższych, co w dalszej

perspektywie przyczynia się do poprawy atmosfery pracy i w konsekwencji do zwiększania jej wydajności, a tym samym przekłada się na uzyskiwane przez spółkę przychody. Jest to wyraz dbałości spółki o pracowników i ich bliskich, który kreuje dobre relacje pomiędzy pracodawcą i pracownikami, co jak pokazały nam ostatnie miesiące, jest szczególnie ważne w czasie ryzyka i wyzwań wywołanych pandemią.

Wydatki na ubezpieczenie grupowe są w całości finansowane ze środków obrotowych spółki i stanowią tzw. Koszty pracownicze, związane ze stosunkiem pracy. Oznacza to, że w innej sytuacji zarówno pracownicy jak i ich małżonkowie, czy partnerzy życiowi nie byliby objęci tym ubezpieczeniem.

Należy podkreślić, że opłacana przez pracodawcę składka ubezpieczenia grupowego na rzecz pracowników jak i ich małżonków lub partnerów życiowych stanowi przysporzenie ze stosunku pracy i tym samym przychód podatkowy dla pracowników oraz podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Takie podejście jest zgodne z wykrystalizowaną w linią orzeczniczą, kwalifikującą zapewnienie pracownikowi ochrony ubezpieczeniowej, jako świadczenie niepieniężne, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wydatki na zakup przedmiotowego ubezpieczenia grupowego nie znajdują się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 59 updop. nie uznaje się za koszty podatkowe składek opłaconych przez pracodawcę z tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia na rzecz pracowników, z wyjątkiem umów dotyczących ryzyka, o którym mowa w dziale I w grupach 1, 3 i 5 oraz w dziale II w grupach 1 i 2 załącznika do ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej.

Kosztami podatkowymi ze względu na treść powyższej regulacji mogą być m.in. składki opłacane na ubezpieczenie na życie, ubezpieczenia wypadkowe i chorobowe.

Pracodawca może zaliczyć takie umowy w koszty podatkowe, jeśli spełnia łącznie następujące warunki:

1.Pracodawca nie jest uprawniony do otrzymania świadczenia,

2.Umowa ubezpieczenia w okresie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono, wyklucza:

a. Wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy,

b. Możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy,

c. Wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie.

Umowa ubezpieczenia grupowego zawarta przez spółkę:

1.Nie uprawnia pracodawcy do otrzymania świadczenia,

2.Nie przewiduje wypłaty kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy – w przypadku odstąpienia od umowy ubezpieczenia ubezpieczyciel zwraca ubezpieczającemu wpłaconą składkę, przy czym ma prawo zatrzymać część składki należną za okres w którym udziela ochrony ubezpieczeniowej;

3.Nie przewiduje możliwości zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy,

4.Nie uzależnia wypłaty odszkodowania (świadczenia) ubezpieczeniowego od dożycia wieku oznaczonego w umowie.

Oznacza to, że umowa ubezpieczenia spełnia wskazane w art. 16 ust. 1 pkt 59 updop przesłanki, a tym samym kwota wydatkowana przez pracodawcę na dobrowolne ubezpieczenie grupowe pracowników i ich małżonków lub partnerów życiowych stanowi koszt uzyskania przychodów pracodawcy.

Podsumowując, spółka stoi na stanowisku, że wskazane wydatki na dobrowolne ubezpieczenie grupowe małżonków lub partnerów życiowych pracowników spełniają w pełni kryteria przesłanki pozytywnej zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodu w ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z art.18 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej: „małżeństwo (...), rodzina (...) znajdują się pod ochroną i opieką Rzeczypospolitej Polskiej”. Pracodawca opłacając ubezpieczenie grupowe dla pracowników, jak i ich małżonków, czy partnerów życiowych wspiera państwo w realizacji tych jakże ważnych konstytucyjnych zadań.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Ocena prawna przedstawionego przez Spółkę zagadnienia wymaga odniesienia się do definicji kosztów uzyskania przychodów, zawartej w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm.; dalej jako: „ustawa o CIT”). Zgodnie z tym przepisem,

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

-    został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

-    jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

-    pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

-    poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

-    został właściwie udokumentowany,

-    nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Kosztami podatkowymi – co do zasady – są tzw. koszty pracownicze. Koszty te obejmują nie tylko wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie, ale i diety, inne należności za czas podróży służbowej, wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników, świadczenia medyczne  oraz inne wydatki na rzecz pracowników, pod warunkiem spełnienia przesłanki wynikającej z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Spółka jako pracodawca i ubezpieczający, zapewnia swoim pracownikom oraz ich małżonkom lub partnerom życiowym możliwość korzystania z grupowego ubezpieczenia na życie, które obejmuje swoim zakresem:

1.             Śmierć ubezpieczonego,

2.Śmierć ubezpieczonego na skutek nieszczęśliwego wypadku,

3.Uszczerbek na zdrowiu ubezpieczonego na skutek nieszczęśliwego wypadku, niezdolność do pracy spowodowaną nieszczęśliwym wypadkiem lub chorobą,

4.Pobyt w szpitalu ubezpieczonego.

Zgodnie z zapisami polisy ubezpieczeniowej uprawnieni do objęcia ochroną ubezpieczeniową są:

1.Pracownicy spółki, którzy nie ukończyli 69 roku życia, zatrudnieni na podstawie umów o pracę, aktywnie świadczący pracę na jej rzecz,

2.Małżonkowie i partnerzy życiowi pracowników, objętych ochroną ubezpieczeniową, którzy nie ukończyli 69 roku życia.

Ochroną ubezpieczeniową może zostać objęty każdy pracownik spółki, który złoży wniosek przystąpienia do ubezpieczenia oraz który spełnia wymienione powyżej warunki. Pracownik może zgłosić do ubezpieczenia odpowiednio swojego małżonka lub partnera życiowego.

Składka ubezpieczenia grupowego na rzecz pracowników jak i ich małżonków lub partnerów życiowych stanowi przysporzenie ze stosunku pracy i tym samym przychód podatkowy dla pracowników oraz podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto z przedstawionego stanowiska Wnioskodawcy wynika, że umowa ubezpieczenia grupowego zawarta przez spółkę:

1.Nie uprawnia pracodawcy do otrzymania świadczenia,

2.   Nie przewiduje wypłaty kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy – w przypadku odstąpienia od umowy ubezpieczenia ubezpieczyciel zwraca ubezpieczającemu wpłaconą składkę, przy czym ma prawo zatrzymać część składki należną za okres w którym udziela ochrony ubezpieczeniowej;

3.   Nie przewiduje możliwości zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy,

4.   Nie uzależnia wypłaty odszkodowania (świadczenia) ubezpieczeniowego od dożycia wieku oznaczonego w umowie.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia czy wydatki poniesione przez spółkę na dobrowolne ubezpieczenie grupowe małżonków oraz partnerów życiowych pracowników stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 oraz art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odnosząc przedstawione we wniosku wątpliwości Wnioskodawcy do obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa podatkowego zauważyć należy, że chociaż generalną zasadą jest, że opłacane przez pracodawcę składki z tytułu umów ubezpieczenia na rzecz pracowników nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, to jednak ustawodawca przewidział w tym zakresie wyjątek, który przy spełnieniu warunków określonych w art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o CIT daje możliwość zaliczenia składek na ubezpieczenie pracowników do kosztów uzyskania przychodów.

W myśl bowiem tego przepisu, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek opłaconych przez pracodawcę z tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia na rzecz pracowników, z wyjątkiem umów dotyczących ryzyka, o którym mowa w dziale I w  grupach 1, 3 i 5 oraz w dziale II w grupach 1 i 2 załącznika do ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, jeżeli uprawnionym do otrzymania świadczenia nie jest pracodawca i umowa ubezpieczenia w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono, wyklucza:

a)wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy,

b)możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy,

c)wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie.

Z powyższego wynika, że kosztem uzyskania przychodów mogą być opłacone przez pracodawcę składki ubezpieczeniowe na rzecz pracowników, które są wymienione w załączniku do ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, tj.:

1.ubezpieczenia na życie (dział I, grupa 1),

2.   ubezpieczenia na życie, jeżeli są związane z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym, a także ubezpieczenia na życie, w których świadczenie zakładu ubezpieczeń jest ustalane w oparciu o określone indeksy lub inne wartości bazowe (dział I, grupa 3),

3.   ubezpieczenia wypadkowe i chorobowe, jeżeli są uzupełnieniem ubezpieczeń wymienionych w grupach 1-4 (dział I, grupa 5),

4.   ubezpieczenia wypadku, w tym wypadku przy pracy i choroby zawodowej (dział II, grupa 1),

5.   ubezpieczenia choroby (dział II, grupa 2).

Nie będą natomiast kosztem uzyskania przychodów składki płacone z tytułu umów ubezpieczenia innych, niż wymienione powyżej.

Możliwość zaliczenia przez pracodawcę do kosztów uzyskania przychodów ponoszonych przez niego wydatków dotyczących składek w związku z zawartymi umowami ubezpieczenia, ustawodawca uzależnił od jednoczesnego spełnienia wszystkich przesłanek wskazanych w cytowanym powyżej art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o CIT. Niespełnienie tych przesłanek lub zmiana okoliczności faktycznych, w wyniku której przynajmniej jedna z nich przestaje być spełniona, skutkuje brakiem możliwości zaliczenia przedmiotowych składek do kosztów uzyskania przychodów.

Analiza przedstawionych we wniosku warunków zawarcia umowy wskazuje, że cytowany powyżej art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o CIT nie będzie miał w niniejszej sprawie zastosowania.

Opisana we wniosku umowa grupowego ubezpieczenia na życie, wpisuje się w wymieniony w powyższym przepisie wyjątek, gdyż umowa ta dotyczy ryzyka, o którym mowa w dziale I, grupie 1 załącznika ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej. Umowa spełnia ponadto wymienione w ww. przepisie warunki dotyczące określenia uprawnionego do otrzymania świadczenia, odstąpienia od umowy, zaciągania zobowiązań, wypłaty z tytułu dożycia określonego wieku.

Zatem zaliczenie omawianych wydatków do kosztów uzyskania przychodów powinno zostać przeanalizowane pod kątem spełnienia ogólnych przesłanek, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

W ocenie organu istotne znaczenie dla potrzeb niniejszej sprawy ma przede wszystkim wykazanie zaistnienia przesłanki związanej z celowością poniesienia określonych wydatków, które winny być nakierowane na uzyskanie przychodu, zachowanie albo zabezpieczenie jego źródła. Na gruncie niniejszej sprawy, przesłanka ta, zdaniem Organu została przez Wnioskodawcę spełniona. Jak wskazał Wnioskodawca, opłacane składki:

-     są elementem systemu motywacyjnego stosowanego wobec pracowników w celu przyciągnięcia do spółki najlepszych specjalistów oraz zmotywowanie ich do zaangażowania w pracę, co pośrednio wpływa na osiągane przez spółkę przychody i zyski,

-     stanowią wyraz starań spółki o dobrą kondycję psychiczną i poczucie bezpieczeństwa pracowników oraz ich najbliższych, co wpływa na poprawę atmosfery pracy, zwiększenie jej wydajności oraz uzyskiwane przez spółkę przychody,

-     stanowią wyraz dbałości spółki o pracowników i ich bliskich, która kreuje dobre relacje pomiędzy pracodawcą i pracownikami.

Ponadto jak wskazuje Wnioskodawca, opłacane składki na rzecz pracowników jak i ich małżonków lub partnerów życiowych, stanowią dla pracowników przysporzenie ze stosunku pracy, jako świadczenie niepieniężne (art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Powyższe pozwala uznać, że Wnioskodawca ma możliwość zaliczenia wydatków poniesionych przez spółkę na dobrowolne ubezpieczenie grupowe małżonków oraz partnerów życiowych pracowników do kosztów uzyskania przychodów.

Stanowisko Wnioskodawcy należało zatem uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

-   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-  w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-  w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).