Temat interpretacji

Czy Spółka jest i będzie obowiązania jako płatnik pobrać zryczałtowany podatek dochodowy (podatek u źródła) z tytułu płatności realizowanych za Usługi R&D7 (Płatności), zgodnie z art. 26 ust. 1 w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz pkt 2a ustawy o CIT?

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1325), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 czerwca 2020 r. (data wpływu 29 czerwca 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy Spółka jest i będzie obowiązania jako płatnik pobrać zryczałtowany podatek dochodowy (podatek u źródła) z tytułu płatności realizowanych za Usługi R&D7 (Płatności), zgodnie z art. 26 ust. 1 w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz pkt 2a ustawy o CIT jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 czerwca 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy Spółka jest i będzie obowiązania jako płatnik pobrać zryczałtowany podatek dochodowy (podatek u źródła) z tytułu płatności realizowanych za Usługi R&D7 (Płatności), zgodnie z art. 26 ust. 1 w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz pkt 2a ustawy o CIT.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką produkcyjną, należącą do międzynarodowej grupy kapitałowej V (Grupa). Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym. Przedmiotem działalności Spółki jest produkcja podzespołów i części dla branży samochodowej. Spółka specjalizuje się w rozwoju, produkcji i regeneracji systemów elektrycznych. Działalność Spółki obejmuje w szczególności produkcję rozruszników, przepustnic powietrza, zaworów recyrkulacji spalin (EGR), innowacyjnych generatorów elektrycznych do pojazdów hybrydowych, elektrycznych turbosprężarek oraz regenerację: alternatorów, rozruszników, kół dwumasowych i kompresorów do klimatyzacji samochodowych (dalej: Produkty).

W związku z prowadzoną działalnością Spółka nabywa szereg usług od podmiotów zagranicznych, tj. nierezydentów (dalej: Nierezydenci), w rozumieniu art. 3 ust. 2 ustawy CIT (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1406, dalej: ustawa o CIT).

Jednym z rodzajów nabywanych usług są tzw. usługi R&D Performance (dalej: Usługi R&D7), świadczone przez:

• V 1 S.A.S.,
• V2 Co. Ltd.,
• V3 S.A.S.

(dalej: Kontrahenci).

Celem Usług R&D7 jest udzielenie wsparcia w zakresie efektywności działań badawczo-rozwojowych prowadzonych przez Spółkę, poprzez koordynację tych działań oraz tworzenie strategii w tym zakresie. W tym celu Spółka nabywa wsparcie polegające na określeniu kierunku takich prac, jak również stworzeniu odpowiednich narzędzi IT, procedur oraz metod, zasad organizacyjnych, a także zapewnienie ochrony prawnej wyników tych prac.

Usługi te przyczyniają się do optymalizacji tempa prac badawczo-rozwojowych oraz jakości ich wyników (dzięki czemu dochodzi do minimalizacji ryzyk produkcyjnych), poprzez koordynację realizacji strategii badawczo-rozwojowych. Ponadto, Usługi R&D7 przyczyniają się do bardziej efektywnego wykorzystania funduszy przeznaczonych na prace badawczo-rozwojowe.

W zakres świadczeń wykonywanych w ramach Usług R&D7 wchodzi w szczególności:

• organizacja prac badawczo-rozwojowych w celu spełnienia oczekiwań odbiorcy Produktów, z uwzględnieniem alokacji zasobów, lokalizacji, procedur, umiejętności organizacyjnych i kompetencji zespołu,
• wspieranie efektu synergii poprzez rozwijanie narzędzi służących efektywnej wymianie wiedzy między zespołami badawczymi,
• definiowanie, implementowanie oraz dalsza obsługa narzędzi informatycznych, a także związanych z nimi metod oraz organizacji,
• centralizacja oraz udostępnianie danych uzyskanych w ramach prac, w celu propagowania wymiany doświadczeń i wiedzy pomiędzy zespołami badawczymi,
• definiowanie standardów produktów oraz procesów produkcyjnych, ukierunkowanych na osiąganie najlepszych efektów w zakresie rozwoju Produktów i procesów produkcyjnych, bezpieczeństwa oraz efektywności kosztowej,
• monitorowanie efektywności i prawidłowości implementacji i zastosowania procedur, metod i narzędzi,
• ochrona i egzekwowanie praw związanych z własnością intelektualną, będącą wynikiem działalności badawczo-rozwojowej.

Ponadto, w ramach Usług R&D7 świadczone jest również wsparcie w zakresie ofertowania, polegające w szczególności na dostosowywaniu ofert tak, aby spełniały one wymagania klienta.

Wsparcie objęte Usługami R&D7 dotyczy poniższych obszarów:

• w ramach Usług R&D7 Kontrahenci dokonują wyboru właściwych projektów badawczo- rozwojowych z perspektywy oczekiwań klientów,
• w ramach Usług R&D7 Kontrahenci znajdują rozwiązania, których celem jest zwiększenie wydajności centrów kompetencyjnych (tj. centrów badawczych oraz centrów rozwojowych), jak również zarządzają zasobami,
• w ramach Usług R&D7 Kontrahenci definiują właściwe narzędzia w celu wsparcia wykonywania funkcji kreatywnej działalności badawczo-rozwojowej (co związane jest z digitalizacją, sortowaniem danych oraz projektowaniem narzędzi),
• w ramach Usługi R&D7 Kontrahenci definiują procedury umożliwiające projektowanie Produktów wraz z niezbędnymi krokami i zaangażowaniem kompetencji. Procedury te mają na celu redukcję wad jakościowych,
• w ramach Usług R&D7 Kontrahenci definiują standardy, przetwarzają dane oraz weryfikują stosowanie tych standardów,
• w ramach Usług R&D7 Kontrahenci wspierają Spółkę w zakresie rejestracji patentów oraz zajmują się bieżącym utrzymaniem własności intelektualnej, działaniami zmierzającymi do przeciwdziałaniu naruszeniom oraz ochrony tej własności.

Udzielenie wsparcia w ramach Usług R&D7 następuje w szczególności poprzez udostępnienie Spółce odpowiednich narzędzi IT, metod, procedur, zasad organizacyjnych, analiz, strategii oraz praktyk. W szczególności, w ramach Usług R&D7:

• podejmowany jest wybór, które projekty badawcze powinny być zrealizowane, w oparciu o dane z rynku oraz potrzeby klientów,
• następuje definiowanie procedur prowadzenia prac badawczo-rozwojowych (dobór testów oraz metod walidacji Produktów),
• dochodzi do standaryzacji procesów badawczych w uzgodnieniu z klientem;
• dochodzi do optymalizacji procesów prowadzenia prac badawczych w celu spełnienia oczekiwań klientów,
• realizowane są prace tzw. zespołu RAISE, zajmującego się standaryzacją (czyli definiowaniem standardów produktowych i procesów produkcyjnych). Organizowane są także spotkania z tym zespołem w celu zapełnienia wsparcia przy poszczególnych projektach, tworzone są raporty i prowadzone są szkolenia.

Udzielane w ramach Usług R&D7 wsparcie nie dotyczy bezpośrednio produkcji konkretnych Produktów, tylko ogółu działalności produkcyjnej Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym i opisie zdarzenia przyszłego, Spółka jest i będzie obowiązania jako płatnik pobrać zryczałtowany podatek dochodowy (podatek u źródła) z tytułu płatności realizowanych za Usługi R&D7 (Płatności), zgodnie z art. 26 ust. 1 w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz pkt 2a ustawy o CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku realizacji Płatności, Spółka nie jest obowiązana jako płatnik pobrać zryczałtowany podatek dochodowy (podatek u źródła) na podstawie art. 26 ust. 1 w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz pkt 2a ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, osoby prawne dokonujące wypłat należności z tytułów wymienionych m.in. w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2 mln PLN na rzecz tego samego podatnika, są co do zasady obowiązane jako płatnicy pobierać w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat.

Jednocześnie, zgodnie z powyższą regulacją, zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż m.in. określona w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz pkt 2a ustawy o CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how), a także z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - ustala się w wysokości 20% przychodów.

W związku z tym, aby uznać, że na Spółce ciąży obowiązek pobrania podatku u źródła z tytułu wypłaty wynagrodzenia za Usługę R&D7 należy ustalić, czy Płatność może zostać uznana za jedną z (albo podobną do) kategorii wskazanych w powyższych przepisach. Innymi słowy, należy ustalić jakie świadczenie jest ekwiwalentem Płatności.

Spółka wskazuje, że w zamian za Płatność otrzymuje usługę, której istotą jest koordynacja i opracowywanie strategii działalności badawczo-rozwojowej, poprzez m.in. określanie kierunków takich prac, tworzenie narzędzi IT, metod i zasad organizacyjnych, definiowanie standardów i procesów, monitorowanie efektywności prac oraz zapewnienie ochrony prawnej wyników tych prac. Istotą Usługi R&D7 jest zatem koordynacja działalności badawczo-rozwojowej oraz jej organizacja w taki sposób, by Produkty spełniały oczekiwania odbiorców.

W ocenie Wnioskodawcy, przychody z Usług R&D7 nie zostały wskazane w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT - trudno bowiem uznać je za:

• odsetki,
• prawa autorskie lub pokrewne,
• prawa do projektów wynalazczych,
• znaki towarowe i wzory zdobnicze,
• tajemnicę receptury lub procesu produkcyjnego,
• urządzenia przemysłowe, handlowe lub naukowe lub
• know-how.

Z drugiej strony, Usługi R&D7 nie stanowią również usług wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, tj. usług:

• doradczych,
• księgowych,
• badania rynku,
• prawnych,
• reklamowych,
• zarządzania i kontroli,
• przetwarzania danych,
• rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu,
• gwarancji i poręczeń,
• ani o podobnym do powyższych charakterze.

Jak wskazano bowiem wyżej, celem Usługi R&D7 jest udzielenie kompleksowego wsparcia w zakresie działalności badawczo-rozwojowej. Stanowi ona zatem usługę złożoną, której istota i treść nie sprowadza się do żadnej z powyższych kategorii świadczeń. Nie można jej przy tym uznać w szczególności za usługę doradczą, zarządzania i kontroli, bądź też usługę o podobnym charakterze. Nie można także uznać, że ekwiwalentem Płatności jest know-how.

Poniżej Spółka przedstawia szczegółowe uzasadnienie w tym zakresie.

Usługi doradcze.

Zgodnie z definicją wskazaną w Słowniku Języka Polskiego (internetowy Słownik Języka Polskiego, http://sip.pwn.pl, dalej: SJP), zwrot doradczy oznacza służący radą, doradzający, natomiast czasownik doradzać oznacza udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Doradztwo jest zatem udzielaniem porad w zakresie postępowania w obszarze konkretnej materii. W związku z tym, należy uznać, że usługi o charakterze doradczym mają na celu przekazanie wiedzy eksperckiej w danej materii. Zdaniem Wnioskodawcy, kluczową cechą, która definiuje usługi doradcze, jest fakt, że podmiot świadczący takie usługi sugeruje, rekomenduje lub wydaje jakąś formę opinii w przedmiocie rozważanych scenariuszy działania.

W konsekwencji, kluczową cechę definiującą usługi doradcze jest fakt, że podmiot je wykonujący nie zarządza bezpośrednio procesem zmian zachodzących u odbiorcy tych usług, a jedynie sugeruje, rekomenduje czy opiniuje rozważane scenariusze implementacji na potrzeby osób odpowiedzialnych za realizację projektu.

Jak wskazano powyżej, w ramach Usług R&D7 nie dochodzi do udzielania Spółce jakichkolwiek porad lub rekomendacji. Spółka nie otrzymuje żadnych wytycznych, co do sposobu swojego działania. Istotą tej usługi jest natomiast odpowiednia organizacja prac badawczo-rozwojowych tak, aby Produkty w pełni spełniały oczekiwania odbiorców, jak również aby prace te były jak najefektywniejsze. W tym celu, Nierezydenci wykonują na rzecz Spółki szereg, opisanych powyżej świadczeń, związanych z tą działalnością, które w żadnej mierze nie mogą być uznane za udzielanie porad.

W związku z tym, Usługi R&D7 nie mogą być uznane za usługi doradcze.

Usługi zarządzania i kontroli.

Zgodnie z definicją SJP zarządzić oznacza wydać polecenie, natomiast zarządzać - sprawować nad czymś zarząd. Z kolei pojęcie kontrola definiowane jest jako sprawdzanie czegoś, zestawianie stanu faktycznego ze stanem wymaganym, nadzór nad kimś lub nad czymś, bądź też instytucja lub osoba sprawująca nad czymś nadzór.

W ramach Usług R&D7 usługodawca nie zarządza działalnością badawczo-rozwojową, lecz jedynie udziela odpowiedniego wsparcia, którego celem jest odpowiednia koordynacja tej działalności z perspektywy oczekiwań finalnych odbiorców Produktów oraz efektywności. Spółka nie ceduje w tym zakresie uprawnienia do decydowania za nią samą, lecz otrzymuje pomoc w zakresie nadania właściwego kierunku i kształtu tym pracom.

W związku z tym, Usługi R&D7 nie stanowią również usług zarządzania i kontroli.

Usługi o podobnym charakterze.

Zgodnie z SJP charakter to inaczej zespół cech właściwych danemu przedmiotowi lub zjawisku, odróżniających je od innych przedmiotów i zjawisk tego samego rodzaju. W związku z tym, aby uznać, że dane usługi mają charakter podobny do wskazanych powyżej, należy przyjąć, iż wspomniany właściwy zespół cech odróżniających powinien stanowić główny element danej usługi oraz przeważać nad odmiennymi cechami usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT.

Wskazuje się również, iż świadczenie takie powinno spełniać takie same przesłanki albo winny wynikać z niego takie same prawa i obowiązki dla stron, jak ze świadczeń wymienionych w cytowanym przepisie. Innymi słowy, lista ta obejmuje również świadczenia, które zasadniczo są podobne do wymienionych, lecz mogą być np. inaczej określane.

Ze względu na powyżej przedstawione argumenty, nie można uznać, iż Usługa R&D7 stanowi usługę o charakterze podobnym do usług, wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT.

Płatność z tytułu know-how.

Spółka wskazuje, że zgodnie z dominującym stanowiskiem organów podatkowych (interpretacje indywidualne Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej: z 14 listopada 2019 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.359.2019.2.MS, z 19 lipca 2017 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.73.2017.3.BG, a także Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 24 lipca 2015 r. sygn. IBPB-1-3/4510-225/15/SK oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 31 grudnia 2013 r., sygn. IPTPB3/423-390/13-2/IR) oraz sądów administracyjnych (wyrok NSA z 15 marca 2012 r., sygn. I FSK 973/11), pojęcie know-how oznacza zespół technicznych informacji, które są poufne, istotne oraz zidentyfikowane we właściwej formie.

Aby zatem uznać daną wiedzę za know-how musi ona spełniać trzy kryteria:

• poufności - rozumianej jako brak powszechności i dostępności pakietu know-how lub ściśle określonej konfiguracji i usytuowania danych elementów,
• istotności - zgodnie z którą przekazanie know-how powinno stanowić przekazanie ważnych elementów i informacji niezbędnych do wytwarzania lub rozwoju produktów i usług (know-how musi stanowić informacje przydatne z punktu widzenia korzystającego oraz nadające się do gospodarczego wykorzystania w prowadzonej działalności, a jednocześnie nie może stanowić informacji banalnych),
• zidentyfikowania - zgodnie z czym know-how musi być opisany lub utrwalony tak, aby możliwe było sprawdzenie, czy spełnia ono kryteria poufności oraz istotności.

Know-how musi zatem stanowić informacje użyteczne w tym sensie, że daje możliwość polepszenia konkurencyjnej pozycji korzystającego (np. poprzez umożliwienie mu wejścia na nowy rynek lub zapewnienie przewagi konkurencyjnej w stosunku do innych wytwórców lub usługodawców, którzy nie mają dostępu do tej wiedzy).

Jednocześnie, know-how musi być ucieleśnione, tj. nazwane, udokumentowane i wyodrębnione we właściwej sobie postaci. Jego nośnikiem nie może być człowiek.

Ponadto, w przypadku umów, których przedmiotem jest know-how, udostępniający zobowiązuje się jedynie do udostępniania drugiej stronie specjalistycznej wiedzy i doświadczeń nieujawnionych publicznie w celu wykorzystania ich na własny rachunek. Nie jest on natomiast zobowiązany do odgrywania jakiejkolwiek roli w trakcie stosowania udostępnianej formuły produkcyjnej ani też nie jest zobowiązany do gwarantowania wyników stosowania tej formuły.

Z drugiej strony należy podnieść, że w przeciwieństwie do licencji, na usługowy charakter transakcji wskazuje zaangażowanie własnych umiejętności zawodowych i doświadczenia w trakcie wykonywania prac dla drugiej strony. Innymi słowy, usługa polega na tym, że usługodawca wykonując ją stosuje własne umiejętności zawodowe i doświadczenie. Przedmiotem transakcji usługowej nie jest natomiast definitywne przekazanie drugiej stronie specyficznej wiedzy, umiejętności lub doświadczenia, która posłużyła do wykonania umowy.

Jednocześnie, na usługowy charakter danej transakcji wskazywać może szereg czynników, takich jak np. to, że osoba świadcząca usługi zobowiązuje się do znacznie wyższych wydatków, np. może ponosić wydatki na płace osób zatrudnionych przy pracach związanych z pracami badawczymi, projektowaniem, eksperymentowaniem lub płatności na rzecz podwykonawców. Innym argumentem może być zakres świadczeń wykonywanych w ramach umowy - podczas gdy transfer know-how wymaga jedynie wydania lub przekazania know-how, wykonywanie usługi wymaga szeregu czynności koniecznych do doprowadzenia do określonego rezultatu.

Zdaniem Spółki, Płatność stanowi wynagrodzenie za usługę o charakterze badawczo-rozwojowym, a nie za transfer wiedzy. Za jej usługowym charakterem przemawia przede wszystkim zakres czynności wykonywanych w ramach Usług R&D7. Obejmuje on udzielenie wsparcia w zakresie działalności badawczo-rozwojowej, polegającego na jej koordynacji oraz opracowywaniu strategii. W związku z tym, ekwiwalentem Płatności są określone czynności, a nie wiedza służąca wykonaniu tych czynności. Tym samym, nie można uznać, że w ramach Usług R&D7 dochodzi do transferu wiedzy - Spółka nabywa bowiem de facto szereg świadczeń (czynności), polegających m.in. na tworzeniu narzędzi IT, określaniu kierunków prac badawczo-rozwojowych, czy też definiowaniu standardów i procesów. Świadczenia te nie stanowią wiedzy, lecz określone, wymienione powyżej działania.

Biorąc pod uwagę wszystkie zebrane powyżej argumenty należy stwierdzić, że Płatności nie stanowią świadczeń, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, a tym samym dokonując ich wypłaty na rzecz nierezydentów, Spółka nie jest obowiązana do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego (podatku u źródła).

Jednocześnie, Spółka podkreśla, że stanowisko, zgodnie z którym usługi związane z działalnością badawczo-rozwojową nie stanowią żadnych z usług, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a, ani świadczeń wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT zostało potwierdzone w interpretacjach indywidualnych, w tym:

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 21 lipca 2016 r., sygn. ITPB3/4510-90/16-8/WM,
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 24 stycznia 2014 r., sygn. ILPB4/423-422/13-4/DS,
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 17 kwietnia 2014 r., sygn. IBPBI/2/423-125/14/AK,
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 28 listopada 2013 r., sygn. IPPB5/423-758/13-2/AJ.

W świetle powyższego, zdaniem Spółki, realizacja Płatności na rzecz Nierezydentów nie powoduje obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego (podatku u źródła).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej