Temat interpretacji
W zakresie ustalenia: 1. czy w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca będzie zobowiązany do pobrania podatku u źródła w związku z dokonywaniem Opłat na rzecz nierezydenta na podstawie art. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych („ustawa o CIT”), 2. czy Opłaty wskazane w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym należy klasyfikować jako tzw. należności licencyjne na gruncie Umowy zawartej między Rzeczpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych z dnia 20 lipca 2006 r. („UPO PL-UK”).
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
21 marca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 17 marca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:
1.czy w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca będzie zobowiązany do pobrania podatku u źródła w związku z dokonywaniem Opłat na rzecz nierezydenta na podstawie art. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych („ustawa o CIT”),
2.czy Opłaty wskazane w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym należy klasyfikować jako tzw. należności licencyjne na gruncie Umowy zawartej między Rzeczpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych z dnia 20 lipca 2006 r. („UPO PL-UK”).
Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 24 maja 2022 r. Znak: 0111-KDIB2-1.4010.196.2022.1.BJ, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 3 czerwca 2022 r.
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego
Spółka z o. o. („Wnioskodawca”) ma siedzibę (w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) w Polsce, jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych prowadzącym w Polsce działalność w zakresie sprzedaży detalicznej.
W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca, zawarł ze spółką z siedzibą dla celów podatkowych (tzw. rezydencja podatkowa) w Wielkiej Brytanii („Spółka”) umowę o korzystanie przez Wnioskodawcę z oprogramowania umożliwiającego użytkowanie internetowej platformy w ramach systemu handlu elektronicznego („Platforma”, „Umowa”). Oprogramowanie umożliwi Klientowi realizację zamówień przy wykorzystaniu scentralizowanych systemów obsługi klienta z internetowego sklepu ogólnospożywczego Wnioskodawcy.
Umowa zawiera kompleksowe postanowienia nieograniczające się jedynie do korzystania z oprogramowania. Na gruncie Umowy, jej strony będą również współpracowały w celu utworzenia oraz utrzymania zautomatyzowanego magazynu, z którego będą realizowane dostawy dokonywane przez Wnioskodawcę w ramach handlu elektronicznego, wyposażenia tego magazynu w odpowiednie oprzyrządowanie itp.
Dodatkowo, w celu sprzedaży alkoholu Wnioskodawca zamierza utworzyć podmiot, który będzie prowadził sprzedaż wyłącznie w tym zakresie („Podmiot”). Zgodnie z postanowieniami Umowy, Uprawnienia wynikające z Umowy zawartej ze Spółką przez Wnioskodawcę będą przysługiwały bezpośrednio Podmiotowi prowadzącemu sprzedaż alkoholu. Uprawnienia te nie będą jednak sublicencjonowane przez Wnioskodawcę, a przyznane Podmiotowi bezpośrednio.
Na podstawie Umowy Wnioskodawca nabędzie więc wąski zakres uprawnień dotyczących oprogramowania, który będzie umożliwiał użytkowanie oprogramowania zgodnie z jego przeznaczeniem, na własny użytek Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie będzie miał prawa do modyfikowania, kopiowania i rozpowszechniania nabytego oprogramowania, w szczególności Wnioskodawca nie będzie miał praw do kodów źródłowych.
Zgodnie z Umową, Wnioskodawca nie będzie miał również prawa do sublicencji i dalszego rozpowszechniania oprogramowania, z tym zastrzeżeniem, że możliwe będzie udostępnienie przez Wnioskodawcę oprogramowania na rzecz podwykonawców w zakresie niezbędnym do wykonywania usług na rzecz Wnioskodawcy. Udzielenie Wnioskodawcy licencji na oprogramowanie nie będzie obejmowało przeniesienia na Wnioskodawcę praw autorskich. Z tego względu, jakakolwiek modyfikacja oprogramowania przez Wnioskodawcę nie będzie dozwolona.
Zgodnie z Umową, wynagrodzenie Wnioskodawcy na rzecz Spółki obejmować będzie m.in. następujące opłaty („Opłaty”):
a)opłata za dostęp i uruchomienie Platformy (ang. Platform Access and Set-up Fee), należna w terminie 30 dni od dnia zawarcia Umowy, obejmująca licencję na oprogramowanie oraz właściwe prace wdrożeniowe - opłata ta została określona Umową jako ryczałt i jest należna za licencję do oprogramowania oraz za prace związane z jego implementacją;
b)opłata za obsługę platformy (ang. Platform Operating Fee), uiszczana rocznie w związku z trwającą licencją, obejmująca bieżące wsparcie, dokonanie dostępnych ulepszeń i zmian oprogramowania w trakcie obowiązywania Umowy - kwota tej opłaty będzie określana według formuł zależnych od wartości sprzedaży dokonanej przez Wnioskodawcę za pośrednictwem Platformy,
c)opłata za licencję na oprogramowanie do obsługi wysyłek towarów wraz z bieżącym wsparciem i aktualizacjami - naliczana miesięcznie według formuł zależnych od wartości sprzedaży dokonanej przez Wnioskodawcę ze zautomatyzowanego magazynu,
d)opłata za korzystanie z testowej platformy - wnoszona miesięcznie i określona w ryczałtowy sposób.
Wnioskodawca i Spółka nie są podmiotami powiązanymi.
Pytania
1.Czy w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca będzie zobowiązany do pobrania podatku u źródła w związku z dokonywaniem Opłat na rzecz nierezydenta na podstawie art. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych („ustawa o CIT”)?
2.Czy Opłaty wskazane w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym należy klasyfikować jako tzw. należności licencyjne na gruncie Umowy zawartej między Rzeczpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych z dnia 20 lipca 2006 r. („UPO PL-UK”)?
Państwa stanowisko w sprawie
Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie on zobowiązany do pobrania podatku u źródła w związku z dokonywaniem płatności na rzecz Spółki z tytułu Opłat, gdyż takiego obowiązku nie nakłada art. 26 ustawy o CIT, a Opłaty nie mieszczą się w katalogu wskazanym w art. 21 ustawy o CIT.
Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, Opłaty należy określić na mocy UPO PL-UK jako tzw. zyski przedsiębiorstw wskazane w art. 7 UPO PL-UK, a niejako należności licencyjne wskazane w art. 12 tej umowy.
Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o CIT podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.
Art. 3 ust. 2 stanowi natomiast, że podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Zgodnie z art. 26 ust. 1 osoby prawne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz 22 ust. 1 ustawy o CIT, są co do zasady obowiązane jako płatnicy pobierać w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat.
W celu rozstrzygnięcia, czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do pobrania podatku u źródła w związku z dokonywaniem płatności z tytułu nabycia licencji do oprogramowania komputerowego w pierwszej kolejności ustalić należy, czy należności z tytułu licencji do oprogramowania mieszczą się w katalogu przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem u źródła.
Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 źródłami przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem u źródła są przychody z odsetek, z praw autorskich lub z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how).
Biorąc pod uwagę, że zakres źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem u źródła zawiera przychody z praw autorskich, w celu kompleksowej interpretacji wskazanego katalogu przychodów uwzględnić należy przepisy Ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych („ustawa o prawie autorskim”).
W świetle art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Zgodnie natomiast z art. 1 ust. 2 ustawy o prawie autorskim, za przedmiot prawa autorskiego uznaje się w szczególności utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe).
Jednocześnie, w świetle art. 74 ustawy o prawach autorskich, programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, przy czym ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia.
Zgodnie natomiast z art. 74 ust. 4 ustawy o prawie autorskim, autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego, obejmują prawo do:
1)trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie; w zakresie, w którym dla wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania i przechowywania programu komputerowego niezbędne jest jego zwielokrotnienie, czynności te wymagają zgody uprawnionego;
2)tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programie komputerowym, z zachowaniem praw osoby, która tych zmian dokonała;
3)rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programu komputerowego lub jego kopii.
W świetle art. 21 ust. 2 Ustawy o CIT, przepisy w zakresie tzw. podatku u źródła stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Z uwagi na powyższe, analizując kwestię obowiązku Wnioskodawcy w zakresie podatku u źródła uwzględnić zatem należy Umowę zawartą między Rzeczpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych z dnia 20 lipca 2006 r. („UPO PL-UK”).
Stosownie do art. 12 ust. 1 UPO PL-UK, należności licencyjne powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
Jednocześnie w myśl ust. 3 pojęcie „należności licencyjnych” obejmuje swym zakresem m.in. wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego. UPO PL-UK nie odnosi się zatem wprost do należności licencyjnych z tytułu nabywanego oprogramowania komputerowego.
Biorąc jednak pod uwagę treść Komentarza do Modelowej Konwencji OECD, który - choć nie jest źródłem prawa, to wskazuje na zasadniczy kierunek interpretacji postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których treść jest wzorowana na Modelowej Konwencji OECD, program komputerowy może być traktowany jako utwór literacki, artystyczny lub naukowy. Dochód uzyskiwany z tytułu oprogramowania komputerowego należy tym samym traktować jako należności licencyjne w rozumieniu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Jednocześnie wskazać należy, że zgodnie Komentarzem do art. 12 Modelowej Konwencji OECD wykorzystywanie programów komputerowych wyłącznie dla własnych potrzeb, faktyczne i bezpośrednie ich używanie, w tym powielanie w celu zapewnienia możliwości korzystania z programu, nie stanowi należności licencyjnej.
W świetle powyższego, Opłaty, jako płatności z tytułu licencji typu end-user nie są zatem objęte zakresem należności licencyjnych w rozumieniu UPO PL- UK.
W konsekwencji, stanowią one tzw. zyski przedsiębiorstw określone w art. 7 UPO PL-UK.
Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawca nabędzie wąski zakres uprawnień do oprogramowania, umożliwiający korzystanie z oprogramowania na własny użytek. W szczególności, Wnioskodawca nie będzie uprawniony do modyfikowania, kopiowania i rozpowszechniania oprogramowania. Licencja Wnioskodawcy, bez praw do dalszej jej odsprzedaży, będzie zatem licencją końcowego użytkownika (end-user).
Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Wnioskodawcy regulowanie Opłat, jako płatności za korzystanie z oprogramowania na własny użytek na zasadzie licencji end-user nie będzie rodziło obowiązku w zakresie podatku u źródła. Wynika to po pierwsze z faktu, że zgodnie z Komentarzem do Konwencji Modelowej takie płatności nie stanowią tzw. należności licencyjnych w rozumieniu UPO PL-UK.
Stanowisko to potwierdzone zostało również przez Ministerstwo Finansów, m.in. w piśmie z dnia 28 maja 1997 r. sygn. akt PO 4/AK-802.227/97, w którym stwierdzono, że „zakup przez podmiot polski od podmiotu zagranicznego egzemplarza programu komputerowego, który nie skutkuje przejściem całości praw autorskich do tego programu, a korzystanie z tych praw ograniczone jest jedynie do wykorzystania na własne potrzeby kupującego (bez prawa do dalszej odprzedaży, powielania, kopiowania itp.), nie rodzi u tego podmiotu obowiązku pobrania podatku dochodowego określonego w art. 26 ust. 1 w związku z art. 21 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych”.
Stanowisko Wnioskodawcy znajduje również potwierdzenie w aktualnych interpretacjach organów podatkowych, m.in.:
- Pismo z dnia 20 lipca 2020 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, Znak: 0111-KDIB1-2.4010.152.2020.2.BG;
- Pismo z dnia 3 stycznia 2020 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, Znak: 0114-KDIP2-1.4010.453.2019.2.MR;
- Pismo z dnia 28 lipca 2021 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, Znak: 0114-KDIP2-1.4010.137.2021.2.OK.
Należy zatem również uznać, że Opłaty nie mieszczą się w katalogu wskazanym w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT.
Wnioskodawca wskazuje również, że w świetle aktualnych interpretacji podatkowych powyższego stanowiska w zakresie obowiązku w podatku u źródła nie zmienia również fakt, że Wnioskodawca będzie miał prawo do udostępnienia licencji w związku z tzw. (jak określono w Umowie) dozwolonym podwykonawstwem w ramach prowadzonej działalności. Jak wskazano bowiem w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 26 października 2020 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.387.2020.1.AW: „Powyższej konstatacji nie zmienia również okoliczność, że z programów komputerowych (za które Spółka ponosi koszty opłat licencyjnych), korzystają również tzw. kontraktorzy, tj. osoby świadczące dla Spółki usługi na podstawie umów o świadczenie usług. Skoro osoby świadczące dla Spółki usługi wykonują zlecone zadania na sprzęcie usługobiorcy (komputery osobiste), korzystają tym samym również z zainstalowanego na nim oprogramowania oraz aplikacji dostępnych w Spółce. Zdaniem Wnioskodawcy, oprogramowanie w tym przypadku nadal wykorzystywane jest na potrzeby Spółki w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Zarówno pracownicy, jak i podmioty współpracujące ze Spółką (kontraktorzy) uzyskują dostęp do oprogramowania w ramach wykupionych przez Grupę licencji (których koszty są alokowane odpowiednio na Spółkę) wyłącznie w celu działania na rzecz Spółki. Fakt korzystania z oprogramowania również przez kontraktorów, świadczących usługi dla Spółki, nie przemawia w ocenie Spółki za uznaniem, że ta udziela tym podmiotom dalszej licencji lub że Spółka rozpowszechnia to oprogramowanie na rzecz osób trzecich”.
Również w interpretacji z dnia z dnia 9 maja 2016 r., Izba Skarbowa w Warszawie, Znak: IPPB5/4510-100/16-2/MK wskazano, że: „okoliczność korzystania z oprogramowania przez spółki powiązane bezpośrednio lub pośrednio nie oznacza, że Spółka udziela tym podmiotom sublicencji lub że Spółka rozpowszechnia to oprogramowanie. Prawo do korzystania z oprogramowania przez te podmioty wynika z samego faktu zawarcia umowy z licencjodawcą. Spółka - tak jak wskazała wyżej - nie jest uprawniona do udzielania sublicencji do oprogramowania czy rozpowszechniania oprogramowania”.
W przypadku Wnioskodawcy, oprogramowanie będzie mogło być udostępnione podwykonawcom wyłącznie w celu działania na rzecz Wnioskodawcy, co zdaniem Wnioskodawcy nie wyklucza uznania, że nabyta licencja będzie umożliwiała Wnioskodawcy korzystanie z oprogramowania na własny użytek (licencja end-user). Wnioskodawca w ramach licencji nie będzie bowiem uprawniony do rozpowszechniania oprogramowania.
Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Wnioskodawcy nie będzie on zobowiązany do pobrania podatku u źródła w związku z dokonywaniem płatności na rzecz nierezydenta z tytułu nabycia licencji do oprogramowania komputerowego mającej charakter licencji użytkownika końcowego (tzw. end-user) stosownie do art. 26 ust. 1 ustawy o CIT.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.