Temat interpretacji

Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową w dziedzinie IP i w związku z tym może korzystać z preferencyjnej stawki 5% od kwalifikowanych dochodów ze sprzedaży autorskiego oprogramowania

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 kwietnia 2020 r. (data wpływu 16 kwietnia 2020 r.), uzupełnionym 22 czerwca 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową w dziedzinie IP i czy w związku z tym może korzystać z preferencyjnej stawki 5% od kwalifikowanych dochodów ze sprzedaży autorskiego oprogramowania jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 kwietnia 2020 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową w dziedzinie IP i czy w związku z tym może korzystać z preferencyjnej stawki 5% od kwalifikowanych dochodów ze sprzedaży autorskiego oprogramowania.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych dlatego pismem z 4 czerwca 2020 r. znak 0111-KDIB1-2.4010.159.2020.1.AW wezwano Wnioskodawcę do ich uzupełnienia.

Uzupełnienia wniosku dokonano 22 czerwca 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, prowadzi działalność gospodarczą związaną z oprogramowaniem (PKD 62.01.Z). W ramach wykonywania działalności gospodarczej zajmuje się wytwarzaniem, rozwojem i wdrażaniem innowacyjnego oprogramowania dla swoich klientów. Wnioskodawca dla swoich klientów wytworzył produkty (aplikacje, programy). Celem wytworzonych przez Wnioskodawcę produktów jest usprawnienie procesu komunikacji, sprzedaży, obsługi klientów i marketingu prowadzonego w firmach.

Klient nr 1.

Wnioskodawca w ramach świadczenia usług tworzy program system administracyjny CRM do zarządzania zamówieniami oraz klientami tworzony dla firmy z branży e-commerce. Oprogramowanie tworzone od zera w języku Ruby oraz JavaScript. Oprogramowanie jest firmie niezbędne w celu realizacji zamówień, prowadzenia akcji marketingowych, obsługi klienta, umożliwia wydajniejsze prowadzenie biznesu. System działa na zasadzie aplikacji w przeglądarce, pracownicy firmy logują się w systemie w celu np.:

• dodania nowego produktu w ofercie sklepu wraz z jego opisem, zdjęciami i ceną,
• wysłania newslettera lub oferty handlowej osobom zapisanym do listy mailingowej,
• zebrania zamówień do przekazania osobom odpowiedzialnym za wysyłkę,
• analizy trendów sprzedażowych, przeprowadzenia przewidywań sprzedaży na podstawie algorytmów prognozowych (innowacyjne rozwiązania).

W zakres pracy nad systemem wchodziło napisanie gotowego programu i dodawanie kolejnych modułów. Prawa autorskie przenoszone są na podstawie umowy Contract Agreement (w języku angielskim).

Klient nr 2.

Wnioskodawca w ramach świadczenia usług tworzy aplikację mobilną do obsługi zleceń assistance. Oprogramowanie tworzone w języku Ruby oraz JavaScript na system Android. Klientem jest agencja interaktywna, która sprzedaje wytworzoną aplikację mobilną firmie z branży assistance. Aplikacja jest kluczowa w celu wykonania zleceń assistance przez samochody serwisowe i holowniki, jej działanie polega na:

• wysłaniu powiadomienia kierowcy samochodu assistance znajdującemu się najbliżej o zdarzeniu drogowym wymagającym interwencji,
• opracowaniu i sugerowaniu najszybszej drogi dojazdu,
• śledzeniu drogi przejazdu kierowcy od otrzymania powiadomienia na miejsce zdarzenia oraz drogi holowania (jeżeli występuje) w celu ustalenia kosztu interwencji,
• przeprowadzeniu kierowcy przez procesy assistance po dotarciu na miejsce zdarzenia w celu rejestracji zlecenia. Aplikacja znacznie usprawnia procesy biznesowe, które wcześniej oparte były na telefonicznym zgłaszaniu interwencji drogowych.

W zakres pracy wchodziło napisanie gotowej aplikacji mobilnej. Prawa autorskie przenoszone na podstawie umowy B2B.

Klient nr 3.

Wnioskodawca w ramach świadczenia usług tworzy oprogramowanie do analizy i kategoryzacji dokumentów finansowych. Oprogramowanie tworzone jest w języku Ruby oraz Python. Klientem jest szwajcarski startup z branży innowacyjnych technologii Machine Learning. Działanie oprogramowania polega na wykorzystaniu sztucznej inteligencji i machine learning w celu:

• rozpoznania i kategoryzacji skanowanych dokumentów w czasie rzeczywistym (faktura, umowa, rachunek, itd.),
• digitalizacji dokumentów analizy zawartości dokumentu (rozpoznanie tekstu oraz jego semantyki).

Oprogramowanie skierowane jest do dużych klientów biznesowych przetwarzających miesięcznie tysiące fizycznych dokumentów.

W zakres pracy wchodziło napisanie gotowego oprogramowania i dodawanie kolejnych modułów. Prawa autorskie przenoszone na podstawie umowy Contractor Agreement w języku angielskim. Osiągając dochody ze sprzedaży autorskiego oprogramowania, Wnioskodawca chciałby je opodatkować preferencyjną 5% stawką podatku dochodowego (w związku z regulacjami IP BOX, które od 2019 r. umożliwiają zastosowanie 5% stawki opodatkowania dla dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, m.in. autorskiego prawa do programu komputerowego).

Oprogramowania i aplikacje, o których mowa we wniosku stanowią (będą stanowić) autorskie prawa do programu komputerowego podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 4a pkt 26-28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wnioskodawca spełnia obowiązki ewidencyjne, o których mowa w art. 24e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Dla oprogramowań, o których mowa we wniosku Wnioskodawca prowadzi odrębną ewidencję, która pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 24e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przypadających na ww. prawo w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Ponadto Wnioskodawca podał dane identyfikujące podmioty, na rzecz których świadczy usługi, o których mowa we wniosku, w tym: nazwę kontrahenta szwajcarskiego (strony transakcji, uczestnika), numer identyfikacyjny podatnika wydany przez jego kraj jurysdykcji podatkowej oraz nazwę kraju, który wydał ten numer:

1. Polska,
2. Anglia,
3. Szwajcaria.

W uzupełnieniu wniosku podano ponadto, że:

1. Działalność prowadzona przez Wnioskodawcę w ramach wytwarzania, rozwoju i wdrażania innowacyjnego oprogramowania jest działalnością twórczą.
2. Działalność Wnioskodawcy obejmuje wykorzystywanie i łączenie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, jak również nabywanie nowej wiedzy potrzebnej do prowadzonej działalności. Wnioskodawca wykorzystuje narzędzia informatyczne i oprogramowanie w celu tworzenia oraz ulepszania produktów, procesów lub usług.
3. Działalność jest prowadzona w sposób systematyczny, metodyczny i zaplanowany. Wnioskodawca podejmując się wykonania danego projektu musi być przygotowany na zmianę przyjętej metodyki działania z uwagi na możliwość wytworzenia tworzonego produktu w inny sposób.
4. Działalność nie obejmuje rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do rozwijanych lub nowych produktów, procesów, czy usług.
5. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca opracowuje (tworzy) nowe lub ulepszone produkty, procesy, usługi, które różnią się od tych występujących w dotychczasowej praktyce gospodarczej.
6. Wnioskodawca prowadzi ewidencję, która pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej od 01 stycznia 2019 roku tj. początku realizacji każdego projektu, który będzie kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, który będzie obejmować ulga.
7. Wnioskodawca jest twórcą oprogramowania, zatem jest jego właścicielem;
8. Wnioskodawca odpłatnie zbywa prawa autorskie do programu komputerowego (prawo własności intelektualnej) na rzecz podmiotów;

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w opisanym wyżej stanie faktycznym i przyszłym, Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 4a pkt 26-28 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865, z póżn. zm.),

Ad 1

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadzona przez niego działalność jest działalnością badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26-28 ustawy o CIT. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wytwarzane programy komputerowe mieszą się w definicji działalności B+R. Artykuł 4a pkt 26 ustawy o CIT, normuje działalność badawczo-rozwojową jako: działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Badaniami naukowymi są więc:

1. badania podstawowe w rozumieniu art, 4 ust, 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowanych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne w rozumieniu art, 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Zgodnie z art. 4a pkt 26 ustawy o CIT pojęcie prace rozwojowe oznacza prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, czyli działalność obejmująca nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy, niezbędne jest wyodrębnienie pewnych cech dotyczących możliwości zakwalifikowania przedmiotowego oprogramowania tworzonego przez Wnioskodawcę jako prac badawczo-rozwojowych.

Działalność badawczo-rozwojowa powinna: obejmować badania naukowe lub prace rozwojowe, mieć twórczy charakter, być podejmowana w sposób systematyczny, oraz być podejmowana w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Oprócz tego w Objaśnieniach podatkowych z 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej IP box w definiowaniu działalności B+R następuje odniesienie do kryteriów z tzw. Podręcznika Frascati (OECD (2018), Podręcznik Frascati 2015: Zalecenia dotyczące pozyskiwania i prezentowania danych z zakresu działalności badawczej i rozwojowej. Pomiar działalności naukowo-technicznej i innowacyjnej. OECD Publishing, Paris/GUS, Warsaw, https://doi.org/10.1787/9788388718977-pl).

Według podręcznika działalność badawczo-rozwojowa musi być: nowatorska, twórcza, nieprzewidywalna, metodyczna, możliwa do przeniesienia lub odtworzenia.

Działalność podejmowana przez Wnioskodawcę polega na tworzeniu nowego oprogramowania komputerowego w odpowiedzi na zapotrzebowanie biznesowe klientów Wnioskodawcy. Działania te stanowią prace rozwojowe w rozumieniu przedmiotowych ustaw. Polegają one bowiem na wykorzystaniu nowej i istniejącej wiedzy, tj. wiedzy i narzędzi programistycznych, języków programowania, znanych algorytmów, do zaprojektowania nowych i ulepszonych rozwiązań.

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny, jak i kryteria niezbędne do uznania działalności za działalność badawczo-rozwojową jego działalność spełnia cechy takowej.

Ad 2

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie przysługiwać mu możliwość korzystania z preferencyjnej stawki 5% od kwalifikowanego dochodu, uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do oprogramowania, zgodnie z art. 24d ustawy o CIT.

Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej w myśl art. 24d ust. 2 ww. ustawy są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz.U. z 2018 r., poz. 432),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

W świetle powyższego, kwalifikowane IP to prawo własności intelektualnej spełniające łącznie trzy warunki:

• zostało wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej;
• należy do jednej z kategorii wymienionych w katalogu w art. 24d ust. 2 updop;
• podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.

Zatem, kwalifikowane IP musi zostać wytworzone, rozwinięte lub ulepszone w ramach prowadzonej przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej. To oznacza, że zakres działalności badawczo-rozwojowej będzie zawsze obejmować całość działań podatnika zmierzających do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego IP, i że działania te nigdy nie będą wykraczać poza działalność badawczo-rozwojową.

Szczególne postanowienia dotyczące praw autorskich do programu komputerowego zawierają art. 74 ust. 1 i następne ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1191 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 1 i 2 tej ustawy, programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej. Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Podstawą przyznania ochrony prawnej dla programu komputerowego jest fakt, że stanowi on przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej danego autora lub autorów), ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od przeznaczenia i sposobu wyrażania. O ocenie charakteru indywidualnej pracy twórczej nie decydują postanowienia umowy, ale rzeczywisty wkład pracy każdego z twórców programu komputerowego, co podlega każdorazowo odrębnej ocenie. Doktryna prawa autorskiego przyjmuje różne podejścia do definiowania pojęcia autorskiego prawa do programu komputerowego które wskazują, że część chronioną prawem jest w szczególności kombinacja komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego i kodu wynikowego. Pozaustawowa definicja pojęcia autorskie prawo do programu komputerowego w sposób uzasadniony nawiązuje zatem do terminologii informatycznej, dostosowywanej następnie do potrzeb dalszej analizy prawnej dobra niematerialnego jakim jest program komputerowy.

Fundamentem informatycznego rozumienia programu komputerowego jest samo pojęcie programu, czyli zapisanego przy pomocy wybranego języka programowania algorytmu rozwiązania określonego zadania. Zatem, program komputerowy to w szczególności zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu.

Reasumując, pojęcie program komputerowy nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko. Program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs.

Wnioskodawca wyodrębnia każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonej ewidencji rachunkowej, prowadzona jest ewidencja rachunkowa w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, wyodrębnić można koszty, o których mowa w art. 24d ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu, dokonywane są zapisy w prowadzonej ewidencji rachunkowej w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z tych kwalifikowanych praw własności Intelektualnej, dokonywane są zapisy w prowadzonej ewidencji rachunkowej w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej