Temat interpretacji

1. Czy prowadzone przez Wnioskodawcę prace nad programem komputerowym do zarządzania ruchem pojazdów autonomicznych stanowią działalność B+R w rozumieniu art. 4a pkt 26 Ustawy o CIT? 2. Czy autorskie prawa do programu komputerowego sprzedawane na rzecz Klienta stanowią kwalifikowane prawo własności intelektualnej, o którym mowa w art. 24d ust. 2 pkt 8 ustawy o CIT? 3. Czy Wnioskodawca będzie mógł użyć stawki 5% podatku CIT, zgodnie z art. 24d Ustawy o CIT, od dochodu uzyskiwanego z tytułu sprzedaży autorskich praw majątkowych do programu komputerowego (kwalifikowanego prawa własności intelektualnej)?

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 kwietnia 2020 r. (data wpływu 2 kwietnia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

• prowadzone przez Wnioskodawcę prace nad programem komputerowym do zarządzania ruchem pojazdów autonomicznych stanowią działalność B+R w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy o CIT,
• autorskie prawa do programu komputerowego sprzedawane na rzecz Klienta stanowią kwalifikowane prawo własności intelektualnej, o którym mowa w art. 24d ust. 2 pkt 8 ustawy o CIT,
• Wnioskodawca będzie mógł użyć stawki 5% podatku CIT, zgodnie z art. 24d ustawy o CIT, od dochodu uzyskiwanego z tytułu sprzedaży autorskich praw majątkowych do programu komputerowego (kwalifikowanego prawa własności intelektualnej),

-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 kwietnia 2020 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

• prowadzone przez Wnioskodawcę prace nad programem komputerowym do zarządzania ruchem pojazdów autonomicznych stanowią działalność B+R w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy o CIT,
• autorskie prawa do programu komputerowego sprzedawane na rzecz Klienta stanowią kwalifikowane prawo własności intelektualnej, o którym mowa w art. 24d ust. 2 pkt 8 ustawy o CIT,
• Wnioskodawca będzie mógł użyć stawki 5% podatku CIT, zgodnie z art. 24d ustawy o CIT, od dochodu uzyskiwanego z tytułu sprzedaży autorskich praw majątkowych do programu komputerowego (kwalifikowanego prawa własności intelektualnej).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawca jest spółką wytwarzającą oprogramowanie i specjalizującą się w dostarczaniu rozwiązań informatycznych dla branż takich jak przemysł motoryzacyjny, zarządzanie zasobami ludzkimi (HR) czy finanse. Wnioskodawca tworzy też rozwiązania w zakresie informatyki przemysłowej oraz geoinformatyki.

Opis projektu do rozliczenia w ramach IP Box

Obecnie w ramach prowadzonej działalności, Wnioskodawca tworzy dla przedsiębiorcy z branży motoryzacyjnej (dalej: Klient) program komputerowy do zarządzania ruchem pojazdu autonomicznego (dalej: Projekt). Umowa z Klientem przewiduje, że stworzone oprogramowanie (program komputerowy) będzie używane w komponentach/produktach na skalę przemysłową w produkcji seryjnej pojazdów autonomicznych. Obecnie brak jest na rynku rozwiązań o takiej funkcjonalności. Rezultat prac stanowi istotną nowość w zakresie systemów sterujących ruchem pojazdów autonomicznych nie tylko w zakresie działalności Wnioskodawcy, ale także globalnie.

Działalność badawczo-rozwojowa w celu opracowania programu komputerowego objętego prawem autorskim

Działalność Wnioskodawcy realizowana w ramach Projektu nie ma charakteru prac rutynowych, lecz ma charakter badawczo-rozwojowy (prace rozwojowe), ponieważ Wnioskodawca w sposób twórczy i systematyczny dokonuje nabywania, łączenia, kształtowania i wykorzystywania dostępnej wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych i oprogramowania, w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania tych zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań tj. do nowego programu komputerowego. Przede wszystkim opracowanie architektury systemu, adekwatny dobór algorytmów, ciągów komend i instrukcji niezbędnych do zapewnienia oczekiwanych funkcjonalności, a także opracowanie kodów źródłowych, rozwiązania następuje w wyniku twórczej działalności Wnioskodawcy i jest związane z pracą intelektualną mającą na celu opracowanie nowego wytworu intelektu tj. programu komputerowego, objętego autorskimi prawami majątkowymi w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2019 r., poz. 1231, ze zm., dalej: ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych).

Tworzony w ramach realizowanych prac program komputerowy zarządzający ruchem pojazdów autonomicznych jest utworem podlegającym ochronie prawno-autorskiej na podstawie art. 74 ust. 1 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Po wytworzeniu programu komputerowego prawa autorskie do niego są przekazywane za wynagrodzeniem Klientowi. Ponieważ istota współpracy z Klientem sprowadza się wyłącznie do wytworzenia dedykowanego jego potrzebom programu komputerowego, przedmiotem transakcji jest sprzedaż praw autorskich do przedmiotowego programu komputerowego. Potwierdzeniem przekazania praw autorskich do opracowanego programu komputerowego (lub jego fragmentu jak np. element kodu źródłowego) są albo podpisane przez Klienta i Wnioskodawcę oświadczenia potwierdzające przejście praw autorskich (w odniesieniu do danego fragmentu programu komputerowego) bądź też podpisane protokoły zdawczo-odbiorcze. Przejście praw autorskich, ze względu na siedzibę Klienta, poddane jest prawu niemieckiemu.

Twórczość Wnioskodawcy przejawia się zwłaszcza w tym, iż z uwzględnieniem oczekiwań i wymogów Klienta tworzy od podstaw oprogramowanie (program komputerowy) zarządzające ruchem pojazdów autonomicznych, co wymaga od Wnioskodawcy zindywidualizowanego i oryginalnego podejścia, a także działalności kreacyjnej. W oparciu o posiadaną wiedzę i pozostające w dyspozycji zasoby techniczne i ludzkie, a także w oparciu o autorskie i twórcze koncepcje Wnioskodawca wytwarza oryginalne rozwiązania w tym zakresie (algorytmy, instrukcje, ciągi komend, kody źródłowe), niezbędne dla osiągnięcia oczekiwanych funkcjonalności programu komputerowego. W konsekwencji rezultatem działalności twórczej Wnioskodawcy jest nowy wytwór intelektualny uzewnętrzniony w postaci programu komputerowego zarządzającego ruchem pojazdu autonomicznego, cechujący się wysokim poziomem nowości zarówno w skali przedsiębiorstwa Wnioskodawcy jak i w skali rynku oprogramowania sterującego dla pojazdów autonomicznych.

Systematyczność prac przejawia się w tym, że Wnioskodawca ustalił harmonogram realizacji prac i wyznaczył kamienie milowe dla mierzenia postępu w realizacji projektu. W oparciu o wymagania Klienta precyzyjnie określony został również oczekiwany rezultat końcowy projektu. Ponadto do wykonania prac na rzecz Klienta Wnioskodawca utworzył odrębny multi- dyscyplinarny zespół projektowy, w skład którego wchodzą Inżynierowie Oprogramowania, Analitycy Biznesowi i Systemowi, Inżynierowie Jakości i Bezpieczeństwa oraz Kierownicy Projektów, który to zespół działa według ustalonego planu prac.

Podejmowane w Projekcie aktywności Wnioskodawcy są nakierowane na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań. Zmierzają bowiem do uzyskania specjalistycznej wiedzy, która nie jest dostępna na rynku (zwiększenie zasobów wiedzy), a efektem zastosowania zasobów wiedzy jest ich wykorzystanie do opracowania całkowicie nowego, innowacyjnego programu komputerowego w ramach Projektu (nowe zastosowanie). Realizowany przez Wnioskodawcę projekt przyczyni się do zwiększenia zasobów wiedzy nie tylko w skali jego przedsiębiorstwa, ale również w skali całej branży motoryzacyjnej.

Ponadto działalność Wnioskodawcy w Projekcie nie polega na dostosowaniu już istniejących rozwiązań, lecz na wykorzystaniu dostępnej wiedzy i umiejętności w zakresie narzędzi i oprogramowania do stworzenia nowego produktu informatycznego, co stanowi o prowadzeniu w ramach Projektu prac rozwojowych.

Źródło dochodu

Po wykonaniu prac na rzecz Klienta Wnioskodawca przenosi za wynagrodzeniem na rzecz Klienta autorskie prawa majątkowe do utworu (programu komputerowego) powstałego w ramach współpracy z Klientem tj. utworu w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, tym samym dokonując sprzedaży praw własności intelektualnej (tj. autorskich praw do programu komputerowego). Jak wspomniano powyżej, istota współpracy z Klientem sprowadza się wyłącznie do wytworzenia dedykowanego jego potrzebom, innowacyjnego programu komputerowego, który objęty jest prawem autorskim, a więc przedmiotem transakcji jest sprzedaż praw autorskich do przedmiotowego programu komputerowego. Z uwagi na fakt, iż program komputerowy będący przedmiotem ww. praw z których osiągany jest dochód jest w całości wytwarzany w ramach działalności badawczo-rozwojowej prowadzonej samodzielnie przez Spółkę, w ocenie Spółki przedmiotowy dochód może stanowić kwalifikowany dochód z IP Box, obliczony zgodnie z art. 24d ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865, dalej Ustawa o CIT), a co za tym idzie w ocenie Spółki może podlegać opodatkowaniu preferencyjną stawką CIT w wysokości 5%.

Prowadzona ewidencja

Wnioskodawca w systemie księgowym (ewidencji rachunkowej) wyodrębnia przychody, koszty uzyskania przychodów (z możliwością wyodrębnienia kosztów pośrednich i bezpośrednich) oraz dochodu (straty) przypadających na Projekt (i tworzone w jego ramach autorskie prawo do programu komputerowego).

Opodatkowanie

Wnioskodawca planuje zastosować preferencyjną stawkę opodatkowania wynoszącą 5% do dochodów uzyskanych ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałych w wyniku realizacji Projektu zgodnie z art. 24d ustawy o CIT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy opisane powyżej prowadzone przez Wnioskodawcę prace nad programem komputerowym do zarządzania ruchem pojazdów autonomicznych stanowią działalność B+R w rozumieniu art. 4a pkt 26 Ustawy o CIT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

1. Zdaniem Wnioskodawcy, prowadzone przez niego prace spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy o CIT.
2. Zdaniem Wnioskodawcy, będące rezultatem prowadzonych prac badawczo-rozwojowych oprogramowanie (program komputerowy) podlega ochronie na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, i jako takie może być uznane za kwalifikowane prawo własności intelektualnej o którym mowa w art. 24 ust. 2 pkt 8 ustawy o CIT.
3. Zdaniem Wnioskodawcy, jest On uprawniony do skorzystania z 5% stawki opodatkowania CIT, zgodnie z art. 24d Ustawy o CIT, wobec dochodu uzyskiwanego z tytułu sprzedaży na rzecz Klienta autorskich praw majątkowych do programu komputerowego tworzonego w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej.

Ad. 1

W ocenie Wnioskodawcy, prowadzone przez niego prace związane z tworzeniem nowych funkcjonalności oprogramowania (programu komputerowego) zarządzającego ruchem pojazdów autonomicznych spełniają definicję prac badawczo-rozwojowych zawartą w art. 4a pkt 26 ustawy o CIT.

Zgodnie z tym artykułem działalność B+R to: działalność twórcza obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowana w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Zdaniem Wnioskodawcy prowadzone przez niego prace spełniają wymienione w tym artykule przesłanki uznania ich za działalność B+R:

Twórczość: Realizowane przez Wnioskodawcę prace spełniają przesłankę twórczości. Wskazówki interpretacyjne w zakresie rozumienia pojęcia twórczość zawarte są m.in. w Objaśnieniach podatkowych Ministerstwa Finansów z 15 lipca 2019 r. Dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP Box, (dalej: objaśnienia MF). Objaśnienia MF (punkt 33) określają twórczość jako opracowywanie nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Wnioskodawca z uwzględnieniem oczekiwań i wymogów Klienta stworzy od podstaw oprogramowanie (program komputerowy) zarządzające ruchem pojazdów autonomicznych o funkcjonalności spełniającej normy bezpieczeństwa i pozwalającej na implementację w produkowanych seryjnie pojazdach. Wytworzenie oprogramowania do zarządzania ruchem pojazdów autonomicznych o takich parametrach i funkcjonalności wymaga zindywidualizowanego i oryginalnego rozwiązania informatycznego wymagając od Wnioskodawcy działalności kreacyjnej. W oparciu o posiadaną wiedzę i pozostające w dyspozycji zasoby techniczne i ludzkie, a także w oparciu o autorskie i twórcze koncepcje (nieograniczone przez Klienta) Wnioskodawca wytwarza oryginalne rozwiązania w tym zakresie (algorytmy, instrukcje, ciągi komend, kody źródłowe), niezbędne dla osiągnięcia oczekiwanych funkcjonalności programu komputerowego.

Twórczy charakter realizowanych przez Wnioskodawcę prac podkreśla to, że w ramach projektu Wnioskodawca zaprojektuje i następne wytworzy algorytm decyzyjny analizujący zdarzenia na drodze i sterujący w oparciu o gromadzone dane ruchem pojazdu. Opracowany przez Wnioskodawcę algorytm stanowić będzie podstawę całego oprogramowania sterującego ruchem pojazdu autonomicznego. Na gruncie języka ogólnego algorytm rozumiany jest jako ściśle określony ciąg czynności, których wykonanie prowadzi do rozwiązania jakiegoś zadania (Słownik Języka Polskiego PWN). Tworzone przez Wnioskodawcę i oparte na oryginalnym algorytmie decyzyjnym jego własnego autorstwa rozwiązania wyróżniać się będą więc nowością i niepowtarzalnością względem innych o podobnym zastosowaniu, stanowiąc efekt uprzedniej pracy myślowo-koncepcyjnej Wnioskodawcy.

W konsekwencji rezultatem działalności twórczej Wnioskodawcy będzie nowy wytwór intelektualny uzewnętrzniony w postaci programu komputerowego do zarządzania ruchem pojazdu autonomicznego, cechujący się wysokim poziomem nowości zarówno w skali przedsiębiorstwa Wnioskodawcy jak i w skali rynku oprogramowania sterującego dla pojazdów autonomicznych.

W świetle powyższego, nie ulega również wątpliwości, iż działając w oparciu o zapisy umowy z Klientem Wnioskodawca faktycznie realizuje działania twórcze, których rezultatem jest wytworzenie programu komputerowego. Zgodnie z objaśnieniami MF (punkty 77 i 78) potwierdzenie takiego stanu rzeczy jest niezbędne dla uznania oprogramowania komputerowego za utwór w rozumieniu ustawy prawo autorskie i w konsekwencji autorskiego prawa do programu komputerowego za kwalifikowane prawo własności intelektualnej do dochodów z którego Podatnik skorzystać może z preferencji IP Box.

Systematyczność: Punkt 39 objaśnień MF wskazuje, że aby zostać uznaną za prace B+R działalność twórcza Podatnika powinna być prowadzona w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Na gruncie objaśnień określenie systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. Jednocześnie w punkcie 40 objaśnienia MF wskazują, że dla spełnienia tej przesłanki wystarczające jest aby Podatnik zrealizował chociażby jeden projekt B+R w wyżej opisany sposób.

Sposób zorganizowania i prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności twórczej świadczy o spełnieniu przez Wnioskodawcę powyższych przesłanek i systematycznym podejściu do realizacji prac badawczo-rozwojowych. Wnioskodawca ustalił harmonogram realizacji przewidzianych umową prac i wyznaczył kamienie milowe dla mierzenia postępu w realizacji projektu. W oparciu o wymagania Klienta precyzyjnie określony został również oczekiwany rezultat końcowy projektu.

O planowym podejściu Wnioskodawcy do realizacji projektu świadczy również powołanie w tym celu oddzielnego zespołu B+R w skład którego wchodzą Inżynierowie Oprogramowania, Analitycy Biznesowi i Systemowi, Inżynierowie Jakości i Bezpieczeństwa oraz Kierownicy Projektów. Taki skład zespołu B+R wskazuje na planowe i kompleksowe podejście Wnioskodawcy do prowadzenia prac. Potwierdza to zaangażowanie w ramach jednego zespołu specjalistów odpowiedzialnych za wszystkie etapy prac B+R począwszy od prac analityczno-przygotowawczych, poprzez tworzenie oprogramowania aż do weryfikacji rezultatów projektu i kontroli jakości.

Opisany powyżej całokształt działań Wnioskodawcy związanych ze zorganizowaniem prac w ramach Projektu świadczy o spełnieniu przez niego przesłanki systematyczności prac B+R.

Zwiększanie zasobów wiedzy oraz wykorzystanie zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań: Zgodnie z ustawą o CIT działalność B+R musi mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań.

Wnioskodawca podkreśla, że podejmowane w Projekcie aktywności ze swej istoty zmierzają do uzyskania specjalistycznej wiedzy, która nie jest dostępna na rynku (zwiększenie zasobów wiedzy), a efektem zastosowania zasobów wiedzy jest ich wykorzystanie do opracowania całkowicie nowego, innowacyjnego programu komputerowego w ramach Projektu (nowe zastosowanie).

Według objaśnień MF dla spełnienia tej przesłanki wystarczające jest aby zwiększenie zasobów wiedzy nastąpiło wyłącznie w skali przedsiębiorstwa Podatnika. Realizowany przez Wnioskodawcę projekt przyczyni się do zwiększenie zasobów wiedzy nie tylko w skali jego przedsiębiorstwa, ale również w skali całej branży motoryzacyjnej.

W wyniku realizacji Projektu Wnioskodawca uzyska unikatowe w skali branży IT kompetencje w obszarze oprogramowania dla pojazdów autonomicznych. Wiedza i umiejętności w zakresie tworzenia oprogramowania do zarządzania ruchem pojazdów autonomicznych gotowego do wdrożenia na skalę przemysłową w produkcji seryjnej i spełniającego normy bezpieczeństwa pozwoli Wnioskodawcy na projektowanie i tworzenie nowych rozwiązań o bardzo szerokim spektrum zastosowania (nowe zastosowanie). Obecnie w branży motoryzacyjnej osiągnięcie pełnej i bezpiecznej autonomiczności pojazdów w ruchu uznaje się powszechnie za kluczowe dla dalszego rozwoju tego segmentu pojazdów i ich eksploatacji na szeroką skalę w ruchu drogowym. Przewidziane do opracowania rozwiązanie zaplanowane przez Wnioskodawcę będzie więc wysoce innowacyjne. Dzięki zdobytej wiedzy Wnioskodawca znajdzie się w światowej czołówce dostawców rozwiązań w tym zakresie.

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższe wskazuje na spełnienie kryterium zwiększenia zasobów wiedzy oraz ich wykorzystania do tworzenia nowych zastosowań.

Charakter prac jako naukowych lub rozwojowych: Zgodnie z punktem 43 objaśnień MF działalność B+R może przyjąć postać badań naukowych (nakierowanych na nową wiedzę i umiejętności) lub prac rozwojowych (nakierowanych na wykorzystanie dostępnej wiedzy i umiejętności projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany) w celu zwiększenia zasobów wiedzy do tworzenia nowych, zmienionych lub usprawnionych produktów, procesów lub usług (również w formie nowych technologii). Ze względu na swój charakter, zakres i zakładany rezultat prowadzonych przez Wnioskodawcę prac wpisuje się w definicję prac rozwojowych. Realizując prace w ramach projektu, Wnioskodawca łączy posiadaną wiedzę i umiejętności w zakresie programowania, w tym w szczególności w zakresie narzędzi informatycznych, tworzenia algorytmów, dla opracowania nowego produktu tj. programu komputerowego sterującego ruchem pojazdu autonomicznego. Działalność Wnioskodawcy w ramach Projektu nie ma charakteru prac rutynowych, lecz nakierowana jest na opracowywanie nowego programu komputerowego, który nie ma odpowiednika na obecnym rynku informatycznym. Oznacza to, że działalność Wnioskodawcy w Projekcie nie polega na dostosowaniu już istniejących rozwiązań, lecz na wykorzystaniu dostępnej wiedzy i umiejętności w zakresie narzędzi i oprogramowania do stworzenia nowego produktu informatycznego.

Zdaniem Wnioskodawcy powyższe wskazuje na spełnienie kryterium rozwojowości prac wykonywanych przez Wnioskodawcę w ramach Projektu.

Podsumowując, przedstawiona w opisie stanu faktycznego realizowana na rzecz Klienta działalność Wnioskodawcy jest wysoce innowacyjna i spełnia przesłanki uznania jej za działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4 pkt 26 ustawy o CIT.

Ad. 2. Kwalifikowane IP

Zdaniem Wnioskodawcy, tworzony w ramach realizowanych prac program komputerowy do zarządzania ruchem pojazdów autonomicznych jest utworem podlegającym ochronie prawno- autorskiej na podstawie art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i w konsekwencji jako autorski program komputerowy jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej o którym mowa w art. 24d ust. 2 pkt 8 ustawy o CIT.

Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych przyznając programowi komputerowemu ochronę prawno-autorską analogiczną jak przysługującą utworom literackim, nie wprowadza jednocześnie definicji legalnej programu komputerowego. Na potrzeby IP Box objaśnienia MF definiują program komputerowy jako zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu. Według objaśnień MF na tak rozumiany program komputerowy składają się wszystkie jego funkcjonalne części składowe a mianowicie: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs w tym interfejs techniczny. Funkcjonalną częścią składową programu komputerowego jest także dokumentacja techniczna z nim związana. Jednocześnie, jak podkreśla w swoich objaśnieniach Ministerstwo Finansów, pojęcie komputer nie powinno ograniczać się do PC, lecz powinno odnosić do wszystkich urządzeń, w których program komputerowy może być wykorzystywany w celu realizacji funkcji, do których został stworzony, a zatem i telefonów komórkowych, czy też tabletów lub innych właściwych urządzeń. Nie jest bowiem istotny nośnik programu komputerowego, lecz jego źródła (kod źródłowy i kod wynikowy) oraz funkcjonalność. W podobny sposób program komputerowy definiuje doktryna autorskiego przyjmując, że program komputerowy to zbiór instrukcji przeznaczonych do wykonywania na komputerze celem osiągnięcia określonego rezultatu, stanowiący przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci (Łukasz Zimończyk Program komputerowy w orzecznictwie organów ochrony prawnej Acta luris Stetinensis 2 (18)).

W świetle powyższych definicji, będący rezultatem prowadzonej przez Wnioskodawcę na rzecz Klienta działalności twórczej, zapisany w formie kodu źródłowego i oparty o algorytm własnego autorstwa zestaw instrukcji kierujący poruszaniem się pojazdu autonomicznego w ruchu drogowym spełnia definicję programu komputerowego wprowadzoną w objaśnieniach MF. W konsekwencji, jako utwór podlegać będzie ochronie prawno-autorskiej na podstawie art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, i jako autorskie prawo do programu komputerowego będzie kwalifikowanym prawem własności intelektualnej o którym mowa w art. 24d ust. 2 pkt 8 ustawy o CIT.

Następne przeniesienie (sprzedaż) w ramach współpracy z Klientem autorskiego prawa majątkowego do kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w postaci autorskiego oprogramowania obejmuje funkcjonalne części składowe programu komputerowego łącznie z dokumentacją techniczną.

Ad. 3. Prawo do skorzystania z 5% stawki

Zdaniem Wnioskodawcy w związku z tym, iż:

1. prowadzona przez Niego działalność spełnia kryteria działalności badawczo-rozwojowej,
2. w jej wyniku powstaje kwalifikowane prawo własności intelektualnej w postaci autorskiego programu komputerowego objętego ochroną prawną na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych,
3. w ramach współpracy z Klientem Wnioskodawca przenosi na jego rzecz za wynagrodzeniem autorskie prawa majątkowe do kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w postaci autorskiego prawa do programu komputerowego, tym samym uzyskując dochód ze sprzedaży tego prawa,
4. prowadzi ewidencję w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac B+R z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych IP powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac oraz pozwalający na monitorowanie i śledzenie efektów prac B+R,

-będzie on uprawniony do zastosowania 5% stawki CIT wobec dochodu uzyskiwanego z tytułu sprzedaży na rzecz Klienta autorskich praw majątkowych do tworzonego i rozwijanego w toku prac B+R przez Wnioskodawcę autorskiego oprogramowania do zarządzania ruchem pojazdu autonomicznego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 4a pkt 26 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 z późn. zm., dalej: ustawa o CIT), działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 4a pkt 27 ustawy o CIT, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych, oznacza to:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce
2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

W myśl art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2020 r. poz. 85 z późn. zm.), badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do treści art. 4a pkt 28 ustawy o CIT, ilekroć w ustawie jest mowa o pracach rozwojowych - oznacza to prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

W myśl art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Od 1 stycznia 2019 r. obowiązują przepisy ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 2193). Na podstawie regulacji wprowadzonych ww. ustawą zmieniającą, do systemu prawa podatkowego implikowano przepisy dotyczące preferencyjnego rozwiązania w podatkach dochodowych - tzw. Innovation Box.

Regulacje dotyczące stosowania opisanej powyżej ulgi zostały odzwierciedlone w art. 24d 24e ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 24d ust. 1 ustawy o CIT, podatek od osiągniętego przez podatnika kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Kwalifikowane prawa własności intelektualnej zawarte zostały w zamkniętym katalogu opisanym w art. 24d ust. 2 ustawy o CIT. Zgodnie z treścią tego przepisu, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz.U. z 2018 r., poz. 432),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

-podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

W świetle powyższego, kwalifikowane IP to prawo własności intelektualnej spełniające łącznie trzy warunki:

1. zostało wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej,
2. należy do jednej z kategorii wymienionych w katalogu w art. 24d ust. 2 ustawy o CIT,
3. podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.

Zatem, kwalifikowane IP musi zostać wytworzone, rozwinięte lub ulepszone w ramach prowadzonej przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej. To oznacza, że zakres działalności badawczo-rozwojowej będzie zawsze obejmować całość działań podatnika zmierzających do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego IP, i że działania te nigdy nie będą wykraczać poza działalność badawczo-rozwojową.

Zgodnie z art. 24d ust. 3 ustawy o CIT, podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym. Sposób obliczenia wysokości kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej zawarty jest w art. 24d ust. 4 ustawy o CIT. Zgodnie z treścią tego przepisu, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru (wskaźnik nexus):

(a + b) x 1,3 / a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

1. prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
2. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 3,
3. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4,
4. nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Art. 24d ust. 5 ustawy o CIT, stanowi, że do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami. W przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1 (art. 24d ust. 6 ustawy o CIT).

Natomiast, zgodnie z treścią art. 24d ust. 7 ustawy o CIT, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest osiągnięty przez podatnika w roku podatkowym dochód (strata):

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi,
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Obowiązki podatników podlegających opodatkowaniu na podstawie art. 24d ustawy o CIT, zostały określone w art. 24e ustawy o CIT, który stanowi, że podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 24d są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonej ewidencji rachunkowej,
2. prowadzić ewidencję rachunkową w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej,
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 24d ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu,
4. dokonywać zapisów w prowadzonej ewidencji rachunkowej w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z tych kwalifikowanych praw własności intelektualnej w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonej ewidencji rachunkowej nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3,
5. dokonywać zapisów w prowadzonej ewidencji rachunkowej w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonej ewidencji rachunkowej nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Zgodnie z art. 24e ust. 2 ustawy o CIT, w przypadku gdy na podstawie ewidencji rachunkowej nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 19.

Należy w tym miejscu zauważyć, że zgodnie z objaśnieniami podatkowymi Ministerstwa Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczącymi preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej IP BOX, ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia programu komputerowego oraz brak w świetle polskiego prawa precyzyjnego określenia zakresu autorskiego prawa do programu komputerowego. Praktyka stosowania tego pojęcia na świecie potwierdza, że ze względu na dynamiczny rozwój nowych technologii, w których programy komputerowe zajmują kluczową pozycję, nie da się ustalić wyczerpującej i niezmiennej definicji tego pojęcia oraz uniknąć rozbieżności (wyrok irlandzkiego sądu II instancji z 1995 r. w sprawie News Datacom Ltd. versus Satellite Decoding Systems, (1995) FSR 201 oraz wyrok australijskiego sądu I instancji z 4 czerwca 1997 r. w sprawie Powerflex Services Pty Ltd v Data Access Corporation, (1997) FCA 490; 37 IPR 436). Należy zatem odwołać się w tym względzie do przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm.):

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ww. ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Stosownie do art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe).

Szczególne postanowienia dotyczące praw autorskich do programu komputerowego zawierają art. 74 ust. 1 i następne ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zgodnie z art. 74 ust. 1 i 2 tej ustawy, programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej. Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Podstawą przyznania ochrony prawnej dla programu komputerowego jest fakt, że stanowi on przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej danego autora lub autorów), ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od przeznaczenia i sposobu wyrażania. O ocenie charakteru indywidualnej pracy twórczej nie decydują postanowienia umowy, ale rzeczywisty wkład pracy każdego z twórców programu komputerowego, co podlega każdorazowo odrębnej ocenie. Doktryna prawa autorskiego przyjmuje różne podejścia do definiowania pojęcia autorskiego prawa do programu komputerowego, które wskazują, że część chronioną prawem jest w szczególności kombinacja komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego i kodu wynikowego. Pozaustawowa definicja pojęcia autorskie prawo do programu komputerowego w sposób uzasadniony nawiązuje zatem do terminologii informatycznej, dostosowywanej następnie do potrzeb dalszej analizy prawnej dobra niematerialnego jakim jest program komputerowy. Fundamentem informatycznego rozumienia programu komputerowego jest samo pojęcie programu, czyli zapisanego przy pomocy wybranego języka programowania algorytmu rozwiązania określonego zadania. Zatem, program komputerowy to w szczególności zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu.

Reasumując, pojęcie program komputerowy nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko. Program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs.

W celu poprawnego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 Ustawy o prawie autorskim, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (ww. Raport OECD), uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 24d ust. 2 pkt 8 ustawy o CIT, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Odnosząc się do kwestii dotyczącej rozstrzygnięcia, czy prowadzone przez Wnioskodawcę prace nad programem komputerowym do zarządzania ruchem pojazdów autonomicznych stanowią działalność B+R w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy o CIT wskazać należy, że w celu skorzystania z ulgi na działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicje wskazane w art. 4a pkt 26-28 ustawy o CIT).

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 4a pkt 26 ustawy o CIT, zgodnie z którą (jak już wyżej wskazano) przez działalność badawczo-rozwojową, należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z ustawowej definicji wynika zatem, że taka działalność musi mieć charakter twórczy. Posłużenie się tym sformułowaniem wskazuje, że działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Po drugie, z art. 4a pkt 26 ustawy o CIT wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w systematyczny sposób. Po trzecie, taka działalność musi mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań.

W tym miejscu wskazać należy, że w ramach prac rozwojowych następuje połączenie wyników prac badawczych z wiedzą techniczną w celu wprowadzenia do produkcji nowego lub zmodernizowanego wyrobu, nowej technologii czy nowego systemu organizacji. Innymi słowy, prowadzone systematyczne prace opierają się na istniejącej wiedzy, uzyskanej w wyniku działalności badawczej oraz/lub doświadczeń praktycznych i mają na celu wytworzenie nowych materiałów, produktów lub urządzeń, inicjowanie nowych i znaczące udoskonalenie już istniejących procesów, systemów i usług. Podmioty gospodarcze zajmujące się działalnością badawczo-rozwojową realizują ją obok swojej działalności podstawowej (np. przedsiębiorstwa przemysłowe dysponujące własnym zapleczem badawczo-rozwojowym, laboratoria, zakłady i ośrodki badawczo-rozwojowe, działy badawczo-technologiczne, biura konstrukcyjne i technologiczne, zakłady rozwoju technik, biura studiów i projektów itp.).

Prace rozwojowe mogą obejmować nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Prace rozwojowe nie obejmują rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do istniejących produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych, usług nawet jeśli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Odnosząc wyżej cytowane przepisy do opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku stwierdzić należy, że prace nad programem komputerowym do zarządzania ruchem pojazdów autonomicznych prowadzone przez Wnioskodawcę mają charakter twórczy, systematyczny oraz nakierowane są na zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystania jej do tworzenia nowych zastosowań. Zatem, tego typu działania Spółki spełniają przesłanki do uznania ich za działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu przepisów art. 4a pkt 26 ustawy o CIT.

W celu poprawnego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające,

w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box,

czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania

i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również,

że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być, zgodnie

z wykładnią celowościową i kontekstualną (ww. Raport OECD), uznane za kwalifikowane IP

w świetle rozszerzającej wykładni art. 24d ust. 2 pkt 8 ustawy o CIT, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Biorąc powyższe pod uwagę należy uznać, że będące rezultatem prowadzonych prac badawczo-rozwojowych oprogramowanie (program komputerowy) podlegające ochronie na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych może być uznane za kwalifikowane prawo własności intelektualnej o którym mowa w art. 24 ust. 2 pkt 8 ustawy o CIT.

Dochód z odpłatnego zbycia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 24d ust. 7 pkt 2 ustawy

o CIT.

Tym samym w sytuacji, gdy Wnioskodawca wytwarza oprogramowanie (program komputerowy) stanowiące utwór podlegający ochronie prawnej z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i przenosi na Klienta całość autorskich praw majątkowych do wytworzonego programu komputerowego, za co otrzymuje wynagrodzenie, będzie uprawniony do skorzystania z preferencyjnego opodatkowania dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej według stawki 5%.

Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy opodatkowują dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box. Jednak dla celów obliczenia dochodu z kwalifikowanego IP istotne jest, by ewidencja ta była prowadzona w sposób należyty tak, aby móc w rocznym zeznaniu podatkowym wykazać łączną sumę przychodów, kosztów podatkowych, dochodów, strat, dochodów podlegających opodatkowaniu stawką 5% oraz dochodu, który nie będzie podlegał preferencyjnemu opodatkowaniu.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy:

• prowadzone przez Wnioskodawcę prace nad programem komputerowym do zarządzania ruchem pojazdów autonomicznych stanowią działalność B+R w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy o CIT,
• autorskie prawa do programu komputerowego sprzedawane na rzecz Klienta stanowią kwalifikowane prawo własności intelektualnej, o którym mowa w art. 24d ust. 2 pkt 8 ustawy o CIT,
• Wnioskodawca będzie mógł użyć stawki 5% podatku CIT, zgodnie z art. 24d ustawy o CIT, od dochodu uzyskiwanego z tytułu sprzedaży autorskich praw majątkowych do programu komputerowego (kwalifikowanego prawa własności intelektualnej),

-jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej