Temat interpretacji

Ustalenie, czy wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę z tytułu uczestnictwa wybranych członków rady nadzorczej w Organizacji, w tym w organizowanych przez nią szkoleniach/konferencja/innych wydarzeniach, stanowią koszt uzyskania przychodu dla Spółki w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 lutego 2020 r. (data wpływu 13 lutego2020 r.), uzupełnionym 27 marca 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę z tytułu uczestnictwa wybranych członków rady nadzorczej w Organizacji, w tym w organizowanych przez nią szkoleniach/konferencja/innych wydarzeniach, stanowią koszt uzyskania przychodu dla Spółki w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o CIT jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lutego 2012 r. do Organu wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę z tytułu uczestnictwa wybranych członków rady nadzorczej w Organizacji, w tym w organizowanych przez nią szkoleniach/konferencja/innych wydarzeniach, stanowią koszt uzyskania przychodu dla Spółki w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 13 marca 2020 r. Znak: 0113-KDIPT2-3.4011.171.2020.4.JŚ oraz Znak: 0111-KDIB1-2.4010.58.2020.3.MZA, wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia w związku z powyższym wezwaniem dokonano 27 marca 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jak i jego spółki zależne jest podmiotem prowadzącym działalność inwestycyjną w wielu sektorach gospodarki w tym m.in. w zakresie działalności spółek dojrzałych (sektor equity), nieruchomości czy na rynku finansowym. Wnioskodawca jest podmiotem dominującym w dużej grupie kapitałowej (Grupa), skupiającej spółki funkcjonujące w różnych obszarach rynku.

Zgodnie z art. 213 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 505 ze zm.), w Spółce została ustanowiona rada nadzorcza. Członkowie rady nadzorczej otrzymują wynagrodzenie z tytułu pełnionych funkcji na podstawie uchwały o ich powołaniu do jej pełnienia. Wnioskodawca kwalifikuje wynagrodzenie uzyskiwane przez członków rady nadzorczej z tytułu pełnionej funkcji do kategorii przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o których mowa w art. 13 pkt 7 ustawy o PIT. Wynagrodzenie wypłacane członkom rady nadzorczej jest przez Wnioskodawcę uznawane za koszt uzyskania przychodu.

W związku z funkcjonowaniem w Spółce rady nadzorczej pojawiło się zagadnienie związane z udziałem członków tego organu w międzynarodowej organizacji zrzeszającej członków organów zarządczych, nadzorczych oraz osób na stanowiskach managerskich (dalej zwana Organizacją). Członkostwo w Organizacji wiąże się z powstaniem określonych kosztów takich jak:

• Koszty składek z tytułu członkostwa w Organizacji,
• Koszty udziału w szkoleniach/konferencjach/innych wydarzeniach branżowych przygotowywanych przez Organizacje,
• Koszty zakwaterowania i koszty transportu związane z uczestnictwem w opisanych powyżej szkoleniach/konferencjach/innych wydarzeniach branżowych.

Wskazane powyżej kategorie kosztów mogą być ponoszone bezpośrednio przez członków rady nadzorczej lub przez Spółkę. W ramach dalszej części niniejszego wniosku wszystkie wymienione powyżej kategorie kosztów są dalej zwane kosztami uczestnictwa w Organizacji. Ze względu na korzystny wpływ jaki ma udział członków rady nadzorczej w Organizacji i organizowanych przez nią szkoleniach, Spółka postanowiła pokrywać wskazane powyżej kategorie wydatków z własnych środków. Równocześnie, w przypadku pokrycia kosztów uczestnictwa w Organizacji bezpośrednio przez członka rady nadzorczej, Spółka zobowiązała się do zwrotu tych wydatków na rzecz członka rady nadzorczej. Podstawą ponoszenia przez Spółkę kosztów uczestnictwa w Organizacji (zwrotu kosztów) jest stosowna uchwała Walnego Zgromadzenia Wnioskodawcy, która określa zasady dokonania zwrotu oraz łączny (roczny) limit wydatków jakie Spółka może ponieść z tego tytułu.

W tym miejscu wymaga opisania charakter działania Organizacji a w konsekwencji wpływ jaki na Spółkę ma fakt, iż do Organizacji należą wybrani członkowie rady nadzorczej Spółki. Organizacja tworzy globalną sieć skupiająca ponad dwadzieścia osiem tysięcy osób, stanowiących osoby zarządzające z całego świata. Organizacja posiada lokalne oddziały w poszczególnych krajach na całym świecie. Członkostwo w Organizacji daje znaczące możliwości nawiązywania współpracy i kontaktu z szerokim gronem kontrahentów o podobnej wizji biznesowej, co stanowi ewidentną korzyść dla Spółki. Równocześnie, członkostwo w Organizacji przyczynia się do promocji Wnioskodawcy jak i promocji spółek wchodzących z skład Grupy. W opinii Wnioskodawcy, fakt, iż wybrani członkowie rady nadzorczej Wnioskodawcy zostali przyjęci jako członkowie Organizacji stanowi znaczące wyróżnienie.

Równocześnie, w kontekście szkoleń/konferencji/innych wydarzeń branżowych organizowanych przez Organizacje, Wnioskodawca wskazuje, że mają one istotne znaczenie dla wzrostu kompetencji członków rady nadzorczej Spółki. Efektywne uczestnictwo w Organizacji wymaga udziału w jej pracach, w postaci takiej jak udział w konferencji czy też szkoleniu. Członkowie rady nadzorczej mają prawa wyboru interesujących ich wydarzeń oferowanych przez Organizacje.

Wnioskodawca jest w stanie określić i przypisać koszt określonego świadczenia (tj. pokrycia kosztów uczestnictwa w Organizacji) do poszczególnych członków rady nadzorczej. W ramach dotychczasowej działalności Spółka traktowała pokrywane (zwracane) koszty uczestnictwa w Organizacji jako przychód członka rady nadzorczej z tytułu nieodpłatnych świadczeń w ramach stosunku powołania, tj. jako przychód z działalności wykonywanej osobiście. Równocześnie, ponoszone przez Spółkę wydatki były klasyfikowane jako nie stanowiące kosztu uzyskania przychodu w myśl art. 16 ust. 1 pkt 38a ustawy o CIT.

W tak przedstawionym stanie faktycznym po stronie Wnioskodawcy zrodziła się wątpliwość odnosząca się do zagadnienia powstania przychodu po stronie członka rady nadzorczej jak również wątpliwość w zakresie możliwości zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodu.

Uzupełniająco Wnioskodawca wskazuje, że członkiem Organizacji jest wybrany członek rady nadzorczej a nie sama Spółka (niezależnie od faktu ponoszenia kosztów związanych z członkostwem).

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę z tytułu uczestnictwa wybranych członków rady nadzorczej w Organizacji, w tym w organizowanych przez nią szkoleniach/konferencja/innych wydarzeniach, stanowią koszt uzyskania przychodu dla Spółki w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o CIT? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone przez Spółkę z tytułu uczestnictwa wybranych członków rady nadzorczej w Organizacji, w tym w organizowanych przez nią szkoleniach/konferencja/ innych wydarzeniach, stanowią koszt uzyskania przychodu dla Spółki w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Prezentując swoje stanowisko w odpowiedzi na pytanie nr 2, Wnioskodawca wskazuje na treść art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. W myśl tego przepisu: Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powołany przepis stanowi podstawową normę regulująca możliwość zaliczenia ponoszonych przez podatnika wydatków do kosztów uzyskania przychodu. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, koszty ponoszone przez podatników stanowią dla nich koszt uzyskania przychodów w przypadku łącznego spełnienia dwóch głównych warunków:

1. koszt został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
2. koszt nie został wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, tj. w przepisie obejmującym katalog kosztów niestanowiących kosztu uzyskania przychodu.

Odnosząc się do powyższych przesłanek Wnioskodawca wskazuje, że w jego opinii wydatki związane z uczestnictwem w Organizacji członków rady nadzorczej spełniają dyspozycje określone w literze a powyżej. Wydatki te są również należycie udokumentowane a także nie zostaną Wnioskodawcy zwrócone w jakiejkolwiek formie.

Odnosząc się do drugiego z warunków zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodu, Spółka wskazuje, że wydatki takie jako koszty uczestnictwa w Organizacji nie zostały wymienione wprost w żadnym z punktów przepisu art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, jako wydatki nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów. Nie jest więc możliwe przyjęcie, że wydatki Spółki związane z poniesieniem kosztów uczestnictwa w Organizacji nie stanowią kosztu uzyskania przychodu z założenia.

Dalsza analiza drugiej z wymienionych przesłanek wymaga ustalenia czy koszty związane z uczestnictwem w Organizacji nie stanowią kosztu uzyskania przychodu ze względu na fakt ich ponoszenia w związku z istnieniem rady nadzorczej w Spółce. W tym kontekście konieczne jest odwołanie się do treści i omówienie art. 16 ust. 1 pkt 38a ustawy o CIT, zgodnie z którym to przepisem: Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: wydatków na rzecz osób wchodzących w skład rad nadzorczych (...) osób prawnych, z wyjątkiem wynagrodzeń wypłacanych z tytułu pełnionych funkcji.

W opinii Spółki, dla zastosowania powyższego przepisu kluczowe jest zidentyfikowanie prawidłowego rozumienia frazy na rzecz osób, która to fraza została wykorzystana świadomie przez Ustawodawcę. Przepisy prawa podatkowego nie definiują zwrotów takich jak zacytowany fragment przepisu co pozwala na odwołanie się do treści jego znaczenia w języku powszechnym. W języku powszechnym przyjmuje się, że omawiana fraza dotyczy świadczeń, które są realizowane w interesie prywatnym (osobistym) podmiotu, do którego skierowane jest dane świadczenie. Rozumienie takie pozwala na odróżnienie wydatków które są ponoszone w interesie pracodawcy względem wydatków ponoszonych w interesie poszczególnych pracowników. Wymaga również wskazania, że powołana fraza odnosi się do wydatków skierowanych na rzecz osób a nie na rzecz samych organów nadzorczych takich jak m.in. rada nadzorcza. Analizowany przepis nie został bowiem sformułowany poprzez wskazanie, iż nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów wydatków na rzecz rad nadzorczych.

Wskazana powyżej wykładnia znajduje potwierdzenie w orzecznictwie, w którym panuje pogląd, że możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na rzecz m.in. osób wchodzących w skład rad nadzorczych uzależniona jest od tego, czy wydatki te mają charakter osobowy czy nieosobowy. Oznacza to, że wskazana regulacja wyłącza z kosztów podatkowych wydatki, które stanowią osobiste przysporzenie dla członków rady nadzorczej. Regulacja ta nie obejmuje natomiast tych wydatków, które mają charakter nieosobowy, tj. są ponoszone w związku z funkcjonowaniem osoby prawnej, w tym jej organu nadzoru. Taką wykładnię potwierdza literalne brzmienie regulacji, w której ustawodawca wskazał na wydatki na rzecz osób, a nie wydatki na rzecz rady nadzorczej. Zestawienie przesłanek przedstawionych w wyroku TK z regulacją zawartą w art. 16 ust. 1 pkt 38a uCIT, w której wyraźnie jest mowa o wydatkach na rzecz osób wchodzących w skład rady nadzorczej, prowadzi do wniosku, że jeżeli dany wydatek nie został spełniony w interesie członka rady nadzorczej i nie przynosi mu korzyści, to nie może być jednocześnie wydatkiem na jego rzecz. Uznanie, że wydatek został poniesiony w interesie osoby prawnej, ponieważ zapewnia funkcjonowanie jej organu rady nadzorczej, wyklucza możliwość jego kwalifikacji jako poniesionego na rzecz osoby wchodzącej w skład tego organu. Wydatek bowiem, który jest poniesiony na rzecz osoby wchodzącej w skład rady nadzorczej, w sposób bezpośredni determinuje korzyść po stronie członka rady nadzorczej, a nie osoby prawnej.

Przykładem zaprezentowanej powyżej wykładni może być następujące rozróżnienie kategorii wydatków:

• wydatki na rzecz osób wchodzących w skład rady nadzorczej (inne niż wynagrodzenia) udostępnianych samochodów, sprzętu komputerowego czy też przyznanie określonych benefitów (m.in. Karta Multisport),
• wydatki na rzecz rady nadzorczej amortyzacja pomieszczeń w których odbywają się posiedzenia, koszty szkoleń czy koszty prawne związane z funkcjonowaniem organu.

W opinii Spółki konieczne jest przedstawienie spójnego stanowiska w zakresie podatkowych skutków związanych z klasyfikacja ponoszonych przez Wnioskodawcę kosztów związanych z uczestnictwem w Organizacji. Jeżeli na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych przyjmuje się, że wydatki związane z uczestnictwem w Organizacji są ponoszone w interesie Spółki (a nie członka rady) to również na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych powinny one zostać uznane za wydatki na rzecz rady a nie na rzecz osób wchodzących w jej skład. Jeżeli więc wydatki związane z uczestnictwem w Organizacji nie są ponoszone na rzecz osób wchodzących w skład rady nadzorczej, to nie ma do nich zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 38a ustawy o CIT.

Równocześnie Wnioskodawca podkreśla, wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę w związku z uczestnictwem w Organizacji spełniają pozostałe przesłanki do uznania za koszt uzyskania przychodu w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, że niniejsza interpretacja stanowi ocenę stanowiska Wnioskodawcy wyłącznie w zakresie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865 ze zm., dalej: ustawa o CIT), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ().

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, musi spełnić następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w stosownych przepisach ustawy o CIT, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Gdy wydatki dotyczą członków rady nadzorczej określonego podmiotu należy mieć na względzie przepis art. 16 ust. 1 pkt 38a ustawy o CIT, zgodnie z którym, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na rzecz osób wchodzących w skład rad nadzorczych, komisji rewizyjnych lub organów stanowiących osób prawnych oraz spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1, z wyjątkiem wynagrodzeń wypłacanych z tytułu pełnionych funkcji. Z zacytowanego przepisu wynika bezwzględny nakaz wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków na rzecz osób wchodzących w skład rad nadzorczych, komisji rewizyjnych lub organów stanowiących osób prawnych, z jednym tylko wyjątkiem wynagrodzeń wypłacanych z tytułu pełnionych funkcji.

Wynagrodzenie członków rady nadzorczej, realizującej ustawowe zadania organu nadzorczego, mające zapewnić prawidłowe funkcjonowanie podmiotu stanowi na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 38a ww. ustawy koszty uzyskania przychodów mimo braku bezpośredniego związku tych wydatków z przychodem (por. wyrok NSA z 18 maja 1999 r., sygn. akt SA/Wr 1357/98; ONSA 2000, Nr 2, poz. 81).

W tym miejscu należy wskazać, że stanowisko dotyczące możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów kosztów innych niż wynagrodzenia członków rady nadzorczej wielokrotnie zajmowały sądy administracyjne. Przykładowo NSA w wyroku z 17 listopada 2005 r., sygn. akt FSK 2503/04, stwierdził, że kosztami uzyskania przychodów będą tylko wypłacone wynagrodzenia, a wszelkie inne świadczenia, czyli wydatki z majątku spółki na rzecz członków rady nadzorczej, nie mogą być kosztami potrącalnymi. Sąd wskazał, że przepisy prawa pracy wyraźnie rozróżniają wynagrodzenie i inne świadczenia związane z pracą.

Ponadto w doktrynie jest prezentowany pogląd, że nie będą kosztami uzyskania przychodów inne wydatki ponoszone na członków rad nadzorczych (), które nie są wynagrodzeniami z tytułu pełnionych funkcji. Nie jest np. kosztem uzyskania przychodu: ryczałt pieniężny wypłacony członkom rady nadzorczej za korzystanie z faksów (); dieta wypłacona z tytułu odbytej podróży służbowej (); wydatek na wynajęcie zagranicznego samochodu i pozostawienie go do dyspozycji rady nadzorczej (); opłata składek na ubezpieczenie społeczne członków rady nadzorczej (wyrok NSA z 20 września 1996 r., sygn. akt SA/Łd 2257/95, niepubl.) B. Dauter [w:] L.Błystak, B. Dauter, E. Madej, A. Mudrecki, M. Niezgódka-Medek, R. Pęk, J. Zubrzycki Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz 2007, Wrocław 2007, s. 571.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca, jak i Jego spółki zależne jest podmiotem prowadzącym działalność inwestycyjną w wielu sektorach gospodarki, w tym m.in. w zakresie działalności spółek dojrzałych (sektor equity), nieruchomości czy na rynku finansowym. Wnioskodawca jest podmiotem dominującym w dużej grupie kapitałowej, skupiającej spółki funkcjonującej w różnych obszarach rynku. Zgodnie z art. 213 ustawy Kodeks spółek handlowych, w Spółce została ustanowiona rada nadzorcza. Członkowie rady nadzorczej otrzymują wynagrodzenie z tytułu pełnionych funkcji na podstawie uchwały o ich powołaniu do jej pełnienia. Wnioskodawca kwalifikuje wynagrodzenie uzyskiwane przez członków rady nadzorczej z tytułu pełnionej funkcji do kategorii przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o których mowa w art. 13 pkt 7 ustawy o PIT. Wynagrodzenie wypłacane członkom rady nadzorczej jest przez Wnioskodawcę uznawane za koszt uzyskania przychodu. W związku z funkcjonowaniem w Spółce rady nadzorczej pojawiło się zagadnienie związane z udziałem członków tego organu w międzynarodowej organizacji zrzeszającej członków organów zarządczych, nadzorczych oraz osób na stanowiskach managerskich. Organizacja tworzy globalną sieć skupiająca ponad dwadzieścia osiem tysięcy osób, stanowiących osoby zarządzające z całego świata i posiada lokalne oddziały w poszczególnych krajach na całym świecie. Członkostwo w Organizacji daje znaczące możliwości nawiązywania współpracy i kontaktu z szerokim gronem kontrahentów o podobnej wizji biznesowej, co stanowi ewidentną korzyść dla Spółki. Równocześnie, członkostwo w Organizacji przyczynia się do promocji Wnioskodawcy jak i promocji spółek wchodzących z skład Grupy. Dla Wnioskodawcy, fakt, iż wybrani członkowie rady nadzorczej zostali przyjęci jako członkowie Organizacji stanowi znaczące wyróżnienie.

Członkostwo w Organizacji wiąże się z powstaniem określonych kosztów takich jak:

• koszty składek z tytułu członkostwa w Organizacji,
• koszty udziału w szkoleniach/konferencjach/innych wydarzeniach branżowych przygotowywanych przez Organizacje,
• koszty zakwaterowania i koszty transportu związane z uczestnictwem w opisanych powyżej szkoleniach/konferencjach/innych wydarzeniach branżowych.

Wskazane powyżej kategorie kosztów mogą być ponoszone bezpośrednio przez członków rady nadzorczej lub przez Wnioskodawcę. Ze względu na korzystny wpływ jaki ma udział członków rady nadzorczej w Organizacji i organizowanych przez nią szkoleniach, Wnioskodawca postanowił pokrywać wskazane powyżej kategorie wydatków z własnych środków. Równocześnie, w przypadku pokrycia kosztów uczestnictwa w Organizacji bezpośrednio przez członka rady nadzorczej, Wnioskodawca zobowiązał się do zwrotu tych wydatków na rzecz członka rady nadzorczej. Podstawą ponoszenia przez Wnioskodawcę kosztów uczestnictwa w Organizacji (zwrotu kosztów) jest stosowna uchwała Walnego Zgromadzenia Wnioskodawcy, która określa zasady dokonania zwrotu oraz łączny (roczny) limit wydatków jakie Spółka może ponieść z tego tytułu. Do Organizacji należą wybrani członkowie Jego rady nadzorczej. Organizacja tworzy globalną sieć skupiająca ponad 28 tysięcy osób, stanowiących osoby zarządzające z całego świata. Organizacja posiada lokalne oddziały w poszczególnych krajach na całym świecie. Członkostwo w Organizacji daje znaczące możliwości nawiązywania współpracy i kontaktu z szerokim gronem kontrahentów o podobnej wizji biznesowej, co stanowi ewidentną korzyść dla Wnioskodawcy. Równocześnie, członkostwo w Organizacji przyczynia się do promocji Wnioskodawcy jak i promocji spółek wchodzących z skład Grupy. W opinii Wnioskodawcy, fakt, że wybrani członkowie rady nadzorczej Wnioskodawcy zostali przyjęci jako członkowie Organizacji stanowi znaczące wyróżnienie. Równocześnie, w kontekście szkoleń/konferencji/innych wydarzeń branżowych organizowanych przez Organizacje, Wnioskodawca wskazuje, że mają one istotne znaczenie dla wzrostu kompetencji Jego członków rady nadzorczej. Efektywne uczestnictwo w Organizacji wymaga udziału w jej pracach, w postaci takiej jak udział w konferencji czy też szkoleniu. Członkowie rady nadzorczej mają prawa wyboru interesujących ich wydarzeń oferowanych przez Organizacje. Wnioskodawca jest w stanie określić i przypisać koszt określonego świadczenia (tj. pokrycia kosztów uczestnictwa w Organizacji) do poszczególnych członków rady nadzorczej.

Ocena prawna wydatków opisanych we wniosku wymaga uwzględnienia unormowań art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Zawiera on katalog włączeń z kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 38a ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na rzecz osób wchodzących w skład rad nadzorczych, komisji rewizyjnych lub organów stanowiących osób prawnych oraz spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1, z wyjątkiem wynagrodzeń wypłacanych z tytułu pełnionych funkcji.

W tym miejscu zauważyć należy, że przepisy ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 505 ze zm.), przewidują fakultatywne lub obligatoryjne powołanie rady nadzorczej jako organu nadzoru nad działalnością spółki. Do obowiązków członków rady nadzorczej należy sprawowanie stałego nadzoru nad działalnością spółki we wszystkich dziedzinach jej działalności, w szczególności ocena sprawozdań zarządu z działalności spółki oraz sprawozdania finansowego za poprzedni rok obrotowy.

Stosownie do art. 392 § 3 Kodeksu spółek handlowych, członkom rady nadzorczej przysługuje zwrot kosztów związanych z udziałem w pracach rady. Mieszczą się w tym wszelkie udokumentowane koszty pozostające w bezpośrednim związku z wykonywaniem czynności nadzorczych.

Zauważyć należy, że tylko kwalifikacja wydatków jako ponoszonych w interesie i na rzecz Spółki umożliwia rozpoznanie ich jako koszty uzyskania przychodu po stronie Spółki.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że zaliczenie do kosztów podatkowych musi zostać uwarunkowane spełnieniem ogólnej reguły art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, przy braku zaistnienia przesłanek wykluczenia z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Tymczasem wydatki ponoszone przez Spółkę w związku z udziałem w organizacji zrzeszającej członków organów zarządczych, nadzorczych oraz osób na stanowiskach managerskich nie są związane z funkcjonowaniem obligatoryjnych organów Spółki, tj. rady nadzorczej, lecz ww. Organizacji. Wydatki poniesione tytułem kosztów członkostwa w Organizacji, udziału w szkoleniach/konferencjach/innych wydarzeniach branżowych przygotowanych przez Organizację, czy zakwaterowanie i koszty transportu związane z uczestnictwem w ww. szkoleniach/konferencjach/innych wydarzeniach branżowych, wypłacane przez Wnioskodawcę w związku z pełnieniem przez członków rady nadzorczej Wnioskodawcy, nie mogą zostać zaliczone do kosztów podatkowych Spółki, na podstawie powołanego wcześniej art. 16 ust. 1 pkt 38a ustawy o CIT.

Ponadto ww. wydatków nie sposób również uznać za wynagrodzenie, wypłacane z tytułu pełnionych przez członków rady nadzorczej funkcji. Zatem wydatki te podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie powołanego wcześniej art. 16 ust. 1 pkt 38a ustawy o CIT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w , za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej