Temat interpretacji

W zakresie możliwości zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę na Program () w ramach świadczenia z zakresu społecznej odpowiedzialności biznesu (CSR) na rzecz mieszkańców.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 21 stycznia 2020 r. (data wpływu 24 stycznia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę na Program () w ramach świadczenia z zakresu społecznej odpowiedzialności biznesu (CSR) na rzecz mieszkańców - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę na Program () w ramach świadczenia z zakresu społecznej odpowiedzialności biznesu (CSR) na rzecz mieszkańców.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką akcyjną posiadającą siedzibę na terytorium Polski. Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (nieograniczony obowiązek podatkowy) w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 865, z późn. zm.).

W ramach prowadzonej działalności, Spółka angażuje się w programy z zakresu społecznej odpowiedzialności biznesu (dalej: CSR), której celem jest budowanie pozytywnych i trwałych relacji zarówno z partnerami społecznymi jak i biznesowymi.

Postępujące zmiany społeczno-gospodarcze oraz związane z nimi szanse i zagrożenia przyczyniły się do wzrostu świadomości związanej z koniecznością szerszego spojrzenia na zagadnienie zrównoważonego rozwoju.

Zaspokojenie obecnych potrzeb rozwojowych, zdaniem Spółki, nie może jednocześnie ograniczać możliwości zaspokojenia potrzeb przyszłych pokoleń. Dlatego istotne jest powiązanie celów ekonomicznych z celami ogólnogospodarczymi i społecznymi. Wnioskodawca tworząc strategię biznesową uwzględnia wpływ, jaki Spółka wywiera na otoczenie, w którym funkcjonuje - biorąc pod uwagę interesy społeczne, aspekty środowiskowe, czy relacje z różnymi grupami interesariuszy, w szczególności pracownikami i społecznościami lokalnymi.

Społeczna odpowiedzialność biznesu jest więc elementem procesu zarządzania przedsiębiorstwem, które wykracza poza obszary dotychczasowych działań przyczyniając się do pozytywnych zmian w otoczeniu.

Mając powyższe na uwadze oraz zważywszy, że I. (dalej: I.) wspólnie z G. (dalej: G.) opracował Program () (dalej: Program) - Spółka mając na uwadze społeczną wagę realizacji Programu oraz doceniając wiedzę i doświadczenie I. w zakresie diagnostyki i leczenia chorób nowotworowych oraz możliwość wykorzystania Programu w działaniach profilaktycznych na rzecz mieszkańców () postanowiła przekazać określoną sumę pieniężną (została zawarta umowa darowizny) I., która to zostanie wypłacona w sześciu transzach. I. będzie informował Spółkę w formie sprawozdań merytorycznych i finansowych, o postępach prac związanych z realizacją Programu zawierających informacje na temat tego, które zadania merytoryczne i finansowe zostały wykonane oraz w jaki sposób zostały wykorzystane poszczególne transze finansowe (dalej: Sprawozdanie). Pierwsze Sprawozdanie zostanie przekazane do () roku, a każde kolejne do ostatniego dnia miesiąca następującego po każdym kwartale danego roku kalendarzowego, aż do roku (). Warunkiem niezbędnym do przekazania kolejnych transz finansowych jest zaakceptowanie przez Spółkę Sprawozdań z poprzedniego roku kalendarzowego pod względem zgodności. I. zobowiązuje się uzyskać uprzednią pisemną zgodę Spółki na zamieszczenie firmy Spółki i znaku towarowego należącego do Wnioskodawcy na swojej stronie internetowej, liście kontrahentów/darczyńców, w broszurach, reklamie oraz wszelkich innych materiałach reklamowych i marketingowych. W takim przypadku, I. zobowiązuje się do przedłożenia do Spółki wraz z wnioskiem o wyrażenie zgody, projektu materiałów, w których takie dane miałyby zostać zamieszczone.

Planowane działanie wpisuje się w inicjatywy podejmowane przez Spółkę w ramach społecznej odpowiedzialności biznesu - umowę o współpracy w zakresie Programu () wprawdzie nazwano umową darowizny, uzyskując stosowne zgody korporacyjne - faktycznie mamy do czynienia ze współdziałaniem Stron Umowy w ramach opisanego Programu które to działania wypełniają znamiona działań CSR. Działania CSR mają przede wszystkim za zadanie budowanie pozytywnego wizerunku Spółki, jako podmiotu uwzględniającego interesy społeczne i dbającego o społeczności lokalne. Umożliwi to utrzymanie pozycji Spółki na rynku, pozyskiwanie nowych klientów, dostrzegających prospołeczny wymiar biznesu Spółki i pozwoli na dalszy, intensywny jej rozwój.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka może zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na Program () w ramach świadczenia z zakresu społecznej odpowiedzialności biznesu (CSR) na rzecz mieszkańców?

Zdaniem Wnioskodawcy, poniesione wydatki na Program () w ramach świadczenia z zakresu społecznej odpowiedzialności biznesu (CSR) na rzecz mieszkańców, Spółka może zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865, z późn. zm., dalej: ustawa o CIT), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Konstrukcja ww. przepisu daje więc podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów, pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Kosztami uzyskania przychodów będą więc wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

W doktrynie aprobowany jest przy tym pogląd, zgodnie z którym - dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodów - konieczne jest aby koszt ten:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku był pokryty z jego zasobów majątkowych,

• był definitywny (rzeczywisty), tzn. aby wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

• został właściwie udokumentowany,

• nie znajdował się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy ponadto zwrócić uwagę na dwie kwestie. Po pierwsze - powołana wyżej definicja, sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego też względu, każdy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Należy więc zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem lub zabezpieczeniem przychodu, lub realną szansą powstania lub zabezpieczenia przychodów podatkowych. Po drugie, aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów lub zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów.

Wobec braku definicji darowizny w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, rozstrzygnięcie, czy dana czynność stanowi darowiznę w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 14, wymaga sięgnięcia - w myśl reguł wykładni systemowej - do przepisów aktu prawnego, w którym ta instytucja jest uregulowana. Stosownym aktem prawnym jest ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Z uwagi na powyższe, aby uznać daną czynność za darowiznę, konieczne jest zatem wystąpienie dyspozycji majątkowej darczyńcy, prowadzące do zmniejszenia jego majątku nie oczekując w zamian niczego.

Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę.

Wydatki ponoszone przez Spółkę w ramach programu CSR nie są darowizną wyłączoną z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 14 Ustawy CIT bowiem brak jest - po stronie Spółki - tzw. causa donandi, tj. chęci obdarowania innego podmiotu kosztem swojego majątku bez oczekiwania na osiągnięcie jakiejkolwiek korzyści z tego tytułu.

Jak zostało wskazane przez Wnioskodawcę, Spółka przekaże środki finansowe - zgodnie z harmonogramem wskazanym w umowie darowizny - natomiast I. w ramach otrzymanych środków finansowych będzie realizował Program ().

W niniejszym wniosku opisany stan faktyczny / związek przyczynowo skutkowy między poniesionymi przez Spółkę wydatkami, a powstaniem (możliwością powstania) lub zwiększeniem osiąganego przez Spółkę źródła przychodu, nie jest możliwy do wskazania w oderwaniu od definicji społecznej odpowiedzialności biznesu (CSR), w ramach której Wnioskodawca prowadzi akcje prospołeczne w sferze społecznej odpowiedzialności biznesu. Pod pojęciem tym należy rozumieć koncepcję, dzięki której przedsiębiorstwa na etapie budowania strategii dobrowolnie uwzględniają interesy, a także relacje z różnymi grupami interesariuszy. Bycie odpowiedzialnym nie oznacza tylko spełnienia wszystkich wymogów formalnych i prawnych, ale oprócz tego zwiększone inwestycje w zasoby ludzkie i relacje z otoczeniem firmy, czyli dobrowolne zaangażowanie. Społeczna odpowiedzialność jest procesem, w ramach którego przedsiębiorstwa zarządzają swoimi relacjami z różnorodnymi interesariuszami, którzy mogą mieć faktyczny wpływ na sukces w działalności gospodarczej.

Odpowiedzialność społeczna biznesu cieszy się w świecie i w Polsce rosnącym zainteresowaniem kadry menadżerskiej, instytucji otoczenia biznesu, inwestorów oraz administracji państwowej, stopniowo stając się wyznacznikiem ładu korporacyjnego oraz priorytetem w budowaniu kompleksowej strategii rozwoju firmy.

Jej znaczenie dostrzegła także Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna ISO, która w dniu () r. opublikowała normę ISO () (jej polskim odpowiednikiem jest Polska Norma PN-ISO ()), która ma zastosowanie do wszystkich organizacji i odnosi się do kwestii społecznej odpowiedzialności biznesu (CSR).

ISO () zawiera przy tym wytyczne dotyczące społecznej odpowiedzialności, zdefiniowanej jako odpowiedzialność organizacji za wpływ podejmowanych przez nią decyzji i działań na społeczeństwo i środowisko poprzez przejrzyste i etyczne postępowanie, które:

• przyczynia się do zrównoważonego rozwoju, w tym zdrowia i dobrobytu społeczeństwa,

• uwzględnia oczekiwania interesariuszy (osób lub grup, które są zainteresowane decyzjami lub działaniami organizacji),

• jest zgodne z obowiązującym prawem i spójne z międzynarodowymi normami postępowania,

• jest zintegrowane z działaniami organizacji i praktykowane w jej działaniach podejmowanych w obrębie jej sfery oddziaływania.

Zgodnie z ISO () postrzeganie organizacji jako społecznie odpowiedzialnej oraz jej rzeczywiste działania w zakresie społecznej odpowiedzialności może mieć wpływ na:

1. przewagę konkurencyjną,
2. reputację organizacji,
3. zdolność pozyskiwania i zatrzymywania pracowników, konsumentów, klientów, użytkowników,
4. morale, zaangażowanie i wydajność pracowników,
5. opinie inwestorów, właścicieli, darczyńców, sponsorów i społeczności finansowej,
6. relacje organizacji z przedsiębiorstwami, instytucjami rządowymi, mediami, dostawcami, podobnymi organizacjami, klientami oraz społecznością, w obrębie której organizacja funkcjonuje, co w konsekwencji jest argumentem przemawiającym za tym, aby działania podejmowane w ramach CSR uznawać za koszty podatkowe.

W ocenie Wnioskodawcy, realizowane przez Spółkę działania (tj. poniesienie wydatków na Program ()) wpisują się w definicję społecznej odpowiedzialności biznesu. Istotny w tym zakresie jest aspekt zaangażowania Spółki jako podmiotu, społecznie odpowiedzialnego w sprawy społeczności lokalnej oraz sąsiadującego otoczenia zewnętrznego. Ponadto, jak zostało wskazane w opisanym stanie faktycznym, są to działania Spółki jako podmiotu uwzględniającego interesy społeczne i dbającego o społeczności lokalne - w szczególności o zdrowie mieszkańców miasta () (obszar działania i siedziba Spółki).

W konsekwencji, realizowana przez Spółkę polityka CSR niewątpliwie wpływa na dobry wizerunek firmy, pozyskiwanie nowych klientów oraz dostrzegających prospołeczny wymiar biznesu Spółki, który pozwoli na jej dalszy, intensywny rozwój, a tym samym pośrednio wpływa na wielkość uzyskiwanych przez Spółkę przychodów.

W efekcie, wydatki ponoszone w związku z realizacją polityki CSR spełniają warunek poniesienia wydatków w celu uzyskania zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Brak związku bezpośredniego niekoniecznie oznacza, że takiego związku wydatków w celu uzyskania przychodów nie ma w ogóle. Mimo braku bezpośredniego związku z przychodami, można bowiem wykazać związek pośredni, co umożliwia traktowanie wydatków na ww. cel jako koszty podatkowe.

Potwierdzenie prawa do zaliczania w ciężar kosztów podatkowych wydatków podmiotów gospodarczych związanych ze społeczną odpowiedzialnością biznesu można znaleźć także w wydawanych interpretacjach indywidualnych. Przykładowo:

1. w interpretacji indywidualnej nr ILPB3/423-200/14-2/PR z dnia 31.07.2014 r. przyznano prawo do zaliczenia w ciężar kosztów podatkowych wydatków związanych z trzema realizowanymi programami dotyczącymi CSR, z których jeden dotyczył działań mających na celu dbanie o stan i zasoby środowiska naturalnego oraz o promocję wśród mieszkańców regionu profilaktyki zdrowotnej (...);
2. w interpretacji indywidualnej nr IPPB5/423-845/14-2/JC z dnia 30.10.2014 r. uznano za koszt podatkowy projekt CSR mający zróżnicowaną formę i obejmujący działania edukacyjne i naukowe propagujące nowe technologie, edukację cyfrową dzieci i młodzieży, wzrost innowacyjności, akcje propagujące zdrowie, zdrowy tryb życia i wspierające placówki ochrony zdrowia i pacjentów;
3. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 29 marca 2018 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.47.2018.l.BJ, w której stwierdzono że: (...) celem realizowanego działania Wnioskodawcy (tj. pobudzanie aktywności kulturalno-rekreacyjno-sportowej) jest zaangażowanie Spółki jako podmiotu społecznie odpowiedzialnego w sprawy społeczności lokalnej oraz sąsiadującego otoczenia zewnętrznego. Powyższe działania Spółki niewątpliwie wpisują się w definicję społecznej odpowiedzialności biznesu. Zatem, wydatki takie mogą, stanowić koszty uzyskania przychodów. Nie znajdą się one w negatywnym katalogu art. 16,
4. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 30 listopada 2017 r., sygn. 0114-KDIP2-2.4010.233.2017.2, w której potwierdzono, że działania CSR podejmowane przez Spółkę będą korzystne zarówno dla społeczności lokalnych, jak i dla niej samej (...), nie stanowią wydatków, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, [w związku z czym] stwierdzić należy, że wydatki na nabycie Niesprzedanych towarów, które w ramach podejmowanych przez Spółkę działań wiążących się z Działaniami CSR zostaną przekazane osobom potrzebującym lub instytucjom mogą stanowić koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy;
5. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 7 marca 2016 r., znak: IBPB-1-3/4510-92/16/MO, w której organ podatkowy potwierdził stanowisko Wnioskodawcy, że postępuje on prawidłowo zaliczając do kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z realizacją działań w zakresie wdrażanego procesu CSR;
6. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 4 kwietnia 2016 r., znak: IBPB-1-3/4510-259/16/TS, gdzie wskazano, że wykazanie związku między wydatkami na CSR (promocja zdrowego stylu życia wśród mieszkańców regionu oraz działania w sferze kultury poprzez wspieranie finansowe wydarzeń kulturalnych i artystycznych) a powstaniem przychodu lub możliwością jego zwiększenia nie jest możliwe bez odniesienia się do samej definicji społecznej odpowiedzialności biznesu. Pod pojęciem tym należy rozumieć koncepcję, dzięki której przedsiębiorstwa na etapie budowania strategii dobrowolnie uwzględniają interesy społeczne i ochronę środowiska, a także relacje z różnymi grupami interesariuszy. Bycie odpowiedzialnym nie oznacza tylko spełnienia wszystkich wymogów formalnych i prawnych, ale oprócz tego zwiększone inwestycje w zasoby ludzkie, w ochronę środowiska i relacje z otoczeniem firmy, czyli dobrowolne zaangażowanie. Stwierdzono, że dzięki prowadzeniu działań CSR-owych na poziomie lokalnym spółka staje się bardziej konkurencyjna na poziomie globalnym. Poza tym w ramach tych działań przedsiębiorstwo zarządza swoimi relacjami z interesariuszami, którzy mogą mieć wpływ na działalność gospodarczą prowadzoną przez spółkę i jej wyniki.

Podsumowując, Spółka planując i realizując działania w obszarze CSR, których adresatami i bezpośrednimi odbiorcami są mieszkańcy powiatu Płockiego i okolic - uzyskuje swego rodzaju licencję na działanie, przejawiającą się społeczną akceptacją działalności biznesowej Spółki w sektorze paliwowym i energetycznym.

Tym samym - z uwagi na powyższe argumenty - spełniona jest ustawowa przesłanka, o której mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT do zaliczenia wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę w związku z realizacją zobowiązań w ramach przedstawionego w opisie stanu faktycznego w koszty podatkowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie możliwości zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę na Program () w ramach świadczenia z zakresu społecznej odpowiedzialności biznesu (CSR) na rzecz mieszkańców - jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej