Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, nabyty w drodze aportu w ramach ZCP niezarejestrowany znak towarowy, będący przedmiotem prawa autorskiego, podlegać będzie amortyzacji w księgach Wnioskodawcy jako wartość niematerialna i prawna - autorskie lub pokrewne prawo majątkowe i będzie mógł być nadal amortyzowany po zarejestrowaniu w ten sam sposób, tj. jako prawo autorskie.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851; dalej: ustawa o CIT) zawiera zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych (WNiP). Zgodnie z art. 16b ust. 1 ustawy o CIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.),
7. wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how),

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Tym samym, aby nabyty w drodze aportu w ramach ZCP niezarejestrowany znak towarowy, będący przedmiotem prawa autorskiego mógł być amortyzowany jako wartość niematerialna i prawna, muszą zostać spełnione następujące warunki:

• możliwość kwalifikacji niezarejestrowanego znaku towarowego, będącego przedmiotem prawa autorskiego do jednej z kategorii wartości niematerialnych i prawnych, wymienionych w art. 16b ust. 1 ustawy o CIT;

• niezarejestrowany znak towarowy, będący przedmiotem prawa autorskiego musi zostać nabyty przez podatnika;

• niezarejestrowany znak towarowy, będący przedmiotem prawa autorskiego musi być wykorzystywany w prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej;

• przewidywany okres wykorzystania przez podatnika niezarejestrowanego znaku towarowego, będącego przedmiotem prawa autorskiego wyniesie minimum rok.

Zdaniem Wnioskodawcy, niezarejestrowany znak towarowy, którego warstwa graficzna stanowi utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, stanowić będzie wartość niematerialną i prawną zaliczoną do katalogu określonego w art. 16b ust. 1 - tj. autorskie prawo majątkowe, o którym mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT.

Zgodnie bowiem z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Na mocy art. 1 ust. 2 pkt 1 tej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego są w szczególności utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi. Wnioskodawca wskazuje również na treść art. 1 ust. 4 tej ustawy, w myśl którego ochrona przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności.

Biorąc powyższe pod uwagę należy uznać, że niezarejestrowany znak towarowy może stanowić utwór w odniesieniu do którego przysługują prawa ochronne wynikające z przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, niezależnie od objęcia lub nieobjęcia ich ochroną wynikającą z rejestracji w Urzędzie Patentowym (tak też J. Barta, System Prawa Prywatnego. Tom 13. Prawo autorskie, Warszawa 2008, s. 27-28).

W świetle powyższego należy uznać, iż niezarejestrowany znak towarowy słowno-graficzny, którego warstwa graficzna stanowi przedmiot prawa autorskiego, jest podlegającą amortyzacji wartością niematerialną i prawną, o której mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT.

Zarejestrowanie znaku towarowego w Urzędzie Patentowym, pozostaje bez wpływu na powyższe stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę. Należy zatem uznać, iż po zarejestrowaniu znaku spółka nadal będzie mogła kontynuować amortyzację znaków ujętych w ewidencji jako prawo autorskie.

Niniejsze stanowisko potwierdzają również interpretacje podatkowe organów podatkowych, np. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 26 lip ca 2013 r. IPPB1/415 623/13-2/EC, jak i w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 4 maja 2011 r., nr IPPB3/423-219/11-3/PK1, czy interpretacji z dnia 20 sierpnia 2010 r., nr IPPB3/423-336/10-5/MS, podobnie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 2 lutego 2010 r., nr ITPB3/423-679c/09/MT.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, nabyty w ramach przedsiębiorstwa niezarejestrowany znak towarowy, którego warstwa graficzna stanowi przedmiot ochrony prawa autorskiego, może być uznany za wartość niematerialną i prawną w myśl art. 16b ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT - autorskie lub pokrewne prawo majątkowe. Amortyzacja będzie możliwa od miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpi wprowadzenie prawa do znaku towarowego jako prawa autorskiego do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawcy niezależnie od tego, czy znak towarowy zostanie w przyszłości zarejestrowany w Urzędzie Patentowym lub w OHIM.

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku nabycia przez niego w ramach wkładu niepieniężnego zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w skład której wejdzie prawo do niezarejestrowanego znaku towarowego, będącego przedmiotem prawa autorskiego Wnioskodawca, zgodnie z art. 16g ust. 10a w zw. z ust. 9 ustawy o CIT, będzie miał prawo do ustalenia wartości początkowej ww. niezarejestrowanego znaku jako prawa autorskiego w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podmiotu wnoszącego aport. Zatem, w sytuacji opisanej w pkt 1 i 2 zdarzenia przyszłego, w której niezarejestrowany znak towarowy (bez względu na to czy będzie on zgłoszony do właściwych urzędów celem rejestracji czy też nie) będzie wprowadzony do ewidencji ST oraz wartości niematerialnych i prawnych osoby wnoszącej aport, oraz będzie przez nią amortyzowany, wartość początkowa tego prawa u Wnioskodawcy powinna być określona w tej samej wysokości, w jakiej została określona u wnoszącego ZCP do Spółki tytułem wkładu niepieniężnego.

Ad. 3.

Zdaniem Spółki, zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy CIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16 ustawy CIT.

Zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy CIT, amortyzacji podlegają nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, ze zm., dalej jako: ustawa PWP) o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W katalogu wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, przy spełnieniu określonych przesłanek, wymienione zostały m. in. prawa określone w ustawie PWP. Ustawa PWP normuje m. in. stosunki w zakresie wynalazków, wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych, znaków towarowych, oznaczeń geograficznych i topografii układów scalonych.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy PWP, na warunkach w niej określonych udzielane są patenty oraz dodatkowe prawa ochronne na wynalazki, prawa ochronne na wzory użytkowe i znaki towarowe, a także prawa - rejestracji na wzory przemysłowe, topografie układów scalonych oraz oznaczenia geograficzne.

Znakiem towarowym, zgodnie z art. 120 ustawy PWP, może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa. Znakiem towarowym może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy. Jednocześnie zgodnie z art. 121 ustawy PWP na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne.

Art. 16 Rozporządzenia Rady Wspólnot Europejskich nr 207/2009 z 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz. U. UE L 2009, nr 78, poz. 1) nakazuje traktować wspólnotowe znaki towarowe tak jak znaki krajowe. Oznacza to, że amortyzacji podlegają także prawa ochronne na wspólnotowe znaki towarowe.

Zgodnie z wyżej powoływanymi przepisami, podatnik może dokonywać odpisów amortyzacyjnych od praw określonych w ustawie Prawo własności przemysłowej, jak również praw ochronnych na wspólnotowe znaki towarowe, zaliczonych do wartości niematerialnych i prawnych, gdy spełnione są następujące warunki:

• prawo do znaku towarowego zostanie nabyte przez podatnika,

• prawo do znaku towarowego nadaje się do gospodarczego wykorzystania,

• przewidywany okres ekonomicznej użyteczności prawa do znaku towarowego wynosi co najmniej rok,

• prawo do znaku towarowego jest przeznaczone do używania na potrzeby podatnika.

Odnosząc zaprezentowane zdarzenie przyszłe do wymienionych wyżej warunków stwierdzić należy, że:

Ad. 1) przedmiotowy znak zostanie nabyty przez Spółkę,

Ad. 2) znak będzie nadawał się do gospodarczego wykorzystania w dniu jego przyjęcia do używania,

Ad. 3) przewidywany okres używania znaku będzie dłuższy niż rok,

Ad. 4) znak będzie wykorzystywany przez Spółkę na potrzeby związane z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą.

W odniesieniu do praw ze zgłoszeń znaków towarowych Spółka stoi na stanowisku, że w przypadku niezakończenia procedury rejestracji znaku towarowego (uzyskania certyfikatu potwierdzającego uzyskanie praw ochronnych do znaku towarowego) przed dniem dokonania aportu ZCP do Spółki, Spółka będzie uprawniona do rozpoznawania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej praw do znaku towarowego, (który w majątku wnoszącego aport stanowił wartości niematerialną i prawną wprowadzoną do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych od którego to prawa odpisy amortyzacyjne nie stanowiły kosztów uzyskania przychodów u podmiotu wnoszącego aport) jako kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym składnik majątku wprowadzony zostanie do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (ujawniony w ewidencji) prowadzonej przez Spółkę.

Jednocześnie taki składnik majątku nie zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych wcześniej niż w miesiącu, w którym wydana zostanie decyzja o udzieleniu Spółce praw ochronnych na ten znak towarowy. Stanowisko zgodne ze stanowiskiem Wnioskodawcy w tym zakresie zaprezentowane zostało w szeregu aktualnych orzeczeń sądów administracyjnych, m. in. w wyroku NSA z dnia 15 stycznia 2015 roku, II FSK 3176/12, czy w wyroku WSA w Poznaniu, z dnia 4 czerwca 2014 roku, I SA/Po 1276/13.

Jednocześnie należy stwierdzić, że w momencie wydania decyzji przez Urząd Patentowy lub OHIM prawo ochronne do znaku towarowego zostanie przez Spółkę nabyte. Prawo to powstanie bowiem w wyniku konstytutywnej decyzji jednego lub obu ww. urzędów.

Zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT, odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnych i prawnych dokonuje się, co do zasady, od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym wartości te wprowadzono do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (lub ujawniono je), do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór.

Jednocześnie zgodnie z art. lód ust. 2 Ustawy CIT, wartości niematerialne i prawne wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Wnioskodawca nie będzie wprowadzał do ewidencji wnip znaku towarowego, albowiem na dzień aportu nabędzie jedynie znak towarowy niezarejestrowany (prawo ze zgłoszenia oraz prawo autorskie do tego znaku), nie nabędzie natomiast prawa ochronnego. Zatem nie byłoby zasadne wprowadzenia do ewidencji prawa, które nie istnieje.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, iż miesiącem, w którym Spółka będzie mogła rozpocząć amortyzowanie praw do zarejestrowanego w Urzędzie Patentowym RP lub w OHIM znaku towarowego, który na dzień wniesienia aportu stanowił jedynie znak towarowy chroniony prawem autorskim jako znak graficzny będzie miesiąc następujący po miesiącu wprowadzenia (ujawnienia) prawa do zarejestrowanego znaku towarowego w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Spółki. Jednocześnie takie prawo ochronne do znaku towarowego nie zostanie wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych wcześniej niż w miesiącu, w którym wydana zostanie decyzja o udzieleniu Spółce praw ochronnych na ten znak towarowy.

Ad. 4.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku nabycia przez niego w ramach wkładu niepieniężnego zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w skład której wejdzie prawo do niezarejestrowanego znaku towarowego, w przypadku wprowadzenia (ujawnienia) prawa ochronnego do znaku towarowego będzie on uprawniony do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od prawa ochronnego na znak towarowy od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu ujawnienia tego prawa w ewidencji wnip i zaliczania tych odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów.

Wnioskodawca, zgodnie z art. 16g ust. 10a w zw. z ust. 9 ustawy o CIT, będzie miał prawo do ustalenia wartości początkowej ww. prawa ochronnego w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podmiotu wnoszącego aport. Zatem, w sytuacji opisanej w pkt 3 zdarzenia przyszłego, w której niezarejestrowany znak towarowy (bez względu na to czy będzie on zgłoszony do właściwych urzędów celem rejestracji czy też nie) będzie wprowadzony do ewidencji ŚT oraz wartości niematerialnych i prawnych osoby wnoszącej aport jako prawo autorskie, choć odpisy amortyzacyjne nie będą stanowić u wnoszącego kosztów uzyskania przychodów, wartość początkowa prawa ochronnego na znak towarowy u Wnioskodawcy powinna być określona w tej samej wysokości, w jakiej została określona u wnoszącego ZCP do Spółki tytułem wkładu niepieniężnego.

W wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy, po uwzględnieniu prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 10 lutego 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 3593/15, w świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• amortyzacji nabytego w drodze aportu w ramach ZCP niezarejestrowanego znaku towarowego, będącego przedmiotem prawa autorskiego, amortyzowanego jako to prawo w księgach wnoszącego aport, oraz prawa do zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych w sytuacji, o której mowa w pkt 1 i 2 ;

• ustalenia wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej w postaci prawa autorskiego w sytuacji, o której mowa w pkt 1 i 2;

• ustalenia momentu ujęcia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prawa ochronnego do znaku, w sytuacji opisanej w pkt 3, jeśli znak w momencie jego przyjęcia w drodze aportu w ramach ZCP, znajdował się w procederze rejestracji w Urzędzie Patentowym lub OHIM;

uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwotnej (uchylonej) interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...) w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID - 19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. poz. 374 i 567) dodany przez art. 1 ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 568)).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej