Temat interpretacji

Czy Spółka uzyska przychody z zysków kapitałowych, o których mowa w art.7b ust. 1 pkt 6 lit. a i e u.p.d.o.p. w przypadku, gdy w ramach świadczenia usług budowlanych (tj. w związku z uzyskiwaniem przychodów niezaliczanych do zysków kapitałowych), dodatkowo nabywa na zlecenie klientów i im odsprzedaje, przenosząc na nich autorskie prawa majątkowe (projekty budowlany, które nie są zaliczane do wartości niematerialnych i prawnych), nabyte od osób trzecich (podwykonawców)?

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 grudnia 2019 r. (data wpływu 31 grudnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy przychód ze sprzedaży projektów budowlanych, nabytych od osób trzecich (podwykonawców) stanowi przychód z zysków kapitałowych zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a i e ustawy o CIT jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 grudnia 2019 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy przychód ze sprzedaży projektów budowlanych, nabytych od osób trzecich (podwykonawców) stanowi przychód z zysków kapitałowych zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a i e ustawy o CIT.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka z o.o. (dalej: Spółka, lub Wnioskodawca), jest osobą prawną, podatnikiem VAT, świadczącym kompleksową obsługę inwestycji budowlanych, ze szczególnym naciskiem na obsługę operatorów telefonii komórkowej.

Zajmuje się pracami projektowymi (zlecanymi zewnętrznym firmom), uzgodnieniami formalno-prawnymi, pracami budowlanymi oraz pracami implementacyjnymi. W ramach działalności na zlecenie swoich klientów, nabywa projekty budowlane, aneksy techniczne czy aktualizacje projektów, od osób trzecich w ramach umów o świadczenie usług projektowych. W momencie ich nabycia uzyskuje pełne prawa autorskie do nich, które następnie ceduje na odbiorcę w momencie ich sprzedaży. Autorskie prawa majątkowe stanowią jedynie część większej całości, tj. część usługi świadczonej przez Wnioskodawcę na rzecz swoich klientów i w konsekwencji same w sobie nie nadają się do gospodarczego wykorzystania przez Wnioskodawcę i nie są przyjmowane do używania przez Wnioskodawcę jako wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji.

Niektóre projekty nabywane od kontrahentów są od razu odsprzedawane i w związku z tym księgowane jednorazowo w koszty (nie stanowią w Spółce WNiP). W innych przypadkach księgowane są na produkcji w toku, a momencie sprzedaży ujmowane w kosztach.

Z perspektywy biznesowej Spółka traktuje przedmiotowe projekty budowlane jak towar & zarabiając na towarzyszących usługach budowlanych oferowanych Klientowi w ramach umowy.

Wnioskodawca działa jedynie jako pośrednik w pozyskaniu projektów budowlanych (praw majątkowych) dla swoich klientów, którym świadczy usługi budowlane.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka uzyska przychody z zysków kapitałowych, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a i e u.p.d.o.p. w przypadku, gdy w ramach świadczenia usług budowlanych (tj. w związku z uzyskiwaniem przychodów niezaliczanych do zysków kapitałowych), dodatkowo nabywa na zlecenie klientów i im odsprzedaje, przenosząc na nich autorskie prawa majątkowe (projekty budowlany, które nie są zaliczane do wartości niematerialnych i prawnych), nabyte od osób trzecich (podwykonawców)?

Zdaniem Wnioskodawcy, powołując się na art. 7b ust.1 pkt 6 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychód ze sprzedaży projektów budowlanych (praw majątkowych) w przypadku podatnika nie będzie stanowił przychód z zysków kapitałowych.

Z art. 7b ust. 1 ustawy o CIT wynika, że za przychody z zysków kapitałowych uważa się przychody z praw majątkowych, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 z wyłączeniem licencji oraz praw wytworzonych przez samego przedsiębiorcę.

Oznacza, to że do zysków kapitałowych należy zakwalifikować przychody ze sprzedaży praw majątkowych, które zostały zaliczone do wartości niematerialnych i prawnych, a więc te, które można amortyzować. Na podstawie art. 16b ust.1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c nabyte od innego podmiotu, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania autorskie lub pokrewne prawa majątkowe o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez przedsiębiorcę do działalności gospodarczej.

Spółka nabywa prawa majątkowe na zlecenie swoich klientów, ale nie zalicza ich do wartości niematerialnych i prawnych, a więc ich nie amortyzuje. Traktuje je jako zakup i sprzedaż towarów, gdyż jest pośrednikiem dla swoich odbiorców w nabywaniu projektów.

Prawa majątkowe, nie są ujęte jako wartości niematerialne i prawne i nie podlegają amortyzacji, a więc kwota uzyskana z ich sprzedaży będzie przychodem z innych źródeł, a nie z zysków kapitałowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 ze zm., dalej: ustawa o CIT), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy o CIT, dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a i art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Należy zauważyć, że od 2018 r. w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych przychody podatników zostały rozdzielone na dwa źródła:

• z zysków kapitałowych oraz
• z innych źródeł.

Istotą wprowadzonych zmian jest wyodrębnienie źródła przychodów w postaci zysków kapitałowych i oddzielenie dochodów uzyskiwanych z tego tytułu od pozostałych dochodów uzyskiwanych przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych.

Wydzielając odrębne źródło przychodów z zysków kapitałowych na gruncie ustawy o CIT, ustawodawca zamieścił w ustawie katalog, w którym określił listę przychodów zaliczanych do tego źródła. Katalog ten został zawarty w art. 7b ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych za przychody z zysków kapitałowych uważa się przychody:

1. z praw majątkowych, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7, z wyłączeniem przychodów z licencji bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów niezaliczanych do zysków kapitałowych oraz praw wytworzonych przez podatnika,
2. z papierów wartościowych i pochodnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem pochodnych instrumentów finansowych służących zabezpieczeniu przychodów albo kosztów, niezaliczanych do zysków kapitałowych,
3. z tytułu uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych lub instytucjach wspólnego inwestowania,
4. z najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnych charakterze dotyczącej praw, o których mowa w lit. a-c,
5. ze zbycia praw, o których mowa w lit. a-c,
6. z wymiany waluty wirtualnej na środek płatniczy, towar, usługę lub prawo majątkowe inne niż waluta wirtualna lub z regulowania innych zobowiązań waluta wirtualną.

Zauważyć należy, że przepis art. 7b ust. 1 ustawy o CIT, zawiera zamknięty katalog przychodów, które należy zakwalifikować do przychodów z zysków kapitałowych. Wskazane zostały w nim konkretne transakcje gospodarcze kreujące przychód podatkowy z zysków kapitałowych, co oznacza, że wszelkie inne przychody niewymienione w tym przepisie nie będą zaliczane do tej kategorii przychodów.

Ponadto konstrukcja powyższych przepisów wskazuje, że przepis art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o CIT odnosi się do art. 16b ustawy o CIT, tj. do kategorii praw stanowiących dla podatnika wartości niematerialne i prawne, które to wartości są kreowane u podatnika wyłącznie poprzez nabycie danego prawa.

Stosownie do treści art. 16b ust. 1 pkt 4-7 amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte od innego podmiotu, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

• autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
• licencje,
• prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej,
• wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W znowelizowanym ustawą zmieniającą art. 16b ust. 1 ustawy o CIT podkreślono, że dla uznania danego prawa za wartość niematerialną i prawną konieczne jest jego nabycie od innego podmiotu, celem wyłączenia nabycia pierwotnego.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca świadczy kompleksową obsługę inwestycji budowlanych, ze szczególnym naciskiem na obsługę operatorów telefonii komórkowej. Zajmuje się pracami projektowymi (zlecanymi zewnętrznym firmom), uzgodnieniami formalno-prawnymi, pracami budowlanymi oraz pracami implementacyjnymi. W ramach działalności na zlecenie swoich klientów, nabywa projekty budowlane, aneksy techniczne czy aktualizacje projektów, od osób trzecich (podwykonawców) w ramach umów o świadczenie usług projektowych. W momencie ich nabycia uzyskuje pełne prawa autorskie do nich, które następnie ceduje na odbiorcę w momencie ich sprzedaży. Autorskie prawa majątkowe stanowią jedynie część większej całości, tj. część usługi świadczonej przez Wnioskodawcę na rzecz swoich klientów i w konsekwencji same w sobie nie nadają się do gospodarczego wykorzystania przez Wnioskodawcę i nie są przyjmowane do używania przez Wnioskodawcę jako wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy przychód ze sprzedaży projektów budowlanych, nabytych od osób trzecich (podwykonawców), stanowi przychód z zysków kapitałowych zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a i e ustawy o CIT.

Konstrukcja art. 7b ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT, odnosi się bezpośrednio do art. 16b, tj. do kategorii praw stanowiących dla podatnika wartości niematerialne i prawne, które to wartości są generowane u podatnika wyłącznie poprzez nabycie danego prawa.

Aby określone w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT, prawa i wartości mogły zostać uznane za wartości niematerialne i prawne muszą spełniać łącznie wszystkie wymienione w art. 16b ust. 1 ustawy o CIT, przesłanki. Przesłankami tymi są:

• nabycie od innego podmiotu
• przewidywany okres używania dłuższy niż rok
• wykorzystywanie przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 ustawy o CIT.

Jak wynika natomiast z opisanego we wniosku stanu faktycznego, autorskie prawa majątkowe do projektów budowlanych należy potraktować nie jako składniki majątkowe stanowiące u Wnioskodawcy wartości niematerialne i prawne, lecz jako towar handlowy podlegający następnie odsprzedaży. Projekty budowlane wraz z autorskimi prawami majątkowymi są bowiem nabywane przez Wnioskodawcę w celu ich dalszej odsprzedaży jako towar handlowy, gdyż Wnioskodawca jest pośrednikiem dla swoich odbiorców w nabywaniu projektów. Nie są one również amortyzowane przez Spółkę dla celów podatkowych.

Mając na uwadze przedstawiony powyżej opis sprawy oraz przywołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że przychody z tytułu sprzedaży projektów budowlanych nabytych od osób trzecich (podwykonawców), nie mogą zostać zakwalifikowane jako przychody z zysków kapitałowych określone w art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a i e ustawy o CIT, lecz powinny zostać zaklasyfikowane jako przychody z tzw. innych źródeł.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej