W zakresie ustalenia, czy: - Wnioskodawca ma prawo (obowiązek) przychody z tytułu sprzedaży ww. wyrobów, które będą dostarczane (eksportowane) do ich ... - Interpretacja - 0111-KDIB1-3.4010.137.2022.1.MBD

Shutterstock
Interpretacja indywidualna z dnia 31 maja 2022 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.137.2022.1.MBD

Temat interpretacji

W zakresie ustalenia, czy: - Wnioskodawca ma prawo (obowiązek) przychody z tytułu sprzedaży ww. wyrobów, które będą dostarczane (eksportowane) do ich nabywcy, zaliczyć do przychodu dotyczącego dochodu zwolnionego z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, - Wnioskodawca może wydatki poniesione na utrzymanie miejsca uznanego opisanego w zdarzeniu przyszłym zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu dotyczących dochodu zwolnionego z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe,

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

1 marca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 25 lutego 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy:

-Wnioskodawca ma prawo (obowiązek) przychody z tytułu sprzedaży ww. wyrobów, które będą dostarczane (eksportowane) do ich nabywcy, zaliczyć do przychodu dotyczącego dochodu zwolnionego z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

-Wnioskodawca może wydatki poniesione na utrzymanie miejsca uznanego opisanego w zdarzeniu przyszłym zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu dotyczących dochodu zwolnionego z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i na ogólnych zasadach podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od całości dochodów.

Wnioskodawca uzyskał decyzję o wsparciu dla nowej inwestycji, na podstawie której będzie mógł korzystać ze zwolnienia, o którym jest mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą również w innym zakładzie nie objętym ww. decyzją o wsparciu, na nieruchomości nie objętej ww. decyzją o wsparciu (dalej: „dotychczasowy zakład”).

W nowo wybudowanym zakładzie (dalej: „nowy zakład”) Wnioskodawca będzie produkować wyroby, które poprzez wskazane kody PKWiU będą objęte ww. decyzją o wsparciu. Nieruchomości, na których planowany jest nowy zakład i będzie prowadzona produkcja wyrobów, zostały wymienione w ww. decyzji o wsparciu. Wnioskodawca poniósł nakłady upoważniające go do korzystania z ww. zwolnienia w podatku dochodowym od osób prawnych.

Wyroby produkowane w nowym zakładzie zamawiane są przez nabywców spoza UE. Wyroby w ramach procedury celnej będą eksportowane z zachowaniem wymogów procedury celnej do innego państwa nie będącego państwem członkowskim Unii Europejskiej (np. do Wielkiej Brytanii). Wyroby będą transportowane za granicę do państwa spoza UE transportem własnym Wnioskodawcy, transportem nabywcy lub transportem świadczonym przez inny podmiot (niż Wnioskodawca lub nabywca).

Z uwagi na to, że wyroby produkowane w nowym zakładzie będą przedmiotem eksportu do nabywców z krajów spoza UE Wnioskodawca musi dokonywać odpraw celnych. W celu dokonywania odpraw celnych Wnioskodawca korzysta z tzw. „miejsca uznanego” wyznaczonego na wniosek Wnioskodawcy przez organ celny w formie przewidzianej przepisami prawa. Miejsce to znajduje się na terenie dotychczasowego zakładu Wnioskodawcy. W związku z tym, Wnioskodawca planuje przewożenie wyrobów z nowego zakładu do miejsca uznanego przez organy celne na terenie dotychczasowego zakładu. Ma się to odbywać w ten sposób, że własnymi środkami transportu Wnioskodawca załaduje i przewiezie te wyroby z nowego zakładu do miejsca uznanego, gdzie zostaną one rozładowane i umieszczone w „miejscu uznanym”. Po wykonaniu obowiązków celnych wyroby te zostaną ponownie załadowane na środek transportu Wnioskodawcy, nabywcy lub przewoźnika i zostaną wywiezione poza granicę UE z zachowaniem wymogów prawa celnego.

W związku z utrzymywaniem i obsługą miejsca uznanego Wnioskodawca będzie ponosił wydatki stanowiące koszty uzyskania przychodów. W miejscu uznanym odprawie celnej będą podlegały wyroby produkowane przez Wnioskodawcę w nowym zakładzie i wyroby produkowane w zakładzie dotychczasowym.

Pytania

1.Czy biorąc pod uwagę opisane powyżej zdarzenie przyszłe Wnioskodawca ma prawo (obowiązek) przychody z tytułu sprzedaży ww. wyrobów, które będą dostarczane (eksportowane) do ich nabywcy, zaliczyć do przychodu dotyczącego dochodu zwolnionego z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

2.Czy biorąc pod uwagę opisane powyżej zdarzenie przyszłe Wnioskodawca może wydatki poniesione na utrzymanie miejsca uznanego opisanego w zdarzeniu przyszłym zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu dotyczących dochodu zwolnionego z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1

Wnioskodawca jest zdania, że przychody z tytułu sprzedaży wyrobów wyprodukowanych w nowym zakładzie, a następnie poddanych odprawie celnej poza obszarem w „miejscu uznanym” położonych w dotychczasowym zakładzie należy uwzględnić przy wyliczeniu dochodu zwolnionego z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pod warunkiem zachowania wymogów określonych w art. 17 ust. 4-6d tej ustawy.

Powyższe stanowisko wynika z faktu, że Wnioskodawca:

1)posiada ww. decyzje o wsparciu;

2)poniósł koszty kwalifikowane upoważniające go do korzystania z ww. zwolnienia z podatku dochodowego;

3)będzie produkował i sprzedawał wyroby wskazane poprzez kody PKWiU w ww. decyzji o wsparciu;

4)produkcja wyrobów będzie odbywała się na nieruchomości wymienionej w ww. decyzji o wsparciu.

Fakt, że w związku ze sprzedażą ww. wyrobów Wnioskodawca dokonuje dodatkowych czynności, np. ich dowozu do nabywcy czy czynności związanych z odprawą celną nie powoduje, że zmienia się charakter tego wyrobu z punktu widzenia ww. zwolnienia. Bez dowozu wyrobu wyprodukowanego na terenie objętym ww. decyzją o wsparciu i dokonania jego odprawy celnej Wnioskodawca nie uzyskałby jakiegokolwiek dochodu zwolnionego.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów i organów podatkowych:

1)wyrok z 14 czerwca 2017 r., sygn. akt II FSK 1438/15, w którym NSA stwierdził, że: „Wykonywanie transportu i montażu związane z zamontowaniem tych konstrukcji stalowych -przypis Spółki), które obiektywnie muszą być wykonywane poza terenem strefy są czynnościami pomocniczymi. Pomiędzy tymi czynnościami a działalnością podstawową istnieje ścisły i nierozerwalny, funkcjonalny związek a zatem stanowią one integralną część działalności strefowej spółki”;

2)interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 25 września 2017 r., nr IBPBI/2/423-347/14-1/AK, w której organ uznał za prawidłowe stanowisko podatnika zgodnie z którym czynności transportu i montażu konstrukcji stalowych wykonywane poza terenem specjalnej strefy ekonomicznej powinny być uwzględniane przy kalkulacji dochodu zwolnionego od podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w szczególności z uwagi na fakt, że stanowią konieczne uzupełnienie działalności produkcyjnej prowadzonej na terenie SSE oraz spełniają przesłanki do uznania ich za działalność pomocniczą;

3)wyrok z 15 grudnia 2011 r. sygn. akt II FSK 1139/10, w którym NSA potwierdził, że: „Zwolnieniu podatkowemu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 podlegać będą nie tylko przychody i związane z nim koszty uzyskania przychodów będące bezpośrednio wynikiem działalności na terenie strefy ekonomicznej, ale także przychody i koszty ich uzyskania z każdej inne działalności pomocniczej niezbędnej do jej prowadzenia”;

4)interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 23 kwietnia 2012 r., nr IBPBI/2/423-59/12/MO, w której organ ten potwierdził, że: „Spółka może uwzględnić przy kalkulacji dochodu zwolnionego z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych całość przychodów uzyskiwanych z tytułu realizacji kontraktu, w tym z tytułu czynności transportu i montażu konstrukcji stalowych wyprodukowanych na terenie SSE, które Świadczy poza jej terenem”;

5)interpretacja indywidualna z 1 kwietnia 2019 r., nr 0114-KDIP2-3.4010.32.2019.1.MS, dotycząca zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych dochodu z tytułu sprzedaży towarów wraz z transportem i ich montażem poza obszarem, gdzie odbywa się ich produkcja;

6)interpretacja indywidualna z 5 stycznia 2021 r., nr 0114-KDIP2-1.4010.388.2020.2.KS, dotycząca zaliczenia do dochodów zwolnionych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychodów obejmujących też czynności towarzyszące takie jak transport, montaż czy szkolenie;

7)a także interpretacja indywidualna nr 0111-KDIB1-3.4010.654.2021.1.IM z 7 lutego 2022 r.

Ad. 2.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 lub 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Wnioskodawca uzyskując dochody ze źródła podlegającego opodatkowaniu i zwolnionego z opodatkowania albo z jednego źródła, z którego część dochodu podlega a część nie podlega opodatkowaniu, ma obowiązek przyporządkować koszty uzyskania przychodu do tego źródła (części dochodu), którego one dotyczą, a gdy nie jest to możliwe ma obowiązek przypisać te koszty w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. W związku z tym, Wnioskodawca koszty związane z działalnością pomocniczą ponoszone w dotychczasowym zakładzie dotyczące wyrobów „objętych zwolnieniem” z podatku dochodowego od osób prawnych i wyrobów nie objętych tym zwolnieniem obowiązany jest przyporządkować do kosztów związanych z ww. zwolnieniem i nie związanych z tym zwolnieniem, a jeżeli nie będzie to możliwe, to przyporządkować je zgodnie z art. 15 ust. 2 lub 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na podstawie ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz.U. z 2020 r., poz. 1752 ze zm., dalej: „ustawa o WNI”), został wprowadzony mechanizm wsparcia dla przedsiębiorców w postaci zwolnienia z podatku dochodowego z tytułu nowej inwestycji.

W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy:

wsparcie na realizację nowej inwestycji, zwane dalej „wsparciem”, jest udzielane w formie zwolnienia od podatku dochodowego, na zasadach określonych odpowiednio w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych albo w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm. dalej: „ustawa o CIT”, „updop”):

wolne od podatku są dochody podatników dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, z działalności gospodarczej osiągnięte z realizacji nowej inwestycji określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U. z 2020 r. poz. 1752), i uzyskane na terenie określonym w tej decyzji o wsparciu, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami

Na podstawie art. 17 ust. 4 ustawy o CIT:

Zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie odpowiednio z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie określonym w zezwoleniu lub z tytułu dochodów uzyskanych z realizacji nowej inwestycji na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy o WNI,

przez nową inwestycję należy rozumieć:

1.inwestycję w rzeczowe aktywa trwałe lub wartości niematerialne i prawne związane z założeniem nowego zakładu, zwiększeniem zdolności produkcyjnej istniejącego zakładu, dywersyfikacją produkcji zakładu przez wprowadzenie produktów uprzednio nieprodukowanych w zakładzie lub zasadniczą zmianą dotyczącą procesu produkcyjnego istniejącego zakładu lub

2.nabycie aktywów należących do zakładu, który został zamknięty lub zostałby zamknięty, gdyby zakup nie nastąpił, przy czym aktywa nabywane są przez przedsiębiorcę niezwiązanego ze sprzedawcą i wyklucza się samo nabycie akcji lub udziałów przedsiębiorstwa.

Należy zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 13 ust. 1 ww. ustawy:

wsparcie udzielane jest przedsiębiorcy realizującemu nową inwestycję, w drodze decyzji, zwanej dalej „decyzją o wsparciu”.

Przedmiotem decyzji o wsparciu – w myśl art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy o WNI – jest nowa inwestycja podatnika, realizowana w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, która nie została wyłączona stosownymi regulacjami, wydanymi na podstawie ust. 3 pkt 1 tego przepisu.

Treść decyzji o wsparciu została wskazana w art. 15 ustawy o WNI, i określa okres obowiązywania decyzji, przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki, które przedsiębiorca jest obowiązany spełnić, wymienione w punktach od 1 do 6.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 updop:

przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

W myśl art. 7 ust. 2 updop:

dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 updop, przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się:

- przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku,

- kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w pkt 1 i 2, przy czym w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, prowadzących działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład uwzględnia się koszty uzyskania przychodów wymienionych w art. 21, jeżeli przychody te zostały uwzględnione przez podatnika przy ustalaniu dochodu przypadającego na zagraniczny zakład.

Dodatkowo wskazać należy, że zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o CIT:

podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m

Odrębnymi przepisami, do których odsyła przytoczony wyżej art. 9 ust. 1 updop, są przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2021 r., poz. 217 ze zm.).

W związku z powyższym, konieczne jest prowadzenie ksiąg rachunkowych w taki sposób, aby możliwe było precyzyjne rozdzielenie przychodów i kosztów uzyskania przychodów związanych z działalnością prowadzoną w strefie oraz działalnością prowadzoną poza terenem strefy.

Z treści zawartego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca uzyskał decyzję o wsparciu dla nowej inwestycji, na podstawie której będzie mógł korzystać ze zwolnienia, o którym jest mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą również w innym zakładzie nie objętym ww. decyzją o wsparciu, na nieruchomości nie objętej ww. decyzją o wsparciu.

W nowo wybudowanym zakładzie Wnioskodawca będzie produkować wyroby, które poprzez wskazane kody PKWiU będą objęte ww. decyzją o wsparciu. Nieruchomości, na których planowany jest nowy zakład i będzie prowadzona produkcja wyrobów, zostały wymienione w ww. decyzji o wsparciu. Wnioskodawca poniósł nakłady upoważniające go do korzystania z ww. zwolnienia w podatku dochodowym od osób prawnych.

Wyroby produkowane w nowym zakładzie zamawiane są przez nabywców spoza UE. Wyroby w ramach procedury celnej będą eksportowane z zachowaniem wymogów procedury celnej do innego państwa nie będącego państwem członkowskim Unii Europejskiej (np. do Wielkiej Brytanii). Wyroby będą transportowane za granicę do państwa spoza UE transportem własnym Wnioskodawcy, transportem nabywcy lub transportem świadczonym przez inny podmiot (niż Wnioskodawca lub nabywca).

Z uwagi na to, że wyroby produkowane w nowym zakładzie będą przedmiotem eksportu do nabywców z krajów spoza UE Wnioskodawca musi dokonywać odpraw celnych. W celu dokonywania odpraw celnych Wnioskodawca korzysta z tzw. „miejsca uznanego” wyznaczonego na wniosek Wnioskodawcy przez organ celny w formie przewidzianej przepisami prawa. Miejsce to znajduje się na terenie dotychczasowego zakładu Wnioskodawcy. W związku z tym, Wnioskodawca planuje przewożenie wyrobów z nowego zakładu do miejsca uznanego przez organy celne na terenie dotychczasowego zakładu. Ma się to odbywać w ten sposób, że własnymi środkami transportu Wnioskodawca załaduje i przewiezie te wyroby z nowego zakładu do miejsca uznanego, gdzie zostaną one rozładowane i umieszczone w „miejscu uznanym”. Po wykonaniu obowiązków celnych wyroby te zostaną ponownie załadowane na środek transportu Wnioskodawcy, nabywcy lub przewoźnika i zostaną wywiezione poza granicę UE z zachowaniem wymogów prawa celnego. W związku z utrzymywaniem i obsługą miejsca uznanego Wnioskodawca będzie ponosił wydatki stanowiące koszty uzyskania przychodów. W miejscu uznanym odprawie celnej będą podlegały wyroby produkowane przez Wnioskodawcę w nowym zakładzie i wyroby produkowane w zakładzie dotychczasowym.

Analizując poniższy opis zdarzenia przyszłego należy zwrócić uwagę na wykładnię art. 17 ust. 1 pkt 34a i art. 17 ust. 4 updop.

Norma wynikająca z art. 17 ust. 1 pkt 34a i art. 17 ust. 4 updop, stanowi formę ulgi podatkowej, która jest wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tym samym, powinna być interpretowana w sposób precyzyjny i ścisły. Niedopuszczalne jest stosowanie wykładni rozszerzającej. Z powołanych powyżej przepisów wynika, że ulgą może zostać objęty wyłącznie dochód uzyskany z działalności gospodarczej prowadzonej w ramach inwestycji objętej decyzją o wsparciu.

Uwzględniając powyższe, dokonując oceny stanowiska Wnioskodawcy, należy odnieść się do przedstawionego we wniosku opisu, zgodnie z którym w oparciu o nową inwestycję produkowane są towary objęte decyzją o wsparciu.

Spółka wskazuje, że w związku ze sprzedażą ww. wyrobów Wnioskodawca dokonuje dodatkowych czynności, np. ich dowozu do nabywcy czy czynności związanych z odprawą celną nie powoduje, że zmienia się charakter tego wyrobu z punktu widzenia ww. zwolnienia. Bez dowozu wyrobu wyprodukowanego na terenie objętym ww. decyzją o wsparciu i dokonania jego odprawy celnej Wnioskodawca nie uzyskałby jakiegokolwiek dochodu zwolnionego.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy  Spółka ma prawo (obowiązek) przychody z tytułu sprzedaży ww. wyrobów, które będą dostarczane (eksportowane) do ich nabywcy, zaliczyć do przychodu dotyczącego dochodu zwolnionego z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy uznać za prawidłowe.

Wnioskodawca koszty związane z działalnością pomocniczą ponoszone w dotychczasowym zakładzie dotyczące wyrobów „objętych zwolnieniem” z podatku dochodowego od osób prawnych i wyrobów nie objętych tym zwolnieniem obowiązany jest przyporządkować do kosztów związanych z ww. zwolnieniem i nie związanych z tym zwolnieniem, a jeżeli nie będzie to możliwe, to przyporządkować je zgodnie z art. 15 ust. 2 lub 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do art. 15 ust. 1 updop:

kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Możliwość alokacji kosztów została uregulowana w art. 15 ust. 2-2a updop, o treści:

2. Jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym, oraz koszty związane z przychodami ze źródeł, z których dochody nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub są zwolnione z podatku dochodowego, a nie jest możliwe przypisanie danych kosztów do źródła przychodów, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio.

2a. Zasadę, o której mowa w ust. 2, stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania; w takim przypadku przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio.

Przepisy art. 15 ust. 2 i 2a updop, pozwalają na podział kosztów podatkowych ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz kosztów związanych z przychodami z innych źródeł, gdy nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających do poszczególnych źródeł, przy czym podział ten następuje w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

W stosunku do kosztów związanych z działalnością pomocniczą ponoszonych w dotychczasowym zakładzie dotyczące wyrobów „objętych zwolnieniem” z podatku dochodowego od osób prawnych i wyrobów nie objętych tym zwolnieniem, dla których dokonanie podziału na koszty związane z działalnością opodatkowaną i zwolnioną nie jest obiektywnie możliwe, należy dokonać podziału kosztów pomiędzy poszczególne źródła opierając się na stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

Należy zauważyć, że o zaliczeniu określonych wydatków do kosztów związanych z uzyskaniem przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu oraz innych źródeł decyduje podatnik. Podatnik również ustala zasady ewidencjonowania, podziału oraz rozliczenia kosztów, pozwalające na prawidłowe ustalenie kosztów uzyskania przychodów odnoszących się do dochodów podlegających opodatkowaniu oraz zwolnionych od podatku. Jeżeli w istocie wskazane przez Wnioskodawcę zasady podziału kosztów zmierzają do przypisania w sposób możliwie najbardziej zbliżony do rzeczywistości tych kosztów do działalności strefowej i pozastrefowej, to należy je uznać za prawidłowe. Niemniej jednak każde zdarzenie winno być rozpatrywane przez Spółkę indywidualnie.

Analizując cytowane powyżej przepisy oraz opis zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy:

-Wnioskodawca ma prawo (obowiązek) przychody z tytułu sprzedaży ww. wyrobów, które będą dostarczane (eksportowane) do ich nabywcy, zaliczyć do przychodu dotyczącego dochodu zwolnionego z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a updop, należy uznać za prawidłowe,

-Wnioskodawca może wydatki poniesione na utrzymanie miejsca uznanego opisanego w zdarzeniu przyszłym zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu dotyczących dochodu zwolnionego z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a updop, należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).