- dalej: „Wspólnicy".

Wspólnikiem uprawnionym do reprezentacji Spółki jest Spółka B.

W związku z prowadzoną działalnością, Spółka posiada niespłacone zobowiązania, w tym przede wszystkim z tytułu pożyczki otrzymanej od jednego ze Wspólników Spółki (dalej: „Zobowiązania”).

Wspólnicy Spółki, w tym Zarząd Spółki B z ograniczoną odpowiedzialnością (tj. komplementariusza Spółki) rozważają zakończenie działalności gospodarczej Spółki. Działalność Spółki ulegnie zakończeniu poprzez jej rozwiązanie bez przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego.

Rozwiązanie Spółki bez przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego nastąpi w konsekwencji podjęcia jednomyślnej uchwały wspólników w sprawie zakończenia jej działalności stosownie do treści art. 103 w związku z art. 58 § 1 pkt 2 i 67 § 1 Kodeksu spółek handlowych lub w konsekwencji wypowiedzenia umowy spółki przez wspólnika Spółki komandytowej i podjęcia jednomyślnej uchwały wspólników w sprawie zakończenia jej działalności stosownie do treści art. 103 w związku z art. 58 § 1 pkt 2 i pkt 5 w związku z art. 61 i 67 § 1 Kodeksu spółek handlowych (dalej: „Rozwiązanie”).

W momencie rozwiązania Spółki wartość jej majątku będzie niższa od wartości niespłaconych Zobowiązań Spółki, w tym z tytułu pożyczki, a w konsekwencji Spółka nie będzie posiadała (tj. w momencie wykreślenia Spółki z rejestru przedsiębiorców) majątku, który pozwoliłby Spółce na całkowitą spłatę niespłaconych Zobowiązań, w tym z tytułu pożyczki wobec jednego ze Wspólników. Zobowiązania Spółki nie uległy dotąd i zgodnie z przewidywaniami Wnioskodawcy, do dnia wykreślenia Spółki z rejestru przedsiębiorców nie ulegną przedawnieniu na gruncie przepisów prawa cywilnego, jak również nie nastąpi ich umorzenie.

Zobowiązanie z tytułu pożyczki nie zostanie w żadnej formie umorzone (nie dojdzie do potrącenia, odnowienia, zwolnienia z długu ani żadnej formy umorzenia zobowiązania z tytułu pożyczki). W szczególności, nie zostanie zawarta umowa o zwolnienie z długu, odnowienie ani inna umowa cywilnoprawna, która mogłaby stanowić podstawę umorzenia Zobowiązań. Wspólnicy uzgodnią, że Spółka zostanie rozwiązana bez spłaty Zobowiązań, jednocześnie Wspólnicy nie będą zobowiązani do ich pokrycia.

Wskutek powyższego, po zakończeniu postępowania likwidacyjnego, w dacie wykreślenia Spółki z rejestru przedsiębiorców dojdzie do wygaśnięcia jej niespłaconych Zobowiązań z uwagi na ustanie bytu prawnego dłużnika. Wygaśnięcie Zobowiązań w takim przypadku nastąpi automatycznie, bez zawierania umowy z Wierzycielami i bez wyrażania zgody przez Spółkę, która utraci swój byt prawny.

Zainteresowanymi w niniejszej sprawie są:

•  Spółka A,

•  Spółka B,

•  Spółka C,

- spółki prawa handlowego z siedzibami na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i podlegające w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Pytania

Czy w zaprezentowanym zdarzeniu przyszłym, wartość niespłaconych i nieprzedawnionych Zobowiązań na dzień wykreślenia Spółki z rejestru przedsiębiorców będzie stanowić dla Spółki i Wspólników przychód podatkowy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, w szczególności przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 lub art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o PDOP?

Stanowisko Zainteresowanych w sprawie

Zdaniem Zainteresowanych, wartość niespłaconych Zobowiązań, które pozostaną w Spółce na dzień wykreślenia jej z rejestru przedsiębiorców nie będzie stanowiła dla Spółki i jej Wspólników przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, w szczególności przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 lub pkt 3 lit. a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800, ze zm., winno być: t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o PDOP”).

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Na wstępie Spółka wskazuje, że w KSH brak jest przepisów, które wprost regulowałyby sytuację wykreślenia z rejestru przedsiębiorców spółki osobowej bez przeprowadzania postępowania likwidacyjnego pomimo istnienia niezaspokojonych zobowiązań.

Wprawdzie z art. 83 KSH wynika, że jeżeli majątek spółki nie wystarcza na spłatę udziałów i długów, niedobór dzieli się między wspólników stosownie do postanowień umowy, a w ich braku - w stosunku, w jakim wspólnicy uczestniczą w stracie. Niemniej jednak należy podkreślić, że przepis ten dotyczy likwidacji, a nie rozwiązania spółki komandytowej bez przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego. Powyższe znajduje potwierdzenie w orzecznictwie Sądu Najwyższego, przykładowo w postanowieniu z 5 maja 2016 r., sygn. akt II CSK 573/15, z którego wynika, że: (...) przepisów art. 82 i 83 w związku z art. 67 § 1 i art. 103 KSH nie stosuje się do rozwiązywania spółki komandytowej bez przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego. W ocenie SN przepisy o postępowaniu likwidacyjnym mają wprawdzie charakter materialnoprawny, ale naturę procesową, gdyż regulują konkretną procedurę (postępowanie likwidacyjne). Ten charakter rozważanych przepisów sprawia, że jest niedopuszczalne ich stosowanie per analogiam bez zastosowania procedury likwidacyjnej. Jednocześnie należy mieć na względzie, że w przypadku spółki komandytowej odpowiedzialność za jej długi ponosi jej komplementariusz. Odpowiedzialność komandytariuszy jest zaś ograniczona (do wysokości sumy komandytowej).

Dyspozytywny charakter przepisów o likwidacji spółki komandytowej (spółki jawnej) umożliwia zatem ustalenie przez wspólników na podstawie art. 67 w zw. z art. 103 KSH, że rozwiązanie spółki nastąpi bez likwidacji, a jeden albo kilku wspólników przejmie cały majątek spółki z obowiązkiem spłaty wierzycieli. Jest to mechanizm powszechnie aprobowany przez SN, przykładowo w wyroku z 28 października 2005 r., sygn. akt II CK 275/05, wyroku z 10 października 2007 r., sygn. akt I CSK 263/07 oraz w wyroku z 24 lipca 2009 r., sygn. akt II CSK 134/09.

Jednocześnie należy zauważyć, że w przypadku spółki znajdującej się w trakcie rozwiązania bez przeprowadzenia likwidacji, która nie prowadzi żadnych interesów i nie ma żadnego majątku, bezzasadne jest przyjęcie założenia, że istnieje realna możliwość zaspokojenia wierzycieli, dlatego utrzymywanie jej bytu prawnego nie jest konieczne, a takie podmioty należy eliminować z życia publicznego. W przypadku, gdy spółka ma niewypełnione ciążące na niej zobowiązania mimo zbycia w toku jej rozwiązania całego majątku i przeznaczenia go na spłatę długów, nie można uznać, że uniemożliwia to wykreślenie z rejestru przedsiębiorców spółki niezdolnej do działania i nie mającej majątku.

Pomimo zatem tego, że na dzień zakończenia rozwiązania (bez przeprowadzania postępowania likwidacyjnego) i wykreślenia Spółki z rejestru przedsiębiorców, Spółka nadal będzie posiadała nieuregulowane Zobowiązania, a jej Wierzyciele nie zostaną zaspokojeni, możliwe będzie wykreślenie jej z ww. rejestru, a tym samym zakończenie jej istnienia.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o PDOP, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów.

W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b ww. ustawy, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Z kolei stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy o PDOP, dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Sposób ujęcia przedmiotu opodatkowania w ustawie o PDOP wskazuje na objęcie zakresem ustawy wszystkich zdarzeń, z którymi wiąże się dla podatnika konkretna korzyść o wymiarze finansowym, powodująca zwiększenie aktywów lub zmniejszenie pasywów. Nie jest przy tym istotne źródło korzyści, chodzi bowiem o każdy przypadek powodujący wzrost wartości majątku lub zmniejszenie zobowiązań ciążących na podatniku. Bez znaczenia jest również to, czy przysporzenie jest wynikiem działania innej osoby, czy też samego podatnika, jak również to, czy korzyść wiąże się z konkretnymi przepływami finansowymi.

Ustawa o PDOP nie zawiera definicji pojęcia „przychód podatkowy". Wskazuje jednak w art. 12 ust. 1 ustawy o PDOP otwarty katalog przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii. Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o PDOP, przychodem, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności: wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Natomiast według art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy o PDOP, przychodem, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności: wartość, z zastrzeżeniem ust. 4 pkt 8, umorzonych lub przedawnionych zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy.

Art. 12 ust. 4 pkt 8 ustawy PDOP stanowi, że do przychodów podatkowych nie zalicza się kwot stanowiących równowartość umorzonych zobowiązań, jeżeli ich umorzenie jest związane z:

a)bankowym postępowaniem ugodowym w rozumieniu przepisów o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków lub

b)postępowaniem restrukturyzacyjnym, postępowaniem upadłościowym lub

c)realizacją programu restrukturyzacji na podstawie odrębnych ustaw lub

d)przymusową restrukturyzacją w rozumieniu ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji.

W świetle ww. przepisów umorzenie zobowiązania dłużnika co do zasady generuje po jego stronie powstanie przychodu w wysokości kwoty umorzonego zobowiązania, z wyjątkiem sytuacji wskazanych w przytoczonym powyżej art. 12 ust. 4 pkt 8 ustawy o PDOP (żaden z tych wyjątków nie będzie jednak miał zastosowania w opisanym zdarzeniu przyszłym). Z uwagi na fakt, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie wskazują co należy rozumieć przez „umorzenie" zobowiązania, w ocenie Spółki w celu ustalenia zakresu czynności skutkujących powstaniem przychodu należy posłużyć się odpowiednimi przepisami Kodeksu cywilnego, regulującymi zagadnienie umorzenia zobowiązań.

Zgodnie z treścią przepisów zawartych w Tytule VIII ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740 ze zm., winno być: t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 1360, ze zm., dalej: KC), tj. art. 498-508 KC, wierzytelność może zostać umorzona w drodze potrącenia (kompensacji) lub nowacji (odnowienia). Zobowiązanie może również wygasnąć wskutek zwolnienia dłużnika z długu. W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy do powstania po stronie dłużnika przychodu podatkowego związanego ze wskazanymi w opisie zdarzenia przyszłego Zobowiązaniami mogłoby dojść tylko wtedy, gdyby wskutek rozwiązania (bez przeprowadzania postępowania likwidacyjnego) Spółki i wykreślenia jej z rejestru, doszło do któregokolwiek z ww. sposobów umorzenia Zobowiązań, co jednak w ocenie Spółki nie będzie miało miejsca w opisanym zdarzeniu przyszłym.

W przedmiotowej sprawie najistotniejsze jest zatem, że po stronie Spółki oraz Wspólników nie powstanie przysporzenie, które mogłoby zostać zakwalifikowane jako przychód podatkowy, ponieważ nie dojdzie do zastosowania któregokolwiek z wymienionych powyżej metod umorzenia przewidzianych w przepisach Kodeksu cywilnego. W ocenie Wnioskodawcy nie będzie w omawianym zdarzeniu przyszłym miało miejsca potrącenie, o którym mowa w art. 498- 505 KC. Potrącenie polega bowiem na umorzeniu wzajemnych wierzytelności dłużnika i wierzyciela (po zaistnieniu określonych przesłanek). Przesłanka wzajemności wierzytelności wynika z istoty potrącenia, które oparte jest na założeniu, że obok siebie muszą wystąpić dwie wierzytelności i dwa długi odpowiadające wierzytelnościom, a między stronami zachodzi relacja, w której są one względem siebie jednocześnie wierzycielami i dłużnikami. Jak wskazano wcześniej, Spółka nie ma wierzytelności wobec swoich Wierzycieli, zatem nie może w opisanym zdarzeniu przyszłym dojść do potrącenia, gdyż nie zostanie spełniona przesłanka wzajemności.

Nie dojdzie również do zastosowania instytucji odnowienia. Stosownie do art. 506 § 1 KC odnowienie jest umową między dłużnikiem i wierzycielem, na podstawie której dłużnik, w celu umorzenia dotychczasowego zobowiązania zobowiązuje się wobec wierzyciela i za jego zgodą spełnić inne świadczenie albo to samo świadczenie, lecz z innej podstawy prawnej. W przedmiotowej sprawie Spółka i jej Wierzyciele nie zawrą umowy o odnowienie, nie dojdzie także do zastąpienia dotychczasowych zobowiązań Spółki nowymi zobowiązaniami.

Nie dojdzie również do zwolnienia z długu. Zgodnie z art. 508 KC zwolnienie z długu następuje na mocy umowy stron, w której wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik to zwolnienie przyjmuje. Należy podkreślić, że na skuteczne zwolnienie z długu, w myśl cyt. wyżej art. 508 KC, składają się dwa elementy: oświadczenie woli wierzyciela o umorzeniu zobowiązania i akceptacja tego oświadczenia przez dłużnika. W analizowanym przypadku wygaśnięcie Zobowiązań Spółki nastąpi automatycznie wskutek ustania jej bytu prawnego, bez zawierania jakiejkolwiek umowy z którymkolwiek z Wierzycieli i w szczególności bez wyrażania zgody na umorzenie owego zobowiązania przez Spółkę. Tym samym nie zostaną spełnione warunki do uznania wygaśnięcia Zobowiązań w związku z wykreśleniem Spółki z rejestru za nieodpłatne zwolnienie z długu w świetle przytoczonych przepisów prawa cywilnego.

Podsumowując, sytuacja zaprezentowana w opisie zdarzenia przyszłego nie może być utożsamiana z umorzeniem zobowiązań, które mogłoby generować po stronie Zainteresowanych przychód do opodatkowania w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy PDOP, tj. w wysokości wartości umorzonych zobowiązań (do umorzenia bowiem nie dojdzie).

Jednocześnie podkreślić należy, że podstawę do powstania przychodu podatkowego zawsze powinno stanowić wystąpienie realnego przysporzenia majątkowego po stronie podatnika. Takie przysporzenie natomiast po stronie Wnioskodawcy nie wystąpi. Powyższe znajduje także potwierdzenie w treści art. 8 ust. 6 ustawy PDOP. Zgodnie z tą regulacją, jeżeli z odrębnych przepisów wynika obowiązek zamknięcia ksiąg rachunkowych (sporządzenia bilansu) przed upływem przyjętego przez podatnika roku podatkowego, za rok podatkowy uważa się okres od pierwszego dnia miesiąca następującego po zakończeniu poprzedniego roku podatkowego do dnia zamknięcia ksiąg rachunkowych. Zgodnie z ustawą z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2021 r. poz. 217 ze zm.), księgi zamyka się, m.in. na dzień zakończenia działalności jednostki, w tym również jej sprzedaży, zakończenia likwidacji lub postępowania upadłościowego, o ile nie nastąpiło jego umorzenie (art. 12 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy). Tym samym rok podatkowy Spółki zakończy się z dniem zakończenia likwidacji. Na ten dzień zobowiązania będą istnieć i jako takie nie spowodują powstania przychodu podatkowego.

W momencie wykreślenia Wnioskodawcy z rejestru przedsiębiorców, Spółka przestanie istnieć. Niemożliwe będzie zatem przypisanie jej - jako podmiotowi już nieistniejącemu - jakiegokolwiek przysporzenia, a tym samym przychodu z tego tytułu.

Stanowisko zaprezentowane przez Spółkę potwierdzają także organy podatkowe w interpretacjach indywidualnych, wydanych w podobnych stanach faktycznych/zdarzeniach przyszłych (dotyczących co prawda likwidacji spółki z o.o., ale z uwagi na objęcie spółek komandytowych podatkiem dochodowym od osób prawnych w ocenie Zainteresowanych tezy płynące z tych interpretacji powinny mieć analogiczne zastosowanie również do likwidacji spółek komandytowych). Przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 26 lutego 2021 roku, Znak: 0114-KDIP2-1.4010.451.

2020.2.KS, organ podatkowy w całości zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy, zgodnie z którym:

„Wnioskodawca nie będzie zawierał z niezaspokojonymi wierzycielami żadnych umów o zwolnienie z długów jak również żaden z wierzycieli nie złoży żadnego oświadczenia o zwolnieniu Wnioskodawcy z długu. Tym samym, nie zostanę spełnione warunki do zakwalifikowania sytuacji opisanej w zdarzeniu przyszłym jako nieodpłatnego zwolnienia z długu. Opisane we wniosku zdarzenie przyszłe nie może być utożsamiane z umorzeniem zobowiązań, które mogłoby powodować po stronie Wnioskodawcy powstanie przychodu do opodatkowania w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o p.d.o.p., tj. w wysokości wartości umorzonych zobowiązań (do umorzenia bowiem nie dojdzie). Podstawę do rozpoznania przychodu podatkowego zawsze powinno stanowić wystąpienie realnego przysporzenia majątkowego po stronie podatnika. Takie przysporzenie natomiast po stronie Wnioskodawcy nie wystąpi. W momencie wykreślenia Wnioskodawcy z rejestru przedsiębiorców KRS, spółka (Wnioskodawca) przestanie istnieć. Niemożliwe będzie zatem przypisanie Wnioskodawcy - jako podmiotowi już nieistniejącemu - jakiegokolwiek przysporzenia a tym samym przychodu z tego tytułu.”

Analogiczny pogląd został wyrażony m.in. w interpretacjach:

• z dnia 14 lutego 2022 roku; Znak: 0111-KDIB2-1.4010.590.2021.1.MKU,
• z dnia 20 grudnia 2021 roku; Znak: 0111-KDIB2-1.4010.503.2021.1.MKU,
• z dnia 27 sierpnia 2021 roku; Znak: 0114-KDIP2-2.4010.175.2021.1.ASK,
• z dnia 6 kwietnia 2021 roku; Znak: 0114-KDIP2-2.4010.37.2021.1.KL,
• z dnia 22 grudnia 2020 roku; Znak: 0114-KDIP2-2.4010.289.2020.1.PP,
• z dnia 1 czerwca 2020 roku; Znak: 0111-KDIB1-1.4010.168.2020.1.DK,
• z dnia 8 maja 2020 roku; Znak: 0114-KDIP2-2.4010.85.2020.1.PP/RK,
• z dnia 29 kwietnia 2020 roku; Znak: 0114-KDIP2-2.4010.61.2020.1.AS/AG,
• z dnia 8 kwietnia 2020 roku; Znak: 0114-KDIP2-2.4010.62.2020.1.AG.

Jednocześnie nie sposób uznać, że w związku z wykreśleniem Spółki z rejestru przedsiębiorców wartość niespłaconych i nieprzedawnionych Zobowiązań będzie stanowić przychód podatkowy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych dla jej Wspólników. W szczególności nie dojdzie do umorzenia jakichkolwiek zobowiązań Wspólników Spółki. Przede wszystkim Wspólnicy nie będą zobowiązani do pokrycia Zobowiązań Spółki w części przekraczającej jej majątek.

Co więcej, z perspektywy Wspólników Spółki jedyny przychód w związku z jej rozwiązaniem mógłby powstać, gdyby otrzymali oni majątek rozwiązywanej Spółki (art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. e ustawy o PDOP), co mogłoby stanowić przychód z zysków kapitałowych. Jednocześnie z art. 12 ust. 4 pkt 22 ustawy o PDOP wynika, że nie zalicza się do przychodów wartości majątku otrzymanego w związku z likwidacją osoby prawnej lub spółki - w części stanowiącej koszt nabycia lub objęcia udziałów (akcji) w tej spółce lub udziałów w zyskach tej osoby prawnej (art. 12 ust. 4 pkt 22 ustawy o PDOP). Podkreślenia wymaga, że ustawa o PDOP nie zawiera szczególnych regulacji dotyczących rozwiązania spółki komandytowej bez przeprowadzania postępowania likwidacyjnego. Tym samym należy przyjąć, że pojęcie likwidacji obejmuje każdy dopuszczalny prawnie sposób zakończenia bytu takiej spółki, w tym właśnie rozwiązanie spółki komandytowej bez przeprowadzania postępowania likwidacyjnego. Dla powstania przychodu u wspólnika w związku z rozwiązaniem/likwidacją spółki komandytowej konieczne jest zatem spełnienie łącznie dwóch przesłanek:

1)otrzymanie majątku spółki;

2)wartość otrzymanego majątku powinna przekraczać koszt nabycia lub objęcia udziałów w zyskach tej spółki.

Z uwagi natomiast na to, że na skutek rozwiązania Spółki jej Wspólnicy nie uzyskają jakiegokolwiek majątku Spółki, nie będzie możliwe powstanie przychodu z ww. tytułu.

Jednocześnie żaden inny przepis ustawy o PDOP nie przewiduje możliwości powstania przychodu u wspólników spółki opodatkowanej tym podatkiem w sytuacji jej rozwiązania/likwidacji.

Podsumowując, Zainteresowani stoją na stanowisku, że w świetle przepisów ustawy o PDOP, wartość Zobowiązań wobec Wierzycieli na dzień wykreślenia Spółki z rejestru przedsiębiorców na skutek jej rozwiązania, nie będzie stanowiła ani dla Spółki ani dla jej Wspólników przychodu podatkowego, w szczególności przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o PDOP tj. przychodu z tytułu umorzenia zobowiązań.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie ustalony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

-   Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

Zainteresowany będący stroną postępowania ma prawo zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.