dotyczy ustalenia, czy: - Spółka uprawniona jest do zaliczenia kosztów emisji z kategorii 1-5 do kosztów uzyskania przychodów dla celów ustawy o podatku dochodowym; - Spółka uprawniona jest do zaliczenia kosztów emisji z kategorii 6 do kosztów uzyskania przychodów dla celów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych; - Spółka uprawniona jest do zaliczenia kosztów emisji z kategorii 7 do kosztów uzyskania przychodów dla celów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych; - koszty mogące stanowić koszty uzyskania przychodów (koszty z pkt 1-6) powinny być zaliczone tylko do kosztów działalności operacyjnej i ostatecznie mieć wpływ na dochód osiągnięty z innych źródeł przychodów (dochód niebędący dochodem, o którym mowa w art. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. dochodem z zysków kapitałowych).

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

14 stycznia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 11 stycznia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy:

-Spółka uprawniona jest do zaliczenia kosztów emisji z kategorii 1-5 do kosztów uzyskania przychodów dla celów ustawy o podatku dochodowym;

-Spółka uprawniona jest do zaliczenia kosztów emisji z kategorii 6 do kosztów uzyskania przychodów dla celów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych;

-Spółka uprawniona jest do zaliczenia kosztów emisji z kategorii 7 do kosztów uzyskania przychodów dla celów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych;

-koszty mogące stanowić koszty uzyskania przychodów (koszty z pkt 1-6) powinny być zaliczone tylko do kosztów działalności operacyjnej i ostatecznie mieć wpływ na dochód osiągnięty z innych źródeł przychodów (dochód niebędący dochodem, o którym mowa w art. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. dochodem z zysków kapitałowych).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca (zwany dalej również „Spółką”) jest spółką kapitałową, będącą podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i polskim rezydentem podatkowym, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka jest także zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Spółka jest firmą z branży budowlanej. Ostatnimi czasy, z uwagi na dobrą koniunkturę (ekonomiczną), oraz korzystny klimat prawny Spółka realizuje kontrakty na budowę odnawialnych źródła energii (zwanych dalej „OZE”), które są dość powszechnie rozumiane, jako ogół zasobów wykorzystywanych do produkcji energii elektrycznej i cieplnej, których długotrwałe wykorzystywanie nie powoduje znacznego deficytu lub, których odnawianie następuje w krótkim czasie. Źródła te obejmują energię wiatru, energię promieniowania słonecznego itd.

W związku z tym Spółka stała się jednym z liderów branży OZE w Polsce, rozumianym, jako czołowy wykonawca infrastruktury dla OZE, w szczególności farm wiatrowych (zwanych dalej „FW”) oraz farm fotowoltaicznych (zwanych dalej „FF”). Innymi słowy, Spółka wykonuje inwestycje OZE w Polsce, jako wykonawca robót budowlanych w tym zakresie.

Od strony prawnej te inwestycje w OZE są wykonywane przez Spółkę generalnie na zlecenie tzw. spółek projektowych, czyli podmiotów, które będą po wybudowaniu dla nich infrastruktury technicznej (FW i FF) sprzedawać operatorom energii elektrycznej energię elektryczną wyprodukowaną na tych farmach (tzw. zieloną energię). Sprzedaż robót budowlanych w omawianym zakresie stanowi dla Spółki istotne źródło dochodu.

Jednocześnie Spółka zamierza uzyskiwać w związku z OZE dochody w drugi alternatywny sposób - nabywa udziały/akcje spółek projektowych i (zamierza uzyskiwać przychody z zysków kapitałowych w rozumieniu art. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych):

1.zamierza te udziały/akcje sprzedawać potem z zyskiem (po uzyskaniu przez te spółki określonego etapu załatwienia formalności związanych z doprowadzeniem do rozpoczęcia budowy FW i FF lub już po wybudowaniu na nich FW i FF - co ma być regułą), lub

2.uzyskiwać z takich spółek dywidendy.

Spółki projektowe, z których Spółka zamierza osiągać ww. dochody bardzo często będą tymi samymi podmiotami, co te dla których Spółka wykonuje inwestycje OZE w Polsce, jako wykonawca robót budowlanych w tym:

W chwili obecnej Spółka uzyskuje wyłącznie przychody inne niż z zysków kapitałowych.

Spółka zakończyła w 2021 r. proces prowadzący do debiutu na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie (zwana dalej „GPW”) w ramach tzw. pierwszej oferty publicznej (zwanej dalej „IPO”).

Oferta publiczna obejmowała publiczną sprzedaż istniejących akcji na okaziciela Spółki (zwanych dalej „Akcje Sprzedawane”) oraz publiczną subskrypcję nowo emitowanych (zwanych dalej „Nowe Akcje”) akcji Spółki (zwane dalej razem „Akcje Oferowane”). W związku z emisją nowych akcji doszło do podwyższenia kapitałów Spółki, w tym jej kapitału zakładowego, przy czym nowo emitowane akcje stanowiły jedynie część całości Akcji Oferowanych.

W ocenie Wnioskodawcy, przeprowadzone IPO przyniosło i przyniesie w przyszłości wiele korzyści dla Spółki (poza uzyskaniem samego finansowania), w tym m.in. wzmocniło wizerunek Spółki na rynku poprzez rozpowszechnienie wiedzy o Spółce i jej działalności gospodarczej, czy też podniosło jej wiarygodność i prestiż w oczach inwestorów oraz poprawiło efektywność działalności operacyjnej Spółki.

Z uwagi na przeprowadzany debiut na GPW, Spółka poniosła wydatki związane z przygotowaniem i prawidłowym przeprowadzeniem IPO.

Wydatki poniesione i ponoszone przez Spółkę można podzielić na kilka kategorii, według poniższego klucza:

1.koszty domów maklerskich i innych instytucji finansowych, które pomagały znaleźć nabywców akcji Spółki,

2.koszty doradztwa prawnego,

3.koszty doradztwa finansowego,

4.koszty audytora,

5.koszty public relations, investor relations, koszty szkoleń,

6.koszty administracyjne,

7.koszty podwyższenia kapitału zakładowego,

(zwane dalej: „kosztami emisji”).

Poniżej  zostaną  przedstawione rodzaje  kosztów  wchodzących  w  zakres  ww. kosztów z pkt 1-7.

1.Koszty domów maklerskich i innych instytucji finansowych, które pomagały znaleźć nabywców akcji Spółki.

Usługodawcy to podmioty będące domami maklerskimi wykonującymi swą działalność na podstawie odpowiednich przepisów oraz zezwoleń wydanych przez Komisję Nadzoru Finansowego (zwane dalej „DM”). Wnioskodawca w celu zakupu usług DM zawarł jedną główną umowę z wiodącym DM i jednocześnie przewidziano możliwość utworzenia konsorcjum w skład którego wchodziłyby inne DM w celu umożliwienia skierowania oferty do klientów indywidualnych.

Szczegółowo, w ramach swoich obowiązków DM zobowiązane były m.in. do:

- koordynacji współpracy wszystkich zaangażowanych w IPO stron;

- opracowania strategii i koncepcji IPO;

- opracowania harmonogramu procesu IPO;

- koordynacji przygotowania prospektu emisyjnego, w tym koszty usługowego przygotowania prospektu i jego tłumaczenie

- pre-marketingu oferty publicznej (wstępna wycena, przygotowanie prezentacji dla inwestorów);

- przygotowania wybranych elementów prospektu emisyjnego;

- uczestnictwa w postępowaniu przez KNF w sprawie zatwierdzenia prospektu emisyjnego;

- koordynacji rejestracji akcji w KDPW i dopuszczenia na GPW;

- prowadzenie roli animatora (zapewnienie płynności transakcji zakupu i sprzedaży akcji);

- utworzenie i zarządzanie konsorcjum DM;

- inne koszty związane z usługami świadczonymi przez DM.

Dodatkowo, Spółka poniosła koszty związane z zapłatą wynagrodzenia innych instytucji finansowych, które pomagały DM znaleźć nabywców na akcje Spółki w ramach konsorcjum (np. banki i inne biura maklerskie).

Wynagrodzenie DM składa się z kwot wynagrodzenia stałego oraz wynagrodzenia za sukces, w przypadku spełnienia określonych warunków przeprowadzenia IPO. Wynagrodzenie za sukces (premia uznaniowa) określona została jako wskazany w umowie wskaźnik % wartości zrealizowanej oferty publicznej.

2.Koszty doradztwa prawnego.

Usługi doradztwa prawnego obejmowały m.in.:

- kompleksowe doradztwo prawne;

- doradztwo prawne na rzecz Spółki w zakresie opracowania harmonogramu i struktury IPO;

- doradztwo prawne na rzecz Spółki w okresie bezpośrednio poprzedzającym przeprowadzenie Oferty;

- doradztwo w zakresie przygotowania wymaganych przez ustawę o ofercie publicznej polityki wynagrodzeń oraz regulacji dotyczących transakcji z podmiotami powiązanymi;

- przygotowanie odpowiednich uchwał walnego zgromadzenia, zarządu, rady nadzorczej dotyczących IPO, w tym emisji nowych akcji, ubiegania się o dopuszczenie akcji do

  obrotu na rynku regulowanym oraz dematerializacji;

- przeprowadzenie szkolenia dla członków organów Spółki w zakresie regulacji obowiązujących na rynku kapitałowym, w tym także zasad ładu korporacyjnego;

- przygotowanie dokumentów korporacyjnych związanych z wdrożeniem Dobrych Praktyk Spółek Notowanych na GPW oraz wymaganych przez przepisy w zakresie

  funkcjonowania spółki publicznej notowanej na rynku regulowanym;

- inne czynności obejmujące doradztwo prawne.

3.Koszty doradztwa finansowego.

Na tę grupę wydatków składają koszty pozostałych podmiotów pełniących rolę doradcze wobec Spółki w ramach szeroko rozumianego procesu IPO, w zakresie tzw. doradztwa finansowego, które obejmowało m.in.:

- doradztwo w zakresie struktury i harmonogramu oferty;

- analiza danych finansowych pod kątem prezentacji dla inwestorów;

- weryfikacja prognoz finansowych;

- wsparcie w dyskusjach z analitykami;

- doradztwo w zakresie ustalenia strategii i taktyk, które mają zostać przyjęte przez Spółkę w negocjacjach w związku z transakcją;

- organizowanie i udział w spotkaniach związanych z transakcją z podmiotami innymi niż potencjalni inwestorzy;

- organizowanie i udział w spotkaniach z potencjalnymi inwestorami, związanych z transakcją;

- kompleksowe doradztwo finansowe w procesie przygotowania do IPO;

- przygotowanie historycznych informacji finansowych oraz wybranych wskaźników finansowych i operacyjnych;

- inne czynności obejmujące doradztwo finansowe.

4.Koszty audytora.

W ramach kosztów audytora Spółka wypłacała wynagrodzenie dla podmiotu pełniącego funkcję biegłego rewidenta, tj. podmiotu odpowiedzialnego za badanie sprawozdania finansowego Spółki, w tym wydającego opinię o historycznych informacjach finansowych.

Ponadto usługi te obejmowały m.in.:

- zapoznanie się z pełną treścią dokumentów ofertowych oraz przekazanie uwag, jeżeli stwierdzono że zamieszczone w nim informacje nie są zgodne z informacjami

  prezentowanymi w Sprawozdaniach Finansowych lub Śródrocznym Sprawozdaniu Finansowym lub księgach rachunkowych Spółki;

- na żądanie Spółki Biegły Rewident będzie brał udział w spotkaniach stron zaangażowanych w przygotowanie Dokumentów Ofertowych (drafting sessions) oraz innych

  spotkaniach, podczas których będą uzgadniane treść Dokumentów Ofertowych oraz szczegóły transakcji;

- usługi wspierające podmioty prowadzące Ofertę w odniesieniu do przeprowadzanych przez nie procedur weryfikacyjnych (due diligence) dotyczących Dokumentów

  Ofertowych, takich jak uczestnictwo w spotkaniach i rozmowach z nimi oraz odpowiadanie w formie ustnej lub innej na pytania zadane przez nich lub ich doradców prawnych;

- inne czynności obejmujące audyt.

5.Koszty public relations, investor relations, koszty szkoleń.

Poza wskazanymi powyżej wydatkami, w ramach IPO Spółka ponosiła wydatki na promocję i marketing oferty publicznej, w tym koszty agencji marketingowych i PR, koszty organizacji konferencji prasowych, spotkań z analitykami oraz inwestorami. Na koszty te składać się będą także koszty podróży przedstawicieli Spółki w ramach wspomnianych spotkań i wydarzeń, a także koszty druku i dystrybucji materiałów marketingowych i promocyjnych, koszty komunikacji z mediami i inne koszty związane ze świadczeniem omawianych usług.

6.Koszty administracyjne.

Spółka ponosiła lub będzie ponosić koszty o charakterze administracyjnym, w tym:

- koszty druku, dystrybucji i publikacji prospektu emisyjnego;

- opłaty administracyjne na rzecz KNF, KDPW i GPW, w tym za zatwierdzenie prospektu emisyjnego, za wprowadzenie akcji do obrotu, czy też notowanie akcji Spółki.

7.Koszty podwyższenia kapitału zakładowego.

Spółka ponosiła lub będzie ponosić koszty związane bezpośrednio z podwyższeniem kapitału zakładowego, tj.:

- koszty opłat notarialnych, sądowych oraz opłat skarbowych;

- koszty podatku od czynności cywilnoprawnych od podwyższenia kapitału zakładowego.

W związku z ponoszeniem przez Spółkę ww. kosztów/wydatków z ww. pkt 1-7 powstały wątpliwości, co do rozliczenia podatkowego tychże kosztów, które zaowocowały przedstawionymi poniżej pytaniami.

Pytania

1.Czy Spółka uprawniona jest do zaliczenia kosztów emisji z kategorii 1-5 do kosztów uzyskania przychodów dla celów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

2.Czy Spółka uprawniona jest do zaliczenia kosztów emisji z kategorii 6 do kosztów uzyskania przychodów dla celów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

3.Czy Spółka uprawniona jest do zaliczenia kosztów emisji z kategorii 7 do kosztów uzyskania przychodów dla celów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

4.Czy koszty mogące stanowić koszty uzyskania przychodów (koszty z pkt 1-6) powinny być zaliczone tylko do kosztów działalności operacyjnej i ostatecznie mieć wpływ na dochód osiągnięty z innych źródeł przychodów (dochód niebędący dochodem, o którym mowa w art. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. dochodem z zysków kapitałowych)?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy,

- Spółka jest uprawniona do zaliczenia kosztów emisji do kosztów uzyskania przychodów dla celów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie kosztów

  opisanych w punktach 1-5 w niniejszym wniosku, tj. kosztów domów maklerskich, kosztów doradztwa prawnego, kosztów doradztwa finansowego, kosztów audytora, kosztów

  public relations i investor relations oraz kosztów szkoleń w całości, jako że nie są to koszty bezpośrednio związane z podwyższeniem kapitału zakładowego.

- Spółka uprawniona jest do zaliczenia kosztów emisji do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów opisanych

  w punkcie 6 w niniejszym wniosku, tj. kosztów administracyjnych w części, w jakiej koszty te dotyczą Akcji Sprzedawanych, jako że w tym zakresie nie są to koszty związane

  bezpośrednio z podwyższeniem kapitału zakładowego.

- Spółka nie jest uprawiona do zaliczenia kosztów emisji do kosztów uzyskania przychodów dla celów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie kosztów

  opisanych w punkcie 7 w niniejszym wniosku, tj. kosztów podwyższenia kapitału zakładowego.

- w związku z możliwością bezpośredniej alokacji poniesionych kosztów do konkretnego przychodu z poszczególnych źródeł przychodów, poniesione przez Wnioskodawcę

  koszty, o których mowa w pkt 1-6 stanu faktycznego sprawy powinny zostać zakwalifikowane jako koszty pośrednio związane z przychodami Wnioskodawcy i winny być

  alokowane tylko do przychodów z działalności operacyjnej ponieważ brak jest związku poniesionych kosztów w chwili obecnej jak i w przyszłości z ewentualnymi przychodami z

  zysków kapitałowych (w chwili obecnej Spółka nie osiąga żadnych przychodów z zysków kapitałowych).

Stosowna argumentacja potwierdzająca ww. wnioski zostanie przedstawiona poniżej.

Uwagi ogólne związane z uchwałą składu 7 sędziów NSA z 24 stycznia 2011 r., sygn. akt FPS 6/10.

Analizując możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów związanych z IPO, należy odwołać się przede wszystkim do uchwały składu 7 sędziów NSA z 24 stycznia 2011 r., sygn. akt FPS 6/10, (zwanej dalej uchwałą NSA), której teza stanowi, że:

„Tylko wydatki związane z emisją nowych akcji, bez których nie jest możliwe podwyższenie przez spółkę akcyjną kapitału zakładowego, nie są kosztami uzyskania przychodów, stosownie do reguł wyrażonych w treści art. 12 ust. 4 pkt 4 i art. 7 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54. poz. 654 z późn. zm.) w zw. z art. 15 ust. 1 tej ustawy”.

W uzasadnieniu uchwały nadto wskazano, że:

„(…) gdyby nie wyłączenie z przychodów w art. 12 ust. 4 pkt 4 tej ustawy wpłaty na kapitał zakładowy, również w przypadku jego podwyższenia stanowiłyby przychód spółki kapitałowej. Na zasadzie wyrażonej w art. 7 ust. 2 u.p.d.o.p. przychód ten brany byłby w rachunku wyliczenia dochodu podlegającego opodatkowaniu. Tego rodzaju przychód, a „nie-przychód” z mocy art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy jest pomijany dla celów podatkowych. Jeden ze skutków tej regulacji stanowi to, że wydatki bezpośrednio powiązane tym przychodem i warunkujące jego wystąpienie w postaci wniesienia podwyższonego kapitału nie mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów. Ocena ta nie może jednak zostać rozciągnięta na tę część wydatków ogólnych spółki kapitałowej, których poniesienie tego rodzaju związku już nie cechuje tzw. koszty ogólne funkcjonowania osoby prawnej służące zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów i nie wykazujące związku z konkretnym przychodem. Zgodzić należy się zatem z oceną, że wydatki związane z nabyciem usług w celu emisji akcji należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Są one typowymi kosztami pośrednimi związanymi z prowadzona działalnością gospodarczą, której efekty podlegają opodatkowaniu. Podsumowując stwierdzić należy, że tylko wydatki związane z emisją nowych akcji, bez których nie jest możliwe podwyższenie przez spółkę akcyjną kapitału zakładowego, nie są kosztami uzyskania przychodów, stosownie do art. 12 ust. 4 pkt 4 oraz art. 7 ust. 1 i 2 w związku z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p”.

Jednocześnie jednak, powyższe stanowisko dotyczy IPO, w ramach, którego dokonywana jest emisja wyłącznie nowych akcji. A zatem, argumenty i wskazania z cytowanej uchwały NSA odnosić się będą tylko do części wydatków, jeżeli w ramach IPO dochodzi do oferowania zarówno akcji istniejących (Akcji Sprzedawanych), jak i nowych (Nowe Akcje), która to sytuacja ma miejsce w niniejszej sprawie.

Zgodnie z wytycznymi zawartymi w uchwale NSA o tym, czy dane koszty związane z emisją akcji stanowią, czy nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, jest to czy są one bezpośrednio związane z wyłączonymi z przychodów na mocy szczególnego przepisu art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych środkami otrzymanymi na podwyższenie kapitału zakładowego. Z kolei, o takiej kwalifikacji decyduje kryterium niezbędności poniesienia ww. kosztów do przeprowadzenia podwyższenia kapitału zakładowego w drodze emisji akcji: tylko wydatki związane z emisją nowych akcji, bez których nie jest możliwe podwyższenie przez spółkę akcyjną kapitału zakładowego (warunkujące to podwyższenie), nie są kosztami uzyskania przychodów. Przy czym chodzi o takie wydatki, które są niezbędne z obiektywnego (a nie subiektywnego) punktu widzenia. Za takie wydatki powszechnie uznaje się koszty, których poniesienie w związku z podwyższeniem kapitału jest wymuszone przez przepisy prawa: opłaty notarialne sądowe, podatek od czynności cywilnoprawnych, opłaty giełdowe, oraz z drugiej strony koszty czynności faktycznych niezbędnych do przeprowadzenia emisji akcji i podwyższenia kapitału zakładowego: koszty druku dokumentów akcyjnych, koszty drukowania oraz dystrybucji prospektu emisyjnego lub jego skróconej wersji.

Natomiast wydatki, które nie są niezbędne, a jedynie przydatne do przeprowadzenia procesu emisji akcji, są kwalifikowane jako koszty ogólne funkcjonowania osoby prawnej, pośrednio związane z przychodami i jako takie stanowią one koszty uzyskania przychodów.

Do kosztów tego typu w przywołanej uchwale zaliczono wydatki związane z nabyciem usług w celu emisji akcji, a zatem wszelkie usługi wspomagające emisję (czy też szerzej IPO), które mogą (a nie muszą) zostać wykonane lub zakupione.

W szczególności (co wynika z porównania treści pytania prawnego skierowanego do NSA i tezy samej uchwały) za koszty takie uznano:

- koszty DM, doradztwa finansowego i prawnego,

- przygotowania prospektu emisyjnego,

- czy promowanie oferowanych akcji.

Powyższe tezy powinny więc stanowić punkt wyjścia dla dalszej oceny stanowiska Spółki, w ramach niniejszego wniosku.

Ad. 1

Odnosząc powyższe tezy wynikające z uchwały NSA oraz jednolitego orzecznictwa organów i sądów, należy stwierdzić, że koszty z kategorii 1-5, a zatem:

- koszty DM;

- koszty doradztwa prawnego;

- koszty doradztwa finansowego;

- koszty audytora;

- koszty public relations, investor relations, koszty szkoleń

         - będą w całości stanowiły koszty uzyskania przychodów, jako że nie są bezpośrednio związane z uzyskaniem finansowania, poprzez emisję akcji (i podwyższenie kapitału).

Powyższe usługi nie stanowią bowiem warunku sine qua non przeprowadzenia podwyższenia kapitału, lecz mają na celu zapewnienie profesjonalnej pomocy przy prowadzonych przez Spółkę działaniach. Brak jest więc podstaw do wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów powyższych wydatków, obejmujących wskazane usługi lub opłaty.

Co więcej, powyższe wydatki nie tylko przyczyniają się do uzyskania finansowania przez Spółkę, ale mają istotnie korzystny wpływ na jej działalność ogólną jako podmiotu gospodarczego. Jak wskazano w treści niniejszego wniosku, zdaniem Spółki przeprowadzone IPO przyniosło i przyniesie w przyszłości wiele korzyści, w tym m.in. wzmocniło wizerunek Spółki na rynku poprzez rozpowszechnienie wiedzy o Spółce i jej działalności gospodarczej, czy też podniosło jej wiarygodność i prestiż w oczach inwestorów oraz poprawiło efektywność działalności operacyjnej Spółki.

Tym bardziej więc widoczny jest związek omawianych wydatków z ogółem działalności Wnioskodawcy, a nie tylko pozyskaniem przez Niego finansowania. Powyższe rozumienie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych potwierdza także orzecznictwo organów podatkowych. Przykładowo należy wskazać na stanowiska wyrażone m.in.:

- w interpretacji z 10 października 2018 r. Znak 0114-KDIP2-2.4010.374.2018.1.AS, w której Dyrektor KIS jednoznacznie potwierdził, że koszty emisji (w tym opłaty na rzecz DM

   koszty doradztwa), stanowią w całości koszty uzyskania przychodów, nawet w przypadku gdy dokonywana jest jedynie emisja nowych akcji;

- w interpretacji z 1 września 2017 r. Znak 0111-KDIB2-1.4010.91.2017.BKD, w której Dyrektor KIS potwierdził, że koszty nabycia usług doradztwa prawnego, badania prawnego,

  sporządzenia prospektu emisyjnego, doradztwa inwestycyjnego etc. (w ramach planowanej emisji akcji) stanowią koszty uzyskania przychodów;

- w interpretacji z 21 czerwca 2017 r. Znak IBPB-1-2/4510-389/15-1/MS, w której potwierdzono, że za koszty uzyskania przychodów, rozliczane podatkowo w dniu ich poniesienia

  (związane z przeprowadzeniem emisji akcji i podwyższeniem kapitału zakładowego) należy uznać m.in. usługi prawne, wynagrodzenie domu maklerskiego, w tym związane z

  przygotowaniem prospektu emisyjnego.

W cytowanej powyżej interpretacji z 21 czerwca 2017 r. za koszty uzyskania przychodów uznano zarówno przysługujące DM wynagrodzenie stałe, jak i wynagrodzenie od sukcesu, uzależnione od iloczynu liczby przydzielonych w ramach oferty akcji i ich ceny emisyjnej. Stanowisko to Spółka w pełni podziela.

Należy bowiem uznać, że wynagrodzenie od sukcesu na rzecz DM jest wyłącznie uzależnione od powodzenia dokonanej przez Spółkę emisji akcji. W żaden sposób jednak nie warunkuje możliwości dokonania skutecznej emisji nowych akcji. Nie można też w żadnym wypadku przyjąć, że jego poniesienie wynika z jakiegokolwiek wymogu prawa, czy też jest ono konieczne z innej (obiektywnej) przesłanki. Takie wynagrodzenie dzieli de facto los kwalifikacji prawnej pozostałej części wynagrodzenia DM, a jego wydzielenie wynika wyłącznie z przyjętych ustaleń pomiędzy Spółką a poszczególnymi DM (lub innymi usługodawcami).

Mając na uwadze, powyższe, należy wskazać, że koszty uzyskania przychodów dla Spółki będzie całość wynagrodzenia z tytułu usług (świadczeń) wskazanych w pkt 1-5 wniosku.

Ad. 2

W przywołanej uchwale składu NSA, jednoznacznie stwierdzono, że opłaty giełdowe stanowią koszty, bez których nie byłoby możliwe podwyższenie kapitału zakładowego, w związku z czym nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Podobnie jako koszty niestanowiące kosztów uzyskania przychodów w przywołanej uchwale wprost wskazano koszty druku prospektu emisyjnego.

Przy czym, w specyficznej sytuacji Spółki, należy przyjąć, że:

- koszty druku, dystrybucji i publikacji prospektu emisyjnego;

- opłaty administracyjne na rzecz KNF, KDPW i GPW, w tym za zatwierdzenie prospektu emisyjnego, za wprowadzenie akcji do obrotu, czy też notowanie akcji Spółki;

      - będą podlegały wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów tylko w tej części, w jakiej zostały alokowane (odniesione) do samego podwyższenia kapitału zakładowego.

Nie ma bowiem podstaw - do wyłączenia powyższych opłat i wydatków w sytuacji, w której dotyczą one wprowadzenia do obrotu regulowanego akcji już istniejących (Akcji Sprzedawanych), gdyż - jak wskazano w uchwale NSA - w przypadku braku emisji akcji całość kosztów IPO może stanowić koszty uzyskania przychodów. Zdaniem Spółki, wyłączenie powyższych wydatków z kosztów uzyskania przychodów w całości byłoby nieproporcjonalne i naruszało treść art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Skoro więc powyższy wydatek:

- został faktycznie poniesiony;

- ma związek z przychodem (w rozumieniu ogólnym, tj. związku z działalnością Spółki);

- nie jest wyłączony z kosztów podatkowych na mocy regulacji szczególnej

       - koszt ten, w części odpowiadającej wartości Akcji Sprzedawanych (w stosunku do Akcji Oferowanych) będzie stanowił koszty uzyskania przychodu dla Spółki.

Ad. 3

Na koszty podwyższenia kapitału zakładowego (kategoria 7 z zakresu Kosztów Emisji) składają się następująco koszty:

- koszty opłat notarialnych, sądowych oraz opłat skarbowych;

- koszty podatku od czynności cywilnoprawnych od podwyższenia kapitału zakładowego.

Zdaniem Spółki, są to wydatki bezsprzecznie podlegające wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów jako bezpośrednio związane z emisją Nowych Akcji. Są to też jednoznacznie te wydatki (ich rodzaje i kategorie), które zostały wymienione w uchwale NSA.

Poza tym, w przypadku omawianej kategorii, nie można wydatków przyporządkować do Nowych Akcji i Akcji Sprzedawanych, gdyż wynikają one bezpośrednio z faktu podwyższenia kapitału zakładowego (np. są w oparciu o kwotę podwyższenia kalkulowane - jak w przypadku podatku od czynności cywilnoprawnych). Tak więc, niezależnie od alokacji księgowej, wydatki z kategorii 7 nie mogą dla Spółki stanowić koszty uzyskania przychodów  w podatku dochodowym od osób prawnych.

Ad. 4

W związku z możliwością bezpośredniej alokacji poniesionych kosztów do konkretnego przychodu z poszczególnych źródeł przychodów, poniesione przez Wnioskodawcę koszty, o których mowa w pkt 1-6 stanu faktycznego sprawy powinny zostać zakwalifikowane jako koszty pośrednio związane z przychodami Wnioskodawcy i winny być alokowane tylko do przychodów z działalności operacyjnej ponieważ brak jest związku poniesionych kosztów w chwili obecnej jak i w przyszłości z ewentualnymi przychodami z zysków kapitałowych (w chwili obecnej Spółka nie osiąga żadnych przychodów z zysków kapitałowych).

Wyjaśniając powyższe Wnioskodawca wskazuje, że w związku z wyodrębnieniem źródeł przychodów na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychody podatników powinny być alokowane odpowiednio do przychodów z zysków kapitałowych oraz innych przychodów (z działalności operacyjnej), do których odpowiednio alokowane powinny być koszty.

Zgodnie bowiem z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów, przy czym dochód ze źródła powinien być rozumiany jako nadwyżka sumy przychodów uzyskanych ze źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym.

Zgodnie z art. 15 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku, gdy podatnik uzyskuje przychody z zysków kapitałowych (Spółka nie osiąga takich przychodów w chwili obecnej) oraz przychody z innych źródeł przychodów, przepisy art. 15 ust. 2 i 2a stosuje się także do przypisywania do każdego z wyżej wymienianych źródeł, kosztów innych niż bezpośrednio związane z przychodami. Art. 15 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje natomiast możliwość zastosowania klucza alokacji polegającego na przypisaniu do danego źródła przychodu kosztów, co do których nie jest możliwe przypisanie do jednego źródła przychodów, poprzez alokowanie kosztów do poszczególnych źródeł w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Możliwość ta ma jednak tylko zastosowanie kiedy nie możemy przyporządkować kosztu do źródła przychodów co w niniejszej sprawie nie ma miejsca ponieważ ww. koszty o których mowa w pkt 1-6 stanu faktycznego mają związek tylko z przychodami z innych źródeł przychodów.

Powyższe oznacza, że warunkiem niezbędnym do ustalenia wysokości kosztów uzyskania przychodów na podstawie klucza alokacji przewidzianego w art. 15 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jest brak możliwości przyporządkowania wydatków zaliczanych do kosztów innych niż bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów, do przychodów uzyskanych z zysków kapitałowych oraz przychodów z innych źródeł przychodów.

Mając na uwadze powyższe oraz charakter kosztów poniesionych przez Wnioskodawcę na zakup usług opisanych w punktach 1-5 i częściowo z pkt 6 stanu faktycznego sprawy, w ocenie Wnioskodawcy, z obiektywnych powodów możliwe jest przypisanie poniesionych kosztów do źródła przychodów innego niż z zysków kapitałowych, ponieważ koszty te mogą zostać jednoznacznie alokowane do kosztów działalności operacyjnej i w konsekwencji wpływać na dochód osiągnięty z innych źródeł przychodów, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym osób prawnych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W ramach nowelizacji ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm.) prawodawca, ustawą z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z 2017 r., poz. 2175, dalej: „ustawa nowelizująca”), wprowadził szereg zmian. Jedną z nich jest wyodrębnienie nowego źródła przychodów – przychodów z zysków kapitałowych.

I tak, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

Wydzielając odrębne źródło przychodów ustawodawca zamieścił w art. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,  katalog, w którym określił listę przychodów alokowanych do takiego źródła.

Z kolei zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów regulują przepisy art. 15 i 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami ze źródła przychodów. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, musi spełnić następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu

  podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

Natomiast, zgodnie z art. 15 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

Oznacza to, że warunkiem niezbędnym do ustalenia wysokości kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

- faktyczne poniesienie wydatków zaliczanych do kosztów innych niż bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów zarówno z zysków kapitałowych jak i przychodów

  z innych źródeł przychodów,

- brak możliwości przyporządkowania wydatków zaliczanych do kosztów innych niż bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów z zysków kapitałowych oraz przychodów

  z innych źródeł przychodów.

Z kolei, do ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

1. bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej

    wysokości powstał związany z nimi przychód),

2. inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do

    ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Za koszty bezpośrednie związane z uzyskaniem przychodu uznaje się te koszty, których poniesienie można wprost powiązać z konkretnym przychodem uzyskanym przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

W myśl art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

Zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika m.in., że Spółka zakończyła w 2021 r. proces prowadzący do debiutu na Giełdzie Papierów Wartościowych w ramach tzw. pierwszej oferty publicznej. Oferta publiczna obejmowała publiczną sprzedaż istniejących akcji na okaziciela Spółki oraz publiczną subskrypcję nowo emitowanych akcji Spółki. W związku z emisją nowych akcji doszło do podwyższenia kapitałów Spółki, w tym jej kapitału zakładowego, przy czym nowo emitowane akcje stanowiły jedynie część całości Akcji Oferowanych. Z uwagi na przeprowadzany debiut na GPW, Spółka poniosła wydatki związane z przygotowaniem i prawidłowym przeprowadzeniem IPO.

Wydatki poniesione i ponoszone przez Spółkę można podzielić na kilka kategorii, według poniższego klucza:

1)Koszty domów maklerskich i innych finansowych, które pomagały znaleźć nabywców akcji Spółki;

2)Koszty doradztwa prawnego;

3)Koszty doradztwa finansowego;

4)Koszty audytora;

5)Koszty public relations, inwestor relations, koszty szkoleń;

6)Koszty administracyjne;

7)Koszty podwyższenia kapitału zakładowego.

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii ustalenia czy:

-Spółka jest uprawniona do zaliczenia kosztów emisji, o których mowa powyżej do kosztów uzyskania przychodów dla celów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz

-koszty, o których mowa w pkt 1-6 powinny być zaliczone tylko do kosztów działalności operacyjnej i ostatecznie mieć wpływ na dochód osiągnięty z innych źródeł przychodów (dochód niebędący dochodem, o którym mowa w art. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. dochodem z zysków kapitałowych).

Przechodząc w pierwszej kolejności do Państwa wątpliwości, w zakresie ustalenia, czy Spółka jest uprawniona do zaliczenia kosztów emisji, o których mowa powyżej do kosztów uzyskania przychodów dla celów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, konieczne jest odwołanie się do treści art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

Z kolei myśl powołanego już powyżej art. 7 ust. 1 oraz ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

Z treści art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że wartość wkładów zarówno pieniężnych jak i niepieniężnych wnoszona na pokrycie kapitału zakładowego w związku z utworzeniem spółki, jak również z podwyższeniem tego kapitału nie jest zaliczana do przychodów podatkowych spółki. Zatem, przepis ten dotyczy przychodów wyłączonych z przychodów opodatkowanych, neutralnych podatkowo, a więc niestanowiących podstawy ustalenia dochodu podlegającego opodatkowaniu w rozumieniu powołanego przepisu art. 7 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z przytoczonej definicji dochodu wynika, że stanowi on różnicę pomiędzy przychodami, a kosztami jego uzyskania. W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów nie mogą być związane z przychodami, które z przychodów w rozumieniu wynikającym z art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zostały wyłączone.

Wobec powyższego, koszty ponoszone w celu utworzenia lub powiększenia kapitału zakładowego, funduszu udziałowego albo funduszu założycielskiego, albo funduszu statutowego w banku państwowym, albo funduszu organizacyjnego ubezpieczyciela, o których mowa w art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a więc koszty poniesione na utworzenie lub powiększenie źródła przychodów, nie mogą być uznane za koszty podatkowe, chociażby pośrednio były zorientowane na uzyskanie przychodów, gdyż inny jest cel ich poniesienia.

Wskazać więc należy, że wydatków związanych w sposób wyraźny i bezpośredni z czynnościami mającymi na celu podwyższenie kapitału zakładowego nie można traktować jako kosztów uzyskania przychodów, bowiem odnoszą się one do przychodu niestanowiącego przychodu podatkowego w myśl powołanego art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Skoro więc przychód otrzymany na powiększenie kapitału zakładowego nie stanowi przychodu dla celów podatkowych, to koszty jego uzyskania nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie spełniają bowiem zasadniczego warunku, tj. poniesienia w celu osiągnięcia przychodu podatkowego. Stanowi to element przesądzający o ich kwalifikacji prawnej.

Z uwagi na regulację art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy rozdzielić wydatki na te, które pozostają w bezpośrednim związku z przychodem związanym z podwyższeniem kapitału zakładowego Spółki, tj. które warunkują podwyższenie kapitału zakładowego i inne pozostałe wydatki stanowiące koszty ogólne funkcjonowania osoby prawnej.

I tak, wydatki bezpośrednio powiązane z przychodem, o którym mowa w art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i warunkujące jego wystąpienie w postaci podwyższonego kapitału nie mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów. Przychód otrzymany na powiększenie kapitału zakładowego nie stanowi przychodu dla celów podatkowych, tym samym koszty jego uzyskania nie stanowią kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania należy zgodzić się z Państwem, że Spółka jest uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów opisanych w punktach 1-5, tj. kosztów domów maklerskich i innych instytucji, które pomagały znaleźć nabywców akcji Spółki, kosztów doradztwa prawnego, kosztów doradztwa finansowego, kosztów audytora, kosztów marketingu, jako że nie są to koszty bezpośrednio związane z podwyższeniem kapitału zakładowego.

Natomiast koszty administracyjne w części, w jakiej koszty te dotyczą Akcji Sprzedawanych tj. koszty druku, dystrybucji i publikacji prospektu emisyjnego, opłaty administracyjne na rzecz KNF, KDPW i GPW, w tym za zatwierdzenie prospektu emisyjnego, za wprowadzenie akcji do obrotu, czy też notowanie akcji Spółki, będą podlegały zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów tylko w tej części, w jakiej dotyczą one wprowadzenia do obrotu regulowanego akcji już istniejących, gdyż nie są związane z podwyższeniem kapitału zakładowego.

Natomiast, odnośnie poniesionych przez Spółkę Kosztów Emisji, tj. koszty opłat notarialnych, sądowych oraz opłat skarbowych, koszty podatku od czynności cywilnoprawnych od podwyższenia kapitału zakładowego, podlegają one wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów jako bezpośrednio związane z emisją nowych akcji, a tym samym podwyższeniem kapitału zakładowego.

Odnosząc się z kolei do Państwa wątpliwości w zakresie ustalenia, czy koszty mogące stanowić koszty uzyskania przychodów (koszty z pkt 1-6) powinny być zaliczone tylko do kosztów działalności operacyjnej i ostatecznie mieć wpływ na dochód osiągnięty z innych źródeł przychodów (dochód niebędący dochodem, o którym mowa w art. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. dochodem z zysków kapitałowych),

w pierwszej kolejności należy ponownie przywołać art. 15 ust. 2 oraz ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

Zgodnie z art. 15 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

Z przepisów tych wynika, że jeżeli podatnik uzyskuje przychody z zysków kapitałowych oraz przychody z innych źródeł przychodów a nie jest możliwe przypisanie danych kosztów innych niż bezpośrednio związane z przychodami do źródła przychodów, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

W opisie stanu faktycznego wskazujecie Państwo, że w chwili obecnej Spółka uzyskuje wyłącznie przychody inne niż z zysków kapitałowych. Dodatkowo, wydatki poniesione z tytułu emisji opisane w kategoriach 1-6 (w zakresie w jakim mogą stanowić koszty podatkowe) należy klasyfikować jako koszty pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, albowiem brak jest bezpośredniego związku poniesionych kosztów  uzyskiwanymi przychodami.

Zatem, mając na uwadze powyższe, skoro Państwo uzyskujecie wyłącznie przychody inne niż z zysków kapitałowych, to w sprawie nie będzie miał zastosowania art. 15 ust. 2 zw.  art. 15 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, albowiem przepisy te mają zastosowanie wyłącznie wtedy, gdy podatnik uzyskuje przychody z zysków kapitałowych oraz przychody z innych źródeł przychodów, a nie jest możliwe przypisanie danych kosztów innych niż bezpośrednio związane z przychodami do źródła przychodów.

W przypadku jednak, gdy będą uzyskiwać Państwo przychody z zysków kapitałowych oraz przychody z innych źródeł przychodów, a nie będzie możliwe przypisanie danych kosztów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami do źródła przychodów, koszty te  należy ustalić w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

Reasumując, Państwa stanowisko zgodnie z którym:

- Spółka jest uprawniona do zaliczenia Kosztów Emisji do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów opisanych

  w punktach 1-5 w niniejszym wniosku, tj. kosztów domów maklerskich, kosztów doradztwa prawnego, kosztów doradztwa finansowego, kosztów audytora i kosztów public

  relations i inwestor relations oraz kosztów szkoleń w całości, jako że nie są to koszty bezpośrednio związane z podwyższeniem kapitału zakładowego,

- Spółka uprawniona jest do zaliczenia Kosztów Emisji do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów opisanych

  w punkcie 6 w niniejszym wniosku, tj. kosztów administracyjnych w części, w jakiej koszty te dotyczą Akcji Sprzedawanych, jako że w tym zakresie nie są to koszty związane

  bezpośrednio z podwyższeniem kapitału zakładowego,

- Spółka nie jest uprawiona do zaliczenia Kosztów Emisji do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów

  opisanych w punkcie 7 w niniejszym wniosku, tj. kosztów podwyższenia kapitału zakładowego,

- w związku z możliwością bezpośredniej alokacji poniesionych kosztów do konkretnego przychodu z poszczególnych źródeł przychodów, poniesione przez Wnioskodawcę

  koszty, o których mowa w pkt 1-6 stanu faktycznego sprawy powinny zostać zakwalifikowane jako koszty pośrednio związane z przychodami Wnioskodawcy i winny być

  alokowane tylko do przychodów z działalności operacyjnej ponieważ brak jest związku poniesionych kosztów w chwili obecnej jak i w przyszłości z ewentualnymi przychodami

  z zysków kapitałowych (w chwili obecnej Spółka nie osiąga żadnych przychodów z zysków kapitałowych)

          - jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanego przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Organ nie odniósł się do przedstawionych przez Państwa wyroków oraz interpretacji indywidualnych, ponieważ dotyczą one indywidualnych spraw podatników i nie wiążą Organu w niniejszej sprawie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

    Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).