Należy przy tym podkreślić, że cytowany przepis odnosi się wyłącznie do poniesionych i zwróconych podatnikowi wydatków niezaliczonych z mocy art. 16 tej ustawy do kosztów uzyskania przychodów. Aby dany wydatek mógł być zaliczony do kategorii "innych wydatków", o których mowa w art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT, konieczne jest, by "wydatek ten nie został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów" w rozumieniu przepisu art. 16 tej ustawy oraz by wydatek został wcześniej przez podatnika poniesiony, a następnie zwrócony podatnikowi. Przy czym wydatek poniesiony powinien być odpowiednikiem wydatku zwróconego. Tak więc "wydatek zwrócony" to ten sam, a nie taki sam wydatek, który został poniesiony.

Biorąc pod uwagę wyłączenia ustawowe wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, brak jest w nich wykluczenia z kosztów uzależnionego od zawarcia umowy ubezpieczenia.

Natomiast zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o CIT,

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika m.in., że Wnioskodawca posiada z tytułu prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej, które to ubezpieczenie obejmuje między innymi szkody powstałe z tytułu nieprawidłowo wykonywanych przez Wnioskodawcę usług. Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej zajmuje się między innymi szeroko pojętą obsługą księgową innych spółek z Grupy. W związku z przedmiotową obsługą, Spółka zobowiązana była do naliczania wysokości zobowiązań podatkowych na rzecz swoich klientów, którą to należność klienci Spółki zobowiązani byli uiszczać do właściwych urzędów skarbowych. X w okresie lat 2017-2018 dokonała na rzecz Spółek A S.A. oraz B S.A. błędnego naliczenia wysokości zobowiązania podatkowego, wobec czego Klienci Spółki ponieśli stratę, zostali oni bowiem zobowiązani do dopłaty na rzecz właściwego organu skarbowego różnicy między naliczoną przez Spółkę wysokością należnego podatku a rzeczywistą jego wysokością, wraz z odsetkami z tytułu opóźnienia w płatności.

W związku z poniesioną szkodą finansową, która nastąpiła w wyniku nieprawidłowego wykonania usług z zakresu obsługi podatkowej przez X, Klienci wystawili Spółce noty obciążeniowe, w wyniku czego Wnioskodawca zwrócił się o wypłatę odszkodowania do Towarzystwa Ubezpieczeniowego, w którym Spółka wykupiła ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Przedmiotowe noty obciążeniowe nie zostały przez Spółkę zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 16 ust. 1 pkt 22 Ustawy o CIT.

Towarzystwo Ubezpieczeniowe dokonało wypłaty odszkodowania bezpośrednio na rachunki bankowe należące do Klientów. Decyzje w sprawie przyznania oraz wypłaty odszkodowania zostały wystawione przez Towarzystwo Ubezpieczeniowe bezpośrednio na rzecz Klientów. Kwota, wypłacona przez Towarzystwo Ubezpieczeniowe na rzecz Klientów stanowiła odszkodowanie za szkodę poniesioną przez tychże Klientów w postaci uiszczonych przez nich na rzecz Skarbu Państwa odsetek od podatku dochodowego od osób prawnych, który został uiszczony z opóźnieniem wynikłym z nieprawidłowego wykonania usług przez Wnioskodawcę po pomniejszeniu o franszyzę.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy wypłacona przez Towarzystwo Ubezpieczeniowe kwota odszkodowania z ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej działalności gospodarczej Wnioskodawcy będzie stanowiła przychód po stronie Wnioskodawcy i czy wobec tego czy kwota ta będzie podlegała opodatkowaniu po stronie Wnioskodawcy na podstawie dyspozycji zawartych w Ustawie o CIT.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości Wnioskodawcy stwierdzić należy, że wskazana we wniosku kwota odszkodowania, która została/zostanie wypłacona przez Towarzystwo Ubezpieczeniowe na rzecz Klienta z tytułu odszkodowania z ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej działalności gospodarczej Wnioskodawcy stanowi/będzie stanowić przychód po stronie Wnioskodawcy, pomimo tego, że jak wskazał Wnioskodawca, jest to kwota należna na rzecz tegoż Klienta z uwagi na uszczerbek majątkowy, który zaistniał po jego stronie. Odszkodowanie to wynika bowiem z umowy ubezpieczenia zawartej przez Wnioskodawcę z ubezpieczycielem, które to ubezpieczenie obejmuje między innymi szkody powstałe z tytułu nieprawidłowo wykonywanych przez Wnioskodawcę usług.

Tym samym, skoro to Wnioskodawca jest odpowiedzialny za powstanie wskazanej we wniosku szkody to co do zasady to on powinien dokonać jej naprawienia. Z uwagi jednak na ubezpieczenie Wnioskodawcy szkoda ta została faktycznie pokryta z zawartej polisy, a świadczenie zostało wypłacone bezpośrednio na rzecz poszkodowanych. To zatem Wnioskodawca ubezpieczył się od skutków ewentualnych zaniedbań i to jemu należna jest kwota wypłacona z tytułu ubezpieczenia, stanowiąc jego przysporzenie majątkowe, a więc przychód podatkowy. Fakt, że zgodnie z umową zawartą z ubezpieczycielem, odszkodowanie zostało/zostanie wypłacone bezpośrednio podmiotom, które poniosły szkodę pozostaje bez znaczenia dla kwalifikacji odszkodowania, jako przychodu Wnioskodawcy. Takie rozliczenie, stanowi bowiem jedynie techniczną stronę realizacji zobowiązań Wnioskodawcy, będących następstwem powstałej szkody. Odszkodowanie wynika bowiem, jak już zresztą wskazano z umowy ubezpieczenia zawartej przez Wnioskodawcę.

Wskazać przy tym należy, że wypłacone odszkodowanie, zaliczane do przychodów, zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o CIT jest powiązane (koresponduje) z kosztami ubezpieczenia Wnioskodawcy na wypadek konieczności zapłacenia tego odszkodowania, niepodlegającymi wyłączeniu z kosztów podatkowych, a nie z zapłaceniem tego odszkodowania. Z tej też przyczyny w niniejszej sprawie nie może mieć zastosowania cytowany już art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT.

W związku z powyższym kwota odszkodowania stanowi/będzie stanowić przychód podatkowy po stronie Wnioskodawcy.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym wypłacone przez Towarzystwo Ubezpieczeniowe odszkodowanie na rzecz podmiotów, które poniosły szkodę w rezultacie błędów popełnionych przez Wnioskodawcę w toku świadczenia usług, a która to szkoda została naprawiona poprzez wypłatę tegoż odszkodowania Klientom, nie będzie stanowiło przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych po stronie Wnioskodawcy, należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych i wyroków sądów administracyjnych wskazać należy, że nie są one wiążące dla organu podatkowego. Orzeczenia te i rozstrzygnięcia dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw, osadzonych w określonych stanach faktycznych/zdarzeniach przyszłych i tylko w tych sprawach wydane rozstrzygnięcia są wiążące. W związku z tym, organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami, jednak nie stosują wprost tych rozstrzygnięć także i z tego powodu, że nie stanowią one materialnego prawa podatkowego.

Nadmienić należy, że stanowisko Organu zostało potwierdzone w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 9 czerwca 2021 r., sygn. akt I SA/Kr 470/21.

Dodatkowo podkreślić należy, że przedmiot niniejszej interpretacji stanowi - adekwatnie do treści pytania postawionego przez Wnioskodawcę - wyłącznie kwestia powstania przychodu podatkowego z tytułu otrzymanego odszkodowania z ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej działalności gospodarczej. Z uwagi na fakt, że to pytanie podatkowe wyznacza zakres przedmiotowy wniosku, nie odniesiono się do zagadnienia związanego z momentem powstania przychodu podatkowego.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).