
Temat interpretacji
W zakresie ustalenia: 1. czy wydatki, które nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodu w latach 2018-2021 mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w roku 2022 bez względu na limity wyliczone na podstawie nieobowiązującego już art. 15e ust. 12 ustawy CIT, 2. w przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, czy Wnioskodawca może zaliczać do kosztów uzyskania przychodu wydatki nie zaliczone w latach poprzednich (2018-2021) w związku z wykorzystaniem pełnego limitu określonego w art. 15e ustawy CIT bazując na kalkulacji „wirtualnego limitu” dla kolejnych lat podatkowych
Interpretacja indywidualna – stanowisko w części nieprawidłowe i w części prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie ustalenia:
1.czy wydatki, które nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodu w latach 2018-2021 mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w roku 2022 bez względu na limity wyliczone na podstawie nieobowiązującego już art. 15e ust. 12 ustawy CIT - jest nieprawidłowe,
2.w przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, czy Wnioskodawca może zaliczać do kosztów uzyskania przychodu wydatki nie zaliczone w latach poprzednich (2018-2021) w związku z wykorzystaniem pełnego limitu określonego w art. 15e ustawy CIT bazując na kalkulacji „wirtualnego limitu” dla kolejnych lat podatkowych - jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
20 lipca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych związanych z uchyleniem art. 15e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Wnioskodawca jest rezydentem podatkowym Polski w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy CIT i prowadzi działalność na podstawie koncesji na wytwarzanie energii elektrycznej w rozumieniu ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. prawo energetyczne.
Wnioskodawca jest częścią grupy kapitałowej, która prowadzi działalność w zakresie budowy i eksploatacji farm wiatrowych oraz farm solarnych.
Wnioskodawca w latach 2018-2021 poniósł koszty, które podlegały limitowaniu zgodnie z art. 15e ustawy CIT.
W związku z tym Wnioskodawca poniósł wydatki, które nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w podatku CIT w każdym roku i mogłyby zostać odliczone na podstawie art. 15e ust. 9 w późniejszych latach podatkowych.
Pytania
1.Czy wydatki, które nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodu w latach 2018-2021 mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w roku 2022 bez względu na limity wyliczone na podstawie nieobowiązującego już art. 15e ust. 12 ustawy CIT?
2.W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, czy Wnioskodawca może zaliczać do kosztów uzyskania przychodu wydatki niezaliczone w latach poprzednich (2018-2021) w związku z wykorzystaniem pełnego limitu określonego w art. 15e ustawy CIT bazując na kalkulacji „wirtualnego limitu” dla kolejnych lat podatkowych?
Państwa stanowisko w sprawie
Zdaniem Wnioskodawcy:
1.Wnioskodawca może zaliczyć wydatki do kosztów uzyskania przychodu bez liczenia „wirtualnych limitów” określonych w art. 15e dla danego roku podatkowego za lata podatkowe następujące po roku 2021 w zakresie jakim koszty dotyczą wydatków nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodu ze względu na limity wskazane w art. 15e ust. 1 ustawy CIT w latach poprzednich (2018-2021) na podstawie art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej w zw. z art. 15 ust. 9 ustawy CIT.
2.W przypadku negatywnej odpowiedzi w zakresie stanowiska określonego w pozycji nr 1. W ocenie Wnioskodawcy, jeżeli Wnioskodawca poniesie wydatki w rozumieniu art. 15e ust. 1 ustawy CIT w latach podatkowych następujących po 2021 to nie będą miały one znaczenia dla wyczerpywania „wirtualnego limitu” obliczonego na podstawie art. 15e ust. 1 ustawy CIT.
Limit będzie miał zastosowanie tylko do wydatków, które zostały poniesione w latach 2018-2021 i nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodu ze względu na limity wyliczone na podstawie art. 15e ust. 1 ustawy CIT i mogą zostać odliczone ze względu na zasadę praw nabytych wyrażoną art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej w zw. z art. 15e ust. 9 ustawy CIT.
Uzasadnienie
a)Uzasadnienie do pytania nr 1
Na podstawie art. 15e ust. 1 ustawy CIT, limitowano możliwość zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatki z tytułu:
1.usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,
2.wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7,
3.przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, w tym w ramach zobowiązań wynikających z pochodnych instrumentów finansowych oraz świadczeń o podobnym charakterze
- poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 11 j ust. 2, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek.
Zgodnie z art. 2 pkt 30 ustawy nowelizującej doszło do uchylenia art. 15e ustawy CIT i w 2022 roku ten artykuł przestał obowiązywać.
Wnioskodawca poniósł tego rodzaju koszty, które nie były zaliczone w pełni do kosztów uzyskania przychodu w podatku CIT w okresie obowiązywania art. 15e ustawy CIT w latach 2018-2021 ze względu na przekroczenie limitów wskazanych w art. 15e ust. 1 i ust. 12 ustawy CIT.
Zgodnie z art. 15e ust. 12 ustawy CIT, przepis ust. 1 stosuje się do nadwyżki wartości kosztów wskazanych w tym przepisie, z wyłączeniem kosztów, o których mowa w ust. 11, przekraczającej w roku podatkowym łącznie kwotę 3 000 000 zł. Jeżeli rok podatkowy podatnika jest dłuższy albo krótszy niż 12 miesięcy, kwotę tego progu oblicza się, mnożąc kwotę 250 000 zł przez liczbę rozpoczętych miesięcy roku podatkowego podatnika.
Niemniej, zgodnie z art. 15e ust 9 ustawy CIT, kwota kosztów, o których mowa w ust. 1, nieodliczona w danym roku podatkowym podlega odliczeniu w kolejnych 5 latach podatkowych, zgodnie z zasadami określonymi w ust. 1-8 i 10-15 oraz w ramach obowiązujących w danym roku limitów wynikających z tych przepisów.
Wobec powyższego, Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wydatki, które nie zostały zaliczone w latach poprzednich ze względu na limity obliczone na podstawie art. 15e ust. 1 i ust. 12 ustawy CIT.
Niemniej, art. 15e ustawy CIT został uchylony z dniem 1 stycznia 2022 w związku z tym nie może być stosowany w sposób bezpośredni wobec stanu faktycznego w następnych latach podatkowych.
Na podstawie art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej, podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych, którzy przed końcem roku podatkowego rozpoczętego przed dniem 1 stycznia 2022 r. nabyli prawo do odliczenia kosztów na podstawie art. 15e ust. 9 ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu dotychczasowym, zachowują prawo do tego odliczenia po dniu 31 grudnia 2021 r., w zakresie i na zasadach określonych w tym przepisie.
Art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej wskazuje, że podatnik nabywa prawo do odliczenia kosztów, które nie zostały odliczone w poprzednich latach w zakresie i na zasadach określonych w tym przepisie.
Wobec tego, Wnioskodawca nabył prawo do odliczenia podatku CIT wydatków, które nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodu w poprzednich latach ze względu na limity wynikające w art. 15e ustawy CIT i może dokonać ich odliczenia na mocy ochrony praw nabytych w przyszłych okresach podatkowych.
Analogiczny wniosek został wskazany w uzasadnieniu do ustawy nowelizującej (str. 71): „Przy czym, podatnicy, którzy przed końcem roku podatkowego rozpoczętego przed dniem 1 stycznia 2022 r. (planowana data wejścia w życie niniejszej ustawy) nabyli prawo do odliczenia kosztów na podstawie art. 15e w brzmieniu dotychczasowym, zachowują prawo do tego odliczenia także po dniu 31 grudnia 2021 r., w zakresie i na zasadach określonych w tym przepisie (ochrona praw nabytych)”.
Art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej nie określa zakresu i zasad, które mają zastosowanie w latach podatkowych następujących po 31 grudnia 2021 roku.
Odniesienie do art. 15e ustawy CIT jest generalne i niedookreślone i definiuje w jaki sposób miałby być kalkulowany limit odliczenia w kolejnych latach.
Obecnie art. 15e ustawy CIT nie obowiązuje zatem nie można go stosować do przyszłych lat podatkowych i obliczać „wirtualnego” limitu wynikającego z nieobowiązujących przepisów - byłoby to sprzeczne z literalnym brzmieniem przepisów.
Wobec powyższego uprawniony jest wniosek, że Wnioskodawca może zaliczyć wydatki do kosztów uzyskania przychodu bez liczenia „wirtualnych limitów” określonych w art. 15e dla danego roku podatkowego za lata podatkowe następujące po roku 2021 w zakresie jakim koszty dotyczą wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodu ze względu na limity wskazane w art. 15e ust. 1 ustawy CIT w latach poprzednich (2018-2021) na podstawie art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej.
b)Uzasadnienie do pytania nr 2
W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, w ocenie Wnioskodawcy limit określony w art. 15e ust. 1 w zw. z ust. 12 ustawy CIT powinien być kalkulowany na podstawie danych z bieżącego roku podatkowego.
Limit powinien być kalkulowany w następujący sposób: 3 mln złotych plus 5% nadwyżki przychodów ze wszystkich źródeł pomniejszonych o odsetki nad kosztami uzyskania przychodów pomniejszonych o odpisy amortyzacyjne dla danego roku podatkowego.
Należy wskazać, że ten limit nie jest wyczerpywany przez wydatki w rozumieniu art. 15e ust. 1 ustawy CIT poniesione w latach podatkowych następujących po roku podatkowym 2021. Wobec tego, jeżeli Wnioskodawca poniesie wydatki w rozumieniu art. 15e ust. 1 w 2022 roku to nie będą miały one znaczenia dla wyczerpywania limitu określonego powyżej.
Takie wydatki będą miały tylko znaczenia dla tzw. podatku minimalnego w rozumieniu art. 24ca ustawy CIT w obecnym brzmieniu.
Analogiczne podejście zostało zaprezentowane w uzasadnieniu do ustawy nowelizującej: „Należy wskazać, że koszty nabycia określonych usług lub praw niematerialnych, o których mowa w art. 24ca ust. 3 pkt 4 (m.in. usług doradczych, badania rynku, czy przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek innych niż udzielonych przez banki), stanowią odzwierciedlenie przepisów art. 15e, który zostaje uchylony i odpowiednio przeniesiony do niniejszej regulacji (w korelacji z właściwymi przepisami art. 15c) dodatkowo w ustępach 4-9”.
Zatem, rola zapobiegania erozji podstawy opodatkowania dla roku podatkowego 2022, którą spełniał art. 15e ustawy CIT została przeniesiona do art. 24ca (podatek minimalny).
Zatem, w ocenie Wnioskodawcy, jeżeli Wnioskodawca poniesie wydatki w rozumieniu art. 15e ust. 1 ustawy CIT w latach podatkowych następujących po 2021 to nie będą miały one znaczenia dla wyczerpywania „wirtualnego limitu” obliczonego na podstawie art. 15e ust. 1 ustawy CIT.
Limit będzie miał zastosowanie tylko do wydatków, które zostały poniesione w latach 2018-2021 i nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodu ze względu na limity wyliczone na podstawie art. 15e ust. 1 ustawy CIT i mogą zostać odliczone ze względu na zasadę praw nabytych wyrażoną art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej w zw. z art. 15e ust. 9 ustawy CIT.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części nieprawidłowe i w części prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”),
kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.
Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów.
W myśl art. 15e ust. 1 ustawy o CIT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.), podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty:
1.usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,
2.wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7,
3.przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, w tym w ramach zobowiązań wynikających z pochodnych instrumentów finansowych oraz świadczeń o podobnym charakterze
- poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 11j ust. 2, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek.
Zgodnie z art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT – ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o podmiotach powiązanych – oznacza to:
a.podmioty, z których jeden podmiot wywiera znaczący wpływ na co najmniej jeden inny podmiot, lub
b.podmioty, na które wywiera znaczący wpływ:
– ten sam inny podmiot lub
– małżonek, krewny lub powinowaty do drugiego stopnia osoby fizycznej wywierającej znaczący wpływ na co najmniej jeden podmiot, lub
c.spółkę niemającą osobowości prawnej i jej wspólników, lub
d.podatnika i jego zagraniczny zakład, a w przypadku podatkowej grupy kapitałowej – spółkę kapitałową wchodzącą w jej skład i jej zagraniczny zakład.
Na podstawie art. 15e ust. 9 ustawy o CIT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.),
kwota kosztów, o których mowa w ust. 1, nieodliczona w danym roku podatkowym podlega odliczeniu w kolejnych 5 latach podatkowych, zgodnie z zasadami określonymi w ust. 1-8 i 10-16 oraz w ramach obowiązujących w danym roku limitów wynikających z tych przepisów.
Stosownie do art. 15e ust. 12 ustawy o CIT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.),
przepis ust. 1 stosuje się do nadwyżki wartości kosztów wskazanych w tym przepisie, z wyłączeniem kosztów, o których mowa w ust. 11, przekraczającej w roku podatkowym łącznie kwotę 3 000 000 zł. Jeżeli rok podatkowy podatnika jest dłuższy albo krótszy niż 12 miesięcy, kwotę tego progu oblicza się, mnożąc kwotę 250 000 zł przez liczbę rozpoczętych miesięcy roku podatkowego podatnika.
Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest rezydentem podatkowym Polski w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy CIT i prowadzi działalność na podstawie koncesji na wytwarzanie energii elektrycznej w rozumieniu ustawy prawo energetyczne. Wnioskodawca jest częścią grupy kapitałowej, która prowadzi działalność w zakresie budowy i eksploatacji farm wiatrowych oraz farm solarnych. Wnioskodawca w latach 2018-2021 poniósł koszty, które podlegały limitowaniu zgodnie z art. 15e ustawy CIT. W związku z tym Wnioskodawca poniósł wydatki, które nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w podatku CIT w każdym roku i mogłyby zostać odliczone na podstawie art. 15e ust. 9 w późniejszych latach podatkowych.
Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia ustalenia:
1.czy wydatki, które nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodu w latach 2018-2021 mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w roku 2022 bez względu na limity wyliczone na podstawie nieobowiązującego już art. 15e ust. 12 ustawy CIT,
2.w przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, czy Wnioskodawca może zaliczać do kosztów uzyskania przychodu wydatki niezaliczone w latach poprzednich (2018-2021) w związku z wykorzystaniem pełnego limitu określonego w art. 15e ustawy CIT bazując na kalkulacji „wirtualnego limitu” dla kolejnych lat podatkowych.
Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy, w pierwszej kolejności wskazać należy, że ustawą z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021 r. poz. 2105 – dalej „Ustawa Nowelizująca”), zgodnie z art. 2 pkt 30 ww. ustawy z dniem 1 stycznia 2022 r. uchylony został przepis art. 15e.
Oznacza to, że art. 15e ustawy o CIT, limitujący wysokość kosztów uzyskania przychodów ponoszonych przez podatnika na nabycie określonych usług lub praw niematerialnych z 1 stycznia 2022 r. zostaje uchylony, jednak przepisy definiujące to rozwiązanie zostają odpowiednio włączone do regulacji art. 24ca ust. 2 ustawy CIT.
Zgodnie z art. 24ca ust. 2 ustawy o CIT, dla celów obliczenia straty oraz udziału dochodów w przychodach, o których mowa w ust. 1, nie uwzględnia się:
1.zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów, w tym poprzez odpisy amortyzacyjne, kosztów wynikających z nabycia, wytworzenia lub ulepszenia środków trwałych;
2.przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio lub pośrednio związanych z tymi przychodami odpowiednio osiągniętych albo poniesionych w związku z transakcją, jeżeli:
a.cena lub sposób określenia ceny przedmiotu transakcji wynika z przepisów ustaw lub wydanych na ich podstawie aktów normatywnych oraz
b.podatnik w roku podatkowym poniósł stratę ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych z transakcji, o której mowa w lit. a, albo osiągnął udział dochodów ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych w przychodach innych niż z zysków kapitałowych wynikający z takiej transakcji w wysokości nie większej niż 1%, przy czym obliczenia straty i udziału dochodów w przychodach dokonuje się odrębnie dla transakcji tego samego rodzaju.
W myśl art. 60 ust. 1 Ustawy Nowelizującej,
podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych, którzy przed końcem roku podatkowego rozpoczętego przed dniem 1 stycznia 2022 r. nabyli prawo do odliczenia kosztów na podstawie art. 15e ust. 9 ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu dotychczasowym, zachowują prawo do tego odliczenia po dniu 31 grudnia 2021 r., w zakresie i na zasadach określonych w tym przepisie.
Z powyższego wynika, że podatnicy, którzy przed końcem roku podatkowego rozpoczętego przed dniem 1 stycznia 2022 r. nabyli prawo do odliczenia kosztów na podstawie art. 15e ust. 9, zachowują uprawnienie do odliczenia w zakresie i na zasadach określonych w tym przepisie (tj. w kolejnych 5 latach podatkowych w ramach obowiązujących w danym roku limitów).
Przykładowo podatnik, ustalając w roku 2022 prawo do odliczenia kosztów uprzednio wyłączonych na podstawie art. 15e ustawy o CIT, ustala limit odliczenia przypadający na rok 2022, zgodnie z zasadami określonymi w tym przepisie. Podatnik w pierwszej kolejności ustala ile wyniesie w 2022 roku nadwyżka sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek (podatkowa EBIDTA). Następnie w oparciu o ustaloną podatkową EBIDTA wylicza limit odliczenia kosztów nieodliczonych w poprzednich latach podatkowych, który stanowi kwota 3.000.000 złotych powiększona o 5% kwoty podatkowej EBIDTA.
Innymi słowy, dla celów ustalenia limitu warunkującego prawo do odliczenia należy, zgodnie z art. 60 ust. 1 Polskiego Ładu, przyjmować założenie, że art. 15e ustawy o CIT nadal jest stosowany.
Dotyczy to jednakże wyłącznie zasad ustalania limitu odliczeń dla tych podatników, którzy przed końcem roku podatkowego rozpoczętego przed 1 stycznia 2022 r. nabyli prawo do odliczenia kosztów na podstawie art. 15e ust. 9 ustawy o CIT.
W ramach tak ustalonego limitu Wnioskodawca może zatem odliczyć kwoty kosztów limitowanych nieodliczonych w poprzednich latach podatkowych, tj. za lata 2018-2021 w kolejnych 5 latach podatkowych w ramach obowiązujących w danym roku limitów.
Zatem w latach podatkowych rozpoczynających się po dniu 31 grudnia 2021 r., Wnioskodawca jest uprawniony do ujęcia w kosztach uzyskania przychodów Kosztów Nieodliczonych do wysokości odpowiadającej obliczonemu dla danego roku limitowi z art. 15e ust. 1 Ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2021 r., który to limit nie jest pomniejszany o Koszty Usług ponoszonych w danym roku. Na skutek uchylenia art. 15e ustawy o CIT, bieżące koszty, o których mowa w tym przepisie – nie podlegają limitowaniu.
W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy wydatki, które nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodu w latach 2018-2021 mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w roku 2022 bez względu na limity wyliczone na podstawie nieobowiązującego już art. 15e ust. 12 ustawy CIT należało uznać za nieprawidłowe.
Natomiast stanowisko Wnioskodawcy wskazujące, że jeżeli Wnioskodawca poniesie wydatki w rozumieniu art. 15e ust. 1 ustawy CIT w latach podatkowych następujących po 2021 to nie będą miały one znaczenia dla wyczerpywania „wirtualnego limitu” obliczonego na podstawie art. 15e ust. 1 ustawy CIT. Limit będzie miał zastosowanie tylko do wydatków, które zostały poniesione w latach 2018-2021 i nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodu ze względu na limity wyliczone na podstawie art. 15e ust. 1 ustawy CIT i mogą zostać odliczone ze względu na zasadę praw nabytych wyrażoną art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej w zw. z art. 15e ust. 9 ustawy CIT - jest prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).