Temat interpretacji

w zakresie ustalenia, czy dochód ze sprzedaży korzysta ze: - zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w stosunku do nieruchomości sklasyfikowanych w ewidencji gruntów i budynków jako grunty orne, - zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w stosunku do nieruchomości sklasyfikowanych w ewidencji gruntów i budynków jako tereny rekreacyjno-wypoczynkowe, - zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 4 marca 2020 r. (data wpływu 9 marca 2020 r.), uzupełnionym 19 maja 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy dochód ze sprzedaży korzysta ze:

• zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w stosunku do nieruchomości sklasyfikowanych w ewidencji gruntów i budynków jako grunty orne - jest nieprawidłowe,
• zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w stosunku do nieruchomości sklasyfikowanych w ewidencji gruntów i budynków jako tereny rekreacyjno-wypoczynkowe - jest prawidłowe,
• zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 marca 2020 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy dochód ze sprzedaży korzysta ze:

• zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w stosunku do nieruchomości sklasyfikowanych w ewidencji gruntów i budynków jako grunty orne,
• zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 1, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w stosunku do nieruchomości sklasyfikowanych w ewidencji gruntów i budynków jako tereny rekreacyjno-wypoczynkowe,
• zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Powyższy wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 12 maja 2020 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.97.2020.1.AW, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 19 maja 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółdzielnia mieszkaniowa (dalej: Wnioskodawca) w 1992 r. na podstawie aktu notarialnego dokonała od zakładu pracy zakupu. Na przedmiot umowy składały się nieruchomości obejmujące grunty będące w wieczystym użytkowaniu wraz z budynkami mieszkalnymi na nich posadowionymi oraz grunty niezabudowane przeznaczone pod zabudowę. W akcie notarialnym nie została wyszczególniona oddzielnie wartość gruntów niezabudowanych, zabudowanych budynkami, wartość budynków. Nie zostały również wyszczególnione kwoty sprzedaży dotyczące poszczególnych pozycji. Podana kwota, za jaką dokonano zakupu była kwotą łączną. Grunty niezabudowane, przeznaczone pod zabudowę nie zostały zabudowane. Na walnym zgromadzeniu członków w 2018 r., została podjęta uchwała o sprzedaży tych gruntów w drodze przetargu i przeznaczenie uzyskanych środków na zmniejszenie opłat za użytkowanie lokali mieszkalnych członków spółdzielni. Sprzedaży dokonano w drodze przetargu w listopadzie 2019 r. W planie zagospodarowania przestrzennego tereny te oznaczone są jako tereny zabudowy mieszkaniowej jedno i wielorodzinnej - symbolem G-IV40MN. Teren ten przekracza 1 hektar i na gruncie ustawy o podatku rolnym (Dz.U. z 2020 r., poz. 333 ze zm.), grunty te stanowiły gospodarstwo rolne, ponieważ powierzchnia przekraczała 1 hektar. Wnioskodawca płacił od nich podatek rolny ze stawka jak dla gospodarstwa rolnego. Uzyskane ze sprzedaży środki, zgodnie z uchwałą walnego zgromadzenia członków, przeznaczone zostaną na pokrycie kosztów gospodarki zasobami mieszkaniowymi.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 18 maja 2020 r. (data wpływu 19 maja 2020 r.), Wnioskodawca wskazał że nieruchomości, o których mowa we wniosku nie były przez Spółdzielnię wykorzystywane w zakresie prowadzenia gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Mieszkańcy natomiast korzystali z nich w celach rekreacyjno-sportowych jak: spacery, uprawianie joggingu, gra w piłkę. Nieruchomości wykazywane były w deklaracji na podatek rolny jako grunty orne i na gruncie ustawy o podatku rolnym stanowiły gospodarstwo rolne. W obowiązującym planie zagospodarowania przestrzennego, działki obejmujące te grunty, przeznaczone były pod zabudowę wielorodzinną. Wyżej wymienione nieruchomości, nie były niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań przez mieszkańców. Na ww. nieruchomościach (na ich części) znajduje się sieć wysokiego napięcia. W ewidencji gruntów ww. nieruchomości były sklasyfikowane: jedna działka jako tereny rekreacyjno-wypoczynkowe, pozostałe działki jako grunty orne RIIIb. Nieruchomości nie były zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż rolnicza.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy dochód ze sprzedaży należy opodatkować podatkiem dochodowym, czy można skorzystać ze zwolnienia przedmiotowego z art. 17 ust. 1 pkt 1 lub pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, uzyskany dochód należy opodatkować, nie można go uznać jako zwolniony.

Zdarzenie miało miejsce w listopadzie 2019 r, jednakże w związku z płaceniem zaliczek miesięcznych w formie uproszczonej za miesiące roku 2019, końcowe rozliczenie podatku za rok 2019 nastąpi w terminie do 31 marca 2020 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest w części prawidłowe a w części nieprawidłowe.

W kwestiach podatku dochodowego spółdzielnia mieszkaniowa jako podmiot posiadający osobowość prawną podlega ogólnym regułom przewidzianym w ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865 ze zm., dalej: ustawa o CIT). Jednocześnie, nie została ona wymieniona przez ustawodawcę w treści art. 6 ust. 1 ustawy o CIT, jako podmiot, który jest zwolniony od podatku.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o CIT, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów.

W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 7 ust. 2 ustawy o CIT).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Bez znaczenia jest źródło pochodzenia tych środków, tzn. czy zostały one wypracowane wskutek prowadzenia działalności gospodarczej, uzyskane jako pożytki zrealizowane przez spółdzielnię z nieruchomości wspólnej, czy też otrzymane w inny przewidziany tą ustawą sposób.

Natomiast, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, wolne od podatku są dochody z tytułu sprzedaży całości lub części nieruchomości wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego; zwolnienie nie dotyczy dochodu uzyskanego ze sprzedaży, jeżeli sprzedaż ta następuje przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie całości lub części zbywanej nieruchomości.

Z postanowień zawartych w art. 2 ust. 4 ustawy o CIT wynika, że ilekroć w ustawie jest mowa o gospodarstwie rolnym, oznacza to gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym.

Zgodnie z przepisami art. 1 i 2 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1256 ze zm.; dalej: ustawa o podatku rolnym), za gospodarstwo rolne uważa się obszar gruntów sklasyfikowanych w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza, przy czym łączna powierzchnia tych gruntów przekracza 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, a stanowią one własność lub znajdują się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej.

Natomiast opodatkowaniu podatkiem rolnym w myśl art. 1 ww. ustawy podlegają grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza.

Z powyższego wynika, że przy ocenie, czy dana nieruchomość stanowi gospodarstwo rolne w rozumieniu ustawy o podatku rolnym a tym samym również w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych muszą być spełnione łącznie następujące przesłanki:

• grunty muszą stanowić własność lub znajdować się w posiadaniu m.in. osoby prawnej,
• łączna powierzchnia tych gruntów musi wynosić ponad 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy,
• grunty muszą być skwalifikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne,
• grunty nie mogą być zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza.

Pozbawienie podatnika prawa do zwolnienia nie jest uzależnione od faktu utraty przez nieruchomość charakteru rolnego po dokonaniu sprzedaży, lecz od okresu, jaki upłynął od chwili nabycia sprzedawanej nieruchomości. Podkreślenia wymaga w tym miejscu fakt, że datę nabycia nieruchomości należy utożsamiać z chwilą przeniesienia jej własności w rozumieniu cywilnoprawnym. Zatem pięcioletni termin, wskazany w art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości przez Wnioskodawcę.

Zgodnie z § 67 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z 29 marca 2001 r., w sprawie ewidencji gruntów i budynków (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 393) użytki gruntowe wykazywane w ewidencji dzielą się na następujące grupy:

1. grunty rolne;
2. grunty leśne;
3. grunty zabudowane i zurbanizowane ().

Stosownie natomiast do treści § 68 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia, grunty rolne dzielą się na użytki rolne, do których zalicza się:

1. grunty orne, oznaczone symbolem - R,
2. sady, oznaczone symbolem - S,
3. łąki trwałe, oznaczone symbolem - Ł,
4. pastwiska trwałe, oznaczone symbolem - Ps,
5. grunty rolne zabudowane, oznaczone symbolem - Br,
6. grunty pod stawami, oznaczone symbolem - Wsr,
7. grunty pod rowami, oznaczone symbolem - W,
8. grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych, oznaczone symbolem Lzr.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego oraz jego uzupełnienia wynika, że Wnioskodawca był właścicielem nieruchomości gruntowej, która stanowiła gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym. Nieruchomość tę nabył ponad pięć lat temu licząc od końca roku kalendarzowego (nabycie nastąpiło w 1992 roku). Grunty te nie były zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza. W ewidencji gruntów ww. nieruchomości były sklasyfikowane: jedna działka jako tereny rekreacyjno-wypoczynkowe, pozostałe działki jako grunty orne RIIIb. Wnioskodawca dokonał sprzedaży (w drodze przetargu) ww. nieruchomości w listopadzie 2019 r. W związku z przedstawionym stanem faktycznym, pojawiły się po stronie Wnioskodawcy wątpliwości, czy dochód ze sprzedaży nieruchomości należy opodatkować podatkiem dochodowym od osób prawnych, czy można skorzystać ze zwolnienia przedmiotowego określonego m.in. w art. 17 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że sprzedane grunty, sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako grunty orne, stanowiły gospodarstwo rolne w rozumieniu ustawy o podatku rolnym. Spółdzielnia była właścicielem tych gruntów przez okres dłuższy niż 5 lat. Powierzchnia sprzedanych gruntów przekraczała 1 hektar, ponieważ Wnioskodawca odprowadzał od tych gruntów podatek rolny. Grunty te były sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne oraz nie były zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza. W związku z powyższym sprzedaż tych gruntów korzysta ze zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Natomiast, w odniesieniu do nieruchomości, sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków, jako tereny rekreacyjno-wypoczynkowe, należy stwierdzić, że nie stanowią one gospodarstwo rolne w rozumieniu ustawy o podatku rolnym. Jak wskazano powyżej, przy ocenie, czy dana nieruchomość stanowi gospodarstwo rolne w rozumieniu ustawy o podatku rolnym a tym samym również w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych musi być spełniona m.in. przesłanka, iż grunty muszą być skwalifikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne. Dlatego też, Wnioskodawca nie może skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w stosunku do nieruchomości sklasyfikowanych w ewidencji gruntów i budynków jako tereny rekreacyjno-wypoczynkowe.

Z kolei, odnosząc się do przepisu art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o CIT, należy stwierdzić, że wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Jak wynika z treści tego przepisu, aby dochód podmiotów, o których w nim mowa, korzystał ze zwolnienia przedmiotowego muszą być spełnione dwa warunki, a mianowicie:

• dochody muszą być uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi;
• dochody te muszą być przeznaczone na utrzymanie tych zasobów mieszkaniowych.

Podkreślenia wymaga fakt, że oba te warunki muszą być spełnione łącznie.

Powyższe oznacza, że nie podlegają zwolnieniu dochody inne niż uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, niezależnie od ich przeznaczenia oraz dochody z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, w części nie przeznaczonej na utrzymanie tych zasobów.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają definicji gospodarki i zasobów mieszkaniowych, zatem należy w tym zakresie zastosować wykładnię językową. Z definicji zawartej w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo PWN) wynika, że pojęcie gospodarki nie ogranicza się tylko do zarządzania i dysponowania, ale obejmuje także całość mechanizmów i warunków działania podmiotów gospodarczych związanych z wytwarzaniem i podziałem dóbr i usług. Zasób zaś to m.in. pewna nagromadzona ilość czegoś. Natomiast, pojęcie mieszkanie jest równoznaczne w swojej treści z pomieszczeniem, w którym się mieszka (Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN). Tak więc przymiotnik mieszkaniowy, określa rzeczy związane z mieszkaniem. Uwzględniając zakres tak rozumianego pojęcia gospodarka oraz pojęcia zasoby mieszkaniowe, uzasadnione jest twierdzenie, że przez gospodarkę zasobami mieszkaniowymi należy rozumieć całość działań mających na celu prawidłowe gospodarowanie substancją mieszkaniową znajdującą się w budynku mieszkalnym

Reasumując, przez pojęcie zasoby mieszkaniowe należy rozumieć:

• znajdujące się w budynku mieszkalnym lokale mieszkalne wraz z przynależnymi do nich pomieszczeniami, wyposażenie techniczne jak np. dźwigi osobowe i towarowe, aparaty do wymiany ciepła, kotłownie i hydrofornie wbudowane, klatki schodowe, strychy, piwnice, komórki, garaże,
• pomieszczenia znajdujące się w budynku mieszkalnym lub poza nim, związane z administrowaniem i zapewnieniem bezawaryjnego funkcjonowania osiedlowych budynków mieszkalnych, tj.: budynki (pomieszczenia) administracji osiedlowej, kotłownie i hydrofornie wolnostojące, osiedlowe warsztaty (zakłady) konserwacyjno-remontowe,
• urządzenia i uzbrojenie terenów, na których znajdują się ww. budynki: zbiorniki - doły gnilne, szamba, rurociągi i przewody sieci wodociągowo - kanalizacyjnej, gazowej i ciepłowniczej, sieci elektroenergetyczne i telefoniczne, budowle inżynieryjne (studnie itp.), budowle komunikacyjne (np. drogi osiedlowe, ulice, chodniki), inne budowle i urządzenia związane z ukształtowaniem i zagospodarowaniem terenu, mające wpływ na prawidłowe funkcjonowanie osiedlowych budynków mieszkalnych (np. latarnie oświetleniowe, ogrodzenia),
• grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, na których posadowione są budynki mieszkalne (lub inne urządzenia zapewniające ich funkcjonowanie).

Wyliczone wyżej obiekty służą zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych i utrzymaniu zasobów mieszkaniowych. Związane z wyżej wymienionymi budowlami (pomieszczeniami), obiektami i urządzeniami opłaty (zaliczki) oraz sfinansowane z nich koszty, stanowią przychody i koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Stanowią one jednocześnie przychody i koszty podatkowe w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 1 oraz art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, z uwzględnieniem art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Dochód powstały z tego tytułu, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o CIT wolny będzie od podatku dochodowego, o ile zostanie przeznaczony i wydatkowany na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych. Ze zwolnienia nie będą natomiast korzystały dochody, osiągnięte z innych źródeł niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi, nawet jeśli zostaną przeznaczone na utrzymanie tych zasobów, gdyż nie będzie spełniony jeden z kumulatywnych warunków wskazanych w cytowanym art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o CIT.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz jego uzupełnienia wynika, że dochód ze sprzedaży gruntów nie pochodził z gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Grunty te nie służyły do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych, co sam Wnioskodawca wskazał w uzupełnieniu wniosku. Nie znajdowały się tam również obiekty, urządzenia, budowle służące zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych i utrzymaniu zasobów mieszkaniowych.

Wprawdzie, nieruchomości te były wykorzystywane w celach rekreacyjno-sportowych: (spacery, uprawianie joggingu, gra w piłkę) oraz znajdowała się (na ich części) sieć wysokiego napięcia, ale to jest niewystarczające, aby uznać, że nieruchomości te służyły do prawidłowego korzystania z mieszkań przez mieszkańców, a także ułatwiały im dostęp do budynku mieszkalnego oraz zapewniały sprawne jego funkcjonowanie oraz administrowanie.

W związku z powyższym, dochód ze sprzedaży tych gruntów nie może podlegać zwolnieniu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o CIT.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy dochód ze sprzedaży korzysta ze:

• zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w stosunku do nieruchomości sklasyfikowanych w ewidencji gruntów i budynków jako grunty orne - jest nieprawidłowe;
• zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w stosunku do nieruchomości sklasyfikowanych w ewidencji gruntów i budynków jako tereny rekreacyjno-wypoczynkowe - jest prawidłowe;
• zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

w części prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej