Czy zapłatę podatku VAT z uwagi na dokonaną sprzedaż nieruchomości Spółka może uznać za wydatek w postaci zapłaty podatku VAT (proporcjonalnie do pozostałego okresu korekty podatku VAT) jako koszt uzyskania przychodu Spółki.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

1 marca 2022 r., za pośrednictwem poczty wpłynął Państwa wniosek z 23 lutego 2022 r., uzupełniony pismem z 1 czerwca 2022 r., o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy zapłatę podatku VAT z uwagi na dokonaną sprzedaż nieruchomości Spółka może uznać za wydatek w postaci zapłaty podatku VAT (proporcjonalnie do pozostałego okresu korekty podatku VAT) jako koszt uzyskania przychodu Spółki.

Opis stanu faktycznego

Spółka z o.o. z siedzibą w (…) (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”), jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka w xxx r. nabyła nieruchomość i odliczyła podatek od towarów i usług. Spółka dokonała sprzedaży przedmiotowej nieruchomości w xxx r., a wraz z nią zastosowała zwolnienie z podatku od towarów i usług (art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT). W konsekwencji, Spółka dokonała zapłaty podatku VAT do urzędu skarbowego w proporcji 1/10 pozostałej do końca okresu korekty podatku VAT w miesiącu styczniu.

Przedmiotowa nieruchomość stanowiła środek trwały Wnioskodawcy.

W uzupełnieniu z 1 czerwca 2022 r., wskazaliście Państwo ponadto, że dokonaną korektę podatku naliczonego od nabycia środka trwałego wykazano w deklaracji VAT za I kwartał 2021 r. i różnicę wpłacono do Urzędu skarbowego. W związku z powyższym, nieodliczony VAT zaksięgowano w bieżące koszty działalności gospodarczej. Tym samym, Wnioskodawca nie uwzględnił nieodliczonej kwoty VAT w wartości początkowej środka trwałego, podlegającego amortyzacji zgodnie z art. 16a-16m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Pytanie

Czy zapłatę podatku VAT z uwagi na dokonaną sprzedaż nieruchomości Spółka może uznać za wydatek w postaci zapłaty podatku VAT (proporcjonalnie do pozostałego okresu korekty podatku VAT) jako koszt uzyskania przychodu Spółki?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, zapłacony podatek VAT do urzędu skarbowego wynikający z korekty podatku VAT (przed upływem 10 letniej korekty) w związku z dokonaniem sprzedaży nieruchomości stanowiący środek trwały Spółki korzystającej ze zwolnienia w trybie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, stanowi koszt uzyskania przychodu Spółki w roku 2021 r.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 865, ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja kosztów uzyskania przychodów sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

  - został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

  - jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

  - pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

  - został właściwie udokumentowany,

  - nie może znajdować się w grupie wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o CIT, nie uważa się za koszt uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów:

a. podatek naliczony:

  - jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,

  - w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

b. podatek należny:

  - w przypadku importu usług oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jeżeli nie stanowi on podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług; kosztem uzyskania przychodów nie jest jednak podatek należny w części przekraczającej kwotę podatku od nabycia tych towarów i usług, która mogłaby stanowić podatek naliczony w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług,

  - w przypadku przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami,

  - od nieodpłatnie przekazanych towarów, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami, w przypadku gdy wyłącznym warunkiem ich przekazania jest uprzednie nabycie przez otrzymującego towarów lub usług od przekazującego w określonej ilości lub wartości.

c. kwota podatku od towarów i usług, nieuwzględniona w wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, podlegających amortyzacji zgodnie z art. 16a-16m, lub dotycząca innych rzeczy lub praw niebędących środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi podlegającymi tej amortyzacji – w tej części, w jakiej dokonano korekty powodującej zmniejszenie podatku odliczonego zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług.

Zauważyć należy, że powyższy przepis daje możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów naliczonego podatku od towarów i usług, o ile podatnik jest zwolniony od podatku VAT lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odsprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od VAT, bądź w tej części, w której zgodnie z przepisami o VAT podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy VAT, jeżeli naliczony VAT nie powiększa wartości środka trwałego ani wartości niematerialnej i prawnej.

Przepisy ustawy o CIT nie definiują pojęcia „podatek od towarów i usług”. Dlatego, przy jego interpretacji w kontekście przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy odnieść się do przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 4a pkt 7 ustawy o CIT, ilekroć mowa jest o „ustawie o podatku od towarów i usług” rozumie się przez to ustawę z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 ze zm.). Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, art. 15 ust. 1 oraz art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a i b ustawy o CIT, należy interpretować razem z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, zapłata podatku VAT (w części korekty podatku VAT) będzie stanowić koszt uzyskania przychodu związany ze sprzedażą nieruchomości.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, iż kwota VAT naliczonego, skorygowana w związku ze sprzedażą środka trwałego w okresie korekty, może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”),

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, musi spełnić następujące warunki:

  - został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

  - jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

  - pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

  - poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

  - został właściwie udokumentowany.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o CIT,

nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów:

a) podatek naliczony:

- jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,

- w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej,

b) podatek należny:

- w przypadku importu usług oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jeżeli nie stanowi on podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług; kosztem uzyskania przychodów nie jest jednak podatek należny w części przekraczającej kwotę podatku od nabycia tych towarów i usług, która mogłaby stanowić podatek naliczony w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług,

- w przypadku przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami,

- od nieodpłatnie przekazanych towarów, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami, w przypadku gdy wyłącznym warunkiem ich przekazania jest uprzednie nabycie przez otrzymującego towarów lub usług od przekazującego w określonej ilości lub wartości,

c)kwota podatku od towarów i usług, nieuwzględniona w wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, podlegających amortyzacji zgodnie z art. 16a-16m, lub dotycząca innych rzeczy lub praw niebędących środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi podlegającymi tej amortyzacji - w tej części, w jakiej dokonano korekty powodującej zmniejszenie podatku odliczonego zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług.

Co do zasady nieodliczony VAT nie stanowi kosztów uzyskania przychodu. Podatek VAT wynikający z faktur zakupowych (które spełniają warunki z art. 15 ust. 1 w zw. z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT), może jednak stanowić koszt uzyskania przychodu, ale tylko wtedy, gdy podatnikowi w ogóle nie przysługuje prawo do jego odliczenia (tj. w przypadku przedsiębiorcy niebędącego czynnym podatnikiem VAT) oraz gdy nie powiększa on wartości początkowej wartości materialnej i prawnej lub wartości środka trwałego, w sytuacji gdy dokonano korekty powodującej zmniejszenie podatku naliczonego. We wszystkich pozostałych sytuacjach rezygnacja z odliczenia VAT skutkuje tym, że nieodliczony podatek nie może zostać zakwalifikowany jako koszt uzyskania przychodu.

Z opisu stanu faktycznego przedstawianego we wniosku wynika, że jesteście Państwo czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W 2013 r. nabyliście Państwo nieruchomość i odliczyła podatek od towarów i usług. Spółka dokonała sprzedaży przedmiotowej nieruchomości w 2021 r., a w raz z nią zastosowała zwolnienie z podatku od towarów i usług (art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT). W konsekwencji, Spółka dokonała zapłaty podatku VAT do urzędu skarbowego w propocji 1/10 pozostałej do końca okresu korekty podatku VAT w miesiącu styczniu.

Przedmiotowa nieruchomość stanowiła środek trwały Wnioskodawcy.

Ponadto wskazano, że Wnioskodawca nie uwzględnił nieodliczonej kwoty VAT w wartości początkowej środka trwałego, podlegającego amortyzacji zgodnie z art. 16a-16m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. c ustawy o CIT,

Tym samym, biorąc powyższe pod uwagę, Państwa stanowisko zgodnie z którym kwota VAT naliczonego, skorygowana w związku ze sprzedażą środka trwałego w okresie korekty, może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów, jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

    Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

  - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

  - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r., poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).