Czy Spółka ma obowiązek obliczenia, pobrania oraz odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego od należności za usługę przechowywania danych na rzecz kontrahentów Spółki, którzy nie są polskimi rezydentami podatkowymi?

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo:

1)ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 30 maja 2018 r. (data wpływu 7 czerwca 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 22 lutego 2019 r. sygn. akt I SA/Wr 947/18 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 19 stycznia 2022 r. sygn. akt II FSK 1274/19;

2)stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy Spółka ma obowiązek obliczenia, pobrania oraz odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego od należności za usługę przechowywania danych na rzecz kontrahentów Spółki, którzy nie są polskimi rezydentami podatkowymi (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

W dniu 7 czerwca 2018 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy Spółka ma obowiązek obliczenia, pobrania oraz odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego od należności za usługę przechowywania danych na rzecz kontrahentów Spółki, którzy nie są polskimi rezydentami podatkowymi (pytanie oznaczone we wniosku nr 2). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca (dalej: „Spółka”) jest spółką prawa polskiego i rezydentem podatkowym Rzeczypospolitej Polskiej, której przedmiotem działalności jest tworzenie oprogramowania. Spółka oferuje swoim klientom całkowite wsparcie w procesie projektowania, tworzenia i rozwijania aplikacji mobilnych oraz internetowych.

W ramach swojej działalności Spółka nabywa i zamierza nabywać dostęp do aplikacji oraz oprogramowania komputerowego wspomagającego Spółkę w prowadzonej działalności. Oprogramowanie oraz aplikacje (dalej: „Programy”) są nabywane od kontrahentów niemających siedziby ani zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tj. od nierezydentów.

W ramach nabycia Programów nie dochodzi do przeniesienia praw do Programów lub udzielenia praw do korzystania z autorskich praw majątkowych z Programów. Spółka w szczególności nie uzyskuje praw do czerpania korzyści z autorskich praw majątkowych na zasadach przewidzianych w art. 74 ust. 4 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (dalej: „Prawo autorskie”), tj.:

- trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie;

- tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programie komputerowym, z zachowaniem praw osoby, która tych zmian dokonała;

- rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programu komputerowego lub jego kopii.

Spółka nabywając Programy otrzymuje prawo do ich użytkowania wyłącznie na własne potrzeby. Spółka nie ma prawa do trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu, w szczególności udzielania sublicencji, powielania, modyfikowania czy rozpowszechniania.

Spółka może przyznawać dostęp do Programów swoim pracownikom oraz osobom, z którymi Spółka zawiązała współpracę. Udostępnianie Programu nie następuje w drodze udzielania sublicencji, ale poprzez przekazania danych, dzięki którym pracownicy Spółki lub osoby z nią współpracujące mogą uzyskać dostęp do aplikacji i oprogramowania, jedynie jednak w celu wykorzystywania go na potrzeby Spółki. W zależności od Programu Spółka może wykupować określoną ilość kont dostępowych lub też uzyskiwać nielimitowany dostęp do aplikacji i oprogramowania. Niezależnie od powyższego, Spółka każdorazowo otrzymuje tylko prawo do użytkowania na własne potrzeby, w charakterze tzw. użytkownika końcowego, tj. end-usera.

Ponadto Spółka nabywa usługi polegające na udostępnianiu przestrzeni dyskowej na serwerach kontrahenta (dalej: „Usługa przechowywania danych”). W zamian za opłaty, Spółka ma możliwość zamieszczania swoich danych poprzez przesłanie ich na serwer kontrahenta. Nabywana usługa korzysta z chmury, tj. sieci połączonych ze sobą serwerów, co umożliwia centralizację przechowywanych danych. Dzięki Usłudze przechowywania danych, Spółka ma możliwość przesłania, przechowywania oraz pobierania danych z dowolnego urządzenia przy pomocy danych dostępowych.

W ramach Usługi przechowywania danych nie dochodzi do ich przetwarzania, działalność kontrahenta polega jedynie na hostingu, tj. udostępnieniu powierzchni dyskowej oraz zapewnieniu odpowiedniej ochrony plików zamieszczonych na serwerze kontrahenta.

W zakresie nabycia przez Spółkę Programów oraz Usług przechowywania danych możliwe są sytuacje, w których Spółka nie będzie posiadać certyfikatu rezydencji zagranicznego podatnika, w rozumieniu art. 4a pkt 12 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. 2018 r. poz. 1036, dalej: „ustawa o CIT”) (dalej: „Certyfikat rezydencji”).

Pytanie

Czy Spółka ma obowiązek obliczenia, pobrania oraz odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego (tzw. podatku u źródła) od należności za Usługę przechowywania danych na rzecz kontrahentów Spółki, którzy nie są polskimi rezydentami podatkowymi? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku należności za Usługi przechowywania danych nabywane od kontrahentów, którzy nie są polskimi rezydentami podatkowymi, Spółka nie będzie miała obowiązku obliczenia, pobrania oraz odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego (tzw. podatku u źródła) od tych należności.

Obowiązek obliczenia, pobrania oraz odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego, tj. podatku u źródła, powstaje na zasadach wynikających z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, zgodnie z którymi osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat.

Podatnicy niemający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, w związku z art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Polski.

W art. 21 ust. 1 określono kategorie przychodów, dla których ustala się zryczałtowany podatek dochodowy, tzw. podatek u źródła, jeżeli są osiągane na terytorium Polski przez podatników określonych w art. 3 ust. 2 ustawy o CIT. Do przychodów, od których co do zasady należy odprowadzić podatek u źródła na zasadach art. 26 ust. 1 ustawy o CIT należą m.in. przychody z tytułu praw autorskich lub praw pokrewnych, a także z tytułu świadczeń przetwarzania danych.

W przypadku przychodów z tytułu należności wypłacanych za Usługę przechowywania danych, Spółka stoi na stanowisku, że przychód ten nie jest przychodem ze świadczenia usług przetwarzania danych lub świadczeń o podobnym charakterze w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 2a.

Spółka nabywa usługę hostingu danych na serwerze kontrahenta, wraz z usługami pomocniczymi, niezbędnymi dla prawidłowego wykonywania usługi, tj. usług monitoringu oraz zabezpieczenia plików na serwerze kontrahenta. W ramach Usługi przechowywania danych nie dochodzi przede wszystkim do przetwarzania danych - Spółka ma prawo do przesyłania danych, a także modyfikowania ich na serwerze udostępnianym przez kontrahenta, jednakże nie dochodzi do ich przetwarzania.

Zdaniem Spółki, Usługa przechowywania danych nie stanowi również świadczenia o podobnym charakterze do przetwarzania danych. W wyroku z 27 marca 2015 r., sygn. III SA/Wa 1758/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wskazał, że świadczenie o podobnym charakterze to nie każde świadczenie niematerialne, ale tylko świadczenie równorzędne pod względem prawnym do świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu lub gwarancji i poręczeń.

Według Spółki, usługa ograniczająca się do przechowywania danych na serwerze kontrahenta oraz usług pomocniczych typu monitoring oraz zabezpieczenie plików, nie jest świadczeniem równorzędnym pod względem prawnym do świadczenia przetwarzania danych.

Podobne stanowisko zajął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 4 sierpnia 2017 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.122.2017.1.BG, wskazując, że zakup programu pozwalającego m.in. na zapisywanie plików w chmurze oraz korzystanie z nich, nie jest świadczeniem podobnym do usług przetwarzania danych.

Spółka uważa również, że nie ma obowiązku obliczenia, pobrania oraz odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego, tzw. podatku u źródła od należności za Usługi przechowywania danych, w związku z tym, że tego typu usługi nie są wymienione w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, w szczególności nie stanowią usług przetwarzania danych oraz usług o podobnym charakterze.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Państwa wniosek – 7 sierpnia 2018 r. wydałem interpretację indywidualną Znak: 0111-KDIB1-2.4010.256.2018.1.MS, w której uznałem Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy Spółka ma obowiązek obliczenia, pobrania oraz odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego od należności za usługę przechowywania danych na rzecz kontrahentów Spółki, którzy nie są polskimi rezydentami podatkowymi (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) za nieprawidłowe.

Interpretację doręczono Państwu 8 sierpnia 2018 r.

Skarga na interpretację indywidualną

Pismem z 7 września 2018 r. wnieśli Państwo skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu. Skarga wpłynęła do mnie 14 września 2018 r.

Wnieśli Państwo o uchylenie zaskarżonej interpretacji.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił skarżoną interpretację – wyrokiem z 22 lutego 2019 r. sygn. akt I SA/Wr 947/18.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny – wyrokiem z 19 stycznia 2022 r. sygn. akt II FSK 1274/19 oddalił moją skargę kasacyjną.

Wyrok, który uchylił interpretację indywidualną stał się prawomocny 19 stycznia 2022 r. Prawomocne orzeczenie wraz z aktami sprawy wpłynęło 26 maja 2022 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.):

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

- uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oraz Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyrokach;

- ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosujecie się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ... Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.