Ustalenie, czy wstępną opłatę leasingową (WOL) Spółka może jednorazowo w całości zaliczyć w koszty uzyskania przychodu w dacie poniesienia, to jest w dacie ujęcia jej w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanej faktury, niezależnie od sposobu ujęcia i rozliczania tej opłaty w księgach rachunkowych dla celów bilansowych.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 września 2021 r. wpłynął Państwa wniosek z 20 września 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy wstępną opłatę leasingową (WOL) Spółka może jednorazowo w całości zaliczyć w koszty uzyskania przychodu w dacie poniesienia, to jest w dacie ujęcia jej w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanej faktury, niezależnie od sposobu ujęcia i rozliczania tej opłaty w księgach rachunkowych dla celów bilansowych.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 30 listopada 2021 r. (wpływ 8 grudnia 2021 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

X S.A. (zwana dalej: „Spółką”, „Wnioskodawcą”, „Korzystającym” lub „Leasingobiorcą”) zarządzająca Portem Lotniczym w (…) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych o nieograniczonym obowiązku podatkowym na terytorium RP. Spółka podlega obligatoryjnemu badaniu sprawozdań finansowych na gruncie przepisów o rachunkowości.

Spółka zawarła z Y Spółka Akcyjna (dalej: „Finansujący” lub „Leasingodawca”) umowę leasingu (dalej także: „Umowa”), na podstawie której Finansujący zobowiązał się nabyć przedmiot leasingu od dostawcy na podstawie umowy sprzedaży i tak nabyty przedmiot leasingu, po jego otrzymaniu od dostawcy, wydać Korzystającemu do używania i pobierania pożytków na czas oznaczony, zaś Korzystający zobowiązał się do zapłaty wynagrodzenia na rzecz Finansującego. Przedmiotem Umowy jest Urządzenie rentgenowskie.

Spółka, na gruncie przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych zwanej dalej CIT, okresowe opłaty leasingowe (raty) za dany miesiąc ujmuje w koszty uzyskania przychodu danego miesiąca na podstawie wystawianych faktur przez leasingodawcę przy wykorzystaniu kont pozabilansowych tzw. „9” (statystycznie – w urządzeniach podatkowych w celu kalkulacji podatku dochodowego). Z punktu widzenia ustawy z dnia 24 września 1994 r. o rachunkowości nabycie środka trwałego „Urządzenie rentgenowskie” zostało ujęte w księgach rachunkowych jako leasing finansowy, tzn. na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego w aktywach Spółki wykazano jako środek trwały „Urządzenie rentgenowskie”, natomiast drugostronnie w pasywach bilansu Spółki figuruje zobowiązanie z tytułu leasingu. Na gruncie bilansowym Spółka dokonuje amortyzacji tego środka trwałego, natomiast zobowiązanie z tytułu leasingu jest rozliczane na podstawie faktur otrzymanych od Leasingodawcy, które stanowią spłatę kapitału i odpowiednie odsetki, które obciążają wynik bilansowy Spółki obliczone zgodnie polityką rachunkowości za pomocą IRR (wewnętrznej stopy zwrotu). Zarówno odsetki, jak i amortyzacja nie stanowią kosztów uzyskania przychodów na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i są ujmowane statystycznie na kontach pozabilansowych „9” w celu kalkulacji podatku dochodowego.

W Umowie zawartej pomiędzy Spółką, a Leasingodawcą okresową opłatę leasingową (ratę) zdefiniowano jako ratę płatną w kolejnych okresach rozrachunkowych (miesiącach kalendarzowych) będącą, obok wstępnej opłaty leasingowej, częścią wynagrodzenia finansującego (Leasingodawcy) za oddanie przedmiotu leasingu do używania i pobierania pożytków.

Wstępna opłata leasingowa (WOL) oznacza ratę będącą pierwszą częścią wynagrodzenia finansującego (Leasingodawcy) za używanie przedmiotu leasingu przez Spółkę, ustalaną przez strony przy zawarciu umowy leasingu.

Ponadto w § 2 ust. 1 Umowy postanowiono: „Zawarcie US następuje po zapłacie przez K OA oraz WOL, ustanowieniu wymaganych i wskazanych w § 2 lub w § 3 UL zabezpieczeń oraz zrealizowaniu dodatkowych zobowiązań K wymienionych w § 3 UL (jeżeli § 3 UL kreuje je po stronie K z terminem realizacji przed zawarciem US) oraz dodatkowo w przypadku ULF, po zapłacie przez K Sumy VAT. Obowiązki te zastrzeżone są na korzyść F, wobec czego F jest uprawniony do zawarcia US mimo ich niespełnienia przez K.”

US oznacza umowę sprzedaży pomiędzy finansującym (F, leasingodawcą) i dostawcą (D), K oznacza korzystającego, czyli Spółkę,

OA oznacza opłatę administracyjną - w przedmiotowej sprawie nie występuje, UL umowę leasingu,

ULF oznacza umowę mającą charakter leasingu finansowego - w przedmiotowej sprawie nie

występuje.

Umowa Sprzedaży lub US - oznacza umowę zawartą pomiędzy F i D, na mocy której F nabywa PL od D na warunkach wskazanych i akceptowanych przez K. Wskazane w US warunki nabycia PL stanowią integralną część UL. Za US uważa się także umowę sprzedaży zawartą uprzednio przez K z D, po podpisaniu przez Strony i D aneksu, na podstawie którego F wstępuje w prawa i obowiązki kupującego.

W § 9 ust. 10 umowy leasingu F oświadcza, iż nie korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym, o których mowa w art. 17b ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. W § 3 ust. 2 umowy leasingu wskazano, iż odpisów amortyzacyjnych od przedmiotu leasingu, zgodnie z przepisami ustaw o podatku dochodowym dokonuje F.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że zawarta przez Spółkę umowa leasingu spełnia warunki, o których mowa w art. 17a pkt 1 w zw. z art. 17b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm.).

Wstępna opłata leasingowa stanowi opłatę samoistną, jednorazową, bezzwrotną, a jej uiszczenie było warunkiem koniecznym zawarcia umowy leasingu i wydania przedmiotu leasingu. Wstępna opłata leasingowa została ustalona przez strony umowy przy zawarciu umowy leasingu.

PL - skrót oznaczający przedmiot leasingu.

Pytanie

Czy na gruncie przepisów Ustawy o CIT wstępną opłatę leasingową (WOL) Spółka może jednorazowo w całości zaliczyć w koszty uzyskania przychodu w dacie poniesienia, to jest w dacie ujęcia jej w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanej faktury, niezależnie od sposobu ujęcia i rozliczania tej opłaty w księgach rachunkowych dla celów bilansowych?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, zasady opodatkowania stron umowy leasingu podatkiem dochodowym od osób prawnych reguluje Rozdział 4a Ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 17a pkt 1 tej ustawy, ilekroć w rozdziale tym jest mowa o umowie leasingu – rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej „finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Stosownie do treści art. 17b ust. 1 Ustawy o CIT, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:

1.umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym nie jest osoba wymieniona w pkt 2, została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 5 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości;

2.umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, została zawarta na czas oznaczony;

3.suma ustalonych opłat w umowie leasingu, o której mowa w pkt 1 lub 2, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu; przepis art. 14 stosuje się odpowiednio.

Natomiast w myśl art. 17b ust. 2 Ustawy o CIT, jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

1.art. 6,

2.przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych,

3.art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz.U. z 1997 r. poz. 143, z 1998 r. poz. 1063 oraz z 1999 r. poz. 484 i 1178)

– do umowy tej stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 17f-17h.

Z powyższego wynika, że jeżeli zawarta umowa leasingu spełnia określone w art. 17b Ustawy o CIT warunki oraz finansujący w dniu jej zawarcia nie korzysta ze zwolnień wymienionych w art. 17b ust. 2 tej ustawy, to korzystający może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszelkie poniesione koszty związane z przedmiotem umowy leasingu, w tym wydatek związany z uiszczeniem wstępnej opłaty leasingowej.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że wstępna opłata leasingowa (WOL) oznacza ratę będącą pierwszą częścią wynagrodzenia finansującego (Leasingodawcy) za używanie przedmiotu leasingu przez Spółkę, ustalaną przez strony przy zawarciu umowy leasingu. Ponadto w §2 ust. 1 Umowy postanowiono, że zawarcie US następuje po m.in. zapłacie przez K OA oraz WOL. Na podstawie zawartej Umowy, Finansujący zobowiązał się nabyć przedmiot leasingu od dostawcy na podstawie umowy sprzedaży i tak nabyty przedmiot leasingu, po jego otrzymaniu od dostawcy, wydać Korzystającemu do używania i pobierania pożytków na czas oznaczony, zaś Korzystający zobowiązuje się do zapłaty wynagrodzenia na rzecz Finansującego. Przedmiotem Umowy jest Urządzenie rentgenowskie.

Z powyższego wynika, że warunkiem wydania przez Finansującego Korzystającemu do używania i pobierania pożytków na czas oznaczony przedmiotu leasingu jest jego nabycie od dostawcy na podstawie umowy sprzedaży (US). W §2 ust. 1 Umowy postanowiono, że zawarcie US następuje po m.in. zapłacie przez K WOL.

W ocenie Wnioskodawcy, WOL stanowi opłatę o charakterze samoistnym, bezzwrotnym, nieprzypisaną do poszczególnych rat leasingowych. Jej poniesienie jest warunkiem koniecznym do realizacji Umowy. W umowie leasingu nie określono, że WOL jest opłatą na poczet usługi wykonywanej przez okres jej trwania. Nie można bowiem uznać, że WOL dotyczy okresu dłuższego niż rok podatkowy. Nie można jej zatem wiązać z okresem Umowy lecz należy powiązać ją z momentem zawarcia Umowy. WOL warunkuje możliwość rozpoczęcia realizacji Umowy, nie stanowi natomiast odpłatności za użytkowanie przedmiotu leasingu w czasie – z tego z tytułu Wnioskodawca będzie ponosił na rzecz Finansującego miesięczne raty leasingowe.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, wstępną opłatę leasingową – zgodnie z przepisami Ustawy o CIT – Spółka może jednorazowo, w całości zaliczyć w koszty uzyskania przychodu w dacie poniesienia.

Zbieżne z powyższym stanowisko wyrażają organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych oraz sądy administracyjne w orzeczeniach sądowych. Przykładowo:

1.interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, z 27 sierpnia 2020 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.273.2020.1.SK: „W związku z zawartymi umowami Spółka ponosi koszty tzw. opłat wstępnych (inicjalnych) płatnych jednorazowo. Zgodnie z ogólnymi warunkami umów leasingu opłaty wstępne to opłaty leasingowe określone w harmonogramie opłat stanowiące pierwszą ratę wynagrodzenia z tytułu zawartej umowy. Wniesienie tych opłat przez korzystającego (Wnioskodawcę) jest warunkiem koniecznym uznania umowy za zawartą i rodzącą skutki prawne po stronie leasingodawców. Niespełnienie tego wymogu powoduje, iż umowy uznaje się za niezawarte. Od uiszczenia opłaty wstępnej uzależnione jest ponadto zamówienie przez finansujących przedmiotów leasingu wskazanych przez Spółkę. Podsumowując, w opinii Wnioskodawcy nie ma podstaw, aby opłaty wstępne traktować jako koszt dotyczący okresu przekraczającego rok podatkowy. Wobec powyższego, wstępne opłaty leasingowe powinny być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w dacie ich poniesienia zgodnie z art. 15 ust. 4e Ustawy CIT.”

2.interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, z 16 lutego 2021 r., Znak: 0114-KDIP2-2.4010.350.2020.2.AG: „Zatem, przechodząc na grunt analizowanej sprawy, należy stwierdzić, że wydatek w postaci Opłaty Wstępnej, warunkującej zawarcie umowy leasingu, powinien stanowić koszt potrącany jednorazowo, jako koszt inny niż bezpośrednio związany z przychodami. Na powyższe nie ma wpływu opisany we wniosku sposób kalkulacji wysokości Opłaty Wstępnej, która została ustalona w wysokości wartości księgowej wytworzenia zapasów, będących składnikiem przedmiotu umowy. Okoliczność, że wysokość Opłaty Wstępnej została ustalona w wartości zapasów, które mają być w późniejszym czasie przez Korzystającego zbyte, nie zmienia charakteru tej opłaty.”

3.interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, z 17 września 2020 r., Znak: 0114-KDIP2-2.4010.189.2020.2.AG: „Podsumowując, Opłata Wstępna, rozumiana jako warunkująca podpisanie wykonanie Umowy Leasingu, jak też jako mająca charakter jednorazowy i bezzwrotny, oraz nie będąca przypisaną do okresu przekraczającego jeden rok podatkowy, stanowi pośredni koszt uzyskania przychodu, uwzględniony w wyniku podatkowym Wnioskodawcy w dniu jego poniesienia.”

4.Wyrok NSA z 3 października 2017 r., sygn. akt II FSK 2371/15, w którym wskazano, że: „W przypadku takim jak spółka, tj. gdy w umowach leasingu nie znajduje się zapis, zgodnie z którym opłata wstępna jest opłatą na poczet usługi wykonywanej przez okres jej trwania, to należy ją uznać za koszt jednorazowy, w momencie poniesienia.”

5.Wyrok NSA z 14 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 2120/11: „(...) poza sporem pozostaje charakter wspomnianej opłaty, której uiszczenie warunkuje zawarcie i rozpoczęcie realizacji umowy leasingu. Oznacza to, że jest to opłata samoistna, bezzwrotna, niezależna od rat leasingowych uiszczanych w okresie trwania umowy. W rezultacie należy je wiązać nie tyle z całą umową rozumianą w wymiarze czasowym, co z momentem jej zawarcia. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego w tak zarysowanym stanie faktycznym za prawidłowy należy uznać pogląd wyrażony w zaskarżonym wyroku. Do kosztów uzyskania przychodów niezwiązanych bezpośrednio z przychodami, a jednocześnie dotyczących okresu przekraczającego rok podatkowy, nie można bowiem zaliczyć należności takiej, jak opłata wstępna, która jest płatna jednorazowo i ma charakter samoistny w tym sensie, że jej uiszczenie jest warunkiem koniecznym dojścia do skutku umowy leasingu. Skoro od uiszczenia takiej należności uzależnione jest zawarcie umowy i wydanie przedmiotu leasingu, to dotyczy ona nie trwania usługi leasingu, lecz w ogóle prawa do skorzystania z niego”

6.Wyrok NSA z 17 grudnia 2013 r., sygn. akt II FSK 2906/11: „(...) wstępna opłata leasingowa ma charakter samoistny i bezzwrotny względem rat leasingowych uiszczanych w okresie trwania umowy. (...) dotyczy ona bowiem nie tyle samego trwania usługi leasingu, lecz w ogóle prawa do skorzystania z niego, skoro od jej uiszczenia uzależnione jest zawarcie umowy i wydanie przedmiotu leasingu. Jest to zatem opłata jednorazowa o odmiennym charakterze aniżeli raty leasingowe - dlatego należy zaliczyć ją do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo, tak jak uczyniła to spółka, a nie proporcjonalnie do okresu trwania umowy leasingu”.

Moment potrącalności kosztów został przez ustawodawcę uregulowany w art. 15 ust. 4-4e ustawy o CIT. Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

-bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),

-inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

W art. 15 ust. 4b ustawy o CIT, wskazano, że koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

1.sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo

2.złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego

– są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

W ocenie Wnioskodawcy, WOL warunkująca zawarcie lub „uruchomienie” Umowy, jako związana w sposób ogólny z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Wnioskodawcę, stanowi koszt uzyskania przychodów inny niż bezpośrednio związany z przychodami, tj. tzw. koszt pośredni. Na podstawie art. 15 ust. 4d Ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Możliwość jednorazowego rozliczenia WOL w pełnej kwocie, dokonywana dla celów podatku dochodowego, jest niezależna od sposobu jej ujęcia i rozliczenia dla celów bilansowych. Zgodnie z art. 15 ust. 4e Ustawy o CIT, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Powyższa regulacja oznacza, że dla ustalenia momentu ujęcia danego kosztu jako kosztu podatkowego decydujące znaczenie będzie miała data ujęcia wydatku w księgach rachunkowych, to jest data zaksięgowania na podstawie faktury bądź innego dokumentu. Dla rozliczenia WOL w kosztach podatkowych będzie więc istotna jedynie data ujęcia tej opłaty w księgach rachunkowych. Nie będzie natomiast istotne na jakich kontach rachunkowych i w jaki sposób opłatę tę ujęto (za wyjątkiem kosztów rezerw bądź biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów). Wskazać bowiem należy, że powołany przepis odnosi się do dnia „na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano)”, a nie do dnia „w którym uznano za koszt w księgach rachunkowych” bądź „zaksięgowano jako koszt w księgach rachunkowych”. Poprzez regulację zawartą w tym przepisie ustawodawca zamierzał jedynie uregulować dzień poniesienia kosztu podatkowego jako faktyczne ujęcie go w księgach rachunkowych (w jakiekolwiek pozycji). Nie uzależnił natomiast poniesienia kosztu od przyjętych przez podatnika, w tym Spółkę zasad rachunkowości, tym bardziej, iż do celów bilansowych wyżej opisane zdarzenie gospodarcze przepisy ustawy o rachunkowości traktują w całkowicie odmienny sposób niż przepisy podatkowe.

WOL powinna być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w dacie jej poniesienia. WOL nie może zostać powiązana z okresem przekraczającym rok podatkowy, a ponadto na gruncie przepisów Ustawy o CIT nie jest możliwe określenie, jaka jej część dotyczy danego roku podatkowego. W związku z tym, może zostać potrącona jednorazowo w dacie poniesienia, którą wyznacza art. 15 ust. 4e Ustawy o CIT, tj. w dniu, w którym ujęto koszt na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku) w księgach rachunkowych.

Stanowisko, zgodnie z którym przepisy ustawy o rachunkowości nie mogą decydować o sposobie ustalania momentu potrącenia wydatku dla celów podatkowych, w tym w zakresie opłaty wstępnej zostało potwierdzone w licznych wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego. Przykładowo można wskazać na:

-wyrok z 22 lipca 2015 r., sygn. akt II FSK 3396/14;

-wyrok z 18 czerwca 2015 r., sygn. akt II FSK 1380/13;

-wyrok z 1 kwietnia 2015 r., sygn. akt II FSK 841/13;

-wyrok z 18 czerwca 2015 r., sygn. akt II FSK 1380/13;

-wyrok z 18 lutego 2014 r., sygn. akt II FSK 483/12;

-wyrok z 26 kwietnia 2013 r., sygn. akt II FSK 1764/11;

-wyrok z 15 września 2011 r., sygn. akt II FSK 451/10;

-wyrok z 15 grudnia 2010 r., sygn. akt II FSK 1294/09;

-wyrok z 23 marca 2010 r., sygn. akt II FSK 1733/08;

-wyrok z 4 listopada 2011 r., sygn. akt II FSK 837/10;

-wyrok z 17 maja 2011 r., sygn. akt II FSK 59/10.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, na gruncie przepisów Ustawy o CIT, wstępną opłatę leasingową (WOL) Spółka może jednorazowo w całości zaliczyć w koszty uzyskania przychodu w dacie poniesienia, to jest w dacie ujęcia jej w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanej faktury, niezależnie od sposobu ujęcia i rozliczania tej opłaty w księgach rachunkowych dla celów bilansowych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.