w zakresie możliwości wpłacania zaliczek miesięcznych na podatek dochodowy w uproszczonej formie określonej w art. 25 ust. 6 ustawy o podatku dochodow... - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 26.10.2021, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.341.2021.3.BK, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

w zakresie możliwości wpłacania zaliczek miesięcznych na podatek dochodowy w uproszczonej formie określonej w art. 25 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 lipca 2021 r. (data wpływu 13 lipca 2021 r.), uzupełnionym 18 października 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy w opisanym stanie faktycznym prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w roku podatkowym trwającym:

- od 1 kwietnia 2021 r. do 31 marca 2022 r., Wnioskodawca ma prawo do wpłacania zaliczek miesięcznych na podatek dochodowy w uproszczonej formie określonej w art. 25 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w wysokości 1/12 podatku należnego wykazanego w zeznaniu podatkowym Spółki przejmowanej za rok podatkowy 2018/2019 – jest nieprawidłowe,

- od 1 kwietnia 2022 r. do 31 marca 2023 r., Wnioskodawca będzie miał prawo do wpłacania zaliczek miesięcznych na podatek dochodowy w uproszczonej formie określonej w art. 25 ust. 6 cyt. ustawy, w wysokości 1/12 podatku należnego wykazanego w rocznym zeznaniu podatkowym Spółki przejmowanej za rok podatkowy 2020/2021 – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 13 lipca 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości wpłacania zaliczek miesięcznych na podatek dochodowy w uproszczonej formie określonej w art. 25 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 4 października 2021 r. Znak: 0111-KDIB1-1.4010.341.2021.2.BK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 18 października 2021 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej: „Spółka”) jest holenderskim rezydentem podatkowym, tj. podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów w Holandii. Spółka prowadzi działalność głównie w zakresie marketingu, sprzedaży i serwisu produktów fotograficznych, naukowych i przemysłowych, takich jak aparaty cyfrowe, oprogramowanie do przetwarzania obrazu, lornetki, mikroskopy i przyrządy pomiarowe.

W dniu 1 kwietnia 2021 r. nastąpiło transgraniczne połączenie, na skutek którego Spółka połączyła się z A. GmbH (dalej: „Połączenie"). Połączenie zostało przeprowadzone zgodnie z przepisami prawa holenderskiego. A. GmbH (dalej: „Spółka przejmowana”) była austriackim rezydentem podatkowym, tj. podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów w Austrii.

Zgodnie z prawem austriackim i holenderskim, w stosunku do przedmiotowego Połączenia doszło do generalnej sukcesji prawnej i podatkowej. W wyniku sukcesji prawno-podatkowej, Spółka stała się następcą prawnym Spółki przejmowanej i wstąpiła we wszystkie stosunki prawne (prawa i obowiązki) tej spółki ze skutkiem takim, jakby to Spółka od początku była ich stroną. W wyniku Połączenia, Spółka przejmowana przestała istnieć jako podmiot prawa oraz wszystkie jej aktywa oraz zobowiązania zostały w całości przeniesione na Spółkę.

Przed Połączeniem, A. GmbH prowadził na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność za pośrednictwem oddziału - Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Oddział w Polsce (dalej: „Oddział Spółki przejmowanej”). Do dnia Połączenia, A. GmbH podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce od dochodów osiąganych przez Oddział Spółki przejmowanej (stanowiący zagraniczny zakład w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych; dalej: „ustaw o CIT”). W dniu 19 marca 2021 roku w Krajowym Rejestrze Sądowym został zarejestrowany oddział Spółki – Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Oddział w Polsce (dalej: „Oddział"). Z dniem 1 kwietnia 2021 r. zmieniła się nazwa Spółki. W konsekwencji powyższego, po dokonaniu odpowiednich wpisów w Krajowym Rejestrze Sądowym, zmianie uległa również nazwa Oddziału.

Po Połączeniu Spółka przejmująca kontynuuje poprzez Oddział działalność prowadzoną dotychczas przez Oddział Spółki przejmowanej. W tym zakresie Spółka podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce od dochodów osiąganych przez Oddział (stanowiący zagraniczny zakład w rozumieniu ustawy o CIT). Do momentu Połączenia Oddział nie prowadził w Polsce działalności gospodarczej. Faktyczne rozpoczęcie prowadzenia działalności przez Spółkę w Polsce nastąpiło w dniu 1 kwietnia 2021 r., w tym dniu zostały również otwarte księgi rachunkowe Oddziału.

Rok obrotowy Spółki przejmowanej trwał od 1 kwietnia do 31 marca (ostatni rok podatkowy zakończył się w dniu 31 marca 2021 r. i w tym dniu zostały zamknięte księgi rachunkowe Oddziału Spółki przejmowanej). Rok obrotowy Spółki i Oddziału również trwa od 1 kwietnia do 31 marca. Obecny rok podatkowy w Spółce rozpoczął się z dniem 1 kwietnia 2021 r. i zakończy w dniu 31 marca 2022 r. (dalej również: „rok podatkowy 2021/2022”)

Spółka przejmowana w zeznaniu CIT za rok podatkowy trwający od 1 kwietnia 2018 r. do 31 marca 2019 r. (dalej również: „rok podatkowy 2018/2019") wykazała podatek należny, zaś za rok podatkowy trwający od 1 kwietnia 2019 r. do 31 marca 2020 r. (dalej również: „rok podatkowy 2019/2020”) wykazała stratę podatkową. Przed Połączeniem, w roku podatkowym trwającym od 1 kwietnia 2020 r. do 31 marca 2021 r. (dalej również: „rok podatkowy 2020/2021”), Spółka przejmowana kalkulowała zaliczki na podatek CIT zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy o CIT (tzw. standardowe zaliczki CIT). W obecnym roku podatkowym, tj. w roku podatkowym 2021/2022 Spółka przejmująca wpłaca zaliczki miesięczne na podatek CIT
/> w uproszczonej formie w wysokości 1/12 podatku należnego wykazanego w rocznym zeznaniu podatkowym Spółki przejmowanej za rok podatkowy 2018/2019, zgodnie z art. 25 ust. 6 ustawy o CIT. Zeznanie podatkowe CIT-8 za rok podatkowy 2020/2021 Spółki przejmowanej zostało złożone przez Spółkę przejmującą jako następcę praw i obowiązków Spółki przejmowanej w zakresie dotyczącym podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce. Spółka przejmowana była uprawniona w roku podatkowym 2020/2021 do obniżenia dochodu o wysokość poniesionej straty w roku podatkowym 2019/2020 zgodnie z art. 7 ust. 5 ustawy o CIT, co w przedstawionym stanie faktycznym mogłoby skutkować wykazaniem w zeznaniu podatkowym Spółki przejmowanej za ww. okres podatku należnego w wysokości „0” zł w przypadku uwzględnienia całej straty podatkowej dostępnej do rozliczenia w roku podatkowym 2020/2021. Niemniej jednak, przy kalkulacji podatku należnego w CIT za rok podatkowy 2020/2021, Spółka przejmująca nie uwzględniła maksymalnej kwoty dostępnej straty, o wysokość której Spółka przejmowana mogłaby obniżyć dochód za ww. rok, zgodnie z art. 7 ust. 5 ustawy o CIT. W konsekwencji, Spółka przejmująca w zeznaniu podatkowym CIT Spółki przejmowanej za rok podatkowy 2020/2021 wykazała należny podatek w wysokości 1200 zł. W roku podatkowym trwającym od 1 kwietnia 2022 r. do 31 marca 2023 r. (dalej: „rok podatkowy 2022/2023”), Spółka przejmująca planuje wpłacać zaliczki miesięczne na podatek CIT w uproszczonej formie, zgodnie z art 25 ust. 6 ustawy o CIT w oparciu o podatek należny wykazany w roku podatkowym 2020/2021.

W dniu 9 lutego 2021 r. Spółka uzyskała interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, Znak: 0114-KDIP2-1.4010.381.2020.3.JF, zgodnie z którą z dniem Połączenia Spółka wstępuje we wszystkie prawa i obowiązki Spółki przejmowanej w zakresie dotyczącym podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce, przysługujące Spółce przejmowanej przed Połączeniem w związku z działalnością prowadzoną przez Oddział Spółki przejmowanej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1) Czy w opisanym stanie faktycznym (winno być: stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym) prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w roku podatkowym trwającym od 1 kwietnia 2021 r. do 31 marca 2022 r., Wnioskodawca ma prawo do wpłacania zaliczek miesięcznych na podatek CIT w uproszczonej formie określonej w art. 25 ust. 6 ustawy o CIT, w wysokości 1/12 podatku należnego wykazanego w zeznaniu podatkowym Spółki przejmowanej za rok podatkowy 2018/2019?

2) Czy w opisanym stanie faktycznym prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w roku podatkowym trwającym od 1 kwietnia 2022 r. do 31 marca 2023 r., Wnioskodawca będzie miał prawo do wpłacania zaliczek miesięcznych na podatek CIT w uproszczonej formie określonej w art. 25 ust. 6 ustawy o CIT, w wysokości 1/12 podatku należnego wykazanego w rocznym zeznaniu podatkowym Spółki przejmowanej za rok podatkowy 2020/2021?

Ad.1.

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym w roku podatkowym trwającym od 1 kwietnia 2021 r. do 31 marca 2022 r., Wnioskodawca ma prawo do wpłacania zaliczek miesięcznych na podatek CIT w uproszczonej formie określonej w art. 25 ust. 6 ustawy o CIT, w wysokości 1/12 podatku należnego wykazanego w zeznaniu podatkowym Spółki przejmowanej za rok podatkowy 2018/2019.

Ad.2.

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym w roku podatkowym, trwającym od 1 kwietnia 2022 r. do 31 marca 2023 r., Wnioskodawca będzie miał prawo do wpłacania zaliczek miesięcznych na podatek CIT w uproszczonej formie określonej w art. 25 ust. 6 ustawy o CIT, w wysokości 1/12 podatku należnego wykazanego w rocznym zeznaniu podatkowym Spółki przejmowanej za rok podatkowy 2020/2021.

UZASADNIENIE

/> Ad. 1.

Zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy są obowiązani wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki miesięczne w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące.

Jednocześnie, na podstawie art. 25 ust. 6 ustawy o CIT podatnicy mogą wpłacać zaliczki miesięczne w danym roku podatkowym w uproszczonej formie w wysokości 1/12 podatku należnego wykazanego w zeznaniu złożonym w roku poprzedzającym dany rok podatkowy. Jeżeli w tym zeznaniu podatnicy nie wykazali podatku należnego, mogą wpłacać zaliczki miesięczne w wysokości 1/12 podatku należnego wynikającego z zeznania złożonego w roku poprzedzającym dany rok podatkowy o dwa lata. Jeżeli również w tym roku podatnicy nie wykazali podatku należnego, nie są możliwe wpłaty zaliczek w uproszczonej formie.

Na mocy art. 25 ust. 8 ustawy o CIT, przepisy ust. 6, 6a i 7 nie mają zastosowania do podatników, którzy po raz pierwszy podjęli działalność w roku poprzedzającym rok podatkowy lub w roku podatkowym. Co więcej, na podstawie art. 25 ust. 7 ustawy o CIT, w celu skorzystania z uprawnienia do opłacania zaliczek w uproszczonej formie podatnicy muszą spełnić warunki formalne określone w ustawie, a mianowicie:

- stosować tę formę wpłacania zaliczek w całym roku podatkowym,

- wpłacać zaliczki w terminach określonych w art. 25 ust. 1a i 2a ustawy o CIT, uwzględniając zasady wyrażone w tych przepisach,

- dokonać rozliczenia podatku za rok podatkowy zgodnie z art. 27 ustawy o CIT.

Na podstawie art. 25 ust. 7a ustawy o CIT, o wyborze formy wpłacania zaliczek według zasad, o których mowa w ust. 6 i 6a, podatnicy informują w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, składanym za rok podatkowy, w którym wpłacali zaliczki w uproszczonej formie.

Zgodnie zaś z art. 93 § 1 Ordynacji podatkowej, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się osób prawnych wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek. Art. 93 § 2 Ordynacji podatkowej stanowi, iż przepis § 1 stosuje się odpowiednio do osoby prawnej łączącej się przez przejęcie innej osoby prawnej (osób prawnych).

Należy zauważyć, że powołane przepisy wskazują na „osobę prawną zawiązaną (powstałą) w wyniku łączenia się” oraz „osobę prawną łączącą się przez przejęcie”. Wskazane sformułowania nie określają specyficznych cech, które powinny posiadać osoby prawne, aby w stosunku do nich znajdowała zastosowanie zasada sukcesji uniwersalnej. Skoro zatem zakres art. 93 § 1 pkt 1 oraz § 2 Ordynacji podatkowej nie został ograniczony wyłącznie do łączenia się osób prawnych mających siedzibę lub miejsce zarządu na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej to należy uznać, że powołane wyżej przepisy dotyczące sukcesji podatkowej znajdują zastosowanie również do transgranicznego połączenia spółek w sytuacji, gdy spółką przejmującą jest podmiot nieposiadający w Polsce siedziby ani zarządu, a spółce przejmowanej przysługiwały określone prawa lub ciążyły na niej określone obowiązki na gruncie polskich przepisów prawa podatkowego.

W interpretacji indywidualnej z dnia 9 lutego 2021 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.381.2020.3.JF uzyskanej przez Spółkę zostało potwierdzone, że powołane wyżej przepisy dotyczące sukcesji podatkowej znajdują zastosowanie również do opisanego w stanie faktycznym Połączenia.

Odnosząc się do zakresu przedmiotowego art. 93 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej należy podkreślić, że wskazany przepis posługuje się pojęciem „wszelkich przewidzianych w przepisach prawa podatkowego praw i obowiązków”. Zgodnie z art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, przez przepisy prawa podatkowego rozumie się przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych. Z kolei na podstawie art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej, ustawy podatkowe to ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Co więcej, na podstawie art. 93d Ordynacji podatkowej, art. 93 Ordynacji podatkowej, ma zastosowanie również do praw i obowiązków wynikających z decyzji wydanych na podstawie przepisów prawa podatkowego.

Mając na względzie treść przytoczonych wyżej przepisów, należy stwierdzić, że sukcesja podatkowa w przypadku połączenia obejmuje, co do zasady, wszelkie podatkowe konsekwencje zdarzeń prawnych, które zaistniały w spółce przejmowanej do dnia połączenia. W szczególności, zakres sukcesji obejmuje prawa i obowiązki poprzednika prawnego jako podatnika, płatnika i inkasenta. W wyniku sukcesji prawnopodatkowej spółka przejmująca wstępuje we wszelkie stosunki prawne (prawa i obowiązki) spółki przejmowanej ze skutkiem takim, jakby to sukcesor prawny (tj. spółka przejmująca) od początku był ich stroną.

Należy zwrócić uwagę, że użycie w ww. przepisie sformułowania „wszelkie” świadczy o tym, że granice sukcesji podatkowej zostały zakreślone szeroko, a zasada ta może doznać ograniczeń tylko w przypadkach wyraźnie uregulowanych w aktach prawnych.

Przepis art. 93e Ordynacji podatkowej stanowi, że wskazane powyżej art. 93 § 1 pkt 1 oraz 93
/> § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej stosuje się w zakresie, w jakim odrębne ustawy, umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz inne ratyfikowane umowy międzynarodowe, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, nie stanowią inaczej.

W ocenie Wnioskodawcy, przepisy odrębnych aktów prawnych nie przewidują wyłączenia sukcesji generalnej w odniesieniu prawa do wpłacania zaliczek miesięcznych na podatek CIT w uproszczonej formie określonej w art. 25 ust. 6 ustawy o CIT, w wysokości 1/12 podatku należnego wykazanego w zeznaniu podatkowym spółki przejmowanej za rok podatkowy, o którym mowa w ww. przepisie, w przypadku połączenia osób prawnych z siedzibą zagranicą, prowadzących działalność gospodarczą na terytorium Polski za pośrednictwem oddziału.

Wyłączenia takiego nie przewidują również przepisy prawa Unii Europejskiej, w tym w szczególności Dyrektywa Rady 2009/133W/E z dnia 19 października 2009 r. w sprawie wspólnego systemu opodatkowania mającego zastosowanie w przypadku łączenia, podziałów, podziałów przez wydzielenie, wnoszenia aktywów i wymiany udziałów dotyczących spółek różnych państw członkowskich oraz przeniesienia statutowej siedziby SE lub SCE z jednego państwa członkowskiego do innego państwa członkowskiego (tekst jedn.: Dz. U. UE. L. z 2009 r. nr 310/34 ze zm.).

Zdaniem Wnioskodawcy, takiego wyłączenia nie zawierają również przepisy umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz innych ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Polska.

Podsumowując, przepisy ustawy o CIT ani innych ustaw, umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz inne ratyfikowane umowy międzynarodowe, których stroną jest Polska nie przewidują sytuacji, w której podatnik będący spółką przejmującą wstępującą w pełnię praw i obowiązków podatkowych spółki przejmowanej w wyniku sukcesji uniwersalnej mógłby zostać pozbawiony prawa do wpłacania zaliczek miesięcznych na podatek CIT w uproszczonej formie określonej w art. 25 ust. 6 ustawy o CIT, w wysokości 1/12 podatku należnego wykazanego w zeznaniu podatkowym spółki przejmowanej za rok podatkowy, o którym mowa w ww. przepisie, w przypadku połączenia osób prawnych z siedzibą zagranicą, prowadzących działalność gospodarczą na terytorium Polski za pośrednictwem oddziału.

Wnioskodawca pragnie wskazać, że za takie wyłączenie nie można uznać art. 25 ust. 8 ustawy o CIT, zgodnie z którym z prawa do wpłacania zaliczek miesięcznych na CIT w formie uproszczonej nie mogą korzystać podatnicy, którzy po raz pierwszy podjęli działalność w roku poprzedzającym rok podatkowy lub w roku podatkowym. Spółka bowiem działa jako kontynuator Spółki przejmowanej, działalność Oddziału Spółki przejmowanej jest kontynuowana w takim samym zakresie przez Oddział. Tym samym, nie można uznać Spółkę za podatnika podejmującego działalność po raz pierwszy. Należy bowiem wskazać, że ograniczenie to obejmuje podatników, którzy nie mogą wykazać podatku należnego za lata poprzednie, z uwagi na to, że dopiero rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej. W przypadku Spółki, działającej jako następca prawno-podatkowy A. GmbH, powinna być ona uprawniona do oparcia kalkulacji zaliczek miesięcznych na podatek CIT w formie uproszczonej na zeznaniach podatkowych Spółki przejmowanej z poprzednich lat. Do momentu Połączenia Oddział nie prowadził w Polsce działalności gospodarczej. Faktyczne rozpoczęcie prowadzenia działalności przez Spółkę w Polsce nastąpiło w dniu 1 kwietnia 2021 r., w tym dniu zostały również otwarte księgi rachunkowe Oddziału, a w konsekwencji od tego dnia podlega opodatkowaniu CIT w Polsce.

Z dniem Połączenia Wnioskodawca na mocy sukcesji generalnej stał się sukcesorem praw i obowiązków Spółki przejmowanej. Spółka przejmowana przestała istnieć, jako podmiot prawa oraz wszystkie jej aktywa oraz zobowiązania zostały w całości przeniesione na Spółkę. Ponadto, po Połączeniu działalność Oddziału Spółki Przejmowanej jest kontynuowana w tym samym zakresie przez Oddział. W wyniku sukcesji prawno-podatkowej, Spółka wstąpiła we wszystkie stosunki prawne Spółki przejmowanej ze skutkiem takim, jakby to Spółka od początku była ich stroną.

Zdaniem Wnioskodawcy, prawo do wpłacania zaliczek miesięcznych na podatek CIT w uproszczonej formie określonej w art. 25 ust. 6 ustawy o CIT, w wysokości 1/12 podatku należnego wykazanego w zeznaniu podatkowym spółki przejmowanej za rok podatkowy, o którym mowa w ww. przepisie stanowi jedno z praw objętych sukcesją prawno-podatkową. W konsekwencji, Wnioskodawca jako następca prawny Spółki przejmowanej, który w całości będzie kontynuował rozliczenia z tytułu podatku CIT Spółki przejmowanej:

- w roku podatkowym trwającym od 1 kwietnia 2021 r. do 31 marca 2022 r., ma prawo do wpłacania zaliczek miesięcznych na podatek CIT w uproszczonej formie określonej w art. 25 ust. 6 ustawy o CIT, w wysokości 1/12 podatku należnego wykazanego w zeznaniu podatkowym Spółki przejmowanej za rok podatkowy 2018/2019;

- w kolejnym roku podatkowym, trwającym od 1 kwietnia 2022 r. do 31 marca 2023 r., Wnioskodawca będzie miał prawo do wpłacania zaliczek miesięcznych na podatek CIT w uproszczonej formie określonej w art. 25 ust. 6 ustawy o CIT, w wysokości 1/12 podatku należnego wykazanego w rocznym zeznaniu podatkowym Spółki przejmowanej za rok podatkowy 2020/2021.

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w praktyce organów podatkowych, m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 13 grudnia 2016 r., Znak: 1462-IPPB5.4510.933.2016.2.AK i z dnia 10 listopada 2015 r., Znak: IPPB6/4510- 262/15-3/AG.

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie także w orzecznictwie sądów administracyjnych, przykładowo w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 30 listopada 2020 r., sygn. akt I SA/GI 1456/19, w którym stwierdzono, że: „Zdaniem Sądu nie ulega wątpliwości, że jednym z praw przewidzianych w przepisach prawa podatkowego jest możliwość płacenia zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych w formie uproszczonej. Tym samym, co do zasady, prawo to powinno być przedmiotem sukcesji generalnej wynikającej z przytoczonych wyżej przepisów O.p. ” oraz „Poza tym należy zwrócić uwagę, że Spółka będzie występować jako sukcesor (prawnopodatkowy) swojego poprzednika i po przejęciu jego praw i obowiązków będzie kontynuowała jego działalność gospodarczą w ramach Oddziału. Nie ma w tej sytuacji podstaw, aby uznać ją za podatnika podejmującego po raz pierwszy działalność, o czym mowa w art. 25 ust. 8 u.p.d.o.p. Będzie ona bowiem mogła - w ramach generalnej sukcesji podatkowej - oprzeć kalkulację zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych płaconych w formie uproszczonej na zeznaniu złożonym przez Bank. Co więcej, po połączeniu to skarżąca będzie zobligowana do złożenia zeznania rocznego, za rok poprzedzający połączenie"

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Na wstępie wyjaśnić należy, że zagadnienie dotyczące sukcesji podatkowej regulują przepisy zawarte w art. 93-93e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.), w których ustawodawca przedstawił katalog sytuacji, w których zachodzi sukcesja podatkowa.

Zgodnie z art. 93 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się osób prawnych wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek.

Na podstawie art. 93 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, powyższy przepis art. 93 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej stosuje się odpowiednio do osoby prawnej łączącej się przez przejęcie innej osoby prawnej (osób prawnych).

W sytuacji braku regulacji szczególnej, determinującej na podstawie prawa jakiego państwa należy oceniać zasady podatkowej sukcesji generalnej, mające zastosowanie do polskiej spółki przejmowanej przez spółkę zagraniczną w ramach połączenia transgranicznego, jedynym przepisem, którym należy się kierować w celu określenia właściwej jurysdykcji jest art. 93 § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej, w szczególności w odniesieniu do obowiązków podatkowych powstałych na terytorium Polski, w związku z prowadzeniem działalności przez Spółkę Przejmowaną.

W konsekwencji, skoro zakres art. 93 § 1 pkt 1 oraz § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej nie został ograniczony wyłącznie do łączenia się osób prawnych mających siedzibę lub miejsce zarządu na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej to należy uznać, że powołane wyżej przepisy dotyczące sukcesji podatkowej znajdują zastosowanie również do transgranicznego połączenia spółek
/> w sytuacji, gdy spółką przejmującą jest podmiot nieposiadający w Polsce siedziby ani zarządu,
/> a spółce przejmowanej przysługiwały określone prawa lub ciążyły na niej określone obowiązki na gruncie polskich przepisów prawa podatkowego.

Odnosząc się natomiast do zakresu przedmiotowego art. 93 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej należy podkreślić, że wskazany przepis posługuje się pojęciem „wszelkich przewidzianych
/> w przepisach prawa podatkowego praw i obowiązków”.

Pojęcie „przepisy prawa podatkowego”, do którego odnosi się art. 93 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, zostało zdefiniowane w art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej. Pod pojęciem tym rozumie się przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Powyższe przepisy mają zastosowanie również do praw i obowiązków wynikających z decyzji wydanych na podstawie przepisów prawa podatkowego (art. 93d Ordynacji podatkowej).

Jednocześnie, zgodnie z art. 93e Ordynacji podatkowej, przepisy art. 93-93d Ordynacji podatkowej stosuje się w zakresie, w jakim odrębne ustawy, umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz inne ratyfikowane umowy międzynarodowe, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, nie stanowią inaczej.

Przez sukcesję podatkową rozumieć należy wstąpienie następcy prawnego, z mocy prawa, we wszystkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki podmiotu, którego byt prawny jest przejmowany.

Sukcesja podatkowa obejmuje zatem co do zasady wszelkie podatkowe konsekwencje zdarzeń prawnych, które zaistniały w spółce przejmowanej lub w spółkach łączących się przez zawiązanie nowego podmiotu. Skutkiem wystąpienia sukcesji prawnopodatkowej jest wstąpienie przez spółkę przejmującą lub nowo powstałą we wszelkie prawa i obowiązki (stosunki prawne) spółki przejmowanej lub spółek łączących się przez zawiązanie nowego podmiotu, ze skutkiem takim, jakby to sukcesor prawny był od początku stroną tych stosunków prawnych.

Sukcesja podatkowa ma zatem charakter sukcesji generalnej, co oznacza, że obejmuje całą sytuację prawnopodatkową poprzednika prawnego. Należy zauważyć, że ustawodawca w treści art. 93 Ordynacji podatkowej nie przewidział zawężenia zakresu sukcesji podatkowej.
/> W konsekwencji, należy uznać, że sukcesja podatkowa w przypadku łączenia się spółek nie doznaje ograniczeń.

Ponadto, występowanie zasady sukcesji na gruncie prawa podatkowego oznacza w szczególności, że do sytuacji spółki tracącej byt prawny w wyniku połączenia nie będą miały zastosowania regulacje prawne określające konsekwencje podatkowe likwidacji spółki.

Odnosząc powyższe na grunt ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”) wyjaśnić należy, że kwestię uprawnienia stosowania uproszonej metody wpłacania zaliczek miesięcznych na podatek dochodowy reguluje art. 25 ust. 6 ustawy o CIT, który stanowi, że podatnicy mogą wpłacać zaliczki miesięczne w danym roku podatkowym w uproszczonej formie w wysokości 1/12 podatku należnego wykazanego w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, złożonym w roku poprzedzającym dany rok podatkowy. Jeżeli w tym zeznaniu podatnicy nie wykazali podatku należnego, mogą wpłacać zaliczki miesięczne w wysokości 1/12 podatku należnego wynikającego z zeznania złożonego w roku poprzedzającym dany rok podatkowy o dwa lata. Jeżeli również w tym roku podatnicy nie wykazali podatku należnego, nie są możliwe wpłaty zaliczek w uproszczonej formie.

Jeżeli zeznanie, o którym mowa w art. 27 ust. 1, złożone w roku poprzedzającym dany rok podatkowy dotyczy roku podatkowego, który trwał krócej lub dłużej niż 12 kolejnych miesięcy – podatnicy mogą wpłacać zaliczki miesięczne za dany rok podatkowy w uproszczonej formie w wysokości podatku należnego, wykazanego w tym zeznaniu, przypadające-go proporcjonalnie na każdy miesiąc tego roku podatkowego, którego zeznanie dotyczy. Jeżeli w tym zeznaniu podatnicy nie wykazali podatku należnego, mogą wpłacać zaliczki miesięczne w sposób wskazany powyżej, z tym że wysokość podatku należnego musi wynikać z zeznania złożonego w roku poprzedzającym dany rok podatkowy o dwa lata. Przepis ust. 6 zdanie ostatnie stosuje się odpowiednio (art. 25 ust. 6a ustawy o CIT).

Na podstawie art. 25 ust. 7 pkt 1, 2, 3 i 5 ustawy o CIT, podatnicy, którzy wybrali formę wpłacania zaliczek na zasadach określonych w ust. 6 i 6a, są obowiązani:

- stosować tę formę wpłacania zaliczek w całym roku podatkowym;

- wpłacać zaliczki w terminach określonych w ust. 1a i 2a, uwzględniając zasady wyrażone w tych przepisach;

- dokonać rozliczenia podatku za rok podatkowy zgodnie z art. 27.

O wyborze formy wpłacania zaliczek według zasad, o których mowa w ust. 6–6b, podatnicy informują w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, składanym za rok podatkowy, w którym wpłacali zaliczki w uproszczonej formie (art. 25 ust. 7a ustawy o CIT).

Stosownie natomiast do art. 25 ust. 8 ustawy o CIT, przepisy ust. 6, 6a i 7 nie mają zastosowania do podatników, którzy po raz pierwszy podjęli działalność w roku poprzedzającym rok podatkowy lub w roku podatkowym.

Z uproszczonej formy wpłacania zaliczek nie mogą skorzystać więc podatnicy, którzy:

- nie wykazali podatku należnego w żadnym z zeznań złożonych w ciągu 2 lat podatkowych, poprzedzających dany rok podatkowy, albo

- rozpoczęli działalność w danym lub poprzednim roku podatkowym.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy ustalenia:

- Czy w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w roku podatkowym trwającym od 1 kwietnia 2021 r. do 31 marca 2022 r., Wnioskodawca ma prawo do wpłacania zaliczek miesięcznych na podatek CIT w uproszczonej formie określonej w art. 25 ust. 6 ustawy o CIT, w wysokości 1/12 podatku należnego wykazanego w zeznaniu podatkowym Spółki przejmowanej za rok podatkowy 2018/2019;

- Czy w opisanym stanie faktycznym prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w roku podatkowym trwającym od 1 kwietnia 2022 r. do 31 marca 2023 r., Wnioskodawca będzie miał prawo do wpłacania zaliczek miesięcznych na podatek CIT w uproszczonej formie określonej w art. 25 ust. 6 ustawy o CIT, w wysokości 1/12 podatku należnego wykazanego w rocznym zeznaniu podatkowym Spółki przejmowanej za rok podatkowy 2020/2021.

Odnosząc się do powyższej wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności wskazać należy, że nabycie na podstawie sukcesji generalnej praw do skorzystania z uproszczonej formy wpłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych nie znajduje potwierdzenia w obowiązujących przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Gdyby intencją ustawodawcy było przyznanie spółce przejmującej, jako następcy prawnemu, uprawnienia do korzystania z uproszczonej formy wpłacania zaliczek na ww. podatek, z której korzystał podmiot przejęty - ustawodawca wyraźnie wyartykułowałby to w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w tym w odniesieniu do zasad obliczania zaliczek określonych w art. 25 ust. 6 tej ustawy. Uprawnienia takiego nie można zaś wyprowadzić z przepisu art. 93 Ordynacji podatkowej.

Ponadto zauważyć należy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają szczególnych uregulowań dotyczących wysokości zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych opłacanych w formie uproszczonej w roku podatkowym następującym po roku, w którym podatnik połączył się przez przejęcie z innym podmiotem.

Z treści powołanego wcześniej art. 25 ust. 6 ustawy o CIT wynika, że wysokość uproszczonych zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych podatnik powinien ustalić wyłącznie na podstawie swojego zeznania CIT-8 za rok podatkowy poprzedzający rok podatkowy, w których chce skorzystać z uproszczonej formy, bądź w roku poprzedzającym dany rok podatkowy o dwa lata (jeżeli w tym zeznaniu podatnik nie wykazał podatku należnego).

Z opisu sprawy wynika m.in., że w dniu 19 marca 2021 roku w Krajowym Rejestrze Sądowym został zarejestrowany oddział Spółki – Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Oddział w Polsce (dalej: „Oddział"). Z dniem 1 kwietnia 2021 r. zmieniła się nazwa Spółki. Po Połączeniu Spółka przejmująca kontynuuje poprzez Oddział działalność prowadzoną dotychczas przez Oddział Spółki przejmowanej. W tym zakresie Spółka podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce od dochodów osiąganych przez Oddział (stanowiący zagraniczny zakład w rozumieniu ustawy o CIT). Do momentu Połączenia Oddział nie prowadził w Polsce działalności gospodarczej. Faktyczne rozpoczęcie prowadzenia działalności przez Spółkę w Polsce nastąpiło w dniu 1 kwietnia 2021 r., w tym dniu zostały również otwarte księgi rachunkowe Oddziału.

Odnosząc powyższe wyjaśnienia do opisu sprawy stwierdzić należy, że Wnioskodawca, czyli podatnik jako spółka przejmująca, nie składał zeznania podatkowego CIT-8 w roku poprzedzającym dany rok podatkowy, ani też w roku poprzedzającym rok podatkowy o dwa lata. Jak wskazano we wniosku do momentu Połączenia Oddział nie prowadził w Polsce działalności gospodarczej. Faktyczne rozpoczęcie prowadzenia działalności przez Spółkę w Polsce nastąpiło w dniu 1 kwietnia 2021 r., w tym dniu zostały również otwarte księgi rachunkowe Oddziału.

Zatem, skoro Wnioskodawca (podatnik) nie składał zeznania podatkowego CIT-8 za ww. lata podatkowe, to nie spełnił warunku określonego w art. 25 ust. 6 ustawy o CIT. W konsekwencji nie ma możliwości wyliczenia w formie uproszonej zaliczki na podatek dochodowy za wskazane wyżej lata podatkowe.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy w roku podatkowym trwającym:

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do pozostałych powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych oraz orzeczenia sądu administracyjnego, wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, w określonym stanie. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, bowiem powołane interpretacje nie stanowią materialnego prawa podatkowego i nie mają mocy powszechnie obowiązującej. Każdą sprawę tut. Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Końcowo, Organ wydający niniejszą interpretację podkreśla, że jeżeli przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego będzie różnił się zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia. Należy też zauważyć, że na wnioskodawcy spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi dla siebie korzystne skutki prawne.

Pełna weryfikacja przedstawionych we wniosku okoliczności możliwa jest jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, prowadzonego przez uprawnione do tego organy, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej. Postępowanie w sprawie dotyczącej wydania interpretacji indywidualnej jest postępowaniem szczególnym, mającym charakter uproszczony, odrębny od postępowania podatkowego, uregulowanego w dziale IV Ordynacji podatkowej. Wydając bowiem interpretację indywidualną Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje, jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ...., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie