Czy wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę Organizatorom Konferencji będzie podlegać opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych, zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, a w konsekwencji, czy Spółka jako płatnik ma obowiązek pobierać zryczałtowany podatek od wynagrodzenia wypłacanego Organizatorom Konferencji.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 listopada 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 24 listopada 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę Organizatorom Konferencji będzie podlegać opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych, zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, a w konsekwencji, czy Spółka jako płatnik ma obowiązek pobierać zryczałtowany podatek od wynagrodzenia wypłacanego Organizatorom Konferencji. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest polskim rezydentem podatkowym, podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Wnioskodawca jest także czynnym podatnikiem VAT.

Wnioskodawca jest spółką kapitałową należącą do międzynarodowej grupy kapitałowej (dalej: „Grupa Kapitałowa”) świadczącej usługi w obszarze IT. Grupa Kapitałowa, której częścią jest Wnioskodawca, wypracowała szereg rozwiązań w postaci algorytmów i programów służących do rozwoju strategii marketingowych w Internecie. Ponadto, w skład Grupy Kapitałowej wchodzą spółki, skupiające się na tworzeniu i udostępnianiu oprogramowania dla firm w obszarze social media marketingu i obsługi klienta, a także wsparcia działań dot. content marketingu oraz influencer marketingu.

Natomiast, Spółka świadczy usługi polegające na prowadzeniu kampanii marketingu cyfrowego i obsługi klienta, którego główne cele ukierunkowane są wokół widoczności i świadomości potencjalnego odbiorcy reklamy w Internecie (tzw. branding).

Z uwagi na skalę międzynarodowej działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę, jak również specyfikę sektora IT, Spółka podejmuje szereg działań mających na celu m.in. poznanie oraz lepsze zrozumienie branży w której działa. W ramach jednego z takich działań Spółka planuje udział pracowników/współpracowników Wnioskodawcy w konferencjach zagranicznych (dalej: „Konferencje”). Tematyka Konferencji, w których będą uczestniczyć pracownicy/współpracownicy Spółki obejmuje w przeważającej mierze zagadnienia natury technicznej związanej z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością.

Udział pracowników/współpracowników Wnioskodawcy w Konferencjach może odbywać się na wielu płaszczyznach, takich jak:

 1. Pracownicy/współpracownicy Spółki będą jedynie uczestnikiem Konferencji. Wnioskodawca opłaci jedynie bilet wstępu (tj. wejściówkę) na Konferencję (dalej: „Przypadek 1”);

 2. Pracownicy/współpracownicy Spółki będą uczestnikiem Konferencji. Wnioskodawca opłaci bilet wstępu (tj. wejściówkę) na Konferencję. Dodatkowo, nazwa Spółki wystąpi za opłatą na banerach/stronie internetowej promującej Konferencję, pod swoją nazwą/logiem (dalej: „Przypadek 2”);

 3. Pracownicy/współpracownicy Spółki będą uczestnikiem Konferencji. Wnioskodawca opłaci bilet wstępu (tj. wejściówkę) na Konferencję. Dodatkowo, Spółka zakupi przestrzeń wystawienniczą na Konferencji (w ramach płatności otrzymuje zabudowę stoiska zapewnioną przez organizatora Konferencji, wraz z osprzętem i akcesoriami) (dalej: „Przypadek 3”).

W powyższych przypadkach, Spółka nabędzie usługi uczestnictwa w Konferencjach mających miejsce poza granicami kraju (tutaj: Polski) od podmiotów zagranicznych z siedzibą w krajach, z którymi Polska podpisała umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania (dalej: „Organizatorzy Konferencji”, „Podmioty zagraniczne”). Jednakże, Wnioskodawca nie może jednocześnie wykluczyć, że w przyszłości niniejsza sytuacja ulegnie zmianie.

Zagraniczne Konferencje, w których będą uczestniczyć pracownicy/współpracownicy Spółki cechują się zbliżonym charakterem do szkoleń. Konferencje składają się zasadniczo z szeregu wykładów przeprowadzonych przez przedstawicieli różnych organizacji (m.in. firm doradczych, przedsiębiorstw z branży Wnioskodawcy), a także z paneli dyskusyjnych oraz przerw przeznaczonych na dyskusje między uczestnikami Konferencji. Tym samym, Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę, iż celem udziału w Konferencjach będzie w przeważającej mierze nawiązanie znajomości, wymiana poglądów, opinii oraz doświadczeń między uczestnikami.

W związku z powyższym opisem zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy Wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę Organizatorom Konferencji, w Przypadkach wskazanych powyżej, podlega opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o CIT.

Spółka zaznacza przy tym, że prócz zagranicznych Organizatorów Konferencji wskazanych we wniosku może w przyszłości, może uczestniczyć również w innych Konferencjach, przy czym na etapie składania wniosku nie jest w stanie wskazać ich danych identyfikacyjnych tych podmiotów zagranicznych.

Pytania

 1. Czy wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę Organizatorom Konferencji w ramach Przypadku 1 będzie podlegać opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych, zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, a w konsekwencji, czy Spółka jako płatnik będzie miała obowiązek pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od osób prawnych od wynagrodzenia wypłacanego Organizatorom Konferencji?

 2. Czy wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę Organizatorom Konferencji w ramach Przypadku 2 będzie podlegać opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych, zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, a w konsekwencji, czy Spółka jako płatnik będzie miała obowiązek pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od osób prawnych od wynagrodzenia wypłacanego Organizatorom Konferencji?

 3. Czy wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę Organizatorom Konferencji w ramach Przypadku 3 będzie podlegać opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych, zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, a w konsekwencji, czy Spółka jako płatnik będzie miała obowiązek pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od osób prawnych od wynagrodzenia wypłacanego Organizatorom Konferencji?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę Organizatorom Konferencji w ramach Przypadku 1, nie będzie podlegać opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych, zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, a w konsekwencji, Spółka jako płatnik nie będzie miała obowiązku pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych od wynagrodzenia wypłacanego Organizatorom Konferencji.

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę Organizatorom Konferencji w ramach Przypadku 2, nie będzie podlegać opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych, zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, a w konsekwencji, Spółka jako płatnik nie będzie miała obowiązku pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych od wynagrodzenia wypłacanego Organizatorom Konferencji.

Ad. 3.

Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę Organizatorom Konferencji w ramach Przypadku 3, nie będzie podlegać opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych, zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, a w konsekwencji, Spółka jako płatnik nie będzie miała obowiązku pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych od wynagrodzenia wypłacanego Organizatorom Konferencji.

Uzasadnienie

W myśl art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Z powyższego przepisu wynika zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, zgodnie z którą dane państwo ma prawo opodatkować podmiot niebędący jego rezydentem jeżeli na jego terytorium znajduje się źródło uzyskiwania przychodów przez ww. podmiot zagraniczny.

Należy wskazać, iż polski ustawodawca określił zamknięty katalog dochodów (przychodów), których uzyskanie przez podmioty zagraniczne powoduje powstanie obowiązku potrącenia podatku od tych należności u źródła. Przedmiotowy obowiązek spoczywa na podmiocie polskim wypłacającym należności zagranicznemu kontrahentowi.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1, 2, 2a ustawy o CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, przychodów:

  1) z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how);

  2) z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

2a) przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,

- ustala się w wysokości 20% przychodów.

Natomiast, na podstawie art. 21 ust. 2 ustawy o CIT ww. regulacje stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Biorąc pod uwagę wskazane przepisy ustawy o CIT, płatnik ma obowiązek pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od osób prawnych (tj. „podatek u źródła”) od należności wypłacanych podmiotom zagranicznym z tytułu świadczeń, które zostały wskazane w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT. Płatnik może co do zasady nie pobierać podatku u źródła albo pobrać go według niższej stawki niż określona w ustawie o CIT, jeżeli właściwa umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie przewiduje opodatkowania świadczenia podatkiem u źródła w Polsce albo przewiduje opodatkowanie według stawki niższej niż określona w ustawie o CIT.

W konsekwencji, w przedmiotowej sprawie należy ustalić, czy wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę Organizatorom Konferencji w ramach przypadków wskazanych w niniejszym wniosku, mieści się w katalogu określonym w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, w związku z czym, czy wypłata ww. należności Organizatorom Konferencji, będącymi podmiotami zagranicznymi nie będzie powodowała powstania obowiązku poboru podatku u źródła.

Co więcej, Wnioskodawca zwraca uwagę, że we wniosku nie wnosi o rozstrzygnięcie, czy na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartych przez Polskę, Wnioskodawca jako płatnik będzie miał obowiązek pobierania podatku u źródła od Wynagrodzenia wypłacanego Organizatorom Konferencji, ale czy usługi świadczone przez Organizatorów Konferencji nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o CIT.

Dlatego też, mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca pragnie rozważyć każdy z przedstawionych przypadków udziału jego pracowników/współpracowników w Konferencjach, do których wspomniane powyżej przepisy mogą mieć zastosowanie. Jednocześnie argumenty przedstawione w odniesieniu do Przypadku 1 pozostają ważne w odniesieniu do elementów wspólnych z Przypadkiem 2 oraz Przypadkiem 3.

Przypadek 1 - Pracownicy/współpracownicy Spółki są jedynie uczestnikiem Konferencji. Wnioskodawca opłaca jedynie bilet wstępu (tj. wejściówkę) na Konferencję.

W ocenie Wnioskodawcy, uczestnictwo pracowników/współpracowników Spółki w Konferencjach zagranicznych nie stanowi usługi wymienionej w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT ani usługi o charakterze zbliżonym do którejkolwiek usług wymienionych w tymże przepisie. W szczególności usługi uczestnictwa w konferencjach nie są zbliżone do usług doradczych.

Usługa doradcza obejmuje bowiem udzielanie porad, opinii oraz odpowiedzi na pytania oraz problemy przedstawione przez klienta. Usługa doradcza jest zatem świadczeniem indywidualnym, dopasowanym do potrzeb konkretnego klienta. Charakter usługi doradczej jest zazwyczaj poufny, jej wynik zarezerwowany jest jedynie dla klienta oraz nie jest udostępniany osobom trzecim. Świadczenie usług doradczych związane jest również z ryzykiem odpowiedzialności za poprawność wykonywanego świadczenia. W przypadku wadliwości wykonywanych usług, doradca może ponosić odpowiedzialność cywilnoprawną (np. odszkodowanie na rzecz klienta), zawodową (np. utratę określonych licencji oraz uprawnień zawodowych), a nawet karną (np. w przypadku zagrożenia życia i zdrowia ludzkiego, spowodowanego nierzetelną usługą w kwestiach dotyczących bezpieczeństwa).

Ponadto usługa doradcza jest usługą ściśle niematerialną. Przekazanie rezultatu usługi doradczej nie wymaga spotkania z usługobiorcą - jej wynik może być przekazany w formie elektronicznej lub na drodze rozmowy telefonicznej.

Przedmiotowe Konferencje obejmują natomiast przekazanie określonych informacji szerszemu kręgowi odbiorców. Organizatorzy Konferencji przekazują informacje o znacznie ogólniejszym charakterze, dopasowanym do większej liczby odbiorców. Co istotne, w Konferencji przekazanie określonych informacji przez Organizatorów Konferencji stanowi jedynie pewną część składową tej usługi. Istotnym elementem przedmiotowych usług jest spotkanie z innymi uczestnikami oraz wzajemna wymiana doświadczeń i opinii, a przede wszystkim nawiązanie odpowiednich kontaktów z innymi uczestnikami Konferencji (w praktyce stanowi najistotniejszy element część nabywanej usługi).

Odpowiedzialność Organizatora konferencji za poprawność przekazywanych informacji jest nieporównywalnie niższa niż w przypadku indywidualnych usług doradczych i ogranicza się  zasadniczo do zwrotu kosztów szkolenia lub konferencji w przypadku niezadowolenia uczestników. Ponadto charakter Konferencji jest znacznie bardziej materialny. Ich organizacja wymaga fizycznej obecności uczestników w określonym miejscu oraz zapewnienia określonej infrastruktury technicznej (pomieszczeń, mebli, sprzętu komputerowego oraz projekcyjnego, nagłośnienia oraz materiałów informacyjnych). W przypadku dłuższych Konferencji w praktyce konieczne jest również zapewnienie odpowiedniego wyżywienia oraz napojów. Tym samym przedmiotowe Konferencje nie stanowią typowych usług niematerialnych.

Ponadto, nie można zakwalifikować płatności za organizację Konferencji zagranicznej jako płatności za usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT. Jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, Konferencje zagraniczne mają charakter spotkania profesjonalnego, a nie wydarzenia rozrywkowego albo widowiskowego.

Niewątpliwie, zapewnianie przez Organizatora Konferencji części rozrywkowej uczestnikom spotkania nie zmienia kwalifikacji tej usługi dla potrzeb stosowania art. 21 ust. 1 ustawy o CIT. Należy bowiem mieć na względzie, że ewentualna część rozrywkowa, w której mogą wziąć udział uczestnicy Konferencji, stanowi marginalny element tego wydarzenia.

Należy wskazać, że uczestnictwo w Konferencjach zagranicznych nie wiąże się również z przekazaniem przez Organizatora Konferencji na rzecz uczestników (w tym pracowników/współpracowników Wnioskodawcy) jakiejkolwiek wiedzy specjalistycznej w dziedzinie przemysłowej, handlowej albo naukowej (know-how) na gruncie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Uczestnicy Konferencji zagranicznych dzielą się wiedzą i doświadczeniem w zakresie zagadnień natury technicznej związanej z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością. Działania te mają na celu zapewnienie uczestnikom Konferencji lepsze poznanie środowiska branżowego oraz aktualnych praktyk stosowanych na rynku.

Mając na względzie, że ustawa o CIT nie zawiera definicji know-how, w celu ustalenia czy dane świadczenie stanowi know-how, należy się odnieść do definicji know-how wypracowanej na gruncie Konwencji Modelowej OECD. Zgodnie z tą definicją, umowy o know-how dotyczą sytuacji, w których jedna ze stron zobowiązuje się do udostępnienia drugiej stronie specjalistycznej wiedzy oraz doświadczeń nieujawnionych publicznie.

Zgodnie bowiem z definicją umów o know-how wypracowaną na gruncie Modelowej Konwencji OECD, w umowie o know-how jedna ze stron zobowiązuje się do udostępniania drugiej stronie specjalistycznej wiedzy i doświadczeń nieujawnionych publicznie w celu wykorzystania wiedzy i doświadczeń na własny rachunek, w prowadzonej działalności gospodarczej albo zawodowej. Wnioskodawca pragnie przy tym wskazać, że przez know-how należy rozumieć zespół technicznych informacji, które są poufne, istotne oraz zidentyfikowane we właściwej formie. Powyższe oznacza, że know-how zawiera dane, które nie są powszechnie dostępne, są istotne dla sposobu wytwarzania produktu i usługi albo dla ich rozwoju oraz jest opisane lub utrwalone w taki sposób, aby możliwe było sprawdzenie, że spełnia ono kryterium poufności i istotności.

Tym samym, know-how musi być użyteczne, tj. w dacie zawierania umowy można oczekiwać, że daje ono możliwość polepszenia konkurencyjnej pozycji licencjobiorcy, np. poprzez umożliwienie mu wejścia na nowy rynek lub zapewnienie przewagi konkurencyjnej w stosunku do innych wytwórców lub usługodawców, którzy nie mają dostępu do licencyjnego know-how lub innego porównywalnego know-how. Biorąc powyższe pod uwagę, wiedza oraz informacje zdobywane przez uczestników Konferencji zagranicznych podczas szkoleń i warsztatów organizowanych w ramach Konferencji zagranicznych nie mają charakteru know-how, nie spełniają bowiem przesłanek do uznania za wiedzę specjalistyczną wyróżniającą się poufnością, istotnością oraz identyfikowalnością. W tym zakresie podkreślić należy, że know-how posiada istotną wartość tylko wtedy, gdy jest on chroniony przed innymi uczestnikami rynku. W obliczu ogólnej dostępności Konferencji, w trakcie która nie zachowuje się cech poufności a prelekcje są kierowane do dużego audytorium, bez wątpienia nie dochodzi do przekazania know-how.

W ocenie Wnioskodawcy, powyższego wniosku nie zmienia fakt, że istnieją przypadki Konferencji zagranicznych, gdzie jej uczestnicy mogą wziąć udział w szkoleniach oraz różnego rodzaju warsztatach. W ramach tychże Konferencji, jej uczestnicy niewątpliwie mogą zyskać wiedzę i doświadczenie użyteczne w ich działalności zawodowej. W ocenie Wnioskodawcy, tak jak już zostało przez niego wskazane, doświadczenia oraz informacje przekazywane podczas szkoleń i warsztatów organizowanych w ramach Konferencji nie mają charakteru wiedzy specjalistycznej w zakresie wiedzy naukowej (know-how), a tym samym Wynagrodzenie nie spełnia przesłanek do uznania za świadczenie podlegające opodatkowaniu podatkiem u źródła, zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT.

Przypadek 2 - Pracownicy/współpracownicy Spółki są uczestnikiem Konferencji. Wnioskodawca opłaca bilet wstępu (tj. wejściówkę) na Konferencję. Dodatkowo, nazwa Spółki występuje za opłatą na banerach/stronie internetowej promującej Konferencję, pod swoją nazwą/logiem.

W ocenie Wnioskodawcy, w związku z zakupem miejsca na banerach/stronie internetowej promującej Konferencję, gdzie Wnioskodawca ma możliwość prezentować swoją nazwę/logo, przychody uzyskane przez Organizatorów Konferencji z tego tytułu nie będą objęte zakresem przedmiotowym art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, w szczególności nie będą mogły zostać zakwalifikowane jako wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT usługi reklamowe (lub usługi o podobnym do nich charakterze).

Pojęcie „reklama” wg „Słownika języka polskiego” pod red. M. Szymczyka (wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2002 r.) oznacza rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio, telewizję i inne podobne środki, np. plakaty, napisy i ogłoszenia służące temu celowi.

W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego przy wykładni przepisów ustawy dotyczących reklamy przeważa wykładnia gramatyczna. W wyroku z dnia 12 czerwca 1997 r., sygn. akt I SA/Ka 192-193/97 Naczelny Sąd Administracyjny wyraził pogląd, że reklama to działanie mające kształtować popyt poprzez poszerzenie wiedzy przyszłych nabywców o towarach w celu zachęcenia ich do nabycia towarów od tego właśnie a nie innego podmiotu gospodarczego. Reklama musi zawierać elementy wartościujące towar lub zachęcające do jego kupna, a za reklamę należy uznać wszystko, co zawiera informacje, które nie są niezbędne do zawarcia umowy (I. Konieczna, J. Ruszyński, Problematyka kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych oraz w podatku dochodowym od osób prawnym w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, Poznań 1997, s. 29-30).

Według J. Kamińskiego i W. Maruchina za reklamę należy uznać wszystko to, co zawiera informacje dodatkowe, które nie są niezbędne do złożenia oferty czy zawarcia umowy (J. Kamiński, W. Maruchin, Ustawa o VAT. Komentarz, Wyd. 2, Warszawa 1996, s. 52-53). Natomiast autorzy „Komentarza do podatku dochodowego od osób prawnych” B. Brzeziński i M. Kalinowski (B. Brzeziński, M. Kalinowski, Komentarz do podatku dochodowego od osób prawnych, Warszawa 1996, s. 143-144) uznają za reklamę działania, których celem jest kształtowanie popytu poprzez poszerzenie wiedzy przyszłych nabywców o towarach bądź usługach, ich cechach i przeznaczeniu w celu zachęcenia ich do nabywania towarów bądź usług od tego właśnie a nie innego podmiotu gospodarczego. Technicznym sposobem reklamy może być ogłoszenie prasowe, radiowe lub telewizyjne, a także plakat czy afisz stały, a ponadto rozsyłanie folderów i innych informacji handlowych nabywcom. Nie znaczy to jednak, że tylko te media mogą być wykorzystane do rozpowszechniania informacji i reklamy.

Ponadto, pod pojęciem usług reklamowych rozumie się wszelką działalność promocyjną, w wyniku której lub w trakcie której następuje przekazywanie treści mających za zadanie informować o istnieniu lub cechach oferowanych towarów lub usług w celu zwiększenia sprzedaży tych produktów. Usługi reklamowe mogą być wykonywane zarówno przez podmioty, które profesjonalnie zajmują się świadczeniem usług reklamowych, jak i podmioty, dla których wykonanie usługi reklamowej nie jest realizowane w ramach ich podstawowej działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi świadczone przez Organizatorów Konferencji w ramach Przypadku 2 nie mogą być kwalifikowane jako usługi reklamowe albo usługi podobnego rodzaju do usług reklamowych. Jako argument potwierdzający tezę Wnioskodawcy, przemawia fakt, iż wystąpienie nazwy/loga Wnioskodawcy za opłatą na banerach/stronie internetowej promującej Konferencje nie stanowi przekazania treści informujących o usługach świadczonych przez Spółkę w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej. Również, poprzez zobaczenie nazwy/loga Wnioskodawcy na banerach/stronie internetowej promującej Konferencję przez osobę trzecią, nie spowoduje, że osoba ta poszerzy swoją wiedzę na temat Spółki, jak również nie zachęci jej do nabywania usług od Wnioskodawcy.

Podsumowując, że Spółka, dokonując wypłaty należności na rzecz Organizatorów Konferencji, nie jest/będzie obowiązana do pobrania od tych należności zryczałtowanego podatku dochodowego.

Przypadek 3 - Pracownicy/współpracownicy Spółki są uczestnikiem Konferencji. Wnioskodawca opłaca bilet wstępu (tj. wejściówkę) na Konferencję. Dodatkowo, Spółka zakupuje przestrzeń wystawienniczą na Konferencji (w ramach płatności otrzymuje zabudowę stoiska zapewnioną przez organizatora Konferencji, wraz z osprzętem i akcesoriami).

Mając na uwadze brzmienie przytoczonych regulacji, raz jeszcze zaznaczyć należy, że zryczałtowanemu podatkowi podlegają m.in. usługi wskazane w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT. Aby zatem usługi nabywane przez Wnioskodawcę objęte były obowiązkiem poboru zryczałtowanego podatku, powinno dać się je zakwalifikować do któregokolwiek ze świadczeń wskazanych w powyższych artykułach, ponieważ - co wynika z ustawy, ale także literatury i orzecznictwa - rodzaj świadczeń podlegających zryczałtowanemu podatkowi powinien wynikać wprost z ustawy.

W ocenie Spółki świadczeniami, do których potencjalnie zakwalifikowane mogłyby zostać nabywane przez nią usługi, są wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT usługi reklamowe (lub usługi o podobnym charakterze).

Niemniej jednak, nabywana przez Spółkę przestrzeń wystawiennicza na Konferencji, gdzie w ramach płatności otrzymuje on zabudowę stoiska zapewnioną przez organizatora Konferencji, wraz z osprzętem, akcesoriami i niekiedy instalacją dedykowanej grafiki z logo Spółki, nie powinna być zakwalifikowana jako usługa reklamowa albo usługa podobnego rodzaju do usługi reklamowej, bowiem przedmiotowa usługa nie zawiera istotnych elementów usługi reklamy.

Wnioskodawca natomiast wskazuje, że nabywana przez Spółkę usługa zakupu przestrzeń wystawienniczej na Konferencji polegającą m.in. na udostępnieniu zabudowy stoiska zapewnionej przez Organizatora Konferencji, wraz z osprzętem, akcesoriami i niekiedy instalacją dedykowanej grafiki z logo Spółki) nie obejmuje działań mających na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu określonych towarów albo skorzystania z określonych usług.

Wnioskodawca pragnie przy tym wskazać, że Przypadek 3 można w dużej mierze porównać do udziału w targach, gdzie uczestnicy wydarzenia poza otrzymaniem biletów wstępu, otrzymują szereg dodatkowych świadczeń, takich jak zabudowane stoisko, czy urządzania umożliwiające promowanie prowadzonej działalności. Dla przykładu, w interpretacji indywidualnej DKIS z dnia 15 maja 2020 r. (znak: 0111-KDIB1-1.4010.81.2020.2.ŚS), organ podatkowy potwierdził, że od usług uczestnictwa w targach nie należy pobierać podatku u źródła. Usługa organizacji targów nie została wskazana jako podlegająca opodatkowaniu podatkiem u źródła. Również nie jest to usługa podobna do usług objętych opodatkowaniem, zwłaszcza usług reklamowych. W jego ocenie reklama to działanie mające kształtować popyt poprzez poszerzenie wiedzy przyszłych nabywców o towarach w celu zachęcenia ich do nabycia towarów od tego właśnie a nie innego podmiotu gospodarczego. Reklama musi zawierać elementy wartościujące towar lub zachęcające do jego kupna, a za reklamę należy uznać wszystko, co zawiera informacje, które nie są niezbędne do zawarcia umowy. Pod pojęciem usług reklamowych rozumie się wszelką działalność promocyjną, w wyniku której lub w trakcie której następuje przekazywanie treści mających za zadanie informować o istnieniu lub cechach oferowanych towarów lub usług w celu zwiększenia sprzedaży tych produktów. Podobne stanowisko zostało zaprezentowanie również, m.in. w interpretacji indywidualnej DKIS z 2 marca 2021 r. (sygn. 0111-KDIB1-2.4010.549.2020.2.BG).

Co więcej, na kwalifikację usługi oferowanej przez Organizatorów Konferencji dla potrzeb podatku u źródła nie powinien wpłynąć również fakt, że charakter Konferencji umożliwia Spółce promocję oferowanych przez siebie usług i rozwiązań służących do rozwoju strategii marketingowych w Internecie. Wnioskodawca zwraca bowiem uwagę, że działania związane z promocją Wnioskodawcy oraz rozpowszechnianiem informacji podejmowane są przez Spółkę, a nie przez Organizatora Konferencji. Spółka korzysta jedynie z możliwości promocji, jakie daje wymiana doświadczeń pomiędzy uczestnikami Konferencji.

W konsekwencji, usługi świadczone przez Organizatorów Konferencji nie mogą być kwalifikowane jako usługi reklamowe albo usługi podobnego rodzaju do usług reklamowych.

Ponadto, Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę na fakt, iż w doktrynie i praktyce podatkowej wypracowano mechanizmy stosowania podatku u źródła odnośnie do usług złożonych. Przyjmuje się, że jeżeli w danej usłudze istnieje świadczenie przeważające, to ono decyduje o opodatkowaniu bądź nie całej ceny za taką usługę. Jeżeli natomiast świadczenia mają charakter równorzędny, lecz są objęte jedną ceną, to cenę taką należy podzielić i opodatkować w sposób właściwy dla każdej z jej części (tak np. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 19 maja 2010 r., znak: IPPB5/423-133/10-4/AJ).

Takie podejście prowadzi do wniosku, że wynagrodzenie za świadczenie usług związanych z zapewnieniem udziału w Konferencjach nie podlega podatkowi u źródła. Żadne ze świadczeń częściowych, wchodzących w skład takich usług, nie ma osobno znaczenia gospodarczego dla ich nabywcy (np. bezprzedmiotowe jest udostępnienie wyposażenia stoiska bez samego udostępnienia przestrzeni wystawienniczej na targach). Stąd udostępnienie wyposażenia stoiska nie może być uznane za usługę użytkowania urządzenia handlowego. Podobnie, umieszczenie w folderach targowych informacji i materiałów dotyczących uczestnika targów jest czynnością pochodną w stosunku do samego uczestniczenia w targach, a nie usługą reklamową. Jeżeli zaś szukać w tym przypadku świadczenia głównego, przeważającego, to jest nim zapewnienie korzystania z powierzchni wystawienniczej. Takie świadczenie (zbliżone do najmu nieruchomości) pozostaje jednak poza zakresem podatku u źródła.

Tym samym przychody uzyskane przez Organizatorów Konferencji nie są objęte zakresem przedmiotowym art. 21 ust. 1 ustawy o CIT. Oznacza to, że Spółka, dokonując wypłaty należności na rzecz Organizatorów Konferencji, nie jest obowiązana do pobrania od tych należności zryczałtowanego podatku dochodowego.

Zaprezentowane przez Spółkę stanowisko w przedmiotowym Wniosku jest zbieżne z aktualnie dominującą linią interpretacyjną organów podatkowych w sprawach dotyczących podobnych stanów faktycznych.

W interpretacji indywidualnej DKIS z dnia 14 listopada 2019 r. (znak: 0111-KDIB1-2.4010.359.2019.2.MS), organ podatkowy potwierdził stanowisko wnioskodawcy, że wynagrodzenie wypłacane przez spółkę organizatorom konferencji nie podlega opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych, zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, a w konsekwencji spółka jako płatnik nie ma obowiązku pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych od wynagrodzenia wypłacanego organizatorom konferencji.

Podobne stanowisko wyraził Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w wydanej w dniu 1 września 2015 r. interpretacji indywidualnej (znak: ILPB4/4510-1-228/15-2/DS.), potwierdzać, że nabycie od zagranicznego podmiotu usług szkoleniowych oraz usług uczestnictwa w konferencjach, odbywających się w obu przypadkach poza granicami kraju, nie skutkuje dla Spółki obowiązkiem poboru podatku u źródła.

Również, w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 31 lipca 2013 r. (znak: IPPB5/423-393/13-2/MK), organ podatkowy potwierdził, że przychody z tytułu organizacji konferencji nie mieszczą się w zakresie obejmowanym przez art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT.

Jednocześnie, Spółka pragnie wskazać, że na gruncie analogicznego stanu faktycznego została wydana interpretacja indywidualna na rzecz innej spółki z Grupy Kapitałowej, w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził, że opisane powyżej (analogiczne) podejście, przyjęte przez spółkę z Grupy Kapitałowej jest prawidłowe (interpretacja indywidualna z dnia 8 listopada 2022 roku, sygn. 0114-KDIP2-1.4010.105.2022.1.OK).

Biorąc pod uwagę powyższe, w opinii Wnioskodawcy, wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę Organizatorom Konferencji w ramach Przypadków wskazanych w zdarzeniu przyszłym niniejszego Wniosku, nie będzie podlegało opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych, zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, a w konsekwencji, Spółka jako płatnik nie będzie miała obowiązku pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych od wynagrodzenia wypłacanego Organizatorom Konferencji.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy wyłącznie transakcji z podmiotami wymienionymi we wniosku, dla których dane w zakresie realizacji wymiany informacji podatkowych z innymi państwami zostały przez Wnioskodawcę wskazane.

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Odnosząc się natomiast do przywołanych przez Państwa wyroków należy zaznaczyć, że orzeczenia sądowe są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły. Natomiast Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

    Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA),

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.