Skutki podatkowe transakcji z oszustem

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie pytania oznaczonego nr 1 jest  prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 października 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 18 października 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. ustalenia, czy w związku z opisanym w stanie faktycznym wydaniem towarów podmiotowi podszywającemu się pod Kontrahenta Wnioskodawca zobowiązany jest rozpoznać przychód podatkowy (pytanie oznaczone we wniosku nr 1).

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 7 grudnia 2022 r. (data wpływu 9 grudnia 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Sp. z o.o. (dalej jako Spółka) prowadzi działalność w zakresie produkcji wyrobów chemicznych, głównie chemii budowlanej. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT w Polsce, zarejestrowana jest również do VAT UE. Jej klientami są odbiorcy krajowi jak i zagraniczni. Kontakt z klientami odbywa się zarówno drogą mailową, telefoniczną jak i poprzez bezpośrednie spotkania. W dniu (...) sierpnia 2022 r. na skrzynkę mailową pracownicy Spółki wpłynęła prośba o przedstawienie listy produktów wytwarzanych przez Spółkę. Wiadomość została podpisana przez osobę podającą się za B. G. - pracownika firmy L. F. (…) - odpowiedzialnego za zakupy. W odpowiedzi pracownica Spółki wysłała mu zestawienie produktów Spółki.

W wiadomości datowanej na dzień (...) sierpnia 2022 r. osoba działająca rzekomo jako przedstawiciel firmy L. F. podała dane adresowe francuskiej spółki: (…). Podjęcie współpracy z Kontrahentem zostało poprzedzone jego weryfikacją polegającą na sprawdzeniu jego statusu jako zarejestrowanego podatnika w bazie VIES. Spółka podjęła czynności w zakresie w jakim było to uzasadnione skalą przewidywanej współpracy.

Następnie w wiadomości z dnia (...) sierpnia 2022 r. osoba działająca rzekomo jako przedstawiciel firmy L. F. zapytała o ceny i w jakich ilościach niżej wskazane produkty znajdują się w magazynach Spółki. W kolejnych wiadomościach osoba rzekomo występująca w imieniu firmy L. F. ustaliła z pracownikiem Spółki ceny poszczególnych produktów oraz że płatność nastąpi w terminie 30 dni od dnia otrzymania towarów ze złożonego zamówienia.

Dnia 17 sierpnia 2022 r. zostało złożone zamówienie na następujące produkty oraz ich ilości:

-S. (...) 500 pieces [sztuk]

-P. (...) 300 pieces [sztuk]

-P. (...) 600 pieces [sztuk]

-P. (...) 600 pieces [sztuk]

-P. (...) 300 pieces [sztuk]

-P. (...) pieces [sztuk]

-S. F (...) pieces [sztuk]

-S. (...) 500 pieces [sztuk]

-S. W (...) 500 pieces [sztuk]

-S. W (...) 300 pieces [sztuk]

-S. (...) 300 pieces [sztuk]

-S. (...) 300 pieces [sztuk]

-S. S (...) 300 pieces [sztuk]

-S. C (...) 300 pieces [sztuk]

(...) września 2022 r. pracownica Spółki otrzymała wiadomość o planowanym miejscu rozładunku zamówionych towarów. Miało to nastąpić w (…). Jako osoba kontaktowa, magazynier, który miał odebrać zamówienie w tej samej wiadomości został wskazany D. M., został również podany jego numer telefonu: (…). Następnie z osobą podającą się za B. G. - pracownika firmy L. F. korespondencję prowadził pracownik Spółki z działu zaopatrzenia. W dniu (...) września 2022 r. zamówiony towar został dostarczony pod w/w adres przez firmę transportową zamówioną przez Spółkę, jednak na miejscu żaden z pracowników magazynu nie wiedział o takim zamówieniu.

Na wskazany we wcześniejszej korespondencji adres mailowy (...) została wysłana wiadomość o zaistniałej sytuacji. W odpowiedzi dział marketingu Spółki otrzymał wiadomość, że manager (kierownik) magazynu pracuje nad znalezieniem miejsca dla towarów z zamówienia oraz został podany numer telefonu do osoby określonej jako M. D., (…). Z uwagi na brak miejsca pod w/w adresem kierowca został skierowany pod kolejny adres: (…) a stamtąd pod kolejny w (…).

Tam ostatecznie został dokonany rozładunek dwóch wysłanych transportów. Spółka dołożyła należytej staranności i podpisane zostały dokumenty transportowe CMR oraz potwierdzenie odbioru.

W związku z wykonaniem zamówienia Spółka wystawiła dla L. F. dwie faktury: Nr (…) z dnia (...) września 2022 r. na kwotę (...) euro i Nr (…) z dnia (...) września 2022 r. na kwotę (...) euro. Zdarzenie zostało więc udokumentowane między innymi fakturami oraz dokumentacją magazynową (w tym dokument Wydanie Zewnętrzne), oraz listami przewozowymi potwierdzającymi wydanie towaru firmie transportowej, która przetransportowała towar do Kontrahenta na wskazany adres.

Spółka nie zawarła umowy ubezpieczenia ładunków w transporcie (ubezpieczenie cargo), gdyż - co do zasady - nie stosuje ona tego rodzaju ubezpieczeń. Towary zostały przekazane do transportu zewnętrznemu przewoźnikowi.

Z uwagi na brak płatności oraz zwrócenie uwagi na domenę adresu email członek zarządu Spółki skontaktował się z inną osobą z L. F. i otrzymał od niej informację, że L. F. nigdy nie złożyła zamówienia a adresy mailowe, z których była prowadzona korespondencja ze Spółką nie należą do L. F. we Francji. Spółka obecnie nie dysponuje więc towarem, który był przedmiotem kradzieży oraz nie otrzymała płatności za towar. Z uwagi na to, że przytoczone powyżej okoliczności uprawdopodobniają fakt dokonania szkody wobec Spółki w związku z popełnieniem przestępstwa, na podstawie art. 303 k.p.k, Spółka wniosła do Prokuratury zawiadomienie o wszczęcie i przeprowadzenie postępowania w niniejszej sprawie, o treści: „Działając imieniem Sp. z o. o. z siedzibą w (…), informujemy Prokuraturę o dokonaniu na szkodę w/w Spółki oszustwa (art. 286 k.k.) przez osobę lub osoby podające się za B. G. - pracownika firmy L. F. (…) - odpowiedzialnego za zakupy i na podstawie art. 303 k.p.k. wnosimy o wszczęcie i przeprowadzenie w niniejszej sprawie postępowania karnego. Wartość szkody poniesionej przez naszą spółkę wynosi (...) euro.”

W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo, że Spółka złożyła zawiadomienie o oszustwie w Prokuraturze Okręgowej w (…), która przekazała sprawę do Prokuratury Rejonowej w (…), procedury śledcze prowadzone są przez Komisariat Policji w (…). Postępowanie prowadzone przez Policję nie zostało zakończone, trwają przesłuchania świadków - Spółka nie jest informowana o postępach śledztwa.

Pytanie

Czy w związku z opisanym w stanie faktycznym wydaniem towarów podmiotowi podszywającemu się pod Kontrahenta Spółka zobowiązana jest rozpoznać przychód podatkowy (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Spółki, w związku z opisanym w stanie faktycznym wydaniem towarów podmiotowi podszywającemu się pod Kontrahenta, Spółka nie jest zobowiązana do rozpoznania przychodu podatkowego.

W Spółce obowiązują wewnętrzne procedury, zgodnie z którymi Dział Sprzedaży Spółki weryfikuje potencjalnych nabywców na podstawie KRS, CEIDG, wykazu tzw. „białej listy podatników”, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zagranicznych rejestrów handlowych, VIES.

Podczas weryfikacji sprawdzane są takie informacje jak:

a.  Dane nabywcy (takie jak: adres prowadzenia działalności, numer telefonu, czy rachunek bankowy pokrywa się w rachunkiem ujawnionym w wykazie podmiotów zarejestrowanych jako podatnicy VAT, niezarejestrowanych oraz wykreślonych i przywróconych do rejestru VAT, numer identyfikacji podatkowej i inne),

b.  Data rozpoczęcia działalności nabywcy,

c.  Status podatkowy nabywcy (rejestracja na potrzeby podatku od towarów i usług lub podatku od wartości dodanej, posiadanie niezbędnych numerów rejestracyjnych, posiadanie/nieposiadanie przez niego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski, ewentualne zaległości i inne) w zakresie podatku VAT,

d.  Znaczenie nabywcy w branży (czy jest to podmiot znany, czy dokonuje transakcji na dużą skalę itp.),

e.  Wszelkie inne kwestie, które z uwagi na okoliczności konkretnej transakcji powinny zostać przeanalizowane w ramach procedury weryfikacji.

Po zrealizowaniu transportu i nieotrzymaniu przez Spółkę zapłaty za zamówiony produkt, Spółka - jak zostało wskazane uprzednio we wniosku - podjęła próby skontaktowania się z osobą, co do której działała w przekonaniu, że złożyła zamówienie w imieniu Kontrahenta. Spółce nie udało się skontaktować z osobą, która podawała się za przedstawiciela Kontrahenta, a ze strony Kontrahenta otrzymała ostatecznie informację, iż nie zamawiał on dostawy towarów będących przedmiotem wniosku.

W opinii Spółki, nie powinna ona rozpoznawać kwot wykazanych na fakturach, które zostały wystawione w wyniku dokonanego wobec Spółki oszustwa jako przychodu, podlegającego opodatkowaniu na podstawie Ustawy o CIT. Zgodnie z art. 7 ust. 1 Ustawy o CIT, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 Ustawy o CIT, przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Kolejno art. 12 ust. 3 Ustawy o CIT wskazuje, że za przychody związane z działalnością gospodarczą uznaje się osiągnięte w roku podatkowym także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

W orzecznictwie sądów administracyjnych przychód jest określany jako wartości (przysporzenia), które definitywnie powiększają aktywa osoby prawnej. Jak wskazał NSA w wyroku z dnia 31 stycznia 2006 r., sygn. II FSK 198/05: „„Należność” wynika z treści stosunku prawnego, a odnosi się zarówno do możliwości dochodzenia konkretnego świadczenia oraz do powinności jego spełnienia. Oznacza to, że powstanie przychodów należnych związane jest z powstaniem wierzytelności.” Podobnie w wyroku NSA z dnia 7 grudnia 2016 r. II FSK 3261/14, Sąd stwierdził, odnosząc się do cechy należności na podstawie analogicznego do art. 12 ust. 3 Ustawy o CIT przepisu art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, że: „Cecha „należności” dotyczy kwot, które są wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego, a zatem przychodami w rozumieniu art. 14 ust. 1 u.p.d.o.f. stają się kwoty, których podatnik może skutecznie domagać się od swojego kontrahenta.

W opisywanej sytuacji, Spółka była w posiadaniu towaru, który stanowił część jej aktywów. W konsekwencji utraty towaru aktywa Spółki uległy pomniejszeniu. Jednocześnie Spółka nie otrzymała żadnych rzeczy, praw lub świadczeń, które mogłaby uznać za kontrolowane przez siebie zasoby majątkowe, które miałyby zwiększyć wartość jej aktywów.

Spółka nie może dochodzić należności od żadnej ze stron - od Kontrahenta ani od osoby, która podszyła się pod jego przedstawiciela. Biorąc pod uwagę, iż Kontrahent nie umocował osoby podającej się za jego przedstawiciela do zawarcia umowy w zakresie nabycia towarów, należy przyjąć, że pomiędzy Spółką a Kontrahentem nie powstał stosunek prawny warunkujący powstanie przychodu. Spółka zatem nie ma prawa dochodzenia należności, wynikających z faktur wystawionych w związku z wydaniem towaru.

Zdaniem Spółki opisane zdarzenie nie powinno być uznane jako powodujące powstanie przychodu, podlegającemu opodatkowaniu z uwagi na postanowienia art. 2 ust. 1 pkt 3 Ustawy o CIT, według którego przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów wynikających z czynności, które nie mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy. Jak wskazuje Spółka w przedmiotowej sprawie, osoba podająca się za przedstawiciela Kontrahenta nie działała w jego imieniu. Wobec tego Spółka stoi na stanowisku, że czynność opisana w stanie faktycznym jest nieważna.

W świetle powyższej argumentacji Spółka stoi na stanowisku, że w opisanym stanie faktycznym nie może dochodzić należności od żadnej ze stron, wobec czego zrealizowany wywóz produktów jak i wystawione faktury nie są podstawą do rozpoznania przychodu należnego podlegającego opodatkowaniu podatkiem od osób prawnych w rozumieniu art. 12 ust. 3 Ustawy o CIT.

Stanowisko Spółki potwierdza interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z dnia 12 lutego 2021 r„ sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.848.2020.2.ISL, która została wydana na gruncie przepisu art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który można uznać za analogiczny do przepisu art. 12 ust. 3 Ustawy o CIT w zakresie, w jakim przepisy te stanowią o kwotach należnych. Interpretacja została wydana w zbliżonym do przedstawionego przez Spółkę stanie faktycznym. Zdaniem organu, wyrażonym w interpretacji, wnioskodawca nie powinien rozpoznawać przychodu w wysokości ceny wynikającej z faktury wystawionej na rzecz podmiotu, którego dane zostały wykorzystane do oszustwa. Organ wskazał w interpretacji, że skoro transakcja sprzedaży została udokumentowana fakturami, jednakże ta sprzedaż dokonana została na rzecz podmiotu podającego się za reprezentanta podmiotu wykazanego na fakturze, wskutek czego doszło do kradzieży/przywłaszczenia towaru, to nie można uznać, aby doszło do faktycznej sprzedaży tego towaru, a co za tym idzie powstania przysporzenia majątkowego po stronie wnioskodawcy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „updop”):

Stosownie do art. 12 ust. 3 updop,

Objęte powyższą regulacją przychody muszą być zatem następstwem prowadzonej działalności gospodarczej, stąd też między przychodem a działalnością gospodarczą musi istnieć związek skutkujący powstaniem przychodu. Określenie „związane z działalnością gospodarczą” pojmuje się dość szeroko uznając tym samym, iż przychodami z tego źródła są nie tylko przychody będące bezpośrednim wynikiem tej działalności, ale także przychody z każdej innej działalności z nią związanej, w tym w szczególności z tytułu niektórych operacji finansowych.

Ustawodawca nie zastrzega, że przychodem są tylko wymienione w art. 12 updop przysporzenia, które są wprost wynikiem realizacji celu działalności gospodarczej osoby prawnej. Wszelkie wpłaty pieniężne, o ile spełniają inne wymagania podane w Rozdziale 2 updop, winny być uznane za przychód osoby prawnej zwłaszcza, że listę przysporzeń - stanowiącą katalog zamknięty, którego zakres nie podlega rozszerzeniu czy też zawężeniu - które nie mogą być zaliczone do przychodów zawarto w ust. 4 cytowanego przepisu.

Z treści cyt. art. 12 ust. 3 updop wynika więc, iż przychody należne to wszelkiego rodzaju przychody, co do których przysługuje podatnikowi uprawnienie do ich dochodzenia, czyli takie, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego. „Należność” odnosi się zarówno do możliwości dochodzenia konkretnego świadczenia oraz do powinności jego spełnienia.

Przychody należne odnoszą się do przychodów związanych z działalnością gospodarczą. Jako takie przychody nie powinny być więc traktowane wyłącznie przychody ściśle wynikające z tej działalności, przykładowo z tytułu sprzedaży towarów w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Za przychody związane z działalnością gospodarczą należy uznać nie tylko przychody będące bezpośrednim wynikiem tej działalności, ale również przychody z każdej innej działalności z nią związanej. Jako przychody należne powinny być zatem traktowane te przysporzenia, które nie powstałyby gdyby podatnik nie prowadził działalności gospodarczej.

Należy również wskazać, iż stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 3 updop,

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika m.in., że na skrzynkę mailową pracownicy Spółki wpłynęła prośba o przedstawienie listy produktów wytwarzanych przez Spółkę. Wiadomość została podpisana przez osobę podającą się za pracownika podmiotu mającego siedzibę we Francji, odpowiedzialnego za zakupy. W odpowiedzi pracownica wysłała mu zestawienie produktów Spółki. W kolejnych wiadomościach osoba rzekomo występująca w imieniu firmy francuskiej ustaliła z pracownikiem Spółki ceny poszczególnych produktów oraz że płatność nastąpi w terminie 30 dni od dnia otrzymania towarów ze złożonego zamówienia. Następnie zostało złożone zamówienie na produkty Spółki. Pracownica Spółki otrzymała wiadomość o planowanym miejscu rozładunku zamówionych towarów. Jako osoba kontaktowa został wskazany magazynier, który miał odebrać zamówienie. Zamówiony towar został dostarczony pod wskazany adres przez firmę transportową zamówioną przez Spółkę, jednak na miejscu żaden z pracowników magazynu nie wiedział o takim zamówieniu. Na wskazany we wcześniejszej korespondencji adres mailowy została wysłana wiadomość o zaistniałej sytuacji. W odpowiedzi dział marketingu Spółki otrzymał wiadomość, że manager magazynu pracuje nad znalezieniem miejsca dla towarów z zamówienia oraz został podany numer telefonu do osoby określonej jako M. D. Z uwagi na brak miejsca pod wskazanym adresem kierowca został skierowany pod kolejny adres, a stamtąd pod kolejny adres. Tam ostatecznie został dokonany rozładunek dwóch wysłanych transportów. Podpisane zostały dokumenty transportowe CMR oraz potwierdzenie odbioru. W związku z wykonaniem zamówienia Spółka wystawiła dla francuskiego podmiotu dwie faktury. Zdarzenie zostało więc udokumentowane między innymi fakturami oraz dokumentacją magazynową oraz listami przewozowymi potwierdzającymi wydanie towaru firmie transportowej, która przetransportowała towar do Kontrahenta na wskazany adres. Towary zostały przekazane do transportu zewnętrznemu przewoźnikowi. Z uwagi na brak płatności oraz zwrócenie uwagi na domenę adresu email członek zarządu Spółki skontaktował się z inną osobą z francuskiej spółki i otrzymał od spółki informację, że francuski kontrahent nigdy nie złożył zamówienia a adresy mailowe, z których była prowadzona korespondencja ze spółką nie należy do niego. Spółka obecnie nie dysponuje towarem, który był przedmiotem kradzieży oraz nie otrzymała płatności za towar. Spółka wniosła do Prokuratury zawiadomienie o wszczęcie i przeprowadzenie postępowania w niniejszej sprawie

Wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 odnoszą się do rozpoznania przychodu podatkowego związanego z wydaniem towarów podmiotowi podszywającemu się pod Kontrahenta.

Jak wcześniej wskazano o przychodzie z działalności gospodarczej można mówić już w momencie powstania uprawnienia podatnika do uzyskania przysporzenia, niezależnie od jego faktycznego otrzymania. Przychodami należnymi są bowiem należności stanowiące efekt działalności gospodarczej podatnika, których wydania może on żądać od drugiej strony umowy. Przychody będą należne nawet wówczas, gdy podatnik ich nie otrzyma albo zrezygnuje z ich otrzymania lub odroczy termin płatności.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że skoro transakcja sprzedaży towaru przez Spółkę została udokumentowana fakturami, jednakże ww. sprzedaż dokonana została na rzecz podmiotu podającego się za reprezentanta Spółki francuskiej, wskutek czego doszło do kradzieży/przywłaszczenia towaru Spółki, to nie można uznać, aby doszło do faktycznej sprzedaży tego towaru, a co za tym idzie powstania przychodu podatkowego po stronie Spółki. Zatem, Wnioskodawca nie powinien rozpoznawać przychodu podatkowego, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w wysokości ceny wynikającej z faktury wystawionej na ww. podmiot, tj. Spółkę francuską, której dane zostały wykorzystane do oszustwa, a która nie była w rzeczywistości nabywcą, a towar został skradziony przez niezidentyfikowaną osobę podszywającą się pod jej reprezentanta.

Zatem, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że w związku z opisanym w stanie faktycznym wydaniem towarów podmiotowi podszywającemu się pod Kontrahenta Wnioskodawca nie jest zobowiązany do rozpoznania przychodu podatkowego. Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

-   W zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

-   Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

-   Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Państwo w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Państwa do interpretacji.

-   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-    w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-    w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).