Temat interpretacji
W zakresie ustalenia, czy płatności traktowane jako wynagrodzenie za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego dokonywane na rzecz spółki-matki należy uwzględniać dla potrzeb kalkulacji limitu 2.000.000 zł, o którym mowa w art. 26 ust. 1 i 2e ustawy o CIT.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
6 czerwca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 2 czerwca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy płatności traktowane jako wynagrodzenie za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego dokonywane na rzecz spółki-matki należy uwzględniać dla potrzeb kalkulacji limitu 2.000.000 zł, o którym mowa w art. 26 ust. 1 i 2e ustawy o CIT.
Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 11 sierpnia 2022 r. Znak: 0111-KDIB2-1.4010.368.2022.1.BJ, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 26 sierpnia 2022 r.
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego
Przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej przez Sp. z o.o. (dalej także: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest głównie sprzedaż i wynajem maszyn budowlanych, serwis i sprzedaż części zamiennych oraz oferta maszyn używanych. Spółka oferuje sprzedaż lub wynajem maszyn budowlanych takich jak: koparki, ładowarki, walce, podnośniki, frezarki do betonu, minikoparki i wiele innych. Obsługuje ona następujące branże: budowlane, komunalne, wodno-kanalizacyjne, drzewne oraz przetwórstwa odpadów. W swojej ofercie spółka posiada sprzęt nowy jak i używany renomowanych firm. Spółka wchodzi w skład niemieckiej grupy X (dalej: grupa X). Doświadczenie zbudowane przez lata współpracy z renomowanymi producentami sprawiło, że grupa X a przez to także i spółka stała się jedną z rozpoznawalnych firm na rynku maszyn budowlanych. Sukcesywnie rozwijając sieć oddziałów, swym zasięgiem obejmuje obecnie całą Polskę.
Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Jego jedynym udziałowcem jest spółka X GmbH (dalej: „spółka-matka” lub „jedyny udziałowiec”) będący niemieckim rezydentem podatkowym.
Spółka wynajmuje od spółki-matki maszyny oraz urządzenia budowlane i elementy osprzętowe. Są to m.in.:
1.Minikoparki i koparki gąsienicowe o masie eksploatacyjnej nie przekraczającej 6t
2.Koparki kołowe wykorzystywane na szeroką skalę do różnego typu robót ziemnych
3.Ładowarki kołowe
4.Walce
5.Koparko-ładowarki stosowane podczas prac porządkowych i komunalnych, przygotowywania nawierzchni pod drogi rowerowe lub chodniki i tworzenia wykopów melioracyjnych.
6.Inne urządzenia i drobny osprzęt do budowy dróg, zagospodarowania terenu i innych prac budowlanych:
a)zagęszczarki,
b)Sprężarki,
c)Agregaty prądotwórcze 1 systemy oświetleniowe,
d)Szalunki,
e)Pompy,
f)Ogrodzenia,
g)Przecinarki,
h)Młoty.
Pozyskane w ten sposób maszyny, urządzenia budowlane 1 elementy osprzętowe są następnie przedmiotem dalszego wynajmu przez wnioskodawcę pozyskanym przez spółkę, niepowiązanym z nią klientom.
Wnioskodawca wystąpił z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej z pytaniem czy zapłata wynagrodzenia na rzecz spółki-matki za wynajem maszyn, urządzeń budowlanych i elementów osprzętowych stanowi zapłatę należności z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania urządzenia przemysłowego, opodatkowanego stawką ryczałtową. W dniu 30 października 2019 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał interpretację (Znak: 0111-KDIB2-1.4010.398.2019.1.BKD), w której uznał, iż w związku z zapłatą wspomnianego wynagrodzenia na Wnioskodawcy ciążą obowiązki płatnika.
Spółka traktuje zapłatę za wynajem maszyn, urządzeń budowlanych i elementów osprzętowych od jedynego udziałowca jako należność z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania urządzenia przemysłowego opodatkowaną zryczałtowanym podatkiem dochodowym (tzw. podatkiem u źródła).
Jedyny udziałowiec jest rzeczywistym właścicielem wypłacanych należności, posiadanie udziałów w kapitale Wnioskodawcy wynika z tytułu własności a spółka-matka nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.
Spółka przewiduje, iż w roku 2022 dokona na rzecz jedynego udziałowca płatności w związku z umową najmu maszyn, urządzeń budowlanych i elementów osprzętowych w wysokości przekraczającej kwotę 2.000.000 zł. Wnioskodawca planuje także dokonywać płatności na rzecz spółki-matki z innych tytułów podlegających opodatkowaniu podatkiem u źródła, których suma nie przekroczy 2.000.000 zł.
W związku z powyższym spółka powzięła wątpliwość czy należności za wynajem urządzenia przemysłowego należy wliczać do limitu 2.000.000 zł, którego przekroczenie wymaga stosowania mechanizmu pay and refund.
W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 26 sierpnia 2022 r. Wnioskodawca wskazał m.in., że spółka-matka nieprzerwanie przez okres dwóch lat posiada nie mniej, niż 25% udziałów w kapitale Wnioskodawcy.
Pytanie
Czy w opisanym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym płatności traktowane jako wynagrodzenie za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego dokonywane na rzecz spółki-matki należy uwzględniać dla potrzeb kalkulacji limitu 2.000.000 zł, o którym mowa w art. 26 ust. 1 i 2e ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm.; dalej jako: „ustawa o CIT”)?
Państwa stanowisko w sprawie
Zdaniem Wnioskodawcy, płatności traktowane jako wynagrodzenie za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego dokonywane na rzecz spółki-matki nie podlegają uwzględnieniu dla potrzeb kalkulacji limitu 2.000.000 zł, o którym mowa w art. 26 ust. 1 i 2e ustawy o CIT.
Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) ustala się w wysokości 20% przychodów.
W myśl art. 21 ust. 2 ustawy o CIT, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Natomiast zgodnie z art. 21 ust. 3 ustawy o CIT zwalnia się od podatku dochodowego przychody, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:
1.wypłacającym należności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jest:
a)Spółka będąca podatnikiem podatku dochodowego mająca siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo
b)położony na terytorium rzeczypospolitej polskiej zagraniczny zakład spółki podlegającej w państwie członkowskim Unii Europejskiej opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania, jeżeli wypłacane przez ten zagraniczny zakład należności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów przy określaniu dochodów podlegających opodatkowaniu w Rzeczypospolitej Polskiej;
2.uzyskującym przychody, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jest spółka podlegająca w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania;
3.spółka:
a)o której mowa w pkt 1, posiada bezpośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) w kapitale spółki, o której mowa w pkt 2, lub
b)o której mowa w pkt 2, posiada bezpośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) w kapitale spółki, o której mowa w pkt 1;
4.rzeczywistym właścicielem należności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jest:
a)spółka, o której mowa w pkt 2, albo
b)zagraniczny zakład spółki, o której mowa w pkt 2, jeżeli dochód osiągnięty w następstwie uzyskania tych należności podlega opodatkowaniu w tym państwie członkowskim Unii Europejskiej, w którym ten zagraniczny zakład jest położony.
W art. 26 ust. 1 ustawy o CIT wskazano, iż osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem.
Jak wynika z powyżej przywołanego przepisu, zastosowanie zwolnienia z opodatkowania jest możliwe pod warunkiem dochowania należytej staranności.
Zgodnie z art. 26 ust. 2e ustawy o CIT, jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 na rzecz podmiotu powiązanego, przekroczyła w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwotę 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami są obowiązane jako płatnicy pobrać, z zastrzeżeniem ust. 2g, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 pkt 1 lub art. 22 ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę 2 000 000 zł:
1)z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e;
2)bez możliwości niepobrania podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a także bez uwzględniania zwolnień lub stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Powyższy przepis wprowadza do systemu prawnego tzw. Mechanizm pay and refund, który obliguje płatników do pobrania w dniu dokonania wypłaty zryczałtowanego podatku bez możliwości zastosowania zwolnienia lub stawki obniżonej, jeżeli łączna kwot należności, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT wypłaconych na rzecz podmiotu powiązanego, przekroczyła w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego łącznie kwotę 2.000.000 zł.
Art. 26 ust. 9 ustawy o CIT przewiduje, iż minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, grupy podatników, grupy płatników lub czynności, w przypadku których zostanie wyłączone lub ograniczone stosowanie ust. 2e, jeżeli spełnione zostały warunki do niepobrania podatku, zastosowania stawki podatku lub zwolnienia, wynikające z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, uwzględniając istnienie określonych uwarunkowań obrotu gospodarczego, specyficzny status niektórych grup podatników i płatników oraz specyfikę dokonywania niektórych czynności. W oparciu o tę delegację ustawową wydane zostało rozporządzenie ministra finansów z dnia 31 grudnia 2018 r. W sprawie wyłączenia lub ograniczenia stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 2545; dalej jako: „rozporządzenie wyłączające”), które w § 2 pkt 7 wyłącza stosowanie art. 26 ust. 2e ustawy w przypadku wypłat należności z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego.
Zgodnie z § 2 ust. 2 rozporządzenia wyłączającego w przypadku wypłat należności, o których mowa w ust. 1 pkt 7-9, wyłączenie stosowania art. 26 ust. 2e ustawy stosuje się jedynie do wypłat należności na rzecz podatników mających siedzibę lub zarząd na terytorium państwa będącego stroną zawartej z Rzecząpospolitą polską umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, której przepisy określają zasady opodatkowania dochodów z dywidend, odsetek oraz należności licencyjnych, jeżeli istnieje podstawa prawna do wymiany informacji podatkowych z państwem siedziby lub zarządu tych podatników.
Rozporządzenie wyłączające nie zawiera terminu obowiązywania wyłączenia ze stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o CIT w odniesieniu do wypłat należności z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, wobec czego uznać należy, iż wyłączenie to ma trwały charakter.
Spółka dokonuje wypłat na rzecz spółki-matki, będącej niemieckim rezydentem podatkowym. Umowa między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisana w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12 poz. 90) zawiera przepisy określające zasady opodatkowania dochodów z dywidend, odsetek oraz należności licencyjnych a art. 27 tejże umowy stanowi podstawę prawną do wymiany informacji podatkowych z państwem siedziby lub zarządu tych podatników.
Z powyższych informacji wynika zatem niezbicie, iż warunek do zastosowania wyłączenia wynikającego z rozporządzenia wyłączającego należy uznać za spełniony.
Analogiczne stanowisko w kwestii wyłączenia wypłat należności z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego z limitu 2.000.000 zł, o którym mowa w art. 26 ust. 2e ustawy o CIT, zajął także Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej Znak: 0111-KDIB2-1.4010.427.2020.2.MK z dnia 11 stycznia 2021 r.
W konsekwencji, zdaniem wnioskodawcy płatności dokonywane na rzecz spółki-matki za wynajem maszyn, urządzeń budowlanych i elementów osprzętowych traktowane jako należności za najem urządzenia przemysłowego nie należy uwzględniać dla potrzeb kalkulacji limitu 2.000.000 zł, o którym mowa w art. 26 ust. 1 i 2e ustawy o CIT.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.