Czy opisane przez Wnioskodawcę Instalacje fotowoltaiczne należy amortyzować dla celów rozliczania podatku dochodowego od osób prawnych jako odrębne śr... - Interpretacja - 0111-KDIB1-1.4010.26.2022.1.SH

shutterstock
Interpretacja indywidualna z dnia 11 marca 2022 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.26.2022.1.SH

Temat interpretacji

Czy opisane przez Wnioskodawcę Instalacje fotowoltaiczne należy amortyzować dla celów rozliczania podatku dochodowego od osób prawnych jako odrębne środki trwałe, według stawki 10% wynikającej z załącznika nr 1 do ustawy o CIT.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 stycznia 2022 r. za wpłynął Państwa wniosek z 11 stycznia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy opisane przez Wnioskodawcę Instalacje fotowoltaiczne należy amortyzować dla celów rozliczania podatku dochodowego od osób prawnych, jako odrębne środki trwałe, według stawki 10% wynikającej z załącznika nr 1 do ustawy o CIT. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca (dalej: „Spółka”) jest polską spółką akcyjną będącą podatnikiem CIT o nieograniczonym obowiązku podatkowym w Polsce.

Główny przedmiot działalności gospodarczej Spółki stanowi hurtowa sprzedaż oraz dystrybucja detaliczna paliw na terenie Polski, prowadzone m.in. za pośrednictwem stacji benzynowych należących do Wnioskodawcy.

Wnioskodawca podjął decyzję o realizacji inwestycji polegających na budowie dachowych mikroinstalacji fotowoltaicznych pracujących w układzie otwartym na sieć tzn. on grid (dalej: „Instalacje fotowoltaiczne”). Instalacje fotowoltaiczne zostały lub zostaną przyłączone do wewnętrznych instalacji elektrycznych budynków handlowo-usługowych oraz wiat paliwowych na stacjach benzynowych prowadzonych przez Wnioskodawcę.

Prace konstrukcyjne lub prace związane z montażem elementów konstrukcyjnych Instalacji fotowoltaicznych, w tym paneli fotowoltaicznych, były lub będą wykonywane przez Spółkę bądź wyspecjalizowane podmioty trzecie - zewnętrznych wykonawców. Dodatkowo, niezbędne okazały się/mogą okazać się prace instalacyjne elektryczne polegające na montażu osprzętu elektrycznego, tras kablowych i uziemień lub prace ziemne polegające na posadowieniu słupa stalowego oraz poprowadzeniu w wykopie przewodów pomiędzy obiektami budowlanymi (np. wiatą a budynkiem stacji).

Spółka wykorzystuje/zamierza wykorzystywać wytwarzaną przez Instalacje fotowoltaiczne energię na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Wyprodukowana energia jest/będzie zużywana dla potrzeb funkcjonowania danej stacji benzynowej Spółki, na której została/zostanie zamontowana Instalacja fotowoltaiczna. W przypadku powstania nadwyżek wyprodukowanej energii, będą one podlegały odsprzedaży w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Instalacje fotowoltaiczne są urządzeniami o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, stanowiącymi lub mającymi stanowić własność Spółki, kompletnymi i zdatnymi do użytku w dniu przyjęcia do używania. Mogą i będą mogły one zostać zdemontowane i przeniesione na inne miejsce - bez ich uszkodzenia oraz bez uszczerbku dla konstrukcji obiektu budowlanego, na co pozwala konstrukcja samych instalacji oraz sposób ich montażu.

Główne elementy Instalacji fotowoltaicznych stanowią/będą stanowić:

  1. Panele monokrystaliczne mocowane na stalowo-aluminiowej konstrukcji wsporczej

Panele zbudowane są/będą z pojedynczych ogniw, które z kolei są połączeniem wielu małych kryształów krzemu. W celu zamieszczenia ich na dachu danego obiektu Spółka dokonała/będzie dokonywać we własnym zakresie bądź korzystając z usług podmiotu trzeciego montażu stalowo-aluminiowej konstrukcji wsporczej składającej się przede wszystkim z szyn oraz innych, mniejszych części stalowo-aluminiowych. Konstrukcja jest/będzie zamontowana w wykonaniu balastowym, to znaczy bez ingerencji w poszycie dachu, z użyciem obciążników dociążających konstrukcję.

Celem optymalizacji uzyskiwanej ilości energii elektrycznej używane są/będą optymalizatory mocy montowane w panelach fotowoltaicznych lub puszkach połączeniowych modułów. Optymalizatory zwiększają produkcję energii poprzez sprawienie, aby każdy panel pracował w punkcie mocy maksymalnej. Dzięki nim instalacja działa bardziej wydajnie, co przekłada się na wyższe uzyski energii.

  1. Infrastruktura towarzysząca, w tym w szczególności:

Zadaniem inwertera jest transformacja napięcia stałego (DC) na napięcie przemienne (AC). Inwertery fotowoltaiczne posiadają wewnętrzny zestaw zabezpieczeń nadnapięciowych, podnapięciowych, nadczęstotliwościowych, podczęstotliwościowych. Mogą być montowane zarówno na zewnątrz, jak i w pomieszczeniach.

Przewody po stronie AC i DC były lub będą prowadzone natynkowo, pod sufitem w rurkach instalacyjnych lub korytkach kablowych, jak również potencjalnie na zewnątrz w ziemi w rurach osłonowych. Instalacje fotowoltaiczne były/będą przyłączane do rozdzielni.

Połączenia paneli z inwerterami zostały/zostaną zrealizowane za pomocą kabli dedykowanych dla instalacji stałoprądowych fotowoltaicznych o przekroju żył roboczych 6  mm2. Trasa kablowa przewodów solarnych (DC), na dachu, była/będzie prowadzona w taki sposób, aby unikać tworzenia się pętli przewodów, w których mogłoby się indukować napięcie, zatem przewód dodatni (plusowy) jest/będzie prowadzony blisko ujemnego.

Wewnątrz budynku stacji były/będą montowane rozdzielnice natynkowe. Jedna z rozdzielnic jest/będzie rozdzielnicą DC, w której zostały/zostaną zamontowane dwa ograniczniki przepięć typu 1+2. Natomiast druga rozdzielnica to rozdzielnica AC, w której został/zostanie zainstalowany ogranicznik przepięć typu 1+2 oraz wyłącznik nadprądowy. Dla przyłączenia ograniczników przepięć do uziemienia, od rozdzielnicy głównej, w projektowanych korytkach kablowych dla przewodów AC, został/zostanie poprowadzony przewód LgY 1x16 mm i podłączony pod jedną z rozdzielnic. Za pomocą przewodu LgY 1x16 mm2 zostało/zostanie wykonane również połączenie rozdzielnicy DC i AC.

Celem potwierdzenia właściwego zakwalifikowania Instalacji fotowoltaicznych w ramach Klasyfikacji Środków Trwałych (dalej: „KŚT”), Spółka złożyła wniosek do Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi (dalej: „OKiN US w Łodzi”) o nadanie przedmiotowym instalacjom odpowiedniego symbolu wg KŚT.

W odpowiedzi na wniosek złożony przez Wnioskodawcę

(syg. (…)), obejmujący szczegółowy opis Instalacji fotowoltaicznej, OKiN US w Łodzi uznał, iż mieści się ona w grupowaniu KŚT grupa 6 rodzaj 669 - „Pozostałe urządzenia nieprzemysłowe”.

Pytanie

Czy opisane przez Wnioskodawcę Instalacje fotowoltaiczne należy amortyzować dla celów rozliczania podatku dochodowego od osób prawnych jako odrębne środki trwałe, według stawki 10% wynikającej z załącznika nr 1 do ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane przez niego Instalacje fotowoltaiczne należy amortyzować dla celów rozliczania podatku dochodowego od osób prawnych jako odrębne środki trwałe, według stawki 10%, wynikającej z załącznika nr 1 do ustawy z 15  lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm.; dalej: „ustawa o CIT”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Do kosztów uzyskania przychodów, w myśl art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, należy zaliczyć odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16 przedmiotowej ustawy.

Artykuł 16a ust. 1 ustawy o CIT stanowi, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

  1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
  2.  maszyny, urządzenia i środki transportu,
  3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Analiza ww. przepisów prowadzi do wniosku, iż co do zasady, aby dany składnik majątku został uznany za środek trwały powinien spełniać łącznie następujące warunki:

  • stanowić własność lub współwłasność podatnika,
  • zostać nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,
  • być kompletnym i zdatnym do użytku w dniu przyjęcia do używania,
  • przewidywany okres jego używania musi być dłuższy niż rok,
  • winien być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Instalacje fotowoltaiczne będące przedmiotem niniejszego wniosku:

  • stanowią lub będą stanowiły własność Wnioskodawcy po ich skonstruowaniu/zamontowaniu w wyniku prac dokonanych przez Spółkę lub na jej zlecenie przez podmioty trzecie,
  • w dniu przyjęcia do używania były/będą kompletne i zdatne do użytku,
  • przewidywany okres ich używania jest/będzie dłuższy niż rok,
  • są/będą wykorzystywane na cele związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością.

Mając na względzie powyższe, zdaniem Wnioskodawcy stanowią/będą one stanowić samodzielne środki trwałe, które na gruncie CIT podlegają odrębnej amortyzacji.

Powyższe znajduje potwierdzenie w indywidualnych interpretacjach podatkowych wydanych przez organy podatkowe w zakresie podobnych stanów faktycznych, w tym w szczególności w interpretacji:

  • z 17 czerwca 2020 r. wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej

Znak: 0111-KDIB2-1.4010.158.2020.1. AR, oraz

  • z 23 grudnia 2014 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi

Znak: IPTPB3/423-297/14-6/GG.

Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę, iż przepis art. 16i ust. 1 ustawy o CIT stanowi, że odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Ponadto, z treści art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT wynika, że odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Wykaz stawek amortyzacyjnych odwołujący się do symboli KŚT zawarty jest w załączniku nr 1 do ustawy o CIT. Natomiast kwestie właściwej klasyfikacji środków trwałych zostały unormowane w rozporządzeniu Rady Ministrów z 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (tekst jedn., Dz. U. z 2016 r. poz. 1864).

Dodatkowo, zgodnie z komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. U), zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Natomiast w przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania m.in. środka trwałego według KŚT zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego w Łodzi, który udziela informacji w zakresie stosowania takiej klasyfikacji.

Jak zostało wskazane przez Wnioskodawcę w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, celem potwierdzenia właściwego zakwalifikowania Instalacji fotowoltaicznych w ramach KŚT, Spółka złożyła wniosek do OKiN US w Łodzi o nadanie przedmiotowym instalacjom odpowiedniego symbolu wg KŚT. W odpowiedzi na złożony przez Wnioskodawcę wniosek obejmujący szczegółowy opis Instalacji fotowoltaicznej, OKiN US w Łodzi uznał, iż mieści się ona w grupowaniu KŚT grupa 6 rodzaj 669 - „Pozostałe urządzenia nieprzemysłowe”.

W powyższym zakresie Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę, iż zgodnie z treścią załącznika nr 1 do ustawy o CIT, środki trwałe zaklasyfikowane do symbolu 669 wg KŚT należy amortyzować według stawki 10%.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, do Instalacji fotowoltaicznych będących przedmiotem niniejszego wniosku, po ich wprowadzeniu do ewidencji środków trwałych, znajdzie zastosowanie stawka amortyzacji w wysokości 10%.

Powyższa konkluzja znajduje potwierdzenie w dotychczasowej praktyce organów podatkowych, w tym w szczególności w indywidualnej interpretacji podatkowej

(z 28 maja 2021 r., Znak: 0111-KDIBI-2.4010.146.2021.MZA) wydanej przez Dyrektora Informacji Skarbowej (winno być: „Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej”) w analogicznym stanie faktycznym, jak będącym przedmiotem niniejszego wniosku.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm., dalej: „updop”):

kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. 

Na podstawie art. 15 ust. 6 updop w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.:

kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z art. 16a-16m, przy czym w przypadku spółek nieruchomościowych odpisy dotyczące środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji nie mogą być w roku podatkowym wyższe niż dokonywane zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych, obciążające w tym roku podatkowym wynik finansowy jednostki.

W myśl art. 16a ust. 1 updop:

Ponadto, aby składniki majątku wymienione w art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mogły zostać zaliczone do środków trwałych podatnika, muszą spełniać następujące warunki:

  • przewidywany okres ich używania musi przekraczać jeden rok – o tym, jak długo będzie używany dany składnik decyduje sam podatnik,
  • muszą stanowić własność lub współwłasność podatnika – amortyzacji podatkowej podlegają wyłącznie środki trwałe, do których przysługuje podatnikowi prawo własności, z wyjątkiem środków używanych przez leasingobiorcę na podstawie umowy leasingu finansowego oraz tych wymienionych w art. 16a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
  • muszą być kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania – ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, iż warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem,
  • muszą być wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą lub ich oddaniem do używania na podstawie umowy leasingu, najmu lub dzierżawy.

Zgodnie z art. 16f ust. 1 updop:

podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b.

Natomiast, na podstawie art. 16h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 16i ust. 1 updop:

odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Zgodnie z art. 16h ust. 2 updop:

podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Wykaz rocznych stawek amortyzacyjnych stanowi Załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stawki amortyzacyjne przyporządkowane są do środków trwałych oznaczonych symbolami. Ich rozwinięcie znajduje się w Klasyfikacji Środków Trwałych, którą określa Rozporządzenie Rady Ministrów z 3 października 2016 r. w sprawie klasyfikacji środków trwałych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1864).

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii ustalenia, czy opisane przez Wnioskodawcę Instalacje fotowoltaiczne należy amortyzować dla celów rozliczania podatku dochodowego od osób prawnych jako odrębne środki trwałe, według stawki 10% wynikającej z załącznika nr 1 do ustawy o CIT.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika m.in., że Wnioskodawca podjął decyzję o realizacji inwestycji polegających na budowie dachowych mikroinstalacji fotowoltaicznych pracujących w układzie otwartym na sieć tzn. on grid. Instalacje fotowoltaiczne zostały lub zostaną przyłączone do wewnętrznych instalacji elektrycznych budynków handlowo-usługowych oraz wiat paliwowych na stacjach benzynowych prowadzonych przez Wnioskodawcę. Instalacje fotowoltaiczne są urządzeniami o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, stanowiącymi lub mającymi stanowić własność Spółki, kompletnymi i zdatnymi do użytku w dniu przyjęcia do używania. Mogą i będą mogły one zostać zdemontowane i przeniesione na inne miejsce - bez ich uszkodzenia oraz bez uszczerbku dla konstrukcji obiektu budowlanego, na co pozwala konstrukcja samych instalacji oraz sposób ich montażu.

Celem potwierdzenia właściwego zakwalifikowania Instalacji fotowoltaicznych w ramach Klasyfikacji Środków Trwałych (dalej: „KŚT”), Spółka złożyła wniosek do Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi o nadanie przedmiotowym instalacjom odpowiedniego symbolu wg KŚT.

W odpowiedzi na wniosek złożony przez Wnioskodawcę, obejmujący szczegółowy opis Instalacji fotowoltaicznej, OKiN US w Łodzi uznał, iż mieści się ona w grupowaniu KŚT grupa 6 rodzaj 669 - „Pozostałe urządzenia nieprzemysłowe”.

Zgodnie z Wykazem stawek amortyzacyjnych, stawka amortyzacyjna dla obiektów, sklasyfikowanych w grupie 6 (z wyjątkami wymienionymi w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych) wynosi 10%.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że opisane przez Wnioskodawcę Instalacje fotowoltaiczne należy amortyzować dla celów rozliczania podatku dochodowego od osób prawnych jako odrębne środki trwałe, według stawki 10% wynikającej z załącznika nr 1 do ustawy o CIT.

Jeżeli zatem Instalacje fotowoltaiczne stanowią odrębne środki trwałe Spółki i zostały prawidłowo zakwalifikowany przez Spółkę do ww. grupy Klasyfikacji Środków Trwałych (co nie podlega ocenie i stanowi element stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego), to prezentowane we wniosku stanowisko Spółki, jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w odniesieniu do zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Wydając niniejszą interpretację w zakresie zastosowania właściwej stawki amortyzacji, tutejszy Organ oparł się wyłącznie na wskazanym przez Państwo grupowaniu środka trwałego.

Nadmienia się, że to na podatniku ciąży obowiązek dokonania prawidłowej klasyfikacji środka trwałego (środków trwałych) do odpowiedniej grupy KŚT. Po dokonaniu zaś takiej klasyfikacji to na podatniku spoczywa ciężar udowodnienia faktu, iż dany środek trwały podlega odpowiedniej klasyfikacji, gdyż to podatnik jest osobą, która z tego faktu wywodzi skutki prawne. Dotyczy to również ustalenia, czy w wyniku podjętych przez niego działań został wytworzony, jeden, czy też kilka środków trwałych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

  • w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
  • w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).